B:6 | ca ben trobar assí s' há de fazer. |
2:49 | quen s' en esta ta cadeira, |
2:50 | se tu non és, s' assentasse, |
3:26 | repentiu-s' e foi perdôn |
5:18 | cruzou-s' e passou o mar e foi roméu a Jerusalên. |
5:21 | Quando s' houv' a ir o Emperador, aquel irmão séu, |
5:28 | catou séu irmão a sa mollér e namorou-s' entôn |
5:41 | a séu irmão foi e da Emperadriz non s' espediu; |
5:45 | Quando foron ambos a ũa parte, fillou-s' a chorar |
5:51 | Quand' o Emperador de térra s' ergeu, lógo, sen mentir, |
5:52 | cavalgou e quanto mais pod' a Roma começou de s' ir; |
5:54 | e lógo que a viu, mui sannudo a ela leixou-s' ir |
5:111 | A santa dona, pois que s' espertou, non sentiu null' afán |
5:128 | foi end', e muitos gafos fezéron s' i trager. |
5:147 | A Emperadriz fillou-s' a chorar e diss': “A mi non nuz |
6:69 | Quand' esto diss' o meninno, | quantos s' i acertaron |
7:15 | s' houve dun de Bolonna, |
7:43 | Pois s' a dona espertou |
8:34 | entendeu que muit' errara, | e lógo s' arrepentiu; |
9:47 | Quand' est' houve dito, | cuidou-s' ir sen falla; |
9:68 | foi-s' entôn sa vi', a | omagen no sẽo. |
9:105 | E ao mar s' ía |
11 | Esta é de como Santa María tolleu a alma do monge que s' afogara no río ao démo, e feze-o ressocitar. |
11:72 | o sino a que s' ergía, |
13:6 | a ela s' acomendava, | e aquello lle prestou. |
13:11 | E u pendurad' estava | no forca por s' afogar, |
13:14 | so os pées e alçó-o | assí que non s' afogou. |
14:36 | o frade que éra mórto | foi-s' en pées lógu' erger, |
14:37 | e contou ao convento | como s' houvér' a perder, |
15:104 | teve ben, e lógo s' espediu |
16 | Esta é como Santa María converteu un cavaleiro namorado, que s' houvér' a desasperar porque non podía haver sa amiga. |
16:6 | un namorado que s' houvér' a desasperar. |
16:28 | viu con amores, atán tóste s' apercebeu |
17:20 | tornou-s' en forma d' hóme sabedor, |
17:57 | Mas foi-s' o démo e fez-ll' o bocín, |
19:23 | Poi-los malapresos arder-s' assí viron, |
19:30 | que fossen da térra como quen s' eixilla. |
21:22 | por el, e sas faces fillou-s' a carpir. |
22:29 | e déron-ll' algu'; e el punnou de s' ir |
24:34 | O préste lógo foi-s' erger |
25:47 | tangeu e fillou-s' a dizer |
25:135 | Entôn fillaron-s' a correr, |
26:21 | Pois esto fez, meteu-s' ao caminno, |
26:47 | foron-s'; e lógo chegaron |
27:47 | Foron-s' os judéus, e gãou dessa vez |
31:48 | meteu-se na sa eigreja | e parou-s' ant' a omage; |
33:17 | e começou-s' afondar |
33:47 | Começaron-s' a sinar, |
33:54 | E el fillou-s' a chorar |
34:13 | des i assentou-s' alí e fez gran falimento; |
35:2 | dereit' é que s' en mal ache | se llo pois quisér toller. |
35:38 | ca viron ben seis galéas | leixar-s' a eles correr, |
35:88 | éran; e pois s' apartaron, | cada ũu deles quis |
37:28 | E quando s' espertou, sentiu-se mui ben são, |
38:36 | houv' ant' eles e fillou-s' a culpar. |
42:33 | Pois feit' houve sa promessa, | o donzél lógo s' ergeu, |
42:50 | deitou-s' o novio primeiro | e tan tóste s' adormiu; |
42:57 | Lógo s' espertou o novio, | mas pero non se quis ir; |
42:65 | Entôn s' espertou o novio, | e desto tal medo pres |
42:66 | que s' ergeu e foi sa vía, | que non chamou dous nen tres |
43:49 | que s' amercẽasse dela | e séu Fillo ll' ementando, |
44:29 | s' ên quisésse, fez-ll' o açor vĩir |
45:7 | Aqueste de fazer dano | sempre s' ende traballava, |
45:14 | que s' en todo non metesse | por de mui gran crüeldade. |
45:51 | Depois aquestas palavras | o ángeo lógo s' ía |
45:63 | Tornou-s' o ángeo lógo; | e atán tóste que viron |
45:67 | Pois que s' assí os dïabos | foron dalí escarnidos |
46:31 | pois fillava-s' a dizer |
46:40 | prender Déus nen s' abaxar, |
47:17 | Pero beved' estava | muit', o monge quis s' ir |
47:21 | Quand' esto viu o monge, | fèramên s' espantou |
49:25 | en que s' houvéran de perder |
50:18 | e leixou-s' encima, demais, por nós matar. |
50:23 | E a Santa Virgen, en que s' el ensserrou, |
51:38 | da omagen s' escudara, |
52:16 | e ant' a pórta paravan-s' en az |
53:9 | per que s' ambos governavan; | mas quen m' ascoitar quisér, |
54:28 | e o coiro fendera-s' e britara, |
54:55 | Pois esto dit' houve, foi-s'. E mui cedo |
55:2 | que mui d' anvidos s' assanna | e mui de grado perdõa. |
55:43 | Foi-s' entôn Santa María, | e a monja ficou sãa; |
57:43 | foi-s' ende con sa gente |
57:62 | que un non s' ergía. |
58 | Como Santa María desvïou a monja que se non fosse con un cavaleiro con que poséra de s' ir. |
58:13 | que a troux' a que s' houve de pagar |
58:18 | e pos de s' ir a el a un curral |
58:52 | aquele con que poséra de s' ir, |
59 | Como o Crucifisso déu a palmada a honrra de sa madre aa monja de Fontebrar que poséra de s' ir con séu entendedor. |
59:19 | quiséra s' ir dessa vez. |
59:31 | E pois s' ergía dalí, |
59:37 | por s' o convento erger |
59:46 | a meia noite s' ergeu |
59:57 | Entôn s' ergeu a mesquinna |
59:58 | por s' ir lóg' ante da luz; |
59:68 | nen s' assí foss' escarnir. |
59:72 | britou; e espantou-s' ên |
63:54 | del rei Almançor, que s' houv' a recreer. |
64:12 | con aquela dona; mais pois s' ir dalí cuidou |
64:35 | Foi-s' o cavaleiro lógo dalí. Mas, que fez |
65:62 | e teve-s' entôn ja por desasperado. |
65:79 | Foi-s' o hóm' e punnou de chegar mui cedo |
65:95 | Dizend' aquesto, foi-s' a noite chegando, |
65:107 | E des i ergeu-s' e como quen s' aparta |
65:139 | Levantou-s' o hóme, e con el o louco, |
65:147 | Foi-s' entôn a Virgen pois esto foi feito; |
65:149 | que se foss', e teve-s' end' el por maltreito |
67:18 | meteu-s' en un córpo mórto | d' hóme de mui gran beldade, |
68:31 | Tan tóst' aquela s' espertou |
68:32 | e foi-s'; e na rúa topou |
69:40 | ant' o préste e que s' agẽollasse; |
69:48 | e foi-s' a casa do monje privado, |
74:15 | Pois est' houve dit', o démo s' assannou |
74:38 | fogir da igreja u s' ía perder. |
75:38 | mais por ren que lle dissésse, | partir non s' ende quería; |
75:114 | e que mui ben s' acharía | de quanto alí vẽéra, |
75:116 | e pois aquest' houve dito, | foi-s' a Benaventurada. |
75:119 | e tornou-s' a cas do rico, | e houv' i outros antollos, |
76:14 | o sen, e con coita fillou-s' a carpir. |
76:34 | meteu-s' en orden pola mellor servir. |
77:7 | Que amba-las súas mãos assí s' encolleran, |
77:12 | tornou-s' a Santa María, a nóbre Reínna, |
77:30 | quando s' estendía o nervio odeito. |
78:51 | Tan tóste correndo foi-s' aquel fals' arteiro, |
84:16 | cada noite s' esfurtava | de sa mollér e dos séus |
84:17 | e ant' a omagen s' ía, | dizend': “Os pecados méus |
84:43 | E parou-s' ant' a omagen | e disso assí: “Sennor, |
86:29 | e pois s' a mesquinna en tal coita viu, |
87:31 | Poi-lo sant' hóme s' espertou, |
88:36 | nen s' aas hóras levar, |
88:80 | muit' e fillou-s' a chorar |
91:16 | fazían-s' entôn levar |
91:30 | nen en séus pées s' erger, |
92:23 | Entôn lógo s' adormeceu, |
92:35 | O crérigu' entôn s' espertou |
93:17 | E el alí estando, fillou-s' a dizer |
93:33 | Tanto que foi guarido, começou-s' a ir |
94:39 | m' acomend'.” E foi-s', e non |
94:65 | Mais pois que s' arrepentiu |
94:71 | e fillou-s' a preguntar |
94:83 | porque s' assí nomear |
94:111 | e fillaron-s' a cantar |
95:35 | e quiséran-s' ir con todo. Mas a que non érra |
97:14 | e con coita fillou-s' a chorar |
97:34 | s' e pois começou-ll' assí a dizer: |
97:59 | Est' hóme punnou tóste de s' ir |
98:8 | e porque s' ên non doía | en séu coraçôn, |
98:17 | Quand' aquesto viu a dona, | fillou-s' a chorar |
99:33 | E porên s' houv' a perder |
99:35 | que punnavan de s' erger |
103:10 | mui crara e mui fremosa, | e cab' ela s' assentou. |
103:22 | Des i foi-s' a passarinna, | de que foi a el mui gréu, |
104:9 | e por quanto s' el casara, | tan gran pesar houv' entôn, |
104:48 | e deitou-s' ant' a omagen | e disse: “Sennor de prez, |
105:57 | E desto queixou-s', e fez end' enquisa |
106:31 | en térra; mais non s' ergeu: |
106:44 | Pois s' o primeiro sentiu |
108:1 | Dereit' é de s' end' achar |
108:6 | que s' houve de rezõar |
108:31 | como s' enserraría?” |
109:3 | Dereito fazen de s' ir perder |
109:13 | s' assũaron e fillaron entôn |
109:17 | essa companna assí s' espantou |
112:18 | querendo-s' a nav' afondar. |
112:36 | e da nave s' alongaron, |
115:82 | ou s' encanta |
115:225 | pães.” E lógo s' ía. |
115:289 | s' houv' a tornar pedindo |
121:14 | a ela s' acomendava, | que aos séus nunca fal. |
121:39 | Foron-s' eles; e daquesto | o cavaleiro non viu |
122:37 | e as donas fillaron-s' a carpir, |
125:81 | Foi-s' entôn a Virgen santa | aa donzéla, alí u |
125:89 | A novia s' espertou lógo | chorando, e esto que viu |
127:14 | que lógu' en todas maneiras | s' houve de maenfestar. |
130:12 | e preçan-s' ende, assí seer sól; |
132:68 | foi-s' el en si acordando |
132:102 | foi-s' a mui Santa Reínna; |
132:119 | lógo ambos s' abraçaron, |
132:128 | E do leit' entôn s' ergía |
137:15 | a que s' ele noit' e día sempr' acomendava |
139:32 | parou-s' en az |
139:37 | que non s' espante, |
141:17 | que u s' agẽollava caía decendo |
141:23 | Un día ll' avẽo que u s' agẽollava |
142:26 | pela cabeça, e quiséra-s' ên |
143:38 | E lóg' a gente fillou-s' a rogir |
144:33 | e o touro leixou-s' ir de randôn |
144:48 | E o touro s' ergeu e dessa vez |
145:18 | sa pórt' e s' asconde dentro nos rancões; |
145:36 | E pois s' apartaron, diss': “Esto vos digo: |
145:43 | Foi-s' aquel mancebo; mai-lo patrïarca |
146:44 | e foi-s' e prendeu ocajôn. |
146:53 | Foron-s' eles; e remaniu |
147:33 | e meteu-s' ao caminno |
148:20 | sa camisa vestida, | ca armar non s' uviara; |
151:22 | E foi-s' e leixou a dona | con todas sas covilleiras, |
153:30 | que lógo s' ergía |
153:35 | chamando-s' astrosa, |
154:20 | fillou-s' a jogar os dados | con outro séu companneiro. |
154:24 | en redor veend' o jógo | fèrament' ên s' espantavan, |
155:24 | muit' alégre do sant' hóme | atán tóste s' espediu |
155:33 | que ll' o ermitán mandara; | e fillou-s' a comedir |
156:26 | houvéra muitas vegadas, | e fillava-s' a gemer. |
156:43 | e a Virgen porên todos | fillaron-s' a bẽeizer, |
157:12 | e depois que s' eles foron, | lóg' a fazer se fillou |
157:21 | E ela, quando viu esto, | a Rocamador foi-s' ên |
158:19 | E el moveu atán tóste | e foi-se quanto s' ir pude | como ll' a Santa Reínna |
162:44 | a foi a quantos s' i foran juntar |
164:6 | que do mal que lle fezéron | mostrou-s' ên por despagada. |
164:13 | e el foi-s' aa eigreja, | cuidando i guarecer, |
164:32 | e assí estede sempre; | e per esto s' entendeu |
165:21 | e foron-s' aa eigreja | sas orações fazer, |
165:28 | contaron-se quantos éran, | mais poucos s' acharon i. |
165:57 | mas ante que s' ên partisse, | déu i grand' alg' o soldán |
167:20 | e levou séu fillo mórto, | maravillando-s' a gente; |
168:22 | e fillou-s' assí a dizer: |
169:10 | s' ían, que alí fora | da Reínna sen par |
169:28 | quando s' alçaron mouros | des Murç' atá Sevilla; |
172:16 | e lóg' a Santa María | de Salas s' acomendaron; |
172:25 | con séu haver ao pórto, | e meteu-s' en sa comenda. |
174:2 | outrossí ar praz-lle muito | de quen s' ende ben repente. |
174:4 | Santa María e sempre | a ela s' acomendava; |
174:10 | e fillou-s' a chorar muito, | como hóme que se sente |
175:35 | E el foi-s' a Santïago, | u havía prometudo; |
176:23 | os pecados que hás feitos.” | E el lógo s' espertou |
177:17 | s' acomendou e mandou-se | lógo levar dessa vez |
179:34 | e saiu-s' ao portal, |
189:19 | Aquesto fez el mui cedo | e meteu-s' ao caminno | con séu bordôn ena mão; |
191:21 | mas ergeu-s' e déu loores | aa Virgen mui comprida |
192:70 | s' o mour' e tremendo |
193:24 | E dando mui grandes vózes, | os da nave s' i juntaron, |
194:25 | mas non quis Santa María | que tal feito s' encimasse, |
194:33 | fillou todo o séu lógo | e foi-s'; e eles ficavan |
196:27 | maravillou-s' ende muito | e ficou tan espantado, |
198:7 | Naquel logar s' ajuntaron | d' hómees mui gran companna |
198:11 | e a lidar começaron, | ferindo-s' a desmesura, |
202:10 | per el ja non s' acharía, | nen per outro sabedor. |
202:11 | El ja por desasperado | de s' aquela rim' achar |
202:12 | per hóme daqueste mundo, | foi-s' entôn a un altar |
202:14 | de s' acabar esta prosa | que lle foss' ajudador. |
202:29 | Mais a cabo dũa péça | a omage s' enclinou |
206:28 | missa de Santa María, | e fillou-s' end' a doer, |
207:14 | e homildou-s' a omagen | e disso “graças” porên. |
208:42 | deitou-s' o póblo en térra | a prézes tod' estendudo. |
209:29 | de mia door e fillavan-s' a chorar, |
210:13 | en dizer tal mandado | per que Déus s' ensserrasse |
211:14 | por oír a missa que s' i dizía |
212:32 | e foi-s' a Santa María | e en prézes se meteu |
212:37 | viu, prendeu atal conssello | de s' a sa casa vĩir, |
212:39 | E tornando-s' a sa casa, | teve que éra mellor |
212:45 | e espertou-s' e chamó-a, | e tirou-lle de so si |
213:17 | por fazer mais a sa guisa, | des que s' achou sen marido, |
213:35 | Ele, pois foi na eigreja, | deitou-s' entôn mui festinno |
214:36 | fez per si dad' a sa parte, | e tornou-s' o as de suso |
216:43 | O cavaleiro da Virgen | muit' alégre s' espediu |
216:44 | e foi-s' u sa mollér éra | e contou-lle quanto viu, |
217:21 | quand' aquesto viu o conde, | começou-s' a repentir |
218:29 | e de o i leixaren | todos s' i acordaron. |
219:28 | e viron o démo negro, | fillaron-s' end' a riír; |
221:19 | E pois tornou-s' a Castéla, | des i en Burgos morava, |
221:30 | E quand' aquest' houve dito, | de séu padre s' espedía. |
223:22 | e contra o démo daquesta s' escude. |
225:25 | e se s' ao sól parava, | lóg' a aranna viía, |
225:37 | e el a coçar fillou-s' e | non catou al senôn quando |
226 | Esta é do mõesteiro d' Ingratérra que s' afondou e a cabo dun ano saiu a cima assí como x' ant' estava, e non se perdeu null' hóme nen enfermou. |
226:16 | começand' a missa os monges, s' abriu |
227:17 | e el nembrou-s' end' e lógo | chorou, baixando a tésta. |
227:29 | que dele s' amerceasse, | ca por ela tan astroso |
227:35 | E quand' esto houve dito, | lógo s' os férros partiron |
228 | Como un hóme bõo havía un múu tolleito de todo-los pées, e o hóme bõo mandava-o esfolar a un séu mancebo, e mentre que o mancebo se guisava, levantou-s' o múu são e foi pera a eigreja. |
228:14 | foi-s' o múu levantando | con súa enfermidade |
228:36 | e pois foi-s' a cas séu dono, | onde mui maravillados |
231:27 | Ca macar s' i ajuntava |
231:47 | O maestre s' espertava |
232:25 | E esto foi lógo feito, | e foi-s' e, com' apres' hei, |
232:31 | Pois que sa oraçôn feita | houve, ar tornou-s' entôn |
233:31 | que llo defender querían, | se s' eles a el chegassen. |
233:32 | E quand' eles esto viron, | med' houvéron que s' achassen |
233:34 | e afastaron-s' afóra, | ca foron muit' espantados. |
234:21 | e quando foi ena sagra, | começou-s' a correger |
235:13 | ond' ele foi muit' alégre, | tanto que s' el espertou, |
237:24 | e saiü-s' entôn dalí, | e non muit' ascondudo. |
237:62 | fogiu-s' e leixó-a jazer | so ũa gẽesteira. |
237:77 | Chegou-s' o cavaleir' entôn, | ca andava aginna, |
237:79 | sinou-s' entôn e diss' assí: | “Santa Virgen, Reínna, |
237:99 | e comungou-s'; e a Madre | do Fillo verdadeiro |
238:14 | mais el de viltar a Virgen | e Déus sól non s' enfadou. |
238:45 | Esto diss' o prést' e foi-s'; e | o démo vẽo travar |
239:39 | E começou-s' a repentir |
241 | Esta é como un meninno que éra esposado con ũa meninna caeu de cima dũa muit' alta pena en fondo, e quebrou per todo o córpo e morreu. E sa madre começó-o de pedir a Santa María, e déu-llo viv' e são, e ontr' o moço e sa esposa meteron-s' en orden. |
243:19 | e britou-s' entôn con eles | o geo; mas a Reínna |
244:13 | e leixou-s' ir lóg' a ela | a gente quando a viu, |
244:15 | E pois a balẽa mórta | foi, fillaron-s' a tornar |
244:17 | na igreja que vos dixe | e a Déus s' acomendar |
244:19 | Mas un desses marinneiros | fillou-s' a escarnecer |
245:30 | o que o peor julgava | tiínna-s' ên por mellor. |
245:45 | e pois que o ben feriron, | assentaron-s' a jantar; |
245:53 | mais sól falar non podéron, | nen hóme non s' abalou |
245:65 | daquela que o levava | abriron-s', e con el déu |
245:75 | E meteu-s' entôn a vao | en aquel río medês, |
245:77 | e ante que s' i metesse, | disse-ll' ela entôn: “Ves, |
245:80 | entrou dentro na igreja | e deitou-s' ant' ũa cruz |
246:17 | mas as pórtas ben serradas | achou, e fillou-s' acá |
248:13 | e entôn dous marinneiros | fillaron-s' a pelejar, |
248:28 | e estes que se querían | mal, perdõaron-s' entôn, |
249:24 | ante s' ergeu mui correndo, | que non tev' ollo por al, |
251:21 | lógu' ela s' esfurtava | e ía-se parar |
251:54 | E ergeu-se mui tóste | e fillou-s' a correr, |
253:46 | por s' ir e dalí levá-lo | por gãar sa caridade. |
255:38 | assentaron-s' a jantar, e mandou |
255:113 | que s' i perdesse |
255:118 | viron, fillaron-s' end' a repentir, |
257:10 | e foi-s' end', e nonas mandou catar amïúde. |
257:11 | Foi-s' el Rei pera Castéla u morou déz anos; |
258:36 | foi-s' aa rúa chorando | e loand' a do bon prez, |
259:9 | que s' envïaron lógo desfïar; |
259:15 | Cada un deles quando s' espertou |
259:27 | Foron-s' ambos dalí en grand' amor |
261:54 | contra o céo e pres-s' a chorar |
261:65 | e foi-s' aginna sen se detẽer. |
262:29 | mas non podéron; e lógo | fillaron-s' a repentir |
263:33 | Foi-s' a Virgen. Ficou ele | e fez quanto lle mandou; |
263:36 | lógo foi guarid' e são, | e du jazía s' ergeu |
264:41 | eno mar s' afondaron | per rógo dos crischãos |
267:29 | levantou-s' o mar con tormenta tamanna |
269:12 | tornou-s' a rogar a Virgen, | a Sennor esperital, |
269:39 | Des quand' aquest' houve dito, | são do leito s' ergeu, |
272:10 | por ũa mollér errada | que s' i foi mãefestar. |
272:26 | desta pared' a est' outra | e s' alá toda mudar, |
272:40 | ca en mudar-s' a omagen | por ti, mostrou-te que ben |
272:43 | daquest' érro que hei feito.” | E fillou-s' a repentir; |
274:14 | e fez-lle leixar a orden, | e foi-s' ende súa vía. |
274:16 | e ficou-s' el en gẽollos | e mui ben per entendeu |
274:40 | E foi-s' u éran os frades | e séu hábito pediu, |
274:51 | Entôn vẽo-s' aos frades | e disso: “Sennores méus, |
275:5 | dizer a muitos que s' acertaron i, |
275:11 | Assí raviando fillavan-s' a travar |
275:39 | E pois beveron, ar fillaron-s' a ir |
275:43 | cada un deles desso que s' atreveu |
276:48 | que s' ergesse pera ir |
277:6 | haver gran gente de mouros | que s' ên foron, e foi ben. |
277:13 | e des que foi ben assado, | lóg' a comer s' assentaron, |
277:15 | Sábad' éra aquel día | quand' a comer s' assentavan |
277:21 | e ben assí o fezéron; | e fartos dalí s' ergían |
278:20 | fillou-s' a chover mui fórte, | e houvéron a entrar |
278:24 | que s' amercẽasse dela | e lle tolless' aquel mal, |
278:26 | fez que foi lógo guarida. | E fillou-s' a bẽeizer |
278:36 | dela e foi sa carreira, | tanto que s' el espediu; |
281:42 | s' a gente por neún hóme | a magestade chamar. |
285 | Como Santa María fez aa monja que non quis por ela leixar de s' ir con un cavaleiro que se tornass' a súa ôrdin, e ao cavaleiro fez outrossí que fillasse religïôn. |
285:32 | lle jurou en sas mãos | que con ele s' iría |
285:37 | da Virgen Santa Marí' ant' o altar s' agẽollou, |
285:60 | e por ir-s' ende sa carreira foi aa eigreja; |
285:61 | e quando s' ên quis saír, a Virgen santa do bon prez |
285:67 | A monja con mui gran coita de con séu amigo s' ir, |
286:27 | Des quand' aquest' houve dito, | ao can s' arremeteu |
291:10 | e foi-s' entôn pera Touro, | u cuidou a escapar |
291:18 | houve gran medo da mórte, | e começou-s' a nembrar |
294:9 | fillou-s' a jogar os dados | ũa mollér muit' astrosa |
295:35 | Mas el Rei deitou-s' en térra | ant' ela, tendud' en cruz, |
295:43 | Pois s' as monjas espertaron | desta visôn, foi-lles ben, |
297:31 | Quand' o frad' aquesto disse, | tornou-s' el Rei mui sannudo |
297:37 | e a Virgen grorïosa | non querrá que s' el avante |
298:20 | e saiu-s' entôn esta mollér assí |
298:21 | e foi-s' a Seixôn. E depois que foi i, |
299:23 | Quand' esto ll' houve dito, lógo s' ía; |
299:43 | que vaa vósqu'”. E ele lógo s' ía, |
301:25 | e achou-s' en Vila-Sirga, | e foi ende ben certeiro |
302:8 | e acolleu-s' a un hóme | con que fillou companía; |
303:22 | bõa, foi-s' aa omagen | da Virgen sen demorança. |
305:8 | e confessou-s' a un frade | dos pecados que fezéra; |
306:1 | Por gran maravilla tenno | de null' hóme s' atrever |
306:17 | vẽo o ángeo do céo, | per que s' houve d' emprennar |
306:21 | o ángeo, como lógo | atán tóste s' emprennou; |
307:16 | que en aquel monte fógo s' acendeu |
308:11 | E ant' ũa sa omagen | a prézes s' ía deitar, |
309:19 | Mas per ren non s' acordavan | o logar u a fezéssen; |
311:15 | Entôn ambos s' acordaron | por en romaría ir |
312:17 | ũa cámara fremosa | e hórt' en que s' apartasse, |
312:36 | mais que s' esforçasse muito, | o mais que ele podésse, |
313:20 | e volvendo-s' as arẽas; | des i a noite se fez, |
313:44 | e a ta virgĩidade, | per que s' o mundo mantên. |
314:18 | Pois est' acordad' houvéron, | penssaron lógo de s' ir, |
314:36 | volcando-s' e braadando | come se fosse sandeu, |
316:1 | Par Déus, non é mui sen guisa | de s' ende mui mal achar |
316:2 | o que a Santa María | s' atrev' a fazer pesar. |
316:30 | estand' assí ante todos; | e fillou-s' a braadar |
317:1 | Mal s' há end' achar |
317:3 | Como s' achou, non há i mui gran sazôn, |
318:33 | sobre la boca, e d' ambas | partes tanto s' estendeu |
319:62 | quanto s' atreveron aa saborosa |
322:12 | muito e que cada día | a ela s' acomendava; |
323:27 | Foi-s' o hóme; e os mouros | tod' aquel logar correron, |
325:39 | Pois a cativa espérta | foi, achou-s' en un caminno |
326:2 | de quen s' atreve de furtá-lo séu. |
326:24 | furtáronas todas e foron-s' ên, |
326:28 | os do logar fillaron-s' a carpir, |
327:20 | deitava-s' a dormir lógo; | mais pero pouco dormiu, |
327:26 | E do érro que fezéra | fillou-s' a mãefestar |
327:27 | ante todos, e chorando | ar fillou-s' a repentir, |
328:18 | s' ajuntan i con dous ríos, | per que ést' o lóg' honrrado. |
329:2 | quen s' atrev' ao da Virgen | pera furtar contanger. |
329:17 | que do Espêrito Santo | s' emprennou sen null' afán |
329:35 | Os outros séus companneiros | cataron-s' a derredor |
329:58 | a déron outra vegada. | E aquel mouro s' erger |
330:11 | s' ensserrou a Trĩidade? |
331:12 | boínno dũus doz' anos, | e sempre s' en el catava |
332:24 | ontr' o altar e o córo, | e o fógo s' aprendeu |
332:26 | a chama del, que s' houvéra | ao altar a chegar. |
332:39 | Entonce a sancreschãa, | que dormía, s' espertou |
332:53 | e pois deitaron-s' a prézes | cab' o altar en redor, |
333:50 | e ergeu-s' o hóme lógo | da carreta u jazía, |
333:51 | loando a Grorïosa. | E as gentes s' espertaron |
335:40 | fillou-s' aquel hóme bõo | e non quis outro sergente, |
335:50 | Entôn s' acordaron todos | que fazían neicidade |
336:21 | mais depois ll' escaecía, | como hóme que s' obrida |
336:43 | Entôn foi-s' a Virgen santa; | e lógo en outro día |
339:17 | e ind' alá, pelo fondo s' abriu |
344:22 | que s' oíssen nen se vissen | nen soubéssen connocença. |
344:29 | muito s' ên maravillaron; | des i tréguas se pediron |
344:34 | e foron-s' ũus a Élvas, | os outros a Olivença. |
345:18 | e dalí os do castélo | fillaron-s' a combater |
345:46 | que ante de meio día | s' houv' o castél' a perder. |
346:19 | a Déus, s' amercẽou dela; | ca, pois foi ena eigreja |
349:6 | porque do Santí Spírito | lóg' outra vez s' escaenta. |
351:11 | Ond' avẽo, non há muito | tempo, que s' i ajuntou |
351:34 | e porend' a Virgen santa | fillaron-s' a bẽeizer. |
353:34 | non viía que lle davan, | fillou-s' a maravillar. |
355:27 | Nunca tanto dizer pode | que s' ela tornar quisésse |
355:45 | s' atreveu fez sa oférta | e sas orações ant' o |
356:15 | E por fazer que a óbra | s' acabasse ben sen al, |
356:22 | de s' acabar ao tempo | que o maestre maior |
358:29 | e fórt', en que s' acollesse | a gente, que pavorosa |
361:39 | E entôn toda-las monjas | s' ergeron cantando ben: |
362:17 | escrito, porque s' a vila | queimara, como contei |
362:38 | mui mellor que ante vira. | E fillou-s' a braadar, |
363:24 | achou-s' encima dun monte, cabo dũa 'rmida |
365:32 | e tornou-s' ao dormidoiro | e foi mui léd' aficado |
367:2 | e fremosos a quen s' en ela fía. |
367:3 | Ca en aquele que s' a ela chama |
367:42 | mais foi-s' ao Pórto quant' ir podía. |
368:20 | E ela foi-s' a Silos; | e pois que fez sa ida, |
369:7 | ca nunca o atal fezo | que s' ên mui ben non achasse |
369:31 | E tornaron-s' a séu dono | dizendo que s' alegrasse, |
369:77 | Des que ll' houv' assí comprado | aquel pexe, a meninna | foi-s' a sa madre correndo |
369:94 | ar disse-ll' el a verdade | en como a enganara, | e déu-s' ende por culpado |
371:32 | dun gran saco de farinna | e deitou-s' en el de pran |
371:42 | e ela foi-s' ao Pórto | aa Virgen ofrecer. |
372:23 | Foi-s' entôn a Reínna, | Virgen espirital, |
376:46 | tornou-s' al Rei. E pois ll' houve | esta cousa retraúda, |
377:1 | Sempr' a Virgen grorïosa | ao que s' en ela fía |
378:6 | macar s' el muito traballa | de nos seer destorvador. |
379:25 | e quiséran-s' a sa térra | tornar-se; mais non podéron, |
381:10 | con que muito s' alegrava | e prendía gran prazer. |
381:29 | e en chorando a Virgen | ar fillaron-s' a loar |
382:25 | que lle déss' o herdamento, | e se non, que s' espedir |
382:32 | mais porque o non colleron, | acordou-s' e fez bon sen, |
385:13 | “Santa María do Pórto, | val-me” e s' acomendava |
391:17 | me foi os pées a Virgen | e tornou-s' a séu altar, |
392:30 | e el foi-s' e fez un furto, | en que passou a postura. |
393:17 | que bevess' agua ou vinno, | que lógo non s' espantasse, |
399:39 | a fazer mal sa fazenda.” | E foi-s' a Reínna |
399:41 | maenfestou-s' e en orden | entrou muit' aginna, |
401:27 | mui mal a queno cree | e pois s' ên mal achar, |
404:31 | Porend' o téu ventr' u s' el ensserrou |
404:54 | se podésse; e fillou-s' a chorar, |
405:5 | s' amóstra con pïedades, |
405:39 | demais fillan-s' a chorar |
407:46 | E feze-s' entôn levar i manamán, |
408:19 | Porend' a Santa María | s' houve lóg' acomendado, |
411:33 | mais fillou séus gãados | e foi-s' aa montanna, |
411:47 | E pois ll' est' houve dito, | foi-s' o ángeo lógo |
411:95 | E pois lles esto disse, | meteu-s' aa carreira |
411:96 | por s' ir pera sa casa | veer sa companneira, |
419:80 | foron-s' aa cidade; | mais lógo San Miguél |
422:26 | E quando s' iguaren | montes e vales e chãos, |