38:39 | dizendo: “Vélla, son muit' enganados |
64:55 | Mais aquela vélla, com' éra mollér mui vil |
75:23 | mais a vélla aa Virgen | havía por séu conórte, |
75:43 | da vélla como morría, | e que lle désse recado |
75:47 | que non leixarei agora | pola vélla que no bico |
75:49 | Quand' aquest' oiu a moça | da vélla, foi-se correndo |
75:53 | Quand' est' entendeu a vélla, | foi mui trist' a maravilla |
75:59 | se aquesta vélla mórre, | segund' éu entend' e creo, |
75:68 | seend' aa cabeceira | daquela vélla sentada. |
75:83 | seer, mais fez aa vélla | que se ferisse no peito |
75:88 | e disse-ll' entôn a vélla: | “Sennor, nóssa avogada, |
75:106 | a vélla, e viu a Virgen | tan fremosa e tan crara, |
75:109 | Entôn diss' aa vélla: “Ven-te | ja comigo, ai amiga, |
85:14 | atad' en ũa gran casa vélla, o mesquinno; |
128:8 | e foi pedir a conssello | a ũa vélla sorteira |
128:19 | O vilão crev' a vélla | e fez todo séu mandado; |
147 | Como ũa mollér póbre déu sa ovella a guardar a un ovelleiro, e quando ao trosquïar das ovellas vẽo a vélla demandar a súa e o ovelleiro disse que a comera o lobo, chamou Santa María de Rocamador, e a ovella braadou u lla tiínna o ovelleiro asconduda e disse: “ei-me acá, ei-m' acá.” |
147:21 | A vélla por mentiroso |
147:31 | E a vélla mui festinno |
180:1 | Vélla e Mininna, |
180:11 | Ca Vélla é, segund' a profecía |
255:88 | u ũa casa mui vélla está: |
270:31 | Na Vélla Lei daquesta | Moisên, com' aprendí, |
383:9 | que chaman Santa María | a Vélla, a que de grado |
383:36 | “Acórre-me, Glorïosa, | a Vélla Santa María |
383:49 | teve na Vélla igreja | noveas, e mui loada |