| A:8 | lle fez Déus, com' aprendí, |
| B:5 | o que entend' e de dizer lle praz, |
| B:18 | e rógo-lle que me queira por séu |
| B:27 | e poi-lo gaannad' há, non lle fal, |
| B:37 | Onde lle rógo, se ela quisér, |
| B:38 | que lle praza do que dela dissér |
| 1:13 | de Gabrïél, u lle chamar |
| 1:46 | do ángeo, que lle falar |
| 1:64 | lle quis, atán grãada, |
| 2:40 | déu-lle porend' ũa alva, |
| 2:43 | e, en dando-lla, lle disse: |
| 3:33 | lle diss': “Os pecados méus |
| 3:43 | a carta trager-lle fez, |
| 4:30 | houve, ca lle parecía |
| 4:38 | viu, tan muito lle prazía, |
| 4:42 | a mão lle porregía, |
| 4:43 | e déu-lle tal comüiôn |
| 4:49 | e ele lle preguntou |
| 4:64 | que lle no forno ardía, |
| 5:7 | que a guardou do mundo, que lle foi mal joíz, |
| 5:29 | dela, e disse-lle que a amava mui de coraçôn; |
| 5:43 | preguntou-lli que fora, e el lle recodiu: |
| 5:46 | o irmão do Emperador e muito xe lle queixar |
| 5:55 | e déu-lle gran punnada no rostro, sen falir, |
| 5:63 | O Conde, poi-la livrou dos vilãos, disse-lle: “Sennér, |
| 5:74 | e metamos-lle des hoi mais o moç' en poder.” |
| 5:78 | Pediu-lle séu amor; e porque ela mal llo acolleu, |
| 5:83 | O Cond' e a Condessa lle disséron: “Que hás?” Diz: “éu hei |
| 5:94 | disse-lle que fezésse séu talán, e sería sa pról; |
| 5:97 | Entôn vẽo vóz de céo, que lle disse: “Tól |
| 5:108 | mas en dormindo a Madre de Déus direi-vos que lle fez: |
| 5:136 | mas de grand' algo que porên lle davan ela ren non pres, |
| 5:139 | Emperador, que a chamou e disso-lle: “Ves? |
| 5:154 | a dona tornar a el; ante lle disse que fosse fis |
| 6:3 | nembra-lle, creed' a mi, |
| 6:11 | mas ficou-lle del un fillo, | con que foi mui confortada, |
| 6:32 | todos, senôn un judéu que | lle quis gran mal des ende. |
| 6:35 | e déu-lle tal dũa acha, | que ben atro enos dentes |
| 6:43 | se o viran; e un hóme | lle diss'; “éu o vi ben quando |
| 6:62 | e ele lle contou como | o judéu o ferira, |
| 6:64 | atá que Santa María | lle disse: “Léva-t' ende; |
| 7:24 | havían-lle maíça. |
| 7:31 | O Bispo lle diss' assí: |
| 7:41 | lle fez o fill' e crïar |
| 7:48 | e pois lle viu o sẽo, |
| 8:18 | houv', e fez-lle na vïóla | ũa candea decer; |
| 8:23 | ar pousou-lle na vïóla; | mas o frade mui felôn |
| 8:35 | e ant' o jograr en térra | se deitou e lle pediu |
| 8:40 | lle trouxe a sa eigreja | o jograr que dit' havemos. |
| 9:28 | muito lle rogava | que per i tornasse, |
| 9:40 | non lle vẽo a mente, | que el prometera; |
| 9:48 | mas a vóz do céo | lle disse: “Mesquinno, |
| 9:118 | ũa vóz lle disse, | ca éra pecado, |
| 9:135 | tanto lle valrría |
| 12:17 | e toda a gent' assí lle recodiu: |
| 12:22 | ían os judéus e cospir-lle na faz. |
| 13:6 | a ela s' acomendava, | e aquello lle prestou. |
| 13:17 | com' éra viv', e un hóme | séu lógo lle corregeu |
| 14:28 | entôn a Santa María | mercee lle foi pedir |
| 15:3 | E de lle seeren ben mandados, |
| 15:36 | pan d' horjo, que lle foi ofrecer |
| 15:65 | roguemos-lle pola sa bondade |
| 15:95 | a Jüião, e déu-lle na pança |
| 15:150 | lle foi do córp'. “Aquesto vi éu,” |
| 15:156 | lle deitaron, e batismo pres; |
| 16:16 | e tan francamente, que lle non ficava ren; |
| 16:31 | E porên lle disse: “Amigo, creed' a mi, |
| 16:49 | pareceu-lle lóg' a Reínna esperital, |
| 16:59 | E entôn lle disse a Sennor do mui bon prez: |
| 16:64 | fillou, des alí rezou el, e non lle foi gréu, |
| 16:65 | quanto lle mandara ela; e, com' oí éu, |
| 17:22 | o Emperador lle fez dar soldada. |
| 17:33 | que lle foi dizer per quanto passou, |
| 17:35 | O Emperador lle disse: “Mollér |
| 17:42 | se non, a tésta lle seja tallada.” |
| 17:47 | Santa María lle diss': “Est' afán |
| 17:54 | nona connoceu nen lle disse nada. |
| 18 | Esta é como Santa María fez fazer aos babous que crían a seda dúas toucas, porque a dona que os guardava lle prometera ũa e non lla déra. |
| 18:35 | a prézes, foi-lle nembrar |
| 19:11 | O enserrado teve que lle valrría |
| 21 | Esta é como Santa María fez haver fillo a ũa mollér maninna, e depois morreu-lle, e ressocitou-llo. |
| 21:12 | lle diss': “Ai Sennor, oe mia oraçôn, |
| 21:15 | Lóg' o que pediu lle foi outorgado, |
| 21:18 | houve, ca lle non quis eno don falir. |
| 22 | Esta é como Santa María guardou a un lavrador que non morresse das feridas que lle dava un cavaleiro e séus hómees. |
| 22:12 | na eira, mandou-lle lançadas dar; |
| 22:15 | Dúas lançadas lle déu un peôn, |
| 22:19 | Entôn a sa azcũa lle lançou |
| 23:12 | e déu-lle carn' e pescado e pan e cevada; |
| 24:43 | de sa Madre, fez-lle nacer |
| 25:19 | E o judéu lle diss' entôn: |
| 25:27 | O judéu lle respôs assí: |
| 25:45 | e as omages lle mostrou |
| 25:94 | e disse-lle: “Sól dúas nózes |
| 25:118 | mui de rijo lle demandava |
| 25:119 | que lle déss' o que ll' acreer |
| 25:146 | do que lle dar non devería.” |
| 26:24 | se lle foi mostrar |
| 26:40 | que Santïag' aquelo lle mandava, |
| 26:41 | quanto lle mandou tallava; |
| 28:101 | e disse-lle: “Sennor, hoi |
| 28:122 | e foi-lle gradeçudo. |
| 30 | Esta é de loor de Santa María, de como Déus non lle póde dizer de non do que lle rogar, nen ela a nós. |
| 30:9 | que lle rógue, quando sannudo for |
| 30:17 | Porên non lle diz de non, mas de si, |
| 30:19 | rogando-lle por nós, ca lóg' alí |
| 30:25 | ca por nós lle déu el aqueste don, |
| 31:42 | quis ir vendê-lo almallo; | mas el saiu-lle de mão, |
| 32:21 | mandou-lle tan tóste | mui sen pïedade |
| 32:29 | dizendo-lle: “Muda |
| 33:63 | e “mercee” lle chamar, |
| 34:25 | e en bon logar a pos e fez-lle comprimento |
| 34:27 | Pois lle tod' esto feit' houve, mui gran demostrança |
| 35:3 | Ca muit' é hóme sen siso | quen lle de dar algu' é gréu, |
| 35:5 | E por esto non lle damos | ren do nósso, mas do séu, |
| 35:69 | e déu-lle tan gran ferida, | que os ollos lle verteu |
| 38 | Esta é como a omagen de Santa María tendeu o braço e tomou o de séu fillo, que quería caer da pedrada que lle déra o tafur, de que saiu sángui. |
| 38:4 | se lle pesa de quen lle faz pesar. |
| 39:19 | Assí lle foi o fóg' obedïente |
| 41:10 | e déu-lle Paraíso. |
| 41:11 | Gran ben lle fez en est' e grand' amor |
| 41:16 | ar déu-lle Paraíso. |
| 42:20 | que sa amiga lle déra, | que end' éra natural. |
| 42:30 | dizendo “Ave María”, | prometeu-lle lógu' entôn |
| 42:32 | outra mollér ben quisésse | e que lle fosse leal. |
| 42:35 | e el, quando viu aquesto, | tan gran pavor lle creceu |
| 43:23 | Des que lle naceu o fillo, | en logar que adïanos |
| 43:25 | que lle non vẽo emente | nen da cera nen dos panos |
| 43:29 | que lle nunca prestar pode | física nen meezinna; |
| 44 | Esta é como o cavaleiro que perdera séu açor foi-o pedir a Santa María de Salas; e estando na eigreja posou-lle na mão. |
| 44:4 | averrá-lle com' a un ifançôn |
| 45:19 | E, porque sempre os bõos | lle davan mui gran fazfeiro |
| 45:55 | E ele lle respondía: | “Mia Madr', o que vós quisérdes |
| 47:27 | mas acorreu-lle lógo | a Virgen de bon prez, |
| 47:31 | mas a Virgen mui santa | déu-lle con un bastôn, |
| 48:13 | por que os monges lle davan | sa renta da abadía; |
| 48:20 | entre si acórd' houvéron | de lle non daren ên nada, |
| 50:19 | Onde come a Déus lle devemos amor |
| 51:24 | e, aorando-a, muito | chorand' assí lle disséron: |
| 51:65 | Desto a Santa María | todos loores lle déron |
| 53 | Como Santa María guareceu o moço pegureiro que levaron a Seixôn e lle fez saber o Testamento das Escrituras, macar nunca leera. |
| 53:12 | que a per poucas dos pées | os dedos non lle queimou; |
| 53:19 | Depois a cabo dun ano | lle rogou que o alí |
| 53:20 | tornass', e non quis la madre; | e ele lle diss' assí: |
| 53:37 | fas tu que seja ben feita.” | E el lle respôs entôn: |
| 54:35 | E porend' o capeiron lle deitaron |
| 54:47 | e deitou-lle na boca e na cara |
| 54:51 | E disse-lle: “Por esto vin, irmão, |
| 55:23 | E ela foi fazer lógo | aquelo que lle mandava; |
| 55:52 | começou: “Salve Regina”, | assí como lle mandara |
| 58:6 | que d' amor lle mostrou mui gran sinal. |
| 58:17 | e lle déss' o que houvésse mestér; |
| 58:29 | e con med' a poucas xe lle partiu |
| 58:37 | dizendo-lle: “Venna-ch' ór' acorrer |
| 59:64 | lle déu orellada tal |
| 61 | Como Santa María guareceu ao que xe lle torcera a boca porque descreera en ela. |
| 61:28 | lle trouxe a çapata por séu fazfeiro |
| 62:16 | porque a usura lle creceu atanto |
| 62:24 | lle rogou entôn, como non perdesse |
| 62:26 | E sa demanda lle foi ben cabuda; |
| 62:27 | ca ben como se lle houvésse dito |
| 63:22 | lle vẽo cercar, cuidando-lla toller. |
| 63:25 | e porên do séu non lle leixava ren, |
| 63:43 | Por nulla ren que lle disséss' aquel séu |
| 63:64 | lle disséron aquesta razôn medês; |
| 63:74 | e outras ofrendas lle foi ofrecer. |
| 64 | Como a mollér que o marido leixara en comenda a Santa María non podo a çapata que lle déra séu entendedor meter no pée nen descalçá-la. |
| 64:13 | por ũa carta de séu sennor que lle chegou, |
| 64:19 | E o infançôn lle respondeu entôn assí: |
| 64:24 | e pois foi dita, u se lle quis el espedir, |
| 64:25 | chorand' entôn ela lle começou a pedir |
| 64:26 | que lle désse guarda por que houvéss' a catar. |
| 64:36 | o dïabr' arteiro por lle toller séu bon prez |
| 64:41 | que lle fosse bõa, e tanto lle prometeu |
| 64:44 | e dizede-lle como moiro por séu amor; |
| 64:45 | e macar vejades que lle desto grave for, |
| 64:52 | Lóg' ũas çapatas lle déu de bon cordován; |
| 64:58 | razões lle disse, trões que llas fez tomar. |
| 64:74 | vos guardou.” E a çapata lle foi ên tirar. |
| 65:11 | E o hóme bõo sempre lle rogava |
| 65:16 | non lle valía ren ũa vez nen cento, |
| 65:25 | que lle fez cambiar aquela voontade, |
| 65:30 | mais mandaron-lle que foss' a séu prelado. |
| 65:32 | e séu mal lle disse, chorand' e gemendo; |
| 65:33 | e ele lle disse, per quant' éu entendo: |
| 65:39 | que lle disse, se livre seer quería, |
| 65:40 | que lle déss' algo, se non nono sería. |
| 65:45 | que lle non pediss' e que o consellasse |
| 65:61 | e semellou-lle consello muit' esquivo, |
| 65:67 | E o ermitán lle diss' entôn: “Sandece |
| 65:70 | por lle seer de Déus pois galardõado.” |
| 65:75 | E o ermitán déu-lle sa carta lógo |
| 65:76 | que lle levasse, e disse-ll': “éu te rógo |
| 65:113 | disse-lle chorand': “éu vos farei ajuda, |
| 65:119 | E fez-lle sa cama ben entre dous cantos; |
| 66:27 | E ela lle respondía: |
| 67:30 | dizendo-lle: “Que queredes, | sennor? A min o mandade.” |
| 67:31 | Tanto lle soub' o dïabo | fazer con que lle prouguésse, |
| 67:35 | E porende lle fazía | amẽude que caçasse |
| 67:46 | macar lle pról non havía, | por mostrar sa crüeldade. |
| 67:59 | Quand' aquest' oiu o bispo, | preguntou-lle que hóm' éra. |
| 67:60 | E ele lle contou todo, | de com' a ele vẽéra |
| 67:61 | e como lle lealmente | sempre serviço fezéra. |
| 67:80 | de lle fazer mal nïũu.” | E pois est' houve contado, |
| 68:14 | rogava que lle déss' assaz |
| 68:16 | lle fazía o gran prazer |
| 68:17 | que séu marido lle fazer |
| 68:23 | d' ángeos, que lle diss' assí: |
| 69:17 | o que lle mandavan, e o fazía, |
| 69:21 | e chorand' e mugindo lle rogava |
| 69:39 | que lle fezo sinas que se chegasse |
| 69:43 | que lle meteu o dedo na orella |
| 69:54 | oe Pédr' e a orella lle mãa.” |
| 69:72 | que lle fezéra cobrá-lo oído, |
| 69:73 | que lle fezésse que lógo guarido |
| 69:78 | lle fez falar parávoa certãa. |
| 71:24 | mais a Virgen lle disse: | “Sól non prendas espanto, |
| 72:22 | dizer mal, mórte lle déu |
| 72:29 | que lle disse atal razôn: |
| 73:31 | Quando viu o monj' esto, pesou-lle tant' ên |
| 73:40 | ollos, acorreu-lle lóg' a Madre de Déus |
| 74:2 | non lle pód' o démo nïún mal fazer. |
| 74:9 | lle disse: “Por que me tẽes en desdên, |
| 74:17 | de o matar, e carreira lle buscou |
| 74:32 | e fez-lle que eno pinzél se sofreu |
| 74:34 | nen lle pód' o dém' en ren empeecer. |
| 75:8 | e porên gran maravilla | lle foi per ela mostrada. |
| 75:19 | e vivía das esmólnas | que lle davan; e sen falla |
| 75:24 | e o rico ao démo, | que lle déu mórte coitada. |
| 75:38 | mais por ren que lle dissésse, | partir non s' ende quería; |
| 75:39 | e o riqu' entôn con sanna | mui bravo lle respondía: |
| 75:42 | ũa moça a el vẽo | que lle trouxe tal mandado |
| 75:43 | da vélla como morría, | e que lle désse recado |
| 75:61 | E o capelán lle disse: | “Esto non me conselledes, |
| 75:81 | O crérigo, macar teve | que lle dizía dereito |
| 75:91 | Respôs-lle Santa María: | “Mui cedo serás comigo; |
| 75:130 | que de perder-se houvéra; | mas acorreu-lle mui cedo |
| 75:133 | E disse-lle: “Para mentes | en quant' agor' aquí viste |
| 76 | Como Santa María déu séu fillo aa bõa mollér, que éra mórto, en tal que lle désse o séu que fillara aa sa omagen dos braços. |
| 76:17 | o mundo en poder, e disse-lle: “Ren |
| 76:19 | Pois est' houve dito, tan gran sanna lle creceu, |
| 76:33 | tornou-lle séu Fillo; e lógu' essa vez |
| 77:11 | Pois viu que lle non prestava nulla meezinna, |
| 77:13 | rogando-lle que non catasse despeito |
| 78:22 | per que lle mandava dar mórte doorosa. |
| 78:23 | E que non soubéssen de qual mórte lle dava, |
| 78:27 | E mandou-lle que o primeiro que chegasse |
| 78:49 | E disse-lle: “Lógo vai corrend' e asseita |
| 79:18 | Mas Santa María lle diss': “éu te rógo |
| 79:36 | que lle disse: “Ven, |
| 79:37 | ven pora mi tóste.” Respôs-lle: “De grado.” |
| 81:17 | ũa mollér que lle fez |
| 81:20 | per que lle non ficou sinal |
| 82 | Como Santa María guardou un monge dos dïáboos que o quiséran tentar e se lle mostraron en figuras de pórcos polo fazer perder. |
| 82:17 | de fazê-lle mal non podemos haver |
| 82:25 | aas grandes coitas, dizendo-lle: “Val |
| 82:42 | Esto dito, tolleu-xe-lle d' ant' a faz. |
| 83:15 | que lle davan e gran pẽa, |
| 83:35 | Este rógo lle fezéra |
| 84 | Como Santa María resuscitou a mollér do cavaleiro, que se matara porque lle disse o cavaleiro que amava mais outra ca ela; e dizía-lle por Santa María. |
| 84:21 | e por aquesta sospeita | ũa vez lle preguntou: |
| 84:23 | El entôn assí lle disse: | “Non sospeitedes de mi, |
| 84:25 | A mollér entôn calou-se, | que lle non falou mais i; |
| 84:31 | El lle respôs, com' en jógo: | “Pois vos praz, dizer-vo-l-ei: |
| 85:11 | e os pées e déron-lle muitas con bastões, |
| 85:15 | e déron-lle pan e agua aqueles peões, |
| 85:24 | que lle dissésse séu nome, e dar-ll-ía dões. |
| 85:25 | E ela lle disse lógo: “Para-mi ben mentes, |
| 85:35 | e mostrou-lle un gran vale chẽo de dragões |
| 85:40 | e queimando-lle-las barvas e pois os grinões. |
| 85:49 | Santa María lle disse, pois est' houve visto: |
| 85:53 | Pois que Santa María lle diss' este fazfeiro, |
| 86 | Como Santa María livrou a mollér prenne que non morresse no mar e fez-lle haver fillo dentro nas ondas. |
| 86:4 | e guardar de mal cada que lle prouguér, |
| 86:36 | oiu-lle séu rógu', e tan tóste chegou |
| 87:19 | E pois lle foi aparecer, |
| 88:37 | se comer non lle for dado |
| 88:83 | lle déu lógo sen tardar, |
| 89:26 | nen lle prestaren meezinnas. |
| 89:35 | lle diss' ũa vóz que chamasse |
| 91:48 | entende que lle convên. |
| 92:40 | que lle séu lume cobrar fez |
| 93:8 | pola sa pïedade que lle quis mostrar. |
| 94:23 | e porên lle foran dar |
| 94:26 | non houv' ên, fez-lle querer |
| 94:28 | que lle non dava lezer, |
| 94:52 | lle fez que fazía, |
| 94:89 | lle mostrou tan grand' amor, |
| 94:99 | que lle fezo a que ten |
| 95:32 | déron con el no navío, hoi mais Déus lle valla! |
| 95:47 | e nembrou-lle daquel hóme que fora metudo |
| 95:61 | mais de fillar aquel vidro muito lle prouguéra, |
| 95:65 | e que non houvésse medo assí lle disséron. |
| 95:74 | e non lle fezéron mal, d' atant' houv' avantalla. |
| 96:41 | levar que sen confissôn lle acharan. |
| 97:44 | El Rei contou-lle: “Tal e atal.” |
| 97:72 | lle perdõou e fez-lle gran ben, |
| 98:24 | e do mal que feit' havía | muito lle pesou, |
| 99:30 | ca lle-lo non quis sofrer |
| 101:14 | lle quiséss' e ajudar |
| 101:21 | lle mostrou tan grand' amor, |
| 101:29 | e o sángui lle saiu |
| 102:16 | que lle disse: “Mui mellor, |
| 102:62 | que lle deitadas houvéron, |
| 103 | Como Santa María feze estar o monge trezentos anos ao canto da passarinna, porque lle pedía que lle mostrasse qual éra o ben que havían os que éran en Paraíso. |
| 103:5 | ll' ía sempre que lle mostrasse | qual ben en Paraís' há |
| 103:7 | E porend' a Grorïosa | vedes que lle foi fazer: |
| 103:40 | pois quanto nós lle pedimos | nos dá séu Fill', a la fé, |
| 104 | Como Santa María fez aa mollér que quería fazer amadoiras a séu amigo con el córpo de Jesú-Cristo e que o tragía na touca, que lle corresse sángui da cabeça atá que o tirou ende. |
| 104:15 | pois que lle tal ben quería. | E ela tóste, sen al, |
| 104:27 | se lle disséran verdade | ou se lle foran mentir |
| 104:28 | aquelas que lle disséran | que lle farían vĩir |
| 104:34 | ca lle viron pelas toucas | sangue vermello correr. |
| 105:4 | nen descousimento nunca lle praz. |
| 105:13 | mai-la Virgen se lle chegou mui quedo |
| 105:27 | Mais séu padre lle diss' assí un día: |
| 105:50 | lle fez que a houvéra de matar; |
| 105:51 | ca lle déu con un cuitél' a engano |
| 105:56 | non lle podéron a chaga serrar. |
| 105:74 | ca a teta déstra lle foi queimar. |
| 105:103 | e como sãara lle preguntaron, |
| 105:106 | que lle déssen caldo con do agraz. |
| 106:39 | O outro lle diss' assí: |
| 106:55 | que lle fora soltador |
| 108:47 | foi; o que lle nacer ên |
| 108:60 | Que o rostro lle tornar |
| 108:62 | como lle fora rogar |
| 112:6 | pois se lle van encomendar |
| 114:11 | E mestér lle foi, ca un día acharon- |
| 114:14 | ca lle déron cólbes mui descomũaes. |
| 114:38 | e mais a aqueles que lle son leaes. |
| 115 | Esta é como Santa María tolleu ao démo o mininno que lle déra sa madre con sanna de séu marido, porque concebera del día de Pascoa. |
| 115:68 | lle diss' aquesta razôn: |
| 115:71 | mas que lle conssellava |
| 115:138 | foi e ben lle descobriu |
| 115:143 | lle disse: “Essa hóra, |
| 115:168 | chegou a el e lle déu |
| 115:175 | séu mal lle descobría. |
| 115:177 | lle disse: “Sei que andas |
| 115:238 | que direi éu, se lle praz, |
| 115:299 | lle déra livr' e são, |
| 116:25 | quen lle fezésse nojo |
| 117:2 | dereit' é e gran razôn que lle seja tẽuda. |
| 117:8 | a sossacou o dïabo, que lle fez camisas |
| 117:20 | non lle valvéron nen pról tevéron nemigalla; |
| 117:23 | E quando viu que tod' esto ren non lle prestava, |
| 119 | Como Santa María tolleu un joíz aos dïáboos que o levavan e tornó-o a sa casa e disse-lle que se mẽefestasse, ca outro día havía de morrer. |
| 119:37 | que lle déu lógo consello ben qual conviínna, |
| 119:50 | faça, e que os santos non lle sejan sannudos.” |
| 121:5 | contra un séu cavaleiro | que tal promessa lle fez |
| 121:6 | que lle guerlanda faría | de rósas toda, non d' al. |
| 121:17 | ũa non lle falecía. | E el fazendo assí, |
| 121:24 | a Virgen que lle valvésse. | E ela valeu-ll' entôn; |
| 122:2 | Santa María cada que lle praz. |
| 122:27 | de lle morrer sa filla. E entôn |
| 123:10 | vivendo gãara. Mas foi-lle mestér |
| 123:41 | e vós muitas graças lle dade porên, |
| 124:2 | sempre aquí lle demóstra | o ben que pois lle fará. |
| 124:24 | Entôn o que llo mandava | mandou-lle ferir e dar |
| 125:13 | Des i sempre lle rogava | que lle mostrass' algũa ren |
| 125:18 | mai-lo crérigo que dixe | lle quis tal ben de coraçôn, |
| 125:35 | que a oraçôn da Virgen | lle fezo que se ll' obridou; |
| 125:45 | E entôn atán fremoso | o crérigo lle pareceu |
| 125:56 | que lle daría en arras | gran requeza que havía. |
| 125:64 | do Céo mui grorïoso | lógo lle-lo desfazía. |
| 125:67 | obridou-xe-lle a nõa; | mais la Reínna de gran prez |
| 125:92 | dizer aa Virgen santa, | que casar non lle prazía. |
| 125:93 | E o bispo chegou lógo, | e disso-lle o novio: “Fól |
| 126 | Esta é como Santa María guareceu un hóme en Élche dũa saeta que lle entrara pelos óssos da faz. |
| 126:5 | a un hóme de chaga que lle fez |
| 126:20 | non lle podía que fosse fazer, |
| 126:26 | e lógo o férro lle fez saír |
| 127:11 | lle quisésse daquel tórto | grand' e mui descomunal. |
| 127:16 | en gẽollos a sa madre | e que lle pediss' en don |
| 127:19 | E a madr' entôn chorando | tan tóste lle perdõou |
| 127:28 | e que se mãefestasse | lle disséron, com' oí. |
| 127:31 | El, como quér que lle fosse | esto de fazer mui gréu, |
| 127:33 | feze-o, e mantenente | d' entrar i non lle foi gréu; |
| 127:39 | E sonnou que a omagen | lle diss'. “Aquesto farás: |
| 128:6 | por haver ên mél e cera | que lle non custasse nada. |
| 128:11 | Ela respôs-lle: “Farei-o | se méu conssello fillardes.” |
| 129 | Como Santa María guareceu un hóme dũa saetada que lle déran pelo ollo. |
| 129:10 | de guisa que lle non põían vida. |
| 130:17 | e queno gaannad' há, non lle fal, |
| 131:36 | que en tod' ess' ano a comer lle déu |
| 131:53 | a Santa María, que lle descobriu |
| 131:68 | lle déra a Virgen quanto lle mestér |
| 132 | Esta é como Santa María fez ao crérigo que lle prometera castidade e se casara que leixasse sa mollér e a fosse servir. |
| 132:35 | lle ficaron, com' aprendo; |
| 132:36 | porên lle davan conórtos |
| 132:38 | E do que lle mais falavan |
| 132:42 | e razões lle mostravan |
| 132:44 | mais a el non lle prazía. |
| 132:47 | que outorgar-lle fezéron |
| 132:49 | ca de chão lle disséron |
| 132:52 | E demais que lle darían |
| 132:84 | e disse-lle: “Sen sospeita |
| 132:104 | lle ficou end' a espinna. |
| 132:109 | a Virgen, que lle disséra |
| 132:111 | e que tórto lle fezéra; |
| 132:125 | e que lle muito prouguésse, |
| 132:127 | lle fez que o non fezésse. |
| 134:55 | mais la Madre de Déus lle diss': “Acordade, |
| 135:46 | sól non lle foss' outorgado. |
| 135:59 | e lógo vo-lle darei |
| 135:115 | ron-lle que ll' éra mestér |
| 136:17 | lle creceu, que ao Fillo da omagen ía |
| 136:19 | lle lançou por eno rostro ferí-lo Meninno. |
| 136:22 | que lle pareceu por sempre por gran demostrança. |
| 137:12 | nen sa Madr', a Virgen santa, se lle non fezésse |
| 137:21 | o démo lle pois fazía que o non leixasse, |
| 137:28 | el tevéra que lle déssen, meteu sa femença |
| 137:33 | este cavaleir' e fez-lle tẽer castidade |
| 137:35 | E fez-lle que non perdesse ollos, pées nen mãos |
| 138 | Como San Joán Boca-d' Ouro, porque loava a Santa María, tiraron-ll' os ollos e foi esterrado e deitado do patrïarcado; e depois fez-lle Santa María haver ollos, e cobrou per ela sa dinidade. |
| 138:6 | dar-llo-á, que sól non lle dirá de non. |
| 138:15 | E ar mandaron-lle que lógo saír |
| 138:18 | mas déron-lle pouco pan e un bordôn. |
| 139 | Como Santa María fez que falasse o Fillo que tiínna nos braços ao da bõa mollér, que lle disse: “papa!” |
| 139:20 | a quen lle praz. |
| 139:25 | e lle fezésse |
| 139:36 | diss' a séu Fillo: “Di-lle sen tardar |
| 140:20 | lle roguemos na batalla |
| 141:28 | des i ar fez-lle sinal que lógo de chão |
| 141:30 | e sa vellece lle sería conssomida. |
| 141:41 | E porende lle roguemos que nos ajude, |
| 142:13 | e dun gran cólbe a à lle britou, |
| 142:30 | de guisa que lle fez perdê-lo sen. |
| 143 | Como Santa María fez en Xerez chover por rógo dos pecadores que lle foron pedir por mercee que lles désse chovía. |
| 143:7 | un póblo, que se lle foi oferir |
| 143:8 | por chuvia que lle pedía. |
| 144:12 | E quen quér que lle vẽésse pedir |
| 144:19 | éra como lle fezésse prazer. |
| 144:31 | por cousas que lle quería dizer. |
| 144:39 | por el, ca lógo lle vẽo valer. |
| 145:22 | que non lle ficaron sól dous pepïões, |
| 145:30 | de lle comprir ela as sas promissões. |
| 145:34 | que lle diss': “Oíde poucas de razões |
| 145:49 | rogou; e respóstas lle foron ên dadas |
| 146 | Como Santa María guareceu a un donzél, fillo dũa bõa dona de Brïeiçôn, que ía en romaría a Santa María d' Albeça e topou con sus ẽemigos na carreira, e sacaron-lle os ollos e cortaron-lle as mãos. |
| 146:24 | e que lle séu fillo de mal |
| 146:26 | lle rogava mui mais que al, |
| 146:37 | Mais la madre lle defendeu |
| 147:8 | valeu-ll' u lle foi mestér |
| 147:22 | o tev' end', e lle creceu |
| 148:2 | guarda Santa María | os que lle son leaes. |
| 148:21 | entôn séus ẽemigos | lle saíron de cara |
| 148:22 | e déron-lle mui grandes | cólbes e mui mortaes. |
| 148:23 | E cada un tiínna | deles que lle passava |
| 148:24 | o córpo cona lança, | tal ferida lle dava; |
| 148:25 | mas guardó-o a Virgen | que sól non lle chegava |
| 149 | Como un préste aleimán dultava do Sagramento do Córpo de Déus e rogou a Santa María que lle mostrasse ende a verdade; e Santa María assí o fez porque éra de bõa vida. |
| 149:18 | sa missa, mui de rijo | chorando lle rogava |
| 149:23 | tolleu-xe-lle de vista; | e por ela catando, |
| 149:27 | e tremend' el lle disse: | “Ai, Sennor grorïosa, |
| 149:29 | Ela lle respôs lógo; | “Hóme de mal cïente, |
| 149:36 | lle déron desonrrada | por dar a nós folgura. |
| 149:40 | nunca lle terrán dano, | se en elo atura. |
| 150:18 | Nóstro Sennor, peçamos-lle mercee |
| 151:15 | Outra vez tornou a ela, | e ela lle preguntava | porque a assí leixara. |
| 151:36 | e todos esses abades | lógo pera el vẽéron | e perdôn lle demandavan, |
| 152:20 | e preguntou-lle quen éra. | Diss' ela: “Dar-ch-ei recado: |
| 153:3 | gran mal lle verrá porên. |
| 153:38 | contra quen lle non convên.” |
| 154:9 | e porque ía perdendo, | creceu-lle tal felonía |
| 154:29 | e nembrou-lle-la paravla | que ant' o tafur disséra, |
| 155 | Como un cavaleiro d' Aleixandría foi malfeitor, e quando vẽo a vellece, repentiu-se e foi a un santo ermitán confessar-se; e el disse-lle que jajũasse, e o cavaleiro disse que non podía. |
| 155:15 | El déu-lle por pẽedença | que a Ultramar roméu |
| 155:16 | fosse, e el respondeu-lle: | “Esto vos non farei éu.” |
| 155:17 | “Pois jajũade.” “Non pósso.” | Disse-lle: “Par Sant' Andréu, |
| 155:25 | e con séu pichél por agua | foi; mais ela lle fugiu |
| 155:28 | ar fugiu-lle lóg' a agua, | per quanto éu aprendí; |
| 155:37 | entôn rogou-lle chorando, | des i pediu-lle por don |
| 155:39 | E disse-lle: “Sennor, róga | a téu Fillo, se te praz, |
| 156:12 | viver, foron-lle tallar |
| 156:17 | e mui mal lle per jogaron, |
| 156:36 | fez que lingua lle naceu |
| 156:38 | assí esta Virgen Madre | lle foi comprir séu querer. |
| 157:7 | Ca u eles lle compraron | mui ben quanto lles vendeu, |
| 157:8 | de farinna que tragían | tal cobiíça lle creceu |
| 157:14 | que quis ende provar ũu, | mais non lle saiu en vão. |
| 157:16 | a come lle sabería, | pela boca o chantar |
| 157:18 | ca lle passou as queixadas | mais dun palm' e ũa mão. |
| 157:23 | bõo e toda crischãa | que lle ben de coraçôn |
| 158 | Esta é como Santa María sacou de prijôn un cavaleiro e mandou-lle que se fosse pera Rocamador. |
| 158:16 | que o guardavan, e nunca, | pero que o ir viían, | non lle disséron nïente. |
| 158:17 | E tiró-o do castélo | e disse-lle saborosa- |
| 160:12 | U por nós lle rogará |
| 161:17 | pois guardade-mia de pédra | que lle mal fazer non póssa, |
| 164:5 | dela fora; e porende | lle fezo tan grand' amor, |
| 164:6 | que do mal que lle fezéron | mostrou-s' ên por despagada. |
| 165:12 | por saber mais sa fazend', e | un deles saber-lle fez |
| 165:18 | que teve que aquel mouro | non lle fora mentiral. |
| 165:33 | ca pois se chegou a ela, | tal gente lle semellou |
| 165:43 | O mouro, con mui gran medo, | lle respôs esta razôn: |
| 165:47 | Entôn o soldán lle disse: | “E que buscaron acá?” |
| 167:6 | lle morrera mui coitado | dũa mui fórte doença. |
| 167:12 | Mais las mouras sobr' aquesto | lle davan mui gran contenda; |
| 167:16 | con sa omagen de cera, | que ja lle tenno comprada, |
| 167:25 | ressucitou-lle séu fillo, | e esto foi muit' aginna; |
| 168 | Esta é dun miragre que fez Santa María de Salas por ũa mollér de Lérida que lle morreron séus fillos, e o postremeiro ressucitou-llo Santa María, que havía tres días que éra mórto. |
| 168:4 | poder lle déu, qual vos direi, |
| 168:6 | que non lle fal end' o querer. |
| 169:29 | que entôn a Aljama | lle vẽéron pedir |
| 170:5 | porên lle devemos a dar loor |
| 171:3 | e guarda aos que lle praz |
| 171:42 | lle foi: “Pois non preguiçosos |
| 172:13 | valeu-lle con sa mercee | e non lle foi vagarosa, |
| 173:11 | A muitos físicos fora, | mas non lle prestaran ren; |
| 174 | Como un cavaleiro servía Santa María, e avẽo-lle que jugou os dados, e porque perdeu dẽostou Santa María; e arrepentiu-se depois, e do pesar que ende houve tallou a lingua; e sãô-lla Santa María, e falou depois mui ben. |
| 174:2 | outrossí ar praz-lle muito | de quen s' ende ben repente. |
| 174:18 | que disséra lle parcisse, | ca el éra séu sergente. |
| 174:22 | que lle pareceu mais crara | que o sól en ourïente. |
| 174:28 | E entôn Santa María | pos-lle na boca a mão |
| 174:30 | que nunca pois lle dolvéron | boca nen lingua nen dente. |
| 174:31 | E el loou muit' a Virgen; | e nós demos-lle loores, |
| 174:33 | e nós pesar lle fazendo, | faz-nos ela sempr' amores |
| 175:8 | e porên muit' ameúde | lle rogava e dizía |
| 175:21 | que lle levavan séu vaso | de prata nóv' e bronido; |
| 175:36 | e depois aa tornada | non lle foi escaeçudo |
| 175:66 | lle déron dentr' en un fógo, | dizendo-ll': “Aquí folgade.” |
| 175:69 | que lle déu séu fillo vivo, | e o heréj' usureiro |
| 175:71 | E por aquest', ai, amigos, | demos-lle grandes loores |
| 176:13 | sérvo. E pois esto dito | houve, tal sono lle déu |
| 176:17 | E abriu lóg' as cadẽas | e assí lle fez o al, |
| 176:19 | E disse-lle: “Vai, non temas, | ca per ren non te verá |
| 177:11 | Tanto lle disse mal dele | e tan fórte o mezcrou, |
| 177:19 | que lle séus ollos tornasse, | ca ben fïava por Déus |
| 178 | Esta é dun meninno de Alcaraz a que séu padre déra ũa muleta, e morreu-lle; e encomendou-a a Santa María de Salas, e levantou-se sãa. |
| 178:11 | O moço creeu aquesto | e prougue-lle daquel don, |
| 178:13 | mas ũa noite morreu-lle, | e por aquesta razôn |
| 178:26 | ca tant' é aquesto como | non lle dares nemigalla.” |
| 179:37 | que lle foi tan pïadosa |
| 180:6 | seer loada, ca Déus lle quis dar |
| 180:8 | porque lle nunca ja achassen par; |
| 180:53 | Ancéla se chamou u lle dizía |
| 180:57 | u lle disse: “Farei quant' el mandar.” |
| 180:59 | Porên lle rógo que quér' amparar |
| 182:43 | que séu fillo lle désse |
| 182:49 | e déu-lle lógo vida, |
| 184:11 | todos lle morrían lógo; | mais das súas maravillas |
| 184:22 | foi-se-lle deitar de suso; | e déron-ll' entôn tan fórte |
| 184:25 | havía pera sa chaga | que na face lle ficara |
| 185:9 | mais de guardá-lo a cima | lle mengou muito o sen, |
| 185:13 | Falou con rei de Grãada | e disse-lle: “Desta vez |
| 185:24 | el rei, e da outra parte | grand' haver lle prometeu |
| 185:25 | se lle désse o castélo; | e lógo con el moveu, |
| 185:27 | E disse-lle que saísse | con el séu preito firmar |
| 185:33 | e levou dous escudeiros, | que lle disséron atal: |
| 185:44 | que lle disséss' a verdade | do castélo e, se non, |
| 186:6 | se lle non valess' ela que poder há. |
| 186:12 | mais sa sógra lle quería tan gran mal, |
| 186:13 | per que lle buscou mórte descomũal, |
| 186:26 | e disse-lle: “Ves ta mollér com' está!” |
| 186:28 | mais la madre lle disse: “Non faças, non; |
| 186:40 | fillaron a dona, que lle foi mui gréu |
| 187:34 | Porên lle roguemos que o Fillo séu |
| 187:46 | El lle jurou muito par Nóstro Sennor |
| 187:49 | porque lle atán ben déu quanto mestér havía. |
| 188 | Esta é dũa donzéla que amava a Santa María de todo séu coraçôn; e quando morreu, feze-a séu padre abrir porque põía a mão no coraçôn, e acharon-lle fegurada a omage de Santa María. |
| 188:9 | e servía de bon grado; | porên tal amor lle fez, |
| 188:10 | que o ben que lle quería | non llo quis per ren negar. |
| 188:15 | do que a comer lle davan | e a bever outrossí. |
| 188:17 | se lle de Santa María | falavan, en com' oí, |
| 189:13 | assí que en dúas partes | lle fendeu o coraçôn; |
| 189:16 | que lle saía da boca, | assí que a poucos días | tornou atal come gafo; |
| 191:19 | que lle valvéss'. E tan tóste | foi sa oraçôn oída; |
| 192:36 | lle de séu haver. |
| 192:84 | se lle fez veer, |
| 192:85 | e déu-lle carreira |
| 192:102 | el lle respondeu |
| 192:128 | mente lle contou |
| 193:12 | que eno mar o deitassen, | e un canto lle poséron |
| 193:14 | Mais acorreu-lle a Virgen | que nunca errou nen érra, |
| 193:37 | e porend' o guardou ela | e feze-lle no mar vías |
| 193:38 | que o non tangess' a agua | e lle non fezésse guérra. |
| 193:48 | foi de quanto lle fillaran | quando foi no mar deitado; |
| 194 | Como Santa María livrou ũu jograr dũus que o querían matar e lle querían fillar o que tragía. |
| 194:7 | que lle déu aquela noite | ben quanto mestér havía. |
| 194:11 | que lle tevéss' a carreira | con outro de sa companna |
| 194:20 | e do que sigo tragía | nulla ren non lle leixaron; |
| 195:22 | porên lle fazía |
| 195:36 | que el lle daría |
| 195:55 | el lle demandava |
| 195:87 | lle seja, ca, mia promessa, |
| 195:152 | e dá-lle sinaes |
| 196 | Como Santa María converteu un gentil que lle quería gran mal e fezéra ũa forma pera deitar ũa imagen do ídolo que adorasse, e saiu-lle ũa imagen de Santa María con su Fillo en braços. |
| 196:8 | e se deles lle falava | alguên, lógu' end' el fugía; |
| 196:18 | cousa lle désse respósta | faland' e non fosse muda. |
| 196:22 | ca, par Déus, mellor fegura | lle foi i apareçuda. |
| 196:24 | e que lle respósta désse | de quanto ll' el preguntasse, |
| 197:14 | mandou-lle que séus gãados | fillass' e guardasse ben; |
| 197:30 | rogade que lle perdõe | todo-los pecados séus, |
| 198:2 | que non quér Santa María, | pois lle son acomendados. |
| 199 | Como un peliteiro, que non guardava as féstas de Santa María, começou a lavrar no séu día de março, e travessou-se-lle a agulla na garganta que a non podía deitar; e foi a Santa María de Terena e foi lógo guarido. |
| 199:17 | a trociu, e na garganta | se lle foi atravessando; |
| 199:24 | e física que fezésse | nulla pról non lle fazía, |
| 199:26 | de Terena, prometendo- | lle sas ofértas e dões. |
| 201:9 | e que lle prometera | de seer sa ancéla |
| 201:13 | a tentou en tal guisa | que lle fez por amigo |
| 201:30 | pero caeu en térra, | ca mui mal lle doía. |
| 201:44 | e polo córpo todo | foi-lle tragend' a mão, |
| 202 | Esta é como un clérigo en París fazía ũa prosa a Santa María e non podía achar ũa rima, e foi rogar a Santa María que o ajudasse i, e achó-a lógo. E a Magestade lle disse “muitas graças.” |
| 202:2 | d' ajudar quen lle cantares | ou prosas faz de loor. |
| 202:14 | de s' acabar esta prosa | que lle foss' ajudador. |
| 202:17 | e el dar non lle podía | neún cabo, mas os séus |
| 202:19 | Estand' el assí en prézes, | vẽo-lle a coraçôn |
| 202:20 | a rima que lle minguava, | que éra de tal razôn |
| 203:19 | A filla entôn lle disso: | “Con mia mão varrí ja |
| 204:9 | e andando preegando, | vẽo-lle mui gran door, |
| 204:16 | a Virgen Santa María | que lle valvéss'. E entrou |
| 204:18 | e o doente mercee | começou-lle de pedir. |
| 204:23 | A cabeça lóg' ungiron | por lle Déus i siso dar, |
| 204:28 | com' entrou Santa María, | e muito lle per prougu' ên, |
| 204:29 | e viu com' éra ongido, | e déu-lle graças porên |
| 205:30 | sobiu-se con el encima, | que lle non foss' afogado. |
| 206:14 | a dona e en gẽollos | lle foi a mão beijar. |
| 206:15 | Pois que lle beijou a mão, | houv' el tal coita des i |
| 206:29 | e de coraçôn rogou-a | que lle déss' algún poder, |
| 206:33 | e untou-lle ben a chaga, | e perdeu lóg' a door, |
| 207 | Esta é como un cavaleiro poderoso levava a mal outro por un fillo que lle matara, e soltó-o en ũa eigreja de Santa María, e disse-lle a Magestade “gracías” porên. |
| 207:2 | demostrar-ll' haverá ela | sinaes que lle praz ên. |
| 207:10 | u el séu fillo matara, | que lle non valvésse ren. |
| 208:18 | e esto fez mui cobérto, | que lle non fosse sabudo. |
| 208:35 | E foi corrend' ao bispo | e confessou-se-lle ben, |
| 209 | Como el rei Don Afonso de Castéla adoeceu en Bitória e houv' ũa door tan grande que coidaron que morresse ende, e poséron-lle de suso o livro das Cantigas de Santa María, e foi guarido. |
| 209:2 | a Déus quen lle néga o ben que lle faz. |
| 209:26 | ca tenno ben que de méu mal lle despraz. |
| 212:2 | cousa que lle faça mingua | grande non há de perder. |
| 212:6 | havían de lle pediren | por séu amor séu haver. |
| 212:30 | do sartal que lle furtaran, | e lógo llo foi dizer. |
| 212:34 | e pediu-lle que aquesta | coita tornass' en lezer. |
| 212:43 | E jazend' entre dormindo, | antollou-xe-lle assí |
| 212:44 | que séu sartal lle levava | aquela mollér per i; |
| 212:45 | e espertou-s' e chamó-a, | e tirou-lle de so si |
| 213:2 | de toda cousa o guarda | que lle ponnan mentireira. |
| 213:14 | e porên quando podía | éra-lle mui torticeira. |
| 213:27 | E morand' en Badallouce, | entrou-lle na voontade |
| 213:45 | topou en séus ẽemigos, | que lle tiínnan cïada, |
| 213:55 | Mas eles lle responderon: | “Don traedor, morreredes.” |
| 213:61 | e que lle dava gran cólbe; | mas saiu-lle tod' en vão, |
| 213:76 | E que os el perdõasse, | todos por Déus lle pedían |
| 214 | Como Santa María fez a un cavaleiro que gãasse ũa igreja que lle prometera. |
| 214:6 | non lle praz de tal gaança, | mais da que é con verdade. |
| 215 | Como Santa María guardou a sa Majestade que non recebesse dano de muitos tormentos que lle fazían os mouros. |
| 215:22 | entôn, e end' ũu deles | lle foi dar ũ' espadada |
| 215:23 | eno braço e tallou-lle | del ũa mui gran partida. |
| 215:26 | que lle fez perdê-lo braço | lógu', e caeu-ll' a espada. |
| 215:29 | e tiraron-lle de préto, | mas ferir nona podéron; |
| 215:34 | guardou aquesta do fógo, | que sól non lle noziu nada. |
| 215:48 | de Leôn e de Castéla, | e o feito lle disséssen |
| 216:8 | que perdera quant' havía, | e éra-lle mui mestér |
| 216:11 | que lle disso: “Pois méu sodes, | mui grand' algo vos darei; |
| 216:19 | A ela foi-lle mui grave | por de sa casa saír, |
| 216:33 | Cristo, o démo lle disse: | “Mentira fezische tu |
| 216:38 | ca te tóllo que non póssas | ja mais fazer-lle pesar.” |
| 216:44 | e foi-s' u sa mollér éra | e contou-lle quanto viu, |
| 217:19 | E eles tant' empuxaron | que o sangue lle saír |
| 218:13 | e de séu haver tanto | lle custou este feito, |
| 219:32 | e des i que o raesse; | mais sól non lle prestou ren: |
| 221:29 | ca ben creo que a Virgen | lle dé vida e saúde.” |
| 221:40 | Virgen santa glorïosa, | rogando-lle que aginna |
| 221:45 | lle déu saúde comprida | e de dormir voontade; |
| 221:48 | tan ben que nunca mais fora; | demais déu-lle bon sentido. |
| 222 | Esta é do capelán que cantava missa no mõesteiro das donas d' Achélas, que é en Portugal, e consomiu ũa aranna, e depois saiu-lle pelo braço. |
| 222:2 | non lle nozirá poçonna, | e dar-ll-á por sempre vida. |
| 222:33 | pelo braço lle saiü | viva aquela aranna, |
| 224:25 | ca o braço lle saiu | ontr' o córp' e a verilla |
| 225 | Como ũu clérigo ena missa consomiu ũa aranna que lle caeu no cález, e andava-lle ontr' o coiro e a carne viva, e fez Santa María que lle saísse pela unna. |
| 225:20 | Déus o poçôn da aranna | nen lle no córpo morresse; |
| 225:38 | lle saiu per so a unlla | aquel poçôn tan lixoso. |
| 225:42 | e disse que lle soubéra | a manjar mui saboroso. |
| 226:42 | que lle déu séu Fillo pola muit' honrrar. |
| 227:20 | E el respondeu-lles lógo | de como xe lle nembrava |
| 227:25 | que lle déu d' açoutes tantos | que non ficou no costado |
| 228:7 | Este mal a aquel múu | per gran door lle vẽéra |
| 228:11 | Quand' aquesto viu séu dono, | atán muito lle pesava |
| 228:33 | a derredor; e a gente, | que lle ben mentes tiínna, |
| 229:26 | Porên mercee lle peço | que queira defender mi. |
| 231:17 | que lle trouxéssen enteiros |
| 232:28 | chamando-lle: “Pïadosa | Virgen e Madre de Déus, |
| 233:11 | dizendo-lle: “Morreredes.” | Mas el nonos asperava, |
| 233:38 | e perdõaron-lle lógo, | e foron del perdõados, |
| 234:14 | e que con séus cavaleiros | lle havía de servir. |
| 235:11 | E desto que lle pedía | tan muito a aficou |
| 235:20 | o que lle pouco gracían | e non tiínnan en ren; |
| 235:31 | dos bẽes que lle fezéra | e lle quería fazer. |
| 235:44 | toda-las gentes da térra, | que lle dizían assí: |
| 235:66 | porend' en todo o córpo | lle déu fébre gẽeral. |
| 235:73 | lle fez ben sentir a mórte; | mais eno día fiíz |
| 236:19 | Ela aquesto rogando, | foi-lle lóg' aparecer |
| 237:56 | muito lle mostrou falss' amor | aquel que foi séu drudo. |
| 237:64 | que lle diss' entôn: “Erge-t' ên, | ca de pran éu t' ajudo.” |
| 237:69 | E pois disse-lle: “Sei aquí, | non temas nemigalla, |
| 237:92 | que non lle praz de me perder | com' algún descreúdo.” |
| 239 | Esta é dun miragre que Santa María fez en Murça por un hóme que déu séu haver a guardar a outro, e negou-llo e jurou-lle por el ant' a Magestade. |
| 239:31 | ca o queixo lle derribou |
| 240:14 | polos pesares que lle fazer van. |
| 240:35 | ena loar, ca Déus non lle fez par; |
| 241:32 | fez o prazer en dóo | tornar, ca lle prazía. |
| 241:48 | ant' o altar da Virgen, | e assí lle dizía: |
| 241:63 | Déu sa madr' a Déus graças | que lle tan ben comprido |
| 242:4 | ca Déus lle déu tal vertude | que sobre natura é; |
| 242:16 | da óbr', e ambo-los pées | lle faliron e assí |
| 242:25 | mas acorreu-lle a Virgen, | a Madre do alto Rei, |
| 244:25 | e creceu-lle tant' o ventre, | que per pouco rebentou, |
| 245:90 | prougue-lle muito con ele. | E el foi departidor |
| 246 | Esta é dũa bõa mollér que ía cada sábado a ũa eigreja que chaman Santa María dos Martires, e obridô-xe-lle, e depois foi alá de noite, e abriron-xe-lle as pórtas da eigreja. |
| 247 | Como ũa meninna naceu céga, e a cabo de déz anos levárona a Santa María de Salas, e déu-lle lógo séu lume Santa María. |
| 247:21 | e se te praz séu serviço, | dá-lle lume con que veja, |
| 247:26 | que lle séu Fillo mostrara, | e viu lógo ben provado. |
| 247:30 | varrendo sempr' a eigreja | como lle fora mandado. |
| 249:29 | E porende lle roguemos | que sempr' hajamos séu ben |
| 250:7 | róga-lle, pois éste |
| 250:9 | Róga-lle pois éste |
| 251:9 | haver, ca lle morrían; | e prometeu porên |
| 251:10 | ũa que lle nacera | d' en orden-na meter. |
| 251:23 | E levava-lle sempre | rósa ou outra fror |
| 251:33 | porên a asseitaron, | e viron-lle pedir |
| 251:34 | o fill' aa omagen, | e viron-lle tender |
| 251:48 | tan aficadamente, | preguntou-lle que viu; |
| 251:49 | mas chorando a moça | assí lle recodiu: |
| 251:52 | que vira; e a moça | lle diss': “A mi non praz |
| 253:14 | mostrou-lle ben que havía | del mercê de voontade. |
| 253:18 | pora ir a Santïago, | ca lle mandou séu abade. |
| 253:61 | sólto de sa pẽedença, | pois que lle tolleu tan féra |
| 255:105 | lle déu saúde |
| 256:25 | porend' a mi a chegade | e lógo lle beijarei |
| 258:18 | que lle vẽéron i póbres | con gran fame demandar |
| 258:26 | dizendo-lle que os pães | foss' ao forno levar. |
| 258:31 | Quand' aquest' oiu o fillo, | queixou-se-lle muit' entôn; |
| 258:41 | daquela que a servía, | e dando-lle gran loor |
| 259:33 | ca o fógo no pé lle começou |
| 259:38 | lle fez o fógo lógo del fogir. |
| 261:23 | E el assí lle soube responder: |
| 261:39 | que lle non fosse verdade negar |
| 261:41 | lle foi assí: “Estes foron sofrer |
| 261:61 | se foi muito, ca Déus lle fez veer |
| 261:76 | ca tal feito non lle quis asconder. |
| 262:26 | como lle mostrou a Virgen, | que non houve companneira. |
| 263 | Como Santa María apareceu a un hóme que éra tolleito de todo-los nembros e disse-lle que se fezésse levar a sa igreja e sería lógo são. |
| 263:17 | Un día fazend' aquesto, | mostrou-se-lle, sen dultar, |
| 263:31 | disse-lle: “Por Déus, ai dona, | dizede quen sodes, quen?” |
| 263:33 | Foi-s' a Virgen. Ficou ele | e fez quanto lle mandou; |
| 264:31 | E quand' alí foi pósta, | chorando lle rogaron |
| 264:36 | u a feriss' as ondas, | e assí lle disséron: |
| 265:17 | amou mais que al ren, e por lle leal |
| 265:47 | E sempre lle conssellava que con Déus |
| 265:86 | o póboo, mandou-lle fazer lijôn. |
| 265:102 | que te prouguésse, fas-lle tu este son.” |
| 267:17 | e que pera o altar lle semellasse, |
| 267:38 | que lle déu no peit', e no mar foi deitado. |
| 268:4 | en toda coita que haja | ben creede que lle valla; |
| 268:16 | roméus que de Santïago | ían foron-lle contando |
| 268:41 | déu lle saúd' en séu córpo, | e foi sãa e cobrada |
| 269 | Como un menino que éra sordo e mudo resuscitó-o Santa María per rógo de sa madre do menino e fez-lle cobrar o falar e o oír. |
| 269:11 | Pois viu que lle non prestava | nen meezinna nen al, |
| 269:15 | O fillo, que éra mudo, | per sinas lle preguntou |
| 269:16 | por que tanto jajũava; | e ela lle dessinou |
| 269:18 | se a jajũar com' ela | e mercee lle pedir |
| 269:22 | lle proug' a Santa María | que assí fosse fĩir. |
| 270:9 | e porên lle roguemos | que aqueste cantar |
| 272:35 | ant' a mollér e rogou-lle | que muito ll' éra mestér |
| 272:42 | E porên por mi lle róga | que me non queira culpar |
| 272:50 | que lle foi gualardõado | u nunca verá pesar. |
| 273:30 | de sacar end' un enteiro, | nen quen lle dissésse dello. |
| 274:10 | lle meteu que se saísse | da orden, ca ben sería. |
| 274:13 | que lle fez que a garnacha | leixasse por acabar, |
| 274:14 | e fez-lle leixar a orden, | e foi-s' ende súa vía. |
| 274:27 | Depois que ll' a Virgen santa | esto disso, foi-lle mal |
| 274:28 | e disso-lle: “Sennor, Madre | daquel que pód' e que val, |
| 274:58 | lle foi a alma do córpo, | pero que lle non doía. |
| 276 | Como Santa María do Prado, que é cabo Segóvia, guariu un monteiro del Rei dũa campãa que lle caeu de suso. |
| 276:26 | mestér há que lle valla |
| 276:46 | lle déu a que confórto |
| 278 | Como ũa bõa dona de França, que éra céga, vẽo a Vila-Sirga e teve i vigía, e foi lógo guarida e cobrou séu lume. E ela indo-se pera sa térra, achou un cégo que ía en romaría a Santïago, e ela consellou-lle que fosse per Vila-Sirga e guarecería. |
| 278:16 | ũa sa filla lle disse: | “Treides, se Déus vos perdôn, |
| 278:24 | que s' amercẽasse dela | e lle tolless' aquel mal, |
| 279:3 | que mal lle vai. |
| 280:19 | Porên lle rógo que por ben tenna |
| 281:23 | Pois que lle beijou a mão, | diss' o démo: “Un amor |
| 281:25 | e néga todos séus santos.” | E fillou-xe-lle pavor |
| 281:58 | e peço-lle que se queira | de mi pecador nembrar.” |
| 281:60 | preguntou-lle se ja quando | traballara en servir |
| 282:6 | pero quena aquí chama | sa mercee non lle fal. |
| 283 | Como Santa María de Terena sãou un clérigo da boca que se lle torcera mui fèramente. |
| 284:11 | Ca ante que morresse | un sinal lle mostrou |
| 284:16 | mas muita de paravla | sobeja lle creceu |
| 284:20 | prestar non lle podían, | e tal éra séu sen, |
| 284:24 | que lle metía medo | polo desasperar; |
| 285:21 | Este, des que viu a monja, quis-lle mellor d' outra ren, |
| 285:25 | e lle prometía |
| 285:27 | E demais que grand' herdade lle daría e haver |
| 285:30 | E tanto lle diss' aquesto, que ela saborosa |
| 285:32 | lle jurou en sas mãos | que con ele s' iría |
| 285:56 | mas ela lle jurava | que mui mal se sentía, |
| 285:66 | tẽuda de rogar-lle | por ti, nen m' oïría.” |
| 285:76 | mui ben ll' houve comprid' aquelo que lle convẽéra; |
| 285:77 | aínda mui mais lle déu, que ante que passass' un mes |
| 285:82 | tod' aquel séu amigo | lle dava e compría. |
| 286:9 | por un hóme que sempr' ía | rogar-lle de coraçôn |
| 286:14 | E jazend' assí un día, | houve-lle de contecer |
| 286:21 | do que o can lle fezéra | e muito o escarnir; |
| 286:28 | por dar-lle con ũa pédra; | mais viu de como caeu |
| 287:2 | que quér que lle por mal façan, | todo llo tórna en ben. |
| 287:8 | lle quería d' outra cousa | do mund', e a pecador |
| 287:23 | Quand' esto viu o marido, | de coraçôn lle pesou |
| 287:28 | e deitou-a no mar lógo, | ca lle quería gran mal; |
| 287:39 | Quand' esto viu o marido, | aos pées lle caeu |
| 288:5 | que de lle fazer serviço | sempr' éra muit' aguçoso, |
| 289 | Como Santa María de Tocha guariu un lavrador que andava segando en día de San Quirez, que se lle cerraron os punos ambos. |
| 289:5 | todos mui de voontade | e mercee lle pedide |
| 289:22 | dela que lle perdõasse | aquela mui grand' errança |
| 289:25 | lle valess' e non catasse | aa sa gran neicidade, |
| 289:28 | lle valeu, que sempr' acórre | de grad' aos pecadores, |
| 290:10 | ca pois gualardõado lle será. |
| 290:16 | e esto ja mais non lle falirá. |
| 291 | Como Santa María tirou un escolar de prijôn en Touro porque lle fezéra ũa cantiga eno cárcer jazendo. |
| 291:5 | ca lle póde nas sas coitas | tóste conssello põer; |
| 291:44 | déu-lle loores e graças, | e assí com' apres' hei, |
| 292:34 | se o achassen desfeito; | mas tornou-xe-lle en al. |
| 292:63 | Mas ponnan-mi en gẽollos, | e que lle den o anél, |
| 292:77 | del Rei.” E o tesoureiro | lógo o anél lle déu, |
| 292:78 | dizend': “É gran maravilla | como do dedo lle sal.” |
| 292:81 | Entôn lle contou o sonno, | ben de tal guisa medês |
| 293 | Como un jograr quis remedar como siía a omagen de Santa María, e torceu-se-lle a boca e o braço. |
| 293:9 | todos quantos lo viían, | e davan-lle con amor |
| 293:19 | mas parou-lle muito mentes, | e pois que a ben catou, |
| 293:29 | e o jograr lle rogava, | dizend': “Os pecados méus |
| 293:33 | e o rosto e o braço | lle fez lógo correger |
| 295 | Como Santa María apareceu en visiôn a un rei que a servía en todas aquelas cousas que el sabía e podía, e semellava-lle que se homildava contra el en gualardôn do serviço que lle fezéra. |
| 295:11 | E outrossí nas sas féstas | ar fazía-lle mudar |
| 295:34 | e as mãos que beijasse | lle começou a pedir. |
| 295:45 | nada non lle faleceron; | e ele lógo porên |
| 295:49 | e ela fez-lle mercees | grandes, segund' éu oí, |
| 296 | Como Santa María apareceu a un monje na cibdade de Conturbél e mostrou-lle como a servisse. |
| 296:2 | convên-lle que a sêrvia | com' a ela prouguér. |
| 296:14 | pedía que lle désse, | ca ll' éra mui mestér, |
| 296:16 | e outra cousa nunca | lle quería pedir. |
| 296:18 | foss', e aparecer-lle | foi, como vos dissér, |
| 296:28 | aquel frade de grado, | e quanto lle mandou |
| 296:29 | fazer, todo foi feito; | e depois lle levou |
| 296:34 | demais valrrá-lle sempre | u a mestér houvér. |
| 298:14 | a Seixôn que lle tolless' esta door. |
| 299 | Como Santa María vẽo en visiôn a un freire e mandou-lle que désse ũa sa omagen que tragía a un rei. |
| 299:17 | viu a Madre de Déus que lle dizía: |
| 299:30 | que lle diss' assí en mui gran desdên: |
| 299:37 | que lle respôs: “Fezéstes bavequía |
| 299:48 | e graças por aquesto lle rendía |
| 300:35 | E por esto lle demando |
| 300:36 | que lle non venna emente |
| 301:11 | Quando soube que julgado | éra que lle déssen mórte, |
| 301:28 | deste feito, pois lle viron | tẽer os férros nas mãos |
| 302:10 | lle furtou da esmolneira | por crecer en sas requezas. |
| 303:13 | e castigava-a ende, | ca maior ben lle quería |
| 303:18 | e da outra lle fazía | muit' algu' e muita crïança. |
| 303:27 | de mia tía, que aquesto | nunca lle venna emente.” |
| 305:12 | E el déu-lla de tal guisa, | mandando-lle que fezésse |
| 305:15 | Tod' esto lle pos en carta, | e des i ar seelou-a; |
| 305:28 | e ela pediu-lle algo | por aquela que non érra. |
| 305:31 | Ela respondeu-lle lógo: | “Juro-vos per mia creença |
| 305:36 | disse-lle que lle daría | sobr' ela quanto pesasse, |
| 305:37 | e que esto lle faría, | e d' al non se traballasse |
| 305:40 | outorgou-lle que posésse | a carta ena balança; |
| 305:41 | mas que lle désse o peso | dela lógo sen tardança, |
| 305:56 | mercee que se leixasse | do peso, e lle daría |
| 305:59 | quantos este feito viron, | tan tóste lle consellaron |
| 306:22 | e porên lle fez o ventre | mui creçudo parecer, |
| 306:32 | lóg' a aquela omagen | a cinta lle decendeu |
| 306:33 | juso com' a mollér virgen, | e lógo lle descreceu |
| 307:35 | E segund' as paravlas lle fez o son, |
| 308:9 | de lle fazer nulla cousa | que lle jouvéss' en pesar, |
| 308:12 | rogando-lle que do démo | a guardass' e de pecar |
| 308:15 | lle déu tal enfermidade | que começou a inchar |
| 309:25 | a si vĩir ũa dona | mui nóbre que lle dizía: |
| 309:35 | contando-lle tod' a feito | en qual maneira dormira |
| 309:37 | que lle mandou que fezésse | sa eigreja, sen mentira, |
| 309:43 | Entôn lle respôs o Papa: | “Outro tal sonn' hei sonnado, |
| 310:15 | que lle disso: “Déus o santo |
| 310:22 | e el lle déu tal vertude |
| 311:37 | demais perdísti grand' algo | que lle désti; mais a mi |
| 312:16 | e porên dentr' en sa casa | lle déu en que a lavrasse |
| 312:31 | E se a bever lle davan, | el bever sól non podía, |
| 312:43 | Elas con ela falaron | e tanto ben lle disséron |
| 313:6 | e feze-a de vertudes | font' e déu-lle su poder. |
| 313:34 | o séu córp' e os da nave | lle foi lógo ofrecer. |
| 313:37 | se faça end' hóm' afóra, | e peçamos-lle perdôn, |
| 313:66 | E porende lle roguemos | que nos faça ben viver. |
| 314:27 | E un hóme lle respose: | “Sennor, per quant' aprendí, |
| 314:33 | dizede-lle que se venna, | ou que se vaa daquên.” |
| 314:41 | que séu lume lle tornasse, | ca: “Muitas vezes avên |
| 315:23 | tan muito, que o ventre | lle creceu sen mesura. |
| 315:31 | E mentr' assí estava, | déron-lle por conssello |
| 315:44 | com' éra tod' inchado; | maïs non lle sentiron |
| 316:7 | de fazer con que lle pese, | nen vos atrever per ren |
| 316:23 | Quand' esto viu Don Martinno, | pesou-lle de coraçôn, |
| 316:26 | fillar e põer-lle fógo, | assí que a fez queimar. |
| 317:50 | sen tod' aquest' a fala lle tollía |
| 318:23 | de como foi este feito | e o non diz, dé-lle Déus |
| 318:30 | nen ar valer non lle pode | física de Monpislér. |
| 318:31 | E outra lijôn mui fórte | sen esto lle conteceu: |
| 318:32 | que se lle fez atán grande | o nariz, que lle deceu |
| 318:40 | que non quis matar aqueste, | mas pose-lle tal sinal |
| 319:29 | nen sabían que lle valvéss' érgo mórte; |
| 319:41 | fonte de bondades, tu lle dá saúde, |
| 319:51 | madre de Déus, Virgen, saúde lle déra |
| 321:12 | non catou de dar a méges | todo quanto lle pedissen, |
| 321:21 | mas entôn un hóme bõo | conssellou-lle que dissésse |
| 321:28 | de mal, e de vóssa filla | lle contarei a fazenda; |
| 322:35 | mas guisou que en tossindo | lle fez deitar mantẽente |
| 323:2 | é de guardar ben as cousas | que lle son acomendadas. |
| 323:35 | E achou séu fillo vivo | e preguntou-lle que éra, |
| 323:37 | e el lle disse que ũa | dona con el estedéra |
| 323:45 | bẽeizeron o séu nome | e gran fésta lle fezéron, |
| 324:21 | atá que foi toda dita; | mais o póblo lle pediu |
| 324:33 | que ér'; e pois llo disséron, | a lingua se lle soltou |
| 325:14 | éra, se lle non valvésse | a Virgen Santa María. |
| 325:37 | adormeceu, e a Virgen | lle disse: “Sal acá fóra |
| 325:54 | e de com' o feito fora | todo lle-lo retraía. |
| 326 | Como Santa María de Tudía prendeu os ladrões que lle furtaron as colmẽas. |
| 326:4 | non há hóme razôn de lle furtar |
| 327 | Como Santa María guariu o crérigo que se lle tornaran as pérnas atrás porque fez ũus panos mẽores dun pano que furtou de sôbelo altar. |
| 327:2 | muito per faz gran folía | quen lle vai o séu furtar. |
| 328 | Esta é como Santa María fillou un logar pera si eno reino de Sevilla e fez que lle chamassen Santa María do Pórto. |
| 328:36 | os mouros, porque lle chaman | Santa María del Pórto, |
| 328:56 | con el Rei e por mercee | lle pediss' e lle rogasse |
| 328:61 | non lle quis responder nada | a cousa que lle dissésse. |
| 328:67 | E demais lle déu con este | logar toda a ribeira |
| 329:6 | quér suso contra o céo, | e vai-lle na faz caer. |
| 329:52 | foi furtar a oferenda, | que lle Déus aquesto faz; |
| 331:41 | foi assí que atán tóste | lle déu lógo sãidade: |
| 332:4 | e de queimar toda cousa | lle foi dar tan gran poder, |
| 333:16 | grandes, mais non lle valía | nada, ca Déus o guardava |
| 333:19 | lle désse por sa bondade | saúd'. E assí andado |
| 334:6 | dun mui gran mal que havía, | que lle fezéran fazer. |
| 335:26 | por Déus, dade-lle que cômia, | e a nós mentes parade |
| 335:62 | muito que daquesta cousa | lle déssen certãidade, |
| 335:66 | E eles lle responderon: | “Atal allur a catade.” |
| 335:77 | con séu meninno en braços, | e o feito lle contaron |
| 336:19 | Pero quando lle nembrava | a Sennor de ben comprida, |
| 336:26 | lle disse: “Sennor, mercee, | ca en ti a acharemos |
| 337:11 | assí que lle-los tollía, | segundo que aprendí. |
| 337:17 | que mui mais ca si amava; | porend' un día lle déu |
| 337:26 | como quando Rei Herodes | lle quis séu Fillo matar. |
| 338:9 | que lle fazía serviço | lavrando-lle sa herdade, |
| 338:12 | E porend' o hóme bõo | atán gran ben lle quería |
| 338:14 | ca non lle fazía cousa | de que houvésse queixume. |
| 339:26 | mercee lle peçamos sen lezer.” |
| 341:11 | En coidando que ll' errara, | dava-lle mui maa vida, |
| 341:15 | A dona maravillada | foi desto que lle fazía, |
| 341:53 | que quis que as cousas duras | lle fezéssen reverença |
| 341:54 | en lle seer saborosas | ben come as móles fazen. |
| 341:57 | e o logar que esquivo | éra, tornou-se-lle chão, |
| 341:63 | Ela perdõou-lle lógo, | e déron todos loores |
| 343:6 | atanto que o viu, lógo | mandou-lle que non leixasse |
| 343:20 | e lóg' o démo lle disse: | “Ai, crérigo escomungado, |
| 343:35 | Ca, sen que a ten coitada, | faz-lle que diga nemiga |
| 343:38 | mandasses-lle que se fosse | dela e se desterrasse.” |
| 345:28 | de Don Nuno, que lle disse | de com' estava cercado |
| 345:63 | E a el Rei semellava | que lle dizía: “Uviade |
| 345:72 | cabo del, e este sonno | lle contava tod' a eito. |
| 345:73 | E ela lle respondía | ben de dereit' en dereito: |
| 345:75 | E entôn lle contou todo | aquel sonno que sonnara, |
| 345:77 | que lle tirass' o mininno, | e que ela os tirara |
| 347:16 | estev' ant' a Virgen santa | e muito lle demandando |
| 347:17 | que fill' ou filla lle désse, | e prometeu-lle que quando |
| 347:41 | e pediu-lles que comesse, | e déron-lle pan e vinno; |
| 348:17 | chorando muito dos ollos | e mercee lle pedindo |
| 348:19 | Ela lle disse: “Téu rógo | de méu Fill' é ja cabudo; |
| 348:27 | E ja ante lle disséron | que aquel haver sen falla |
| 348:34 | e mostrou-lle d' outra parte | a Virgen grandes tesouros |
| 349:3 | Ca pero é mais que santa, | sempre lle creç' a vertude |
| 349:5 | e de que quér que lle róguen | entôn con séu ben recude, |
| 349:20 | en sãar enfermidades; | e esta se lle dobrava |
| 352:9 | e que un açor mui bõo | ũa vegada lle déra |
| 352:17 | porque mui mais d' outra cousa | lle prazería d' havê-lo |
| 352:23 | E meteu muitos dinneiros | en lle fazer meezinnas, |
| 352:30 | dizendo todos: “Mórt' éste | se lle dous días atura.” |
| 352:34 | que séu açor lle daría | viv' e são sen laidura. |
| 353:7 | en comer ũa maçãa, | que ante lle defendeu |
| 353:19 | E con mui gran pesar desto, | un deles, que lle ficou, |
| 353:24 | cada que o faagava | chamava-lle “fillo méu” |
| 353:26 | E mandava-lle que fosse | pela claustra trebellar. |
| 353:31 | E tan gran ben lle quería | que ameúde veer |
| 353:34 | non viía que lle davan, | fillou-s' a maravillar. |
| 353:36 | que daquelo que lle davan | que lle déss' ên séu quinnôn; |
| 353:41 | foi de pées, e daquelo | que lle davan a servir |
| 353:49 | lle diss' un día: “Contigo | non comerei outra vez, |
| 353:51 | O abad' ao meninno | viü-lle cambiar a faz |
| 353:63 | Entôn lle diss' o abade, | a que chamavan Fiíz: |
| 353:64 | “Méu fillo, o que lle lévas | come-o, ou que che diz?” |
| 353:68 | Entôn lle diss' o abade: | “Pois que tu est' oíd' hás, |
| 354:5 | en ela sa asperança, | ca lle fez veer aginna |
| 354:13 | aquel Rei; e por aquesto | atán gran ben lle quería |
| 354:15 | E por esto lle fezéra | de fust', en que a guardava, |
| 354:25 | ca lle pose o cavalo | del Rei o pé atán fórte |
| 355:3 | Ca o que lle faz serviço | mui de grado ou dá dõa |
| 355:5 | ca lle dá por ũu cento, | como Sennor nóbr' e bõa, |
| 355:6 | e nas coitas deste mundo | pon-lle conssello guisado. |
| 355:19 | El catou e a manceba | viü vĩir e pesou-lle, |
| 355:20 | e estev' e atendeu-a; | e pois chegou, preguntou-lle |
| 355:21 | e disse-ll' a que viínna. | E ela entôn rogou-lle |
| 355:22 | que por Déus no-lle pesasse | d' ir dela acompannado. |
| 355:28 | per rógos nen per mẽaças | nen per ren que lle dissésse. |
| 355:48 | a manceba que vos dixe | disse-lle desta maneira: |
| 355:56 | porende lle buscou mórte, | poi-lle tal respósta déra; |
| 355:62 | que ren valer no-lle pode, | pero houve braadado. |
| 355:100 | tallaron-lle lóg' a soga; | e pois que foi decendudo, |
| 356:24 | a un tempo sinalado | que lle poséra el Rei; |
| 356:26 | se a Virgen desta guisa | non lle foss' ajudador. |
| 357:20 | lle tornou fremos' e são | como nunca mais houvéra. |
| 360:4 | en rogar-lle que nos ame | sól non há Déus que lle diga, |
| 360:16 | quando lle sa Madr' as tetas | mostrar con que foi crïado |
| 361:17 | tiínnan por gran dereito | de pedir-lle, que lógu' i |
| 361:18 | lles comprisse sas demandas, | e non lle davan lezer |
| 361:33 | catand' aquela omagen, | viron-lle mudar coor |
| 362:35 | E pois que foi ant' a arca, | se deitou e lle pediu |
| 363 | Como Santa María livrou de prijôn un cavaleiro por ũa cantiga que lle fez, que tiínna preso el Con Simôn. |
| 363:20 | e chamou Santa María que lle socorresse, |
| 363:25 | de Virgen Santa María, que lle déra vida |
| 366:43 | un falcôn lle déssen feito, | que mui de grado farían, |
| 367 | Como Santa María do Pórto guareceu al Rei Don Afonso dũa grand' enfermedade de que lle inchavan as pérnas tan muito que lle non podían caber enas calças. |
| 367:32 | as pérnas ambas e se lle pararon |
| 367:49 | lóg' amba-las pérnas lle desincharon |
| 368:13 | ll' avẽo, que en sonnos | lle disséron: “Loucura |
| 368:30 | dormindo, viu en sonnos | quen lle disse: “Vaamos |
| 368:35 | Ela fez outro día | ben como lle mandaron, |
| 369 | Como Santa María guardou de mal ũa bõa mollér de Santarên dun alcaide malfeitor, que a quiséra meter en pérdeda de quant' havía por ũa sortella que lle deitara en pennor. |
| 369:24 | en lle furtar a sortella, | per que pois se lle achasse. |
| 369:27 | Mais non quiso ũu deles | que o anél lle durasse, |
| 369:32 | e a sortella lle déron, | mais que os non mesturasse. |
| 369:34 | que fossen lógo correndo | a aquela mollér bõa | e lle déssen séus dinneiros, |
| 369:35 | que lógo a sa sortella | mantenente lle tornasse, |
| 369:45 | O alcaide mui sannudo | disse que o non faría, | mais que lle déss' a sortella, |
| 369:47 | e se lle lógo non désse, | que quant' havía ll' entrasse, |
| 369:48 | atẽen que a valía | da sortella lle dobrasse. |
| 369:70 | e preguntou os dos barcos | que lle disséssen verdade | se algún pexe tragían. |
| 369:79 | Entôn lle mandou a madre | que o peixe ll' adubasse |
| 369:86 | se ll' a sortella non désse, | pois lle dava séus dinneiros, | que morrería por ela. |
| 369:89 | El disse que lle prazía. | Entôn ela ante todos | tirou o anél do dedo |
| 369:91 | e ant' o póboo todo | lle rogou que lle contasse |
| 369:95 | e ante toda a gente | rogou que lle perdõasse, |
| 369:96 | e do séu, que lle tollera, | déu quena apoderasse. |
| 370:3 | Devemos-lle dar mais de cen mil loores, |
| 372 | Como vẽo ũa mollér de Névra, que raviava, a Santa María do Pórto, e apareceu-lle Santa María de noit' e guareceu-a. |
| 372:6 | direi-lle com' avẽo, | se mio ben ascoitar. |
| 374 | Como ũus almogavares, que sempre entravan a térra de mouros e éran desbaratados, tevéron vigía na capéla do alcáçar de Xerez e prometeron-lle ũa dõa, e entraron en cavalgada e gannaron mui grand' algo. |
| 375 | Como Santa María do Pórto guariu un cavalo dun escrivan del Rei que lle quería morrer. |
| 375:6 | a quen lle péde mercee. |
| 375:20 | séu caval' e lle morría. |
| 376:13 | e o ben que ll' el fezéra | non lle saíra en vão, |
| 376:17 | un anél lle mostrou lógo | el Rei, que sigo tragía, |
| 376:37 | E o outro tornou lógo, | dizendo-lle se achasse |
| 376:38 | tal sortella, que lla désse | e non lle foss' asconduda. |
| 376:39 | E o outr' o anél lógo | lle déu, dizendo-lle: “Amigo, |
| 376:45 | e déu-lla; e pois lo feito | lle contou, com' éu aprendo, |
| 377:10 | Sennor, que el muit' amava, | prometeu que lle daría |
| 377:11 | herdade ou outra cousa | que ele dar-lle podésse, |
| 377:13 | mais o hóme por mercee | lle pediü que lle désse |
| 377:16 | a carta desta mercee | abérta lle fosse dada; |
| 377:20 | mandou lógo que a carta | non lle fosse detẽuda |
| 377:21 | e que lle déss' outra tóste, | se non, pẽa connosçuda |
| 377:22 | lle faría que peitasse, | en que al non havería. |
| 377:34 | que maravedís duzentos | lle désse, ou a valía. |
| 377:38 | lle mostrou, e lóg' a carta | houv' aquel que a pedía. |
| 378:28 | e tẽendo-a por mórta, | a mortalla lle mandou |
| 378:40 | E eles lle prometeron | que a levassen alá |
| 378:43 | E pois pediu que comesse, | e déron-lle manamán |
| 379:5 | de fazer i bõa vila; | porên termino lle dava |
| 379:9 | porên quanto lle pedían | lles dava de voontade, |
| 379:44 | e, empéro que os mouros | a vezes lle fazen guérra, |
| 379:45 | aos que vee coitados | nunca lle-la pórta sérra |
| 380:37 | Ar en dar-lle loor |
| 380:48 | de sempre lle pedir |
| 381:9 | de sa mollér Déus lle déra | aquele fillo barôn, |
| 381:18 | e tẽendo-o a madre | nos braços, lle foi morrer. |
| 382 | Como un ric-hóme pidía un herdamento al Rei que lle havía a dar por outro que lle fillara, e nono podía haver dele; e prometeu algo a Santa María, e fez-llo haver lógo mui bõo. |
| 382:3 | E ele assí as cambia | como lle ven a prazer, |
| 382:10 | que de dar tẽudo ll' éra, | mais dizía-lle de non. |
| 382:12 | mais al Rei non lle prazía, | ca lla ía demandar |
| 382:14 | sen fazer tórt' e pecado. | Porên lle respôs entôn: |
| 382:24 | havía muit' a sa casa | o ric-hóm' e lle pedir |
| 382:25 | que lle déss' o herdamento, | e se non, que s' espedir |
| 382:30 | de fillos que lle naceran. | E aquel ric-hóm' entôn |
| 382:36 | que ela na voontade | al Rei meta, se lle praz, |
| 382:40 | do gran Pórt', éu lle prometo | que lle darei como quér |
| 382:45 | de lle dar aquel meesmo | que o ric-hóm' enmentou |
| 382:51 | Reimôn, pois ll' el Rei diss' esto, | porên graças lle rendeu |
| 384:2 | mui mais lle praz quando lle loan | séu nome que d' outras loores. |
| 384:25 | e pero assí jazía, | viínna-lle sempre a mente |
| 384:29 | que lle tevésse companna; | e pois alí estevéron |
| 384:33 | e dizía-lle: “Non temas, | ca te farei ir sobindo |
| 385:25 | que consello lle poséssen. | Porend' o hóme contreito |
| 389:5 | outrosí ao meninno | se algún mal lle contece, |
| 391:16 | lle foi por que braadara; | diss' ela: “Porque britar |
| 391:20 | e os pées lle cataron | e víronos de feiçôn |
| 392:19 | que lle disse se verdade | éra o que querelava |
| 392:25 | E el meteu-lle na jura | a Déus e Santa María, |
| 392:33 | foi con esso que furtara, | que lle disse: “Malfadado, |
| 398:2 | ben póde guardar aquele | que lle for acomendado. |
| 399 | Esta tricentésima nonagésima novena é como ena vila d' Élvas ũa mollér quiso matar séu fillo e meteu-lle ũa agulla pela cabeça, e apareceu-lle Santa María ante que o matasse e disse-lle que tomasse pẽedença. |
| 399:2 | non lle falirán razões | mui bõas que diga. |
| 399:3 | Ca ben assí cada día | lle crece vertude, |
| 399:25 | lle foi põer a agulla, | e diss': “Hoge fésta |
| 399:27 | os póbres e os coitados | pareceu-lle lógo, |
| 400:16 | que lle dou mui de grado, |
| 400:28 | E porên lle quéro rogar |
| 401:21 | E al te róg' aínda | que lle queiras rogar |
| 401:53 | róga-lle que me guarde | de quen non quér gracir |
| 401:95 | lle pedí muitas vezes; | que quando for alá |
| 403:6 | viu con que lle pesasse |
| 403:44 | azed' e fél lle déron; |
| 404:6 | e desfará quando lle semellar. |
| 404:46 | e comera se lle déssen vagar. |
| 404:73 | chegou e disse-lle: “Porque tardei |
| 404:76 | e de séu leit' o rostro lle ungiu |
| 407:30 | chorand' e rogando-lle de coraçôn |
| 407:32 | e que lle foss' ên prazer. |
| 408:15 | Ca lle falssou os costados | a saeta que de fórte |
| 409:37 | dar-lle grandes loores, |
| 409:52 | en fazer-lle sabores, |
| 410:21 | lle disse que fillo barôn, |
| 411:27 | que lle disséron lógo: | “D' aquí entrar és quito, |
| 411:43 | E disse-lle: “Non temas, | Ana, ca Déus oída |
| 411:67 | O ángeo lle disse: | “éu soon mandadeiro |
| 411:83 | e que lle preguntaron | lógo o que houvéra, |
| 411:85 | E el contou-lles quant' o | ángeo lle disséra; |
| 411:86 | e eles lle disséron: | “De vós ir é guisada |
| 411:101 | e lle daría filla | dele tal que Reínna |
| 411:110 | lle guisou, e sa casa | mui ben encortinnada, |
| 411:119 | do inférno. Ca esta | lle pos a serradura |
| 414:41 | Porên lle roguemos por pïadade |
| 415:7 | Ca ben alí u lle diss' el “Avé” |
| 415:11 | E u “Gracía plena” lle dizer |
| 415:15 | E u lle disse “Contigo é Déus”, |
| 415:19 | E u lle disse “Bẽeita és tu |
| 415:22 | tres Reis lle déron cada un séu don. |
| 415:23 | E u lle disse: “Bẽeito será |
| 417:5 | quando lle déu Jesú-Cristo, | séu Fill', en ofereçôn, |
| 417:13 | houvésse, que lle leixasse | el o séu Fillo veer, |
| 417:16 | e beijando-lle os pées, | con alegría chorou |
| 418:35 | Onde por aquestes séte | dões lle devemos dar |
| 418:36 | loores e ar rogar-lle | que nos faça perdõar |
| 419:20 | un ángeo lle disse: | “Madre de Déus, avé: |
| 419:23 | E un ramo de palma | lle déu lógu' en sinal |
| 419:28 | O ángeo respôs-lle: | “Esto non saberás, |
| 419:37 | lle começou séu feito | de como a veer |
| 419:38 | o ángeo vẽéra | que lle Déus envïou. |
| 419:39 | E disse-lle chorando: | “Nembre-te, San Joán, |
| 419:70 | lle metera no córpo | u a santivigou. |
| 419:87 | E ela respondeu-lle: | “Tomás, amigo méu, |
| 419:91 | E San Tomás lle disse: | “Sennor, mui m' é mestér, |
| 419:94 | que éu amostrar póssa.” | E ela lle lançou |
| 420:74 | que a pórta do céo | non lle seja vedada. |
| 421 | Esta undécima, en outro día de Santa María, é de como lle venna emente de nós ao día do jüízio e rógue a séu Fillo que nos haja mercee. |
| 422:7 | fais-lle tu emente | com' en ti foi enserrado. |
| 422:13 | di-lle que sofriste | con ele muitas pobrezas. |
| 422:17 | di-lle quantas vezes | o tu andast' ascondendo. |
| 422:27 | di-ll' o que sentiste | u lle pregaron as mãos. |
| 422:31 | di-ll' o que sofriste | u lle déron cona lança. |
| 422:37 | di-lle como vẽes | deles dos mais poderosos. |
| 424 | Esta segunda é de como os tres Reis Magos vẽéron a Beleên aorar a Nóstro Sennor Jesú-Cristo e lle ofereron séus dões. |
| 424:23 | porên cada un lle levou |
| 424:48 | déron-lle sa oférta tal: |
