1:12 | como foi saüdada |
1:14 | foi: “Benaventurada |
1:19 | Elisabét, que foi dultar, |
1:23 | a Beleên e foi pousar |
1:26 | Jesú-Crist', e foi-o deitar, |
1:47 | foi e disse: “Coitada |
1:56 | foi, viron ángeos andar |
1:62 | de como foi chegada |
1:66 | foi a companna que juntar |
1:72 | como foi corõada, |
1:74 | quis, des que foi passada |
2:7 | que primado foi d' Espanna |
2:24 | foi en Espanna de quanta |
2:54 | Pois do mundo foi partido |
2:57 | foi Arcebispo, pois isto, |
2:59 | ca, porque foi atrevudo |
2:61 | foi lógo mórt' e perdudo, |
3:12 | que o foi end' el sacar. |
3:24 | foi do démo gran sazôn; |
3:26 | repentiu-s' e foi perdôn |
3:30 | muito, foi perdôn pedir, |
4:23 | de Pascoa, que foi entrar |
4:44 | que foi mais doce ca mél. |
5:7 | que a guardou do mundo, que lle foi mal joíz, |
5:9 | Esta dona, de que vos disse ja, foi dun Emperador |
5:10 | mollér; mas pero del nome non sei, foi de Roma sennor |
5:11 | e, per quant' éu de séu feit' aprendí, foi de mui gran valor. |
5:12 | Mas a dona tant' éra fremosa, que foi das bélas flor |
5:18 | cruzou-s' e passou o mar e foi roméu a Jerusalên. |
5:27 | Depoi-lo Emperador se foi. A mui pouca de sazôn |
5:38 | o séu irmão mui falsso, que a foi traer. |
5:41 | a séu irmão foi e da Emperadriz non s' espediu; |
5:62 | chegou un Conde, que lla foi das mãos toller. |
5:87 | Pois a dona foi ferida mal daquel, peior que tafur, |
5:103 | E pois foi feito, o mar nona leixou en paz, |
5:128 | foi end', e muitos gafos fezéron s' i trager. |
5:130 | foi guarecer o irmão de Conde eno mes d' abril; |
5:144 | E pois foi feito, o Emperador diss': “Ai Déus, que será? |
6:11 | mas ficou-lle del un fillo, | con que foi mui confortada, |
6:37 | Poi-lo meninno foi mórto, | o judéu muit' aginna |
7:14 | a foi, por que emprennar |
7:39 | foi; e, come quen sonna, |
8:19 | mai-lo monge tesoureiro | foi-lla da mão toller, |
8:26 | ao jograr da vïóla, | foi-a põer ben alí |
9:37 | Pois que foi o monge | na santa cidade, |
9:59 | e foi buscar u as | omages vendían, |
9:68 | foi-s' entôn sa vi', a | omagen no sẽo. |
9:77 | Des quando o monge | do leôn foi quito, |
9:128 | e a nav' a Acre | entôn foi tornada; |
9:129 | e con sa omagen | o monge foi fóra |
9:130 | e foi-se a casa | da dona honrrada. |
9:137 | O monge da dona | non foi connoçudo, |
9:148 | e foi aa dona | contar sa fazenda, |
9:149 | e déu-ll' a omagen, | ond' ela foi cérta, |
11:29 | passar foi morrer |
11:34 | foi pola põer |
11:61 | foi d' irdes tanger |
12:5 | eno día que a Déus foi corõar, |
12:15 | Poi-la missa foi cantada, | o Arcebispo saiu |
13:7 | Onde ll' avẽo un día | que foi un furto fazer, |
13:13 | ante chegou muit' aginna | e foi-ll' as mãos parar |
13:24 | Santa María, e lógo | foi decer por séu amor |
13:26 | dela foi sempr' en sa vida, | ca en orden lógu' entrou. |
14:15 | E tan tóste que foi mórto, | o dém' a alma fillou |
14:28 | entôn a Santa María | mercee lle foi pedir |
14:32 | foi rogar que aquel frade | houvésse por séu amor |
14:35 | U Déus por Santa María | este rógo foi fazer, |
14:36 | o frade que éra mórto | foi-s' en pées lógu' erger, |
15:20 | con perssïãos, e foi sacar |
15:36 | pan d' horjo, que lle foi ofrecer |
15:105 | dela. E pois da visôn foi quito, |
15:109 | e catar foi lógo de primeiro |
15:118 | foi-lles dizer como vos direi: |
15:141 | maestre Libano foi chegando, |
15:143 | que lles este feito foi contando, |
15:150 | lle foi do córp'. “Aquesto vi éu,” |
16:4 | fremoso miragre, que foi en França fazer |
16:7 | Este namorado foi cavaleiro de gran |
16:24 | com' hóme fóra de séu siso, se foi entôn |
16:46 | foi comprir aquelo que fora ant' obridar. |
16:64 | fillou, des alí rezou el, e non lle foi gréu, |
16:66 | na cima do ano foi-o consigo levar. |
17:7 | En Roma foi, ja houve tal sazôn, |
17:24 | foi o feito da dona mesturar; |
17:33 | que lle foi dizer per quanto passou, |
17:34 | de que foi ela mui maravillada. |
17:43 | A bõa dona se foi ben dalí |
17:57 | Mas foi-s' o démo e fez-ll' o bocín, |
18:7 | gran miragre foi fazer |
18:35 | a prézes, foi-lle nembrar |
18:38 | foi-se correndo |
19:19 | Non foi quen podésse arma nen escudo |
19:20 | tẽer nïún deles, assí foi perdudo |
19:22 | foi ben da cabeça tro ena verilla. |
21:10 | éra, foi a ela un fillo pedir. |
21:15 | Lóg' o que pediu lle foi outorgado, |
21:40 | foi, e o meninno tornou en vida |
22:7 | En Armenteira foi un lavrador, |
22:10 | foi polo matar, per nome Matéus. |
22:18 | mais bravo foi que Judas Macabéus. |
23:11 | A dona polo servir foi muit' afazendada, |
23:19 | E con aquest' asperança foi aa eigreja |
23:23 | Mantenent' a oraçôn da dona foi oída, |
23:24 | e el Rei e sa companna toda foi comprida |
23:25 | de bon vinn', e a adega non ên foi falida |
24 | Esta é como Santa María fez nacer ũa fror na boca ao crérigo, depois que foi mórto, e éra en semellança de lílïo, porque a loava. |
24:5 | quéro, que foi en França. |
24:18 | Porque tal mórte foi morrer, |
24:33 | ca foi grand' a errança.” |
24:34 | O préste lógo foi-s' erger |
25:17 | a un judéu foi sen lezer |
25:36 | foi ela, e el hóme santo |
25:73 | mas foi-ll' o praz' escaecer |
25:78 | houvésse, foi en coita féra; |
25:92 | foi, metendo mui grandes vózes, |
25:103 | Entôn foi sa mão tender |
25:113 | poi-los foi contar e volver, |
25:128 | como foi, ca non mentiría; |
25:158 | e en séu Fill', e foi crischão; |
26:6 | nunca foi fillar; |
26:14 | porque se foi matar. |
26:19 | foi con mollér sen bondade, |
26:24 | se lle foi mostrar |
26:36 | que te foi deitar |
26:42 | poi-lo foi tallar, |
26:54 | dela foi travar, |
26:64 | “Cuja est' alma foi fez feitos vãos, |
26:68 | se foi desperentar.” |
26:81 | Este joízo lógo foi comprido, |
26:82 | e o roméu mórto foi resorgido, |
26:83 | de que foi pois Déus servido; |
26:85 | pod' o de que foi falido, |
27:6 | e venceu a mórt' u por nós foi morrer. |
27:8 | fez na sinagóga que foi dos judéus |
27:22 | eigreja da que virgen foi conceber.” |
27:49 | que foi a primeira que se nunca fez |
27:52 | que a Santa María non foi fïél, |
28:12 | pois que foi de crischãos |
28:31 | que foi a Virgen rogar |
28:49 | o muro foi sen vagar, |
28:50 | que tóste foi fendudo. |
28:57 | foi polo mur' amparar |
28:63 | o séu manto foi parar, |
28:82 | mas foi i decebudo. |
28:97 | e na vila foi entrar |
28:99 | Pera San Germán se foi |
28:113 | foi, quéro-me batiçar, |
28:119 | demais foi-os segurar |
28:122 | e foi-lle gradeçudo. |
30:13 | Tal foi el meter entre nós e si |
31:35 | Pois creceu aquel bezerro | e foi almall' arrizado, |
31:44 | foi a jornadas tendudas, |
31:47 | Pois foi en Santa María, | mostrou-se por bestia sage: |
31:50 | foi u as bestias metudas |
32:14 | en que el morava | foi end' acusado; |
32:17 | foi, se éra ren |
33:15 | se foi, que os bastimentos |
33:24 | e porên se foi cambiar |
33:29 | foi de pées en xermentos |
33:31 | no mar foi e mergullar |
34:3 | Porên direi un miragre, que foi gran verdade, |
34:10 | tan fremosa, que furtar foi un judéu a tento |
34:12 | en sa cas' a foi deitar na cámara privada, |
34:14 | mas o démo o matou, e foi a perdimento. |
34:15 | Pois que o judéu assí foi mórt' e cofondudo, |
34:17 | foi, un crischão entôn con bon enssinamento |
34:18 | a omagen foi sacar do logar balorento. |
35:18 | estas non tangeu o fógo, | mai-lo al foi tod' arder. |
35:26 | este foi conas relicas | polas fazer connocer. |
35:28 | u fez Déus muitos miragres | per elas; e foi assí |
35:30 | polas levar mais en salvo | foi-as na nave meter |
35:43 | Lógo que esto foi dito, | maestre Bernalt sacou |
35:54 | alçou-a contra o céo, | pois foi-a alte põer. |
36:5 | u foi livrar ũa nave, u ía gran companna |
36:7 | E u singravan pelo mar, atal foi sa ventura |
36:27 | E pois lles est' apareceu, foi o vento quedado, |
37:29 | e catou o pé; e pois foi del ben certão, |
38:44 | E foi-lles lóg' ũa pédra lançar. |
38:50 | houve sobr' el, con que llo foi erger, |
38:52 | séus dedos tiínna foi lógo deitar. |
38:79 | foi; e un daqueles mais arrufados |
38:86 | e a cabeça foi lóg' ant' a omagen merger, |
38:90 | todos, e el foi a pédra põer, |
39:9 | na eigreja, mas non foi u siía |
39:10 | a omagen da que foi Virgen pura. |
39:19 | Assí lle foi o fóg' obedïente |
39:27 | da omagen nen ar foi afumada, |
40:17 | esto foi porque houvísti |
42:9 | Foi en térra d' Alemanna | que querían renovar |
42:22 | quando feriss' a pelóta, | foi buscar u o põer |
42:24 | e foi-llo meter no dedo, | dizend': “Hoi mais non m' enchal |
42:66 | que s' ergeu e foi sa vía, | que non chamou dous nen tres |
44 | Esta é como o cavaleiro que perdera séu açor foi-o pedir a Santa María de Salas; e estando na eigreja posou-lle na mão. |
44:27 | Pois esto disse, missa foi oír |
45:27 | Tod' aquesto foi cuidando | mentre siía comendo; |
45:28 | e poi-ll' alçaron a mesa, | foi catar lógo correndo |
46:9 | grande foi, segund' oí, |
46:19 | foi e dar |
46:22 | foi ên pera si fillar |
46:64 | fez, que o foi batiçar; |
47:11 | como Santa María | foi un monge guardar |
47:19 | en figura de touro | o foi, polo ferir |
49:11 | per don' Éva, que foi errar |
49:23 | de roméus ar foi guarecer |
49:27 | porque lles foi escurecer |
51:29 | en que o córpo de Cristo | foi feito e conssagrado; |
53:17 | des i foi-se con sa madre; | mas atal amor colleu |
53:29 | e viu en vijôn a Madre | de Déus, que o foi guarir, |
53:31 | a alma en Paraíso | foi dele. E alá viu |
53:43 | Quand' esto viu o meninno | no Céo, foi-lli tal ben |
54:55 | Pois esto dit' houve, foi-s'. E mui cedo |
55:13 | fez, como vos éu ja dixe, | que se foi con un abade, |
55:15 | Ambos assí estevéron | ta que ela foi prennada; |
55:19 | E foi ao mõesteiro | alí onde se partira, |
55:23 | E ela foi fazer lógo | aquelo que lle mandava; |
55:28 | muitas de noit' e de día, | foi-se-ll' o tempo chegando |
55:29 | que havía d' haver fillo; | e entôn se foi chorando |
55:43 | Foi-s' entôn Santa María, | e a monja ficou sãa; |
55:44 | e cuidou achar séu fillo, | mais en séu cuidar foi vãa, |
55:46 | e por el foi mas coitada | que por séu fill' é leõa. |
55:57 | foi entôn ela mui léda | poi-ll' el diss' onde vẽéra, |
56:11 | que a Virgen foi fazer |
56:17 | e porên foi compõer |
56:21 | Dos salmos foi escoller |
56:45 | Est' uso foi mantẽer |
57:42 | lógo que foi roubada, |
57:43 | foi-s' ende con sa gente |
57:56 | corrend' e foi mui tóste, |
58:7 | Esta monja fremosa foi assaz |
58:35 | Pois esto disse, foi-ll' aparecer |
58:50 | que vira, foi lógo a un portal |
59:9 | Esto foi dũa donzéla |
59:62 | de rijo a foi ferir. |
60:7 | Éva nos foi deitar |
61:8 | que foi da Virgen por que o mundo cata, |
61:32 | do sennor de que éra foi espedido, |
61:34 | foi, e dalí sergent' é pois todavía. |
62:6 | foi que sa herdad' houvéra perduda. |
62:14 | séu fill', onde foi pois mui repentuda. |
62:22 | das Vírgẽes foi ben come sisuda. |
62:26 | E sa demanda lle foi ben cabuda; |
62:30 | assí foi ela léd' e atrevuda. |
62:32 | e foi a séu fillo con esperança, |
63:5 | por un cavaleiro a que foi guardar |
63:19 | Este conde de Castéla foi sennor |
63:33 | dos mouros; mais ante foi missa oír, |
63:35 | Pois foi na igreja, ben se repentiu |
63:71 | Pois est' entendudo houve, ben foi fis |
63:74 | e outras ofrendas lle foi ofrecer. |
64:8 | apósta e ninna foi, e de bon parecer; |
64:9 | e por aquesto a foi o infançôn prender |
64:10 | por mollér, e foi-a pera sa casa levar. |
64:24 | e pois foi dita, u se lle quis el espedir, |
64:35 | Foi-s' o cavaleiro lógo dalí. Mas, que fez |
64:74 | vos guardou.” E a çapata lle foi ên tirar. |
65:31 | E lógo que podo foi a el correndo |
65:36 | e foi lóg' a Roma u o Papa éra |
65:42 | e porên foi-se mui trist' e mui coitado. |
65:79 | Foi-s' o hóm' e punnou de chegar mui cedo |
65:95 | Dizend' aquesto, foi-s' a noite chegando, |
65:96 | e o sandeu foi-se da gent' esfurtando, |
65:103 | Pois aquel fól na igreja foi metudo, |
65:122 | que todo o lugar foi alumẽado. |
65:147 | Foi-s' entôn a Virgen pois esto foi feito; |
65:159 | Ca esta térra foi de méu poderío, |
65:186 | estes quinze días, o fól foi passado. |
65:191 | E pois que foi mórto, quis Déus que soubéssen |
65:200 | e quant' el viveu foi sempr' alí senlleiro, |
66 | Como Santa María fez a un bispo cantar missa e déu-ll' a vestimenta con que a dissésse, e leixou-lla quando se foi. |
67:5 | que non foi feito tan grande | ben des lo tempo de Néro, |
67:6 | que emperador de Roma | foi, daquela gran cidade. |
67:24 | Quando ll' hóm' oiu aquesto | dizer, foi ên mui pagado; |
67:49 | que foi sacar ao démo | lógo as linnas do sẽo, |
68:32 | e foi-s'; e na rúa topou |
68:35 | démo foi, chus negro ca pez, |
69:11 | Alí entôn un monje foi vĩudo |
69:23 | ll' avẽo que foi perant' a igreja |
69:29 | que no levar non foi mui preguiçoso |
69:48 | e foi-s' a casa do monje privado, |
69:52 | se foi a cas don Ponce de Minérva |
69:68 | a foi-o ena eigreja metendo, |
69:75 | Lógo o que mandou ela foi feito, |
70:17 | foi por ela de nós visto, |
71:29 | Esto mais ca mesura | foi, e porend' aginna |
71:36 | u dizes la saúde | que me foi envïada |
71:39 | que, quand' ouço u fala | como Déus foi comigo, |
71:47 | Pois dit' houv' esto, foi-se | a Virgen grorïosa. |
72:43 | disse mal, Déus foi joíz, |
72:45 | E o padre foi lóg' alí |
75:8 | e porên gran maravilla | lle foi per ela mostrada. |
75:9 | Ena vila u foi esto | havía un usureiro |
75:49 | Quand' aquest' oiu a moça | da vélla, foi-se correndo |
75:53 | Quand' est' entendeu a vélla, | foi mui trist' a maravilla |
75:64 | E o evangelisteiro | se foi lógo sen tardada, |
75:66 | e quando foi aa chóça, | viu a que bẽeita seja, |
75:85 | E pois foi maenfestada, | Santa María alçó-a |
75:87 | e desque foi comungada, | u xe jazía deitó-a, |
75:101 | Entôn o clérigo foi-se | a cas do rico maldito, |
75:112 | E tan tóst' a mollér bõa | foi deste mundo passada. |
75:116 | e pois aquest' houve dito, | foi-s' a Benaventurada. |
75:138 | e mentre viveu no mundo | foi hóme de santa vida; |
75:139 | e depois, quando ll' a alma | de sa carne foi saída, |
76:16 | a ũa eigreja foi da Madre do que ten |
76:20 | que aa omagen foi e ll' o Fillo tolleu |
77:33 | viron que miragre foi e non trasgeito; |
78:51 | Tan tóste correndo foi-s' aquel fals' arteiro, |
78:56 | foi ao caleiro e disse-ll': “Hás comprid' a |
79:9 | Aquesto foi feito por ũa meninna |
79:39 | foi, séu espírito houve Déus levado |
83:48 | se foi pass', e pois correndo |
83:53 | houve, lógo foi escrita |
84:7 | Esto foi dun cavaleiro | que casad' éra mui ben |
84:41 | podéss' hóme de sa casa; | e a pórta foi abrir |
84:51 | El entôn tornou-se lógo | e foi sa mollér veer, |
85:20 | quebrantou, e foi guarido de todas lijões. |
85:21 | E pois que sonnou aquesto, foi lógo despérto, |
85:22 | ar viu-a espért' estando, de que foi ben cérto; |
85:41 | Quand' o judéu viu aquesto, foi end' espantado; |
85:42 | mais tan tóste foi a outro gran monte levado |
85:54 | leixó-o; e el foi-se lóg' a un mõesteiro |
86:11 | O miragre foi muit' apóst' e mui bél |
86:41 | con séu fill' a póbre se foi essa vez |
87:19 | E pois lle foi aparecer, |
87:39 | e foi bisp' a pouca sazôn, |
88:8 | de Claraval foi entrar |
88:29 | conos monjes foi falar |
88:49 | o convento foi levado |
88:66 | con que os foi confortar, |
88:68 | que dela non foi amado, |
88:71 | porên o foi desdennar |
88:74 | foi. E diss': “éu que farei?” |
88:84 | e des i foi castigado |
88:87 | en todo foi emendar. |
89 | Esta é como ũa judéa estava de parto en coita de mórte, e chamou Santa María e lógo a aquela hóra foi libre. |
89:24 | foi; e desasperada |
89:44 | Déus, foi delivrada |
89:56 | se foi depó-los treinta días, |
89:59 | foi lógo batiçada. |
89:72 | mente foi amada |
92:5 | foi, que nos fez a Déus veer, |
93:6 | mostrou Santa María, que foi gafo tres |
93:15 | ond' ele foi coitado que non quis al ren |
93:16 | do mund' érg' ũ' ermid' u se foi apartar. |
93:33 | Tanto que foi guarido, começou-s' a ir |
93:35 | a el Santa María e o foi guarir, |
94 | Esta é como Santa María serviu en logar da monja que se foi do mõesteiro. |
94:29 | tra en que a foi fazer |
94:31 | mais ant' ela foi leixar |
94:39 | m' acomend'.” E foi-s', e non |
94:43 | e foi gran tempo durar |
94:87 | foi-se pera a eigreja; |
94:91 | que as chaves foi achar |
94:93 | e séus panos foi fillar |
95:6 | sa térra e foi fazer en Portugal morada |
95:9 | El Cond' Abrán foi aqueste, de mui santa vida, |
96:11 | Esto foi dun hóme que feit' houvéra |
96:46 | e ela des i foi mia aguardador.” |
96:55 | Bẽes assí com' el disse foi feito |
97:48 | mentira foi, non vistes maior; |
98:9 | pero a Santa María | foi pedir entôn |
98:11 | Aquesto foi en Valverde, | cabo Monpislér, |
98:27 | foi ela e muita gente | que aquesto viu. |
99:4 | aa de que Déus foi nado. |
99:38 | ca esto foi ben provado |
99:40 | sól sinal non foi mostrado. |
101:6 | o foi de todo sãar. |
101:26 | e foi-ll' a lingua soltar. |
102:40 | foi lógu' e del guardador |
102:45 | foi aquela noit'. E tantos |
102:49 | de com' ên non foi ferido, |
102:67 | foi deles porên loada |
103:7 | E porend' a Grorïosa | vedes que lle foi fazer: |
103:22 | Des i foi-s' a passarinna, | de que foi a el mui gréu, |
103:24 | o convent'.” E foi-se lógo | e achou un gran portal |
104:7 | Aquesto foi en Galiza | non há i mui gran sazôn, |
104:11 | E con gran pesar que houve | foi séu consello buscar |
104:16 | foi-se a ũa eigreja | da Virgen espirital, |
104:26 | ante se foi muit' aginna | por provar est' e veer |
104:36 | “Di, mollér, que foi aquesto, | ou quen te tan mal feriu?” |
104:37 | E ela maravillada | foi tanto que est' oiu, |
105:23 | Entôn se foi lóg' a Virgen María; |
105:53 | de o dizer; ca tanto foi sen guisa, |
105:62 | a séu marido a foi comendar, |
105:74 | ca a teta déstra lle foi queimar. |
105:98 | Entôn a ergeu e foi-a levar, |
106:21 | foi com' en Seixôn lavrar |
107:8 | que foi en érr' e fillada |
107:31 | Mais pois dalí foi caúda, |
107:32 | da Virgen foi acorruda; |
107:33 | porên non foi pereçuda, |
107:37 | ment' e foi-se sa carreira |
107:41 | que me foi tan pïadosa; |
107:53 | e foi sempre ben creente |
108:29 | ca o que foi ensserrar |
108:34 | os gẽollos foi ficar |
108:41 | que o téu foi sen dultar, |
108:47 | foi; o que lle nacer ên |
109:2 | ant' a Virgen que a Déus foi parir. |
109:11 | O miragre foi en tal razôn: |
110:5 | quis fillar e ser hóme, per que foi mostrada |
111:18 | foi por nós en Belleên. |
111:20 | foi fazer, e pois entrado |
111:23 | Pero non foi arribado, |
111:24 | ca o barco foi tornado |
111:30 | foi do démo fèramên. |
111:31 | E pois foi apoderado |
111:33 | foi ao fógo privado |
111:46 | foi pola que sempre ten |
112:10 | de Colliure, que foi guardar, |
112:19 | Ca o masto foi britado |
112:27 | Esto foi cousa mui cérta, |
113:8 | foi e ar leixou-se caer. |
114 | Esta é dun mancebo a que séus ẽemigos chagaron mui mal de mórte, e sa madre prometera-o a Santa María de Salas, e foi lógo guarido. |
114:11 | E mestér lle foi, ca un día acharon- |
114:17 | foi por el mui tóst' e trouxe-o aginna |
115:97 | a mollér foi encinta |
115:131 | foi; e pois no concello |
115:138 | foi e ben lle descobriu |
115:247 | as hóras foi dizendo |
115:292 | foi oíndo, |
116:17 | dela foi, que pescado |
117 | Como ũa mollér prometera que non lavrasse no sábado e per séu pecado lavrou, e foi lógo tolleita das mãos; e porên mandou-se levar a Santa María de Chartes, e foi guarida. |
117:14 | per conssello do dïabr' assí foi decebuda. |
117:25 | e ant' o altar chorando foi tan repentuda |
117:26 | que lógo houve saúde; cousa foi vïúda |
118:31 | Tan tóst' a madre foi sigo levar |
119:55 | e null' hóme mais coitado non foi queno visse. |
122 | Como Santa María resucitou ũa infante, filla dun rei, e pois foi monja e mui santa mollér. |
122:12 | o que de tod' Espanna foi sennor; |
122:22 | foi e morreu, de que mao solaz |
122:28 | foi-a fillar e diss' assí: “Pois non |
123:10 | vivendo gãara. Mas foi-lle mestér |
123:17 | mais outro bon frade foi lógu' encender |
123:30 | pois foi mórt', e disse: “Quen saber quisér |
123:32 | esto foi porque os dïáboos vi; |
124:12 | que a jajũou gran tempo. | Mas porque foi a Xerez |
124:14 | foi acusado e preso, | porque sen mandad' alá |
124:33 | E des que foi mórto, lógo | a hóra embarveceu, |
125:21 | Daquesto foi mui coitado | o crérigu', e per séu saber |
125:54 | o crérigu'; e el de grado | vẽo i e foi-lles pedir |
125:81 | Foi-s' entôn a Virgen santa | aa donzéla, alí u |
126:17 | foi aquel hóme de tan gran door, |
126:23 | se foi de séus pecados; e chorou |
127:18 | aa eigreja daquela | en que Déus foi encarnar. |
127:33 | feze-o, e mantenente | d' entrar i non lle foi gréu; |
128:8 | e foi pedir a conssello | a ũa vélla sorteira |
128:10 | per que abellas houvésse, | e muito foi del rogada. |
128:22 | foi de catar sas colmẽas, | non fez longa demorada |
128:29 | pod' ir se foi muit' aginna | e disse “Por Déus lo santo”, |
128:32 | nunca foi.” Entôn o préste, | com' éra de bõa vida, |
128:33 | foi con el, e na colmẽa | viu a Virgen mui comprida |
128:47 | foi a Virgen con séu Fillo, | a nóbr' e Santa Reínna. |
129:18 | des que a saeta ên foi saída, |
129:26 | E esta cousa foi mui lonj' oída |
131:16 | que o Emperador foi veer metal |
131:20 | E o Emperador foi lógu' i entrar, |
131:22 | se foi atán tóst' e leixou-se caer. |
131:28 | Con gran dóo foi ant' a Sennor de prez, |
131:30 | cada día foi i oraçôn fazer |
131:55 | O Patrïarca foi outro di' alá |
132:34 | foi el, ca vinnas e hórtos |
132:64 | houve foi o curral chẽo |
132:68 | foi-s' el en si acordando |
132:102 | foi-s' a mui Santa Reínna; |
132:129 | e lógo foi sa carreira |
132:134 | foi e será en nobreza, |
132:140 | foi do córpo sen baralla, |
133:11 | Aquesta meninna foi a bever |
133:13 | foi, por que houve lógo de morrer. |
133:17 | a foi deitar e loar, outra vez |
133:21 | e ũu foi a pístola rezar |
133:29 | aquel que foi morrer por nóss' amor, |
134:14 | havían de perder, esto foi verdade. |
134:23 | foi-lles, com' aprendí, |
134:68 | foi Madre do que é Déus en Trĩidade. |
135:11 | e mostrar foi no condado |
135:16 | onde foi ajudador |
135:23 | foi cono outr'; e des i |
135:26 | foi pela Madre de Déus, |
135:29 | E pois esto foi firmado, |
135:35 | e a moça foi pedir |
135:39 | foi o deles e chorado, |
135:43 | foi ontr' eles ordinnado |
135:57 | aquel que foi esposado |
135:106 | no caminno foi entrado, |
135:137 | e assí foi acabado. |
136:7 | Esto na vila de Fója foi ant' ũ' eigreja |
136:23 | Quand' aquesta maravilla foi al Rei contada, |
136:24 | lógo foi por séu mandado a mollér fillada, |
137:14 | Mais aquela que parindo Virgen foi enteira, |
138 | Como San Joán Boca-d' Ouro, porque loava a Santa María, tiraron-ll' os ollos e foi esterrado e deitado do patrïarcado; e depois fez-lle Santa María haver ollos, e cobrou per ela sa dinidade. |
138:12 | feitos e de como foi Madre de Déus; |
138:21 | e poi-lo leixaron, foi lógu' el torcer |
138:47 | Quand' esto foi, San Joán entôn cobrou |
138:58 | sa alma foi i u é San Simeôn. |
139:12 | por ũa dona que foi ũa vez |
139:31 | foi. Mui correndo |
139:54 | foi, e transsido |
141:15 | El usand' aquesto, foi muit' envellecendo |
141:26 | e chamou a Virgen; e lógu' i foi vĩida, |
141:31 | E el entôn de grado foi beijá-los panos, |
142:7 | Esto foi eno río que chamar |
142:9 | fora, e un séu falcôn foi matar |
142:25 | e aa garça foi e a prendeu |
142:43 | E assí foi; ca lógo sen mentir |
142:47 | E foi-a dar lóg' al Rei manamán, |
143:7 | un póblo, que se lle foi oferir |
143:10 | foi este miragre, que sen falir |
143:15 | foi como Déus quis por nos remiír |
143:27 | querrá a Virgen que Déus foi parir, |
143:34 | lógu' en térra das mãos foi ferir |
144:4 | E dest' un gran miragre foi mostrar |
144:45 | atá que o hóme foi no portal |
144:46 | de cas séu compadr', a que non foi mal |
144:47 | con el e foi-o na casa coller. |
145:17 | mais tal non foi ele come o que sérra |
145:20 | foi mui francamente e ben empregado |
145:21 | por amor da Virgen de que Déus foi nado, |
145:24 | E pois se viu póbre, foi end' esmarrido; |
145:28 | foi oír a missa da que sempre seja |
145:43 | Foi-s' aquel mancebo; mai-lo patrïarca |
145:50 | que Jesú-Cristo, que foi ontr' os ladrões |
145:55 | Lóg' aqueste feito tóste foi sabudo |
146:8 | que juravan que foi assí, |
146:10 | foi por ũa, com' aprendí, |
146:44 | e foi-s' e prendeu ocajôn. |
146:71 | foi lóg' alá, seendo fis |
146:76 | a Albeza foi de randôn |
147:8 | valeu-ll' u lle foi mestér |
147:9 | e mostrou i séu miragre, | que vos non foi mui rafez. |
147:13 | e foi-a dar a guardar |
147:16 | foi ên demandar a lãa | pola vender por séu prez. |
148:8 | u jaz ũa camisa | de linno que foi dela; |
149:24 | viu a que de Déus Madre | foi per sa gran cordura, |
149:26 | E macar éra béla, | foi-ll' a el espantosa, |
149:55 | foi tal, que pois ll' a alma | do córpo foi saída, |
149:56 | dos ángeos levada | foi suso na altura. |
150:15 | e foi nos Céos per el corõada, |
151:11 | Mas ũa noite ll' avẽo | que a ũa barragãa | súa foi, que ben quería, |
151:14 | entôn leixou de deitar-se | e foi-se per ũas eiras. |
151:22 | E foi-s' e leixou a dona | con todas sas covilleiras, |
151:35 | E por esto foi o monge | escusado daquel furto, | de que o mal sospeitavan; |
152:19 | U a viu o cavaleiro, | foi con medo espantado |
152:27 | E pois ll' houv' aquesto dito, | a Virgen lógo foi ida; |
152:29 | per que quando do séu córpo | a sa alma foi partida, |
152:30 | foi u viu a Virgen santa, | que é Sennor das sennores. |
154:7 | Esto foi en Catalonna, | u el jogava un día |
154:11 | E levantou-se do jógo | e foi travar mui correndo |
154:23 | que sanguent' o tavoleiro | foi. E quantos i estavan |
155 | Como un cavaleiro d' Aleixandría foi malfeitor, e quando vẽo a vellece, repentiu-se e foi a un santo ermitán confessar-se; e el disse-lle que jajũasse, e o cavaleiro disse que non podía. |
155:14 | e foi a un hóme santo | séus pecados confessar. |
155:25 | e con séu pichél por agua | foi; mais ela lle fugiu |
155:27 | Mas foi-se lóg' a un río | que corría préto d' i, |
155:43 | lágrimas dentro, e chẽo | foi o pichél dessa vez; |
155:45 | que ao ermitán foi lógo | e diss': “A Sennor de prez, |
155:51 | de que foi Santa María, | a Sennor espirital, |
156:1 | A Madre do que de térra | primeir' hóme foi fazer |
156:28 | un día foi que chegou |
156:38 | assí esta Virgen Madre | lle foi comprir séu querer. |
156:44 | e o crérigo na orden | dos monges se foi meter. |
157:6 | mais a sa hóspeda foi-lles | mui maa de cabo são. |
157:17 | foi ben até enas cachas, | que o non pod' ên tirar, |
157:21 | E ela, quando viu esto, | a Rocamador foi-s' ên |
157:24 | róga mui gran pïadade: | Porend' esta foi entôn |
158:5 | e foi pres' en séu serviço, | e en cárcer tẽevrosa |
158:13 | e en llas britar mui tóste | non vos foi i vagarosa, |
158:19 | E el moveu atán tóste | e foi-se quanto s' ir pude | como ll' a Santa Reínna |
158:26 | fora, per que mui loada | foi porend' a Precïosa. |
159:26 | que viron aquel miragre, | que foi dos maravillosos |
160:5 | pois que Madre de Déus foi ja, |
160:6 | Pois Madre de Déus foi ja, |
160:7 | e Virgen foi e seerá |
160:8 | E Virgen foi e será; |
161:13 | e viínna mui correndo, | ond' el foi muit' espantado |
161:19 | Dizend' esto, a omagen | foi põer eno meógo |
161:23 | Aínda foi maior cousa, | que xermentos que passavan |
162:14 | foi un cavaleir' e i dar |
162:20 | foi e pose-a no maior altar, |
162:30 | foi a omagen do altar toller; |
162:32 | a foi u x' ante soía estar. |
162:44 | a foi a quantos s' i foran juntar |
163 | Como un hóme d' Ósca, que jogava os dados, descreeu en Santa María e perdeu lógo a fala; e foi a Santa María de Salas en romaría e cobró-a. |
163:7 | Tanto que est' houve dito, | foi de séu córpo tolleito |
163:8 | polo gran mal que disséra, | e, par Déus, foi gran dereito; |
163:19 | Lógo que est' houve dito, | foi de todo mui ben são, |
163:21 | a Virgen Santa María; | e aquel foi bon crischão |
164:9 | fez-lo prender o ifante | que foi de Mont-Aragôn |
164:13 | e el foi-s' aa eigreja, | cuidando i guarecer, |
164:18 | Ond' a omagen da Virgen | foi daquesto tan irada, |
164:29 | chegou lóg' a si séu Fillo, | e esto foi gran sinal |
164:38 | e foi des i adeante | sa eigreja mais dultada. |
165:32 | pera fillaren a vila, | mas non foi com' el cuidou; |
165:52 | que Santa María virgen | foi sempr'; e pois esto sei, |
165:55 | E quand' aquest' houve dito, | foi-se lógo manamán, |
166:4 | que foi tolleito dos nembros | dũa door que houvéra, |
166:10 | e atán tóste foi são, | que non houv' i outros preitos. |
166:11 | E foi-se lógo a Salas, | que sól non tardou nïente, |
167:19 | E moveu e foi-se lógo, | que non quis tardar nïente, |
167:25 | ressucitou-lle séu fillo, | e esto foi muit' aginna; |
168:14 | escrito e mio foi trager. |
168:15 | E o miragre foi assí: |
168:18 | en pouco tempo foi perder. |
168:40 | foi-o aas gentes mostrar, |
169:32 | o foi el, non podéron | nen tanger en cravilla. |
169:36 | me foi, ca éra toda | de nóvo pintadilla. |
169:38 | e toda a Aljama | foi ao mouro rei |
170:8 | muit' a aquela que nos foi mostrar |
171:16 | foi d' ir a Salas; e des i |
171:19 | que lles foi lóg' un fillo dar, |
171:31 | con el no río foi caer, |
171:42 | lle foi: “Pois non preguiçosos |
172:7 | Ca houve tan gran tormenta, | que o masto foi britado |
172:13 | valeu-lle con sa mercee | e non lle foi vagarosa, |
172:15 | A tormenta aquedada | foi, e séu mast' adubaron |
173:13 | poséra. E lóg' a Salas | se foi rogar a que ten |
174:5 | mais foi assí que un día | con outro dados jogava, |
174:15 | e foi pera sa pousada | con gran door mui coitado; |
175:11 | E pois entrou en Tolosa, | foi lógo fillar pousada |
175:13 | mas quando o viu a gente, | foi ende maravillada |
175:19 | e metê-o eno saco | do fillo; e pois foi ido, |
175:20 | foi tan tóste depós eles, | metendo grand' apelido |
175:26 | atá que o vas' acharon | no saqu', esto foi verdade. |
175:30 | foi de sanna, que tan tóste | diss': “Este moç' enforcade.” |
175:35 | E el foi-s' a Santïago, | u havía prometudo; |
175:36 | e depois aa tornada | non lle foi escaeçudo |
175:38 | e foi-o muito catando, | chorando con pïadade. |
175:44 | foi correndo a Tolosa | e ao baile chamava, |
175:51 | Foron-se lógu', e con eles | foi séu padre o cativo |
176:5 | a tinnan, por un crischão | que foi ontr' eles caer |
177:7 | En Aragôn foi un hóme | bõo e que grand' amor |
177:10 | atant' andou revolvendo, | que o foi con el mezcrar. |
178:19 | Eles en esto estando, | o lavrador foi chegar |
179 | Como ũa mollér que éra contreita de todo o córpo se fez levar a Santa María de Salas e foi lógo guarida. |
179:24 | foi da que bẽeita seja, |
179:37 | que lle foi tan pïadosa |
180:12 | que Salamôn foi dela profetar, |
180:13 | que ante do mundo foi todavía |
180:21 | foi tanto Déus, que por ela salvar |
180:26 | que foi séu Fill' e houve de crïar, |
180:27 | que por nós foi o iférno britar |
180:30 | en sas profecías o foi mostrar, |
180:35 | Como foi Póbre, queno osmaría, |
180:48 | atal com' esta, ca Déus foi juntar |
180:56 | e como sérva se foi homildar |
181 | Esta é como Aboíuçaf foi desbaratado en Marrócos pela sina de Santa María. |
181:22 | dos ángeos e dos santos, | e dos mouros foi vïúda, |
181:34 | e assí foi sa mercee | de todos mui connoçuda. |
182:48 | foi da Virgen comprida, |
184:22 | foi-se-lle deitar de suso; | e déron-ll' entôn tan fórte |
184:23 | ferida pelo costado | que morreu, tal foi sa sórte. |
185:26 | e o mouro o alcaide | de Chincoia foi veer. |
185:32 | desto se ll' alevantasse, | foi alá lógo sen al |
185:41 | e pois a el foi chegado, | lógu' el prendê-lo mandou, |
186:18 | foi a séu fillo e disse: “Ven acá; |
186:25 | foi, e des i levó-o ao logar |
186:31 | El foi e a jostiça fezo vĩir |
186:40 | fillaron a dona, que lle foi mui gréu |
186:44 | ca en maior coita nunca foi mollér; |
186:63 | E pois foi del fóra, a dona fïél |
187:7 | foi, e vendêrona os maos encréus |
187:9 | esta foi a primeira eigreja de Suría. |
187:13 | que foi depois de monges mui grande abadía. |
187:14 | Mas un tempo foi que houvéran d' ermar |
188:26 | omagen da Grorïosa, | qual x' ela foi fegurar. |
189:5 | mas foi errar o caminno, | e anoiteceu-ll' entôn |
189:7 | a si vĩir ũa bescha | come dragôn toda feita, | de que foi muit' espantado; |
189:11 | A oraçôn acabada, | colleu en si grand' esforço | e foi aa bescha lógo |
191:3 | Dest' avẽo gran miragre, | per com' a mi foi mostrado, |
191:10 | ficou i a alcaidessa, | e que fillar foi per manna |
191:16 | E quand' en cima da pena | foi, de que decer quería |
191:19 | que lle valvéss'. E tan tóste | foi sa oraçôn oída; |
191:20 | ca pero caeu mui d' alte, | non foi mórta nen ferida, |
192:16 | foi, quiso fazer. |
192:54 | foi e de bon sen |
192:125 | Quando foi mannãa, |
192:142 | foi pois, e servida |
192:146 | qual non foi oída, |
193:15 | que alí u o deitaron | tan tóst' ela foi chegada |
193:17 | o mar nen chegou a ele, | esto foi cousa provada; |
193:48 | foi de quanto lle fillaran | quando foi no mar deitado; |
194:6 | a casa dun cavaleiro | foi pousar cobiiçoso, |
194:17 | e des que foi no caminno | e o viron ir senlleiro, |
194:33 | fillou todo o séu lógo | e foi-s'; e eles ficavan |
194:35 | se foi nunca nïún hóme | que dele falar oísse, |
194:39 | O jograr se foi sa vía, | dando mui grandes loores |
195:70 | foi e mui partido |
195:101 | a moça foi por el, quando |
195:132 | foi, aquel vïage |
195:134 | foi quant' ir podía |
195:139 | “Non foi quen oísse |
195:146 | se foi, e vïúda |
195:165 | e foi afanosa |
195:174 | foi mui ben andante |
196:10 | per que pois sa voontade | foi na Virgen concebuda. |
196:13 | foi; mais ant' en aquel tempo | a nóssa fé começada |
196:22 | ca, par Déus, mellor fegura | lle foi i apareçuda. |
196:26 | tẽendo-ll' a teta 'n boca. | E pois dele foi veúda, |
196:28 | que a todo-los séus templos | foi ên demandar recado |
196:32 | foi-se lógo mui correndo | a preguntar os crischãos |
196:42 | sa vida; e a sa mórte | foi-ll' a alma recebuda |
197:39 | e pois foi ena eigreja, | aqueste feito contou |
198:23 | Ca non foi neũu deles | que non tevésse ferida, |
199 | Como un peliteiro, que non guardava as féstas de Santa María, começou a lavrar no séu día de março, e travessou-se-lle a agulla na garganta que a non podía deitar; e foi a Santa María de Terena e foi lógo guarido. |
199:17 | a trociu, e na garganta | se lle foi atravessando; |
199:27 | E quando foi na eigreja, | ant' o altar o deitaron |
201:15 | de guisa que foi prenne | per sa malaventura |
201:21 | e ar fez outro fillo; | e lógo que foi nado, |
201:24 | per consello do démo, | foi ben desasperada |
201:29 | e non morreu do cólbe, | ca non foi a dereito, |
201:36 | foi comer outra grande | empoçõad' e féra, |
201:44 | e polo córpo todo | foi-lle tragend' a mão, |
201:51 | Quando ll' est' houve dito, | foi-se; e mui guarida |
201:54 | tan ben, por que dos santos | foi en sa companía. |
202 | Esta é como un clérigo en París fazía ũa prosa a Santa María e non podía achar ũa rima, e foi rogar a Santa María que o ajudasse i, e achó-a lógo. E a Magestade lle disse “muitas graças.” |
202:12 | per hóme daqueste mundo, | foi-s' entôn a un altar |
203:21 | E foi e achou-a chẽa | de farinna ben atá |
204:10 | e San Domingo coitado | foi de ll' aquel mal vĩir. |
204:31 | Pois que foi mui ben ongido, | Santa María saiu |
205 | Como Santa María quis guardar ũa moura que tiínna séu fillo en braços u siía en ũa torre ontre dúas amẽas, e caeu a torre, e non morreu nen séu fillo, nen lles empeceu ren, e esto foi per oraçôn dos creschãos. |
205:10 | que per oraçôn mostrada | foi ante muit' hóm' honrrado. |
205:18 | per que o castélo todo | muit' aginna foi entrado. |
205:19 | O castélo fòrtemente | foi derredor combatudo |
205:21 | foi o póblo que dentr' éra; | e pois que se viu vençudo, |
205:31 | E ontre dúas amẽas | se foi sentar a mesquinna |
205:34 | a moura non foi queimada | nen séu fillo chamuscado. |
205:49 | que neũu deles mórto | non foi, ferido nen lasso, |
205:54 | e a moura foi crischãa | e séu fillo batiçado. |
206:14 | a dona e en gẽollos | lle foi a mão beijar. |
206:22 | E fillou lóg' un cuitélo | e foi a mão cortar. |
206:35 | E tan tóste foi guarido | da mão, apóst' e ben, |
206:38 | e porque o mais crevéssen, | foi-lles a mão mostrar. |
207:9 | do fillo foi el prendê-lo, | e quiséra-o matar |
208:3 | Ca assí como dos céos | deceu e que foi fillar |
208:15 | Onde foi en ũa Pascoa | que un deles comungou |
208:19 | E pois chegou a sa casa, | foi atal sa entençôn |
208:21 | foi correndo muit' aginna | a un séu hórto, e non |
208:26 | E des i foi-se mui lédo | o traedor descreúdo. |
208:28 | por fillar o fruito delas, | foi el lóg' alá de pran |
208:34 | un odor tan saboroso | que lógo foi convertudo. |
208:35 | E foi corrend' ao bispo | e confessou-se-lle ben, |
209 | Como el rei Don Afonso de Castéla adoeceu en Bitória e houv' ũa door tan grande que coidaron que morresse ende, e poséron-lle de suso o livro das Cantigas de Santa María, e foi guarido. |
209:27 | Quand' esto foi, muitos éran no logar |
210:1 | Muito foi nóss' amigo |
210:4 | Muito foi nóss' amigo | u diss': “Ave María” |
211:11 | Esto foi un día de Pentecóste, |
211:21 | e desto o póblo foi tan coitado, |
211:34 | quis cada un foi que ante creía. |
212:7 | En Toled' há un costume | que foi de longa sazôn, |
212:14 | e que o non emprestasse | foi-llo muito defender. |
212:22 | o sartal e en sa mão | llo foi a furto meter. |
212:25 | e ũa mollér furtou-llo | e foi-se per un logar |
212:30 | do sartal que lle furtaran, | e lógo llo foi dizer. |
212:32 | e foi-s' a Santa María | e en prézes se meteu |
213:6 | e de como foi o feito | contar-vos-ei a maneira: |
213:16 | foi el con sas mercaduras; | e poi-lo ela viu ido, |
213:24 | e quando chegou a Élvas, | foi lógo desafïado |
213:35 | Ele, pois foi na eigreja, | deitou-s' entôn mui festinno |
213:58 | Mas un foi-o acalçando | con sa azcõa monteira. |
213:59 | E foi-se a el chegando, | sa azcõa sobre mão, |
213:69 | mas a qual parte o démo | foi, per ren nono sentiron, |
214:9 | que por nos guardar d' inférno | foi na cruz mórt' e ferido. |
215:18 | e ũa omagen súa | foi deles lógo levada. |
215:22 | entôn, e end' ũu deles | lle foi dar ũ' espadada |
215:42 | de vertud' en ela éra, | e foi da agua sacada. |
216:10 | e polo cobrar vassalo | se foi do démo tornar, |
216:14 | O cavaleir' oiu esto | e foi-llo lóg' outorgar. |
216:19 | A ela foi-lle mui grave | por de sa casa saír, |
216:22 | per ren o marid', e foi-a | per força sigo levar. |
216:31 | Entôn foi Santa María | con el ao logar u |
216:44 | e foi-s' u sa mollér éra | e contou-lle quanto viu, |
216:46 | e dessa hór' adeante | Déus grand' algo lles foi dar. |
217:23 | E pois foi maenfestado, | entrou lógo manamán |
218:9 | mas dũa 'nfermedade | foi atán mal parado, |
218:11 | E dest' assí gran tempo | foi end' atán maltreito, |
218:12 | que de pées e mãos | de todo foi contreito; |
218:43 | E pois a poucos días | foi-se pera sa térra |
218:45 | E pois alá foi, lógo | non fez como quen érra, |
219:30 | ll-ían, e en ir veê-lo | non vos foi mui vagaroso. |
219:35 | foi; ant' o altar deitou-se | dizendo: “Sennor, errei, |
221:9 | que sempre Déus e sa Madre | amou e foi de séu bando, |
221:17 | e foi entrar en Gasconna | pola gaannar per guérra, |
221:25 | dũa grand' enfermedade, | que foi del desasperado |
221:46 | e depois que foi espérto, | lógo de comer pedía. |
221:47 | E ante de quinze días | foi esforçad' e guarido |
221:50 | lógo se foi de caminno | a Onna en romaría. |
222:20 | per que o démo vençudo | foi ja por sempr' e conquisto, |
222:21 | caeü dentro no cáliz, | esto foi sabud' e visto, |
222:28 | foi contar est' aas donas | des i aa prïoressa. |
222:30 | dona e toda-las monjas, | esta cousa foi ordida. |
223:17 | que foi lógo são; e, com' aprendí, |
224:24 | que ben terredes que foi | muit' estranna maravilla |
224:28 | e entenderon que foi | aquesto per séus pecados; |
224:43 | A vólta foi no logar | grand', e os roméus correron |
225:5 | que mostrou a Santa Virgen, | de que Déus por nós foi nado, |
225:18 | e de consomir-lo todo | non vos foi mui vagaroso. |
225:36 | ao sól, hóra de nõa, | foi ll' o braç' escaentando, |
225:39 | E tan tóste que saída | foi, o crérigo fillou-a |
225:45 | e des alí adeante | foi o crérigo por isto |
225:46 | mui mais na fé confirmado, | e non foi luxurïoso. |
226:7 | Ena Gran Bretanna foi ũa sazôn |
226:34 | non foi nïún deles, nen sól enfermar |
226:40 | foi Santa María; mais pois foi fazer |
226:48 | E a gente toda foi alá porên, |
227:7 | Este foi un escudeiro | de Quintanéla d' Osonna, |
227:9 | tẽer a fésta d' Agosto; | mais pois foi por sa besonna |
227:23 | Quand' oiu esto séu dono, | foi tan brav' e tan irado |
227:39 | E pois deles foi partido, | fillou en séu cól' aginna |
228 | Como un hóme bõo havía un múu tolleito de todo-los pées, e o hóme bõo mandava-o esfolar a un séu mancebo, e mentre que o mancebo se guisava, levantou-s' o múu são e foi pera a eigreja. |
228:14 | foi-s' o múu levantando | con súa enfermidade |
228:15 | e saiu passo da casa | e foi contra a eigreja, |
228:17 | tanto que foi préto dela, | fez maravilla sobeja, |
228:20 | poi-lo non viu, foi pós ele | per alí per u passara, |
228:22 | e foi ên maravillado | e diss' aa gent': “Uviade |
228:36 | e pois foi-s' a cas séu dono, | onde mui maravillados |
229:21 | Jeso-Cristo e foi hóme | e ena cruz nos salvou, |
231:9 | foi, ca ben alí mostrado |
232:7 | En Trevinn' un cavaleiro | foi que éra caçador, |
232:14 | foi con el fillar perdizes | e houve-o de perder. |
232:16 | e foi-se pera sa térra | e séus hómees envïou |
232:25 | E esto foi lógo feito, | e foi-s' e, com' apres' hei, |
232:26 | foi aquel açor de cera | sôbelo altar põer. |
232:37 | e aa vara foi lógo | fillar séu açor en paz |
233:13 | e lóg' a ũa ermida | foi da Virgen, u entrava, |
233:20 | e quando foi na carreira | e, como vos dixe, vira |
234:10 | e destas dúas doores | o foi mui tóste guarir. |
234:16 | que se foss' a Vila-Sirga; | e foi i, e pois chegou, |
234:21 | e quando foi ena sagra, | começou-s' a correger |
234:23 | E quand' a missa foi dita, | que non faliu ende ren, |
235 | Esta é como Santa María déu saúde al rei Don Afonso quando foi en Valadolide enfermo que foi juïgado por mórto. |
235:13 | ond' ele foi muit' alégre, | tanto que s' el espertou, |
235:30 | fez por el este miragre | que foi começ' e sinal |
235:32 | E depois, quando da térra | saiu e que foi veer |
235:33 | o Papa que entôn éra, | foi tan mal adoecer |
235:46 | nunca assí foi vendudo | Rei Don Sanch' en Portugal. |
235:49 | que xo entre si partissen; | mas de fazer lles foi gréu, |
235:53 | se moveu con mui gran gente; | mas depois foi mais cortês, |
235:68 | e u cuidavan que mórto | éra, foi-se dessa vez |
235:75 | E ar foi-o conortando, | ca maltreit' éra assaz, |
235:79 | E tod' aquesto foi feito | día de Pascua a luz |
236:9 | Pero Bonifaz per nome; | mas un día foi assí |
236:10 | que se foi en un penedo | a galéa espeçar. |
236:14 | pero foi ũa vegada | ben ao fondo do mar. |
236:19 | Ela aquesto rogando, | foi-lle lóg' aparecer |
236:20 | a Virgen Santa María | e foi-a lógo prender |
236:27 | foi de como ll' avẽéra. | E todos lógo sen al |
237:26 | e foi missa oír entôn, | ca tal costum' houvéra |
237:28 | e con outros pós ela foi | como louc' atrevudo. |
237:29 | E foi-a entôn acalçar | caminno de Leirẽa, |
237:36 | méu abade, o prometí.” | Mais el foi demovudo |
237:56 | muito lle mostrou falss' amor | aquel que foi séu drudo. |
237:65 | Pela mão a foi fillar | a Virgen grorïosa, |
237:80 | quen foi o que t' assí matou, | seja el cofondudo.” |
237:93 | O cavaleir' a Santarên | se foi dereitamente |
237:98 | achou, e foi mui ben entôn | confessada primeiro |
238:6 | en bõo día foi nado | quena serviu e honrrou. |
238:10 | per que o mundo foi salvo, | ante todos dẽostou. |
238:24 | ant' aquel que da cadẽa | nos foi tirar do dragôn; |
238:44 | foi assí Santa María | e séu Fillo desdennar.” |
238:45 | Esto diss' o prést' e foi-s'; e | o démo vẽo travar |
238:51 | do córpo e no inférno | a foi lógo sobolir; |
239:6 | foi en Murça na cidade |
239:11 | Mas aquele foi-llo negar, |
239:16 | nen nunca foi en méu poder. |
239:30 | mas esto foi vãidade, |
239:44 | foi porên par caridade. |
239:45 | E tan muito o foi seguir |
239:62 | foi mórt'. E porên loade |
241:13 | Assí foi que às donas | prougue-lles deste feito, |
241:34 | e deitou-se de peitos, | e foi ja que pesando |
241:35 | mais de-la cinta suso; | foi o dém' o puxando |
241:40 | e foi o moço mórto | alá jus' u jazía. |
241:64 | foi o que demandava | e donde se doía. |
241:73 | Este miragr' escrito | foi lógo mantenent' e |
242:24 | que acorrudo das gentes | non foi, segund' éu achei; |
244:14 | que mui poucos i ficaron, | senôn foi ou quen ou quen. |
244:15 | E pois a balẽa mórta | foi, fillaron-s' a tornar |
244:23 | E lógo se foi correndo | e na tavérna entrou; |
244:27 | O cativo mui cuitado | foi quando se viu assí |
244:32 | e tornou entôn tan são | como nunca foi mellor; |
245:12 | tal tempo foi, roubadores | que fazían muito mal, |
245:32 | foi, e dizían: “Vilão, | hoge seerá ta fin |
245:55 | E foi-se dereitamente, | que todos a viron ir, |
245:90 | prougue-lle muito con ele. | E el foi departidor |
245:94 | que fez pois ben sa fazenda | e foi grand' esmolnador. |
245:102 | cada un e neún deles | non foi depois malfeitor. |
246 | Esta é dũa bõa mollér que ía cada sábado a ũa eigreja que chaman Santa María dos Martires, e obridô-xe-lle, e depois foi alá de noite, e abriron-xe-lle as pórtas da eigreja. |
246:4 | que avẽo en Alcáçar, | e creo que foi assí, |
246:10 | mas un sábado ll' avẽo | que foi aquest' obridar |
246:14 | foi ja tard' aa eigreja | e cuidou i dentr' entrar. |
246:20 | viu lóg' as pórtas abértas, | e foi en séu coraçôn |
246:22 | non vira que llas abrisse. | E foi lóg' ao altar |
246:24 | da igreja. E pois fóra | foi, as pórtas serrar viu; |
246:26 | e foi-se pera a vila, | mas non de mui gran vagar. |
246:27 | E quando foi aas pórtas | da vila e entrar quis, |
246:28 | achou-as assí serradas | que des alí foi ben fis |
246:29 | de non entrar, e cuitada | foi ên muit', par San Dinís; |
246:42 | e aqueste feit' a todos | outro día foi contar. |
247:11 | Pero crïaron sa filla, | e ela foi ben crecendo; |
248:11 | Onde foi ũa vegada | que foron i albergar |
249:22 | assí o guardou a Virgen | que sól non se foi ferir, |
249:25 | mas foi ao altar lógo | da Virgen espirital |
251:55 | e foi-se à omagen | e disse: “Dá-me méu |
251:71 | A missa foi cantada | lógo depó-la luz |
251:73 | e quando foi na sagra, | aqué a madr' aduz |
252:7 | En Castroxeriz foi esto | de que vos quéro contar, |
253 | Como un roméu de França que ía a Santïago foi per Santa María de Vila-Sirga, e non pod' ên sacar un bordôn de férro grande que tragía en pẽedença. |
253:16 | e foi-se confessar lógo; | e pois foi ben confessado, |
253:38 | foi da Virgen grorïosa, | en que há toda bondade. |
253:63 | Des i lóg' a Santïago | foi comprir sa romaría; |
254:7 | Dous monges foi que saíron | un día dun mõesteiro |
254:23 | Os dïabos responderon: | “Mestér vos foi que chamastes |
255:13 | Esta foi rica e ben casada |
255:26 | foi no começo, |
255:32 | fez foi o genrro, e non houv' i al; |
255:40 | e sa mollér, que por el foi, achou |
255:46 | foi pela vila, e vẽo lógu' i |
255:50 | foi trastornando |
255:61 | O meirinno, que foi fórt' e bravo, |
255:93 | Esto foi feito tóst' e correndo, |
255:95 | chẽa de lenna foi, com' aprendo, |
255:102 | foi e a lenna se tornou carvôn, |
255:109 | A casa foi per dúas vegadas |
255:122 | ela foi tantos |
255:125 | E pois que ela foi na igreja, |
256:4 | e pero éra meninno, | membra-me que foi assí, |
256:7 | Esto foi en aquel ano | quand' o mui bon Rei gãou, |
256:10 | que fosse morar en Conca, | enquant' el foi acolá |
256:12 | e quando foi na cidade, | peor enferma mollér |
256:13 | non vistes do que foi ela; | ca pero de Monpislér |
256:27 | E tod' est' assí foi feito; | e lógo, sen outra ren, |
257:5 | foi guardar relicas da Madre de Déus e Filla |
257:10 | e foi-s' end', e nonas mandou catar amïúde. |
257:11 | Foi-s' el Rei pera Castéla u morou déz anos; |
258:7 | Un an' en aquela térra | foi mui caro, com' oí, |
258:15 | Mas aquel ano tan caro | foi, que todo despendeu |
258:22 | tiínna e pera eles, | que ren non ll' ên foi ficar. |
258:25 | e quando foi ben caente, | lógo sa madre chamou, |
258:32 | e a madre mui cuitada | foi correndo de randôn |
258:36 | foi-s' aa rúa chorando | e loand' a do bon prez, |
259:3 | Dest' un miragre grande foi fazer |
259:29 | como lles foi mandado da Sennor |
261:9 | e bõas donas; e foi-llos mostrar |
261:19 | e ela, tanto que o foi veer, |
261:21 | E pois a el se foi mãefestar, |
261:30 | E pois nóve días foi acabar, |
261:38 | foi deles, e pres-lo a conjurar |
261:41 | lle foi assí: “Estes foron sofrer |
261:52 | ést' e sa Madre, onde foi nacer.” |
261:53 | Quando os viu, foi as mãos erger |
261:58 | E lóg' ant' eles foi mórta caer. |
261:59 | O santo bispo foi est' entender |
261:61 | se foi muito, ca Déus lle fez veer |
261:65 | e foi-s' aginna sen se detẽer. |
262:18 | en bon son “Salve Regina”; | e esta foi a primeira |
262:19 | vez que nunca foi cantada. | Mas ũa mollér ficou, |
262:30 | de séus pecados, e foi-lles | entôn a Virgen porteira. |
262:35 | foi lóg' alí ajuntada, | que todos en mui bon son |
263:33 | Foi-s' a Virgen. Ficou ele | e fez quanto lle mandou; |
263:34 | e pois foi ena igreja | e a missa ascuitou |
263:36 | lógo foi guarid' e são, | e du jazía s' ergeu |
264:31 | E quand' alí foi pósta, | chorando lle rogaron |
265:11 | Est' hóme de linnage foi non rafez, |
265:20 | e pois foi de missa, mui ben a cantou |
265:22 | de mouros, e levado foi en prijôn |
265:64 | quis e foi deitar as cartas, sen mentir, |
265:66 | as foi e tornou bravo com' un leôn. |
265:91 | se foi deitar, per com' o escrito diz, |
265:107 | lla pos, e foi são eno mes d' abril; |
266:7 | Aquesto foi na igreja | que chamada é de pran |
267:1 | A de que Déus pres carn' e foi dela nado, |
267:3 | Ca per ela foi a mórte destroída |
267:23 | Assí foi que el sa nav' houve fretada |
267:26 | foi-se con quant' haver havía mercado. |
267:30 | que muito per foi aquel día irado. |
267:38 | que lle déu no peit', e no mar foi deitado. |
267:39 | A nav' alongada foi, se Déus me valla, |
267:74 | de Santa María foi el i chegado. |
267:80 | e foi en sa térra, sen longa tardança |
267:81 | a Rocamador se foi, e confïança |
268:29 | e pois foi en Vila-Sirga | fez, como sól seer manna |
268:41 | déu lle saúd' en séu córpo, | e foi sãa e cobrada |
268:43 | Pois esta dona guarida | foi da coita que havía, |
268:44 | tornou-se pera sa térra | e foi de Santa María |
268:45 | servidor mentre foi viva. | E porên nós todavía |
269:23 | Ca eno leito jazendo | aginna se foi erger |
269:40 | que non foi mudo nen sordo, | mas comeu lógu' e beveu. |
270:8 | pois ela a sobervia | do démo foi britar; |
270:24 | e foi end' Isaías | séu profetizador; |
270:27 | Aquesta foi chamada | Ficella Moïsí, |
270:28 | e foi por nóssa vida | Madre d' Adonaí; |
271:35 | Pois esto foi outorgado, | a vea alçar mandou; |
271:36 | e pois suso foi alçada, | o mar creceu e chegou |
272:10 | por ũa mollér errada | que s' i foi mãefestar. |
272:22 | E ela foi mui coitada | e começou-ll' a falar |
272:34 | estar na outra pared'; e | foi-se lóg' agẽollar |
272:44 | e pois que foi repentido, | começou-se lógo d' ir |
272:50 | que lle foi gualardõado | u nunca verá pesar. |
273:5 | esto foi en Aiamonte, | logar ja quanto fragoso, |
273:28 | a todos, non foi en preito | que sól un fío achasse, |
273:34 | foi ên muit' a maravilla, | dizendo: “Non é anello |
274:8 | que non foi día nen noite | que non foss' en oraçôn; |
274:11 | Estando el en serviço | da Virgen, foi-o tentar |
274:14 | e fez-lle leixar a orden, | e foi-s' ende súa vía. |
274:27 | Depois que ll' a Virgen santa | esto disso, foi-lle mal |
274:40 | E foi-s' u éran os frades | e séu hábito pediu, |
274:58 | lle foi a alma do córpo, | pero que lle non doía. |
275:8 | de Moura; mas foi-lles atal mal prender |
276:19 | e foi que os tangesse, |
276:21 | foi e caeu sobr' esse. |
276:50 | e tan tóste foi sentir |
277:6 | haver gran gente de mouros | que s' ên foron, e foi ben. |
277:13 | e des que foi ben assado, | lóg' a comer s' assentaron, |
277:30 | non foi tal que non dissésse: | “Quen foss' hoj' en Santarên!” |
278 | Como ũa bõa dona de França, que éra céga, vẽo a Vila-Sirga e teve i vigía, e foi lógo guarida e cobrou séu lume. E ela indo-se pera sa térra, achou un cégo que ía en romaría a Santïago, e ela consellou-lle que fosse per Vila-Sirga e guarecería. |
278:7 | Esto foi en aquel tempo | que a Virgen começou |
278:13 | rominna a Santïago | foi, mas avẽo-ll' assí |
278:22 | se deitaron. E a céga | foi sa oraçôn fazer, |
278:26 | fez que foi lógo guarida. | E fillou-s' a bẽeizer |
278:36 | dela e foi sa carreira, | tanto que s' el espediu; |
278:37 | e pois foi en Vila-Sirga, | fez sa oraçôn e viu, |
281:22 | mui mais ca o que perdische.” | E el foi-llo outorgar. |
281:36 | e foi con el Rei de França | un día a un sermôn, |
282:14 | de cóstas, cabeça juso, | e foi caer ena cal. |
282:15 | A ama que o crïava | foi corrend' a aquel son |
283:5 | foi ao démo per saber |
283:44 | E foi tolleito lóg' alí |
284:7 | Un frade foi doente | dun mõesteiro mal, |
284:29 | e atán tóst' o démo | se foi e o leixou, |
284:39 | e repentiu-se muito | do que foi descreer |
284:42 | en térra, e a alma | foi dar a Déus en don. |
285:22 | e en guisar que a houvésse foi tan aguçoso, |
285:31 | foi e d' alegría |
285:40 | Mas quando foi na pórta, | per ela non podía |
285:43 | Desto foi tan espantada e houve pavor atal, |
285:44 | que se foi quanto ir mais pode ao dormidoiro. |
285:47 | e foi-se sa vía, |
285:60 | e por ir-s' ende sa carreira foi aa eigreja; |
285:68 | macar de noit' aa igreja foi; na magestade |
285:69 | sól mentes non quis tẽer, ante foi a pórta abrir |
285:70 | e saiu per ela e foi-se. E fez i maldade; |
285:99 | A dona daqueste sonno foi espantada assí |
286:22 | e el foi ên tan coitado | que non soub' ên que fazer. |
286:30 | a outro senôn a eles, | que foi todos desfazer. |
287:6 | saber: foi ena ermida | de Scala, que prét' é ên. |
287:14 | e de como foi aquesto, | non vos ên negarei ren. |
287:19 | Ela creê-o e foi-se | con el a aquel logar; |
287:24 | e foi lógo pera ela | e tan muito a rogou |
287:29 | mais tan tóste foi con ela | a Reínna sperital, |
287:31 | cuidando que éra mórta, | e foi da barca decer |
287:32 | e dereit' aa ermida | foi por oraçôn fazer; |
287:33 | e quando foi aa pórta, | viu sa mollér i seer |
288 | Como un hóme bõo de relijôn foi veer a igreja u jazía o córpo de Sant' Agostín, e viu i de noite Santa María e grandes córos d' ángeos que cantavan ant' ela. |
288:7 | El natural dũa térra | foi que óra é chamada |
288:11 | Onde foi ũa vegada | que se meteu en caminno |
288:13 | e pois foi ena eigreja, | deitou-se lógo festinno |
288:31 | morreu. E foi a sa alma | pera Déus dereitamente, |
289:7 | Onde foi assí un día | que un lavrador na fésta |
289:16 | foi, assí como se fosse | con fórt' engrud' engrudada; |
291:10 | e foi-s' entôn pera Touro, | u cuidou a escapar |
291:15 | O escolar recadado | foi lógo, non houv' i al, |
292:5 | polo bon Rei Don Fernando, | que foi comprido de prez, |
292:11 | Se el leal contra ela | foi, tan leal a achou, |
292:39 | Esto foi quando o córpo | de sa madre fez vĩir |
292:43 | Depois que esto foi feito, | el Rei apóst' e mui ben |
292:55 | Ca o bon Rei Don Fernando | se foi mostrar en vijôn |
292:69 | e foi lógo a eigreja, | e fez tanto que ll' abriu |
292:82 | com' a vós hei ja contado, | e non foi ên mentiral. |
293:7 | Esto foi en Lombardía | dun jograr remedador |
293:15 | E assí foi que un día | per ũa pórta entrar |
293:16 | da vila foi, mui ben feita, | e viu sobr' ela estar |
294:7 | Esto foi a ũa fésta | desta Virgen grorïosa, |
294:11 | Aquesta mollér cativa | foi de térra d' Alemanna; |
294:33 | onde aquela omagen | foi depois en car tẽuda |
295:23 | Onde foi a ũa Pasqua | maior, que Déus resorgiu, |
295:31 | Ũa delas mantẽente | foi al Rei e o chamou; |
295:43 | Pois s' as monjas espertaron | desta visôn, foi-lles ben, |
296:18 | foss', e aparecer-lle | foi, como vos dissér, |
296:29 | fazer, todo foi feito; | e depois lle levou |
297:19 | Onde foi ũa vegada | que un rei sigo tragía |
297:22 | en que foi travar un falsso | frade que en Déus non cree, |
297:40 | mui mal aquel frade falsso, | ca foi louco sen contenda |
298:21 | e foi-s' a Seixôn. E depois que foi i, |
298:54 | e des alí non foi dela tomador. |
298:58 | sa Madre, serviu e foi esmolnador. |
301:24 | u jazía, e aquesto | foi ao sono primeiro, |
301:25 | e achou-s' en Vila-Sirga, | e foi ende ben certeiro |
302:19 | Tod' aquest' assí foi feito, | ca o quis a verdadeira |
303:22 | bõa, foi-s' aa omagen | da Virgen sen demorança. |
303:31 | Desto que diss' a omagen | foi a moça espantada, |
303:32 | pero recebeu esforço | de que foi mui conortada; |
305:7 | Esto foi dũa mesquinna | mollér que pecador éra, |
305:45 | que tanto per ren pesasse, | esto foi cousa provada, |
305:60 | que o fezéss', e foi feito; | e lóg' a Virgen loaron |
306:8 | a un herége en Roma, | e contan que foi assí, |
306:12 | que do 'mperador foi casa | que nom' houv' Octavïán; |
306:13 | mas depois ar foi eigreja | do apóstol San Joán, |
306:27 | que Santa María virgen | foi, sól non dizedes ren, |
306:38 | foi prenne, seendo virgen | depois que el foi nacer. |
307:32 | foi en visôn, muito houve gran prazer; |
308:25 | e des que foi comungada, | mantẽente sen tardar |
308:27 | A primeira foi tan grande, | ca as foron mesurar, |
308:29 | foi com' óvo de galinna; | a terceira, sen dultar, |
308:31 | E lóg' a mollér foi sãa, | e fezo missa cantar |
309:3 | Dest' un fremoso miragre | vos direi que foi verdade |
309:23 | Onde foi pois ũa noite | que o Papa xe jazía |
309:33 | que de Déus aquesto éra, | foi chorand' e non riíndo |
309:48 | viron caer tanta néve | que tod' un campo foi chẽo; |
309:57 | de que ele prendeu carne, | que foi mui maravillosa |
310:4 | foi ben come Fror d' Espinna. |
310:6 | foi des que a fez séu padre |
310:9 | E ar foi de Déus amada, |
310:12 | ar foi seendo meninna. |
310:14 | foi do ángeo atanto |
311:24 | Mais aquel hóm' afogado | foi, que pera Monssarraz |
312:11 | Esto foi dun cavaleiro | que apóst' e fremos' éra |
312:23 | Des que tod' esto foi feito, | o cavaleiro fillou-a |
312:28 | foi, viu ũa mui fremosa | donzéla, e namorado |
312:30 | non podía, e por ela | foi coitad' a desmesura. |
312:54 | Mais o logar foi pequeno | e de mui grand' angostura. |
312:69 | e foi pois de bõa vida | e quitou-se de barata |
313:34 | o séu córp' e os da nave | lle foi lógo ofrecer. |
313:56 | foi toda con craridade; | e cada ũu emprês |
314:4 | e de como foi o feito | todo vo-lo contarei, |
314:12 | porên foi veer sa fonte | que éra end' a mellor |
314:19 | e o cavaleiro foi-se | deante e fez ferir |
314:31 | e demais que foi fazê-la | en un ávol muradal |
314:34 | Enquant' el foi pola dona, | o cavaleiro perdeu |
315:12 | Ca aquela mesquinna | foi, en com' aprendemos, |
315:22 | a houve muit' aginna; | onde pois foi coitado |
315:35 | A mollér fillou lógo | séu fill' e foi correndo |
315:39 | Quando foi na eigreja, | o meninno fillaron |
316:35 | E des que foi toda feita, | fez missa dizer alí |
316:37 | e tan tóste que foi dita, | per quant' end' éu aprendí, |
316:38 | viü lógu' e foi ben são, | e começou de chorar |
317:21 | ca foi-ll' escapar |
318:4 | un miragre mui fremoso, | e creo que foi assí; |
318:18 | a foi toda, e a prata | déu a ũa sa mollér. |
318:19 | Outro di' aa eigreja | foi, como soía ir, |
318:21 | se foi que ren non sabía | daquel feit' e a mentir |
318:23 | de como foi este feito | e o non diz, dé-lle Déus |
319:22 | doeceu de ravia, e foi tan raviosa |
319:35 | foi desto sa madr' e levou-a correndo |
319:43 | Foi a bõa dona tanto demandando |
319:49 | foi mui ben guarida; e diss' aa gente |
319:54 | houve deste feito e foi mui goiosa. |
320:14 | u foi de Déus amiga. |
321:31 | El foi al Rei e contou-llo; | e respôs-ll' el Rei: “Amigo, |
321:47 | Esto foi feit'; e a moça | a quatro días guarida |
321:48 | foi do braç' e da garganta | pola Sennor que dá vida |
322:11 | En Évora foi un hóme | que ena Virgen fïava |
322:26 | que cae no mes d' agosto, | quand' ela foi corõada. |
323:7 | En Coira, cabo Sevilla, | foi este miragre feito |
323:13 | a este déu ũa féver | e foi mórt' a tercer día. |
323:27 | Foi-s' o hóme; e os mouros | tod' aquel logar correron, |
323:42 | foi chamar a séus vezinnos; | e pois lles houve mostradas |
324:5 | que mostrou Santa María, | aquela que foi parir |
324:7 | Aquesto foi en Sevilla, | per quant' end' éu aprendí, |
324:21 | atá que foi toda dita; | mais o póblo lle pediu |
324:27 | E foi lóg' a sa capéla, | que se non deteve ren, |
324:36 | mais o que primeiro disse | foi: “Santa María, val, |
324:42 | que tan fremoso miragre | foi ben ant' eles fazer. |
325:39 | Pois a cativa espérta | foi, achou-s' en un caminno |
325:42 | atá que préto de Silve | foi quando aluzecía. |
325:51 | E pois entrou ena vila, | foi-se lóg' aa eigreja |
325:63 | Eles déron-ll' algu', e foi-se. | E lógo que foi entrada |
326:15 | Onde foi que un hóme mui fïél |
326:16 | desta Sennor foi alí ofrecer |
326:34 | foi deste feito, buscá-los mandou. |
326:35 | E el meesmo non foi i de dur |
327:7 | Mas este foi muit' apósto | e feito con gran razôn; |
327:8 | ca ũa mollér séu pano | foi dar en ofereçôn |
327:16 | creceu-ll' ên tal cobiíça | que o foi lógu' ên toller, |
328:1 | Sabor há Santa María, | de que Déus por nós foi nado, |
328:23 | Ond' en este logar bõo | foi pousar ũa vegada |
328:58 | El Rei, quand' oiu aquesto, | foi ên mui lédo provado, |
328:62 | Ond' o alguazil por esto | foi ên mui maravillado |
329:8 | en Tudía, na eigreja | da Virgen, e foi assí |
329:18 | prender nen dan' a sa carne, | e assí foi conceber |
329:19 | virgen; e des que foi prenne | ar pariu fillo barôn |
329:26 | e cada un do que teve | foi sobr' o altar põer. |
329:29 | leixou ir os outros todos | e foi en mui gran desdên |
329:47 | E un deles foi a ele | e falou-ll' e o tangeu, |
329:52 | foi furtar a oferenda, | que lle Déus aquesto faz; |
329:56 | foi todo escodrunnado, | e lógo aquela vez |
329:59 | foi, e os ollos tan tóste | se ll' abriron, e a luz |
329:61 | E o miragre sabudo | foi ben daquí atá Suz, |
330:2 | ant' e depois que foi nada? |
330:13 | foi e dos santos corõa? |
331:27 | E pois a missa foi dita, | o meninno soterraron, |
331:32 | foi veer u soterravan | séu fillo a malfadada |
331:33 | [..................] | achou e foi tan coitada |
331:40 | e pois foi ena sa casa | de Rocamador, verdade |
331:41 | foi assí que atán tóste | lle déu lógo sãidade: |
332:3 | Ca, macar grand' elemento | foi Déus do fógo fazer |
332:4 | e de queimar toda cousa | lle foi dar tan gran poder, |
332:6 | e pois ena carne dela | foi os inférnos britar. |
332:19 | Onde foi ũa vegada | que palla deitaron i |
332:31 | o foi. E depois o fógo | sól non queimou nulla ren, |
332:32 | ante foi tan tóste mórto | polo prazer da que ten |
332:41 | monjas e aa eigreja | foi; e pois que dentr' entrou, |
332:42 | viu tod' esto que ja dixe | e foi-o lógo contar |
332:48 | foi alá, e o convento | ar foi i mui volontér; |
333:23 | Pois que foi ena eigreja | da Sennor de ben comprida, |
333:37 | que ll' houvésse pïadade, | foi-se-ll' o temp' alongando, |
333:42 | ũa noite de sa térra | foi i mui gran romaría. |
333:45 | De noit' a aquel mesquinno | foi e lógu' essa vegada |
333:48 | foi tan tóst' o córpo todo | guarid' e houve saúde, |
334:27 | O manceb' oiu aquesto | e foi lógo sospeitar |
334:29 | foi mia ama que llo désse | a méu am', ant' éu provar |
334:30 | o quéro.” E pois provou-o | e foi lógu' enssandecer. |
334:38 | resorgiü e foi são | como soía seer. |
335:19 | Onde foi que aquel hóme | bõo e sen tod' engano |
335:37 | en sas mãos, e foi lógo | dereito aa cozinna |
335:39 | Eles fezérono lógo; | e des que foi ben caente, |
335:43 | E a bõa mollér lógo | foi catar u a leixara, |
335:67 | Quando ll' est' houvéron dito, | el foi lóg' aos crischãos |
335:72 | que de Déus foi Madr' e Filla, | e crïada e esposa, |
335:80 | e esto foi lógo feito; | e ar rogou que rogassen |
336:11 | Esto foi dun cavaleiro | que de coraçôn amava |
336:43 | Entôn foi-s' a Virgen santa; | e lógo en outro día |
337:5 | que a Ultramar quería | ir, e foi i en vijôn |
337:20 | que dũa muit' alta ponte | foi o meninno caer |
337:22 | Mais o padr' abriu a boca | e a Virgen foi chamar, |
337:28 | que i estavan, e ela | foi o séu Fill' asconder |
337:30 | Rei Herodes, e porende | foi lógo passar o mar. |
339:18 | assí que muita d' agua foi coller. |
339:31 | E o consello deles foi atal |
339:34 | aos coitados lles foi i valer: |
339:35 | ca per u a nave se foi abrir |
339:36 | foi i tres peixes entôn enxerir, |
339:39 | Aos da nave foi entôn gran ben |
340:11 | foi o sól, que éste Cristo, |
341:7 | Alí foi un cavaleiro | grand' e apóst' e fremoso |
341:9 | mais casou con ũa dona, | e foi dela tan ceoso |
341:15 | A dona maravillada | foi desto que lle fazía, |
341:55 | Assí que non foi ferida | nen en pée nen en mão |
341:60 | e foi mui corrend' ant' ela | lógo ficar os gẽollos |
342:27 | da sa graça, pois la pédra | mui dura foi omannar. |
343:15 | A madre con coita dela | foi corrend' aa eigreja |
343:19 | El fillou agua bẽeita | e foi alá mui de grado; |
343:27 | Poi-lo capelán foi ido, | a todos quantos entravan |
343:40 | e fezo calar o démo, | e foi a moça guarida; |
344:7 | No tempo quando de mouros | foi o reino de Sevilla, |
344:10 | de dizer como foi esto | por haverdes mais creença. |
344:15 | Assí foi que essa noite | muit' en paz alí jouvéron; |
344:23 | Assí tod' aquela gente | foi de sũu albergada |
345:5 | que conteceu en Sevilla | quando foi o apelido |
345:21 | con péça de cavaleiros, | foi de tal guisa coitado, |
345:30 | per outr' hóme non sería. | E el Rei foi aprender |
345:38 | e tan tóste que chegaron, | foi-os lógo a veer. |
345:67 | El Rei, quand' aquest' oía, | foi lógo fillar correndo |
346:7 | En Estremoz, ũa vila | de Portugal, foi aquisto |
346:9 | naceu por salvar o mundo, | que foi connosçud' e visto, |
346:13 | ca o braço ll' inchou tanto, | de que foi mui temerosa |
346:14 | de o perder e o córpo. | Mais a inchaçôn foi fóra, |
346:15 | e en mui pequeno tempo | foi o braço tan inchado |
346:19 | a Déus, s' amercẽou dela; | ca, pois foi ena eigreja |
347:11 | E con gran coita d' havê-lo, | foi fazer sa romaría |
347:13 | e des que foi i chegada, | teve mui ben sa vigía |
347:20 | E lógo con séu marido | albergou, e foi prennada |
347:21 | e houve del ũu fillo, | con que foi mui conortada; |
347:25 | foi depois ben a tres anos. | Mais tal foi o desconórto, |
347:26 | que sandía foi sa madre | por el com' outras sandías. |
348:11 | Onde foi ũa vegada | que sacara mui grand' hóste, |
348:16 | viu a Virgen grorïosa | e foi contra ela indo, |
348:23 | Quando ll' aquest' houve dito, | foi-se. E el rei pagado |
348:26 | foi alí u el cuidava | achar aqueles tesouros. |
348:39 | Quand' el rei achou tod' esto, | foi mui léd' a maravilla |
351:14 | e quen soube chacotares | bõos, i os foi dizer. |
351:18 | houve per força o vinno, | ca del foi grand' o bever. |
351:21 | e porende foi minguando, | ca aquesto sempr' avên: |
351:24 | que, se non foi a madeira, | en ela non ficou al. |
352:25 | vendimian, foi-se con ele | aa Sennor das Reínnas |
352:32 | do açor e foi con ela, | havendo grand' esperança |
352:35 | E foi-se lógo con ela | quanto pod' aa eigreja |
353:6 | primeira nos deitou fóra, | que foi malament' errar |
353:10 | o reino do Paraíso | e foi-os end' eixerdar. |
353:15 | Este miragre mui grande | foi, segundo que oí |
353:37 | e des i foi comer lógo, | e apartou da raçôn |
353:38 | súa a maior partida | e foi-lla lógo guardar. |
353:41 | foi de pées, e daquelo | que lle davan a servir |
353:66 | nunca m' ante falou nada, | mais foi-m' hoje convidar |
353:71 | Entôn se foi o abade | e chamou os monges séus |
354:7 | Este pesar foi por ũa | bestiola que muit' amava |
354:21 | caeu ontr' os pés das bestas, | e foi en atal maneira |
354:36 | a houv' el Rei, u do pée | do cavalo foi trillada. |
355:16 | a Vila-Sirgu', e guisou-se | e foi-se lógo sa vía; |
355:29 | O mancebo foi mui triste | e non soube que fezésse, |
355:30 | pero foi ja sa carreira | con ela muit' anojado. |
355:33 | El foi mui maravillado | e disse-ll' en mui gran sanna: |
355:37 | de tal cousa demandares?” | Ela foi ên vergonnosa, |
355:87 | quando foi en Vila-Sirga, | assí como ja contamos, |
355:100 | tallaron-lle lóg' a soga; | e pois que foi decendudo, |
356:7 | Esto foi quando lavravan | a igreja, com' oí, |
358:9 | mas o mar foi mui torvado | un tempo per grandes ventos, |
358:18 | per que a lavor mui tóste | foi mui de longe veúda. |
358:25 | por que a lavor foi feita | tóst' e os muros iguados |
359:24 | o foi fillar pela mão | e disse: “Non temas ren, |
359:32 | Pedro, o mẽor; e lógo | lles foi contar, sen mentir, |
359:38 | grandes, que de mui de longe | foi end' oído o son. |
360:14 | a nós: “Nunca pïedade | foi nen será ja tamanna.” |
360:16 | quando lle sa Madr' as tetas | mostrar con que foi crïado |
361:5 | que foi e é gran verdade, | ca por assí o achei |
362:4 | un miragre mui fremoso | que foi en França fazer |
362:15 | Esta foi aquela arca | de que vos éu ja falei |
362:28 | u aquel ourívez éra | cégo; e pois foi oír |
362:35 | E pois que foi ant' a arca, | se deitou e lle pediu |
363:8 | e diss' a un séu hóme, que non foi preguiçoso: |
363:13 | e adusse-o al cond'; e foi lógo deitado |
365:32 | e tornou-s' ao dormidoiro | e foi mui léd' aficado |
366:10 | E pois aquesto foi feito, | el Rei con séus lidadores, |
366:12 | E el Rei mui mal doente | foi i a gran maravilla, |
366:16 | vẽo i e foi enfermo; | e pois guariu e foi são, |
366:23 | que se foi da outra parte | d' Aguadalquivir voando, |
366:24 | de guisa que foi perdudo. | E andárono buscando |
366:31 | e foi con eles a caça | ao Chão de Tablada, |
366:54 | foi, ca lóg' a ele vẽo | en un camp' u aradores |
367:16 | foi a honrra da Virgen corõada, |
367:27 | foi alá lógo per mar e per térra. |
367:42 | mais foi-s' ao Pórto quant' ir podía. |
367:46 | foi ant' o séu altar tẽer vegía. |
368:12 | passou e a Castéla | foi; e tal aventura |
368:20 | E ela foi-s' a Silos; | e pois que fez sa ida, |
368:28 | e quando foi no Pórto | da Sennor verdadeira, |
368:33 | en que méu Fillo pósto | foi, ond' éu fui prennada, |
369:39 | ond' a pédra foi vermella: | e quen quér que a catasse |
369:41 | A dona, quand' oiu esto, | foi por fillar a sortella | dalí onde a poséra, |
369:42 | mas non achou nemigalla, | pero a andou buscando; | e foi en gran coita féra |
369:61 | A bõa mollér coitada | foi tanto daqueste feito, | que sól non soube consello |
369:63 | u se catan os coitados, | ca non foi quen se catasse |
369:69 | Des que ll' aquest' houve dito, | foi-se correndo a Tejo, | u o pescado vendían, |
369:77 | Des que ll' houv' assí comprado | aquel pexe, a meninna | foi-s' a sa madre correndo |
369:81 | Entôn fillô' a meninna; | e pois lavou aquel peixe, | quando foi que o abrisse, |
369:99 | e dando vózes dizían: | “Quen foi quen te semellasse |
371:23 | Onde foi que de Sevilla | ũa pinaça chegou |
371:42 | e ela foi-s' ao Pórto | aa Virgen ofrecer. |
372:15 | E pois foi na igreja | e o altar catou, |
372:23 | Foi-s' entôn a Reínna, | Virgen espirital, |
374:3 | Desto direi un miragre | grande que me foi mostrado |
374:6 | foi de mouros per sa graça | que nunca será falida |
374:26 | ant' o altar, e tamanno | foi com' ele per medida. |
374:27 | E lógo dessa companna | foi a Virgen mui loada, |
375:41 | E porên foi mui loada |
376:19 | e disse que lla daría. | E pois foi en sa pousada |
376:24 | E o hóme foi-se lógo; | mais non foi apercebudo |
376:35 | esta cousa, foi pós ele | en tal que o preguntasse |
376:43 | esta sortella.” E lógo | foi-se con ela correndo |
377:36 | lógo foi Santa María | de todo en sa ajuda |
377:42 | e fillou lógo sa carta | e foi con ela sa vía. |
378:17 | foi, por grande o terredes, | ca ela que pód' e val |
378:26 | deitava tanto de sangre, | que foi perder a coor. |
379:23 | Onde foi ũa vegada | que alí un salto déron |
379:31 | Assí que pela tormenta, | que foi grand' a maravilla, |
380:16 | foi u Déus siía. |
380:23 | foi da sennoría |
381:13 | que mais amar non podía | outra ren; e foi assí |
381:14 | que ben como llo Déus déra, | assí llo ar foi toller. |
381:18 | e tẽendo-o a madre | nos braços, lle foi morrer. |
381:22 | eno mundo.” E con coita | foi lógo esmorecer. |
382:19 | Mentr' el Rei esto catava, | foi-se-ll' alongand' assí |
383:6 | de a servir noit' e día. | E foi en Estremadura, |
383:15 | E pois aquest' houve feito, | foi-se lógo sa carreira |
383:18 | E passou per muitas térras, | e atal foi sa ventura |
383:30 | d' entrar mui tóste na nave. | Mais foi tan grand' a presura |
383:47 | E pois esta mollér bõa | pela Virgen foi guardada |
383:50 | foi lógo Santa María | per ela, e fez cordura. |
384:3 | Desto direi un miragre, | segundo me foi contado, |
384:23 | Onde foi ũa vegada | que jazía mui doente |
384:40 | E o frad' espertou lógo | e foi ao leit' aginna; |
385:24 | dizendo que o sãassen; | mais esto non foi en preito |
385:26 | houve a seer dun lado, | e foi daquela partida |
385:27 | en que a chaga havía, | u foi da pédra ferido. |
385:29 | mais acomendou-se lógo | ao Pórt', e foi guarido |
385:32 | foi tẽer ena sa casa | e levou i sas candeas |
386:8 | fez ajuntar mui gran corte; | esto foi no tempo quando |
386:23 | E pois aquest' outorgaron, | foi deles el Rei pagado |
389:11 | Este miragre foi feito | en Sevilla na cibdade |
389:14 | foi ja e tornou-se leigo; | e dous fillos fremosinnos |
389:16 | E o mẽor foi enfermo; | ond' a el muito pesava, |
389:29 | fez que o moço pedisse | de comer, e foi aginna |
391:13 | e a door foi tan grande, | e tan fórte braadou, |
391:16 | lle foi por que braadara; | diss' ela: “Porque britar |
391:17 | me foi os pées a Virgen | e tornou-s' a séu altar, |
392:8 | dun hóme que con dereito | foi enforcado e mórto |
392:16 | un alfamar, e vendê-lo | foi a casa da Reínna, |
392:17 | Madre de Déus, do gran Pórto; | mais foi preso muit' aginna, |
392:30 | e el foi-s' e fez un furto, | en que passou a postura. |
392:31 | E lógo que fez o furto, | tan tóste foi recadado |
392:33 | foi con esso que furtara, | que lle disse: “Malfadado, |
393:27 | E des alí adeante | foi guarid' e mui ben são; |
393:28 | e pois desto Don Afonso, | séu avóo, foi certão, |
398:24 | a sa mollér, Dona Sancha, | foi chorand' aa igreja |
398:32 | e foi fillar séu gãado | e levó-o ao Pórto, |
398:33 | que nunca daqueles lobos | un dos cordeiros foi mórto; |
399:16 | en sa casa, foi cuidando | muit' a malfadada |
399:25 | lle foi põer a agulla, | e diss': “Hoge fésta |
399:39 | a fazer mal sa fazenda.” | E foi-s' a Reínna |
400:13 | foi, ca mais non havía, |
400:36 | e foi i de bon siso. |
401:20 | Judas, que foi gran tempo | cabdélo dos judéus. |
403:10 | foi quando a Egito |
403:17 | O segundo foi quando |
403:24 | ant' ela foi vĩudo. |
403:26 | foi mui grand' aficado, |
403:33 | Do quarto foi coitada |
403:42 | foi quando o poséron |
403:49 | O sésto foi sen falla |
403:58 | conta, foi o setẽo |
404:10 | Santa María, que el foi loar. |
404:11 | De bon linage foi aquest' assaz |
404:40 | foi el caer polos pecados séus |
407:8 | que foi a Virgen fazer |
407:9 | en un cativo d' hóme que foi errar |
407:11 | foi e doeu-se; e porên braadar |
408:12 | e foi en ũa fazenda | bõo, ardid' e ligeiro; |
408:13 | mas foi per un baesteiro |
408:22 | foi que ren non parecía. |
410:28 | foi ofrecer o Salvador, |
411:1 | Bẽeito foi o día | e benaventurada |
411:2 | a hóra que a Virgen | Madre de Déus, foi nada. |
411:12 | foi, e sa madre Ana, | direi-vos séu estado: |
411:32 | que non foi a sa casa, | neno viu sa companna; |
411:33 | mais fillou séus gãados | e foi-s' aa montanna, |
411:47 | E pois ll' est' houve dito, | foi-s' o ángeo lógo |
411:81 | atẽes que o ángeo | foï dalí partido, |
411:104 | e sospirand', ergeu-se | e foi alá correndo, |
411:112 | foi na bẽeita Ana, | a Virgen concebuda, |
411:115 | E lógo que foi viva | no córpo de sa madre, |
411:116 | foi quita do pecado | que Adán, nósso padre, |
413:3 | Ca ela foi virgen ena voontade, |
413:4 | e foi-o na carne con tan gran bondade, |
413:7 | ond' ela foi prenne. Mas como x' ant' éra |
413:8 | ficou virgen, que foi maravilla féra; |
413:25 | outrossí foi esto que contra costume |
413:26 | foi madre e virgen, ca Déus xo quería. |
414:7 | de como foi virgen Santa María |
414:9 | Ca ela foi virgen na voontade |
414:11 | a Joséf, con que foï esposada, |
414:12 | e foi virgen tẽendo castidade, |
414:13 | e ar foi-o en aquela sazôn |
414:14 | que foi prenn' e pariu fillo barôn, |
414:31 | foi fillo da que el crïad' havía, |
414:43 | quando foi do ángeo saüdada, |
415:1 | Tan bẽeita foi a saüdaçôn |
415:6 | foi lógo Déus e pres encarnaçôn. |
415:8 | foi lógo Déus hóme feit', a la fé; |
415:10 | ena Virgen foi enserrad' entôn. |
415:12 | foi o ángeo, nos fez connoscer |
415:16 | entôn foi prenne do que polos séus |
415:21 | Cristo foi prenne, que naceu pois u |
417:1 | Nóbre don e mui preçado | foi Santa María dar |
417:2 | a Déus quando ll' o séu Fillo | foi no templo presentar. |
417:11 | Simeôn, aquel sant' hóme | a que o foi oferer, |
418:21 | u Déus en ela pres carne | e foi hóme, ca des i |
418:22 | foi britad' e mal apreso, | e ja mais non cobrará. |
418:33 | e por aquesto foi ela | Madre de Nóstro Sennor |
419 | Esta novena é da vigilía de Santa María d' Agosto, como ela passou deste mundo e foi levada ao céo. |
419:9 | consigo ao céo, | u a foi corõar |
419:11 | Assí foi que o día | que Déus mórte prendeu, |
419:31 | por honrrar-t' en ta mórte.” | E foi-se lógu' entôn |
419:32 | o ángeo. E ela | foi fazer oraçôn |
419:54 | foi que Déus vos adusse | aquí e vos juntou. |
419:68 | Déus, que foi Padr' e Fillo | desta Virgen de prez: |
419:75 | Esto foi en agosto, | en meiante do mes, |
419:95 | a cinta que cingía, | que vos non foi don vil, |
420:3 | Bẽeita foi a hóra | en que tu gẽerada |
420:30 | que ficou como x' éra | ant' e non foi danada; |
420:31 | bẽeita a ta leite | onde foi governada |
420:33 | bẽeitas las tas mãos | con que foi faagada |
420:35 | bẽeita foi a vida | que pois con el usada |
420:40 | téu Fillo Jesú-Cristo, | e per el foi tomada |
420:48 | e Dominatïones, | que te foi envïada. |
422:5 | entôn fas-ll' enmente | de como foi concebudo. |
422:7 | fais-lle tu emente | com' en ti foi enserrado. |
422:19 | di-ll' u o perdiste | que ta coita non foi jógo. |
422:21 | di-ll' a mui gran coita | que houviste pois foi preso. |
422:23 | di-ll' o que sofriste | u d' açoutes foi ferido. |
423:2 | quantos bẽes el por nós foi fazer. |
423:9 | pero mas foi u por salvá-los séus |
423:13 | mas maior foi, a queno catar ben, |
423:21 | pero mais foi u chus negros ca pez |
423:25 | pero mais foi u per elas a pran |
423:26 | dos Reïs foi aorado por Rei. |
423:29 | gran cousa foi; mas mui maior assaz |
423:33 | muito foi; mas desto vos faço fis |
423:37 | muito foi; pero mais u eno vil |
423:41 | muito foi; pero mais u pres paxôn |
424:4 | en que lles foi aparecer. |
424:5 | Esto foi quand' en Beleên |
424:41 | mas quand' en Beleên foi, non |
425:20 | foi pois María Salomé |
425:24 | foi Déus u o foron buscar |
425:32 | foi u lles disse: “Resurgir |
425:42 | Pédr' i foi, a que prazía. |
425:44 | foi a da Madre do Sennor, |
426:7 | Onde foi assí que en Jerussalên |
427:40 | ben so aos céos; mas foi-lles Déus toller |
427:52 | foi enos céos a par de si, que haver |