| 3:16 | per conssello dun judéu |
| 5:9 | Esta dona, de que vos disse ja, foi dun Emperador |
| 7:15 | s' houve dun de Bolonna, |
| 13:4 | que feze Santa María, | dun mui malfeitor ladrôn |
| 17:13 | mas mal conórto dun fillo prendeu |
| 19:28 | e dun santo bispo mui ben confessados, |
| 26:10 | dun joízo que déu Santa María |
| 35:31 | dun mercador que havía | per nome Colistanús, |
| 36:20 | entôn todos dun coraçôn e dũa voontade |
| 37:9 | dun hóme coitado a que o pé ardía, |
| 42:8 | que amĩude cambiava | séus amores dun en al. |
| 42:67 | hómẽes que con el fossen; | e per montes mais dun mes |
| 46:7 | dun mouro, com' aprendí, |
| 48:8 | saborosa, grand' e crara, | que naç' encima dun monte, |
| 48:9 | que éra dun cavaleiro; | e d' outra parte de fronte |
| 51:55 | dun cavalo séu, |
| 52:11 | Aquel logar a pé dun mont' está |
| 53:5 | dun meninno pegureiro, | a que os pées arder |
| 53:19 | Depois a cabo dun ano | lle rogou que o alí |
| 58:14 | dun cavaleiro; e pos preit' atal |
| 59:4 | dun miragre vos direi |
| 59:28 | e dun crucifiss' assí, |
| 64:5 | Santa María, que a mollér dun infançôn |
| 65:108 | tomou dun pan d' horjo quant' é ũa quarta |
| 66:8 | dun bon bispo que havía |
| 67:76 | en córpo dun hóme mórto, | con que enganar cuidara |
| 68:7 | pola mollér dun mercador |
| 72:12 | dun mui mentiral, |
| 75:48 | ten a mórt' há mais dun ano, | e pero non é finada.” |
| 84:4 | un cantar da Virgen santa, | que éu dun bon hóm' aprix, |
| 84:7 | Esto foi dun cavaleiro | que casad' éra mui ben |
| 87:37 | Acordados dun coraçôn |
| 88:63 | dun leitoairo preçado, |
| 93 | Como Santa María guareceu un fillo dun burgês que éra gafo. |
| 93:5 | Dest' un mui gran miragr' en fillo dun burgês |
| 96 | Como Santa María guardou a alma dun hóme bõo que se non perdesse, ca o havían escabeçado ladrões, e fez que se juntassen o córpo e a tésta e se maenfestasse. |
| 96:6 | que non cáia hóme dun érr' en peior. |
| 96:11 | Esto foi dun hóme que feit' houvéra |
| 97 | Como Santa María quis guardar de mórte un privado dun rei que o havían mezcrado. |
| 97:7 | a Virgen por un hóme dun Rei |
| 102:13 | Onde fóra dun caminno |
| 105:76 | na eigreja, vestida dun prumaz. |
| 114 | Esta é dun mancebo a que séus ẽemigos chagaron mui mal de mórte, e sa madre prometera-o a Santa María de Salas, e foi lógo guarido. |
| 115:98 | dun meninno que pois fez |
| 119:5 | dun hóme que de dïabos ũa gran companna |
| 119:47 | Ca sabe que mais dun día non será ta vida; |
| 121 | Esta é dun miragre do cavaleiro que fazía a guerlanda das rósas a Santa María. |
| 121:18 | topou con séus ẽemigos | en meógo dun gran val, |
| 122 | Como Santa María resucitou ũa infante, filla dun rei, e pois foi monja e mui santa mollér. |
| 122:43 | tragerei dóo ou dun anadiu.” |
| 141:8 | contar dun santo monge mui ben ordinnado |
| 142 | Como Santa María quis guardar de mórte un hóme dun rei que entrara por ũa garça en un río. |
| 142:13 | e dun gran cólbe a à lle britou, |
| 144 | Como Santa María guardou de mórte un hóme bõo en Prazença dun touro que vẽéra polo matar. |
| 146:6 | dun gran miragre que oí |
| 151 | Esta é dun crérigo que honrrava as eigrejas de Santa María e guardava os sábados, pero que éra luxurïoso. |
| 151:23 | e connoceu séu pecado | e fezo-se lógo monge | dun mõesteiro que éra |
| 152:17 | chẽa dun manjar mui jalne, | non de vida saborosa, |
| 157:18 | ca lle passou as queixadas | mais dun palm' e ũa mão. |
| 162 | Como Santa María fez a sa omagen que mudaran dun altar a outro que se tornass' a séu logar onde a tolleran. |
| 163:4 | mui grand' en Ósca, dun hóme | que ena tafuraría |
| 168 | Esta é dun miragre que fez Santa María de Salas por ũa mollér de Lérida que lle morreron séus fillos, e o postremeiro ressucitou-llo Santa María, que havía tres días que éra mórto. |
| 169 | Esta é dun miragre que fezo Santa María por ũa sa eigreja que é ena Arreixaca de Murça, de como foron mouros acordados de a destroír e nunca o acabaron. |
| 175:12 | en casa dun grand' herége, | non sabend' end' ele nada; |
| 177:18 | a cas dun celorgïão, | e começou-ll' a rogar |
| 178 | Esta é dun meninno de Alcaraz a que séu padre déra ũa muleta, e morreu-lle; e encomendou-a a Santa María de Salas, e levantou-se sãa. |
| 178:4 | mui grande, por un meninno | que fillo dun lavrador |
| 182:8 | dun hóme que fazía |
| 182:33 | per cima dun recóste |
| 183 | Esta é dun miragre que mostrou Santa María en Faarôn quando éra de mouros. |
| 191:4 | a ũa mollér que éra | dun castélo que chamado |
| 194:4 | dun jograr que ben cantava | e apóst' e sen vergonna; |
| 194:6 | a casa dun cavaleiro | foi pousar cobiiçoso, |
| 195:12 | dun bon cavaleiro |
| 198:15 | fossen da lid' a sa casa, | mais en meógo dun chão, |
| 201:28 | de si que dun cuitélo | se feriu eno peito; |
| 206:4 | dun Papa que houv' en Roma, | que nom' havía Leôn, |
| 213:51 | dun río que per i corre, | de que séu nome non digo, |
| 216:7 | Ela dun bon cavaleiro | mui rico éra mollér, |
| 217:8 | a Virgen en Vila-Sirga | dun conde que vẽo i |
| 217:17 | per força que i poséssen, | sól dun logar o mover, |
| 226 | Esta é do mõesteiro d' Ingratérra que s' afondou e a cabo dun ano saiu a cima assí como x' ant' estava, e non se perdeu null' hóme nen enfermou. |
| 236:8 | de Marssella, dun cossairo | que dizían, com' oí, |
| 238 | Como Déus se vingou dun jograr tafur que jogava os dados e porque perdera descreeu en Déus e en Santa María. |
| 238:8 | Jesú-Crist' en Guimarães | dun jograr mao rafez, |
| 239 | Esta é dun miragre que Santa María fez en Murça por un hóme que déu séu haver a guardar a outro, e negou-llo e jurou-lle por el ant' a Magestade. |
| 239:4 | dun gran miragre e contar, |
| 241:15 | dun clérigo mui santo, | que juntou este preito, |
| 252 | Como Santa María guardou ũus hómẽes que non morressen dejuso dun gran monte de arẽa que lles caeu dessuso. |
| 254:7 | Dous monges foi que saíron | un día dun mõesteiro |
| 254:10 | andaron riba dun río, | ca éra logar viçoso, |
| 263:10 | fez a Virgen, en Cudejo, | dun hóme que gran mestér |
| 266:3 | E por esto contar quéro | dun escrito en que diz |
| 274:4 | que pouc' há conteu en Burgos, | dun frade que quis fazer |
| 275:24 | de cima dun outeiro u assomou, |
| 275:26 | a Terena que jaz en meo dun val. |
| 279:15 | que dun cambrai. |
| 282 | Como Santa María acorreu a un moço de Segóbia que caeu dun sobrado mui alto, e non se feriu porque disse: “Santa María, val-me.” |
| 284:7 | Un frade foi doente | dun mõesteiro mal, |
| 293:7 | Esto foi en Lombardía | dun jograr remedador |
| 312:11 | Esto foi dun cavaleiro | que apóst' e fremos' éra |
| 322 | Como Santa María guariu ũu hóme en Évora que houvéra de morrer dun ósso que se ll' atravessara na garganta. |
| 325:16 | dun logar en que miragres | faz a de Déus Madr' e Filla, |
| 327 | Como Santa María guariu o crérigo que se lle tornaran as pérnas atrás porque fez ũus panos mẽores dun pano que furtou de sôbelo altar. |
| 327:28 | e dun gran pano de lenço | fez lóg' o altar cobrir. |
| 334:6 | dun mui gran mal que havía, | que lle fezéran fazer. |
| 336:11 | Esto foi dun cavaleiro | que de coraçôn amava |
| 337 | Como Santa María guardou un fillo dun hóme bõo que non morresse quando caeu o cavalo sobr' el. |
| 343:3 | Ca diz eno Evangeo | dun hóme que non falava, |
| 352 | Esta é como Santa María del Viso guariu ũu açor dun cavaleiro. |
| 352:8 | dun fi de rei, e por ele | fazía jostiça féra, |
| 352:10 | que fora dun cavaleiro | natural d' Estremadura. |
| 353:17 | dun ric-hóme que morava | en térra de Venexí, |
| 353:20 | a un abade mui santo | dun mõesteir' envïou |
| 363:24 | achou-s' encima dun monte, cabo dũa 'rmida |
| 365:5 | que éra dun mõesteiro | que chaman de Fontefría, |
| 365:24 | que levavan ũa alma | dun póbre mans' e sen sanna |
| 369 | Como Santa María guardou de mal ũa bõa mollér de Santarên dun alcaide malfeitor, que a quiséra meter en pérdeda de quant' havía por ũa sortella que lle deitara en pennor. |
| 371:32 | dun gran saco de farinna | e deitou-s' en el de pran |
| 375 | Como Santa María do Pórto guariu un cavalo dun escrivan del Rei que lle quería morrer. |
| 376:18 | que dun jaspís mui riqu' éra, | pédra nóbre connosçuda, |
| 376:40 | non querría por mia culpa | que vos valía dun figo |
| 381 | Como Santa María do Pórto resuscitou un menino que morrera, fillo dun hóme bõo que morava en Xerez. |
| 381:4 | que é de Santa María, | dun menino que morreu, |
| 382:9 | dun ric-hóme que pedía | al Rei herdade ũa vez, |
| 384 | Como Santa María levou a alma dun frade que pintou o séu nome de tres coores. |
| 385:26 | houve a seer dun lado, | e foi daquela partida |
| 392:8 | dun hóme que con dereito | foi enforcado e mórto |
| 399:10 | que quiséra dun séu fillo | seer ẽemiga. |
| 408:9 | dun que grande saetada |
