1:5 | por nos dar gran soldada |
1:6 | no séu reino e nos herdar |
1:79 | e porên nos dev' ajudar, |
3:1 | Mais nos faz Santa María |
3:5 | Por ela nos perdõou |
5:86 | de ti, que o matar foste por nos cofonder.” |
6:6 | nos conta un gran miragre | que fez en Engratérra |
7:5 | non nos faça, nen pecar, |
8:16 | cantares, ũa candea | nos dade a que cẽemos.” |
9:146 | nos desta balança?” |
10:12 | ca punna de nos guardar de falir; |
10:13 | des i dos érros nos faz repentir, |
11:52 | mas a Virgen que nos guía |
14:4 | a que o troux' en séu córpo, | e depois nos braços séus |
15:37 | dizend': “Esto nos dan do allẽo |
15:66 | que nos guarde daquel traedor.” |
15:87 | por quanto mal nos ele buscava |
15:88 | dá-nos dereito del ben alí |
15:119 | “Gran vengança nos há óra dada |
18:1 | Por nos de dulta tirar, |
18:5 | E por nos fazer veer |
18:60 | que fez a que nos guía.” |
20 | Esta é de loor de Santa María, por quantas mercees nos faz. |
20:22 | nos vai tentando |
20:26 | nos vas, poi-lo couseces. |
20:33 | ca non nos escaeces, |
20:35 | nos defendendo |
22:6 | que ela fez grande nos días méus. |
29:24 | en pédra por nos mostrar |
30:3 | se nos non désse Déus a que rogar |
30:5 | Mas daquesto nos fez el o maior |
30:8 | a nos Santa María, |
30:28 | por fazer-nos honrrados |
30:35 | que Jeso-Crist' e a que nos mantên |
32:46 | da que nos guía, |
33:10 | por nos a todos mostrar |
33:32 | ben até nos fondamentos. |
35:41 | con estes que aquí vẽen; | mais paremo-nos en az, |
35:59 | e porên mal non nos faças, | se non, lógo morrerás |
36:2 | a Sennor, que coitas nos tóll' e tempestades. |
36:18 | que nos póde desto livrar, sól nona ementades. |
36:23 | E dizían: “Sennor, val-nos, ca a nave se sume!” |
38:2 | seer por nos pecadores salvar, |
40:21 | Salve-te Déus, ca nos dísti |
40:25 | e con el nos remĩísti |
40:28 | o que nos vencía. |
40:34 | nos en gran folgura; |
40:35 | con quanto ben nos vĩísti, |
41:22 | que nos dé Paraíso. |
47:2 | guarda-nos, se te praz, |
47:5 | Ca ele noit' e día | punna de nos meter |
48:25 | que nos dé algún consello, | que non moiramos de sede, |
49:5 | Ca ela nos vai demostrar |
49:6 | de como nos guardemos |
49:13 | E ar acórre-nos aquí |
50:5 | que córpos e almas nos julgass', éu o sei, |
50:6 | como Jeso-Cristo nos verrá joïgar. |
51:31 | nos quéras guardar, |
51:33 | ca nos quér britar |
54:6 | que sa vertude nos acórr' aginna. |
58:1 | De muitas guisas nos guarda de mal |
60:3 | Ca Éva nos tolleu |
60:5 | Ave nos i meteu; |
60:7 | Éva nos foi deitar |
60:11 | Éva nos fez perder |
60:15 | Éva nos ensserrou |
62:20 | nos que fïava, porend' a concello |
62:40 | nen “de que o lévas, gran tórto nos tẽes.” |
66:17 | que el de mal nos defenda. |
67:2 | que con esto nos defende | do dém' e da sa maldade. |
70:15 | ‘I’ nos móstra JESÚ-CRISTO, |
70:22 | de Déus, pois ela nos guía. |
71:2 | a Sennor que nos móstra | de como a loemos. |
71:5 | a buscar-nos carreiras | que non fiquemos fóra |
71:30 | levade-nos convósco, | que sen vós non fiquemos.” |
73:33 | e diss' entôn: “Ai, Madre do que nos mantên, |
75:31 | ca de quant' aquí nos dérdes | vos dará Déus por un cento, |
79:32 | à que nos mantên. |
79:43 | que nos ache quitos d' érr' e de pecado; |
80:2 | de Déus, acórre-nos, Sennor. |
80:9 | e fas-nos que sejamos séus |
80:14 | nos for mestér, razõador |
80:19 | Punna, Sennor, de nos salvar, |
81:8 | que nos guarde do infernal |
83:34 | muitos, foss' el nos sacados. |
86:1 | Acorrer-nos póde e de mal guardar |
86:3 | Acorrer-nos póde quando xe quisér |
87:16 | a Virgen que nos guía. |
91:1 | A Virgen nos dá saúd' | e tólle mal, |
92:5 | foi, que nos fez a Déus veer, |
94:1 | De vergonna nos guardar |
94:5 | E guarda-nos de falir |
94:6 | e ar quér-nos encobrir |
94:8 | des i faz-nos repentir |
94:14 | santa, que nos guía. |
94:80 | nos fazen de gran maneira.” |
96:29 | nos dade, por Déus e por sa creença, |
100:3 | móstra-nos vía |
100:4 | pera Déus e nos guía. |
100:13 | Amostrar- | nos deves carreira |
100:16 | que tu dar- | nos pódes senlleira; |
100:21 | Guïar ben | nos pód' o téu siso |
103:40 | pois quanto nós lle pedimos | nos dá séu Fill', a la fé, |
103:41 | por ela, e aquí nos móstra | o que nos depois dará”. |
104:17 | que nas nóssas grandes coitas | nos guarda sempre de mal, |
107:56 | que nos seja pïadoso |
107:58 | quando julgar-nos verrá. |
108:36 | “Madre do que nos salvar |
109:6 | de guisa que nos non póden nozir. |
109:26 | “Esta nos fará dest' hóme partir.” |
110:2 | que pera a loar tempo nos fal e vida. |
111:2 | a Virgen que nos mantên. |
113:19 | e non nos leixes perecer |
115:6 | Con ajuda nos vẽe |
115:8 | contra o que nos tẽe |
115:10 | por toller-nos o bẽe |
115:15 | del, e sempre nos guía. |
120:2 | a Virgen que nos mantên. |
121:31 | “Tornemo-nos daquí lógo, | pois esto non praz a Déus |
121:34 | amigos, que nos vaamos; | ca muit' é descomunal |
121:38 | que assí nos desfaría | ben com' a agua o sal.” |
122:46 | e fillou-a nos braços mui vïaz, |
123:28 | nos saber Déus faça u este fez ir.” |
124:37 | Esto fez Santa María, | a Sennor que nos mantên, |
124:38 | pola sa gran pïadade, | e sempre nos manterrá. |
125:37 | dizend': “O que nos mandastes | mui ben o per recadei éu, |
127:49 | fez e nos faz cada día, | e os crérigos “amên” |
130:4 | e entendendo nos faz connocer |
130:13 | mais esta nos dá sis' e faz-nos pról |
130:14 | e guarda-nos de fazê-lo peior. |
130:23 | As outras nos fazen muit' esperar |
130:26 | e dá-nos ben d' outros bẽes maior. |
132:138 | E a Virgen que nos valla, |
133:4 | en Élch' a Madre do que nos comprou |
135:109 | nos u aquel ben-fadado |
139 | Como Santa María fez que falasse o Fillo que tiínna nos braços ao da bõa mollér, que lle disse: “papa!” |
139:6 | a que nos guía |
139:8 | e nos dá paz. |
140:19 | Loando-a, que nos valla |
140:21 | do mundo que nos traballa, |
141:41 | E porende lle roguemos que nos ajude, |
142:6 | se non fosse pola que nos mantên. |
142:38 | que nos guarda e nos en poder ten.” |
143:15 | foi como Déus quis por nos remiír |
143:20 | que ante nos destroía. |
143:26 | fazer faça; e sei que nos oír |
143:29 | haveremos chuvia que nos comprir |
145:18 | sa pórt' e s' asconde dentro nos rancões; |
146:60 | nos Céos día d' Acenssôn, |
149:25 | con séu Fillo nos braços, | apósta e fremosa. |
150:15 | e foi nos Céos per el corõada, |
150:17 | E pois per ela nos déu nóva lee |
150:20 | que nos guarde de mal e de folía. |
152:1 | Tantas nos móstra a Virgen | de mercees e d' amores |
160:13 | e del perdôn nos gãará |
160:14 | E perdôn nos gãará |
160:17 | e nos consigo levará |
165:24 | guarda-nos que non caiamos | en poder destes encréus |
165:30 | “Sennor, se nos non acórres, | preit' é mui descomũal.” |
168:38 | e fez-llo nos braços viver. |
169:1 | A que por nos salvar |
170:8 | muit' a aquela que nos foi mostrar |
170:9 | a Déus en carne e nos fez salvar |
170:10 | e nos meteu dos santos en sa az? |
170:17 | e por nós róga, e que nos mantên |
170:18 | e nos defende do démo malvaz. |
173:21 | ca sempr' ela nos acórre | enas coitas que havemos, |
174:32 | que nos acórre nas coitas | macar somos pecadores, |
174:33 | e nós pesar lle fazendo, | faz-nos ela sempr' amores |
174:34 | e dá-nos ben de séu Fillo, | Déus Padre omnipotente. |
176:2 | a que faz ao séu Fillo | que nos sólte dos pecados. |
176:29 | que nos de tantas maneiras | faz mercee e amor |
177:4 | da graça que del recebe | mui guisad' é que nos dé; |
178:36 | que nos guard' en este mundo | d' ocajôn e d' outro mal |
178:37 | e que nos dé eno outro | a vida esperital, |
179:5 | con que nos sempre ajuda |
179:6 | e nos tólle todo mal. |
180:23 | Con razôn nóssa Madr' é que nos cría |
180:24 | e sempre punna de mal nos guardar, |
180:33 | o que nos fez Paraíso cobrar |
180:45 | e guía-nos com' Estrela do Mar; |
180:52 | e con tod' esto, nunca nos revéla. |
185:37 | o porend' ao castélo | nos queremos tornar, nós.” |
186:62 | salva per aquela que nos salvará. |
187:5 | que fazer mandou aquesta Sennor que nos guía, |
187:19 | e choraron muit' ant' a que nos mantên, |
187:33 | que toda a gente do que nos déu guarecía. |
187:35 | rógue, que aquel pan tan muito nos déu, |
187:36 | que nos acorrer queira en este ano tan gréu, |
187:37 | ca muito mais ca esto por ela nos faría.” |
190:3 | pois nos a Virgen guardar, |
190:4 | que nos caudéla. |
190:8 | que nos caudéla. |
190:10 | pois nos guarda de séu mal |
190:12 | que nos caudéla. |
190:13 | Séu saber pouco nos nuz, |
190:16 | que nos caudéla. |
190:19 | pois nos a Virgen valer, |
190:20 | que nos caudéla. |
190:24 | que nos caudéla. |
192:130 | Virgen, que nos sãa |
192:131 | e nos da maçãa, |
192:144 | nos a gran prazer |
195:8 | que a que nos guía, |
199:4 | nos dé coitas e doores | e traballos e coidados, |
202:26 | vẽéron morar sen falla | por nos fazeren amor. |
206:36 | pola Virgen grorïosa, | Madre do que nos mantên; |
208:4 | carne da Virgen mui santa | por se nos ben amostrar |
210:8 | E nunca nos podía | ja maior amizade |
210:14 | eno córpo da Virgen | e que nos amparasse |
210:18 | quanto nos prometera, | segund' el ante disse; |
210:21 | amar e honrrar muito, | ca per que nos salvemos |
213:79 | chaga que Adán nos fezo, | per que perderon a vida |
213:81 | pela sa grand' homildade | nos déu pera ⌧ céo ida |
214:9 | que por nos guardar d' inférno | foi na cruz mórt' e ferido. |
216:30 | de nos irmos, ai marido?” | E diss' el: “Temp' é d' andar.” |
219:5 | ca a ũa nos dá vida | e a outra perdiçôn. |
219:13 | omagen da Virgen Santa | María que nos ampar, |
219:33 | ca de guisa o tornara | negro a que nos mantên, |
220:2 | a que todo mal tólle | e todo ben nos dá? |
220:4 | e nos todo mal tólle | no mundo e nos dá vida, |
222:6 | como nos nozir non póssa | en esta vid' escarnida. |
222:14 | mantẽen, que pois nos céos | hajan por sempre guarida. |
222:41 | a ela que do dïabo | nos guard' e de sa perfía, |
224:49 | en Béja e nos logares; | e pois que esto soubéron, |
226:54 | ca esta nos céos nos fará entrar. |
229:21 | Jeso-Cristo e foi hóme | e ena cruz nos salvou, |
230:7 | E pois nos dá tan nóbre don |
230:8 | que nos faz o amor de Déus |
231:54 | da Bẽeita que nos guía, |
231:57 | por nos fazer desejosos |
235:81 | que tragía nos séus braços, | que pera nós sempr' aduz |
235:84 | pera dar-nos bõa vida | aquí, e pois bõa fin; |
235:85 | e porende a loemos | que nos meta no jardín |
235:86 | de séu Fill' e que nos guarde | do mui gran fógu' ifernal. |
236 | Como ũa mollér perigoou no mar, e tragía un fillo pequeno nos braços; e feze-a Santa María per cima das aguas andar de pé, assí como iría per un mui bon chão. |
238:3 | A Sennor que nos adusse | salvaçôn e lum' e luz, |
238:5 | des i ten-nos amparados | do démo que nos non nuz; |
238:24 | ant' aquel que da cadẽa | nos foi tirar do dragôn; |
238:53 | da Virgen e do séu Fillo, | que nos vẽo remĩir; |
239:66 | nos guarde por sa bondade, |
239:68 | nos dé por sa pïadade, |
239:74 | dé-nos no séu rein' herdade. |
240:22 | que pecamos, por nos salvar de pran. |
240:24 | ca muito ben nos fez sempr' e fará, |
240:33 | rogar por nós u nos há mais mestér |
240:34 | por nos tirar de coitas e d' afán. |
241:66 | e manteer castidade | nos días que durasse, |
242:5 | e porên, macar nos céos | ela con séu Fillo sé, |
242:6 | mui tóst' acá nos acórre | sa vertud' e séu poder. |
242:21 | e assí chamand' estava | a Sennor que nos mantên, |
243:16 | que con coita se metían | so o geo nos regueiros. |
244:2 | os feitos da Grorïosa | con que nos faz tanto ben. |
244:5 | Jeso-Cristo, Déus e hóme, | que por nos salvar morreu; |
244:18 | e a sa bẽeita Madre, | de que todo ben nos ven. |
245:33 | se nos non dás quant' houvéres.” | E jurou par San Martín |
245:39 | dizede que nos daredes, | se non, a vóssa mollér |
245:81 | e ant' ũa majestade | da Sennor que nos aduz |
245:82 | quanto de ben nós havemos | e nos é defendedor. |
246:1 | A que as pórtas do céo | abriu pera nos salvar, |
248:1 | Sen muito ben que nos faze | a Sennor esperital, |
248:2 | guarda-nos que non façamos | quanto podemos de mal. |
248:4 | guarda-nos ela daquesto, | que non possamos per ren. |
249:30 | e nos gaann' o de séu Fillo, | que nos vẽo remiír. |
250:6 | A Déus que nos préste |
250:11 | Róga que nos valla, |
251:39 | e mui léda cantando | nos braços o fillou. |
253:6 | o démo que nos quiséra | todos meter so sa grade. |
253:9 | que nos perdôn os pecados, | ca x' é nóssa avogada. |
253:67 | que nos dé en este mundo | a fazer o séu serviço |
253:68 | e nos guarde de pecado, | d' érr' e de mao boliço, |
254:21 | Disséron entôn os monges: | “Santa María nos valla |
260:8 | A que nunca nos mente |
260:12 | A que nos dá conórte |
260:15 | viv', e que nos acórre, |
262:2 | devemos-la loar porque | nos demóstra ên carreira. |
263:6 | per que nos guardemos d' érro | e hajamo-lo amor |
264:6 | que nos valla nas coitas | mui grandes todavía. |
264:7 | E ela, por vertude | que del há, nos defende |
264:25 | dos judéus e do démo, | que sempre nos espreita |
264:32 | dizend': “Aquestes mouros | que nos assí cercaron, |
264:38 | nen creen no téu Fillo, | ca mestér nos sería.” |
265:8 | por quen o miragre fez a que nos ten |
265:9 | en firm' esperança de nos fazer ben |
266:2 | faz por que en Déus creamos | e por nos guardar de mal. |
267:45 | eno nósso ben; ca pero que nos tenta |
270:10 | que óra nós cantamos | nos receba por don. |
270:11 | Quanto nóssa primeira | madre nos fez perder |
270:12 | per desobedeença, | todo nos fez haver |
270:17 | de nós quen nos fezéra, | e vẽo-se fazer |
270:21 | desta que nos adusse | Déus, hóm' e Salvador, |
271:21 | que, se ll' algo prometemos, | sacar-nos-á deste mal; |
272:3 | Que quand' en desasperança | nos quér o démo maior |
272:4 | meter, ben alí nos móstra | ela merce' e amor |
272:41 | de coraçôn t' há parcida | a Sennor que nos mantên. |
275:1 | A que nos guarda do gran fógu' infernal |
275:2 | sãar-nos póde de gran ravia mortal. |
276:11 | esta que nos caudéla |
277:42 | por tal miragre que fezo | a Sennor que nos mantên. |
283:50 | loaron muit' a que nos guía |
285:10 | amar mais d' outra cousa | a Virgen que nos guía. |
287:22 | Mas sãa a pos na riba | a Sennor que nos mantên. |
288:25 | “Amigas, mui ben cantemos | ant' aquesta que nos guía, |
290:27 | nos fez amor de Déus e connocer |
294:21 | as outras mãos nos peitos | tiínnan por semellança |
298:5 | amor nos ar móstra de por nós rogar |
299:13 | ũa omagen desta que nos guía, |
300:24 | que nos pód' ela guardar. |
300:26 | devemos, ca nos razõa |
300:34 | nen nos póssa mal buscar. |
303:2 | ca nóss' esforç' é nos medos | e nas coitas amparança. |
304:1 | Aquela en que Déus carne | prendeu e nos déu por lume, |
306:42 | por nos fazer de sa Madre | a verdade connocer. |
312:9 | Déus e Rei, que por tirar-nos | do inférno tẽevroso |
313:5 | sa carn' e fazer-se hóme | por nos per ela salvar, |
313:38 | ca a sa vertude santa | no-nos há de falecer.” |
313:43 | te quéras de nós, coitados, | e valla-nos o téu ben |
313:45 | Acórre-nos, Sennor bõa, | pois poder hás end' e sen, |
313:46 | ca sen ti no-nos podemos | desta coita defender. |
313:49 | acórre-nos, Virgen santa, | ca non cuidamos a cras |
313:50 | chegar; mais tu esta coita | nos pódes toda toller.” |
313:66 | E porende lle roguemos | que nos faça ben viver. |
314:49 | e bẽeita seja ela | porque nos assí mantên.” |
317:30 | Madre de Déus, ca mestér nos sería.” |
318:10 | con nósso ben e acórre- | nos cada u é mestér. |
319:17 | desta Virgen santa, que nos atrevença |
322:3 | Ca nos non acórr' en día | sinaado nen en hóra, |
322:4 | mais sempre en todo tempo | d' acorrer no-nos demóra |
324:16 | esta Virgen grorïosa | que nos muito mal tolleu |
324:17 | que o démo nos fazía | e ena graça meteu |
325:3 | Ca a que nos abr' os braços | e o inférno nos sérra, |
329:5 | e dar-nos de Déus sa graça, | tal é como quen cospir |
330:15 | nos fez haver paraíso? |
331:10 | Jesú-Crist' en ela carne | fillar con que nos nodrece. |
336:1 | Ben como punna o démo | en fazer-nos que erremos, |
336:2 | outrossí a Virgen punna | como nos d' errar guardemos. |
336:10 | e se ben nos ascuitardes, | de grado vo-lo diremos. |
336:46 | tornou mais frío ca néve, | nos miragres lo leemos. |
338:4 | Madre de Déus grorïosa, | que nos faz mercee tanta |
338:5 | que nos dá saúd' e siso | e ao démo quebranta, |
338:6 | que nos quér ao inférno | levar, en que nos afume. |
339:22 | há i quen nos póssa tanto valer |
339:41 | graças a aquela que nos mantên; |
340:34 | que nos sacou da escura |
347:6 | que fez a que nos amóstra | por ir a Déus muitas vías. |
350:2 | val-nos u nos mestér for. |
350:3 | E val-nos, Santa María, |
350:4 | ca mestér é que nos vallas, |
350:9 | e por nos dar alegría |
350:13 | Val-nos, Virgen grorïosa, |
350:18 | ta mercee nos escude |
350:20 | do démo, e nos ajude; |
350:23 | E val-nos, nóbre Reínna, |
350:29 | ca tu nos pódes aginna |
350:33 | Val-nos, Sennor de mesura, |
350:39 | por nos meter na folgura |
350:43 | E val-nos por ta bondade |
350:47 | e mantên-nos con verdade, |
350:50 | nos guarda, que mal quisiste |
351:25 | Entonce disséron todos: | “Se nos a Virgen non val, |
351:26 | con coita deste bon vinno | nos poderemos perder.” |
352:46 | por nos fazer ben creentes | e guardar-nos de loucura. |
353:6 | primeira nos deitou fóra, | que foi malament' errar |
355:105 | e déron todos loores | aa que nos faz de tristes |
356:5 | paixôn e ena cruz mórte | por nós, e que nos tolleu |
359:23 | E alá u o levavan, | a Virgen que nos mantên |
360:1 | Loar devemos a Virgen | porque nos sempre gaanna |
360:2 | amor de Déus e que punna | de nos guardar de sa sanna. |
360:4 | en rogar-lle que nos ame | sól non há Déus que lle diga, |
360:6 | de nos perdõar por ela | non é cousa muit' estranna. |
360:8 | dalí nos fez séus parentes | pora amar-nos por ela; |
360:10 | de nós e guardar do démo, | que nos engana per manna. |
363:2 | que nos tan cedo acórre quando a chamamos. |
363:18 | a vegadas nos estorva do mal que pensamos. |
367:53 | loaron muito a que nos gaanna |
367:54 | de Déus saúd' e nos dá alegría. |
368:1 | Como nos dá carreiras | a Virgen que façamos |
368:2 | ben, outrossí nos móstra | como mal non hajamos. |
370:7 | E de a servir sól non nos enfademos, |
370:9 | que nos gãará dos érros que fazemos |
370:11 | Esta nos quis dar Déus por nóss' avogada |
375:1 | En todo nos faz mercee |
375:4 | nos faz, e por sa bondade |
375:8 | nos móstra muitas ajudas |
375:18 | de Déus que nos sempre vee, |
376:49 | nos faz en muitas maneiras, | macar somos pecadores, |
376:50 | e d' acorrer-nos nas coitas | está sempr' apercebuda. |
378:1 | Muito nos faz gran mercee | Déus Padre, Nóstro Sennor, |
378:4 | non pód' al fazer séu Fillo | senôn juïgar-nos ben; |
378:6 | macar s' el muito traballa | de nos seer destorvador. |
378:7 | Ca nos torva na saúde | fazendo-nos enfermar |
378:8 | creendo o séu consello | con que nos faz el pecar, |
378:12 | róga por nós a séu Fillo | que nos de sa tentaçôn |
378:13 | daquel astroso nos guarde | e nos livre d' ocajôn |
378:14 | e que nos día saúde | cada que nos mestér for. |
379:18 | fazían danos nos pórtos, | ca desto son sabedores. |
380:8 | quando nos acorreu |
380:10 | du Éva nos meteu, |
380:13 | sempre nos crecía; |
380:30 | é Madre que nos val |
380:36 | nos faz cada día. |
381:18 | e tẽendo-o a madre | nos braços, lle foi morrer. |
384:22 | dïabo que sempre punna | de nos meter en errores. |
384:50 | que nos quér levar a lógo | u sempr' hajamos pavores. |
386:35 | é, Sennor, se Déus nos valla, | aquesto que vós fazedes |
386:45 | que nos dará tal avondo | de pescado, que en França |
389:1 | A que pera paraíso | irmos nos móstra caminnos, |
389:9 | que polos nóssos pecados | mui sannudo non nos ande, |
389:10 | mas que do séu paraíso | nos queira fazer vezinnos. |
390:5 | e a Déus que nos queira perdõar |
390:6 | e eno séu paraíso nos dar |
390:9 | e a el que nos faça repentir |
390:14 | nósso serviço, por nos pois meter |
390:17 | e a ele que nos tenna por séus, |
390:21 | e a ele que nos guarde de mal |
391:26 | en ti e toda mercee | pora nos sempr' acorrer. |
391:30 | que no santo paraíso | nos faças tigo caber.” |
399:35 | E porên fill' a téu fillo | nos braços privado |
400:4 | a que nos dá carreiras |
400:8 | a loor da que nos mantên, |
400:33 | e se fez hóm' e nos salvou |
400:34 | por nos dar paraíso, |
402:18 | nos há por vós; e sei que ést' assí. |
404:4 | o leite que crïou o que nos ten |
404:5 | en séu poder e nos fez de non ren |
404:34 | por salvar-nos e por a ti honrrar. |
405:2 | xe nos quér Santa María |
405:3 | por xe nos fazer amar. |
405:10 | aquela que nos encóbre |
405:11 | e que nos faz perdõar, |
405:12 | madre do que nos govérna, |
406:4 | que el nos guarde | d' érr' e de folía. |
406:8 | que a Déus rógue | que nos sempr' ajude |
406:9 | contra o dém' e | dessí nos escude. |
406:13 | e que nos guarde | de toda maldade. |
406:16 | en si mui grandes, | que nos de tristezas |
406:21 | que nos defenda | do dém' e sas luitas. |
406:25 | róg' a Déus, que nos | guarde de doores. |
406:27 | e nós roguemos | a que nos tesouros |
406:31 | e nós roguemos | a quen nos gaanna |
406:32 | ben de séu Fillo, | que nos dé tamanna |
406:36 | faz que nos sejan | de Déus perdõados, |
406:37 | que de séu Fillo | nos faça privados. |
406:40 | que nos defenda | d' hóme mui vilão |
406:44 | troux' en séus braços, | que nos dé caminno |
406:48 | é, que nos guarde | de louc' atrevudo |
406:52 | roguemos que nos | guarde do nojoso |
406:57 | que nos defenda | de grandes pesares. |
407:2 | nos quér acorrer |
409:32 | e dá-nos del vingança. |
410:30 | de fazer-nos a céo ir. |
410:34 | por nos fazer alá sobir. |
411:113 | a que pelos profetas | nos fora prometuda |
411:118 | por nos levar consigo, | a pórta ll' é serrada |
414:20 | en que nos mostrasse humanidade |
414:44 | que nos guarde de toda tempestade |
414:45 | que nos non nuza, e ar d' ocajôn |
414:47 | que nos non enarte con arlotía |
414:48 | que nos enarta, e con falsidade. |
415:12 | foi o ángeo, nos fez connoscer |
415:18 | por nos tirar da infernal prijôn. |
415:25 | alí nos déu carreira por que ja |
417:6 | que fillou el nos séus braços | lédo sôbelo altar? |
418:10 | vẽo Déus en ela carne, | con que nos pois julgará. |
418:14 | nos céos, onde sa graça | envía a nós acá. |
418:36 | loores e ar rogar-lle | que nos faça perdõar |
418:37 | a séu Fillo os pecados, | e que nos guarde d' errar, |
419:2 | de nos levar consigo | carreira nos mostrou. |
419:3 | Ca pois levou aquela | que nos déu por sennor |
419:4 | e el fillou por madre, | mostrou-nos que amor |
419:5 | mui grande nos havía, | non podía maior, |
419:6 | ca pera o séu reino | lógo nos convidou. |
419:112 | d' irmos provar aquesto | que nos diz este fól; |
419:115 | Entôn foron dizendo: | “Mentira nos aduz.” |
421 | Esta undécima, en outro día de Santa María, é de como lle venna emente de nós ao día do jüízio e rógue a séu Fillo que nos haja mercee. |
421:6 | e és aquela que nos guía, |
421:7 | que, pois nos ele fazer quis, |
421:9 | nos guarde, per que sejamos fis |
421:11 | non nos mostrar queira, |
421:12 | mais dé-nos enteira |
421:17 | que nos desvía |
421:20 | nos u devía, |
421:21 | u nos daría |
422:40 | que polos téus rógos | nos lév' ao paraíso |
423:17 | por mais terrá u por nos remiír |
424:45 | nos braços da que muit' afán |
425:6 | morrendo, que nos vencía. |
425:8 | com' esta? Ca nos reemiu |
425:11 | Grand' alegría nos creceu |
425:15 | Grand' alegría nos déu Déus |
425:23 | Mui grand' alegría nos dar |
427:1 | Todo-los bẽes que nos Déus |
427:3 | nos compriu quando aos séus |
427:8 | e demais dá-nos grand' esforço de prender |
427:9 | mórte por el, nembrando-nos de com' el por nos morreu. |
427:53 | nos faça del o Sant' Espírito, pois dela naceu. |