5:65 | sõo mui póbr' e coitada, e de vósso ben hei mestér.” |
55:37 | Esto con medo cho peço, | ca éu sõo mui covarda |
63:45 | mais a Santa María diz: “Sõo téu, |
75:56 | ca non hei quen me comungue | e sõo desamparada.” |
75:98 | e muito sõo pagada | de quan ben aquí vẽéstes; |
85:26 | ca éu sõo a que tu e todos téus parentes |
102:48 | Mais ben sõo sabedor |
152:21 | éu sõo Santa María, | e venno-te téu estado |
163:14 | e déu-ll' a lingua tal sõo | como fógo que estala. |
168:24 | pero éu sõo pecador, |
175:40 | padre, e non vos matedes, | ca de cérto vivo sõo; |
201:40 | non cates com' éu sõo | pecador e astrosa, |
246:37 | “éu sõo a que nas cuitas | acórr' a quen m' há mestér, |
251:5 | e des que o oírdes, | ben sõo fis e sei |
292:65 | e sõo séu quitamente, | pois fui cavaleir novél |
294:5 | que, des que o ben oírdes, | cérto sõo que tennades |
296:9 | por un monge, sant' hóme; | e sõo cért' e sei |
300:38 | porque sõo de séu bando, |
324:37 | ca por ti sõo guarido, | ai, Sennor esperital.” |
325:46 | e diss': “En térra de Tánjar | me sõo como soía.” |
325:59 | Entôn a mollér lles disse: | “éu sõo póbr' e mesquinna, |
336:29 | non cates a como sõo | mui comprido de maldade |
336:35 | Entôn diss' o cavaleiro: | “Mia Sennor, éu sõo vósso, |
341:30 | me meterei, ca non sõo | daquelas que esto fazen.” |
349:23 | sõo do Sennor que dizes | e estou aparellada |
355:74 | deste feito que mi apõen. | Se éu non sõo culpado, |
372:21 | ca éu sõo aquela | que pósso guarecer |
402:4 | sõo, mais catad' a vóssa valor |
404:64 | que se non pérça; ca éu sõo séu |
419:64 | que lles diss': “Aquí sõo | vósqu'.” E lógo sentiu |
422:22 | U verrá do céo | sõo mui fórt' e rogido, |