B:35 | quen llo soube con mercee pedir, |
1:76 | con el no céo, par a par, |
2 | Esta é de como Santa María pareceu en Toledo a Sant' Alifonsso e déu-ll' ũa alva que trouxe de Paraíso, con que dissésse missa. |
2:29 | u con Rei Recessïúndo |
4:18 | con esses moços collía, |
4:19 | con que éra leedor, |
4:78 | sacaron con alegría |
4:84 | con séu Fillo, bon donzél.” |
5:47 | de sa mollér, que, porque non quiséra con ela errar, |
5:60 | que jouvéssen con ela per força, segund' éu aprendí. |
5:90 | ũus dizían: “Quêimena!” e outros: “Moira con segur!” |
5:104 | ante a vẽo con grandes ondas combater. |
5:107 | tornou, con coita do mar e de fame, negra come pez; |
5:110 | con que podésse os gafos todos guarecer. |
5:146 | E con pesar séus panos se fillou a romper. |
6:7 | a Virgen Santa María, | con que judéus han gran guérra |
6:10 | a que morreu o marido, | con que éra casada; |
6:11 | mas ficou-lle del un fillo, | con que foi mui confortada, |
8:3 | cantand' e con alegría, |
9:20 | que pousou con ela, | com' outros pousavan. |
9:57 | Mantenent' o frade | os que con el ían |
9:66 | con esta gaança.” |
9:72 | non con felonía, |
9:73 | mas con homildança; |
9:83 | Dar-ll-ei con mia lança, |
9:106 | con tal acordança. |
9:107 | E en ũa nave | con outra gran gente |
9:113 | con desasperança |
9:123 | e diz con fïança: |
9:129 | e con sa omagen | o monge foi fóra |
11:11 | con mal recado |
11:18 | con ela tẽer |
11:33 | e con mui grand' alegría |
11:56 | sa razôn con preitesía |
11:64 | esto, con pavor fugía; |
14:3 | E muit' é cousa guisada | de poder muito con Déus |
14:5 | o trouxe muitas vegadas, | e con pavor dos judéus |
14:6 | fugiu con el a Egipto, | térra de rei Faraôn. |
14:16 | dele e con gran lediça | lógo a levar cuidou; |
14:21 | que o hóme con mazéla | de pecado ante mi |
15:20 | con perssïãos, e foi sacar |
15:38 | por Déus, con que possamos viver. |
15:79 | con gran poder de Santos afeito |
15:106 | ficou ên con med' e con tremor. |
15:134 | con que San Mercuir' o cólbe fez, |
16:15 | E, con tod' aquesto, dava séu haver tan ben |
16:21 | pero, con tod' esto, o coraçôn non partiu |
16:23 | Mas con coita grande que tiínna no coraçôn, |
16:28 | viu con amores, atán tóste s' apercebeu |
16:42 | con coita das gentes que ían con el falar. |
17:12 | e con pesar del per poucas morreu; |
18:25 | mas a dona con vagar |
18:32 | con mui gran sésta |
18:44 | con mui grand' alegría. |
18:53 | As gentes, con gran sabor, |
19:13 | mas ant' o altar con sa gran felonía |
19:32 | con que o mataran fossen pecejadas |
19:33 | e cintas ên feitas, con que apertadas |
20:23 | con sabores rafeces; |
21:9 | mollér, que con coita de que maninna |
21:14 | me dá, con que goi' e te póssa servir.” |
21:23 | Entôn a cativa con gran quebranto |
21:30 | por que non podésse con ele goír? |
22:30 | a Rocamador con outros roméus. |
23:19 | E con aquest' asperança foi aa eigreja |
24:31 | ide por el con procissôn, |
24:32 | con choros e con devoçôn, |
24:47 | da Virgen, e mui con razôn; |
24:49 | levárono con dança. |
25:64 | con el andand' en preitesía; |
25:69 | con séu haver quant' ele quis |
25:96 | o mar con mui gran covardía; |
25:104 | e fillou-a con alegría, |
25:130 | con ela, que mal t' ên verría.” |
25:137 | todos con coita de saber |
25:154 | so téu leito con felonía.” |
26:15 | Este roméu con bõa voontade |
26:19 | foi con mollér sen bondade, |
26:20 | sen con ela casar. |
26:67 | ante Déus, pois con sas mãos |
26:86 | con que fora pecar. |
27:46 | e non queramos con ela contender.” |
28:14 | con hóste de pagãos |
28:20 | con sanna que havía, |
28:56 | con séu mant' estendudo |
28:61 | con ela apareceu; |
28:88 | con séu manto tendudo, |
29:15 | con séu Fill', e per razôn |
31:32 | con sas orellas merjudas, |
31:34 | con sinaes pareçudas. |
31:45 | come se con aguillôn |
32:28 | a Santa María | con cara sannuda, |
33:18 | con roméus mais d' oitocentos. |
33:21 | con eles; e pois torvar |
33:25 | no batél ben con duzentos |
33:40 | E con coita d' arribar, |
33:43 | con pavor e medorentos; |
34:17 | foi, un crischão entôn con bon enssinamento |
34:24 | con agua e lógu' entôn a sa casa levou-a, |
35:41 | con estes que aquí vẽen; | mais paremo-nos en az, |
35:60 | e con quantos tigo trages | ao inférno irás |
35:104 | de vos nembrar das relicas | da Virgen que con Déus sé, |
37 | Esta é como Santa María fez cobrar séu pée ao hóme que o tallara con coita de door. |
37:13 | que con coita dele o pé tallar mandava; |
37:16 | pero con tod' esto sempr' ele confïando |
37:27 | con dedos nerviosos. |
38:15 | con Rei de Franç'; e foron assũados |
38:34 | en pédra Déus con sa Madre seer, |
38:37 | O tafur, quand' esto viu, con irados |
38:50 | houve sobr' el, con que llo foi erger, |
38:51 | e a fror que con apertados |
38:72 | con gran ravia as começaron todas de roer; |
38:77 | O Conde, quand' est' oiu, con armados |
39:18 | guardou no forno con sa vestidura. |
39:29 | fora ben toda con agua rosada, |
39:30 | assí cheirava con sa cobertura. |
40:25 | e con el nos remĩísti |
40:35 | con quanto ben nos vĩísti, |
42 | Esta é de como o crerizôn meteu o anél eno dedo da omagen de Santa María, e a omagen encolleu o dedo con el. |
42:21 | Este donzél, con gran medo | de xe ll' o anél torcer |
42:29 | E os gẽollos ficados | ant' ela con devoçôn, |
42:47 | e per prazer dos parentes | lógo con ela casou |
42:67 | hómẽes que con el fossen; | e per montes mais dun mes |
43:16 | que con séu peso de cera | a un ano llo trouxésse |
43:26 | con que o levar devera, | e cuidou seer arteira. |
43:32 | mas la madre do meninno | disse con gran coita féra |
43:34 | con sa cera como ll' ela | prometera da primeira. |
43:40 | con méu fill' e cona cera | de que te fui mentirosa |
44:20 | con coita de méu açor que perdí, |
44:34 | caça con el como faz caçador. |
45:21 | faría con bõa claustra, | igreja e cimiteiro, |
46:8 | que con hóst' en Ultramar |
46:52 | con estes mouros barvudos.” |
47:20 | con séus córnos merjudos, | ben como touro faz. |
47:31 | mas a Virgen mui santa | déu-lle con un bastôn, |
47:35 | do démo e do vinno, | con que éra sandeu, |
48:4 | a Virgen Santa María, | que con Jeso-Cristo ponna |
48:24 | e con Déus, o vósso Fillo, | que todo póde, põede |
49:26 | con coita estranna, |
50:8 | nen amor con dóo nunca dos feitos séus |
51:7 | al Con de Peitéus, |
51:15 | con que combater |
51:34 | con séus êngẽos que para.” |
53:17 | des i foi-se con sa madre; | mas atal amor colleu |
54 | Esta é de como Santa María guariu con séu leite o monge doente que cuidavan que éra mórto. |
54:42 | e con ũa toalla que tiínna |
54:45 | santa, con que crïou aquel que vẽo |
55:6 | fóra de séu mõesteiro | con un préste de corõa. |
55:13 | fez, como vos éu ja dixe, | que se foi con un abade, |
55:31 | con sennor, assí dizía, | chorando mui fèramente: |
55:37 | Esto con medo cho peço, | ca éu sõo mui covarda |
57:18 | con tod' alegría. |
57:26 | con toda sa companna, |
57:40 | con sa compannía. |
57:43 | foi-s' ende con sa gente |
57:68 | que sacara con fame |
58 | Como Santa María desvïou a monja que se non fosse con un cavaleiro con que poséra de s' ir. |
58:15 | con ele que se foss' a como quér, |
58:22 | con mui gran pavor que houve mortal. |
58:29 | e con med' a poucas xe lle partiu |
58:49 | e con espanto daquela vijôn |
58:52 | aquele con que poséra de s' ir, |
59 | Como o Crucifisso déu a palmada a honrra de sa madre aa monja de Fontebrar que poséra de s' ir con séu entendedor. |
59:15 | con un cavaleir' apósto |
59:52 | disse: “Con graça, Sennor.” |
61:21 | e con esta coita lógo se tornava |
62:32 | e foi a séu fillo con esperança, |
63:12 | e nunca con mouros quiso haver paz; |
63:15 | con el conde don García, que entôn |
63:20 | e houve gran guérra con rei Almançor, |
63:32 | con el conde por na hóste ir ferir |
63:66 | que con vergonna se cuidou ir perder. |
64:12 | con aquela dona; mais pois s' ir dalí cuidou |
64:39 | E con séus amores a poucas tornou sandeu; |
64:42 | que por força fez que fosse con ela falar. |
64:43 | E disse-ll' assí: “Ide falar con mia sennor |
65:81 | é grand' ou maior; mais ía con gran medo |
65:101 | pero con vellece ja cubérta d' hédra, |
65:121 | con Santa María, e chegaron tantos |
65:126 | e o fól cantava con eles de grado. |
65:135 | Respôs a Virgen con parávoas doces: |
65:139 | Levantou-s' o hóme, e con el o louco, |
66 | Como Santa María fez a un bispo cantar missa e déu-ll' a vestimenta con que a dissésse, e leixou-lla quando se foi. |
66:13 | Vẽo con gran compannía |
67:2 | que con esto nos defende | do dém' e da sa maldade. |
67:17 | que aos póbres servissen; | mais o démo con enveja |
67:26 | e cuidou que non andava | senôn con gran lealdade. |
67:31 | Tanto lle soub' o dïabo | fazer con que lle prouguésse, |
67:58 | que i servir non vẽéra | con mingua de sãidade. |
67:76 | en córpo dun hóme mórto, | con que enganar cuidara |
67:77 | a aquel con que andava, | a que sen dulta matara, |
68:9 | havía con outra, sabor |
68:22 | Santa María con grand' az |
68:42 | denteira come con agraz. |
69:9 | con el, e cavalaría tamanna |
69:53 | e disse: “Conde, non sei con qual érva |
69:64 | con el un préste. E viu ben de chão |
73:20 | vinno con que fezéssen sacrifiç' alí; |
74:12 | “Esto que ch' éu faço é con gran razôn, |
74:33 | con que pintava; e porên non caeu, |
75 | Como Santa María fez veer ao clérigo que éra mellor pobreza con homildade ca requeza mal gãada con orgullo e con sobervia. |
75:1 | Homildade con pobreza |
75:3 | mais d' orgullo con requeza |
75:16 | mais que outra ren que fosse. | E con tant' éra pagada |
75:39 | e o riqu' entôn con sanna | mui bravo lle respondía: |
75:46 | aquí con est' hóme bõo | que é honrrad' e mui rico, |
75:69 | E viu con ela na chóça | ũa tan gran claridade, |
75:82 | a Virgen Santa María | non quis con ela no leito |
75:84 | con sas mãos e dissésse: | “Mia culpa, ca fui errada.” |
75:86 | con sas mãos, e tan tóste | o crérigo comungó-a; |
75:100 | que ficou con aquel rico | por levar del gran soldada.” |
75:107 | que o chamou con sa mão | como xo ante chamara, |
76:11 | E poi-lo achou con furto que fora fazer, |
76:14 | o sen, e con coita fillou-s' a carpir. |
78:15 | E outros privados que con el cond' andavan |
78:17 | de con el volvê-lo, porque dessí cuidavan |
78:18 | haver con el conde sa vida mais viçosa. |
78:19 | E sobr' esto tanto con el conde falaron, |
78:20 | que aquel bon hóme mui mal con el mezcraron; |
79:15 | con muitas meninnas de maravillosa |
79:17 | quiséra-se Musa ir con elas lógo. |
81:26 | ant' a faz con coita mortal, |
81:32 | e con sa coor natural, |
82:21 | que con estes garfios que éu trag' aquí |
82:29 | e con ũa vara mal amẽaçou |
82:34 | con vósso mal rei, mui peor que rapaz.” |
84:8 | con dona menínn' e béla, | que amou mais d' outra ren, |
84:35 | e tomou lóg' un coitélo, | con que tallavan o pan, |
84:36 | e déu-se con el no peito | ũa ferida atán |
85:11 | e os pées e déron-lle muitas con bastões, |
85:43 | u viu seer Jesú-Cristo con religïões |
85:51 | con que serás se crevéres en el e leitões |
85:55 | u achou un sant' abade con séus compannões, |
85:56 | que partiron mui de grado con el sas rações. |
86:41 | con séu fill' a póbre se foi essa vez |
87:41 | Os séus honrrou con gran razôn |
88:27 | Con coita e con pesar |
88:43 | con séu mao sermõar, |
88:53 | con séu “Miserere mei”. |
88:66 | con que os foi confortar, |
89:3 | u é con fé chamada. |
89:22 | con tan gran door esquiva, |
89:39 | madre de Déus con rógo, |
89:54 | non haver con essas sandías, |
91:23 | que primeiro con frïúra |
92:17 | en gẽollos con devoçôn, |
92:29 | con devoçôn, e cobrarás |
94:41 | con aquel que muit' amar |
94:44 | con el en folía. |
94:56 | con mal sen, quanto leixou |
94:84 | con elas oía. |
94:85 | E ela, con gran pavor |
94:112 | con grand' alegría: |
95:17 | senôn quando con cĩisa éra mesturado, |
95:26 | con que lles parava mesa en branca toalla. |
95:31 | e fillárono aginna e con mui gran sanna |
95:32 | déron con el no navío, hoi mais Déus lle valla! |
95:35 | e quiséran-s' ir con todo. Mas a que non érra |
95:39 | con que movían de rijo aos treus alçados; |
95:73 | mouros que correr viínnan con barcas armadas, |
96:17 | de ladrões con ũu que andava |
96:18 | con eles, que éra de todos maior. |
97:13 | ante si. Mas el con gran pesar |
97:14 | e con coita fillou-s' a chorar |
97:26 | con mui gran med' en séu coraçôn, |
97:46 | me, Santa María, con téu poder! |
98:18 | e con coita a cativa | sas faces carpir, |
99:11 | Mouros foron con poder |
101:12 | con sas mãos, e gemer |
101:24 | e con sas mãos tangeu |
104 | Como Santa María fez aa mollér que quería fazer amadoiras a séu amigo con el córpo de Jesú-Cristo e que o tragía na touca, que lle corresse sángui da cabeça atá que o tirou ende. |
104:10 | que con gran coita houvéra | o siso end' a perder. |
104:11 | E con gran pesar que houve | foi séu consello buscar |
104:30 | dela se ja podería, | e de con ela viver. |
104:43 | Entôn contou-lles o feito, | tremendo con gran pavor, |
104:46 | e a séu Fillo bẽeito, | chorando con gran prazer. |
105:25 | mui pagada e con grand' alegría, |
105:28 | “Casar-te quéro con un Alvernaz, |
105:51 | ca lle déu con un cuitél' a engano |
105:88 | con que são de fógu' e d' alvaraz. |
105:106 | que lle déssen caldo con do agraz. |
108:7 | con un judéu alfaquín |
108:45 | que anda con folía, |
108:59 | Merlín con felonía. |
108:73 | con el os convertía. |
112:25 | d' agua vólta con arẽa |
114:22 | con panos de linno e con séus cendaes. |
115 | Esta é como Santa María tolleu ao démo o mininno que lle déra sa madre con sanna de séu marido, porque concebera del día de Pascoa. |
115:1 | Con séu ben |
115:6 | Con ajuda nos vẽe |
115:7 | e con sa amparança |
115:54 | con despeito |
115:60 | por con sa mollér jazer. |
115:90 | ela con sanna porên |
115:99 | con pesar, sen enfinta, |
115:116 | A madre con gran pesar |
115:117 | e con mui gran quebranto |
115:174 | E con medo |
115:178 | con mui gran coita mortal; |
116:8 | con un séu companneiro |
116:13 | e con haver e con sen |
116:57 | con Déus, cujos miragres |
117:9 | tallar e coser con seda d' óbra mui mïúda, |
118:7 | Con séu marido barallava mal |
118:17 | con méu marido; mas a ti irei |
118:28 | i vẽo lógo con gran devoçôn, |
119:6 | levavan pera pẽaren con os descreúdos. |
119:16 | con outros que convidados houv' en aquel día, |
119:30 | con outros, que pouc' havía éran i metudos. |
120:7 | E con tod' esto serví-la-an |
121:18 | topou con séus ẽemigos | en meógo dun gran val, |
121:28 | de rósas e el con ela | do outro cabo põer |
121:37 | e faz con el a guerlanda | e é sa ajudador, |
121:45 | e con quantos a loavan | sempre muito a loou, |
123 | Como Santa María guardou un frade mẽor dos dïáboos na hóra que quis morrer, e torcía-se todo con medo deles. |
123:42 | ca salvo será sempr' o con que tevér.” |
124:25 | mui grande con un venabre | e depoi-lo degolar. |
125:36 | e ao crérigo vẽo | o démo con alegría, |
125:49 | con aquel crérigu'. E disse | a sa madre que manamán |
125:52 | que lógu' entôn con sas mãos | ant' eles se mataría. |
125:73 | que con esta mia crïada | cuidas casar, pero me pes, |
126:11 | E con tẽaces a ían fillar, |
126:13 | nen con baesta que ían armar; |
127:2 | que pois ela non llo haja | con ben a galardõar. |
127:6 | con sa madre que havía | bõa fora barallar. |
128 | Esta é do Córpo de Nóstro Sennor, que un vilão metera en ũa sa colmẽa por haver muito mél e muita cera; e ao catar do mél mostrou-se que éra Santa María con séu fill' en braço. |
128:1 | Tan muit' é con Jesú-Cristo | Santa María juntada, |
128:2 | que u quér que a el achen, | ela con el é achada. |
128:4 | que mostrou Santa María | con séu Fillo grorïoso |
128:25 | con séu Fillo Jesú-Cristo | en séus braços, que crïara, |
128:33 | foi con el, e na colmẽa | viu a Virgen mui comprida |
128:34 | de ben con séu Fill' en braço, | nóbre cousa e preçada. |
128:37 | que con gran precissôn fossen | por aquela que espello |
128:44 | con procissôn e cantando; | e depois que a poséron |
128:46 | aquel día con sa noite, | e de todos mui catada |
128:47 | foi a Virgen con séu Fillo, | a nóbr' e Santa Reínna. |
128:51 | que o vilão metera | i con gran mengua de siso, |
128:53 | con sa Madr' a Virgen santa, | Reínna de Paraíso. |
130:25 | mas esta non quér con séu ben tardar |
131 | Esta é como Santa María guardou o emperador de Costantinóbre que non morresse so ũa pena que caeu sobr' ele, e morreron todo-los outros que con ele éran. |
131:28 | Con gran dóo foi ant' a Sennor de prez, |
131:40 | a estar con el e se del non partir |
132:110 | que ll' andara con mentira |
133:14 | E con sospiros muitos e “ai éu”s |
134 | Esta é como Santa María guareceu na sa eigreja en París un hóme que se tallara a pérna por gran door que havía do fógo de San Marçal, e outros muitos que éran con ele. |
134:25 | e per ũa vidreira con craridade |
134:43 | da eigreja jazían con mesquindade, |
134:49 | que sa pérna tallara con crüeldade |
134:59 | est' outra con segur |
135:49 | con outr' hóme que achou |
135:55 | que cras con vósco m' irei |
135:65 | con ela, que mui mortal |
135:71 | con ela séu gasallado |
135:117 | de casar con Don' Alís, |
136 | Esta é como en térra de Pulla, en ũa vila que há nome Fója, jogava ũa mollér os dados con outras compannas ant' ũa eigreja; e porque perdeu, lançou ũa pédra que déss' ao Meninno da omage de Santa María, e ela alçou o braço e recebeu o cólbe. |
138:17 | null' hóme con ele pera o servir, |
138:24 | volvendo-se dentro con coita mortal, |
138:42 | con séu Fill' en braços, e viu en vijôn |
138:50 | méu Fillo mais d' al, e con mui gran razôn; |
140:14 | con loores mui cantadas. |
141:25 | e caeu en térra e con coita chorava |
142:24 | con sas hosas, que sól nonas tolleu, |
142:42 | sempre con Déus e de nós non destên.” |
142:46 | con sa garça que trouxe ben dalên. |
143:37 | o téu ben, con que possamos goír.” |
143:44 | e ir con grand' alegría. |
144:1 | Con razôn é d' haveren gran pavor |
144:47 | con el e foi-o na casa coller. |
145:29 | bẽeita, con grand' esperança sobeja |
146 | Como Santa María guareceu a un donzél, fillo dũa bõa dona de Brïeiçôn, que ía en romaría a Santa María d' Albeça e topou con sus ẽemigos na carreira, e sacaron-lle os ollos e cortaron-lle as mãos. |
146:20 | sempre mui ben e con razôn. |
146:39 | e con el muito contendeu, |
146:48 | con esses ẽemigos séus, |
146:52 | ll' as mãos con ũu falchôn. |
146:54 | aquel lijado con mui gran |
146:78 | mollér coitada; mas con fé |
149:16 | mas eno Sagramento | dultava con loucura. |
149:25 | con séu Fillo nos braços, | apósta e fremosa. |
149:33 | Mas pero o revólves | e tanges con tas mãos, |
151:5 | sempre con maas molléres, | e casadas e solteiras, |
151:12 | e por se deitar con ela | catou per ũa fẽéstra, | e viu de Santa María |
151:17 | mas sérra,” diss' el, “as éstras | con pórtas e con esteiras, |
151:22 | E foi-s' e leixou a dona | con todas sas covilleiras, |
152:16 | con ũa branqu' escudéla | de prata, grand' e fremosa, |
152:19 | U a viu o cavaleiro, | foi con medo espantado |
154 | Como un tafur tirou con ũa baesta ũa saeta contra o céo con sanna porque perdera, e cuidava que firiría a Déus ou a Santa María. |
154:1 | Tan grand' amor há a Virgen | con Déus, séu Fill', e juntança, |
154:6 | e con ajuda do démo | caeu en desasperança. |
154:13 | un corredor con séu cinto | e con coldre, com' aprendo, |
154:20 | fillou-s' a jogar os dados | con outro séu companneiro. |
155:25 | e con séu pichél por agua | foi; mais ela lle fugiu |
156:20 | por nós; e con esta coita | cuidava o sen perder. |
156:32 | da Virgen santa Reínna; | e quis con eles erger |
157:11 | Ela con sabor daquesto | da farinna lles furtou, |
158:2 | santa e Virgen María, | tant' é con Déus poderosa. |
158:8 | e ele con mui gran coita | sempre de noit' e de día | Santa María chamava |
158:11 | El jazend' assí en férros | e con esposas nas mãos | e cadẽa na garganta, |
161:12 | se levantou muit' escuro | e con torvôn mesturado, |
161:24 | daquela vinna nas outras | e con eles se juntavan, |
164:25 | e el con todos séus hómes | ena eigreja entrou |
164:26 | con sogas enas gargantas; | tal emenda houve dada. |
165:11 | Este séus hómes tragía | con crischãos toda vez |
165:15 | Lóg' o soldán con grand' hóste | moveu, quand' aquest' oiu, |
165:39 | di, e porquê me feziste | con mia hóst' aquí vĩir, |
165:43 | O mouro, con mui gran medo, | lle respôs esta razôn: |
165:53 | guérra per nulla maneira | con ela non fillarei, |
166:7 | Con esta enfermidade | atán grande que havía |
167:7 | Ela, con coita do fillo, | que fezésse non sabía, |
167:16 | con sa omagen de cera, | que ja lle tenno comprada, |
168:8 | que ben du con séu Fillo sé |
168:29 | rogando con gran devoçôn, |
169:42 | passou con mui gran gente, | aquesto verdad' é |
171 | Como ũa mollér de Pédra-Salze ía con séu marido a Salas, e perderon un fillo pequeno en un río, e foron a Salas e achárono vivo ant' o altar. |
171:31 | con el no río foi caer, |
171:50 | con sospiros amargosos, |
172:5 | con sa nave carregada | de mui bõa merchandía, |
172:13 | valeu-lle con sa mercee | e non lle foi vagarosa, |
172:22 | al Poi, e depois a Salas, | con loores e cantares. |
172:25 | con séu haver ao pórto, | e meteu-s' en sa comenda. |
173:8 | de pédra, que en gran coita | éra con ela mortal; |
174:5 | mais foi assí que un día | con outro dados jogava, |
174:13 | sa lingua, con que a Virgen | sevéra mal dẽostando. |
174:15 | e foi pera sa pousada | con gran door mui coitado; |
175:24 | ca viron vĩir o baile | con séus hómẽes armados |
175:38 | e foi-o muito catando, | chorando con pïadade. |
175:41 | e guarda-m' a Virgen santa, | que con Déus sée no trõo, |
175:51 | Foron-se lógu', e con eles | foi séu padre o cativo |
175:52 | con coita d' haver séu fillo; | e des que llo mostrou vivo, |
175:54 | fazían todos con ele, | que mestér houv' i: “Calade!” |
175:64 | polo heréj'; e pois vẽo | con sa cara vergonnosa, |
177:2 | a que con Déus, que é lume, | sé no céo par a par. |
177:3 | Ca pois ela enos céos | sé con Déus e sa Madr' é, |
177:10 | atant' andou revolvendo, | que o foi con el mezcrar. |
177:12 | que o sennor, con gran sanna, | verdade non preguntou, |
179:5 | con que nos sempre ajuda |
179:18 | ben como pédra con cal. |
179:19 | Con este mal que sofría |
179:38 | con saber esperital. |
180:23 | Con razôn nóssa Madr' é que nos cría |
180:44 | ao céo, u sé con el a par |
180:52 | e con tod' esto, nunca nos revéla. |
181:6 | guérra con outro havía, | per que gran mestér ajuda |
181:10 | con muitos de cavaleiros | e mui gran gente mïúda. |
181:14 | que saísse da cidade | con bõa gent' esleúda |
183:16 | e eno mar a deitaron | sannudos con gran desdên; |
184:13 | Ela con pavor daquesto, | e de que éra prennada |
184:18 | aguisou que séu marido | houve con outros peleja, |
185:11 | Este grand' amor havía | con un mouro de Belmez, |
185:13 | Falou con rei de Grãada | e disse-lle: “Desta vez |
185:25 | se lle désse o castélo; | e lógo con el moveu, |
185:27 | E disse-lle que saísse | con el séu preito firmar |
185:51 | Ele con medo de mórte | lóg' o castélo pediu, |
186:8 | con marido que amava mais d' al ren, |
186:17 | deitar-se con ela; e pois se deitou, |
186:32 | e outros muitos con ele, sen mentir; |
186:41 | quando se viu presa con aquel encréu |
187:15 | con fam' os monges aquel santo logar; |
189:12 | e déu-ll' ũa espadada | con séu espadarron véllo, | que a tallou per meógo, |
189:18 | ir lóg' a Santa María | romeiro con séu bordôn. |
189:19 | Aquesto fez el mui cedo | e meteu-s' ao caminno | con séu bordôn ena mão; |
189:21 | E lógo os da eigreja | loaron con procissôn |
192:25 | con un d' Almaría |
192:39 | con el, ca tevéra |
192:116 | andan con mal sen |
193:6 | con gran gente per navío | por fazer a mouros guérra. |
193:13 | odeito aa garganta | e dentro con ele déron. |
194:11 | que lle tevéss' a carreira | con outro de sa companna |
194:32 | catando-se un con outro | e que ja non se falavan, |
194:34 | con mui gran pavor de mórte. | Feito tan maravilloso |
195:14 | con séu escudeiro |
195:31 | se con ela albergasse, |
195:40 | E el con pobreza, |
195:45 | mente lla déu con vileza, |
195:90 | e el, non con cento, |
195:160 | llo diss' e con medo. |
196 | Como Santa María converteu un gentil que lle quería gran mal e fezéra ũa forma pera deitar ũa imagen do ídolo que adorasse, e saiu-lle ũa imagen de Santa María con su Fillo en braços. |
196:25 | achou dona con séu fillo, | ben como se o crïasse, |
196:44 | a Nóstro Sennor loando | con mui saborosos cantos. |
197:15 | e con despeito daquest' o | fillou o démo porên, |
198 | Esta é como Santa María fez fazer paz e que se perdõassen ũus hómees que se querían matar ũus con outros ant' a sa eigreja en Terena. |
200:33 | que con sa gran pïadade |
201:14 | fillar un séu padrinno, | con que fez drudaría, |
201:37 | con que inchou tan muito | que a morrer houvéra. |
202:28 | que lla tan ben acabara, | e con gran prazer chorou. |
203:19 | A filla entôn lle disso: | “Con mia mão varrí ja |
204:8 | ca con ele preegava | o ben de Nóstro Sennor; |
204:25 | e os pées por con eles | ir no mundo preegar |
205:1 | Oraçôn con pïadade | oe a Virgen de grado, |
205:13 | d' Ucres e de Calatrava | con muita cavalaría; |
205:27 | Con esta coita tan grande | do fógo que os cegava |
205:29 | ũa moura con séu fillo, | que mui mais ca si amava, |
205:30 | sobiu-se con el encima, | que lle non foss' afogado. |
205:32 | con séu fillo pequeninno | que en séus braços tiínna; |
205:44 | a viron, e con gran dóo | alçaron a Déus as mãos |
207:4 | que mostrou Santa María | con merce' e con amor |
207:8 | ca si, e un cavaleiro | matou-llo. E con pesar |
208:32 | con séu altar estar dentro, | e a omagen cousiu |
208:39 | E con grandes precissões | foron e dando loor |
208:45 | con séu Fillo Jesú-Cristo, | e adusséron en paz |
210:6 | en ela nóssa carne | con que pois britaría |
210:9 | mostrar que quand' adusse | mandado, con verdade, |
212:19 | en sa voda.” Mas con medo | en llo dar muito dultou; |
212:31 | A dona con mui gran medo | do marid' esmorreceu, |
212:41 | e passand' assí per ela, | a dona con gran door |
213:9 | e que gannava grand' algo | con sas bestias que tragía, |
213:11 | Aquest' hóm' éra casado | con mollér que el cuidava |
213:16 | foi el con sas mercaduras; | e poi-lo ela viu ido, |
213:58 | Mas un foi-o acalçando | con sa azcõa monteira. |
213:63 | Demais en un gran barranco | caeu con el o cavalo, |
214:6 | non lle praz de tal gaança, | mais da que é con verdade. |
214:13 | senôn quant' ũa eigreja, | con que fazía passada, |
215:1 | Con gran razôn é que seja | de Jeso-Crist' amparada |
215:8 | passou el come a furto | con muitos mouros barvudos; |
215:38 | con ũa pédra mui grande | aa garganta atada. |
216:13 | con ela e porên rico | sen mesura vos farei.” |
216:31 | Entôn foi Santa María | con el ao logar u |
217:22 | e disse quanto leixara | a dizer con gran door. |
218:14 | assí que ficou póbre | e con grandes cuidados. |
218:17 | e que con eles fosse | mercee lles pidía, |
218:25 | e a mui grandes pẽas | alá con el chegavan; |
218:27 | Depois de Santïago | con ele se tornaron; |
218:30 | Mas atá Vila-Sirga | con el foron chegados, |
220:12 | loan días e noites | con mui fremosos cantos, |
221:11 | Este menínn' en Castéla | con Rei Don Alfonsso éra, |
221:33 | e ían con ela gentes | chorando muit', e changían |
221:43 | A Virgen Santa María | lógo con sa pïadade |
222:1 | Quen houvér na Grorïosa | fïança con fé comprida |
222:29 | E con medo de poçonna, | mandou-o sangrar lógu' essa |
224:3 | Ant' é con mui gran razôn, | a quen parar i femença, |
224:16 | un hóme casado ben | con sa mollér que amava, |
224:22 | con fill' ou filla, entôn | ar vẽo-ll' outra rancura. |
224:36 | con outra companna d' i; | e quando foron na vía, |
226:27 | adega e vinnas con todo o séu, |
227:46 | loaron Santa María, | chorando con devoçôn. |
228:14 | foi-s' o múu levantando | con súa enfermidade |
228:23 | e veredes maravilla | estranna con gran proveito |
230:12 | e con Déus há tan gran poder |
231:37 | mostrou-se con claridade |
232:14 | foi con el fillar perdizes | e houve-o de perder. |
232:21 | e con coita mandou cera | fillar e disso assí: |
233:2 | son con Déus e con sa Madr' e | sempre fazen séus mandados. |
234:14 | e que con séus cavaleiros | lle havía de servir. |
235:53 | se moveu con mui gran gente; | mas depois foi mais cortês, |
235:63 | E pois saír de Castéla, | el Rei con mui gran sabor |
235:67 | E con esta 'nfermidade | das outras sãar-o fez; |
236:5 | con séu fillo que tragía; | mas a Virgen a livrou, |
237:28 | e con outros pós ela foi | como louc' atrevudo. |
237:34 | con ela, mais disse-ll' assí | ela: “Por Déus te rógo |
237:41 | El con gran despeito travou | dela, e ameúde |
237:57 | Esbullou-a aquel ladrôn | falsso con gran loucura, |
237:72 | méu Fill', e vivirás con el, | pero te vai sannudo. |
239:32 | Déus con grand' enfermidade. |
239:64 | todos e con gran devoçôn, |
240:26 | todos con Abiron e con Datán. |
241 | Esta é como un meninno que éra esposado con ũa meninna caeu de cima dũa muit' alta pena en fondo, e quebrou per todo o córpo e morreu. E sa madre começó-o de pedir a Santa María, e déu-llo viv' e são, e ontr' o moço e sa esposa meteron-s' en orden. |
241:21 | O meninno andava, | con prazer da esposa, |
241:29 | Ao démo non prougue | dest', e con grand' enveja |
241:47 | feze-o levar lógo | con mui grand' esperança |
242:5 | e porên, macar nos céos | ela con séu Fillo sé, |
242:11 | Est' éra mui bon maestre | de pédra põer con cal, |
242:29 | ant' o séu altar levaron, | chorando con devoçôn, |
243:9 | Estes con el Rei andavan | Don Afons', e séus falcões |
243:10 | tragían e ar caçavan | con eles muitas sazões |
243:16 | que con coita se metían | so o geo nos regueiros. |
243:19 | e britou-s' entôn con eles | o geo; mas a Reínna |
244:2 | os feitos da Grorïosa | con que nos faz tanto ben. |
244:29 | con ele aa igreja; | e, segund' éu aprendí, |
245:22 | aquele logar honrrava | con muita flemosa fror. |
245:37 | e o córpo con feridas | ja chus negr' éra ca pez, |
245:65 | daquela que o levava | abriron-s', e con el déu |
245:90 | prougue-lle muito con ele. | E el foi departidor |
245:95 | O alcaid' entôn de Nevia | con súa companna vil |
246:25 | e con gran medo que houve, | lógo dalí recodiu |
247:21 | e se te praz séu serviço, | dá-lle lume con que veja, |
251:17 | amor colleu con eles, | que des alí sen al |
251:25 | e con est' à omagen | colleu tan grand' amor, |
251:38 | con el, que des i “fillo” | começou a dizer, |
251:44 | lógo dalí a moça, | pero con grand' afán |
251:64 | por un da Magestade | pintad' e con verniz? |
251:81 | e porende me quéro | ir con el, ca temp' é.” |
253:2 | aos que de séus pecados | lla péden con homildade. |
253:27 | E el indo per Castéla | con séu bordôn francamente, |
253:42 | que poséra con sa mão | el ant' a sa Magestade. |
253:70 | con ela e con séu Fillo; | e porên “amên” cantade. |
254:16 | ũa barqueta pequena | con hómes, e dentr' oíron |
254:22 | e livre de vóssas mãos | con séu Fillo grorïoso.” |
255 | Como Santa María guareceu a mollér que fezéra matar séu genrro polo mal prez que ll' apõían con el, que non ardeu no fógo en que a meteron. |
255:29 | con séu genrro; pero a gran tórto, |
255:121 | lógu'; e con cantos |
256 | Como Santa María guareceu a reínna Dona Beatriz de grand' enfermidade, porque aorou a sa omage con grand' esperança. |
258:14 | de que pois pães fezéssen, | con que os fosse fartar. |
258:18 | que lle vẽéron i póbres | con gran fame demandar |
258:27 | E ela con gran vergonna | diss' ao fillo: “Par Déus, |
259:24 | con que sãassen as gentes do mal |
261:13 | e ela con sabor de o veer |
262:12 | con torvões e coriscos | de todas partes caer, |
262:20 | sord' e muda, na eigreja, | que con medo se deitou |
262:21 | tras lo altar, e viu lógo | con séus ollos e falou, |
264:11 | Ca os mouros vẽéron | cercá-la con gran brío |
264:12 | per mar con sas galéas | e con mui gran navío; |
264:15 | Assí que os crischãos | con mui gran cuita féra |
265:41 | prazer con el houv' e en orden de San |
265:47 | E sempre lle conssellava que con Déus |
265:57 | poi-las achassen, ca nunca mur con mur |
265:70 | vos envío saüdar con bẽeiçôn |
267:26 | foi-se con quant' haver havía mercado. |
267:28 | ind' aquela nave con mui gran companna, |
267:29 | levantou-s' o mar con tormenta tamanna |
268:27 | Pois que prometeu aquesto | con devoçôn atamanna, |
269:19 | na voontad' e per sinas, | esto con gran devoçôn. |
269:29 | “Méu fillo, con quen falades?” | Diss' el: “Nono negarei: |
269:30 | falo con Santa María, | que me fezo resorgir |
269:38 | respondí que mui de grado | quería con ela ir.” |
270:1 | Todos con alegría | cantand' e en bon son, |
270:7 | Con gran dereito todos | a devemos loar, |
270:23 | Con esta juntar quise | Déus verdadeir' amor, |
273:11 | E os panos con que éra | ende o altar cobérto |
273:41 | mui ben con aqueles fíos | e encobriü os danos, |
275:21 | passaron con eles un río mui gran |
275:50 | que sempr' acórre con séu ben e non fal. |
276:49 | con os outros monteiros, |
277 | Como Santa María guardou oito almograves en ũa fazenda que houvéron con mouros, porque non comeron carn' en sábado. |
277:26 | e acharon-se con mouros; | mas a todos non prougu' ên. |
277:37 | todos con quantos lidaron, | e chaga non receberon; |
278:21 | con coita ena eigreja, | e des i ant' o altar |
278:31 | E contou todo séu feito, | como fora con roméus |
280:10 | e con o démo por nós peleja. |
281:9 | e passand' assí séu tempo, | con esta ventura tal, |
281:36 | e foi con el Rei de França | un día a un sermôn, |
281:37 | e el Rei ena eigreja | entrou, e el con el non |
281:49 | Disso el: “Mais é m' irada | con dereito, a la fé, |
282:5 | ca estando con séu Fillo, | todo sab' e todo vee, |
282:30 | con muitas candeas outras | e con un séu estadal. |
283:2 | con sobervia, faz mal a si. |
284:32 | dizía: “Con ta graça, | Sennor, acórr' a mi, |
284:37 | a Virgen grorïosa? | Con ela me quér' ir.” |
285 | Como Santa María fez aa monja que non quis por ela leixar de s' ir con un cavaleiro que se tornass' a súa ôrdin, e ao cavaleiro fez outrossí que fillasse religïôn. |
285:26 | que se con el se fosse, | con ela casaría. |
285:32 | lle jurou en sas mãos | que con ele s' iría |
285:36 | por se con séu amigo ir; mais en ũa capéla |
285:52 | a abadessa se levou e a monja con ela. |
285:67 | A monja con mui gran coita de con séu amigo s' ir, |
285:75 | Poi-la levou a sa térra e con ela juras pres, |
285:98 | lógo con Déus, méu Fillo, | que te perdõaría.” |
286:3 | Ca, sen que lles dá sa graça | con que póssan fazer ben, |
286:28 | por dar-lle con ũa pédra; | mais viu de como caeu |
287:7 | Aquesta casada éra | con un hóme que peor |
287:19 | Ela creê-o e foi-se | con el a aquel logar; |
287:25 | que entrou con el na barca; | e tan tóste a fillou |
287:29 | mais tan tóste foi con ela | a Reínna sperital, |
287:34 | con séu saco ena mão, | dizendo: “Non te convên |
289:12 | Déus, por honrra daquel santo, | a mão con que cuidava |
289:13 | o mãoll' alçar de térra | con ele se ll' apertava |
289:16 | foi, assí como se fosse | con fórt' engrud' engrudada; |
291:9 | houv' ũa mollér per força, | e con medo fugiu d' i |
291:16 | e déron con el no cárcer | u sofría muito mal |
291:40 | do cárcer en que jazía | e da vila con el déu |
292:46 | na mão, con que déu cólbe | a Mafométe mortal. |
292:52 | un anél d' ouro con pédra | mui fremosa, com' achei |
292:59 | con que vin ben des Toledo; | e lógo cras manamán |
292:84 | des i ao arcebispo, | a que con tal feito praz; |
293:9 | todos quantos lo viían, | e davan-lle con amor |
293:11 | E el con sabor daquesto | ja mais non fazía al |
293:20 | con gran sandez o astroso | a remedar-a cuidou. |
293:23 | E o cólo con o braço | tan fórte se ll' estorceu, |
293:30 | son tan muitos, que aquesto | mi avẽo con gran razôn.” |
294:10 | con outros tafures muitos, | que non éran séus parentes. |
294:30 | a mollér e dar con ela | foron nas chamas ardentes. |
295:9 | corõas con muitas pédras | ricas, que grand' esprandor |
296:12 | sempr' ant' o altar dela | con mui gran devoçôn, |
298:22 | entrou na eigreja, e con gran pavor |
299:46 | houve con ela grande vèramên. |
300:64 | con que me cuidan matar. |
301:20 | dos céos con gran companna | d' ángeos que sigo tiínna, |
302:7 | Este con outra gran gente | vẽo i en romaría, |
302:8 | e acolleu-s' a un hóme | con que fillou companía; |
302:14 | ca non quis Santa María, | que é con Déus nas altezas, |
302:18 | e saíss' ên con vergonna | por sas maas astruguezas. |
305:46 | e o cambiador con sanna | depenava séus grannões. |
305:61 | por tan fremoso miragre, | e con gran prazer choraron |
305:62 | todos, gẽollos ficados | con mui grandes devoções. |
306:37 | Esto fez Déus por sa Madre, | por mostrar que con razôn |
306:40 | con sa cinta abaixada, | e sempr' assí estará; |
307:20 | vólta con gran pédra, e ar outrossí |
307:26 | a ũu bon hóme con gran resprandor. |
307:36 | e depois cantó-o con gran devoçôn; |
309:34 | a el e falou con ele | a honrra da Virgen Madre, |
310:21 | E con Déus é eixalçada, |
311:10 | por un hóme que a sempre | servía con mui gran fé. |
311:12 | no ano, e amizade | havía con un borgês; |
311:20 | e alampos con torvões | des i coriscos caer, |
311:35 | indo con el aa cóva | chorand' e dizend' assí: |
312 | Como o cavaleiro non pude comprir sa voontade con sa amiga na casa en que lavraran a omagen de Santa María. |
312:43 | Elas con ela falaron | e tanto ben lle disséron |
312:46 | E el deitou-se con ela | en ũa casa escura |
312:48 | e quis i jazer con ela; | mas per neũa maneira |
312:55 | Onde con nojo da casa | que houve, o cavaleiro |
312:58 | que sól podésse con ela | haver prazer nen folgura. |
312:60 | en querer con sa amiga | jazer u fazer mandara |
312:65 | fez con ela bẽeições | por emendar a errança |
312:66 | que aa Virgen fezéra, | que con Déus é na altura. |
313:12 | a Virgen Santa María | de Vila-Sirga con séu |
313:56 | foi toda con craridade; | e cada ũu emprês |
315:13 | a espigar con outras | e, com' oíd' havemos, |
315:36 | con el, chorando muito, | braadand' e dizendo: |
316:7 | de fazer con que lle pese, | nen vos atrever per ren |
316:40 | que hóme con prazer chóra, | e diss' el: “Sennor, éu fól |
317:6 | britá-la eigreja con felonía. |
317:48 | esmoreceu con coita e con door, |
318:10 | con nósso ben e acórre- | nos cada u é mestér. |
319:27 | Vivían en coita con ela mui fórt' e |
319:64 | des i a sa térra con ela tornaron |
321:11 | Sa madre con coita dela, | en tal que lla ben guarissen, |
321:19 | A mollér con esta coita | non sabía que fezésse |
322:8 | de doores e de cuitas | acórre con pïadades. |
323:14 | O padre, con coita dele, | en sas faces déu palmadas |
323:37 | e el lle disse que ũa | dona con el estedéra |
323:46 | e houv' i con alegría | muitas lágrimas choradas. |
324:23 | E el Rei con amor grande | que havía do logar, |
324:29 | con mui grandes procissões, | com' a tal feito convên, |
325:1 | Con dereit' a Virgen santa | há nome Strela do Día, |
325:13 | con pouco pan e mui mao, | e mui mais mórta ca viva |
325:19 | Esta con outra cativa | jazían en prijôn fórte |
325:26 | e que con mouros mui ricos | a ambas casá-las faría. |
325:31 | A ũa disse con medo | que o faría de grado; |
325:35 | A moura con mui gran sanna | mandou-as lógu' essa hóra |
325:50 | mais verdade mui certeira | qual con séus ollos viía. |
326:11 | A aqueste logar con devoçôn |
326:41 | fogir con elas; entôn manamán |
327:7 | Mas este foi muit' apósto | e feito con gran razôn; |
327:18 | panos con que cobriss' ende | o con que ía pecar. |
327:19 | E pois que os houve feitos | e con eles se cobriu, |
327:23 | E con mui gran coita féra | que havía de door, |
328:18 | s' ajuntan i con dous ríos, | per que ést' o lóg' honrrado. |
328:56 | con el Rei e por mercee | lle pediss' e lle rogasse |
328:67 | E demais lle déu con este | logar toda a ribeira |
329:11 | E con quant' entôn roubaron | foron ben alí pousar |
331:10 | Jesú-Crist' en ela carne | fillar con que nos nodrece. |
331:14 | como madr' a fillo beija | con que muit' afán padece, |
331:35 | que con gran coita o siso | pérden os que mui coitados |
332 | Esta é como en ũu mõesteiro eno reino de Leôn levantou-se fógo de noite, e mató-o a omage de Santa María con o véo que tiínna na cabeça. |
332:18 | e vẽen con sas candeas | por o lóg' alumear. |
334:8 | morou con un bõo hóme | que el mui de coraçôn |
334:14 | séus bois con que lavrar fosse, | pois viu que se non erger |
334:17 | E sa mollér con maldade | entôn vinno temperou |
334:18 | con érvas, como o désse | a séu marid' a bever, |
334:22 | muit'; e sei óra con ele, | por Déus, ante de comer. |
335:24 | de mollér con fill' en braço | con mui póbre vestidura, |
335:27 | com' andamos lazerados | con est' ano tan minguado.” |
335:33 | O hóme bõo, con dóo | dela, ergeu-se festinno |
335:47 | ũa mollér con séu fillo, | que agor' aquí estava.” |
335:70 | de mollér con fill' en braço, | de duvida m' ên sacade.” |
335:77 | con séu meninno en braços, | e o feito lle contaron |
336:45 | o cavaleiro que ante | con gran luxúri' ardía |
337:8 | que con todos contendía; | e macar ll' ían dizer |
337:21 | e o cavalo con ele, | e houvéron de morrer. |
337:29 | con medo daquel braado, | que o non podéss' haver |
337:31 | Desta guisa con séu Fillo | fugiu a Jerussalên |
338:16 | con séus bois ena arada | e mui de grado lavrando, |
338:18 | como se fossen apresos | con visco ou con betume. |
338:19 | Tan tóst' os que con el éran | pelas mãos lo fillaron |
340:60 | t' éu veer con el, ca sería |
340:63 | u és con Déus, u és alva. |
341:5 | por que ao gran joízo | non vaamos con vergonna |
341:9 | mais casou con ũa dona, | e foi dela tan ceoso |
341:14 | ca molléres con maridos | ceosos tal vida fazen. |
341:16 | e mui coitada chorando | con ele falou un día |
341:34 | de cima daquela pena | con esses que juso jazen.” |
342:1 | Con razôn nas creaturas | figura póde mostrar |
343:15 | A madre con coita dela | foi corrend' aa eigreja |
343:17 | que acorrades mia filla | que con o démo peleja,” |
343:31 | A madre, pois viu aquesto, | con pesar e con vergonna |
345:6 | dos mouros como gãaron | Xerez con séu gran poder. |
345:21 | con péça de cavaleiros, | foi de tal guisa coitado, |
345:36 | con que ll' andava, e lógo | fillou sas cavalerías |
345:39 | E el disse-lles que grande | prazer con eles havía, |
345:58 | viínna con el fugindo, | ca viía fóg' acender |
345:86 | con mui gran precissôn fosse, | según devía seer. |
345:88 | i con eles, a Déus graças | porende mui grandes déron. |
347:4 | e porrei-o con os outros, | ond' un gran livro é chẽo, |
347:5 | de que fiz cantiga nóva | con son méu, ca non allẽo, |
347:11 | E con gran coita d' havê-lo, | foi fazer sa romaría |
347:14 | i con mui grand' homildade | e non mostrand' ufanías. |
347:20 | E lógo con séu marido | albergou, e foi prennada |
347:21 | e houve del ũu fillo, | con que foi mui conortada; |
347:22 | pero non quis a Tudía | con el fazer romarías. |
348:29 | e disso con mui gran coita: | “Santa María me valla, |
349:5 | e de que quér que lle róguen | entôn con séu ben recude, |
349:22 | o ángeo de Déus con ela, | u ela disse: “Sergenta |
349:30 | macar é mui josticeira | con pïadad' escarmenta. |
350:10 | con Déus sempre te traballas, |
350:24 | con tas grandes pïadades, |
350:30 | acorrer con tas bondades, |
350:47 | e mantên-nos con verdade, |
351:26 | con coita deste bon vinno | nos poderemos perder.” |
352:19 | E el con el cada día | muit' a sa caça andava |
352:20 | e quantas aves podía | fillar, con ele fillava; |
352:25 | vendimian, foi-se con ele | aa Sennor das Reínnas |
352:32 | do açor e foi con ela, | havendo grand' esperança |
352:35 | E foi-se lógo con ela | quanto pod' aa eigreja |
353 | Como un meninno que crïava un abade en sa castra tragía de comer ao meninno que tiínna a omagen enos séus braços, e disso-ll' a omagen que comería con ele mui cedo. |
353:14 | en que vivan con el sempre | sen coita e sen pesar. |
353:19 | E con mui gran pesar desto, | un deles, que lle ficou, |
353:28 | omagen da Virgen santa | con séu Fillo, e cousiu |
353:50 | se cras migu' e con méu Padre | non quiséres ir jantar.” |
353:67 | que con el e con séu padre | éu fosse a jantar cras.” |
353:69 | e creo certãamente | que con eles jantarás, |
353:76 | razôn ên con séu crïado | houvéra, e diss': “Atal |
353:78 | dá, con séu Fillo bẽeito, | a quena ben sab' amar.” |
354:10 | con ela aves das cóvas, | e de taes hóme vee. |
354:22 | que el Rei con coita disse: | “Santa María, mercee! |
354:28 | e conortar-m-ei con ela | come quen se mal conórta.” |
354:33 | en fazer que o cavalo, | que con séu pé tan mal trilla, |
355:14 | porque cuidava que fosse | con outra mellor casado. |
355:24 | ca non querría con vóssos | parentes haver baralla; |
355:30 | pero foi ja sa carreira | con ela muit' anojado. |
355:65 | e, sen saber a verdade, | aa forca con el déron. |
356 | Como Santa María do Pórto fez vĩir ũa ponte de madeira pelo río de Guadalete pera a óbra da sa igreja que fazían, ca non havían i madeira con que lavrassen. |
359:6 | fora con mollér e fillos, | que el mui de coraçôn |
359:28 | con coita daquele fillo; | e fezéron estadal |
359:30 | e pediron-ll' aquel fillo, | chorando con devoçôn. |
359:35 | foron lógo sen tardança, | e acharon con mui gran |
359:37 | con el a Santa María | e déron loores tan |
360:16 | quando lle sa Madr' as tetas | mostrar con que foi crïado |
362:22 | por gãar con elas algo | con que podéssen cobrar |
362:37 | con que a arca lavaran, | trouxe pelo rostr' e viu |
363 | Como Santa María livrou de prijôn un cavaleiro por ũa cantiga que lle fez, que tiínna preso el Con Simôn. |
363:4 | al Con Simôn e a muitos, si que se queixava |
363:7 | El Con Simôn éra conde rico e poderoso |
363:15 | El Con Simôn muitas vezes jurado havía |
365:7 | Este monje con loucura | grande que ll' o démo dava, |
365:23 | pareceu-ll' a Glorïosa | con d' ángeos gran companna |
365:25 | a céos, con claridade | e alegría tamanna |
365:34 | e viveu sempr' en sa orden | con ben e con homildade. |
366:10 | E pois aquesto foi feito, | el Rei con séus lidadores, |
366:17 | fillou-se con séus falcões | que mudara no verão |
366:31 | e foi con eles a caça | ao Chão de Tablada, |
366:42 | que se lles o falcôn désse, | que de cera con loores |
366:49 | da caça que há fillada, | con medo que o enarte |
366:51 | en comer quanto mais pode. | Mais Don Manüél, con manna |
366:55 | con séus bois alí aravan. | O falcôn passou aginna |
366:56 | de Guadalquivir o río | con séu doral que tiínna |
367:6 | con gran door, sãa-o todavía. |
367:45 | e con est' enfermidade sobeja |
368:11 | E con aquesta coita | ben per Estremadura |
369:49 | A mollér, quando viu esto, | con mui gran coita chorando | diss': “Ai, Virgen glorïosa, |
369:52 | que con pobreza mui grande | pelas pórtas mendigasse.” |
369:67 | se con tal coita morrerdes, | que vóssa alma entrasse |
369:71 | Diss' un deles: “éu o trago, | que con mia mollér cẽasse, |
374:9 | foran mal fazer a mouros | con mui bõos corações; |
375:5 | acórre con pïadade |
376:12 | Don Manüél con el éra, | que o amava de chão; |
376:43 | esta sortella.” E lógo | foi-se con ela correndo |
377:5 | con ela e os séus livros | pintava ben e aginna, |
377:42 | e fillou lógo sa carta | e foi con ela sa vía. |
378 | Como un hóme bõo con sa mollér, que morava na colaçôn de San Salvador de Sevilla, tiínna ũa sa filla doente pera mórte, e jouve tres días que non falou; e prometêrona a Santa María do Pórto, e guareceu. |
378:8 | creendo o séu consello | con que nos faz el pecar, |
378:22 | que éra mui ben casada | con un hóme mercador. |
378:41 | con sas ofértas mui grandes; | e a moça lóg' acá |
378:44 | un óv' assado mui móle, | e comê-o con do pan. |
379:12 | alí salvos e seguros | con quanto trager quiséssen, |
379:29 | du estavan, con mal tempo, | e todo-los séus chufares |
379:46 | d' acorrer con sa mercee, | que é maior das maiores. |
380:26 | mal con Déus quería |
381:10 | con que muito s' alegrava | e prendía gran prazer. |
381:16 | e o padre e a madre | con coita del, non por al, |
381:21 | se non, léva-me con ele, | ca mais non viverei éu |
381:22 | eno mundo.” E con coita | foi lógo esmorecer. |
382:31 | con gran coita que havía | quis al Rei entrar porên; |
382:44 | Don Manüél, séu irmão, | e con el se consellou |
382:54 | de cera, fez-llo dar lógo, | chorando con devoçôn. |
383:34 | de sobir tóst', e na agua | caeu con sa vestidura. |
383:42 | arriba viva e sãa | con fremosa catadura. |
384:10 | fazía-o mui fremoso | escrito con tres colores. |
384:14 | que ao céo semella | quand' é con sas esplandores. |
384:28 | e poi-lo viron maltreito, | un frade con el poséron |
386 | Como Santa María avondou de pescado al Rei Don Afonso con mui gran gente que convidara en Sevilla. |
386:2 | ar avondou de pescado | un rei con mui gran companna. |
386:28 | todos del Rei que comessen | con el, e que avondados |
386:49 | con elas lóg' a Sevilla | e a todos avondaron, |
386:54 | ca o que a mui ben sérve | sempre con ela gaanna. |
389:18 | el e sa madr', e con coita | del chamavan-se mesquinnos. |
389:19 | E con gran coita sobeja | que a madre del havía |
389:23 | con el alá ofrecessen; | ca non tiínnan dinneiros |
390:11 | con amor. |
390:19 | con door. |
392:8 | dun hóme que con dereito | foi enforcado e mórto |
392:33 | foi con esso que furtara, | que lle disse: “Malfadado, |
393:14 | d' abril, e ena igreja | entraron con gran conórte, |
393:26 | que beveü muita d' agua, | con que guareceu de mórte. |
398:23 | Enquanto os el buscava | con mui gran coita sobeja, |
398:27 | E séu marido, con coita | de os achar, non quedava |
401:1 | Macar poucos cantares | acabei e con son, |
401:26 | dele e das sas óbras, | con que el faz obrar |
401:85 | con que me guardar póssa | do que me non guardei, |
403:6 | viu con que lle pesasse |
403:51 | da cruz e con mortalla |
403:63 | e ficou con rancura |
404 | Esta septüagésima sésta é como Santa María guareceu con séu leite o crérigo de grand' enfermidade, porque a loava. |
404:62 | con que soía no téu ben falar. |
404:78 | que con sabor o fez adormentar. |
405:5 | s' amóstra con pïedades, |
406:1 | Ben vennas, Maio, | e con alegría; |
406:6 | Ben vennas, Maio | con toda saúde, |
406:10 | Ben vennas, Maio, | e con lealdade, |
406:14 | Ben vennas, Maio, | con muitas requezas; |
406:22 | Ben vennas, Maio, | con bõos sabores; |
406:26 | Ben vennas, Maio, | con vacas e touros; |
406:34 | Ben vennas, Maio, | con muitos gãados; |
406:38 | Ben vennas, Maio, | con bõo verão; |
406:42 | Ben vennas, Maio, | con pan e con vinno; |
406:45 | por que sejamos | con ela festinno. |
406:54 | Ben vennas, Maio, | con bõos manjares; |
407:17 | Aquesto disse con gran sanna mortal; |
407:23 | e con mui gran coita en térra caeu |
408:3 | Ca non vos óbra con érvas, | nen con raízes nen frores, |
408:4 | nen con espécïas outras, | macar x' han bõos odores; |
408:6 | con vertude que en si há. |
409:1 | Cantando e con dança |
409:83 | con corações sãos, |
410:29 | séu Fill', a Déus con gran sabor |
411:25 | que levass' ao templo | con outros séus parentes; |
411:36 | que con coita chorando | se deitou en séu leito |
411:64 | con estes méus gãados; | ca mais me val que viva |
411:108 | e con muitas saúdes | e muitos abraçares |
411:121 | serrou nóssa madr' Éva, | que con mui gran loucura |
413:4 | e foi-o na carne con tan gran bondade, |
413:5 | por que Déus do céo con sa deïdade |
414:11 | a Joséf, con que foï esposada, |
414:22 | con que podésse pois sofrer paxôn |
414:26 | con sa Madre, a benaventurada; |
414:47 | que nos non enarte con arlotía |
414:48 | que nos enarta, e con falsidade. |
417:10 | con dúas tórtores mansas | e de paombas un par. |
417:16 | e beijando-lle os pées, | con alegría chorou |
418:10 | vẽo Déus en ela carne, | con que nos pois julgará. |
418:15 | O terceiro de consello | ést', e con mui gran razôn |
418:32 | aquest' houv a Grorïosa, | pero sempre con amor; |
418:38 | de guisa que no séu regno | vivamos con el alá. |
419:50 | Santo Tomás con eles, | ca chegar non oviou. |
419:77 | e o córpo San Pedro | fillou con sét' e tres |
419:81 | levou o córpo dela | con outro gran tropél |
419:90 | estes ángeos santos, | e con eles me vou.” |
419:122 | non daría por esto, | pois con verdad' estou.” |
420:17 | e bẽeita u fuste | con Joséf esposada, |
420:33 | bẽeitas las tas mãos | con que foi faagada |
420:35 | bẽeita foi a vida | que pois con el usada |
420:56 | ment' a ti muit, aginna | con toda sa masnada, |
420:60 | e tu con pïedade | sobr' el fust' acostada. |
421:16 | con ousadía |
422:11 | verrán, di-lli como | con el fogist' a Egito. |
422:13 | di-lle que sofriste | con ele muitas pobrezas. |
424:3 | con razôn lles fez est' amor |
424:46 | sofreu con el e muito mal. |
425:16 | quando con pavor os judéus |
425:21 | e Jacóbe con aloé |
426:9 | con sa companna; e pois comeron ben, |