B:27 | e poi-lo gaannad' há, non lle fal, |
5:27 | Depoi-lo Emperador se foi. A mui pouca de sazôn |
6:23 | e por levá-lo consigo | conos outros barallava, |
6:37 | Poi-lo meninno foi mórto, | o judéu muit' aginna |
7:42 | lo mandou en Sanssonna. |
8:8 | óra oíd' o miragre, | e nós contar-vo-lo-emos. |
8:19 | mai-lo monge tesoureiro | foi-lla da mão toller, |
8:33 | Poi-lo monge perfïado | aqueste miragre viu, |
9:88 | dizendo: “Matemo- | lo óra, irmãos.” |
9:91 | ca nós lo guardamos |
11:69 | e fez-lo erger |
13:9 | e tan tóste sen tardada | fez-lo na forca põer; |
13:16 | mais lo meirinno passava | per i e mentes meteu |
14:38 | se non por Santa María, | a que Déus lo déu en don. |
15:75 | Poi-lo sant' hóm' aquest' houve feito, |
17:31 | Poi-lo Emperador chamar mandou |
20:26 | nos vas, poi-lo couseces. |
23:16 | havê-lo, non éra end' en térra que podésse |
25:59 | Ca éu a vós lo pagarei, |
25:67 | Poi-lo crischão assí fis |
25:72 | dest' e ben fazê-lo sabía; |
26:42 | poi-lo foi tallar, |
26:45 | Séus companneiros, poi-lo mórt' acharon, |
28:108 | direi-vo-lo aginna: |
31:42 | quis ir vendê-lo almallo; | mas el saiu-lle de mão, |
31:57 | sen ferí-lo de bastôn |
31:60 | poi-lo viu en Vila-Sirga, | houv' ên maravilla féra; |
32:20 | Poi-lo Bispo soube | per el a verdade, |
35:4 | ca o ben que nós havemos, | Déus por ela no-lo déu. |
35:18 | estas non tangeu o fógo, | mai-lo al foi tod' arder. |
35:70 | lógo fóra da cabeça | e fez-lo no mar caer. |
42:58 | e a Virgen grorïosa | fez-lo outra vez dormir, |
43:27 | Ca u quis tẽê-lo fillo | e a cera que tiínna, |
44:21 | que mio cobres; e tu fas-lo assí, |
45:32 | ante que o começasse, | door lo chegou a mórte; |
46:37 | son quantos lo creer van,” |
47 | Esta é como Santa María guardou o monge, que o démo quis espantar por lo fazer perder. |
47:7 | hajamo-lo téu Fillo, | que quis por nós sofrer |
51:48 | por guardá-lo baesteiro, | e feriu-lli a saeta. |
51:71 | matá-lo outro de dentro | que a omagen guardava; |
54:16 | que, poi-lo convent' as hóras dizía, |
54:37 | que éra mórt', e torná-lo mandaron |
54:41 | veê-lo vẽo a Virgen María, |
58:11 | Mas lo démo, que dest' houve pesar, |
60:14 | no-lo fez; e porên: |
61:2 | fazê-lo que quisésse Santa María. |
61:31 | Poi-lo vilão se sentiu ben guarido, |
62:36 | “ven acá, méu fillo”, e poi-lo deitava |
63:72 | que Santa María leixá-lo non quis |
65:5 | que mostrá-lo póssa per mi e non ande |
65:64 | que poi-lo Papa nen todo séu concello |
65:85 | e poi-lo non achou, disso: “A Messías |
65:92 | aguardá-lo-ei tẽena noit' escura; |
67:5 | que non foi feito tan grande | ben des lo tempo de Néro, |
67:15 | E como quen há gran coita | de comprí-lo que deseja, |
67:44 | neún poder non havía | per nulla ren de matá-lo; |
67:45 | e pero día nen noite | non quedava de tentá-lo, |
67:66 | e poi-lo catou o bispo, | connoceu sa falsidade. |
69:72 | que lle fezéra cobrá-lo oído, |
75:35 | ca séu marido guarría, | e que folgá-lo leixasse, |
76:11 | E poi-lo achou con furto que fora fazer, |
78:17 | de con el volvê-lo, porque dessí cuidavan |
84:5 | e ontr' os outros miragres | porende metê-lo quix, |
85:10 | e poi-lo houvéron feito, ataron-ll' as mãos |
87:14 | poi-lo bispo dalí morreu, |
87:31 | Poi-lo sant' hóme s' espertou, |
88:81 | e disse: “Leixá-lo-ei.” |
88:88 | Aquí vo-lo acabei. |
88:92 | Aquí vo-lo acabei. |
94:25 | Mai-lo démo, que prazer |
96:2 | é bõa que faz salvá-lo pecador. |
96:20 | correr lóg' a el; e poi-lo fillaron |
96:23 | Dalí fogiron poi-lo feit' houvéron. |
97:55 | e fazê-lo quér', u al non jaz.” |
97:64 | foran al Rei. E fez-lo escrever |
99:30 | ca lle-lo non quis sofrer |
102:55 | E pastores lo oíron, |
102:58 | e poi-lo foio abérto |
103:8 | fez-lo entrar en ũa hórta | en que muitas vezes ja |
111:4 | por acorrê-lo coitado |
111:5 | nen perdõá-lo culpado, |
111:48 | pora valê-lo menguado |
114:18 | a sa cas' e pos-lo en ũus portaes. |
115:58 | o hóm', e fez-lo erger |
115:141 | Mai-lo Papa Cremente |
115:186 | E achá-lo-ás, ben sei, |
115:258 | mai-lo démo mui sotil, |
122:34 | E fez-lo lógo, par San Bonifaz. |
124:25 | mui grande con un venabre | e depoi-lo degolar. |
125:18 | mai-lo crérigo que dixe | lle quis tal ben de coraçôn, |
125:44 | mai-lo crérigo das mãos | muit' aginna lla tollía. |
125:64 | do Céo mui grorïoso | lógo lle-lo desfazía. |
125:94 | soon de que casar quige, | mai-lo démo, que sempre sól |
128:29 | pod' ir se foi muit' aginna | e disse “Por Déus lo santo”, |
129:27 | pelas térras; e quantos lo soubéron |
130:14 | e guarda-nos de fazê-lo peior. |
130:22 | Déu-lo cofonda, per u quér que for. |
131:58 | gran prazer do feito, fez-lo parecer. |
133:24 | e poi-lo prést' a sagra começou, |
135 | Como Santa María livrou de desonrra dous que se havían jurados por ela quando éran meninnos que casassen ambos en uno, e fez-lo ela comprir. |
136:19 | lle lançou por eno rostro ferí-lo Meninno. |
137:22 | por metê-lo do inférno dentro na caldeira. |
137:29 | en tirá-lo del, en guisa que en descreença |
137:39 | ca pero que gran sabor houvésse de querê-lo, |
137:40 | que per nulla maneira non podésse fazê-lo. |
137:41 | Esto fez a Virgen santa pera sig' havê-lo, |
138:21 | e poi-lo leixaron, foi lógu' el torcer |
138:51 | ca estas tetas lo crïaron tan ben |
142:30 | de guisa que lle fez perdê-lo sen. |
143:4 | havê-lo-á todavía. |
145:43 | Foi-s' aquel mancebo; mai-lo patrïarca |
146:65 | E un desses roméus lo fez. |
151:9 | porque non podéss' o démo | levá-lo a sas barreiras |
158:9 | que acorrê-lo vẽésse | como Sennor pïadosa, |
158:25 | e como Santa María | en tirá-lo aguçosa |
164:9 | fez-lo prender o ifante | que foi de Mont-Aragôn |
164:15 | Mas aquel ifant-abade | fez-lo de fóra chamar, |
165:54 | e daquí me tórno lógo, | e fas tangê-lo tabal.” |
171:21 | Dous anos lo foron crïar; |
176:27 | foron quantos lo oíron, | e déron porên loor |
178:5 | éra; e poi-lo oírdes, | haveredes ên sabor |
184:24 | Mai-lo fillo pela chaga | saiu, que mestér engrude |
185:9 | mais de guardá-lo a cima | lle mengou muito o sen, |
185:41 | e pois a el foi chegado, | lógu' el prendê-lo mandou, |
185:45 | escabeçá-lo faría. | Diss' el: “Se Déus me perdôn, |
185:63 | E leixárona dizendo: | “Veremo-lo que farás.” |
186:2 | se o vir en coita, acorrê-lo-á. |
188:2 | macá-lo encobrir queiran, | ela o faz pois mostrar. |
192:38 | macar lo disséra, |
192:101 | Poi-lo castigara, |
192:138 | fez-lo bautizar |
193:27 | E poi-lo hóm' a cabeça | houve da agua ben fóra, |
193:32 | ca tiínnan que mórt' éra; | mais pois lo ben connoceron |
195:166 | en desoterrá-lo |
195:167 | e dalí levá-lo |
195:168 | e depois deitá-lo |
195:171 | vertude fez en mostrá-lo |
198:5 | e poi-lo oíren, creo | que por mui maravilloso |
198:28 | todos quantos lo oíron, | e porende graças déron |
206:24 | preegar e dizer missa; | e poi-lo viron partir |
207:9 | do fillo foi el prendê-lo, | e quiséra-o matar |
213:16 | foi el con sas mercaduras; | e poi-lo ela viu ido, |
213:64 | assí que o non podéron | nunca ja dalí sacá-lo, |
213:65 | e el por un mui gran tempo | nono podían sãá-lo, |
215:26 | que lle fez perdê-lo braço | lógu', e caeu-ll' a espada. |
216:9 | de o cobrar, e quería | cobrá-lo ja como quér; |
216:27 | E saiu Santa María | de tra-lo altar entôn, |
218:31 | ca tevéron que éra | logar pera leixá-lo |
218:32 | mui mellor que en outro | e i acomendá-lo. |
218:33 | Porend' aa igreja | punnaron de levá-lo, |
219:23 | Aquesto todos lo viron. | Ond' avẽo ũa vez |
219:30 | ll-ían, e en ir veê-lo | non vos foi mui vagaroso. |
221:28 | diss' ela: “Levá-lo quéro | alô, assí Déus m' ajude, |
222:8 | e ben creo que vos seja | d' oí-lo mui saboroso, |
225:18 | e de consomir-lo todo | non vos foi mui vagaroso. |
228:20 | poi-lo non viu, foi pós ele | per alí per u passara, |
228:27 | E lógo foron veê-lo | todos quantos i estavan, |
232:17 | buscá-lo a muitas partes, | e por el tanto chorou, |
232:20 | que o buscou, mais achá-lo | non pode, per com' oí; |
233:8 | aqueles séus ẽemigos, | porque matá-lo cuidavan; |
234:6 | vertude pera fazê-lo, | non pód' aquesto comprir. |
235:10 | que morress' en séu serviço, | poi-lo séu ben nunca fal. |
235:50 | ca Déus lo alçou na cima | e eles baixou no val. |
239:43 | ca outra door lo ferir |
241:51 | des i de mórt' esquiva, | Sennor, matar-lo viste, |
241:53 | sennor, dá-me méu fillo, | ca ben pódes fazê-lo, |
241:54 | ca de punnar i muito | non hás, senôn querê-lo; |
241:55 | porende dá-mio vivo | que éu póssa havê-lo |
242:18 | os dedos en ũa pédra | deitou; e fez-lo tẽer |
245:35 | En un temôn o alcaide | mui fórt' estirá-lo fez |
251:36 | os séus braços e déu-llo; | e poi-lo recebeu, |
253:46 | por s' ir e dalí levá-lo | por gãar sa caridade. |
255:110 | acenduda; mas vede-lo que fez |
258:17 | e poi-lo despendeu todo, | un día ll' acaeceu |
258:35 | se fillou, e depois esto | ar direi-vo-lo que fez: |
261:38 | foi deles, e pres-lo a conjurar |
262:21 | tras lo altar, e viu lógo | con séus ollos e falou, |
262:32 | detrás lo altar u éra, | e contou-lles como viu |
263:6 | per que nos guardemos d' érro | e hajamo-lo amor |
263:28 | dizer, e verá-lo córpo | daquel que dela naceu, |
265:40 | E o Emperador, poi-lo viu, mui gran |
267:9 | contar-vo-lo-ei brevement' e aginna |
267:41 | mai-lo démo, que sempre nósco traballa, |
267:76 | poi-lo viron, todos se maravillaron; |
267:82 | na Virgen sempr' houv'. Hei-vo-lo acabado. |
269:10 | quant' havía despendera | pera fazê-lo guarir. |
271:1 | Ben póde seguramente | demandá-lo que quisér |
271:5 | que Morabe é chamado, | por lo alcaide maior |
271:40 | ca nas cuitas deste mundo | acorrê-lo-á mui ben |
272:2 | vai por nós, que no-lo démo | non faça desasperar. |
274:1 | Poi-lo pecador punnar | en servir Santa María, |
281:59 | Poi-lo viu el Rei queixar-se | e mui ben se repentir, |
284:2 | guardá-lo-á do démo | e de sa tentaçôn. |
292:27 | E pois lo houv' i metudo, | segundo com' aquí diz, |
292:57 | quér' est' anél tẽer migo, | mas dá-lo en ofreçôn |
293:9 | todos quantos lo viían, | e davan-lle con amor |
300:31 | o dém', e faz-lo estar |
303:4 | de Burgos, e se m' oírdes, | direi-vo-lo tod' enteiro, |
305:29 | El disse: “Fazê-lo quéro | sobre pennor, ca na térra |
314:4 | e de como foi o feito | todo vo-lo contarei, |
316:5 | e vós punnad' en oí-lo | por aquel que pód' e val, |
318:27 | ‘Páter nóstro’ por aquesto, | Déus lo cofonda porên.” |
318:28 | E poi-lo todos disséron, | a que o mundo mantên |
318:41 | por que quantos lo pois vissen | leixassen de fazer mal; |
319:8 | dizer, se m' oírdes; e poi-lo contado |
325:54 | e de com' o feito fora | todo lle-lo retraía. |
326:2 | de quen s' atreve de furtá-lo séu. |
326:6 | ca servindo-a ben havê-lo-á. |
328:48 | de vedar aquele nome, | a gente mais lo dizía; |
329:38 | mandou que buscá-lo fossen | e pera el o trager. |
329:39 | Eles a buscá-lo foron | e chegaron ben alá |
331:13 | en com' éra fremosinno, | e mil vezes lo beijava |
332:45 | e sei que poi-lo oírdes, | diredes, par San Martín, |
333:15 | muitos santos lo trouxéron | u Déus miragres mostrava |
333:52 | todos a aquestas vózes; | e poi-lo são acharon, |
335:29 | mais todo quanto tiínna | a póbres lo hei ja dado.” |
336:10 | e se ben nos ascuitardes, | de grado vo-lo diremos. |
336:46 | tornou mais frío ca néve, | nos miragres lo leemos. |
338:19 | Tan tóst' os que con el éran | pelas mãos lo fillaron |
338:21 | e poi-lo viu tan maltreito, | el e os outros choraron, |
342:21 | Poi-lo Emperador esto | soube, lógo cavalgou, |
343:27 | Poi-lo capelán foi ido, | a todos quantos entravan |
347:11 | E con gran coita d' havê-lo, | foi fazer sa romaría |
352:15 | o cavaleiro de dar-llo | nen sól por haver vendê-lo; |
352:16 | mais havía voontade | d' ante séu sennor tragê-lo, |
352:17 | porque mui mais d' outra cousa | lle prazería d' havê-lo |
352:18 | ante que o haver outre | ou perdê-lo per ventura. |
355:52 | nunca me casarei vusco, | non vo-lo digu' en trebello, |
358:16 | de térra; e pois lo viron | quadrado, ca non redondo, |
366:47 | éran muito en chamá-lo, | nen per siso nen per arte |
366:52 | d' aquele falcôn havê-lo, | apartou-se da companna |
366:57 | e pos-lo ant' o Infante, | que loou muit' a Reínna |
369:54 | e deceu-se pera Tejo, | por dar-ll' a bever no río | e o topete lavá-lo. |
369:84 | mandou; e poi-lo viu, lógo | ar mandou que se calasse. |
376:14 | ca en serví-lo sa vida | el havía despenduda. |
376:25 | de o guardar com' houvéra | a guardá-lo, e perdudo |
376:45 | e déu-lla; e pois lo feito | lle contou, com' éu aprendo, |
378:21 | sabê-lo, que en Sevilla | avẽo dũa mollér |
383:23 | E poi-lo houvéron visto, | ar fezéron romarías |
384:28 | e poi-lo viron maltreito, | un frade con el poséron |
386:33 | a vendê-lo en Sevilla; | e porende se queixavan |
391:22 | podían mellor seê-lo. | E porende bẽeizer |
392:16 | un alfamar, e vendê-lo | foi a casa da Reínna, |
392:26 | ⌧ que ambos lo cofondessen | se fezéra tal loucura |
399:14 | que non dava por matá-lo | sól ũa formiga. |
401:24 | per muitas de maneiras, | por fazê-lo pecar, |
401:33 | per que serví-lo póssa, | e que me dé poder |
405:44 | Poi-lo sábad' acabado |
411:99 | e que a el saísse | recebê-lo aginna; |
418:4 | como os déu a sa Madre, | por que quantos lo oír |
419:67 | Mais a hóra da sésta, | direi-vo-lo que fez |
419:78 | Apóstolos e en Jo- | safas lo enterrou. |
419:99 | Os onze, poi-lo viron, | disséron: “Tól-t' alá, |
422:3 | joïgá-lo mundo | cono poder de séu Padre. |
424:36 | ar í-lo-ei éu connocer.” |
424:60 | passá-lo mar por guarecer. |
426:28 | e a gent' aos céos subí-lo viu, |
426:33 | joïgá-lo mund' e os mórtos fará |