31:6 | de Jésse na sa eigreja | que éste en Vila-Sirga, |
31:60 | poi-lo viu en Vila-Sirga, | houv' ên maravilla féra; |
217 | Esta é de como un conde de França que vẽo a Santa María de Vila-Sirga non pude entrar na eigreja a mẽos de se confessar. |
217:8 | a Virgen en Vila-Sirga | dun conde que vẽo i |
218 | Esta é como Santa María guareceu en Vila-Sirga un hóme bõo d' Alemanna que éra contreito. |
218:3 | E dest' en Vila-Sirga | miragre mui fremoso |
218:30 | Mas atá Vila-Sirga | con el foron chegados, |
218:49 | e pois a Vila-Sirga | os déu en ofreções |
227:8 | que ía a Vila-Sirga | cada ano sen vergonna |
227:13 | de Vila-Sirga, u ele | ía sempr' en romaría, |
227:41 | e a Vila-Sirga lógo, | a cas da Santa Reínna, |
229 | Como Santa María guardou a sa eigreja en Vila-Sirga dos mouros que a querían derribar, e fez que fossen ende todos cégos e contreitos. |
229:6 | u óra é Vila-Sirga, | segundo que aprendí. |
232 | Como un cavaleiro que andava a caça perdeu o açor, e quando viu que o non podía achar, levou ũu açor de cera a Vila-Sirga, e achó-o. |
232:23 | aa Virgen grorïosa | de Vila-Sirga, ca sei |
234 | Esta é como Santa María de Vila-Sirga fez oír e falar un moço que éra sordo e mudo, porque teve vigía ũa noit' ant' o séu altar. |
234:16 | que se foss' a Vila-Sirga; | e foi i, e pois chegou, |
243 | Como ũus falcõeiros que andavan a caça estavan en coita de mórte en un regueiro, e chamaron Santa María de Vila-Sirga, e ela por sa mercee acorréu-lles. |
243:7 | mostrou cabo Vila-Sirga | per ũa mui gran geada, |
243:20 | chamaron de Vila-Sirga | que os valess', e certeiros |
253 | Como un roméu de França que ía a Santïago foi per Santa María de Vila-Sirga, e non pod' ên sacar un bordôn de férro grande que tragía en pẽedença. |
253:29 | que chaman de Vila-Sirga, | e preguntou aa gente |
253:31 | “Alí chaman Vila-Sirga, | logar mui maravilloso, |
268 | Como Santa María guareceu en Vila-Sirga ũa dona filladalgo de França, que havía todo-los nembros do córpo tolleitos. |
268:6 | que fezo en Vila-Sirga, | ond' outros muitos sabemos. |
268:24 | de Vila-Sirga de grado | vaa, que éu sãa seja |
268:29 | e pois foi en Vila-Sirga | fez, como sól seer manna |
278 | Como ũa bõa dona de França, que éra céga, vẽo a Vila-Sirga e teve i vigía, e foi lógo guarida e cobrou séu lume. E ela indo-se pera sa térra, achou un cégo que ía en romaría a Santïago, e ela consellou-lle que fosse per Vila-Sirga e guarecería. |
278:4 | que mostrou en Vila-Sirga | a Madre de Manüél, |
278:8 | a fazer en Vila-Sirga | miragres, per que sãou |
278:30 | que fosse por Vila-Sirga, | se quisésse lum' haver. |
278:34 | llo déra en Vila-Sirga | pelo séu mui gran poder. |
278:37 | e pois foi en Vila-Sirga, | fez sa oraçôn e viu, |
301 | Como Santa María de Vila-Sirga tirou un escudeiro de prijôn, que o tiínnan en Carrôn pera matar. |
301:4 | a Virgen en Vila-Sirga, | na sa eigreja honrrada, |
301:25 | e achou-s' en Vila-Sirga, | e foi ende ben certeiro |
313 | Esta é da nave que andava en perígoo do mar, e os que andavan en ela chamaron Santa María de Vila-Sirga, e quedou lógo a tormenta. |
313:12 | a Virgen Santa María | de Vila-Sirga con séu |
313:31 | que ela en Vila-Sirga | fez e faz a quantos van |
313:36 | a Virgen Santa María | de Vila-Sirga, e non |
313:47 | Pois que tu en Vila-Sirga | aos cégos lume dás |
313:62 | oférta a Vila-Sirga, | e non quise falecer. |
313:64 | que o crérigo adusse | a Vila-Sirga, u faz |
355 | Esta é como Santa María de Vila-Sirga livrou ũu hóme da forca, que non morreu, por un canto que déra a sa eigreja. |
355:38 | e atá en Vila-Sirga | non llo ar houv' enmentado. |
355:44 | de pédra pera a óbra | de Vila-Sirga, e quanto |
355:68 | e diss': “Ai, Santa María | de Vila-Sirga, e quando |
355:87 | quando foi en Vila-Sirga, | assí como ja contamos, |
355:96 | María de Vila-Sirga; | ca sa mercee é tanta |