13:14 | so os pées e alçó-o | assí que non s' afogou. |
14:36 | o frade que éra mórto | foi-s' en pées lógu' erger, |
33:29 | foi de pées en xermentos |
53:5 | dun meninno pegureiro, | a que os pées arder |
53:12 | que a per poucas dos pées | os dedos non lle queimou; |
57:101 | ollos, pées e mãos; |
59:27 | os pées da majestade |
77 | Esta é como Santa María sãou na sa igreja en Lugo ũa mollér contreita dos pées e das mãos. |
85:11 | e os pées e déron-lle muitas con bastões, |
91:30 | nen en séus pées s' erger, |
105:12 | que adur pod' en séus pées estar, |
122:32 | porên deitar-t-ei ant' os pées séus |
137:35 | E fez-lle que non perdesse ollos, pées nen mãos |
144:42 | e todo-los quatro pées tendeu, |
176:6 | en cativo e havía | os pées enferrollados. |
178:23 | A muleta ja havía | ambo-los pées de tras |
204:22 | a cabeça e o córpo | e os pées a ongir. |
204:25 | e os pées por con eles | ir no mundo preegar |
213:66 | ca ficou todo britado | dos pées tro ena moleira. |
218:12 | que de pées e mãos | de todo foi contreito; |
228 | Como un hóme bõo havía un múu tolleito de todo-los pées, e o hóme bõo mandava-o esfolar a un séu mancebo, e mentre que o mancebo se guisava, levantou-s' o múu são e foi pera a eigreja. |
228:5 | tolleito d' ambo los pées | que atrás tórtos tragía, |
228:8 | de gota que aas pérnas | e aos pées houvéra; |
228:24 | deste múu que ant' éra | d' ambo-los pées tolleito, |
242:16 | da óbr', e ambo-los pées | lle faliron e assí |
246:40 | a séus pées por beijar-llos; | mas nona viu, e ficou |
249:18 | E un día fazend' esto | foron-ll' os pées falir, |
256:26 | as sas mãos e os pées, | ca mui gran pról me terrá.” |
271:24 | éu quéro que me façades | pelos pées pendorar |
287:39 | Quand' esto viu o marido, | aos pées lle caeu |
293:24 | que en pées estar non pode | e lógu' en térra caeu; |
295:37 | beijarei pées e mãos, | ca ta vertude m' aduz |
333:12 | tórtas assí e os dedos, | e os pées non ben sãos, |
353:41 | foi de pées, e daquelo | que lle davan a servir |
355:88 | e pose-llo a séus pées, | como por verdad' achamos; |
372:12 | foron-ll' atar as mãos | e os pées entôn; |
391:7 | E esta en tal maneira | os pées tórtos assí |
391:12 | aos pées en dormindo, | e tan tóste despertou; |
391:17 | me foi os pées a Virgen | e tornou-s' a séu altar, |
391:20 | e os pées lle cataron | e víronos de feiçôn |
398:3 | Ca o día da gran Cẽa, | pois houv' os pées lavados |
417:16 | e beijando-lle os pées, | con alegría chorou |