4:3 | essa do fógo guardou |
6:71 | e aquel que o ferira | eno fógo o queimaron, |
19:21 | do fógo do céo, ca tod' encendudo |
35:18 | estas non tangeu o fógo, | mai-lo al foi tod' arder. |
37:12 | Aquel mal do fógo atanto o coitava, |
39 | Esta é como Santa María guardou a sa omagen, que a non queimas' o fógo. |
39:11 | E como quér que o fógo queimasse |
39:17 | tangeu o fógo, come o hebréo |
45:42 | mais tornad' a vósso fógo | e nóssa alma leixade.” |
53:6 | começaron daquel fógo | que salvaj' ouço chamar. |
53:21 | “Se non quisérdes, o fógo | sei éu que verná a mi |
53:34 | que por séu rógo do fógo | os quis Déus todos livrar. |
58:27 | fógo, u mais de mil vózes oiu |
81 | Como Santa María guareceu a mollér do fógo de San Marçal que ll' havía comesto todo o rostro. |
81:9 | fógo, e ar outrossí |
81:21 | daquele fógo montês |
91 | Como Santa María deceu do céo en ũa eigreja ante todos e guareceu quantos enfermos i jazían que ardían do fógo de San Marçal. |
91:14 | deste fógo que chaman de San Marçal. |
91:25 | queimava peior que fógo; e assí |
91:50 | non leixou do fógo, nen sól un sinal. |
105:73 | sofreu de fógo gran coita esquiva, |
105:81 | diste-me fógo que tan mal queimava |
105:94 | daqueste fógo e de séu fumaz.” |
111:33 | foi ao fógo privado |
116:42 | que o fógo conssume.” |
134 | Esta é como Santa María guareceu na sa eigreja en París un hóme que se tallara a pérna por gran door que havía do fógo de San Marçal, e outros muitos que éran con ele. |
134:9 | E do fógo tan mal |
134:34 | daquel fógo sãos, |
163:14 | e déu-ll' a lingua tal sõo | como fógo que estala. |
175:66 | lle déron dentr' en un fógo, | dizendo-ll': “Aquí folgade.” |
186 | Esta é como Santa María guardou ũa mollér do fógo, a que querían queimar. |
186:38 | E por aquesto no fógo arderá, |
186:52 | lles poséron fógo, non vistes maior; |
186:56 | ren daquele fógo. E a gente viu |
186:61 | e a dona do fógo remãeceu |
205:23 | na torre meteron cavas | e fógo pola queimaren; |
205:25 | do fógo, ontr' as amẽas | punnavan de se deitaren; |
205:27 | Con esta coita tan grande | do fógo que os cegava |
205:28 | e d' outra parte do fógo | que os mui fórte queimava, |
205:33 | e pero que mui gran fógo | de todas partes viínna, |
215:31 | E metêrona no fógo | mui grand', e jouv' i dous días; |
215:34 | guardou aquesta do fógo, | que sól non lle noziu nada. |
215:35 | E do fógo a sacaron | e houvéron tal consello |
255 | Como Santa María guareceu a mollér que fezéra matar séu genrro polo mal prez que ll' apõían con el, que non ardeu no fógo en que a meteron. |
255:67 | mas a ao fógo |
255:96 | e de fógo, dond' houv' ela pavor; |
255:108 | o fógo tollía. |
255:120 | que a fezéssen do fógo saír |
259:25 | a que chaman fógo de San Marçal, |
259:33 | ca o fógo no pé lle começou |
259:38 | lle fez o fógo lógo del fogir. |
307 | Como Santa María tolleu ũa gran tempestade de fógo en térra de Cecilla. |
307:16 | que en aquel monte fógo s' acendeu |
316:26 | fillar e põer-lle fógo, | assí que a fez queimar. |
316:32 | por quanto na ta ermida | mandei o fógo põer; |
332 | Esta é como en ũu mõesteiro eno reino de Leôn levantou-se fógo de noite, e mató-o a omage de Santa María con o véo que tiínna na cabeça. |
332:1 | Atán gran poder o fógo | non há per ren de queimar |
332:3 | Ca, macar grand' elemento | foi Déus do fógo fazer |
332:24 | ontr' o altar e o córo, | e o fógo s' aprendeu |
332:28 | nen quis que aquele fógo | podésse adeant' ir; |
332:30 | o véo da sa cabeça | e ant' o fógo lançar |
332:31 | o foi. E depois o fógo | sól non queimou nulla ren, |
332:36 | podéss' amatar o fógo | e non sofrer que mais mal |
341:29 | e sequér en un gran fógo | en meo daquela praça |
341:31 | Diss' ele: “Par Déus, no fógo | non quéro que vós queimedes, |
343:18 | dizendo ca med' havía | que no fógo a deitasse. |
345:65 | que o non queim' este fógo, | e sequér a mi leixade; |
345:68 | ao menínn' e à Madre | do fógo que muit' ardendo |
345:76 | e como a Santa Virgen | ben do fógo a chamara |
345:78 | ambos do fógo e 'n salvo | os fora entôn põer. |
390:22 | e do fógo do inférno mortal |
422:14 | U queimará fógo | sérras e vales e montes, |
427:25 | linguas de fógo sobre si, que os todos encendeu |