B:35 | quen llo soube con mercee pedir, |
2:4 | dá a quen por ela fía. |
2:17 | dá a quen por ela fía. |
2:49 | quen s' en esta ta cadeira, |
5:64 | dizede-m' óra quen sodes ou dond'.” Ela respôs: “Mollér |
5:88 | e non viínna quen lla das mãos sacasse de nenllur |
6:4 | de quen por ela mal prende. |
6:18 | e de que se mais pagava | quen quér que o oía, |
6:36 | o fendeu bẽes assí, ben | como quen lenna fende. |
6:72 | dizendo: “Quen faz tal feito, | desta guisa o rende.” |
7:39 | foi; e, come quen sonna, |
9:62 | e quen podería |
12:2 | é de quen ao séu Fillo pesar faz. |
15:63 | de quen é Madre de pïadade |
16:1 | Quen dona fremosa e bõa quisér amar, |
19:1 | Gran sandece faz quen se por mal filla |
19:19 | Non foi quen podésse arma nen escudo |
19:30 | que fossen da térra como quen s' eixilla. |
20:2 | quen te soubésse |
22:4 | en defender quen se chamar por séu; |
24:1 | Madre de Déus, non pód' errar | quen en ti há fïança. |
24:3 | quen loar te sab' e temer. |
25:15 | quen sól ll' emprestido fazer |
26:4 | quen Déus troux' en séu córp' e de séu peito |
32:1 | Quen loar podía, |
32:3 | a Madre de quen |
33:59 | que quen per ela fïar, |
34:2 | quen contra Santa María filla atrevemento. |
34:6 | que quen contra ela vai, palla é contra vento. |
35:3 | Ca muit' é hóme sen siso | quen lle de dar algu' é gréu, |
35:6 | onde quen llo toller cuida | gran sobervia vai fazer. |
38:4 | se lle pesa de quen lle faz pesar. |
43:9 | de Salas ambos vaamos, | ca quen se en ela fía, |
43:50 | a quen polas nóssas coitas | róga sempr' e é vozeira. |
44:1 | Quen fïar na Madre do Salvador |
44:3 | Quen fïar en ela de coraçôn, |
44:38 | bẽes que fazes a quen hás amor!” |
49:60 | come quen podía. |
50:13 | nen door nen coita; pois quen se doerá |
53:9 | per que s' ambos governavan; | mas quen m' ascoitar quisér, |
55:30 | pera a sa majestade, | e como quen se razõa |
56:29 | Quen catar e revolver |
59:73 | quand' ela lles contou quen |
61:18 | que quen quér que o visse espantar-s-ía. |
63:1 | Quen ben sérv' a Madre do que quis morrer |
63:41 | dizendo: “Quen en tal torneio non sal |
64:1 | Quen mui ben quisér o que ama guardar, |
64:22 | e entôn vos direi a quen vos cuid' a leixar.” |
65:107 | E des i ergeu-s' e como quen s' aparta |
66:25 | E dizede, quen sería |
67:15 | E como quen há gran coita | de comprí-lo que deseja, |
72:1 | Quen diz mal |
74:1 | Quen Santa María quisér defender, |
75:56 | ca non hei quen me comungue | e sõo desamparada.” |
79:2 | quen se per vós guía |
85:23 | e por saber mais quen éra, fez sas orações |
88:1 | Quen servir a Madre do gran Rei, |
88:89 | Quen servir a Madre do gran Rei, |
90:30 | en valer quen te chama; |
95:1 | Quen aos sérvos da Virgen de mal se traballa |
95:50 | e diss': “Amigos, fól éste quen a Déus contralla.” |
95:55 | Mais desto non fillou ren e, ben come quen cata |
96:4 | a que muito pesa de quen folía |
100:24 | pora quen | en el creer quiso; |
103:29 | dizend': “Amigo, vós quen sodes | ou que buscades acá?” |
103:32 | quando fui a aquela hórta; | u séen quen mio dirá?” |
103:35 | de como fora este feito, | disséron: “Quen oïrá |
104:2 | como quen ao séu Fillo | Déus coida escarnecer. |
104:36 | “Di, mollér, que foi aquesto, | ou quen te tan mal feriu?” |
107:1 | Quen crevér na Virgen santa, |
107:14 | quen daquí a caer há, |
108:2 | mal quen fillar perfía |
108:56 | quen aquel séu fillo viu, |
115:81 | brites, ca quen quebranta |
116:25 | quen lle fezésse nojo |
122:26 | e ela fez como a quen despraz |
123:2 | valrrá muit' a quen en ela ben crevér. |
123:4 | valrrá muit' a quen de mal coitado for, |
123:14 | e parou-se negro. E quen vos dissér |
123:26 | disséron: “Réz' óra quen rezar soubér |
123:30 | pois foi mórt', e disse: “Quen saber quisér |
123:34 | fugiron ên todos. E quen ben fezér |
123:38 | e saca de pẽa quen i estevér. |
124:10 | por un hóme. E quen esto | oír, sabor haverá |
130:1 | Quen entender quisér, entendedor |
130:21 | e porende, quen se dela partir |
131:57 | tal prazer oíra, e come quen há |
132:1 | Quen leixar Santa María |
132:3 | Quen leixá-la Grorïosa |
135:37 | por mollér. E quen cousir |
135:83 | érg' a quen m' ela dará; |
138:1 | Quen a Santa María de coraçôn |
138:44 | tragía sas mãos come a quen praz |
139:20 | a quen lle praz. |
141:1 | Quen muit' honrrar o nome da Sennor comprida, |
142:2 | a Virgen a quen fía en séu ben. |
142:18 | Mas el Rei déu vózes: “Quen será, quen |
143:1 | Quen algũa cousa quisér pedir |
144:12 | E quen quér que lle vẽésse pedir |
146:1 | Quen comendar de coraçôn |
147:6 | come quen ben servir quér; |
149:2 | quen dulta que tornada |
149:39 | e quen cree ben esto, | o démo nen sas artes |
152:20 | e preguntou-lle quen éra. | Diss' ela: “Dar-ch-ei recado: |
153:1 | Quen quér que ten en desdên |
153:36 | dizendo: “tal será quen |
153:38 | contra quen lle non convên.” |
160:1 | Quen bõa dona querrá |
165:14 | demais quen lla defendesse | non havía tal nen qual. |
166:13 | e ía mui lédo, como | quen se sen nïún mal sente, |
167:1 | Quen quér que na Virgen fía | e a róga de femença, |
168:2 | a Virgen a quen quér valer. |
174:1 | Como aa Virgen pesa | de quen érra a cïente, |
174:2 | outrossí ar praz-lle muito | de quen s' ende ben repente. |
175:2 | que sobr' el se tórn' o dano | de quen jura falssidade. |
181:7 | havía de quen lla désse; | ca assí com' el cercado |
182:2 | quen pola Virgen cata. |
183:1 | Pesar há Santa María | de quen por desonrra faz |
184:20 | que morreu, ca assí faze | quen non há queno escude. |
186:1 | Quen na Virgen santa muito fïará, |
186:45 | e porên tenno que quen en ti crevér |
186:54 | mais ficou a dona como quen está |
193:46 | e fezéron justiçá-los | como quen atán muit' érra. |
194:24 | deitaron ontre si sórtes | quen primeiro começasse; |
195:139 | “Non foi quen oísse |
199:36 | acórre aos coitados | e perdõa a quen ll' érra, |
202:2 | d' ajudar quen lle cantares | ou prosas faz de loor. |
203:1 | Quen polo amor de Santa | María do séu fezér |
206:1 | Quen soubér Santa María | ben de coraçôn amar, |
208:10 | ían que quen os creía, | que o davan por perdudo. |
209:2 | a Déus quen lle néga o ben que lle faz. |
210:12 | Quen viu nunc' amizade | que esta semellasse |
213:1 | Quen sérve Santa María, | a Sennor mui verdadeira, |
217:6 | e quen se desto non guarda | cae de mal en peor. |
218:45 | E pois alá foi, lógo | non fez como quen érra, |
220:3 | Ca muito é gran dereito, | quen d' ángeos é servida |
222:1 | Quen houvér na Grorïosa | fïança con fé comprida |
223:4 | e vida por sempr' a quen lla demandar |
223:10 | faz muitos miragres a quen i recude. |
223:21 | quen servir podéss' esta de bon talán |
224:3 | Ant' é con mui gran razôn, | a quen parar i femença, |
224:6 | e quen aquesto non cree, | faz torpidad' e loucura. |
224:11 | Assí com' oí dizer | a quen m' aquest' há contado, |
227:1 | Quen os pecadores guía | e aduz a salvaçôn, |
232:4 | que as tólle e guarece | a quen quér de todo mal, |
235:2 | assí quen nono gradece | faz falssidad' e gran mal. |
235:42 | jornadas grandes no día, | como quen and' a jornal. |
237:80 | quen foi o que t' assí matou, | seja el cofondudo.” |
238:52 | ca assí ir devería | quen quér que foss' escarnir |
239:37 | un prést'”, a quen se confessou, |
240:31 | ena loar, e quen esto fezér |
241:4 | a quen por ela fía. |
244:14 | que mui poucos i ficaron, | senôn foi ou quen ou quen. |
245:87 | E disséron: “Tu que jazes, | bon hóm' e quen te meteu |
246:35 | dizendo: “Sennor, quen sodes, | que a tan póbre mollér |
246:37 | “éu sõo a que nas cuitas | acórr' a quen m' há mestér, |
252:5 | e per i saber podedes | como guarda quen servir |
252:10 | mas caeu lógo sobr' eles | o mont', e come quen sérra |
254:18 | preguntaron-lles: “Quen sodes?” | Diss' un deles mui sannoso: |
256:1 | Quen na Virgen grorïosa | esperança mui grand' há, |
258:10 | polo séu amor esmólna | a quen lla pedía dar |
261:1 | Quen Jesú-Crist' e sa Madre veer |
261:36 | quis quen éran, e lóg' a preguntar |
261:40 | deles quen éran. E el responder |
263:31 | disse-lle: “Por Déus, ai dona, | dizede quen sodes, quen?” |
265:8 | por quen o miragre fez a que nos ten |
266:18 | quis a Virgen que ferisse | a nunll' hóm'. E quen viu tal |
267:10 | quant' end' aprendí a quen mio há contado. |
269:29 | “Méu fillo, con quen falades?” | Diss' el: “Nono negarei: |
270:17 | de nós quen nos fezéra, | e vẽo-se fazer |
270:20 | Déus, e mui gran dereito | faz quen é servidor |
270:34 | quen en aquel non creess' | irí' a perdiçôn. |
271:34 | e confonda Déus quen contra | esto nulla ren dissér.” |
271:38 | fóra do río a salvo. | E porende quen fezér |
273:21 | se podér achar agulla | ou fíos ou quen mios venda, |
273:23 | E maa ventura venn' a | quen altar assí desbulla: |
273:30 | de sacar end' un enteiro, | nen quen lle dissésse dello. |
277:30 | non foi tal que non dissésse: | “Quen foss' hoj' en Santarên!” |
278:6 | pera quen en ela fía | de gran sabor i haver. |
281:51 | Ca éu fiz tan mao feito, | que nunca viu hóme quen |
282:4 | d' acorrer sól por un vérvo | a quen en ela ben cree; |
283:1 | Quen vai contra Santa María |
284:1 | Quen ben fïar na Virgen | de todo coraçôn, |
285:48 | maldizendo quen nunca | por mollér creería. |
288:1 | A Madre de Jesú-Cristo, | vedes a quen aparece: |
288:2 | a quen o ben de séu Fillo | e dela haver merece. |
290:1 | Maldito seja quen non loará |
290:13 | Maldito seja quen non dissér ben |
290:17 | Bẽeito seja quen sempre servir |
290:21 | Maldito seja quen ben non dissér |
291:25 | mas tu que nunca faliste | a quen te chamou de ren, |
292:74 | quen m' adubaría este | anél? Soubéss' óra qual |
296:1 | Quen aa Virgen santa | mui ben servir quisér, |
296:32 | e quen servir a ela, | séu Fillo servirá, |
297:6 | o que nunca haver pude | quen en eles ben non cree. |
303:1 | Por fól tenno quen na Virgen | non há mui grand' asperança, |
308:37 | ben serviç' a quen llo faze, | e pois Paraíso dar, |
311:5 | e quen aquesto non cree, | sa creença non val ren, |
311:8 | que d' entender é mui bõo | a quen i mentes parar, |
311:23 | que en quen fér lóg' afoga | ou talla ou queimar faz. |
314:1 | Quen soubér Santa María | loar, será de bon sen. |
314:37 | dizendo: “Quen me posésse | óra en Jerusalên!” |
317:2 | quen quisér desonrrar Santa María. |
318:1 | Quen a Déus e a sa Madre | escarnno fazer quisér, |
318:26 | móstra sobre quen tal feito | fez; e o que non dissér |
318:34 | que chegou aas orellas. | E quen verdade quisér |
318:38 | Porên tenno por mui louco | quen desto graças non dér |
319:1 | Quen quér mui ben pód' a Virgen grorïosa |
319:13 | que chaman Teren'; e quen quér que deseja |
324:12 | que quen quér que a viía | folgava-ll' o coraçôn; |
325:5 | e quen aquesto non cree | maravillosament' érra |
325:9 | e quen parar i ben mentes | terrá-o por pïadoso |
326:2 | de quen s' atreve de furtá-lo séu. |
326:19 | E quen a verdade saber quisér, |
327:2 | muito per faz gran folía | quen lle vai o séu furtar. |
327:29 | E porende, méus amigos, | quen este miragr' oír |
328:42 | andass', e a quen oísse | tal nome, foss' açoutado. |
329:2 | quen s' atrev' ao da Virgen | pera furtar contanger. |
329:5 | e dar-nos de Déus sa graça, | tal é como quen cospir |
333:54 | porque tan apóst' acórre | a quen por ela confía. |
339:22 | há i quen nos póssa tanto valer |
340:4 | quen te loar sabería |
340:41 | Quen diría, |
340:42 | nen quen osmar podería |
343:14 | e dizía toda cousa | a quen lla empreguntasse. |
343:22 | feziste, que gran dereito | faría quen te matasse. |
343:30 | tanto dela, que apẽas | achavan quen i entrasse. |
343:42 | a que quen quér as daría | que se migo conssellasse. |
346:2 | assí quen guareç' a Virgen | é guarid' en pouca d' hóra. |
349:2 | de quen ll' as saüdações | de Don Gabrïél ementa. |
349:4 | quando oe quen ll' ementa | do ángeo a saúde; |
351:13 | en fazer grand' alegría: | quen soube luitar, luitou, |
351:14 | e quen soube chacotares | bõos, i os foi dizer. |
353:1 | Quen a omagen da Virgen | e de séu Fillo honrrar, |
354:28 | e conortar-m-ei con ela | come quen se mal conórta.” |
361:24 | que quen quér que a viía | en ela gran devoçôn |
364:1 | Quen por serviço da Virgen | mete séu córp' en ventura, |
365:30 | e quen non cree aquesto | ment' e faz gran falsidade.” |
367:2 | e fremosos a quen s' en ela fía. |
368:30 | dormindo, viu en sonnos | quen lle disse: “Vaamos |
369:16 | a quen quér, ou póbr' ou rico, | per que algo del levasse. |
369:19 | Diss' o alcaide: “Quen ll' óra | fezésse per que errasse |
369:39 | ond' a pédra foi vermella: | e quen quér que a catasse |
369:50 | aquel é de mal guardado, | mia Sennor, a quen tu guardas; | e porend', ai, pïadosa, |
369:63 | u se catan os coitados, | ca non foi quen se catasse |
369:68 | en paraíso, ca nunca | i entrou quen se matasse.” |
369:72 | mais pero vender-mio-ía | a quen mio mui ben comprasse.” |
369:99 | e dando vózes dizían: | “Quen foi quen te semellasse |
370:14 | e atal Sennor, quen-na non loaría? |
372:5 | na igreja do Pórto; | e quen mi oír quisér |
374:23 | E tan tóste que a viron | non houv' i quen non dissésse |
375:6 | a quen lle péde mercee. |
377:41 | e teve por de mal siso | quen contra ela contende; |
378:20 | que fezo Santa María | do Pórto, e quen quisér |
380:24 | quen mezcrar |
380:43 | ést'. E quen diría |
382:41 | déz livras de bõa cera, | e fille-as quen quisér; |
383:26 | foron en Acre tornadas, | mais non como quen atura |
385:12 | os enfermos, que quen coita | havía lógo chamava: |
386:14 | non houv' i quen non vẽésse | por non caer en sa sanna. |
386:26 | ca quen a sennor demanda | sen guisa, é cousa estranna. |
392:2 | muit' estranna quen por ela | mente ou faz falsa jura. |
393:16 | que atal ravia havía, | que quen quér que ll' ementasse |
393:18 | e tan fórte se torcía | come quen coita a mórte. |
393:29 | entendeu quen ben servía | aa Virgen, que en vão |
399:1 | Quen usar na de Déus Madre | falar e amiga, |
401:53 | róga-lle que me guarde | de quen non quér gracir |
401:55 | outrossí de quen busca | razôn pera falir, |
401:57 | e de quen dá jüízio | seno ben departir |
401:77 | e de quen ten en pouco | de seer desleal, |
401:79 | e de quen en séus feitos | sempr' é descomunal. |
401:99 | en ti quen soubér esto | e mais te servirá |
402:9 | ca vós me fezéstes como quen faz |
406:31 | e nós roguemos | a quen nos gaanna |
410:1 | Quen Santa María servir, |
417:3 | Quen viu nunca tan preçada | cousa nen tan rico don |
419:86 | e por saber quen éra, | lógo lles preguntou. |
423:5 | e quen aquesto creer non quisér, |
423:16 | poder havía; mas quen comidir, |
425:7 | Quen tan grand' alegría viu |