2 | Esta é de como Santa María pareceu en Toledo a Sant' Alifonsso e déu-ll' ũa alva que trouxe de Paraíso, con que dissésse missa. |
2:6 | que déu a un séu prelado, |
2:9 | déu-ll' ũa tal vestidura |
2:40 | déu-lle porend' ũa alva, |
3:18 | cono démo, e lla déu; |
3:44 | e déu-lla ant' o altar. |
4:43 | e déu-lle tal comüiôn |
4:65 | déu grandes vózes porên |
5:22 | de que vos ja diss', a sa mollér a Emperadriz o déu, |
5:55 | e déu-lle gran punnada no rostro, sen falir, |
5:109 | tolleu-ll' a fam' e déu-ll' ũa érva de tal prez, |
6:35 | e déu-lle tal dũa acha, | que ben atro enos dentes |
6:39 | mas déu muï maa noite | a sa madre, a mesquinna, |
8:29 | O jograr por tod' aquesto | non déu ren, mas vïolou |
8:38 | que déu ao jograr dõa | e converteu o negral |
9:149 | e déu-ll' a omagen, | ond' ela foi cérta, |
13:23 | Quand' est' oiu o meirinno, | déu aa Virgen loor |
14:38 | se non por Santa María, | a que Déus lo déu en don. |
15:95 | a Jüião, e déu-lle na pança |
15:101 | e Santa María déu-ll' escrito |
15:114 | séu sonn', e déu a Déus ên loor. |
15:122 | que nunca atal déu justador. |
15:148 | que ll' un cavaleiro branco déu, |
21:45 | e déu porên graças a Nóstro Sennor |
22:3 | Gran poder há, ca séu Fillo llo déu, |
22:15 | Dúas lançadas lle déu un peôn, |
23:12 | e déu-lle carn' e pescado e pan e cevada; |
26:10 | dun joízo que déu Santa María |
27:23 | Sobr' esto déu Cesar séu joíz' atal: |
28:118 | déu i, ricas e bõas; |
30:7 | u fillou por Madr' e déu por Sennor |
30:14 | e déu por avogada, |
30:25 | ca por nós lle déu el aqueste don, |
32:42 | e déu ao préste | sa raçôn dobrada. |
35:4 | ca o ben que nós havemos, | Déus por ela no-lo déu. |
35:69 | e déu-lle tan gran ferida, | que os ollos lle verteu |
38:45 | E déu no Fillo, que ambos alçados |
38:75 | déu, que todos escarmentados |
41:10 | e déu-lle Paraíso. |
41:16 | ar déu-lle Paraíso. |
43:28 | déu féver ao meninno | e mató-o muit' aginna, |
47:31 | mas a Virgen mui santa | déu-lle con un bastôn, |
48 | Esta é como Santa María tolleu a agua da fonte ao cavaleiro, en cuja herdade estava, e a déu aos frades de Monssarrad a que a el quería vender. |
48:33 | déu a herdad' u estava | a fonte ond' el vendera |
53:23 | Dizend' aquest' o meninno, | o fógu' en el salto déu, |
59 | Como o Crucifisso déu a palmada a honrra de sa madre aa monja de Fontebrar que poséra de s' ir con séu entendedor. |
59:64 | lle déu orellada tal |
62 | Como Santa María déu fillo a ũa bõa dona que deitara en pennor, e crecera a usura tanto que o non podía quitar. |
62:13 | séus devedores; mais déu-lles en gage |
63:44 | escudeiro, ele nulla ren non déu, |
64:52 | Lóg' ũas çapatas lle déu de bon cordován; |
65:19 | Mais el por aquesto non déu nemigalla |
65:75 | E o ermitán déu-lle sa carta lógo |
65:109 | polo comer, mais o hóme déu-ll' a carta |
66 | Como Santa María fez a un bispo cantar missa e déu-ll' a vestimenta con que a dissésse, e leixou-lla quando se foi. |
72:22 | dizer mal, mórte lle déu |
75:21 | E estando desta guisa, | déu a ela féver fórte, |
75:24 | e o rico ao démo, | que lle déu mórte coitada. |
76 | Como Santa María déu séu fillo aa bõa mollér, que éra mórto, en tal que lle désse o séu que fillara aa sa omagen dos braços. |
84:36 | e déu-se con el no peito | ũa ferida atán |
88:79 | Entôn se déu por culpado |
88:83 | lle déu lógo sen tardar, |
91:12 | que fezéran, déu entôn |
92:7 | E esta Virgen santa déu |
94:60 | e déu a todo recado |
97:17 | Demais un rico pano i déu |
97:74 | tev' e nunca por eles déu ren, |
101:31 | assí que lógu' entôn déu |
102:24 | e déu-ll' end' a séu sabor. |
102:51 | contr' a luz déu apelido, |
105:51 | ca lle déu con un cuitél' a engano |
109:37 | cada un deles lógo sinal déu |
114:36 | déu aa bẽeita Sennor das sennores, |
115:168 | chegou a el e lle déu |
115:211 | déu en ũ' escudéla |
119:37 | que lle déu lógo consello ben qual conviínna, |
122:53 | que déu nas Ólgas, logar de bon prez, |
123:40 | déu-me logar bõo qual a mi convên; |
127:13 | déu-ll' entôn a el por esto | de door un tan gran mal, |
129:12 | ena Virgen e déu-xe-ll' en comenda, |
130:22 | Déu-lo cofonda, per u quér que for. |
131:36 | que en tod' ess' ano a comer lle déu |
139:23 | déu aa Virgen, muï pequeninno, |
141:34 | déu, porque os que ama nunca os obrida. |
142:18 | Mas el Rei déu vózes: “Quen será, quen |
145 | Como San Joán, patrïarca de Alexandría, déu quant' havía a póbres en ũu ano caro. |
147 | Como ũa mollér póbre déu sa ovella a guardar a un ovelleiro, e quando ao trosquïar das ovellas vẽo a vélla demandar a súa e o ovelleiro disse que a comera o lobo, chamou Santa María de Rocamador, e a ovella braadou u lla tiínna o ovelleiro asconduda e disse: “ei-me acá, ei-m' acá.” |
150:17 | E pois per ela nos déu nóva lee |
155:15 | El déu-lle por pẽedença | que a Ultramar roméu |
163:14 | e déu-ll' a lingua tal sõo | como fógo que estala. |
164 | Como a omage de Santa María de Salas déu ũu braado, e tremeu a térra, por un prïor da eigreja que fez tirar a força do sagrado Don Fernando, abade de Montaragôn. |
164:19 | que déu ũa vóz tan grande, | que quantos estavan i |
165:57 | mas ante que s' ên partisse, | déu i grand' alg' o soldán |
168:4 | poder lle déu, qual vos direi, |
169:6 | des que mi Déus déu Murça, | e oí outrossí |
169:34 | e o mais d' Arreixaca | a Aljama mi déu |
171:53 | loores déu, se Déus m' ampar, |
172:23 | Ũa cruz de cristal toda | déu lógu' i en oferenda |
175:69 | que lle déu séu fillo vivo, | e o heréj' usureiro |
176:13 | sérvo. E pois esto dito | houve, tal sono lle déu |
178:8 | en sa casa, fremosinna, | que lóg' a séu fillo déu, |
178:27 | Por quanto ela dizía | o menino non déu ren, |
178:33 | e déu-ll' entôn que comesse, | e a muleta comeu, |
178:34 | loando todos a Virgen, | a que Déus déu avantalla |
182:49 | e déu-lle lógo vida, |
187 | Esta cantiga é do mõesteiro de Jerusalen, como lles déu Santa María muito trigo en un ano caro e depois muito ouro. |
187:24 | que lles déu Santa María sen prender i afán, |
187:33 | que toda a gente do que nos déu guarecía. |
187:35 | rógue, que aquel pan tan muito nos déu, |
187:48 | entôn o convento déu end' aa Virgen loor, |
187:49 | porque lle atán ben déu quanto mestér havía. |
189:12 | e déu-ll' ũa espadada | con séu espadarron véllo, | que a tallou per meógo, |
191:21 | mas ergeu-s' e déu loores | aa Virgen mui comprida |
192:85 | e déu-lle carreira |
194:7 | que lle déu aquela noite | ben quanto mestér havía. |
195:45 | mente lla déu con vileza, |
195:105 | Mas déu-ll' ên conórte |
200:17 | déu-lles o que merecían, |
200:20 | sacou e déu-me requezas, |
203:13 | e déu-lles ũa grand' arca | de farinna chẽa i; |
203:22 | na cima, e déu-lles dela | quanto lles houve mestér. |
204:29 | e viu com' éra ongido, | e déu-lle graças porên |
208 | Como ũu herége de Tolosa meteu o Córpo de Déus na colmẽa e déu-o aas abellas que o comessen. |
212:23 | Ela déu-o a sa filla | e levou-a a bannar, |
212:28 | o sartal u o poséra, | e déu vózes e carpiu; |
213:81 | pela sa grand' homildade | nos déu pera ⌧ céo ida |
214:3 | Ca se Déus déu aas gentes | jógos pera alegría |
215:25 | e porend' a aquel mouro | déu-ll' ũa atal ferida, |
216:42 | e o que vos déu leixade, | ca vos non póde prestar.” |
218:49 | e pois a Vila-Sirga | os déu en ofreções |
221:45 | lle déu saúde comprida | e de dormir voontade; |
221:48 | tan ben que nunca mais fora; | demais déu-lle bon sentido. |
224:8 | da Virgen a que déu Déus | poder sobr' enfermidades |
226:29 | guardou ben a Virgen, e demais lles déu |
226:42 | que lle déu séu Fillo pola muit' honrrar. |
227:5 | e que sacou un cativo | de prijôn e déu saúde, |
227:25 | que lle déu d' açoutes tantos | que non ficou no costado |
235 | Esta é como Santa María déu saúde al rei Don Afonso quando foi en Valadolide enfermo que foi juïgado por mórto. |
235:66 | porend' en todo o córpo | lle déu fébre gẽeral. |
239 | Esta é dun miragre que Santa María fez en Murça por un hóme que déu séu haver a guardar a outro, e negou-llo e jurou-lle por el ant' a Magestade. |
239:8 | déu a outr' en fïaldade, |
241 | Esta é como un meninno que éra esposado con ũa meninna caeu de cima dũa muit' alta pena en fondo, e quebrou per todo o córpo e morreu. E sa madre começó-o de pedir a Santa María, e déu-llo viv' e são, e ontr' o moço e sa esposa meteron-s' en orden. |
241:57 | Per oraçôn da madre | o moço déu levada |
241:59 | déu vózes contra todos, | diss': “Ai, de que pousada |
241:63 | Déu sa madr' a Déus graças | que lle tan ben comprido |
241:74 | déu a Santa María | graças toda a gente; |
242:4 | ca Déus lle déu tal vertude | que sobre natura é; |
245:65 | daquela que o levava | abriron-s', e con el déu |
247 | Como ũa meninna naceu céga, e a cabo de déz anos levárona a Santa María de Salas, e déu-lle lógo séu lume Santa María. |
251:36 | os séus braços e déu-llo; | e poi-lo recebeu, |
251:57 | Quand' esto viu a madre, | en ela salto déu, |
252:1 | Tan gran poder a sa Madre | déu eno fondo da térra |
255:34 | déu muit' argente |
255:63 | e por queimá-la non déu un cravo, |
255:105 | lle déu saúde |
257:20 | déu grandes a Jesú-Cristo, Sennor dos sennores; |
258:21 | e déu-lles a massa toda | quanta pera si de pran |
259 | Como Santa María fez avĩir na sa eigreja d' Arraz dous jograres que se querían mal, e déu-lles ũa candea que non pode outre trager senôn eles. |
259:23 | E déu-lles lóg' ũa candea tal |
265:23 | a Pérssïa; e un mouro rico déu |
267:38 | que lle déu no peit', e no mar foi deitado. |
268:41 | déu lle saúd' en séu córpo, | e foi sãa e cobrada |
270:5 | pois que a Déu no mundo | por avogada dar |
271:27 | Quand' est' houve dito, lógo | cada ũu deles déu |
273 | Esta é como Santa María déu fíos a ũu hóme bõo pera coser a savãa do séu altar. |
276:14 | que déu a un monteiro |
276:46 | lle déu a que confórto |
279:9 | e vos déu por nóssa rezõador, |
281:56 | el e todas súas óbras | e leixo quanto m' el déu, |
281:65 | E déu-ll' entôn por herdade | mui mais ca houvéran séus |
283:58 | déu i do séu, com' aprendí. |
285:77 | aínda mui mais lle déu, que ante que passass' un mes |
288:27 | O hóme bõo tod' esto | viu, e déu porên loores |
291:40 | do cárcer en que jazía | e da vila con el déu |
291:44 | déu-lle loores e graças, | e assí com' apres' hei, |
292:46 | na mão, con que déu cólbe | a Mafométe mortal. |
292:77 | del Rei.” E o tesoureiro | lógo o anél lle déu, |
298:44 | E pois el tal honrr' aas molléres déu |
298:57 | déu loor a Déus, e a do bon talán, |
299:45 | e déu-ll' a omagen, que alegría |
304:1 | Aquela en que Déus carne | prendeu e nos déu por lume, |
305:12 | E el déu-lla de tal guisa, | mandando-lle que fezésse |
308:15 | lle déu tal enfermidade | que começou a inchar |
309:39 | “E demais, por sinal déu-me, | por que éu esto creesse, |
310:22 | e el lle déu tal vertude |
310:24 | no-la déu por meezinna. |
312:16 | e porên dentr' en sa casa | lle déu en que a lavrasse |
312:27 | Pois alí déu a omagen | e a sa casa tornado |
313:6 | e feze-a de vertudes | font' e déu-lle su poder. |
317 | Como Santa María se vingou do escudeiro que déu couce na pórta da sa eigreja. |
318:18 | a foi toda, e a prata | déu a ũa sa mollér. |
319:3 | Ca tan muitas graças déu e pïadades |
321:14 | e maravedís quinentos | ou mais lles déu a mesquinna. |
321:17 | pero todo-los dinneiros | que ela lles déu houvéron, |
323:13 | a este déu ũa féver | e foi mórt' a tercer día. |
323:14 | O padre, con coita dele, | en sas faces déu palmadas |
323:32 | de todo ben, e tan tóste | déu ao mininno vida |
328:67 | E demais lle déu con este | logar toda a ribeira |
329:15 | Ca, según lles déu escrito | Mafomat no Alcorán, |
331:41 | foi assí que atán tóste | lle déu lógo sãidade: |
332:5 | maior o déu a sa Madre, | de que ele quis nacer |
334:1 | De resorgir hóme mórto | déu Nóstro Sennor poder |
335:55 | Pois que ll' aquesto disséron, | a sa casa déu tornada |
337:17 | que mui mais ca si amava; | porend' un día lle déu |
353:21 | o déu-llo que llo crïasse, | e tan muito o rogou, |
359:20 | dessí compró-o un mouro | que déu por ele séu prez |
361:12 | Don Afonso, séu bisnéto, | ũa omagen i déu |
369:90 | e déu-llo. E ele, lógo | que o houve connosçudo, | fillou-se-ll' ên mui gran medo; |
369:94 | ar disse-ll' el a verdade | en como a enganara, | e déu-s' ende por culpado |
369:96 | e do séu, que lle tollera, | déu quena apoderasse. |
372:29 | daquela mortal ravia, | déu loores porên |
375:39 | E tan tóste déu levada |
376:39 | E o outr' o anél lógo | lle déu, dizendo-lle: “Amigo, |
376:45 | e déu-lla; e pois lo feito | lle contou, com' éu aprendo, |
377 | Como un rei déu ũa escrivanía dũa vila a un séu crïado, e havía muitos contrarios que o estorvavan contra el Rei, e prometeu algo a Santa María do Pórto, e fez-ll' haver. |
377:39 | Quand' esto Pedro Lourenço | viu, loores déu porende |
381:19 | Sa madre, pois viu que mórto | éra, ũa gran vóz déu |
381:23 | Da gran vóz que déu a madre | quando a Virgen chamou, |
385:31 | E porende déu loores | aa Virgen e noveas |
389:32 | déu lóg' aa Grorïosa; | ca fez fillar dos maiores |
398:13 | que déu a Santa María | por casa e por capéla, |
399:46 | e a madre polo démo | non déu ũa figa. |
401:47 | que me déu e dar póde | quando ll' ên prazer for; |
402:12 | mais catad' o gran ben que vos Déus déu; |
414:38 | e déu sa graça e demais tal don, |
415:25 | alí nos déu carreira por que ja |
417:4 | como déu Santa María | no templ' a San Simeôn |
417:5 | quando lle déu Jesú-Cristo, | séu Fill', en ofereçôn, |
418:2 | Déus, a sa Madr' os déu ja. |
418:4 | como os déu a sa Madre, | por que quantos lo oír |
419:3 | Ca pois levou aquela | que nos déu por sennor |
419:23 | E un ramo de palma | lle déu lógu' en sinal |
419:97 | E el déu end' a ela | porên loores mil, |
423:40 | a que déu entendiment' e razôn, |
425:15 | Grand' alegría nos déu Déus |
427:4 | o séu Sant' Espírito déu |