B:34 | de o haver, ca nunca i faliu |
5:115 | ca na ta gran mercee nunca falecerán |
5:145 | Nunca maior traïçôn desta hóm' oïrá.” |
5:152 | quéro servir, que me nunca há de falecer.” |
5:153 | Per nulla ren que ll' o Emperador dissésse, nunca quis |
5:155 | que ao ségre non ficaría nunca, par San Denís, |
6:55 | a cantar “Gaude María”, | que nunca tan ben cantara, |
6:67 | mas léva-t' e di-o lógo | mellor que nunca dissiste, |
11:24 | nunca os sinos tangía, |
14:22 | non verrá, nen de mia casa | nunca será compannôn?” |
15:122 | que nunca atal déu justador. |
16:57 | ollos nunca viron; porên seja éu dos téus |
23:22 | se non, nunca vestirei ja mais lãa nen linno.” |
26:6 | nunca foi fillar; |
26:84 | mas nunca cobrar |
27:49 | que foi a primeira que se nunca fez |
32:10 | çon nunca per ren |
38:6 | d' amor, que partidos per ren nunca póden seer; |
42:26 | que nunca tan béla cousa | viron estes ollos méus; |
42:31 | que des alí adeante | nunca no séu coraçôn |
42:45 | E da Virgen grorïosa | nunca depois se nembrou, |
43:29 | que lle nunca prestar pode | física nen meezinna; |
50:8 | nen amor con dóo nunca dos feitos séus |
50:12 | nen fame nen sede nen frío nunca ja, |
51:22 | os séus nunca desampara. |
51:66 | e punnaron d' a saeta | tirar, mas nunca podéron, |
51:73 | que nunca per ren |
52:26 | que nunca mais las podéron haver. |
53 | Como Santa María guareceu o moço pegureiro que levaron a Seixôn e lle fez saber o Testamento das Escrituras, macar nunca leera. |
55:20 | e falou-ll' a abadessa, | que a nunca mẽos vira |
57:103 | que nunca a crischãos |
58:34 | pecados, ca o téu ben nunca fal.” |
58:59 | Nen mentre viva nunca amador |
59:2 | nunca poderá falir. |
63:2 | por nós, nunca pód' en vergonna caer. |
63:12 | e nunca con mouros quiso haver paz; |
63:42 | com' aqueste, nunca dev' aparecer.” |
63:56 | que ja cavaleiro nunca tanto fez |
64:29 | e disse-ll': “Amiga, nunca os pecados méus |
64:66 | nunca lla podéron daquel pée descalçar. |
64:72 | e sobr' esto nunca haveremos senôn paz, |
65:10 | que nunca quería fazer séu mandado. |
67:32 | que nunca ll' ele dizía | cousa que el non crevésse; |
71:4 | que fez Santa María, | a que nunca demóra |
72:32 | que nunca mais fal; |
73:36 | com' esta, ca ja nunca, enquant' éu viver, |
78:1 | Non póde prender nunca mórte vergonnosa |
78:13 | assí que outra missa nunca el quería |
78:58 | se non, nunca faça éu mia vida goiosa.” |
78:68 | que nunca te pagas de mezcras nen d' envejas; |
82:24 | e chamou a Virgen, a que nunca fal |
84:2 | nunca receberá dano | nen gran mal nen ocajôn. |
85:6 | demostrou Santa María, a que nunca érra, |
92:26 | nunca ja nen falecerá. |
93:22 | sofrendo ben sa coita, e nunca errou |
94:49 | que nunca amou sandez, |
94:68 | nunca comeu nen dormiu, |
94:110 | nunca lles fora contada; |
95 | Como Santa María livrou un séu ermitán de prijôn dũus mouros que o levavan a alên mar, e nunca se podéron ir atá que o leixaron. |
95:13 | ca a sa mui gran mercee nunca é falida |
95:16 | que nunca carne comía nen pan nen bocado |
97:74 | tev' e nunca por eles déu ren, |
98:29 | e nunca des aquel' hóra | dalí se partiu, |
103:25 | que nunca vira, e disse: | “Ai, Santa María, val! |
103:36 | nunca tan gran maravilla | como Déus por este fez |
104:1 | Nunca ja pód' aa Virgen | hóme tal pesar fazer, |
104:29 | lóg' a ela séu amigo | e ja mais nunca partir |
104:38 | assí que nunca lles soube | niũa ren responder. |
105:4 | nen descousimento nunca lle praz. |
105:44 | nunca per ren pod' a ela passar; |
105:48 | que nunca el pode ren adubar |
108:16 | nunca quis Nóstro Sennor, |
108:27 | podo Déus nunca entrar |
115:199 | que nunca folgou nada, |
116:23 | mas pero nunca achou, |
118:16 | Pois est' é mórto, nunca vivirei |
120:14 | que nunca desejarán al ren. |
121:14 | a ela s' acomendava, | que aos séus nunca fal. |
123:36 | de Santa María, a que nunca fal |
124:30 | servir a Santa María, | a que nunca falirá |
128:32 | nunca foi.” Entôn o préste, | com' éra de bõa vida, |
130:20 | mas aquesta nunca non quér falir; |
131:56 | e à Emperadriz, a que nunca ja |
131:66 | sérvos nunca póden mui gran mal prender.” |
133:23 | A madre nunca de chorar quedou; |
135:82 | Porên nunca mi haverá |
135:120 | que nunca mais destorvado |
137:11 | assí que nunca ja parte Déus en el houvésse |
137:19 | Ca macar el prometía que nunca tornasse |
137:27 | Ca pois viu que do pecado nunca pẽedença |
141:6 | e sa honrra, que nunca mais será falida. |
141:34 | déu, porque os que ama nunca os obrida. |
144:49 | nunca depois a null' hóme mal fez |
148:14 | o façan, senôn nunca | lles valrría ja maes. |
149:40 | nunca lle terrán dano, | se en elo atura. |
152:2 | que per ren nunca devemos | seer maos pecadores. |
153 | Como ũa mollér de Gasconna, que desdennava a romaría de Santa María de Rocamador, disse que, se a alá non levass' ũa séla en que siía, que nunca iría alá. |
155:31 | E dous anos provou esto, | que nunca pod' avĩir |
156:14 | porque nunca mais da Virgen | fosse loor compõer. |
158:16 | que o guardavan, e nunca, | pero que o ir viían, | non lle disséron nïente. |
160:4 | E par nunca ll' achará, |
163:17 | e des aquí adeante, | se nunca os dados jógo, |
163:18 | a mia lingua seja presa | que nunca quéras soltá-la.” |
164:33 | quanto ll' o feito pesara, | ca nunca ll' esclareceu |
164:37 | nunca quér aos coitados | nen dos séus se quér partir; |
169 | Esta é dun miragre que fezo Santa María por ũa sa eigreja que é ena Arreixaca de Murça, de como foron mouros acordados de a destroír e nunca o acabaron. |
169:50 | que nunca Mafométe | poder i haverá; |
171:56 | te fui sempr', e nunca falí; |
174:30 | que nunca pois lle dolvéron | boca nen lingua nen dente. |
177:29 | Porên loaron a Virgen | que aos séus nunca fal, |
180:8 | porque lle nunca ja achassen par; |
180:52 | e con tod' esto, nunca nos revéla. |
183:19 | Ca fez que nïún pescado | nunca podéron prender |
183:24 | que nunca tant' i houvéran, | per com' a mouros oí |
184:10 | quantos lles nunca nacían, | assí fillos come fillas, |
186:44 | ca en maior coita nunca foi mollér; |
186:46 | que nunca en ta mercee falirá.” |
186:55 | dentr' en ũa casa, que nunca sentiu |
187:47 | que nunca daquelo fora sabedor; |
192:148 | sen nunca morrer. |
193:14 | Mais acorreu-lle a Virgen | que nunca errou nen érra, |
194:35 | se foi nunca nïún hóme | que dele falar oísse, |
195:19 | El nunca quiséra |
195:38 | nunca fosse nen mesquinna, |
195:52 | nunca mais serei chamada |
195:84 | que nunca condessa |
195:140 | nunca neno visse |
197:38 | o caminn', e séu irmão | nunca se dele quitou; |
198:25 | Reínna Santa María; | ca ela nunca obrida |
199:12 | que da Madre de Déus santa | nunca as féstas guardava, |
199:37 | e pera haver mercee | nunca a sa pórta sérra, |
201:25 | que per ren que fezésse | nunca ja perdõada |
201:46 | como nunca mais fora, | e assí a guaría, |
206:2 | pero o tent' o dïabo, | nunca o fará errar. |
206:16 | que nunca ar parou mentes | ena missa, nen de si |
210:8 | E nunca nos podía | ja maior amizade |
213:54 | ca nunca éu vos fiz tórto, | sabe-o tod' esta beira.” |
213:64 | assí que o non podéron | nunca ja dalí sacá-lo, |
218:44 | por prazer da que nunca | sa mercee ensérra. |
218:50 | aa Virgen que nunca | falleç' aos cuitados. |
221:35 | Ca dormir nunca podía | nen comía nemigalla, |
221:48 | tan ben que nunca mais fora; | demais déu-lle bon sentido. |
222:32 | que alí mostrou a Virgen, | nunca vistes tan estranna: |
230:5 | séu ben que nunca falirá; |
231:25 | alçá-los, nunca podéron |
235:10 | que morress' en séu serviço, | poi-lo séu ben nunca fal. |
235:24 | que aquelo que desejan | nunca o póssan comprir; |
235:46 | nunca assí foi vendudo | Rei Don Sanch' en Portugal. |
237:86 | hómees a que nunca fiz | mal e que me roubaron, |
238:49 | que nunca mais falou nada; | e porên, pa-San Dinís, |
239:16 | nen nunca foi en méu poder. |
240:4 | e non cuidar nunca en outra ren; |
240:15 | ena loar e nunca fazer al; |
240:30 | nunca houvéron neno haverán. |
244:32 | e tornou entôn tan são | como nunca foi mellor; |
251:6 | que non oístes d' outro | nunca tal retraer. |
252:6 | a vai de mal e de mórte, | e daquesto nunca érra. |
257:22 | que cuido que o coraçôn nunca ende mude. |
259:30 | que nunca mentiu nen há de mentir. |
260:8 | A que nunca nos mente |
262:19 | vez que nunca foi cantada. | Mas ũa mollér ficou, |
263:39 | loaron Santa María, | porque nunca quér falir |
264:4 | que fez Santa María, | a que nunca demóra |
265:57 | poi-las achassen, ca nunca mur con mur |
265:99 | que me dé mia mão, ca éu nunca fix |
269:13 | porque sempr' aos coitados | nunca lles érra nen fal, |
272:16 | que sól nunca a leixava | que prendesse confissôn; |
272:36 | que a Déus por el rogasse, | ca nunca ja per mollér |
272:50 | que lle foi gualardõado | u nunca verá pesar. |
276:58 | mercee que nunca fal, |
278:32 | muitos pera Santïago, | mas pero nunca dos séus |
281:51 | Ca éu fiz tan mao feito, | que nunca viu hóme quen |
281:62 | nunca quix ao dïabo | que mia fezésse negar.” |
284:30 | que o non viu pois nunca, | e vedes por que non: |
285:16 | ja mais aquela monja | nunca de si partía, |
285:29 | e que nunca del pesar recebería, mais prazer. |
285:48 | maldizendo quen nunca | por mollér creería. |
286:8 | que mostrou Santa María, | que nunca faz se ben non, |
287:26 | e meteu-a en un saco, | por que nunca saíss' ên. |
288:32 | según disse Jesú-Cristo, | que nunca mentiu nen mente, |
288:33 | que aos que o serviren | nunca lles falrrá nïente |
291:25 | mas tu que nunca faliste | a quen te chamou de ren, |
291:30 | nunca me de téu serviço, | Sennor, querrei alongar.” |
292:37 | quites, que nunca mais foron | San Marcos e San Matéus, |
292:86 | Déus mui fremosos miragres, | que aos séus nunca fal. |
296:4 | nen amar nunca muito | o que a non honrrar, |
296:16 | e outra cousa nunca | lle quería pedir. |
297:6 | o que nunca haver pude | quen en eles ben non cree. |
297:35 | E des hoi mais sa fazenda | nunca irá adeante, |
298:48 | qual nunca mollér houve nen haverá; |
300:61 | per ren nunca puid' achar, |
303:27 | de mia tía, que aquesto | nunca lle venna emente.” |
307:24 | e quarenta noites, que nunca quedou |
308:38 | u é todo ben comprido, | que nunca póde menguar. |
311:38 | nunca averrá aquesto, | ca o méu na arca é.” |
311:45 | a terrei pera serví-la, | e nunca me será gréu |
316:43 | que enquant' éu vivo seja, | nunca por outra mollér |
317:51 | en tal guisa, que pois nunca disse ren |
321:1 | O que mui tarde ou nunca | se póde por meezinna |
324:20 | na grand' eigreja da Sée, | que se nunca ên partiu |
324:35 | Dous anos foron que nunca | falara el tal nen qual; |
327:30 | nunca seja atrevudo | ena Virgen desonrrar. |
331:38 | andando dũus en outros. | Mas a que nunca falece, |
332:46 | que d' outro maior daqueste | nunca oístes falar.” |
336 | Esta é como un cavaleiro que éra mui luxurïoso, per rógo que fezo a Santa María, houve cambïada a natura que nunca pois catou por tal preito. |
337:2 | de mal, come aos outros | que nunca passaron mar. |
345:50 | e foron pola queimaren, | mais sól nunca pod' arder. |
348:10 | que nunca jamais cuidava | haver mingua de tesouros. |
351:37 | que nunca atal beveran; | e os enfermos guarir |
353:66 | nunca m' ante falou nada, | mais foi-m' hoje convidar |
355:27 | Nunca tanto dizer pode | que s' ela tornar quisésse |
355:34 | “Ante vós fôssedes mórta | nen éu nunca fosse nado |
355:52 | nunca me casarei vusco, | non vo-lo digu' en trebello, |
355:104 | foron ên maravillados | que nunca tan muito vistes; |
356:18 | enteira como x' estava; | nunca hóme viu mellor. |
357:20 | lle tornou fremos' e são | como nunca mais houvéra. |
360:14 | a nós: “Nunca pïedade | foi nen será ja tamanna.” |
366:8 | ca todos fillaron dano | dele, qual nunca fillaran, |
368:6 | que no inférno móre, | u nunca o vejamos. |
369:7 | ca nunca o atal fezo | que s' ên mui ben non achasse |
369:14 | que per el nïún dereito | nunca ben éra juïgado; | demais éra orgulloso |
369:68 | en paraíso, ca nunca | i entrou quen se matasse.” |
374:6 | foi de mouros per sa graça | que nunca será falida |
376:5 | enderençar dos culpados. | Porên nunca vos partades, |
379:45 | aos que vee coitados | nunca lle-la pórta sérra |
384:18 | nunca houv' en fremosura, | ar é mellor das mellores. |
385 | Como Santa María do Pórto guareceu un hóme dũa pedrada mui grande de que nunca cuidara a guarecer, ca tiínna a tela sedada e tornou-se paralítico, e guarecê-o Santa María. |
385:10 | ca os que a sa mercee | mestér han nunca oblida. |
385:18 | assí que nunca cuidava | da chaga haver guarida. |
386:19 | pról súa nunca fezéron | hómes como nós faremos |
391:18 | e houve door tan grande | qual nunca cuidei haver.” |
398:33 | que nunca daqueles lobos | un dos cordeiros foi mórto; |
400:9 | que nunca há fĩida. |
402:14 | nen houve nunca des quando nací. |
411:61 | que nunca alá tórne; | e eno mes d' agosto |
417:3 | Quen viu nunca tan preçada | cousa nen tan rico don |
419:14 | que a fillou quartãa, | que nunca ên sãou. |
424:52 | ungir por nunca podrecer. |
427:17 | mellor que nunca sage en todo o mund' aprendeu. |