B:9 | a mostrar ende un pouco que sei, |
2:6 | que déu a un séu prelado, |
3:14 | a Teófilo, un séu |
4:4 | un meninno d' Irraél. |
4:5 | En Beorges un judéu |
4:7 | vidro, e un fillo séu |
4:22 | o que ll' avẽo un día |
4:28 | e vi' en un cález bél. |
5:4 | un mui gran miragre que fazer quis pola Emperadriz |
5:48 | que o fezéra porende tan tóst' en un cárcer deitar. |
5:58 | e rastrand' a un monte a levaron mui préto dalí; |
5:62 | chegou un Conde, que lla foi das mãos toller. |
5:77 | mas un irmão que o Cond' havía, mui falss' e sandeu, |
5:91 | Mas poi-la déron a un marinneiro de Sur, |
5:125 | E o maestre da nave diss' a un séu hóme: “Vai, cóz |
5:127 | E a Emperadriz guariu un gaf', e a vóz |
6:6 | nos conta un gran miragre | que fez en Engratérra |
6:11 | mas ficou-lle del un fillo, | con que foi mui confortada, |
6:19 | éra un cantar en que diz: | “Gáüde Virgo María”; |
6:29 | Depois, un día de fésta, | en que foron juntados |
6:32 | todos, senôn un judéu que | lle quis gran mal des ende. |
6:43 | se o viran; e un hóme | lle diss'; “éu o vi ben quando |
6:44 | un judéu o levou sigo, | que os panos revende.” |
7:8 | un miragre que achei |
8:5 | E por aquest' un miragre | vos direi, de que sabor |
8:9 | Un jograr, de que séu nome | éra Pedro de Sigrar, |
8:12 | un séu lais sempre dizía, | per quant' ên nós aprendemos. |
8:39 | monge, dalí adeante | cad' an' un grand' estadal |
9:19 | vẽo i un monge, | segund' éu aprendo, |
9:69 | E lógu' i a préto | un leôn, u jouve, |
9:79 | del, a pouca d' hóra | un ladrôn maldito, |
11:9 | un tesoureiro havía, |
11:65 | mas un ángeo corría |
12:3 | E daquest' un gran miragre | vos quér' éu óra contar, |
13:2 | un ladrôn, assí sa Madre | outro de mórte livrou. |
13:3 | E porend' un gran miragre | vos direi desta razôn, |
13:7 | Onde ll' avẽo un día | que foi un furto fazer, |
13:17 | com' éra viv', e un hóme | séu lógo lle corregeu |
14:8 | en un mõesteir' antigo, | que soía prét' estar |
14:11 | Entr' aqueles bõos frades | havía un frad' atal, |
15:12 | fez un miragre, há gran sazôn, |
15:102 | un livro, e ele o abriu, |
15:107 | Depós aquest' un séu companneiro |
15:148 | que ll' un cavaleiro branco déu, |
15:158 | da Virgen, que durou ben un mes; |
15:160 | vinnan da hóst' un e dous e tres, |
16 | Esta é como Santa María converteu un cavaleiro namorado, que s' houvér' a desasperar porque non podía haver sa amiga. |
16:6 | un namorado que s' houvér' a desasperar. |
16:25 | a un sant' abade e disse-ll' en confissôn |
16:37 | ‘Ave María’, d' hoj' a un ano, sen falir, |
17:17 | un fill', e u a nengũu non viu |
18:61 | Un e un, e dous e dous |
19:3 | Desto vos direi un miragre fremoso, |
19:5 | contra un ric-hóme fól e sobervioso, |
19:7 | Ele e outros dous un día acharon |
19:8 | un séu ẽemigu', e pós el derranjaron |
21:7 | Porend' un miragr' aquesta Reínna |
21:10 | éra, foi a ela un fillo pedir. |
21:13 | e por ta mercee un fillo barôn |
22 | Esta é como Santa María guardou a un lavrador que non morresse das feridas que lle dava un cavaleiro e séus hómees. |
22:5 | e dest' un miragre vos direi éu |
22:7 | En Armenteira foi un lavrador, |
22:8 | que un cavaleiro, por desamor |
22:15 | Dúas lançadas lle déu un peôn, |
23:3 | Desto direi un miragre que fez en Bretanna |
23:9 | e porende a tirou de vergonna un día |
23:14 | ca non tiínna senôn pouco en un tonelcinno. |
24:4 | Dest' un miragre retraer |
24:6 | En Chartes houv' un crerizôn, |
24:24 | a un prést', e disse-ll' entôn: |
25:4 | un gran miragre mui fremoso, |
25:7 | por un hóme que séu haver |
25:17 | a un judéu foi sen lezer |
25:26 | de cho pagar ben a un día.” |
25:30 | Diz o crischão: “Fas un preito: |
25:77 | ant' un día que a vĩir |
25:88 | un judéu mui tóste corría, |
26:11 | por un que cad' ano ía, |
26:25 | mais branco que un arminno, |
27:7 | Porend' un miragre a Madre de Déus |
28:4 | un miragre vos quéro |
28:13 | Costantinóbre, un rei |
28:30 | un santo Patrïarca, |
31:5 | Desto mostrou un miragre | a que é chamada Virga |
31:17 | E porend' un aldeão | de Segóvia, que morava |
32:6 | Dest' un gran miragre | vos contarei óra, |
33:6 | un miragre, que achar |
33:7 | houv' en un livr', e tirar |
33:19 | Un Bispo fora entrar |
33:26 | hómẽes. E un saltar |
34:3 | Porên direi un miragre, que foi gran verdade, |
34:10 | tan fremosa, que furtar foi un judéu a tento |
34:17 | foi, un crischão entôn con bon enssinamento |
35:7 | Desta razôn un miragre | direi fremoso, que fez |
35:16 | outrossí dos séus cabelos | envóltos en un cendal, |
35:23 | Maestre Bernald' havía | nom' un que ér' en daián |
35:45 | dos mercadores que ían | ena nav' un non ficou |
35:65 | por mataren os da nave; | mas un vento non sotil |
35:76 | vẽo desses mercadores, | e cada un séu fardél |
35:81 | E maestre Bernal disse: | “Un preito vósco farei: |
35:91 | E poi-ll' houvéron comprada, | un día ante da luz |
36:13 | por séus nombres cada un deles, muito lles rogando |
36:15 | Quand' est' oiu un sant' abade, que na nave ía, |
37:6 | porend' un daquestes é ben que vos digamos, |
38:17 | un mõesteiro d' ordinnados |
38:26 | houv' i un que começou a perder, |
38:48 | britou-ll' end' un assí que ll' houvéra lóg' a caer; |
38:79 | foi; e un daqueles mais arrufados |
42:5 | Dest' un miragre fremoso, | ond' haveredes sabor, |
42:7 | per que tirou de gran falla | a un mui falss' amador, |
42:13 | En aquela praç' havía | un prado mui verd' assaz, |
42:17 | Sobr' aquest' ũa vegada | chegou i un gran tropél |
42:18 | de mancebos por jogaren | à pelót', e un donzél |
42:68 | andou, e en ũ' ermida | se meteu cab' un pinnal. |
43 | Esta é como Santa María resucitou un meninno na sa eigreja de Salas. |
43:3 | E porend' un hóme bõo | que en Darouca morava, |
43:16 | que con séu peso de cera | a un ano llo trouxésse |
44:4 | averrá-lle com' a un ifançôn |
44:6 | que perdeu a caça un séu açor, |
45 | Esta é como Santa María gãou de séu fillo que fosse salvo o cavaleiro malfeitor que cuidou de fazer un mõesteiro e morreu ante que o fezésse. |
45:3 | E desta guisa avẽo | pouc' há a un cavaleiro |
45:5 | sobervios' e malcreente, | que sól por Déus un dinneiro |
45:16 | un día meteu ben mentes | como sa alma cativa |
45:20 | do muito mal que fazía, | penssou que un mõesteiro |
45:47 | E un dos ángeos disse: | “O que vos digu' entendede: |
45:59 | E pois Déus est' houve dito, | un pano branco tomava, |
46 | Esta é como a omagen de Santa María, que un mouro guardava en sa casa honrradamente, deitou leite das tetas. |
46:63 | e un crérigo vĩir |
47:10 | un miragre fremoso, | de que fix méu cantar, |
47:11 | como Santa María | foi un monge guardar |
47:31 | mas a Virgen mui santa | déu-lle con un bastôn, |
48:3 | E daquest' un gran miragre | fez pouc' há en Catalonna |
48:10 | havía un mõesteiro | de monges religïosos. |
49:29 | E sen aquest' un med' atal |
49:51 | mas tinna na mã' un bastôn |
51:8 | que un castélo cercara |
51:35 | Mantenente dos de fóra | vẽo lóg' un baesteiro |
51:46 | un dos gẽollos alçara |
52:3 | E dest' un miragre, se Déus m' ampar, |
52:15 | ant' a eigreja qu' en un vale jaz, |
52:23 | atẽes que un crerizôn sandeu |
52:24 | furtou un cabrit' ên e o comeu; |
53:3 | E de tal ja end' avẽo | un miragre que dizer |
54:7 | Dest' un miragre me vẽo emente |
54:9 | que fez a Virgen por un séu sergente, |
54:32 | porque un día sen fala jouvéra, |
54:33 | cada un deles de grado quiséra |
55:3 | Desto direi un miragre | que quis mostrar en Espanna |
55:6 | fóra de séu mõesteiro | con un préste de corõa. |
55:13 | fez, como vos éu ja dixe, | que se foi con un abade, |
55:14 | que a por amiga teve | un mui gran temp' en Lisbõa. |
55:41 | e a un ángeo disse: | “Tira-ll' aquel fill' aginna |
55:49 | viron entrar i un moço | mui fremosinno correndo, |
56:6 | un miragre que oí, |
56:12 | a un bon religïoso. |
57:9 | un miragre preçado |
57:34 | Reimund', un cavaleiro |
57:57 | e passou un recóste |
57:62 | que un non s' ergía. |
57:64 | viu jazer un vilão |
57:70 | que so un séu çurame |
58 | Como Santa María desvïou a monja que se non fosse con un cavaleiro con que poséra de s' ir. |
58:3 | E dest' un miragre vos contarei |
58:18 | e pos de s' ir a el a un curral |
58:23 | Ca se viu sobr' un poç' aquela vez, |
58:39 | Esto dit', un dïáboo a puxou |
58:50 | que vira, foi lógo a un portal |
59:3 | E daquesto un gran feito |
59:15 | con un cavaleir' apósto |
61:3 | Dest' un miragre vos direi que avẽo |
61:4 | en Seixons, ond' un livro há todo chẽo |
61:9 | por que diss' un vilão de gran barata |
63 | Como Santa María sacou de vergonna a un cavaleiro que houvér' a seer ena lide en Sant' Esteván de Gormaz, de que non pod' i seer polas súas tres missas que oiu. |
63:3 | Dest' un gran miragre vos quéro contar |
63:5 | por un cavaleiro a que foi guardar |
63:31 | E avẽo-ll' un día que quis saír |
63:40 | Mais un séu escudeiro o trouxe mal |
63:61 | e éu hei un méje dos de Monpislér |
64:3 | E dest' un miragre, de que fiz cobras e son, |
64:11 | Aquel infançôn un mui gran temp' assí morou |
64:38 | que un cavaleiro fezo dela namorar. |
64:53 | mais a dona a trouxe peor que a un can |
64:63 | E assí esteve un ano e ben un mes, |
65:3 | Porend' un miragre vos direi mui grande |
65:7 | Porên direi com' un clérig' aldeão, |
65:9 | houv' un séu feegrês soberv' e loução, |
65:38 | El mandou-o livrar a un séu privado, |
65:51 | que achou un hóme mui de santa vida |
65:58 | dar-ch-á i consello un fól trosquïado.” |
65:88 | escarnecend' un hóme mui fèramente, |
66 | Como Santa María fez a un bispo cantar missa e déu-ll' a vestimenta con que a dissésse, e leixou-lla quando se foi. |
67:3 | E de tal razôn com' esta | un miragre contar quéro |
67:7 | Ond' avẽo que un hóme | mui poderos' e loução, |
67:12 | un hespital fezo fóra | da vila u el morava, |
67:18 | meteu-s' en un córpo mórto | d' hóme de mui gran beldade, |
67:48 | éra, viveu mui gran tempo, | trões que un bisp' i vẽo |
67:55 | Ond' avẽo que un día | ambos jantando siían |
67:70 | é démo sen nulla dulta, | mais un pouco vos calade.” |
68:3 | E dest' un miragre direi |
69:3 | Dest' un miragre quéro contar óra, |
69:11 | Alí entôn un monje foi vĩudo |
69:13 | e troux' un séu irmão sord' e mudo |
69:27 | Pois isto viu un hóme mui fremoso, |
69:32 | un hóm' ant' o altar, ben como quando |
69:44 | e tirou-ll' end' un vérmen a semella |
69:64 | con el un préste. E viu ben de chão |
69:65 | Pedro vĩir a si un hóme cão |
71:3 | E porend' un miragre | vos quéro dizer óra |
71:7 | E direi dũa monja | que en un mõesteiro |
71:9 | en loar muit' a Virgen, | ca un gran livr' enteiro |
71:26 | e sei óra mui léda, | e un pouco falemos.” |
71:33 | mais mentre fores viva, | un rezar ordinnado |
72 | Como o démo matou a un tafur que dẽostou a Santa María porque perdera. |
72:27 | na vía un mórto viu |
73:3 | E dest' un miragre fremoso vos direi |
73:9 | un tesoureir' i éra aquela sazôn, |
74:3 | E dest' un miragre vos quéro contar |
74:5 | un séu pintor que punnava de pintar |
74:19 | Porend' un día o espreitou alí |
75:5 | E desta razôn vos direi | un miragre mui fremoso, |
75:7 | a un crérigo que éra | de a servir desejoso; |
75:9 | Ena vila u foi esto | havía un usureiro |
75:31 | ca de quant' aquí nos dérdes | vos dará Déus por un cento, |
75:57 | En casa do riqu' estava | un crérigo d' avangeo |
75:92 | mais quéro que ant' un pouco | sejas ja quanto purgada, |
76:3 | Porend' un miragre vos quér' éu óra contar |
76:7 | Esta mollér bõa houv' un fillo malfeitor |
77:17 | e lógo se fezo levar en un leito |
77:28 | cada un nembro per si mui de rij' estalava, |
78 | Como Santa María guardou un privado do Conde de Tolosa que non fosse queimado no forno, porque oía sa missa cada día. |
78:4 | un mui gran miragre que quéro que sabiades |
78:8 | que houv' en Tolosa un conde mui preçado; |
78:9 | e aquest' havía un hóme séu privado |
78:24 | por un séu caleiro atán tóst' envïava |
78:25 | e un mui gran forno encender llo mandava |
78:52 | e non teve vía, mas per un semedeiro |
78:60 | aquel hóme bõo e per un gran recóste |
79:5 | Porend' un miragre vos direi fremoso |
82 | Como Santa María guardou un monge dos dïáboos que o quiséran tentar e se lle mostraron en figuras de pórcos polo fazer perder. |
82:5 | por un monge bõo, cast' e mui fïél, |
82:12 | viu entrar un hóme negro de coor |
83 | Como Santa María sacou de cativo de térra de mouros a un hóme bõo que se ll' acomendara. |
83:8 | de Sopetrán fez un día |
83:10 | a un que por séus pecados |
84:3 | E daquest' un gran miragre | oíd' óra, de que fix |
84:4 | un cantar da Virgen santa, | que éu dun bon hóm' aprix, |
84:6 | porque sei, se o oírdes, | que vos valrrá un sermôn. |
84:13 | e por esto de sa casa | fezéra un gran portal |
84:27 | Ond' avẽo pois un día | que siían a séu jantar; |
84:34 | A dona tornou por esto | mais negra que un carvôn; |
84:35 | e tomou lóg' un coitélo, | con que tallavan o pan, |
85 | Como Santa María livrou de mórte un judéu que tiínnan preso ũus ladrões, e ela soltó-o da prijôn e feze-o tornar crischão. |
85:5 | Onde direi un miragre que en Englatérra |
85:7 | por converter un judéu que prenderan ladrões, |
85:34 | dalí, e sobr' un gran monte o pos essa hóra |
85:35 | e mostrou-lle un gran vale chẽo de dragões |
85:54 | leixó-o; e el foi-se lóg' a un mõesteiro |
85:55 | u achou un sant' abade con séus compannões, |
86:10 | un gran miragre que vos quéro contar. |
86:23 | E porend' un día avẽo assí |
87:4 | un gran miragre que mostrar |
87:7 | Un crérig' houv' i sabedor |
87:15 | a un sant' hóm' apareceu |
87:25 | por bisp' un que Jerónim' há |
88 | Como Santa María fez a un físico que se metera monje que comesse das vidas que os outros monjes comían, que a el soían mui mal saber. |
88:5 | En un miragre de grado, |
88:9 | un monje mui leterado, |
88:47 | Mas un día sinaado |
88:61 | que tev' un vaso dourado |
89:4 | E un miragre disto |
91:50 | non leixou do fógo, nen sól un sinal. |
92 | Como Santa María alumeou un crérigo que éra cégo. |
92:8 | pois lum' a un crérigo séu |
93 | Como Santa María guareceu un fillo dun burgês que éra gafo. |
93:5 | Dest' un mui gran miragr' en fillo dun burgês |
93:7 | anos e guareceu en mẽos que un mes |
94:11 | Dest' un miragre mostrar |
94:27 | tal ben a un cavaleiro, |
95 | Como Santa María livrou un séu ermitán de prijôn dũus mouros que o levavan a alên mar, e nunca se podéron ir atá que o leixaron. |
95:3 | Desto direi un miragre que ũa vegada |
95:5 | por un conde d' Alemanna, que houve leixada |
95:28 | estand' un día pescando com' éra sa manna, |
95:56 | por pouco, fillou un vidro de mui béla talla. |
96:7 | Dest' un miragre vos darei recado, |
96:15 | El assí andand', un día passava |
96:16 | per un gran mont' u companna estava |
96:38 | per que cada un seja ên sabedor |
97 | Como Santa María quis guardar de mórte un privado dun rei que o havían mezcrado. |
97:5 | Dest' un miragre vos contarei |
97:7 | a Virgen por un hóme dun Rei |
97:17 | Demais un rico pano i déu |
97:50 | meted' i un vóss' enqueredor, |
97:56 | E meteu i un hóme de paz |
98:3 | Desto direi un miragre | que contar oí |
99 | Como Santa María destrüiu un gran póboo de mouros que entraran ũa vila de crischãos e querían desfazer as sas omágẽes. |
99:5 | Dest' un miragre dizer |
101:4 | a un mud' a de bon prez |
102 | Como Santa María livrou un crérigo que os ladrões deitaran en un poço. |
102:6 | un gran miragre provado |
102:7 | que fez por un ordinnado |
102:15 | e encontrou un meninno |
102:31 | e en un algar deitaron |
102:43 | mas en un logar escuso |
103:3 | E daquest' un gran miragre | vos quér' éu óra contar, |
103:4 | que fezo Santa María | por un monge, que rogar |
103:24 | o convent'.” E foi-se lógo | e achou un gran portal |
104:5 | E daquest' un gran miragre | vos direi, que éu oí |
104:8 | que ũa sa barragãa | houve un escudeirôn; |
104:50 | E lóg' a un mõesteiro | se tornou monja meter. |
105:8 | en un hórto u fora trebellar, |
105:27 | Mais séu padre lle diss' assí un día: |
105:28 | “Casar-te quéro con un Alvernaz, |
105:47 | Desta guisa passaron ben un ano, |
105:51 | ca lle déu con un cuitél' a engano |
105:58 | un bispo que chamavan Bonifaz, |
106:5 | un miragre que achei |
107:3 | Dest' un miragr', en verdade, |
108:7 | con un judéu alfaquín |
109 | Como Santa María livrou un hóme de cinco dïáboos que o querían levar e matar. |
109:7 | Dest' un miragre quéro contar |
109:14 | todos un hóme polo mal bailir. |
109:27 | Un judéu os conjurou por Déus |
109:29 | non fillavan. Diss' un démo: “Ca méus |
109:37 | cada un deles lógo sinal déu |
110:13 | e vivesse por sempr' un hóme enssinado |
111 | Esta é como un crérigo de missa que servía a Santa María morreu no río que ven por París; e a tercer día ressocitó-o Santa María e sacó-o do río. |
111:7 | Dest' un miragre preçado |
111:9 | que fez por un ordinnado |
111:21 | houv' en un barqu' e passad' o |
111:29 | un salm'; e lógo fillado |
112:23 | en un batél a gran pẽa, |
113:5 | Desto direi un miragre | mui grande que contar oí |
114:3 | Dest' un gran miragre fez Santa María |
114:7 | Aquesta un fillo houve que amava |
114:11 | E mestér lle foi, ca un día acharon- |
115:28 | un hóme, com' aprendí, |
115:53 | cada un en séu leito |
115:146 | ca un sant' hóm' i está |
115:180 | un ermitán sei atal |
115:214 | so un véo |
116:6 | gran por un mercadeiro |
116:8 | con un séu companneiro |
116:35 | a un séu sergent' assí, |
117:3 | Dest' un fremoso miragre fez Santa María |
117:7 | Esto teve un gran tempo; mas en tantas guisas |
118 | Como Santa María resucitou en Saragoça un mininno que levaron mórto ant' o séu altar. |
118:3 | Dest' un miragre direi que oí, |
119 | Como Santa María tolleu un joíz aos dïáboos que o levavan e tornó-o a sa casa e disse-lle que se mẽefestasse, ca outro día havía de morrer. |
119:3 | Desto direi un miragre, onde gran façanna |
119:15 | El un di' assí estando que jantar quería |
119:28 | sobr' un poço fond' e negro mais que ũa móra, |
119:51 | Poi-l' aquesto diss' a Virgen, en un mui bél chão |
121:5 | contra un séu cavaleiro | que tal promessa lle fez |
121:11 | Aquesto fez un gran tempo, | que non faleceu de ren |
121:20 | ele assí non estava, | mais en un séu palafré |
121:33 | “E porende vos consello”, | diss' entôn un deles, “méus |
122:3 | Desto direi un miragre que vi |
123 | Como Santa María guardou un frade mẽor dos dïáboos na hóra que quis morrer, e torcía-se todo con medo deles. |
123:8 | a un frade mẽor, que de meninnez |
123:13 | ca un pouqu' enante todo se torceu |
124 | Como Santa María guardou un hóme que apedraron que non morresse atá que se mẽefestasse, porque jajũava as vigías das sas féstas. |
124:3 | E dest' un mui gran miragre | vos contarei, que oí |
124:10 | por un hóme. E quen esto | oír, sabor haverá |
124:25 | mui grande con un venabre | e depoi-lo degolar. |
124:27 | un crérigo mi aduzede, | a que diga quanto fix |
124:35 | de Guadaíra; e jouve | un tempo, creede ben, |
125:5 | E desta razôn vos direi | un miragre fremos' assaz, |
125:6 | que fezo Santa María | por un crérigo alvernaz |
125:34 | que ar tornaron a ela, | e un deles tan muit' andou |
125:50 | por el lógo envïasse | e chamassen un capelán |
125:91 | que lógu' en un mõesteiro | a metessen, per com' oiu |
126 | Esta é como Santa María guareceu un hóme en Élche dũa saeta que lle entrara pelos óssos da faz. |
126:5 | a un hóme de chaga que lle fez |
127 | Esta é como Santa María non quis que entrasse na sa eigreja do Poe un mancebo que déra a sa madre un couce; e el, pois viu que non podía entrar, cortou o pée, e depois sãou-o Santa María. |
127:5 | por un hóm' avizimao, | que por séu siso rafez |
127:13 | déu-ll' entôn a el por esto | de door un tan gran mal, |
128 | Esta é do Córpo de Nóstro Sennor, que un vilão metera en ũa sa colmẽa por haver muito mél e muita cera; e ao catar do mél mostrou-se que éra Santa María con séu fill' en braço. |
128:3 | De tal razôn un miragre | vos direi maravilloso, |
128:5 | a un vilão que éra | d' abellas cobiiçoso, |
129 | Como Santa María guareceu un hóme dũa saetada que lle déran pelo ollo. |
129:3 | Dest' a un hóme que de Murvédr' éra |
131:3 | E dest' un miragre, de que gran sabor |
131:5 | a Madre de Déus, por un emperador; |
131:15 | Ond' avẽo assí un día, sen al, |
131:17 | dũas sas mineiras ben dentr' en un val |
131:33 | ben atá un ano e dar ofreçôn, |
132:17 | E dest' un maravilloso |
132:19 | a un crérigo fremoso |
132:75 | un mui gran sono correndo |
132:116 | na cámara en un leito; |
133:3 | Dest' un miragre mui grande mostrou |
134 | Esta é como Santa María guareceu na sa eigreja en París un hóme que se tallara a pérna por gran door que havía do fógo de San Marçal, e outros muitos que éran con ele. |
134:48 | un tan mal aceso |
135:7 | un miragre, ond' haver |
135:22 | cada un deles crïado |
135:36 | un ric-hóme muit' honrrado |
135:62 | se foron; e en un val |
135:97 | a un séu hóme, “vai, tól |
135:104 | en un cavalo de Çuz |
136:3 | Desto direi un miragre que a Grorïosa |
136:5 | sobr' un malfeito que fez ũa mollér astrosa, |
136:21 | e eno côved' a pédra fez-ll' un furadinno, |
137 | Como Santa María fez seer casto a un cavaleiro que soía seer mui luxurïoso. |
137:3 | E dest' un mui gran miragre direi que avẽo |
137:4 | a un cavaleiro que éra séu, non allẽo, |
138:7 | E dest' un miragre, per com' éu oí, |
138:18 | mas déron-lle pouco pan e un bordôn. |
138:22 | e caeu en un mui gran silvar entôn. |
139:9 | E dest' un miragre vos contar quéro |
139:21 | Aquesta dona levou un meninno, |
139:50 | cada un santo |
141 | Como Santa María acorreu a un monge séu que a servía e que ficava os gẽollos cada que ementavan o séu nome na eigreja e beijava a térra. |
141:7 | Desta razôn vos quér' un miragre preçado |
141:23 | Un día ll' avẽo que u s' agẽollava |
142 | Como Santa María quis guardar de mórte un hóme dun rei que entrara por ũa garça en un río. |
142:5 | a un hóme que morrera, ben sei, |
142:9 | fora, e un séu falcôn foi matar |
142:21 | E un d' Aguadalfajara assí |
143:7 | un póblo, que se lle foi oferir |
143:13 | Mas un frade mẽor os fez vĩir |
144 | Como Santa María guardou de mórte un hóme bõo en Prazença dun touro que vẽéra polo matar. |
144:4 | E dest' un gran miragre foi mostrar |
144:9 | que un hóme bõo morava i |
144:20 | Ond' un cavaleiro ben d' i casou |
144:22 | pera sas vodas; e un apartou |
144:28 | Mas aquest' hóme un compadre séu |
145:3 | E dest' un miragre quéro que sabiades |
145:7 | Un patrïarca houv' en Aleixandría |
145:31 | E ena carreira viu un pastorinno |
146 | Como Santa María guareceu a un donzél, fillo dũa bõa dona de Brïeiçôn, que ía en romaría a Santa María d' Albeça e topou con sus ẽemigos na carreira, e sacaron-lle os ollos e cortaron-lle as mãos. |
146:14 | un fill' havía que maior |
146:50 | ll' un desses mui maos encréus |
146:65 | E un desses roméus lo fez. |
147 | Como ũa mollér póbre déu sa ovella a guardar a un ovelleiro, e quando ao trosquïar das ovellas vẽo a vélla demandar a súa e o ovelleiro disse que a comera o lobo, chamou Santa María de Rocamador, e a ovella braadou u lla tiínna o ovelleiro asconduda e disse: “ei-me acá, ei-m' acá.” |
147:7 | e porend' ela un día |
147:14 | a un pegureir' aginna; |
148 | Como un cavaleiro guareceu de mãos de séus ẽemigos por ũa camisa que chaman de Santa María, que tragía vestida. |
148:3 | E daquest' un miragre | mostrarei en tal guisa |
148:9 | e cada un sa tea | léva e vai põê-la |
148:11 | E pois fazen camisas, | cada un de séu pano, |
148:15 | Onde un cavaleiro | ũa destas tragía |
148:19 | Un día cavalgava | per cabo dũa xara, |
148:23 | E cada un tiínna | deles que lle passava |
149 | Como un préste aleimán dultava do Sagramento do Córpo de Déus e rogou a Santa María que lle mostrasse ende a verdade; e Santa María assí o fez porque éra de bõa vida. |
149:9 | E porende vos quéro | desta razôn un preito |
149:13 | En térra d' Aleimanna | un crérigo havía |
149:21 | Onde assí ll' avẽo | que un sábad', estando |
151:3 | Dest' un fremoso miragre | vos direi que fez a Virgen, | Madre de Déus grorïosa, |
151:4 | por un crérigo que muito | a honrrava; mais fazía | sa vida lussurïosa |
151:20 | E pois que foron deitados, | vẽo un vento tan fórte | que as abriu a desóra; |
151:25 | ca ll' aposéran un furto | lenguas maas mentireiras, |
152:3 | E dest' un mui gran miragre | mostrou por un cavaleiro |
152:11 | E un día, u estava | cuidando en sa fazenda |
154 | Como un tafur tirou con ũa baesta ũa saeta contra o céo con sanna porque perdera, e cuidava que firiría a Déus ou a Santa María. |
154:3 | Desto mostrou un miragre | grand' e fórte e fremoso |
154:4 | a Virgen Santa María | contra un tafur astroso |
154:7 | Esto foi en Catalonna, | u el jogava un día |
154:13 | un corredor con séu cinto | e con coldre, com' aprendo, |
155 | Como un cavaleiro d' Aleixandría foi malfeitor, e quando vẽo a vellece, repentiu-se e foi a un santo ermitán confessar-se; e el disse-lle que jajũasse, e o cavaleiro disse que non podía. |
155:11 | En térra d' Aleixandría | houve un mui malfeitor |
155:14 | e foi a un hóme santo | séus pecados confessar. |
155:27 | Mas foi-se lóg' a un río | que corría préto d' i, |
156 | Este miragre fez Santa María en Cunnegro por un crérigo que cantava mui ben as sas prosas a sa loor, e prendêrono heréges e tallaron-ll' a lingua. |
156:3 | Dest' un mui maravilloso |
156:7 | por un crérigo, que foran | a furt' heréges prender |
156:28 | un día foi que chegou |
157:3 | E daquest' un gran miragre | mostrou a ũus roméus |
157:5 | e pousaron en un burgo, | com' aprix, amigos méus, |
157:9 | de feijóos que fezéran | end', e un deles meteu |
157:15 | Ca u meteu un cuitélo | no feijóo por provar |
157:26 | tirou-ll' un prést' o cuitélo, | ca non ja celorgïão. |
158 | Esta é como Santa María sacou de prijôn un cavaleiro e mandou-lle que se fosse pera Rocamador. |
158:3 | E de tal razôn vos quéro | contar un mui gran miragre, | que fez por un cavaleiro |
158:4 | bõo d' armas e de mannas | e en servir un ric-hóme | cuj' éra, mui verdadeiro; |
159:3 | E dest' oíd' un miragre | de que vos quéro falar, |
161 | Como un hóme de Moriella, que ameúde ía a Santa María de Salas e tragía sa Magestade, viu vĩir nuveado e pos a Magestade na sa vinna; e non firiu i a pédra, e toda-las outras foron apedreados en derredor. |
161:3 | En Aragôn, en Moriella, | un hóm' assaz póbr' havía |
161:11 | Ond' avẽo en agosto | un día que nuveado |
162:10 | óra un mui gran miragre que fez |
162:14 | foi un cavaleir' e i dar |
162:23 | ta que un bispo vẽo i |
163 | Como un hóme d' Ósca, que jogava os dados, descreeu en Santa María e perdeu lógo a fala; e foi a Santa María de Salas en romaría e cobró-a. |
163:3 | E desto fez un miragre | a Virgen Santa María |
164 | Como a omage de Santa María de Salas déu ũu braado, e tremeu a térra, por un prïor da eigreja que fez tirar a força do sagrado Don Fernando, abade de Montaragôn. |
164:3 | E desto mostrou en Salas | a Virgen por un prïor |
165:5 | a un soldán poderoso, | porque éra mui crüél |
165:12 | por saber mais sa fazend', e | un deles saber-lle fez |
165:16 | e mui préto de Tortosa | en un outeiro sobiu, |
166 | Esta é como Santa María guareceu un hóme que éra tolleito do córpo e dos nembros, na sa eigreja en Salas. |
166:3 | Ond' avẽo a un hóme, | por pecados que fezéra, |
167:5 | ca un fillo que havía, | que crïava, mui viçoso, |
168:12 | un miragre, que mi contou |
168:13 | un crérigo, que o achou |
168:32 | en un eirado o sobiu |
169:5 | E daquest' un miragre | direi grande, que vi |
171 | Como ũa mollér de Pédra-Salze ía con séu marido a Salas, e perderon un fillo pequeno en un río, e foron a Salas e achárono vivo ant' o altar. |
171:6 | un gran miragre que oí |
171:13 | Un hóme non podí' haver |
171:19 | que lles foi lóg' un fillo dar, |
171:25 | i viron un río correr |
171:30 | en un rocín i' ante si, |
172 | Como Santa María de Salas livrou un mercador do perígoo do mar. |
172:3 | De tal razôn un miragre | a Virgen Santa María |
172:4 | fez por un mercador, grande, | que a Acre ir quería |
173:3 | Dest' avẽo un miragre, | per com' éu oí dizer |
173:5 | que mostrou, Santa María | por un séu sérv' acorrer; |
174 | Como un cavaleiro servía Santa María, e avẽo-lle que jugou os dados, e porque perdeu dẽostou Santa María; e arrepentiu-se depois, e do pesar que ende houve tallou a lingua; e sãô-lla Santa María, e falou depois mui ben. |
174:3 | Onde a un cavaleiro | avẽo que muit' amava |
174:5 | mais foi assí que un día | con outro dados jogava, |
175 | Como Santa María livrou de mórte ũu mancebo que enforcaron a mui gran tórto, e queimaron un herége que llo fezéra fazer. |
175:3 | Desto direi un miragre | de gran maravill' estranna |
175:4 | que mostrou Santa María | por un roméu d' Alemanna |
175:18 | fillou un vaso de prata | alá en sa poridade |
175:53 | decendêrono da forca, | e un chorar tan esquivo |
175:66 | lle déron dentr' en un fógo, | dizendo-ll': “Aquí folgade.” |
176:3 | E dest' un mui gran miragre | direi que oí dizer |
176:5 | a tinnan, por un crischão | que foi ontr' eles caer |
177:6 | e desto un gran miragre | vos quér' éu óra contar. |
177:7 | En Aragôn foi un hóme | bõo e que grand' amor |
177:9 | servía mui lealmente; | mas un falsso mezcrador |
178:3 | Desto mostrou, un miragre | a Madre do Salvador, |
178:4 | mui grande, por un meninno | que fillo dun lavrador |
178:17 | e chamou un séu colaço | e esfolá-la mandou, |
180:38 | un pano en que o envurullar |
181:5 | a un rei que éra ende | sennor, que perigoosa |
181:9 | éra per un grande río | que Morabe é chamado |
182:3 | Dest' un maravilloso |
183:3 | Desto direi un miragre | que fezo en Faarôn |
184:5 | E de tal razôn com' esta | un miragre mui fremoso |
184:7 | en térra de Santïago, | en un logar montannoso, |
185:3 | E dest' oí un miragre | que avẽo pouc' há i |
185:4 | en Chincoia, un castélo, | per quant' end' éu aprendí, |
185:8 | e un alcaid' i havía | que o guardava mui ben; |
185:10 | assí que per pouc' un día | o houvéra de perder. |
185:11 | Este grand' amor havía | con un mouro de Belmez, |
185:16 | mia fala cono alcaide | pera un día porrei; |
186:3 | E dest' un miragre quéro retraer |
186:15 | E un día que dormindo a achou |
186:16 | sóa, a un séu mouro lógo mandou |
186:21 | tẽer un mour' en séu leito cabo si, |
187 | Esta cantiga é do mõesteiro de Jerusalen, como lles déu Santa María muito trigo en un ano caro e depois muito ouro. |
187:2 | E dest', amigos, un miragre direi |
187:4 | en un mõesteiro de Jerusalên, com' achei, |
187:14 | Mas un tempo foi que houvéran d' ermar |
188:3 | Desto ela un miragre | mostrou, que vos éu direi, |
188:14 | e un mes enteiro jouve | que non pode ren gostar |
189 | Esta é como un hóme que ía a Santa María de Salas achou un dragôn na carreira e mató-o, e el ficou gafo de poçôn, e pois sãou-o Santa María. |
189:3 | Dest' avẽo un miragre | a un hóme de Valença | que ía en romaría |
189:6 | per u ía en un monte, | e viu d' estranna faiçôn |
191:7 | O alcaide do castélo | éra un póbr' escudeiro |
191:12 | que nacía en un vale | juso a pé desse monte, |
191:13 | indo per un semedeiro. | E mui ben que vos éu conte |
191:17 | contra a fonte por agua, | un tal vento a fería |
192:18 | un bon hóm' atal |
192:25 | con un d' Almaría |
193:3 | E daquest' un gran miragre | vos direi e verdadeiro, |
193:8 | un mercador i andava | que mui grand' haver tragía; |
193:12 | que eno mar o deitassen, | e un canto lle poséron |
193:21 | e un hóme parou mentes | da nav' e viu com' estava |
194:3 | Dest' avẽo un miragre | en térra de Catalonna |
194:10 | que mandou a un séu hóme | mao e mui sobervioso |
194:12 | en un logar encubérto | dentr' en algũa montanna. |
194:15 | e dessa natura mesma | levou sig' un companneiro. |
194:18 | aqueles dous o prenderon | en un logar mui fragoso, |
194:32 | catando-se un con outro | e que ja non se falavan, |
195:15 | a un tornei ía |
195:17 | meninna en un terreiro |
195:77 | a un séu sergente |
196 | Como Santa María converteu un gentil que lle quería gran mal e fezéra ũa forma pera deitar ũa imagen do ídolo que adorasse, e saiu-lle ũa imagen de Santa María con su Fillo en braços. |
196:3 | E desto vos contar quéro | un miragre mui fremoso |
196:4 | que mostrou Santa María | por un gentil perfïoso |
196:9 | e porên vos direi óra | o que ll' avẽo un día, |
196:23 | Ca u el achar cuidava | un démo que aorasse |
197:8 | e porend' un gran miragre | vos direi de razôn tal. |
197:9 | En un logar que Os Combres | chamad' é, que préto jaz |
197:10 | de Xerez de Badallouço, | houv' i un hóme de paz |
197:12 | e est' un séu fill' havía | que amava mui mais d' al. |
197:23 | e un séu irmão disse: | “Oíde-m' ũa razôn, |
198:3 | Dest' avẽo en Terena | un miragre mui fremoso |
199 | Como un peliteiro, que non guardava as féstas de Santa María, começou a lavrar no séu día de março, e travessou-se-lle a agulla na garganta que a non podía deitar; e foi a Santa María de Terena e foi lógo guarido. |
199:7 | Porên direi un miragre | que fez por un peliteiro |
199:8 | que morava na fronteira | en un castélo guerreiro |
201:4 | un fremoso miragre, | com' aprix en verdade |
201:14 | fillar un séu padrinno, | con que fez drudaría, |
201:16 | e houve del un fillo, | mui béla creatura; |
202 | Esta é como un clérigo en París fazía ũa prosa a Santa María e non podía achar ũa rima, e foi rogar a Santa María que o ajudasse i, e achó-a lógo. E a Magestade lle disse “muitas graças.” |
202:3 | Daquest' hóra un miragre | oí, pouc' há, retraer |
202:4 | que a un arcidïago | avẽo, que gran prazer |
202:12 | per hóme daqueste mundo, | foi-s' entôn a un altar |
203:5 | ca vos direi un miragre | que quis pouqu' i há mostrar |
203:11 | que tevésse. En sa casa | un día estand' assí, |
204 | Como Santa María guariu un frade por rógo de San Domingo. |
204:3 | Daquesto a San Domingo | un miragre conteceu: |
204:4 | El un bon arcedïago | en sa orden recebeu, |
204:12 | nen sól un sinal de vida; | e os físicos dalí |
205:7 | E sobr' aquest' un miragre | vos rógo que me ouçades |
205:11 | Na fronteira un castélo | de mouros mui fórt' havía |
205:46 | e desto quis Déus que fosse | un gran miragre mostrado. |
205:48 | se leixou vĩir a térra | sobr' un gran chão devasso |
205:50 | nena madre neno fillo; | mas pousou-os en un prado |
206:3 | E daquesto un miragre | conteu, non há gran sazôn, |
206:10 | que ll' amostrou u sa missa | dizía sobr' un altar. |
206:22 | E fillou lóg' un cuitélo | e foi a mão cortar. |
207 | Esta é como un cavaleiro poderoso levava a mal outro por un fillo que lle matara, e soltó-o en ũa eigreja de Santa María, e disse-lle a Magestade “gracías” porên. |
207:5 | a un mui bon cavaleiro | e séu quito servidor, |
207:7 | El havía un séu fillo | que sabía mais amar |
207:8 | ca si, e un cavaleiro | matou-llo. E con pesar |
208:15 | Onde foi en ũa Pascoa | que un deles comungou |
208:21 | foi correndo muit' aginna | a un séu hórto, e non |
208:34 | un odor tan saboroso | que lógo foi convertudo. |
209:34 | cada un põendo en térra sa faz. |
210:23 | pelo démo un figo. |
211 | Como Santa María fez aas abellas que comprissen de cera un ciro pasqual que se queimara da ũa parte. |
211:8 | fez un gran miragr' en ũa cidade |
211:11 | Esto foi un día de Pentecóste, |
211:22 | que cada un deles entrestecía. |
211:24 | viron un eixame vĩir voando |
211:28 | en un furado da pared' entraron |
211:34 | quis cada un foi que ante creía. |
212 | Como ũa bõa dona de Toledo emprestou un sartal a ũa mollér póbre por amor de Santa María, e furtaron-llo, e fez-llo ela cobrar. |
212:7 | En Toled' há un costume | que foi de longa sazôn, |
212:11 | Aquela dona havía | de séu un rico sartal, |
212:13 | e séu marido porende | un día trouxe-a mal, |
212:18 | e un sartal me prestade | por la mia filla trager |
212:25 | e ũa mollér furtou-llo | e foi-se per un logar |
213:7 | Un hóm' en Élvas morava | que Don Tome nom' havía, |
213:15 | Onde ll' avẽo un día | que de sa casa saído |
213:58 | Mas un foi-o acalçando | con sa azcõa monteira. |
213:60 | cuidando ben que corría | depós el per un gran chão |
213:63 | Demais en un gran barranco | caeu con el o cavalo, |
213:65 | e el por un mui gran tempo | nono podían sãá-lo, |
214 | Como Santa María fez a un cavaleiro que gãasse ũa igreja que lle prometera. |
214:12 | e un deles éra ric', o | outro non havía nada |
214:34 | fez que un daqueles dados | se fendeu per meiadade. |
215:3 | E daquest' un gran miragre | vos direi, que na fronteira |
215:15 | Ond' avẽo que correron | pola Campinna un día |
215:39 | E tan tóste a deitaron | en un péego redondo; |
216:3 | Daquest' óra un miragre | fremoso quéro dizer |
216:12 | e vóssa mollér tragede | a un mont', e falarei |
216:18 | e disso-ll': “Ai, mollér, treides | hoge mig' a un logar.” |
216:26 | E deceu i e deitou-se | a dormir cab' un altar. |
217 | Esta é de como un conde de França que vẽo a Santa María de Vila-Sirga non pude entrar na eigreja a mẽos de se confessar. |
217:7 | E dest' un mui gran miragre | mostrou, per com' aprendí, |
218 | Esta é como Santa María guareceu en Vila-Sirga un hóme bõo d' Alemanna que éra contreito. |
218:7 | En térra d' Alemanna | un mercador honrrado |
219:10 | un logar u preegasse | de mármor riqu' e fremoso. |
219:31 | E mandou a un séu hóme | que o lavasse mui ben |
221:7 | E porend' un gran miragre | direi, que avẽo quando |
221:20 | e un hespital fazía | el, e sa mollér lavrava |
221:23 | Mais Déus non quér que o hóme | estê sempr' en un estado, |
222:7 | Pois dizer-vos quér' éu dela | un miragre mui fremoso, |
222:13 | há i un rico mõesteiro | de donas, e castidade |
222:16 | e un capelán das donas, | bõo hóm' e enssinado, |
222:22 | per un fi' ũa aranna | grand' e negr' e avorrida. |
223:6 | un mui bon miragre, assí Déus m' ajude. |
223:11 | E porend' un hóme bõo, Don Matéus, |
224:7 | Porend' un miragre séu | vos direi, pois m' ascuitades, |
224:12 | en riba d' Aguadïana | há un logar muit' honrrado |
224:16 | un hóme casado ben | con sa mollér que amava, |
224:31 | E un an' enteir' ou mais | en sa casa a crïaron. |
224:35 | E ambos de Béja 'ntôn | se saíron pois un día |
225:3 | E daquest' un gran miragre | vos será per mi contado, |
225:8 | o que vos contarei óra | que avẽo a un préste |
225:11 | o póblo de lla oíren. | Mas un día, sen falida, |
225:35 | havía esta aranna. | E un día, el estando |
226:3 | E dest' un miragre per quant' aprendí |
226:8 | que un mõesteiro de religïôn |
226:39 | Un grand' an' enteiro assí os tẽer |
227 | Como Santa María sacou un escudeiro de cativo de guisa que o non viron os que guardavan o cárcer en que jazía. |
227:4 | que fez un mui gran miragre | que creo, se Déus m' ajude, |
227:5 | e que sacou un cativo | de prijôn e déu saúde, |
227:7 | Este foi un escudeiro | de Quintanéla d' Osonna, |
227:24 | que lógo a un séu mouro | o fez açoutar privado, |
227:27 | Pois mandó-o en un cárcer | deitar fond' e tẽevroso; |
228 | Como un hóme bõo havía un múu tolleito de todo-los pées, e o hóme bõo mandava-o esfolar a un séu mancebo, e mentre que o mancebo se guisava, levantou-s' o múu são e foi pera a eigreja. |
228:4 | gran miragre por un hóme | que un séu múu havía |
228:9 | e porende no estabro | un mui gran tempo jouvéra |
228:13 | a un séu hóm'. E enquanto | o manceb' ant' emorçava, |
229:3 | E dest' un mui gran miragre | avẽo, tempo há ja, |
232 | Como un cavaleiro que andava a caça perdeu o açor, e quando viu que o non podía achar, levou ũu açor de cera a Vila-Sirga, e achó-o. |
232:6 | e daquest' un gran miragre | vos quér' éu óra dizer. |
232:7 | En Trevinn' un cavaleiro | foi que éra caçador, |
232:8 | e perdeu, andand' a caça | ũa vez, un séu açor |
232:13 | eno reino de Castéla; | e un día, pois jantar, |
232:22 | “Façan-m' un açor daquesta, | ca o quér' ir oferer |
232:33 | e pois entrou pela pórta, | catou contra un rancôn |
233 | Como Santa María defendeu un cavaleiro que se colleu a ũa eigreja súa dũus cavaleiros que o querían matar. |
233:3 | Desto direi un miragre | que mostrou Santa María |
233:4 | por un mui bon cavaleiro, | que en ela ben creía |
233:5 | e a que séus ẽemigos | quiséron matar un día, |
233:9 | mas un día que o sóo | eno caminno achavan, |
233:29 | ant' a pórta da eigreja, | que éra en un recóste, |
234 | Esta é como Santa María de Vila-Sirga fez oír e falar un moço que éra sordo e mudo, porque teve vigía ũa noit' ant' o séu altar. |
234:9 | falar ũa vez un mudo | que éra sord' outrossí, |
234:15 | Onde ll' avẽo un día | que en coraçôn ll' entrou |
235:3 | E daquest' un gran miragre | vos direi desta razôn, |
235:51 | E depois, quand' en Bitória | morou un an' e un mes, |
236 | Como ũa mollér perigoou no mar, e tragía un fillo pequeno nos braços; e feze-a Santa María per cima das aguas andar de pé, assí como iría per un mui bon chão. |
236:3 | E dest' un mui gran miragre | Santa María mostrou |
236:9 | Pero Bonifaz per nome; | mas un día foi assí |
236:10 | que se foi en un penedo | a galéa espeçar. |
236:24 | tan quedo sôbela agua | assí come per un pran, |
237:27 | sempre tal di'; e un garçôn | séu houv' ên coita féra, |
237:35 | que non seja, ca sábad' é, | sequér a un moógo, |
237:73 | E ves, un cavaleiro ven | per aquele recóste, |
238:21 | E el est' e mais dizendo, | ei-vos un capelán ven |
238:22 | que levava Córpus Crísti | a un que i enfermou |
239 | Esta é dun miragre que Santa María fez en Murça por un hóme que déu séu haver a guardar a outro, e negou-llo e jurou-lle por el ant' a Magestade. |
239:7 | por un que haver a guardar |
239:37 | un prést'”, a quen se confessou, |
239:38 | destes mẽores un frade. |
241 | Esta é como un meninno que éra esposado con ũa meninna caeu de cima dũa muit' alta pena en fondo, e quebrou per todo o córpo e morreu. E sa madre começó-o de pedir a Santa María, e déu-llo viv' e são, e ontr' o moço e sa esposa meteron-s' en orden. |
241:6 | direi-vos un miragre | en que hei gran creença, |
241:8 | por ũa dona viuva | que un séu fill' havía. |
241:25 | A casa u jantavan | en un pened' estava |
241:27 | e o meninn' un vaso | en sa mão fillava |
241:49 | “Ai, Virgen grorïosa, | tu que un fill' houviste |
242 | Esta é como Santa María de Castroxeriz guariu de mórte un pedreiro que houvéra de caer de cima da óbra, e esteve pendorado e teve-se nas pontas dos dedos da mão. |
242:7 | E dest' un mui gran miragre | vos quér' éu óra contar |
242:9 | por un bon hóme pedreiro, | que cada día lavrar |
242:15 | un día en que lavrava | no mais alto logar i |
243 | Como ũus falcõeiros que andavan a caça estavan en coita de mórte en un regueiro, e chamaron Santa María de Vila-Sirga, e ela por sa mercee acorréu-lles. |
243:6 | un miragre mui fremoso, | que a Virgen corõada |
244 | Como Santa María guareceu un hóme que inchou que cuidou morrer, porque escarnecía dos que ían a sa igreja. |
244:3 | E daquest' un gran miragre | en Laredo conteceu, |
244:11 | Ond' avẽo que un día | ũa balẽa saiu |
244:16 | cada un pera sa casa; | pero ant' ían entrar |
244:19 | Mas un desses marinneiros | fillou-s' a escarnecer |
245 | Como Santa María tirou un hóme de prijôn e o fez passar un río que éra mui fondo, e non se mollou. |
245:7 | E sobr' aquest' un miragre | mui fremoso vos direi |
245:9 | en San Salvador da Torre, | por un hóm', e mui ben sei |
245:15 | En aquel tempo morava | un hóme bõo alí |
245:27 | Metêrono en un barco | e passárono alên, |
245:35 | En un temôn o alcaide | mui fórt' estirá-lo fez |
245:52 | per meógo do paaço, | e cada un a catou; |
245:85 | e maravillados éran, | ca solamente un mur |
245:102 | cada un e neún deles | non foi depois malfeitor. |
246:3 | Desto direi un miragre, | segundo que aprendí, |
246:10 | mas un sábado ll' avẽo | que foi aquest' obridar |
247:3 | Daquest' un miragre fezo | en Salas Santa María |
247:8 | que serviss' a sa eigreja | e un estadal de cera |
247:22 | e des hoi mais penssa dela, | ca de mi sól un bocado |
248:5 | E de tan gran pïadade | un miragre direi ên |
248:17 | ca mover non se podéron, | nen un ao outro ir; |
248:23 | E estand' assí tolleitos, | cada un se repentiu |
249 | Como un maestre que lavrava na eigreja que chaman Santa María d' Almaçán, en Castroxeriz, caeu de cima en fondo, e guardó-o Santa María que se non feriu. |
249:3 | E de tal razôn com' esta | un miragre vos direi |
249:10 | aos que tal óbra fazen. | Mas un deles ren pedir |
249:18 | E un día fazend' esto | foron-ll' os pées falir, |
251:3 | En térra de Proença | un gran miragr' achei |
251:7 | Un burgês i havía | mui rico e que ben |
251:11 | Porend' a un convento | de donas que dalí |
251:64 | por un da Magestade | pintad' e con verniz? |
252:3 | E sobr' aquest' un miragre | pequenn' e bõo d' oír |
253 | Como un roméu de França que ía a Santïago foi per Santa María de Vila-Sirga, e non pod' ên sacar un bordôn de férro grande que tragía en pẽedença. |
253:10 | Porên dela un miragre | direi, e vós m' ascuitade: |
253:11 | Un hóme bõo morava | ena vila de Tolosa |
253:19 | Des i un bordôn levasse | de férro en que houvésse |
253:30 | por aquel que logar éra; | e disse-ll' entôn un frade: |
254:3 | E dest' avẽo en França | un gran miragre provado, |
254:7 | Dous monges foi que saíron | un día dun mõesteiro |
254:9 | que segund' ôrdin sofrían; | e tod' un día enteiro |
254:14 | e en serviço do démo | cada un ér' aguçoso. |
254:18 | preguntaron-lles: “Quen sodes?” | Diss' un deles mui sannoso: |
254:20 | que alma d' Ebrôn levamos, | un alguazil, sen baralla.” |
255:5 | Dest' un miragre vos direi óra |
255:20 | ll' avẽo un día. |
255:63 | e por queimá-la non déu un cravo, |
256:3 | E dest' un mui gran miragre | vos quéro dizer que vi, |
257:3 | Desto direi un miragre grand' a maravilla, |
258:3 | E de tal razôn com' esta | un miragre vos direi |
258:7 | Un an' en aquela térra | foi mui caro, com' oí, |
258:17 | e poi-lo despendeu todo, | un día ll' acaeceu |
258:23 | Ela enquant' amassava | a un séu fillo mandou |
259:3 | Dest' un miragre grande foi fazer |
259:15 | Cada un deles quando s' espertou |
261:5 | Dest' un miragre quéro retraer |
261:11 | Un santo bispo, com' oí dizer, |
262:3 | E daquest' un gran miragre | fezo a Virgen, que sól |
263 | Como Santa María apareceu a un hóme que éra tolleito de todo-los nembros e disse-lle que se fezésse levar a sa igreja e sería lógo são. |
263:9 | E daquest' un gran miragre | mui préto de Santandér |
263:17 | Un día fazend' aquesto, | mostrou-se-lle, sen dultar, |
264:3 | E daquest' un miragre | vos quéro contar óra |
264:28 | do mar un cavaleiro | que éra mui creente |
265:3 | Un miragre desto que escrit' achei |
265:4 | en un livr' antigo vos óra direi |
265:23 | a Pérssïa; e un mouro rico déu |
265:43 | en un mõesteiro, per quant' aprendí, |
265:59 | E diss' a un séu hóme: “Vai-te, sennér, |
265:66 | as foi e tornou bravo com' un leôn. |
265:87 | E a un séu hóme disse lógo: “Tól |
266:4 | un mui fremoso miragre | que fez en Castroxeriz |
266:15 | Onde avẽo un día | que estando no sermôn |
267 | Como Santa María livrou un mercador do perígoo das ondas do mar en que cuidava morrer u caera dũa nave. |
267:6 | Pois un séu miragre vos direi de grado |
267:12 | un mercador rico muito que amava |
268:5 | e porend' un séu miragre | oíde, se Déus vos valla, |
269 | Como un menino que éra sordo e mudo resuscitó-o Santa María per rógo de sa madre do menino e fez-lle cobrar o falar e o oír. |
269:3 | Dest' un gran miragre fezo | por ũa bõa mollér |
269:7 | Aquesta mollér havía | un fillo que mui gran ben |
270:4 | sirvamo-la un pouco | óra 'n nósso cantar, |
271 | Esta é de como ũa nave estedéra tres meses en un río e non podía saír porque a combatían mouros, e Santa María sacou-a en salvo. |
271:3 | Desto direi un miragre | que fez aquesta Sennor |
271:22 | porên cada un prometa | de grado do que tevér. |
271:28 | ajuda pera un cález | do haver que éra séu; |
272:19 | E confessou séus pecados | a un préste que achou; |
273:3 | Desta razôn un miragre | direi apóst' e fremoso, |
273:16 | que entrou un hóme bõo, | e viu estar desaposto |
273:28 | a todos, non foi en preito | que sól un fío achasse, |
273:30 | de sacar end' un enteiro, | nen quen lle dissésse dello. |
273:38 | e mais lágrimas choraron | ca chẽo un gran botello. |
274:15 | El indo per un caminno, | a Virgen ll' apareceu, |
274:36 | deste día a un ano | serás mórto, éu o sei; |
274:41 | e contou-lles quanto vira; | e cada un escriviu |
274:46 | e cada un parou mentes | ena Virgen se verría. |
275:21 | passaron con eles un río mui gran |
275:43 | cada un deles desso que s' atreveu |
275:45 | e des i cada un deles acendeu |
276 | Como Santa María do Prado, que é cabo Segóvia, guariu un monteiro del Rei dũa campãa que lle caeu de suso. |
276:3 | Ond' un miragre que fez |
276:6 | en un logar viçoso, |
276:14 | que déu a un monteiro |
276:20 | mais un deles se britar |
277:3 | E dest' un mui gran miragre | demostrou Santa María |
277:10 | d' achar un cérvo no monte, | mui mais grósso ca de bren, |
278 | Como ũa bõa dona de França, que éra céga, vẽo a Vila-Sirga e teve i vigía, e foi lógo guarida e cobrou séu lume. E ela indo-se pera sa térra, achou un cégo que ía en romaría a Santïago, e ela consellou-lle que fosse per Vila-Sirga e guarecería. |
278:28 | séu caminn', e assí indo, | un hóme cégo achou |
281 | Como un caveleiro vassalo do démo non quis negar Santa María, e ela o livrou do séu poder. |
281:3 | Dest' avẽo un miragre | en França a un francês, |
281:11 | Pois que se viu en pobreza, | diss' un día entre si: |
281:15 | El estand' assí coidando, | un hóme ll' apareceu, |
281:23 | Pois que lle beijou a mão, | diss' o démo: “Un amor |
281:36 | e foi con el Rei de França | un día a un sermôn, |
282 | Como Santa María acorreu a un moço de Segóbia que caeu dun sobrado mui alto, e non se feriu porque disse: “Santa María, val-me.” |
282:4 | d' acorrer sól por un vérvo | a quen en ela ben cree; |
282:7 | E daquest' un séu miragre | mui fremoso contarei |
282:9 | un fillo de Dïag' Sánchez, | un cavaleiro que sei |
282:11 | Est' havía un séu fillo | que amava mais ca si; |
282:12 | e un día trebellando | andava, com' aprendí, |
282:30 | con muitas candeas outras | e con un séu estadal. |
283 | Como Santa María de Terena sãou un clérigo da boca que se lle torcera mui fèramente. |
283:11 | un gran miragre que achei |
283:17 | Mui prét' un clérigo morar |
283:20 | e un día quis preegar |
284 | Esta é como Santa María livrou un monge do poder do démo que o tentava. |
284:3 | E daquest' un miragre | mui fremoso direi |
284:5 | en un livr', e d' ontr' outros | traladar-o mandei |
284:6 | e un cantar ên fige | segund' esta razôn. |
284:7 | Un frade foi doente | dun mõesteiro mal, |
284:11 | Ca ante que morresse | un sinal lle mostrou |
284:13 | mas un frad' i estava | que o empreguntou |
285 | Como Santa María fez aa monja que non quis por ela leixar de s' ir con un cavaleiro que se tornass' a súa ôrdin, e ao cavaleiro fez outrossí que fillasse religïôn. |
285:3 | Dest' un fremoso miragre vos quér' éu óra contar |
285:19 | Un sobrinn' est' abadessa haví', a que mui gran ben |
285:74 | un palafrên mui branco | en que a el subía. |
285:77 | aínda mui mais lle déu, que ante que passass' un mes |
286 | Esta é como caeu o portal sobre dous judéus que escarnecían a un hóme bõo. |
286:9 | por un hóme que sempr' ía | rogar-lle de coraçôn |
286:14 | E jazend' assí un día, | houve-lle de contecer |
286:15 | que el fazendo sas prézes, | un gran can per i passou |
286:29 | sobr' aqueles judéus lógo | un portal; mas non tangeu |
287:3 | E daquest' un gran miragre | vos direi, se vos prouguér, |
287:7 | Aquesta casada éra | con un hóme que peor |
287:26 | e meteu-a en un saco, | por que nunca saíss' ên. |
288 | Como un hóme bõo de relijôn foi veer a igreja u jazía o córpo de Sant' Agostín, e viu i de noite Santa María e grandes córos d' ángeos que cantavan ant' ela. |
288:3 | E dest' un mui gran miragre | vos contarei mui fremoso, |
288:4 | que mostrou Santa María | a un bon religïoso |
288:19 | E ar cantavan un vésso | en que diz de com' honrradas |
289 | Como Santa María de Tocha guariu un lavrador que andava segando en día de San Quirez, que se lle cerraron os punos ambos. |
289:3 | Desto direi un miragre | grande que cabo Madride |
289:7 | Onde foi assí un día | que un lavrador na fésta |
289:9 | teendo sa fouç' en mão | e un sombreir' en sa tésta, |
291 | Como Santa María tirou un escolar de prijôn en Touro porque lle fezéra ũa cantiga eno cárcer jazendo. |
291:6 | e sobr' aquesto vos quéro | un séu miragre contar. |
291:8 | que un escolar liía | en Salamanca, e i |
292:4 | a Virgen Santa María | un mui gran miragre fez |
292:42 | obrados mui ricamente | cada un a séu sinal. |
292:52 | un anél d' ouro con pédra | mui fremosa, com' achei |
293 | Como un jograr quis remedar como siía a omagen de Santa María, e torceu-se-lle a boca e o braço. |
293:15 | E assí foi que un día | per ũa pórta entrar |
294 | Como ũa mollér que jogava os dados en Pulla lançou ũa pédra aa omagen de Santa María, porque perdera, e parou un ángeo de pédra que i estava a mão e recebeu o cólbe. |
294:3 | Onde vos rógo, amigos, | que un gran miragr' ouçades |
294:27 | por a sa Sennor guardaren. | Un deles alçou a mão |
295 | Como Santa María apareceu en visiôn a un rei que a servía en todas aquelas cousas que el sabía e podía, e semellava-lle que se homildava contra el en gualardôn do serviço que lle fezéra. |
295:3 | E daquest' un gran miragre | vos quér' óra retraer |
295:5 | a un Rei que sas figuras | mandava sempre fazer |
296 | Como Santa María apareceu a un monje na cibdade de Conturbél e mostrou-lle como a servisse. |
296:7 | E dest' un gran miragre | óra vos contarei |
296:9 | por un monge, sant' hóme; | e sõo cért' e sei |
297 | Como Santa María mostrou vertude na sa omagen, porque dizía un frade que non havía vertude no madeir' entallado. |
297:3 | Dest' un fremoso miragre | vos róg' óra que ouçades, |
297:19 | Onde foi ũa vegada | que un rei sigo tragía |
297:22 | en que foi travar un falsso | frade que en Déus non cree, |
297:29 | e demais contra un frade, | séu compannôn, se tornava |
298:7 | E porend' óra un miragre direi |
299 | Como Santa María vẽo en visiôn a un freire e mandou-lle que désse ũa sa omagen que tragía a un rei. |
299:3 | Dest' un miragre mostrar-vos querría, |
299:7 | Est' avẽo a un rei que servía |
299:11 | Un freire dos da Estrela tragía |
299:25 | est', e cada un deles respondía: |
301 | Como Santa María de Vila-Sirga tirou un escudeiro de prijôn, que o tiínnan en Carrôn pera matar. |
301:3 | E daquest' un gran miragre | demostrou ũa vegada |
301:5 | por un escudeiro preso | que ena prijôn rogada |
302 | Como Santa María de Monsarrat descobriu un furto que se fez na sa igreja. |
302:3 | E dest' un mui gran miragre | vos direi que me juraron |
302:6 | do que fez un ávol hóme | por mostrar sas avolezas. |
302:8 | e acolleu-s' a un hóme | con que fillou companía; |
303:3 | Desto direi un miragre | que conteu no mõesteiro |
303:19 | Onde un día ll' avẽo | que fez mui gran travessura, |
304:6 | haver ben d' antiguedade | un mõesteir' a costume |
305:4 | un mui fremoso miragre; | e se i mentes parardes, |
305:8 | e confessou-s' a un frade | dos pecados que fezéra; |
305:25 | un cambiador que cambiava | d' haver mui gran quantidade, |
306 | Como Santa María fez converter un herége en Roma que dizía que Santa María non podía seer virgen e haver fillo. |
306:7 | E daquest' un gran miragre | avẽo, per com' oí, |
306:8 | a un herége en Roma, | e contan que foi assí, |
306:25 | Esta omagen un día | viu-a un herége fól, |
307:4 | un mui gran miragre a Sennor de prez |
307:11 | En aquesta térra un mui gran mont' há |
307:29 | un cantar me façan que seja atal |
308:3 | E dest' un mui gran miragre | vos quér' éu óra mostrar |
308:28 | como d' anssar un grand' óvo; | a outra, por non chufar, |
309:3 | Dest' un fremoso miragre | vos direi que foi verdade |
309:7 | En aquel tempo en Roma | un Papa santo havía, |
309:8 | e un Emperador bõo | per quant' ele mais podía |
309:20 | e porend' un hóme bõo | lles disse que se tevéssen |
309:48 | viron caer tanta néve | que tod' un campo foi chẽo; |
311 | Como Santa María de Monsarrat resuscitou un hóme que ía alá en romaría e morreu na carreira. |
311:3 | Ca se en fazer serviço | a un bon hóme pról ten, |
311:10 | por un hóme que a sempre | servía con mui gran fé. |
311:12 | no ano, e amizade | havía con un borgês; |
311:21 | assí que feriu un deles | aquel hóme, que morrer |
312:7 | E daquest' un gran miragre | fez apósto e fremoso, |
312:15 | E rogou a un maestre | que mui ben a entallasse; |
312:24 | e a un bon mõesteiro | que havía i levou-a, |
313:7 | E porên dizer-vos quéro | dela un miragr', e sei |
313:29 | mais un crérigo que éra | i, pois viu a coita tal |
313:61 | e cada un dos da nave, | assí como prometeu |
313:63 | E da oférta fezéron | un cález mui grand' assaz |
314:2 | E desto vos dizer quéro | un miragre que éu sei |
314:27 | E un hóme lle respose: | “Sennor, per quant' aprendí, |
314:31 | e demais que foi fazê-la | en un ávol muradal |
315 | Esta é como Santa María guareceu en Tocha, que é cabo Madride, un meninno que tiínna ũa espiga de triígo no ventre. |
316:3 | Desto direi un miragre | que conteu en Portugal, |
316:4 | en Alanquér, un castélo, | e quéro-vos dizer qual; |
316:11 | En aquela vila houve | un crérigo trobador, |
316:25 | por est' outra que vos digo; | e mandou lóg' un tiçôn |
317:4 | en Galiza un escudeiraz peôn |
318:4 | un miragre mui fremoso, | e creo que foi assí; |
318:11 | Alí un crérig' havía | de missa, que devoçôn |
319:7 | Porên quér' éu dela un miragr' honrrado |
319:20 | un hóme que muito na Virgen fïava; |
321:6 | vos direi un séu miragre | que fez en ũa mininna. |
321:21 | mas entôn un hóme bõo | conssellou-lle que dissésse |
321:33 | que o que me consellades | sól non val un mui mal figo, |
322:10 | un gran miragre que fezo | esta Sennor muit' honrrada. |
322:11 | En Évora foi un hóme | que ena Virgen fïava |
322:18 | atravessou-xe-ll' un ósso | na garganta, e sarrada |
323:5 | E porend' un gran miragre | direi, se Déus me defenda, |
323:11 | Alí éra un bon hóme | que un fillinno havía |
324:3 | Daquest' un mui gran miragre | vos direi, sen ren mentir, |
324:32 | un mudo que dentr' estava | per sinas empreguntou |
325:39 | Pois a cativa espérta | foi, achou-s' en un caminno |
326:8 | un gran miragre que fez ũa vez |
326:15 | Onde foi que un hóme mui fïél |
326:31 | E lóg' un cavaleir' alí chegou |
327:4 | un miragre mui fremoso | que fez a Madre do Rei |
327:15 | Un crérigo da eigreja | que o viu alí seer, |
328 | Esta é como Santa María fillou un logar pera si eno reino de Sevilla e fez que lle chamassen Santa María do Pórto. |
328:10 | un logar que Alcanate | soía seer chamado. |
328:14 | tant' é, que de dur sería | en un gran día contado. |
328:19 | Guadalquivir é un deles, | que éste mui nóbre río |
328:22 | e en cada un daquestes | há muito bõo pescado. |
329 | Como déus fez a un mouro que fillou a oférta do altar de Santa María que se non mudasse do logar. |
329:7 | Dest' un fremoso miragre | avẽo, com' aprendí, |
329:26 | e cada un do que teve | foi sobr' o altar põer. |
329:28 | mas un mour' avizimao, | atrevud' e de mal sen, |
329:40 | aa eigrej', e un deles | lles diss': “Entremos acá; |
329:45 | cégu' e atal com' ũa pédra. | Diz un deles: “Que farei? |
329:47 | E un deles foi a ele | e falou-ll' e o tangeu, |
331 | Como Santa María de Rocamador ressocitou un meninno mórto. |
331:7 | Onde daquest' un miragre | en Rocamador avẽo |
331:11 | Ũa mollér houv' un fillo | que mui mais ca si amava, |
331:30 | come a mollér transsida | que ni un nembro non mece. |
332:7 | Ond' un mui maravilloso | miragre vos contarei |
332:9 | un mõesteiro que éste | préto de Leôn, e sei |
332:13 | meninno, ontre séus braços, | e sé en un chapitél |
332:23 | E un estadal daqueles | ũa monja encendeu |
332:33 | en poder os elementos; | ca nen un non vai nen ven, |
333:7 | E porên vos direi óra | un miragre que há feito |
333:9 | en un mesquinno que éra | de todos nembros contreito |
334:4 | un miragr' a Virgen santa, | Madre de Nóstro Sennor, |
334:5 | que houv' ũa vez guarido | un mancebo lavrador |
334:8 | morou con un bõo hóme | que el mui de coraçôn |
334:31 | E assí andou un ano | tolleit' e fóra de sen, |
335 | Como Santa María converteu un gentil que adorava os ídolos, porque havía en si pïadade e fazía caridade aos póbres. |
335:13 | eno tempo dos gentíis | a un hóme en Cezilla, |
335:20 | quanto de comer havía | déra en un mao ano |
335:48 | Eles se partiron lógo, | e cada un a buscava |
336 | Esta é como un cavaleiro que éra mui luxurïoso, per rógo que fezo a Santa María, houve cambïada a natura que nunca pois catou por tal preito. |
336:7 | E daquest' un gran miragre | que oí dizer-vos quéro, |
336:24 | non estand' en un estado, | mais caend' e levantando, |
337 | Como Santa María guardou un fillo dun hóme bõo que non morresse quando caeu o cavalo sobr' el. |
337:3 | E daquest' un gran miragre | direi, onde devoçôn |
337:4 | haveredes poi-l' oírdes, | que conteu a un barôn |
337:16 | E este barôn havía | un meninno fillo séu |
337:17 | que mui mais ca si amava; | porend' un día lle déu |
337:18 | un séu caval' en que fosse, | polo mais apessõar. |
338:3 | Desto direi un miragre | que fezo a Virgen santa, |
338:7 | Un hóme bõo havía | en Évora na cidade |
338:15 | Onde ll' avẽo un día | a aquel manceb' andando |
338:26 | móstra de sãar enfermos, | ond' han feit' un gran volume. |
339:6 | ond' un miragre quéro retraer. |
339:7 | No reino de Murça un logar é |
339:21 | mais un hóme bõo lles disse: “Non |
341:3 | Desto direi un miragre | que en térra de Gasconna |
341:7 | Alí foi un cavaleiro | grand' e apóst' e fremoso |
341:16 | e mui coitada chorando | con ele falou un día |
341:29 | e sequér en un gran fógo | en meo daquela praça |
341:47 | Pois sa razôn acabada | houv', en un brïal ben feito |
342:17 | E u serravan un deles, | viron dentro de coor |
343:9 | que fezo un gran miragre | de que vos dizer querría |
344:5 | E dest' un mui gran miragre | direi, e ben m' ascuitade, |
345:3 | E desta gran maravilla | un chanto mui doorido |
345:19 | tan fèramente, en guisa | que un ric-hóme honrrado |
345:55 | E tragía en séus braços | un tan fremoso mininno |
347:3 | Desto direi un miragre | que en Tudía avẽo, |
347:4 | e porrei-o con os outros, | ond' un gran livro é chẽo, |
348:3 | Desto direi un miragre | que avẽo en Espanna, |
348:5 | contra un rei que de gente | levava mui gran companna |
348:24 | ficou muito daquel sonno, | e chamou un séu privado |
348:32 | Mais depois ben a un ano | fez hóste sobre Grãada, |
349:7 | Onde daquest' un miragre | vos direi, se m' ascuitardes, |
349:11 | Un rei consigo tragía | ũa omagen fremosa |
351:28 | mas chegou un hóme bõo, | que lles diss' esta razôn: |
352:3 | Dest' un fremoso miragre | vos direi, se m' ascuitardes, |
352:7 | Aquest' a un cavaleiro | conteceu que vassal' éra |
352:9 | e que un açor mui bõo | ũa vegada lle déra |
353 | Como un meninno que crïava un abade en sa castra tragía de comer ao meninno que tiínna a omagen enos séus braços, e disso-ll' a omagen que comería con ele mui cedo. |
353:19 | E con mui gran pesar desto, | un deles, que lle ficou, |
353:20 | a un abade mui santo | dun mõesteir' envïou |
353:49 | lle diss' un día: “Contigo | non comerei outra vez, |
354:3 | Desto direi un miragre | grande que fez a Reínna, |
354:4 | Madre de Déus Jesú-Cristo, | a un rei que muito tiínna |
354:19 | Onde ll' avẽo un día, | indo per ũa carreira, |
355 | Esta é como Santa María de Vila-Sirga livrou ũu hóme da forca, que non morreu, por un canto que déra a sa eigreja. |
355:7 | E porend' un séu miragre | vos direi de bõa mente |
355:9 | en un hóme de Manssella, | mancebo barva pungente; |
355:43 | E comprou en outro día | por séus dinneiros un canto |
355:70 | comprei pera a ta óbra | un bon canto, hei-cho dado. |
356:3 | Desto direi un miragre | que no Pórt' aconteceu, |
356:24 | a un tempo sinalado | que lle poséra el Rei; |
357:3 | E desto fez un miragre | a que é chamada hórto |
358 | Como Santa María do Pórto mostrou per sa vertude un logar u jazían muitos cantos lavrados, que meteron ena sa igreja. |
358:9 | mas o mar foi mui torvado | un tempo per grandes ventos, |
358:12 | Entôn diss' a maestr' Áli | un hóme de sa companna: |
358:13 | “éu vos mostrarei un canto | dũa medida tamanna |
359 | Como Santa María do Pórto se doeu dũa mollér que vẽo aa sa igreja en romaría, a que cativaran un séu fillo; e sacó-o de cativo de térra de mouros e poso-llo en salvo. |
359:3 | E daquest' un gran miragre | avẽo en un logar |
359:5 | a un hóme que vẽéra | a Xerez e i morar |
359:15 | Onde ll' avẽo un día | que ao maior mandou |
359:20 | dessí compró-o un mouro | que déu por ele séu prez |
361:3 | E dest' un mui gran miragre, | méus amigos, vos direi |
361:6 | provad'; e porende quéro | del un bon cantar fazer |
362 | Como Santa María fez cobrar séu lume a un ourívez en Chartes. |
362:4 | un miragre mui fremoso | que foi en França fazer |
362:5 | a Virgen Santa María, | que fez un cégo veer |
362:20 | as fillou lógo correndo | un que éra i daián |
363 | Como Santa María livrou de prijôn un cavaleiro por ũa cantiga que lle fez, que tiínna preso el Con Simôn. |
363:3 | Un trobador en Gasconna éra, e trobava |
363:8 | e diss' a un séu hóme, que non foi preguiçoso: |
363:11 | El indo per un caminno mui dessegurado, |
364:3 | Desto direi un miragre | que eno gran Pórt' avẽo |
364:15 | Alí jazían cavando | un día triínta obreiros |
365 | Esta tricentésima e sesagésima quinta é como Santa María tirou de dulta un frade noviço que dizía que a alma non éra nada, no mõesteiro de Fontefría en Narbona. |
365:3 | E sobr' aquest' un miragre | óra contar-vos querría |
365:4 | que por un monje noviço | mostrou a Virgen María, |
366 | Esta tricentésima e sesagésima sésta é como Santa María do Pórto fez cobrar a Don Manüél un açor que perdera. |
366:18 | a caçar, que é dos viços | do mundo un dos maiores. |
366:34 | ũa ave que tragía | un falcôn dos montadores |
366:43 | un falcôn lle déssen feito, | que mui de grado farían, |
366:54 | foi, ca lóg' a ele vẽo | en un camp' u aradores |
367:7 | Dest' un miragre quéro que sabiades |
368:3 | De tal razôn com' esta | un miragre mui grande |
369:2 | un pex' en que achou ouro | que por si e el peitasse, |
369:5 | E de tal razôn com' esta | vos direi un gran miragre, | sól que me ben ascoitedes, |
369:13 | Un alcaid' éra na vila, | de mal talán e sannudo, | soberv' e cobiiçoso, |
369:17 | Ond' avẽo que un día | séus hómees do alcaide, | estand' ant' el, razõavan |
369:23 | E envïou, dous, dizendo | a cada un que punnasse |
369:30 | o outro de sobr' un leito, | u poséra a sortella, | atán tóste lla furtava. |
369:43 | e rogou a un daqueles | que o alcaide rogasse |
369:44 | que se sofresse un pouco | atẽen que a achasse. |
369:71 | Diss' un deles: “éu o trago, | que con mia mollér cẽasse, |
369:74 | que fillei óra no río, | u andavamos pescando | éu e un méu companneiro.” |
371:3 | Pero direi un daqueles | que pouco temp' há que fez |
371:35 | Ant' ía sobre la agua | como se fosse un batél, |
372:3 | E dest' un gran miragre | direi, se vos prouguér, |
372:17 | e pois dormiu un pouco, | a Virgen a fillou |
374:3 | Desto direi un miragre | grande que me foi mostrado |
375 | Como Santa María do Pórto guariu un cavalo dun escrivan del Rei que lle quería morrer. |
375:25 | un de cera que sevésse |
376 | Como un hóme levava un anél a Don Manüél, irmão del Rei, e perdê-o na carreira, e fez-llo Santa María cobrar. |
376:7 | E dest' un mui gran miragre | avẽo ũa vegada |
376:16 | E u estavan falando | el Rei e ele un día, |
376:17 | un anél lle mostrou lógo | el Rei, que sigo tragía, |
376:22 | per un hóme de sa casa | e diz: “Muito me saúda |
377 | Como un rei déu ũa escrivanía dũa vila a un séu crïado, e havía muitos contrarios que o estorvavan contra el Rei, e prometeu algo a Santa María do Pórto, e fez-ll' haver. |
377:3 | E de tal razôn com' esta | fez un miragr' a Reínna |
377:4 | Santa María do Pórto | por un hóme que se tiínna |
378 | Como un hóme bõo con sa mollér, que morava na colaçôn de San Salvador de Sevilla, tiínna ũa sa filla doente pera mórte, e jouve tres días que non falou; e prometêrona a Santa María do Pórto, e guareceu. |
378:22 | que éra mui ben casada | con un hóme mercador. |
378:30 | Mais un séu compadre lógo | se fez séu consellador |
378:44 | un óv' assado mui móle, | e comê-o con do pan. |
379:23 | Onde foi ũa vegada | que alí un salto déron |
381 | Como Santa María do Pórto resuscitou un menino que morrera, fillo dun hóme bõo que morava en Xerez. |
381:2 | assí fez a de sa Madre | un mórto vivo erger. |
381:3 | Desto direi un miragre | que no Pórto conteceu |
382 | Como un ric-hóme pidía un herdamento al Rei que lle havía a dar por outro que lle fillara, e nono podía haver dele; e prometeu algo a Santa María, e fez-llo haver lógo mui bõo. |
382:46 | en sa oraçôn, e disse | a un séu de crïaçôn: |
383:3 | Dest' avẽo un miragre | grand' e mui maravilloso, |
383:8 | e cabo da grand' igreja | há un logar apartado |
384:3 | Desto direi un miragre, | segundo me foi contado, |
384:4 | que avẽo a un monge | bõo e ben ordinnado |
384:26 | de seer da Virgen santa | un dos séus mais loadores. |
384:28 | e poi-lo viron maltreito, | un frade con el poséron |
384:30 | un pouco, foron-se lógo. | Mais a Sennor das sennores |
385 | Como Santa María do Pórto guareceu un hóme dũa pedrada mui grande de que nunca cuidara a guarecer, ca tiínna a tela sedada e tornou-se paralítico, e guarecê-o Santa María. |
385:16 | a un hóme na cabeça | mui grand', assí que britada |
385:22 | e que de cera levasse | un estadal sen falida. |
386:2 | ar avondou de pescado | un rei con mui gran companna. |
386:3 | Desto direi un miragre | que avẽo en Sevilla, |
386:47 | Eles foron mantenente | a un canal, e acharon |
389 | Como Santa María do Pórto guareceu un fillo de maestre Pedro de Marsella. |
389:12 | por un meninno que éra | mui mal doent' en verdade, |
391:3 | Desto direi un miragre | que eno gran Pórto fez, |
392 | Como Santa María do Pórto consentiu que enforcassen un hóme que jurou mentira pelo séu nome. |
392:7 | E dest' un mui gran miragre | avẽo eno gran Pórto, |
392:15 | Ond' avẽo que un día | furtou a ũa mesquinna |
392:16 | un alfamar, e vendê-lo | foi a casa da Reínna, |
392:29 | Entôn mandou a un hóme | que da prijôn o tirasse; |
392:30 | e el foi-s' e fez un furto, | en que passou a postura. |
393 | Como Santa María do Pórto guareceu a un meninno que trouxéron a sa casa ravïoso. |
393:8 | a Virgen Santa María | a un hóme que vẽéra |
398:18 | mais un deles ontr' os outros | vos será per min contado. |
398:19 | Un poblador i morava | que vẽéra dos primeiros, |
398:33 | que nunca daqueles lobos | un dos cordeiros foi mórto; |
399:7 | Porend' un miragre dela | direi mui fremoso |
399:12 | e havía un séu fillo, | béla creatura; |
399:15 | Ond' avẽo que un día, | seend' enserrada |
399:21 | buscando redor si pédra; | e achou un maço, |
399:29 | que non mates o menino, | mais a un moógo |
400:23 | ca por un don, esto sei ja, |
401:69 | e dos que lealdade | non preçan quant' un pan, |
402:5 | e por un mui pouco que de loor |
403:9 | Un daquestes pesares |
403:27 | quando ll' un mandadeiro |
404:7 | Porend' un miragre desta razôn |
404:8 | vos direi, que xe valrrá un sermôn, |
404:9 | de como guareceu un crerizôn |
404:52 | un ángeo viu pera si vĩir |
405 | Esta septüagésima novena é como Santa María faz en Costantinóbre decer un pano ante sa omagen. |
405:8 | Dest' un miragre mui nóbre |
405:20 | Ant' ela está un pano |
405:28 | E diz un a outr': “Aqué o |
407:5 | Dest' un miragre vos contarei que vi |
407:9 | en un cativo d' hóme que foi errar |
407:18 | e lóg' alí o prendeu un tan gran mal, |
407:27 | o deitaron en un leito e assí |
408:7 | Dest' avẽo un miragre | que mostrou ũa vegada |
408:13 | mas foi per un baesteiro |
415:22 | tres Reis lle déron cada un séu don. |
417:10 | con dúas tórtores mansas | e de paombas un par. |
419:20 | un ángeo lle disse: | “Madre de Déus, avé: |
419:23 | E un ramo de palma | lle déu lógu' en sinal |
419:46 | óssos, pois for passada; | un deles mio contou.” |
419:58 | ca un ángeo santo | comigu' esto falou.” |
419:82 | d' ángeo que vẽéron, | e cada un cantou. |
424:23 | porên cada un lle levou |
425:18 | cada un deles caía. |
427:13 | de sũu fez, por que cada un gran sen del recebeu. |
427:41 | os lenguages, assí que un a outro non entendeu.” |
427:45 | a Jesú-Crist', e cada un deles muitos converteu. |