B:7 | E macar éu estas dúas non hei |
B:27 | e poi-lo gaannad' há, non lle fal, |
B:30 | ca per esto o pérd' e per al non. |
B:31 | Porên dela non me quér' éu partir, |
B:33 | que non poderei en séu ben falir |
1:31 | E non ar quéro obridar |
1:71 | E, par Déus, non é de calar |
2:50 | se tu non és, s' assentasse, |
3:35 | que, se non per rógos téus, |
3:36 | non póss' éu perdôn gãar.” |
3:38 | chorou tant' e non fez al, |
4 | Esta é como Santa María guardou ao fillo do judéu que non ardesse, que séu padre deitara no forno. |
4:8 | —ca el ên mais non havía, |
4:81 | Diss' el: “Non, ca éu cobrí |
5:10 | mollér; mas pero del nome non sei, foi de Roma sennor |
5:25 | e de o castigardes ben non vos seja gréu; |
5:40 | barva non fez nen cercẽou cabelos, e mal se vestiu; |
5:41 | a séu irmão foi e da Emperadriz non s' espediu; |
5:47 | de sa mollér, que, porque non quiséra con ela errar, |
5:88 | e non viínna quen lla das mãos sacasse de nenllur |
5:95 | mas ela diss' entôn: “Santa María, de mi non te dól, |
5:96 | neno téu Fillo de mi non se nembra, como fazer sól?” |
5:98 | tas mãos dela, se non, farei-te perecer.” |
5:99 | Os marinneiros disséron entôn: “Pois est' a Déus non praz, |
5:101 | de coita e d' afán e pois mórte, u outra ren non jaz, |
5:102 | ca, se o non fezérmos, en mal ponto vimos séu solaz.” |
5:105 | A Emperadriz, que non vos éra de coraçôn rafez, |
5:106 | com' aquela que tanto mal sofrera e non ũa vez, |
5:111 | A santa dona, pois que s' espertou, non sentiu null' afán |
5:119 | de bõa gente, que non havía i mouros nen judéus. |
5:126 | carn' e pescado do méu haver, que te non cóst' ũa nóz.” |
5:136 | mas de grand' algo que porên lle davan ela ren non pres, |
5:147 | A Emperadriz fillou-s' a chorar e diss': “A mi non nuz |
5:155 | que ao ségre non ficaría nunca, par San Denís, |
6:5 | Porend' a Sant' Escritura, | que non mente nen érra, |
6:48 | que non vẽes a ta madre, | que ja sa mórt' entende.” |
6:51 | ou viv' ou qual quér que seja; | se non, farás-me gran tórto, |
6:68 | assí que achar non póssa | null' hóm' i que emende.” |
7:5 | non nos faça, nen pecar, |
7:22 | ca, porque lles non sofrer |
7:54 | que non sei que ll' aponna.” |
8:11 | e en toda-las eigrejas | da Virgen que non há par |
8:20 | dizend': “Encantador sodes, | e non vo-la leixaremos.” |
8:22 | non quis leixar séus cantares, | e a candea entôn |
8:29 | O jograr por tod' aquesto | non déu ren, mas vïolou |
8:32 | fillar, mas disse-ll' a gente: | “Esto vos non sofreremos.” |
9:12 | como non quería |
9:40 | non lle vẽo a mente, | que el prometera; |
9:45 | bõa non sería |
9:49 | e como non lévas, | asse Déus te valla, |
9:51 | Esto non loamos; |
9:55 | monja non havía |
9:72 | non con felonía, |
9:78 | que, macar se fora, | non perdera medo |
9:81 | “Por que non matamos |
9:90 | “Sandeus, non ponnades | en ele as mãos; |
9:104 | serán, non erramos.” |
9:117 | por no mar deitá-la. | Que a non deitasse |
9:137 | O monge da dona | non foi connoçudo, |
9:140 | non viu end' a pórta | nen per u vẽéra. |
9:141 | “Por que non leixamos.” |
9:151 | Carne, non dultamos, |
9:153 | dela, mas non rança, |
11:5 | non dev' a seer |
11:53 | non quis falecer |
11:73 | ca des péça non durmía; |
12:14 | e aínda non quéren conósco paz.” |
13 | Esta é como Santa María guardou o ladrôn que non morresse na forca, porque a saüdava. |
13:12 | a Virgen Santa María | non vos quis entôn tardar, |
13:14 | so os pées e alçó-o | assí que non s' afogou. |
13:15 | Assí esteve tres días | o ladrôn que non morreu; |
13:20 | “Quéro-vos dizer, amigos | óra por que non morrí: |
13:22 | que me nas sas mãos sofre | que m' o laço non matou.” |
14 | Esta é como Santa María rogou a séu Fillo pola alma do monge de San Pedro, por que rogaran todo-los santos, e o non quis fazer senôn por ela. |
14:20 | “Non sabes la profecía | que diss' o bon rei Daví, |
14:22 | non verrá, nen de mia casa | nunca será compannôn?” |
14:26 | ben com' a el recodira, | e en outra guisa non. |
14:29 | que rogass' ao séu Fillo | que non quiséss' consentir |
14:38 | se non por Santa María, | a que Déus lo déu en don. |
15:18 | que per ren non podía maior. |
15:25 | e diss' assí: “Aquel que non érra, |
15:49 | e se t' aqueste pan non refeiro, |
15:124 | que digo non me creedes ên: |
15:126 | e das sas armas non vi i ren. |
15:144 | ca se non detevéra nenllur |
15:152 | fazer vósqu', e non vos seja gréu, |
16 | Esta é como Santa María converteu un cavaleiro namorado, que s' houvér' a desasperar porque non podía haver sa amiga. |
16:2 | am' a Grorïosa e non poderá errar. |
16:5 | a Madre de Déus, que non quiso leixar perder |
16:12 | non leixava guérra nen lide nen bon tornei, |
16:13 | u se non provasse tan ben, que conde nen rei |
16:14 | polo que fazía o non houvéss' a preçar. |
16:16 | e tan francamente, que lle non ficava ren; |
16:18 | perdía por ela, non llo querí' ascoitar. |
16:21 | pero, con tod' esto, o coraçôn non partiu |
16:50 | tan fremos' e crara que a non pod' el catar; |
16:52 | e para-mi mentes, ca éu non tenno anfaz; |
16:64 | fillou, des alí rezou el, e non lle foi gréu, |
17:17 | un fill', e u a nengũu non viu |
17:28 | oiu, ja per ren non llo quis creer; |
17:40 | “D' hoj' a tres días, u non haja al, |
17:42 | se non, a tésta lle seja tallada.” |
18 | Esta é como Santa María fez fazer aos babous que crían a seda dúas toucas, porque a dona que os guardava lle prometera ũa e non lla déra. |
18:19 | da Virgen que non há par, |
18:24 | e non morreron; |
19:17 | mas aquesto per ren fazer non podéron, |
19:19 | Non foi quen podésse arma nen escudo |
19:26 | que os non metesse o dém' en sa pilla. |
20:14 | non quéra, quando |
20:33 | ca non nos escaeces, |
20:46 | que os téus non faleces. |
21:5 | non é maravilla se del gaannou |
21:18 | houve, ca lle non quis eno don falir. |
21:30 | por que non podésse con ele goír? |
22 | Esta é como Santa María guardou a un lavrador que non morresse das feridas que lle dava un cavaleiro e séus hómees. |
22:16 | mas non ll' entraron; e escantaçôn |
22:23 | e non moira, ca non merecí mal.” |
23:14 | ca non tiínna senôn pouco en un tonelcinno. |
23:16 | havê-lo, non éra end' en térra que podésse |
23:18 | se non fosse pola Madre do Véll' e Meninno. |
23:22 | se non, nunca vestirei ja mais lãa nen linno.” |
23:25 | de bon vinn', e a adega non ên foi falida |
23:26 | que non achass' i avond' o riqu' e o mesquinno. |
24:1 | Madre de Déus, non pód' errar | quen en ti há fïança. |
24:2 | Non pód' errar nen falecer |
24:26 | porque non quiséstes coller |
25:10 | ca non ja en outra folía. |
25:13 | non pod' achar, com' aprix éu, |
25:24 | d' esso fazer non havería, |
25:28 | “Sen pennor non será ja feito |
25:33 | Respôs el: “Non quér' éu creer |
25:55 | non póssa per prazo perder, |
25:56 | se éu pagar non llo podía |
25:61 | por que non diga pois: ‘Non hei |
25:75 | O crischão, que non mentir |
25:95 | non vales, que fuste temer |
25:99 | Pois esto disse, non fez al, |
25:105 | ca non se podía sofrer |
25:111 | que non ll' houvéssen d' entender |
25:120 | fora; se non, que el diría |
25:128 | como foi, ca non mentiría; |
25:129 | e tu non quéras contender |
25:146 | do que lle dar non devería.” |
25:152 | téu haver, que ren non falía, |
25:159 | ca non vos quis escaecer |
26:1 | Non é gran cousa se sabe | bon joízo dar |
26:22 | e non se mãefestou o mesquinno; |
26:31 | por que non cáias no lago |
26:46 | por non lles apõer que o mataron, |
26:56 | non podedes levar |
26:62 | non vos póde durar.” |
26:66 | que non dev' entrar |
26:72 | da que non há par, |
27:1 | Non devemos por maravilla tẽer |
27:24 | “Sérren a eigreja, u non haja al, |
27:32 | “Daqueste preito non hajades pavor, |
27:46 | e non queramos con ela contender.” |
27:52 | que a Santa María non foi fïél, |
27:58 | que a non ousaron per ren sól tanger. |
28:7 | a Virgen que non há par, |
28:8 | que non quis que perdudo |
28:42 | non fosse, nen rendudo. |
28:55 | non fosse, que i chegar |
28:58 | que non fosse caúdo. |
28:77 | non querían envaír |
28:95 | non quis combater mandar, |
28:114 | mas non seja sabudo.” |
28:120 | que non fosse corrudo |
29:10 | que non foron de pinturas. |
29:11 | Nen ar entalladas non |
30 | Esta é de loor de Santa María, de como Déus non lle póde dizer de non do que lle rogar, nen ela a nós. |
30:2 | que non fôssemos nados, |
30:3 | se nos non désse Déus a que rogar |
30:12 | non sejamos deitados. |
30:17 | Porên non lle diz de non, mas de si, |
30:21 | Nen ela outrossí a nós de non |
30:23 | dizer que non rógue de coraçôn |
30:30 | se o nós non perdermos |
30:31 | per nóssa culpa, non obrando ben, |
30:33 | Mas séu ben non perderemos per ren |
31 | Esta é como Santa María levou o boi do aldeão de Segóvia que ll' havía prometudo e non llo quería dar. |
31:37 | mas este novélo non |
31:53 | E des alí adeante | non houv' i boi nen almallo |
32 | Esta é como Santa María amẽaçou o bispo que descomungou o crérigo que non sabía dizer outra missa senôn a súa. |
32:35 | te quites; e se non, | d' hoj' a trinta días |
32:40 | ond' hóme non ven.” |
33:58 | non méus, mas por vos mostrar |
33:66 | que non podéssen errar |
34:9 | que non podían achar ontr' outras mais de cento |
34:22 | non cheiravan atán ben com' esta que emento. |
35:5 | E por esto non lle damos | ren do nósso, mas do séu, |
35:14 | mas non tangeu nas relicas, | esto devedes creer. |
35:17 | tod' aquest' en ũa arca | feita d' ouro, ca non d' al; |
35:18 | estas non tangeu o fógo, | mai-lo al foi tod' arder. |
35:33 | e entrou i tanta gente | que non cabían i chus, |
35:36 | houvéron tan gran bonaça | que non podía maior; |
35:40 | Mas pois o sennor da nave | os viu, disse: “Non me praz |
35:45 | dos mercadores que ían | ena nav' un non ficou |
35:46 | que tan tóste non vẽéssen | mui grand' algu' i oferer. |
35:49 | dizendo: “Sennor, tod' esto | filla que non leixes ren, |
35:50 | sól que non guardes os córpos | de mórt' e de mal prender.” |
35:51 | En tod' est' as seis galéas | non quedavan de vĩir, |
35:59 | e porên mal non nos faças, | se non, lógo morrerás |
35:61 | e de quant' acabar cuidas | ren ên non acabarás, |
35:65 | por mataren os da nave; | mas un vento non sotil |
35:72 | alongar entôn tan muito | que as non viron nenllur; |
35:77 | fillou e quant' alí déra, | e non cataron o bél |
35:83 | Todos responderon lógo: | “Preit' outr' i non haverá |
35:84 | que o todo non tomemos, | mas tornaremos dacá; |
35:98 | queimou tod' aquela lãa | e non quis o al tanger. |
35:106 | E non quis ên mais do terço, | que fezo lógo coller. |
36 | Esta é de como Santa María pareceu no maste da nave, de noite, que ía a Bretanna, e a guardou que non perigoasse. |
36:4 | non póde mostrar outro santo, no mar de Bretanna, |
36:9 | se fez, que ren non lles valía siso nen cordura, |
36:22 | que lles valvéss' e non catasse as súas maldades. |
36:30 | havían; e se lles prougu' ên, sól dulta non prendades. |
37:19 | non dos vagarosos, |
37:22 | seja per ti; se non, serei hoi mais tẽudo |
37:30 | non semellou lóg', andando per esse chão, |
38:3 | porende non me maravillo |
38:8 | os que contra ela van, non cuidand' i el tanger. |
38:10 | que est' amor non quéren entender |
38:47 | e macar non llos houv' ambos britados, |
38:59 | e macar non dava braados, |
38:64 | que sól ena face non ll' ousavan mentes tẽer. |
38:74 | foron, ca o démo non lles lezer |
38:80 | diss' assí: “No méu coraçôn non pód' esto caber, |
38:84 | hôuvi muitos, se me non quér sãar.” |
39 | Esta é como Santa María guardou a sa omagen, que a non queimas' o fógo. |
39:9 | na eigreja, mas non foi u siía |
39:13 | Santa María non quis que chegasse |
39:21 | non tangeu sa omage vèramente, |
39:26 | non viron do véo, nena pintura |
42:4 | ca non quér que façan mal. |
42:24 | e foi-llo meter no dedo, | dizend': “Hoi mais non m' enchal |
42:56 | se non, daquí adeante | haverás coita mortal.” |
42:57 | Lógo s' espertou o novio, | mas pero non se quis ir; |
42:61 | ves? E por que me leixaste | e sól vergonna non hás? |
42:63 | e vai-te comigo lógo, | que non espéres a cras; |
42:66 | que s' ergeu e foi sa vía, | que non chamou dous nen tres |
43:5 | non podía haver fillos, | e porende se queixava |
43:7 | com' hajamos algún fillo, | ca se non, éu morrería. |
43:20 | a Darouca u moravan; | mas non houv' i gran tardada |
43:25 | que lle non vẽo emente | nen da cera nen dos panos |
43:43 | Mas se mio tu dar quisésses, | non porque seja dereito, |
43:44 | mas porque sabes mia coita, | e non catasses despeito |
43:46 | e non quisésses que fosse | nojosa e mui parleira.” |
43:58 | Entôn vẽo i mais gente | que non ven a ũa feira, |
44:2 | non perderá ren de quanto séu for. |
44:8 | non achava que non fillasse ben |
44:12 | havía de que o non pod' achar, |
45:6 | non dava, nen polos Santos, | esto sabed' en verdade. |
45:10 | que vergonna non havía | do prïor nen do abade. |
45:13 | e per ren non perdõav' a | molléres nen a meninnos, |
45:14 | que s' en todo non metesse | por de mui gran crüeldade. |
45:18 | se mercee non ll' houvésse | a comprida de bondade. |
45:35 | ca non quér Santa María | que a vós assí levedes.” |
45:43 | Os dïabos ar disséron: | “Esto per ren non faremos, |
45:50 | e hoi mais non vos movades | nen faledes, mais calade.” |
46:12 | que non éran percebudos. |
46:24 | da Virgen que non há par; |
46:33 | que non podía creer |
46:38 | diss' el, “ca non póss' osmar |
46:57 | de viva carn' e d' al non, |
47:36 | disse-ll': “Hoi mais te guarda | e non sejas malvaz.” |
48:6 | ant' el e que non vaamos | u irán os soberviosos. |
48:11 | Mas en aquel mõesteiro | ponto d' agua non havía |
48:12 | se non quant' o cavaleiro | da fonte lles dar quería, |
48:14 | e quando lla non comprían, | éran dela perdidosos. |
48:18 | que non cantavan as hóras | e andavan mui chorosos. |
48:20 | entre si acórd' houvéron | de lle non daren ên nada, |
48:25 | que nos dé algún consello, | que non moiramos de sede, |
49:9 | o séu reino que non há par, |
49:49 | lles pareceu; e pero non |
50:1 | Non deve null' hóme desto per ren dultar |
50:3 | E dultar non deve, por quanto vos direi, |
50:4 | porque, se non foss' esto, non viramos Rei |
50:7 | Nen d' outra maneira nós non viramos Déus, |
50:9 | houveramos, se el non foss', amigos méus, |
50:11 | Ca Déus en si meesmo ele mingua non há, |
51:11 | Este castél' aquel conde | por al fillar non quería |
51:17 | se non foss' os do castélo | que, pois se viron coitados, |
51:21 | mentes e que non |
51:41 | O de dentro respôs lógo | que non faría ên nada; |
53:2 | assí aos que non saben | póde todo saber dar. |
53:12 | que a per poucas dos pées | os dedos non lle queimou; |
53:20 | tornass', e non quis la madre; | e ele lle diss' assí: |
53:21 | “Se non quisérdes, o fógo | sei éu que verná a mi |
54:30 | que non podía trocir a taulinna. |
54:40 | que ja ren non falava nen oía, |
55:9 | mui ben e compridamente, | que en elas non falía |
55:24 | mas de que a non achavan | mẽos se maravillava, |
55:35 | que non cáia en vergonna, | Sennor, e alma me guarda |
55:36 | que a non lév' o dïabo | nen eno inférno arda. |
55:42 | do córp' e crïar-llo manda | de pan, mais non de borõa.” |
55:45 | ca o non viu por gran tempo, | senôn quand' éra ja cãa, |
55:54 | que aos que ela ama | por ll' errar non abaldõa. |
56:16 | a Virgen que non há par; |
57:37 | non lles leixou dinneiro |
57:38 | que non roubasse |
57:39 | e non fillasse |
57:62 | que un non s' ergía. |
57:72 | mais non podéra, |
57:73 | ca Déus non quería. |
57:78 | non podía sacá-la, |
58 | Como Santa María desvïou a monja que se non fosse con un cavaleiro con que poséra de s' ir. |
58:33 | mandamentos, e non cates los méus |
58:38 | o por que me deitast', e non m' en cal.” |
58:44 | “Des hoge mais non te partas de mi |
58:45 | nen de méu Fillo, e se non, aquí |
58:46 | te tornarei, u non haverá al.” |
58:55 | Mais, se Déus quisér, esto non será, |
58:56 | nen fóra daquí non me veerá |
58:58 | ca non quér' os panos neno brïal. |
58:60 | haverei, nen non quér' éu outr' amor |
59:17 | e non catou séu dẽósto, |
59:67 | por que non fezésse mal |
59:76 | fazer, mais que non quis Déus |
61:1 | Fól é o que cuida que non podería |
61:5 | de miragres ben d' i, ca d' allur non vẽo, |
61:10 | que aquesto per ren ele non creía. |
61:11 | Diss' el: “Ca de o creer non é guisada |
61:14 | que ja podre non foss', esto non sería.” |
62 | Como Santa María déu fillo a ũa bõa dona que deitara en pennor, e crecera a usura tanto que o non podía quitar. |
62:7 | Se non fosse pola Virgen María |
62:9 | perdud' houvéra; que ja non podía |
62:12 | éra, non quiséron dela menage |
62:17 | que a non podía pagar por quanto |
62:18 | havía, se d' al non foss' acorruda. |
62:19 | E porque achar non pode consello |
62:21 | non ousou saír, mas ao Espello |
62:24 | lle rogou entôn, como non perdesse |
62:35 | que non disse nada quand' o chamava: |
62:39 | que sól non disséron: “Dona, onde vẽes?” |
63 | Como Santa María sacou de vergonna a un cavaleiro que houvér' a seer ena lide en Sant' Esteván de Gormaz, de que non pod' i seer polas súas tres missas que oiu. |
63:10 | d' armas non podían outro tal saber. |
63:25 | e porên do séu non lle leixava ren, |
63:29 | que non houv' i lide nen mui bon tornei |
63:30 | u se non fezésse por bõo tẽer. |
63:37 | de Santa María, que ren non faliu, |
63:41 | dizendo: “Quen en tal torneio non sal |
63:44 | escudeiro, ele nulla ren non déu, |
63:51 | ca se vós non fôssedes, juro par Déus |
63:70 | que d' outra guisa non podía seer. |
63:72 | que Santa María leixá-lo non quis |
64 | Como a mollér que o marido leixara en comenda a Santa María non podo a çapata que lle déra séu entendedor meter no pée nen descalçá-la. |
64:6 | guardou de tal guisa, por que non podéss' errar. |
64:54 | e disse que per ren non llas quería fillar. |
64:69 | que a lógo quis; mas ela non llo consentiu |
65:5 | que mostrá-lo póssa per mi e non ande |
65:13 | mais aquel vilão porên ren non dava, |
65:16 | non lle valía ren ũa vez nen cento, |
65:19 | Mais el por aquesto non déu nemigalla |
65:28 | mais non lla quiséron dar pola sentença |
65:40 | que lle déss' algo, se non nono sería. |
65:41 | El dar non llo pode, ca o non tragía, |
65:45 | que lle non pediss' e que o consellasse |
65:65 | en este feito non me déron consello, |
65:68 | non há en aquel se non quanto parece |
65:72 | esto, non cuido que mio ele crevésse |
65:73 | se ll' ant' algũa vóssa carta non désse |
65:82 | de non haver alí séu preit' encimado. |
65:85 | e poi-lo non achou, disso: “A Messías |
65:93 | ca se el non é ben louco de natura, |
65:104 | non vos semellaría fól, mais sisudo; |
65:116 | mais pois que for noite, nada non dormiades |
65:128 | de coraçôn, ca non per outros escritos, |
65:136 | “Vai óra mui quedo e non t' alvoroces; |
65:141 | que achou o préste, que non éra rouco |
65:150 | e disse: “Sól de m' ir non será pensado, |
65:157 | non soon louco, nen vos nono cuidedes, |
65:172 | daquesta térra que neún non me visse, |
65:177 | por amor de Déus, que aos séus non érra |
65:182 | que atá entôn sól non seja falado.” |
65:183 | Assí estevéron, que non se partiron, |
66:43 | que hóme non podería |
67:5 | que non foi feito tan grande | ben des lo tempo de Néro, |
67:26 | e cuidou que non andava | senôn con gran lealdade. |
67:32 | que nunca ll' ele dizía | cousa que el non crevésse; |
67:33 | demais non havía hóme | que o atán ben soubésse |
67:39 | En tod' est' o hóme bõo | per ren mentes non metía, |
67:44 | neún poder non havía | per nulla ren de matá-lo; |
67:45 | e pero día nen noite | non quedava de tentá-lo, |
67:46 | macar lle pról non havía, | por mostrar sa crüeldade. |
67:54 | que disse que non podía | servir por enfermidade. |
67:58 | que i servir non vẽéra | con mingua de sãidade. |
67:78 | se a oraçôn non fosse | da Madre de caridade: |
67:79 | “Quand' el aquesta dizía, | sól non éra éu ousado |
68:25 | mais pero non convên a mi |
69:4 | que dos outros non deve seer fóra, |
69:10 | que dentro non cabían ne-na chãa. |
69:15 | Aqueste non falava nen oía, |
69:18 | ca non vos havía el outr' açãa. |
69:19 | E pero non oía nen falava, |
69:26 | esta claridade non é humãa.” |
69:29 | que no levar non foi mui preguiçoso |
69:38 | éra que non ést' a név' e a grãa, |
69:53 | e disse: “Conde, non sei con qual érva |
69:74 | fosse da lingua, que non disséss' “ãa”. |
69:86 | que non cabían i nena quintãa. |
71:1 | Se muito non amamos, | gran sandece fazemos, |
71:5 | a buscar-nos carreiras | que non fiquemos fóra |
71:20 | por dormir mui cansada, | e pero non durmía. |
71:24 | mais a Virgen lle disse: | “Sól non prendas espanto, |
71:30 | levade-nos convósco, | que sen vós non fiquemos.” |
71:38 | mente e non te coites; | ca cérto che dizemos |
71:50 | mostrara que dissésse, | daquesto non dultemos. |
72:5 | Ca non póde dela dizer |
72:7 | non haja, que quis nacer |
72:18 | e sa Madre non leixou, |
72:33 | non porque de Nóstro Sennor |
73:29 | vermello non podería fazer mellor, |
73:35 | E non me leixes en tal vergonna caer |
73:37 | non ousarei ant' o abad' aparecer, |
73:44 | que o non fora tanto da primeira vez. |
74:2 | non lle pód' o démo nïún mal fazer. |
74:13 | ca tu sempre mal fazes, e do ben non |
74:33 | con que pintava; e porên non caeu, |
75:11 | e por Déus nen por sa Madre | non dava sól nen dinneiro, |
75:17 | tan muito, que non preçava | deste mundo nimigalla; |
75:27 | gran péça de séus dinneiros, | ca el por al non catava, |
75:38 | mais por ren que lle dissésse, | partir non s' ende quería; |
75:41 | O crérig' assí estando | de se non ir perfïado, |
75:47 | que non leixarei agora | pola vélla que no bico |
75:48 | ten a mórt' há mais dun ano, | e pero non é finada.” |
75:51 | e disse-ll': “Aquel moógo | non verrá, per quant' entendo, |
75:52 | nen per el, macar moirades, | non seredes soterrada.” |
75:55 | ven por mi' alm' e non pares | mentes a mia pecadilla, |
75:56 | ca non hei quen me comungue | e sõo desamparada.” |
75:61 | E o capelán lle disse: | “Esto non me conselledes, |
75:63 | e de quant' alá gãardes, | nulla parte non me dedes.” |
75:67 | Madre do que se non paga | de tórto nen de peleja, |
75:75 | que son lílïos nen rósas, | mas pero non de concélas, |
75:77 | E siían assentadas | en palla, non en tapede; |
75:82 | a Virgen Santa María | non quis con ela no leito |
75:89 | non me leixes mais no mundo | e léva-me ja contigo |
75:94 | e non hajas outr' empeço, | mais sempre goio e riso, |
75:110 | ao reino de méu Fillo, | ca non há ren que che diga |
75:111 | que te lógu' en el non colla, | ca el dereito joíga.” |
75:126 | Mais valvéra que non fosse | éu en este mundo viva, |
76:18 | non pódes, se méu fillo non resurgir.” |
77:2 | non é maravilla de sãar contreito. |
77:11 | Pois viu que lle non prestava nulla meezinna, |
77:13 | rogando-lle que non catasse despeito |
77:16 | se non, que fezéss' assí per que cedo morresse; |
77:25 | mais a Santa Virgen non alongou preito, |
77:33 | viron que miragre foi e non trasgeito; |
78 | Como Santa María guardou un privado do Conde de Tolosa que non fosse queimado no forno, porque oía sa missa cada día. |
78:1 | Non póde prender nunca mórte vergonnosa |
78:23 | E que non soubéssen de qual mórte lle dava, |
78:26 | de lenna mui gróssa que non fosse fumosa. |
78:34 | dizend': “Esta vía non te seja nojosa.” |
78:52 | e non teve vía, mas per un semedeiro |
78:58 | se non, nunca faça éu mia vida goiosa.” |
79:23 | de moças que vees, que non son sandías, |
79:24 | ca lles non convên.” |
79:28 | e non quis al ren. |
81:20 | per que lle non ficou sinal |
82:10 | non cuidava, e dizía-lles: “Az, az.” |
82:14 | dele vos meted', e non dôrmia en paz.” |
82:17 | de fazê-lle mal non podemos haver |
82:20 | “Pois vós non podedes, ar leixad' a mi, |
82:40 | fas d' hoj' adeante que non leixes ren |
83:13 | que non cuidou saír vivo |
83:25 | porên muito non demóran |
83:26 | que non sejan perdõados |
83:46 | que non éran acordados. |
84:23 | El entôn assí lle disse: | “Non sospeitedes de mi, |
84:25 | A mollér entôn calou-se, | que lle non falou mais i; |
84:30 | se el amava mais outra, | que dissésse si ou non. |
84:40 | en séu leito e cobriu-a, | e non quiso que saír |
85:12 | que lles esterlĩis désse, ca non pipïões. |
85:16 | en tal que lles non morress' e houvéssen quinnões |
86 | Como Santa María livrou a mollér prenne que non morresse no mar e fez-lle haver fillo dentro nas ondas. |
86:2 | a Madre de Déus, se per nós non ficar. |
86:20 | mas non podía hóm' alá ir, se non |
86:22 | non podía ren ên saír nen entrar. |
86:26 | e non se pod' ir, tanto non pod' andar. |
86:27 | A póbre mollér, macar quis, non fogiu, |
86:34 | e por tod' esto non cuidou escapar. |
87:5 | quis a Virgen que non há par, |
88:17 | e bon vinno non leixar |
88:24 | e por bon pan non catar. |
88:31 | vós non podedes durar, |
88:33 | ca non há tan arrizado |
88:37 | se comer non lle for dado |
88:56 | ca non fora avondado |
88:68 | que dela non foi amado, |
88:75 | Diss' ela: “Non é penssado |
88:77 | se non leixas téu cuidado |
88:85 | por comer non murmurar; |
89:14 | aquesto fazer non podía, |
89:16 | non creía nada |
89:54 | non haver con essas sandías, |
89:57 | que non atendeu Messías, |
91:7 | fez, que non póden contradizer judéus |
91:10 | non há i mui gran sazôn, |
91:29 | per nulla ren non podían |
91:41 | se fillaron, e non quedo, |
91:44 | como Sennor que enas coitas non fal |
91:50 | non leixou do fógo, nen sól un sinal. |
92:2 | de dar lum' a queno non há. |
92:6 | que per al non viramos ja. |
92:10 | que non vií' acá nen alá. |
92:13 | da Virgen que non houvo par |
92:25 | que aos séus non faleceu |
92:38 | ca non mentiu nen mentirá |
93:2 | non é de sãar |
93:12 | fazía, que ren non quería ên leixar. |
93:15 | ond' ele foi coitado que non quis al ren |
93:27 | a Virgen grorïosa e diss': “Hoi mais non |
94:26 | non houv' ên, fez-lle querer |
94:28 | que lle non dava lezer, |
94:39 | m' acomend'.” E foi-s', e non |
94:62 | que ren non falía, |
95:2 | de lles fazer, non quér ela que esto ren valla. |
95:18 | e d' ele ja bever vinno non éra penssado; |
95:35 | e quiséran-s' ir con todo. Mas a que non érra |
95:37 | os fez que se non podéron alongar da sérra, |
95:38 | ca lles non valeu bon vento quant' é ũa palla, |
95:55 | Mais desto non fillou ren e, ben come quen cata |
95:62 | e que al non fillaría do séu nemigalla. |
95:65 | e que non houvésse medo assí lle disséron. |
95:67 | e foron sa vía que sól non se detevéron, |
95:74 | e non lle fezéron mal, d' atant' houv' avantalla. |
96 | Como Santa María guardou a alma dun hóme bõo que se non perdesse, ca o havían escabeçado ladrões, e fez que se juntassen o córpo e a tésta e se maenfestasse. |
96:6 | que non cáia hóme dun érr' en peior. |
96:13 | mais pẽedença prender non quiséra |
96:30 | por que non soframos pẽa nen door.” |
96:42 | “Mas non quis a Virgen, das outras mellor, |
97:48 | mentira foi, non vistes maior; |
97:55 | e fazê-lo quér', u al non jaz.” |
98 | Como ũa mollér quis entrar en Santa María de Valverde e non pude abrir as pórtas atẽen que se mãefestou. |
98:1 | Non dev' a Santa María | mercee pedir |
98:2 | aquel que de séus pecados | non se repentir. |
98:8 | e porque s' ên non doía | en séu coraçôn, |
98:10 | que entrass' en sa eigreja, | non quis consentir. |
98:14 | por entrar ena eigreja; | mas non pod' abrir |
99:21 | que non prendían lezer |
99:30 | ca lle-lo non quis sofrer |
99:40 | sól sinal non foi mostrado. |
100:12 | mais que non devería. |
101:9 | ca pela boca ja non |
101:18 | non se quis d' ant' o altar, |
102:20 | sól non hajades pavor |
102:32 | que non havía peor |
102:34 | éra muit' e non redondo, |
102:41 | que non caesse ben juso, |
102:49 | de com' ên non foi ferido, |
103:20 | cuidando que non estevéra | senôn pouco, com' está |
103:26 | Non é est' o méu mõesteiro, | pois de mi que se fará?” |
103:38 | E por aquesto a loemos; | mais quena non loará |
104:7 | Aquesto foi en Galiza | non há i mui gran sazôn, |
104:25 | a hóstïa ena touca; | e nada non atendeu, |
104:41 | “A mi non me feriu outre | senôn queno mundo ten |
104:49 | non cates a méu pecado | que mi o démo fazer fez.” |
105 | Como Santa María guareceu a mollér que chagara séu marido porque a non podía haver a sa guisa. |
105:14 | e disse: “Non hás por que t' espantar; |
105:26 | e no coraçôn pos de non casar. |
105:31 | Diss' a moça: “Esto non é penssado, |
105:46 | por que pois non houv' a trager enfaz. |
105:54 | que non pód' hóme per ren i falar, |
105:56 | non lle podéron a chaga serrar. |
105:61 | Mais, por non meter ontr' eles baralla, |
105:68 | que non podían i outros entrar; |
105:104 | e ela ren non lles quiso negar; |
106:2 | non pód' os presos tẽer |
106:31 | en térra; mais non s' ergeu: |
106:51 | mas dele non achou ren, |
107 | Como Santa María guardou de mórte ũa judéa que espenaron en Segóvia; e porque se acomendou a ela non morreu nen se firiu. |
107:26 | cras, u al non haverá. |
107:33 | porên non foi pereçuda, |
107:42 | e quena non servirá?” |
108:10 | de saber non havía. |
108:17 | nen seer non podía. |
108:26 | começou e disse: “Non |
108:38 | o que non devería. |
108:66 | que ant' o non criía. |
109:6 | de guisa que nos non póden nozir. |
109:8 | que fez a Virgen que non há par |
109:18 | que o non leixaron adeant' ir |
109:29 | non fillavan. Diss' un démo: “Ca méus |
109:31 | Por esto non vos fazemos mal, |
110:10 | non calasse, que ante non fosse falida. |
111:3 | Non há temp' assinaado |
111:14 | que non dava por al ren. |
111:23 | Pero non foi arribado, |
112 | Como Santa María guardou ũa nave que ía carregada de triígo que non perecesse, e sacó-a en salvo ao pórto. |
113 | Como Santa María de Monsserraz guardou o mõesteiro que non feriss' a pena en ele que caeu da róca. |
113:11 | mais Déus non quis esto sofrer |
113:14 | porên desvïou a pena | en tal guisa que non fez mal, |
113:16 | que pois non se pude volver. |
113:19 | e non nos leixes perecer |
115:64 | non britasse, |
115:73 | que o el non fezésse, |
115:79 | non haja força tanta |
115:86 | O hóme non quis per ren |
115:102 | del non quinta, |
115:140 | del non leixou nen mentiu. |
115:153 | e vai tóst', e non chóres |
115:183 | non usa terrẽaes, |
115:189 | que non léves companna, |
115:222 | non endura |
115:234 | que non tome |
115:275 | que llo non leixaría. |
115:287 | chorand' e non riíndo, |
116:18 | non comiu nen legume. |
116:30 | que desto non errasse |
116:32 | i sigo non levasse; |
116:38 | trouxe, que non son feas; |
116:50 | que outra non afume.” |
116:58 | non caben en volume. |
117 | Como ũa mollér prometera que non lavrasse no sábado e per séu pecado lavrou, e foi lógo tolleita das mãos; e porên mandou-se levar a Santa María de Chartes, e foi guarida. |
117:5 | que non fezésse no sábado óbra sabuda |
117:11 | E en mente non havía do que prometera |
117:20 | non lle valvéron nen pról tevéron nemigalla; |
117:23 | E quando viu que tod' esto ren non lle prestava, |
118:9 | porên de cera omagen, non d' al, |
118:20 | que o fará, desto non dulto ren; |
119:10 | e grandes dões fillava, ca non dos mïúdos. |
119:12 | bevía, mais non usava muit' andar caminnos |
119:24 | dizendo: “Por Déus, varões, non seja, non seja!” |
119:38 | ca os séus non quér ela que sejan cofondudos. |
119:47 | Ca sabe que mais dun día non será ta vida; |
119:50 | faça, e que os santos non lle sejan sannudos.” |
119:55 | e null' hóme mais coitado non foi queno visse. |
120:3 | Ca sen ela Déus non haverán |
120:8 | e de séu prazer non saïrán |
121:6 | que lle guerlanda faría | de rósas toda, non d' al. |
121:11 | Aquesto fez un gran tempo, | que non faleceu de ren |
121:15 | Quando non achava rósas, | rezava, com' aprendí, |
121:17 | ũa non lle falecía. | E el fazendo assí, |
121:20 | ele assí non estava, | mais en un séu palafré |
121:30 | non houvéron d' ir a ele, | e disséron lóg' atal: |
121:31 | “Tornemo-nos daquí lógo, | pois esto non praz a Déus |
121:39 | Foron-s' eles; e daquesto | o cavaleiro non viu |
122:28 | foi-a fillar e diss' assí: “Pois non |
122:39 | e disse: “Ja mais non me partirei |
123:16 | null' hóme, sól non llo querades creer; |
124 | Como Santa María guardou un hóme que apedraron que non morresse atá que se mẽefestasse, porque jajũava as vigías das sas féstas. |
124:15 | fora, e que o matassen | lógo, u non houvéss' al, |
124:20 | e por aquesto non quéras | que moira sen confissôn, |
124:26 | E non morreu por tod' esto, | dizendo: “Por Déus, acá |
124:28 | de mal, de que pẽedença | de méus pecados non prix.” |
124:36 | assí, que ave nen besta | dele non comiu per ren. |
125:19 | que en toda-las maneiras | provou de a vencer; mais non |
125:27 | mais nada non adobaron, | ca a Madre do Salvador |
125:28 | a guardava en tal guisa | que ren non ll' empeecía. |
125:38 | e hoi mais de a haverdes | tenno que non será mui gréu.” |
125:46 | que a poucas d' amor dele | lógo se non enssandeceu, |
125:57 | E disso: “Casemos lógo.” | Mas diss' o padre: “Non, mais cras |
125:70 | e disso-ll': “Aquí que fazes? | ca ja tu non éras dos méus |
125:75 | Esto non será dest' ano, | per bõa fé, nen deste mes; |
125:79 | como non pérças ta alma; | e senôn, Déus se vingará |
125:92 | dizer aa Virgen santa, | que casar non lle prazía. |
126:9 | que non lla podían tirar dalí |
126:12 | mas per ren non lla podían tirar |
126:14 | ca Déus non llo quería consentir |
126:20 | non lle podía que fosse fazer, |
127 | Esta é como Santa María non quis que entrasse na sa eigreja do Poe un mancebo que déra a sa madre un couce; e el, pois viu que non podía entrar, cortou o pée, e depois sãou-o Santa María. |
127:1 | Non pód' hóme pela Virgen | tanta coita endurar, |
127:2 | que pois ela non llo haja | con ben a galardõar. |
127:7 | E non catou o mesquinno | como o troux' e pariu |
127:25 | per força; mais non podéron | daquel logar o mover |
127:33 | feze-o, e mantenente | d' entrar i non lle foi gréu; |
127:36 | non queiras que o méu fillo | sen pée vaa daquí.” |
127:40 | filla o pé de téu fillo, | e non espéres a cras, |
128:6 | por haver ên mél e cera | que lle non custasse nada. |
128:14 | en tal guisa que dos dentes | sól non dedes i dentada, |
128:22 | foi de catar sas colmẽas, | non fez longa demorada |
128:42 | que liros nen vïoletas | non dan, nen agua rosada. |
128:48 | Outro día ar disséron | sa missa, mas non aginna; |
128:50 | non acharon na colmẽa | érg' a hóstïa sagrada, |
129:10 | de guisa que lle non põían vida. |
129:19 | que da saetada ren non sentía; |
130:10 | porên non é leal o séu amor. |
130:17 | e queno gaannad' há, non lle fal, |
130:20 | mas aquesta nunca non quér falir; |
130:25 | mas esta non quér con séu ben tardar |
131 | Esta é como Santa María guardou o emperador de Costantinóbre que non morresse so ũa pena que caeu sobr' ele, e morreron todo-los outros que con ele éran. |
131:1 | En tamanna coita non póde seer |
131:2 | hóm' a que a Virgen non póss' acorrer. |
131:40 | a estar con el e se del non partir |
131:48 | non quix que morresses, e ar guardar-t-ei |
131:50 | daquí, e desto non hajas que temer.” |
132:9 | que maior non podería. |
132:15 | séu amor e non faz falla, |
132:44 | mais a el non lle prazía. |
132:51 | se el mollér non prendía. |
132:65 | que mais en el non cabía. |
132:87 | non és tu o que dizías |
132:121 | haver del, mais non podía. |
132:127 | lle fez que o non fezésse. |
133:10 | come crischãos, mais non com' encréus. |
134:20 | mentes e non catedes nóssa maldade.” |
134:35 | que lles non noziu ren |
134:44 | ca non cabían dentr' end' a meadade. |
135:46 | sól non lle foss' outorgado. |
135:78 | disse: “E non é guisado |
135:79 | de me forçardes vós, non, |
135:101 | do séu non filles, ca sól |
136:29 | mais o braço per niũa ren non llo tornava |
136:30 | com' ant' éra, ca non quis Déus por sinificança. |
137:4 | a un cavaleiro que éra séu, non allẽo, |
137:12 | nen sa Madr', a Virgen santa, se lle non fezésse |
137:21 | o démo lle pois fazía que o non leixasse, |
137:25 | porque non perdess' sa alma, come pïadosa |
137:30 | non caesse pelo démo, que sempre mal cheira |
137:35 | E fez-lle que non perdesse ollos, pées nen mãos |
137:38 | de pecado, que non podéss' seer en tal feira; |
137:40 | que per nulla maneira non podésse fazê-lo. |
138:6 | dar-llo-á, que sól non lle dirá de non. |
138:16 | se fosse da térr', e non leixaron ir |
138:56 | o séu cobrou todo, que ren non faliu; |
139:37 | que non s' espante, |
141:13 | e sempr' usava esto que i non falía, |
141:14 | que sól non i fillava null' outra medida. |
141:18 | tóste e non podía fazê-la subida. |
141:24 | e nïún dos monges entôn i non estava, |
142:6 | se non fosse pola que nos mantên. |
142:15 | os cães non podían acorrer, |
142:36 | mas el Rei disse: “Non haverá mal; |
142:37 | ca non querrá a Madr' esperital |
142:40 | el Rei dizía: “non ést', a la fé; |
142:41 | ca non querría aquela que sé |
142:42 | sempre con Déus e de nós non destên.” |
144:15 | ca non quería per ren falecer. |
144:17 | e de sas hóras non leixava ren |
144:18 | que non oísse, ca todo séu sen |
144:27 | non se pagava nen de o veer. |
144:38 | a Santa María, e non faliu |
144:46 | de cas séu compadr', a que non foi mal |
144:51 | que aos séus non leixa mal prender. |
145:17 | mais tal non foi ele come o que sérra |
145:22 | que non lle ficaron sól dous pepïões, |
145:41 | que maior non houve emperador Néro |
146:38 | que non fosse per ren alá, |
146:42 | ben sei que ren non te guarrá |
146:64 | me guarrá, sól dulta non hei.” |
146:69 | e sól detẽer-se non quis, |
146:89 | o que non cree que darás |
146:91 | non quéres; ond' hoge sen cras |
147:9 | e mostrou i séu miragre, | que vos non foi mui rafez. |
148:18 | e non fazía feitos | maos nen desiguaes. |
148:20 | sa camisa vestida, | ca armar non s' uviara; |
148:25 | mas guardó-o a Virgen | que sól non lle chegava |
149:4 | non é en carne pura. |
149:5 | Mas, como cuidar deve | null' hóme que non póssa |
149:20 | assí que non morresse | ende cona rancura. |
149:31 | a Hóstïa que sagras, | de que non és creente |
149:48 | ou bever de séu sangue, | ca non é apostura.” |
149:51 | des i non viu a Virgen, | mais disse-ll': “éu te rógo, |
150:5 | Non houv' a outra tal amor mostrado |
151:6 | nen vírgẽes non quería | leixar, nen monjas nen freiras. |
151:9 | porque non podéss' o démo | levá-lo a sas barreiras |
151:18 | que a eigreja non póssa | veer nen sól end' as beiras.” |
151:19 | Ela serrou as fẽéstras | o mais de rijo que pode, | que non viss' el ren de fóra. |
151:26 | dizendo del muitas cousas | que non éran verdadeiras. |
151:29 | ca u el ant' os abades | non dúas vezes senlleiras |
151:33 | E muit' a Virgen loaron, | que non houve companneiras |
152:7 | Este per ren madodinnos | nen vésperas non oía, |
152:14 | mas a carne non quería | que leixasse séus sabores; |
152:17 | chẽa dun manjar mui jalne, | non de vida saborosa, |
153 | Como ũa mollér de Gasconna, que desdennava a romaría de Santa María de Rocamador, disse que, se a alá non levass' ũa séla en que siía, que nunca iría alá. |
153:8 | que sól non tinna en ren |
153:17 | fillastes que pról non ten; |
153:18 | e pois non queredes ir |
153:24 | ca éu non m' irei daquên, |
153:25 | se m' a séla non seguir |
153:38 | contra quen lle non convên.” |
154:2 | que porque i non dultemos, | a vezes faz demostrança. |
154:27 | Mais depois que entenderon | que esto assí non éra |
155 | Como un cavaleiro d' Aleixandría foi malfeitor, e quando vẽo a vellece, repentiu-se e foi a un santo ermitán confessar-se; e el disse-lle que jajũasse, e o cavaleiro disse que non podía. |
155:5 | e o non compr' é perdudo, | según conta San Matéus; |
155:9 | que non sejamos perdudos; | e por est' é de bon sen |
155:16 | fosse, e el respondeu-lle: | “Esto vos non farei éu.” |
155:17 | “Pois jajũade.” “Non pósso.” | Disse-lle: “Par Sant' Andréu, |
155:18 | nen esmólna non faredes?” | “Non, ca non tenno que dar.” |
155:19 | Quando viu aquel sant' hóme | que non podía fazer |
155:26 | dũa fonte, que sól gota | non pude dela fillar. |
155:30 | que agua coller non pude, | nen sól bever nen gostar. |
155:34 | que Déus per ren non quería | séus pecados perdõar, |
155:40 | que a mi fazer non queira | o que a beschas non faz |
155:54 | porên Déus muito cofonda | quena non quisér loar. |
156:18 | ca non podía pedir |
156:25 | porque non podía nada | cantar, onde gran prazer |
157:14 | que quis ende provar ũu, | mais non lle saiu en vão. |
157:17 | foi ben até enas cachas, | que o non pod' ên tirar, |
157:19 | Muitos méges i vẽéron, | mais non podéron per ren |
157:26 | tirou-ll' un prést' o cuitélo, | ca non ja celorgïão. |
157:30 | e sabede do miragre | que non é muit' ancïão. |
158:7 | en tal que o espeitassen. | Mas aquel sennor cuj' éra | sobr' el mentes non parava; |
158:13 | e en llas britar mui tóste | non vos foi i vagarosa, |
158:16 | que o guardavan, e nunca, | pero que o ir viían, | non lle disséron nïente. |
158:21 | ca o non guïou a Virgen | per carreira pedragosa |
159:1 | Non sofre Santa María | de seeren perdidosos |
159:11 | por eles e non catasse | de como foran errar, |
159:13 | E pois est' houvéron feito, | tornaron non de vagar |
159:22 | e d' ir alá mui correndo | non vos foron vagarosos. |
160:2 | loar, lo' a que par non há, |
161 | Como un hóme de Moriella, que ameúde ía a Santa María de Salas e tragía sa Magestade, viu vĩir nuveado e pos a Magestade na sa vinna; e non firiu i a pédra, e toda-las outras foron apedreados en derredor. |
161:8 | e pero grande non éra, | daquesta se governava |
161:10 | ca outr' haver non havía | no mundo, nen outr' herdade. |
161:17 | pois guardade-mia de pédra | que lle mal fazer non póssa, |
161:22 | que fez a Santa María, | non tangeu par caridade. |
161:25 | as pédras todos britaron; | mas en aquestes non davan |
161:28 | mas esta non prendeu dano, | porque foron ben oídas |
162:5 | non ja por elas, a la fé, |
162:7 | e sól non devemos provar |
162:26 | porque a non viu de bon semellar. |
163:6 | porên descreeu na Virgen, | que sól non quis receá-la. |
163:11 | Assí esteve gran tempo | que dalí non se mudava, |
164:14 | creendo en toda guisa | que non sería britada. |
164:30 | que o feito perdõara. | Pero non houve cobrada |
165:1 | Nïún poder deste mundo | de gente nada non val |
165:14 | demais quen lla defendesse | non havía tal nen qual. |
165:18 | que teve que aquel mouro | non lle fora mentiral. |
165:22 | dizend': “Ai, Santa María, | pois ta mercee non fal |
165:24 | guarda-nos que non caiamos | en poder destes encréus |
165:25 | que per nulla ren non creen | que tu és Madre de Déus; |
165:30 | “Sennor, se nos non acórres, | preit' é mui descomũal.” |
165:32 | pera fillaren a vila, | mas non foi com' el cuidou; |
165:34 | que estava alá dentro, | que non ficava portal |
165:36 | u gente muita non fosse, | armados todos mui ben. |
165:40 | dizendo que esta vila | non se podía bastir |
165:42 | e, éu vejo-a bastida | como non vi outra tal?” |
165:44 | “Sennor, quanto vos éu dixe | verdad' éste e al non; |
165:53 | guérra per nulla maneira | con ela non fillarei, |
166:5 | e durou assí cinc' anos | que mover-se non podéra, |
166:10 | e atán tóste foi são, | que non houv' i outros preitos. |
166:11 | E foi-se lógo a Salas, | que sól non tardou nïente, |
167:7 | Ela, con coita do fillo, | que fezésse non sabía, |
167:19 | E moveu e foi-se lógo, | que non quis tardar nïente, |
167:21 | e pois que chegou a Salas, | diss' aa Virgen: “Se non mente |
168:6 | que non lle fal end' o querer. |
168:31 | E pois viu que non resurgiu, |
169:4 | quér non é maravilla. |
169:18 | non houvéron os mouros | per ren de mal fazer |
169:24 | macar llo acordaron, | non valeu ũa billa. |
169:32 | o foi el, non podéron | nen tanger en cravilla. |
169:39 | que o fazer mandasse; | mas diss' el: “Non farei, |
171:13 | Un hóme non podí' haver |
171:42 | lle foi: “Pois non preguiçosos |
172:13 | valeu-lle con sa mercee | e non lle foi vagarosa, |
173:6 | onde gran tórto faredes, | se me ben non ascuitades. |
173:9 | que comer sól non podía | nen dormir nen fazer al |
173:11 | A muitos físicos fora, | mas non lle prestaran ren; |
173:14 | o mund' en séu mandamento, | que non catass' as maldades [...] |
173:15 | [...] E que esto non dissésse | a outri, mas sa carreira |
175:12 | en casa dun grand' herége, | non sabend' end' ele nada; |
175:17 | porque aquel hóme bõo | non se fosse del sen dano, |
175:32 | e da coita de séu padre | sól mercee non houvéron; |
175:36 | e depois aa tornada | non lle foi escaeçudo |
175:40 | padre, e non vos matedes, | ca de cérto vivo sõo; |
175:47 | pósto na forca e mórto; | mas non quis a Virgen santa, |
175:49 | e o sofreu en sas mãos | que non colgou da garganta. |
175:60 | éu mórte crúa e maa; | porên non quis que morresse |
176:19 | E disse-lle: “Vai, non temas, | ca per ren non te verá |
176:30 | e non cata nóssos érros, | nen como somos culpados. |
177:1 | Non vos é gran maravilla | de lum' ao cégo dar |
177:12 | que o sennor, con gran sanna, | verdade non preguntou, |
177:14 | cuidando que del por esto | non se podía vengar. |
177:25 | a Virgen Santa María | que o sãasse e non |
177:27 | lógo, que non parecía | du llos tiraran sinal, |
177:28 | ante cuidavan ben todos | que non houvéra ên mal. |
178:14 | levou o padre séu fillo | por non saber nemigalla |
178:26 | ca tant' é aquesto como | non lle dares nemigalla.” |
178:27 | Por quanto ela dizía | o menino non déu ren, |
179:14 | ca sa física non fal. |
180:37 | no preséve, ca haver non podía |
180:40 | sól non acharon i ũ' almocéla? |
180:47 | Outra Dona seer non podería |
181:17 | da Virgen Santa María, | e que per ren non dultasse |
181:18 | que os lógo non vencesse, | pois la houvésse tenduda; |
181:30 | que fogindo non havía | nïún redẽa tẽuda. |
182:16 | que nada non leixava. |
184:15 | que ela que a guardasse | que non foss' acajõada, |
184:20 | que morreu, ca assí faze | quen non há queno escude. |
184:28 | sa madre, que non morresse | nen foss' el en ataúde. |
185:19 | E diss' el rei de Grãada: | “éu por mi, u al non há, |
185:21 | mais se me tu desto mentes, | lógu' i al non haverá, |
185:31 | O alcaide de Chincoia, | que non cuidava que mal |
185:35 | “Demais, non levades arma | e ides assí en cós, |
185:39 | O alcaide por tod' esto | sól cabeça non tornou, |
185:44 | que lle disséss' a verdade | do castélo e, se non, |
185:46 | no castélo há quinz' hómes, | mais non tẽen que comer.” |
185:50 | foss' aos que i leixara, | se non quería morrer. |
185:53 | que per fé non llo darían. | Quand' el rei aquesto viu, |
185:61 | e guarda a ta capéla | que non seja dos encréus |
185:68 | non hei de mais combatermos, | e tẽer-m-ía por fól |
186:6 | se lle non valess' ela que poder há. |
186:28 | mais la madre lle disse: “Non faças, non; |
186:52 | lles poséron fógo, non vistes maior; |
186:58 | que depois non viron alá nen acá. |
186:60 | que nïún sinal sól del non pareceu; |
188:10 | que o ben que lle quería | non llo quis per ren negar. |
188:14 | e un mes enteiro jouve | que non pode ren gostar |
188:16 | E pero que non falava, | segundo com' aprendí, |
188:21 | que daquel logar morría; | e quis Déus, non houv' i al, |
188:30 | que a ta gran lealdade | non há nen haverá par.” |
189:8 | pero non fugiu ant' ela, | ca med' houve se fogisse | que sería acalçado; |
189:17 | e pos en sa voontade | de non fazer al senôn |
191 | Como a alcaidessa caeu de cima da pena de Róenas d' Alvarrazín, e chamou Santa María e non se feriu. |
191:2 | de tod' ocajôn o guarda, | ja non será tan estranna. |
191:9 | haver; mais polo castélo | non ficar assí senlleiro, |
191:20 | ca pero caeu mui d' alte, | non foi mórta nen ferida, |
192:27 | que ren non valía |
192:37 | Maïs non podéra, |
192:52 | non é de caber. |
192:88 | non podéss' arder. |
192:96 | que te non valer |
192:106 | de que non fillara |
192:118 | ca non son certãos |
192:135 | lee, e non vãa, |
192:146 | qual non foi oída, |
193:16 | e guardou-o de tal guisa, | que sól non lli noziu nada |
193:18 | ca o que en ela fía, | en sa mercee non érra. |
193:38 | que o non tangess' a agua | e lle non fezésse guérra. |
193:41 | branco, que me guardou sempre, | per que non recebí dano; |
194:14 | ca en fazer maos feitos | non vos éra vagaroso; |
194:20 | e do que sigo tragía | nulla ren non lle leixaron; |
194:25 | mas non quis Santa María | que tal feito s' encimasse, |
194:27 | e val-m' e que me non maten | me defende sen demóra.” |
194:30 | que sól falar non podéron. | E o jograr perdidoso |
194:32 | catando-se un con outro | e que ja non se falavan, |
194:36 | que por ementar o nome | da Virgen ren non sentisse |
195:46 | ca non por esposa. |
195:67 | cérta, non dultosa.” |
195:88 | non é revoltosa.” |
195:90 | e el, non con cento, |
195:109 | non é temerosa, |
195:139 | “Non foi quen oísse |
195:164 | ment', e non guardou degredo, |
196:2 | dos que a non connocían, | e sa bondade sabuda. |
196:6 | dela oír non quería, | tanto ll' ér' avorreçuda. |
196:7 | Neno feito de séu Fillo | per ren creer non quería, |
196:18 | cousa lle désse respósta | faland' e non fosse muda. |
196:21 | mais non achou i omagen | na forma que el cuidava, |
196:31 | Mas pois que desto recado | non achou enos pagãos, |
196:37 | bẽeita, disse: “Convósco | hoi mais non quéro peleja, |
196:41 | e quebrantou as omages, | ca non quis usar en vão |
196:46 | hóme contar non podía, | ca sempre en ben estuda. |
197:20 | u estava afogou-o, | e morreu, u non houv' al. |
197:26 | a Terena, mais non quiso | Déus que o fosse comprir; |
197:35 | e des alí adeante | daquel mal ren non sentiu; |
197:36 | esto fez Santa María, | que aas coitas non fal. |
198:2 | que non quér Santa María, | pois lle son acomendados. |
198:14 | non quis, cujos roméus éran, | que mórtos nen sól chagados |
198:21 | non quiso Santa María, | que neũu tal achassen; |
198:23 | Ca non foi neũu deles | que non tevésse ferida, |
198:24 | mas sól non tangeu en carne, | ca non quis a mui comprida |
199 | Como un peliteiro, que non guardava as féstas de Santa María, começou a lavrar no séu día de março, e travessou-se-lle a agulla na garganta que a non podía deitar; e foi a Santa María de Terena e foi lógo guarido. |
199:16 | as péles pera lavrá-las, | non catou al senôn quando |
199:20 | per nulla ren non podía | nen outrossí traspassá-la; |
199:24 | e física que fezésse | nulla pról non lle fazía, |
199:29 | e el chorand' e gemendo | dormeceu, e non cataron |
200:25 | m' ajudou a que non érra |
201:19 | Pois que o houve mórto, | non soub' haver recado |
201:26 | de Déus nen de sa Madre | seer non podería. |
201:29 | e non morreu do cólbe, | ca non foi a dereito, |
201:33 | e comeu-a tan tóste; | mas non éra tamanna |
201:35 | E pois viu que por esto | ja mórte non preséra, |
201:40 | non cates com' éu sõo | pecador e astrosa, |
201:47 | dizend': “E non te nembra | que prometud' houvéste |
202 | Esta é como un clérigo en París fazía ũa prosa a Santa María e non podía achar ũa rima, e foi rogar a Santa María que o ajudasse i, e achó-a lógo. E a Magestade lle disse “muitas graças.” |
202:8 | se non fosse ũa rima | sóa que minguava ên; |
202:10 | per el ja non s' acharía, | nen per outro sabedor. |
202:17 | e el dar non lle podía | neún cabo, mas os séus |
202:22 | E non havía palavra | que i fezésse mellor |
202:32 | conteceu, non há gran tempo, | na cidade de París; |
203:2 | algún ben, dar-vo-ll-á ela | que dé, se o non tevér. |
204:11 | Ca el éra tan coitado | que non havía en si |
204:34 | Por esto de séu serviço | non se dev' hóm' a partir. |
205 | Como Santa María quis guardar ũa moura que tiínna séu fillo en braços u siía en ũa torre ontre dúas amẽas, e caeu a torre, e non morreu nen séu fillo, nen lles empeceu ren, e esto foi per oraçôn dos creschãos. |
205:30 | sobiu-se con el encima, | que lle non foss' afogado. |
205:34 | a moura non foi queimada | nen séu fillo chamuscado. |
205:49 | que neũu deles mórto | non foi, ferido nen lasso, |
206:3 | E daquesto un miragre | conteu, non há gran sazôn, |
206:17 | non sabía que fezésse, | e disso: “Mal día vi |
206:19 | des que me beijou a mão, | ca de mi parte non sei; |
206:27 | Pois que houv' a mão corta, | non podía ja dizer |
206:37 | e contou est' aas gentes, | que lles non leixou ên ren, |
207:10 | u el séu fillo matara, | que lle non valvésse ren. |
207:12 | e o pres' entrou pós ele, | e el del non se nembrou; |
208:2 | fillou, ja per ren non póde | seer nenllur ascondudo. |
208:5 | de com' éra Déus e hóme, | esto non é de negar, |
208:8 | heréges de muitas guisas, | que non querían creer |
208:18 | e esto fez mui cobérto, | que lle non fosse sabudo. |
208:21 | foi correndo muit' aginna | a un séu hórto, e non |
208:36 | e contou-ll' este miragre, | que sól non ll' ên leixou ren, |
209:3 | Mas en este tórto per ren non jarei |
209:4 | que non cont' o ben que del recebud' hei |
209:7 | E, como non devo haver gran sabor |
209:14 | e non atendían de mi bon solaz. |
209:23 | que non braadei nen sentí nulla ren |
210:16 | E esto non fezéra | Déus, se ante non visse |
210:22 | este troux' o mandado, | e por que sól non demos |
211:36 | que per ren tanger sól non o ousaron, |
212:2 | cousa que lle faça mingua | grande non há de perder. |
212:14 | e que o non emprestasse | foi-llo muito defender. |
212:27 | A outra saiu do banno | e catou muit' e non viu |
212:38 | ca non acharía hóme | que llo podéss' entender. |
212:40 | d' atallar pela eigreja | e non ir a derredor; |
213:13 | ca ela mui mais a outros | ca non a ele amava, |
213:18 | fezo como mollér maa, | non quis albergar senlleira. |
213:23 | Daquest' o marido dela | sól non sabía mandado; |
213:30 | que de quanto ll' apõían, | pois que non éra certeira |
213:31 | cousa, que o guardaría | de non prender mal a tórto, |
213:32 | e que, tẽend' el verdade, | non fosse preso nen mórto; |
213:39 | e non queiras que éu moira | a gran tórt' e sen dereito, |
213:46 | mas veer nono podéron, | ca non quis a josticeira |
213:51 | dun río que per i corre, | de que séu nome non digo, |
213:57 | ca éu non hei nulla culpa | daquelo que m' apõedes.” |
213:64 | assí que o non podéron | nunca ja dalí sacá-lo, |
214:6 | non lle praz de tal gaança, | mais da que é con verdade. |
214:12 | e un deles éra ric', o | outro non havía nada |
214:16 | entôn outro non jogavan, | senôn aquel que ‘maiores’ |
214:19 | Mas o outro non havía | outra requeza sobeja |
214:25 | déz e oito; e mas pontos | non póden seer achados. |
214:28 | vóssa mercee non seja | agora en mi falida; |
214:37 | e de seis o outro meo | pareceu non a escuso, |
215 | Como Santa María guardou a sa Majestade que non recebesse dano de muitos tormentos que lle fazían os mouros. |
215:5 | quando passou Aboíuçaf, | non da passada primeira, |
215:7 | E porque dest' os crischãos | non éran apercebudos, |
215:12 | e roubavan os altares, | que sól ren i non leixavan; |
215:24 | Mas non quis Déus que ficasse | a omagen escarnida; |
215:34 | guardou aquesta do fógo, | que sól non lle noziu nada. |
215:36 | que, porque aquesto feito | sól non saíss' a concello, |
215:40 | mas non quis Santa María | per ren que se foss' a fondo. |
215:50 | que non foss' el descobérto | que a havía 'nvïada. |
216:2 | non se tema que o póssa | per ren o dém' enganar. |
216:21 | en ũa súa eigreja; | mas non llo quis consentir |
216:28 | e assí a semellava | que dirïades que non |
216:29 | éra se non essa dona, | e disso: “E ja sazôn |
216:38 | ca te tóllo que non póssas | ja mais fazer-lle pesar.” |
216:42 | e o que vos déu leixade, | ca vos non póde prestar.” |
217 | Esta é de como un conde de França que vẽo a Santa María de Vila-Sirga non pude entrar na eigreja a mẽos de se confessar. |
217:1 | Non dev' a entrar null' hóme | na eigreja da Sennor, |
217:2 | se ante de séus pecados | mortaes quito non for. |
217:4 | pecad' e se non repente | d' ir ant' a esperital |
217:6 | e quen se desto non guarda | cae de mal en peor. |
217:13 | non se fora dos pecados, | sól nono pod' acabar, |
217:16 | per força ena eigreja; | mais non houvéron poder, |
218:26 | mas non quis que guarisse | Déus, polos séus pecados. |
218:34 | ca de o mais levaren | sól non foron ousados, |
218:35 | por que lles non morresse. | E assí o mesquinno |
218:45 | E pois alá foi, lógo | non fez como quen érra, |
219:1 | Non convên aa omagen | da Madre do grorïoso |
219:20 | houv' o dém' a seer branco, | e non pareceu tan mal |
219:21 | como fezéra se negro | fosse; mas non quis que tal |
219:30 | ll-ían, e en ir veê-lo | non vos foi mui vagaroso. |
219:32 | e des i que o raesse; | mais sól non lle prestou ren: |
219:38 | que se me tu perdõares, | que me non será sannoso |
220:1 | E quena non loará |
220:14 | por outra non mostrará. |
221:23 | Mais Déus non quér que o hóme | estê sempr' en un estado, |
222:2 | non lle nozirá poçonna, | e dar-ll-á por sempre vida. |
222:6 | como nos nozir non póssa | en esta vid' escarnida. |
222:10 | e per mi, quant' hei apreso, | non será cousa falida. |
222:24 | e non soube que fezésse; | pero houve confïança |
223:20 | Porên non devía tẽer por afán |
224:2 | non é sen razôn se faz | miragre sobre natura. |
224:6 | e quen aquesto non cree, | faz torpidad' e loucura. |
224:19 | porque non podí' haver | fillo de que gradoasse |
224:26 | juntado de sũu assí | que non éra de costura. |
225:18 | e de consomir-lo todo | non vos foi mui vagaroso. |
225:19 | E pois aquest' houve feito, | non quis que ll' empeecesse |
225:21 | e pero andava viva, | non ar quis que o mordesse, |
225:23 | E andava muit' aginna | pelo córp' e non fazía |
225:33 | des i ía-ll' aos peitos | e sól non leixava braço |
225:34 | per que assí non andasse; | e o córpo mui veloso |
225:37 | e el a coçar fillou-s' e | non catou al senôn quando |
225:46 | mui mais na fé confirmado, | e non foi luxurïoso. |
226 | Esta é do mõesteiro d' Ingratérra que s' afondou e a cabo dun ano saiu a cima assí como x' ant' estava, e non se perdeu null' hóme nen enfermou. |
226:6 | que maior deste non vos pósso contar. |
226:18 | que nulla ren del non podéran achar. |
226:20 | que nĩũa ren de fóra non ficou; |
226:22 | que niũa ren non pode del minguar, |
226:34 | non foi nïún deles, nen sól enfermar |
226:35 | per ren non leixou mentre foron alá, |
226:47 | soía, que sól non ên menguava ren. |
227 | Como Santa María sacou un escudeiro de cativo de guisa que o non viron os que guardavan o cárcer en que jazía. |
227:25 | que lle déu d' açoutes tantos | que non ficou no costado |
227:30 | o fezéran a açoutes | os mouros, e por al non. |
227:33 | e disse-ll': “Oí ta coita | e non fui mui vagarosa |
227:36 | e caeu-ll' a meadade | deles, que o non oíron; |
228:10 | que sól andar non podía, | esto vos digu' en verdade. |
228:20 | poi-lo non viu, foi pós ele | per alí per u passara, |
228:21 | e viu-o par da eigreja, | mas non tal qual o leixara; |
229:13 | mas per poder que houvéssen, | non podéron acabar |
229:16 | assí que per nulla guisa, | non podéron mal fazer, |
229:17 | e, sen aquesto, dos ollos | non podéron ren veer; |
231 | Como Santa María fez que tres mininnos alçassen os mármores que non podían alçar toda a gente que se i ajuntava. |
231:29 | d' alçá-los, sól non alçava |
231:34 | per nulla ren non podía. |
232 | Como un cavaleiro que andava a caça perdeu o açor, e quando viu que o non podía achar, levou ũu açor de cera a Vila-Sirga, e achó-o. |
232:12 | tan apóst' e tan aginna, | que non ll' achavan séu par |
232:18 | pois viu que o non achavan, | que cuidou enssandecer. |
232:20 | que o buscou, mais achá-lo | non pode, per com' oí; |
232:30 | por que méu açor non pérça, | ca ben o pódes fazer.” |
233:6 | se ll' ela 'ntôn non valesse, | que val sempr' aos coitados. |
233:17 | E alí Santa María | o amparou, que non érra, |
233:23 | madre de Déus, son tan muitos | que, se me non perdõares |
233:24 | tu que o ben fazer pódes, | ou se me non amparares |
233:36 | en como tóste chegaron, | que deste mundo non éran; |
234:5 | é de perdõar pecados; | ca se de Déus non gannar |
234:6 | vertude pera fazê-lo, | non pód' aquesto comprir. |
234:23 | E quand' a missa foi dita, | que non faliu ende ren, |
235:6 | e, por Déus, parad' i mentes | e non cuidedes en al. |
235:8 | loava mais d' outra cousa, | e non prendía afán |
235:17 | se juraron contra ele | todos que non fosse Rei, |
235:20 | o que lle pouco gracían | e non tiínnan en ren; |
235:21 | mais conortou-o a Virgen | dizendo: “Non dês porên |
235:59 | ardeu a carne daqueles | que non querían mollér; |
235:65 | non quis que entôn i fosse, | se non sãasse mellor; |
235:71 | ponto vẽéss' a séu feito, | que non houvéss' i joíz |
235:77 | tragendo per el sas mãos, | e non tiínna enfaz |
236:12 | quantos en ela andavan, | que non escapou barôn |
236:13 | nen mollér dos que i éran, | se aquela sóa non, |
236:22 | dizendo: “Non hajas medo, | ca éu te venn' ajudar.” |
237 | Como Santa María fez en Portugal na vila de Santarên a ũa mollér pecador que non morresse ta que fosse ben confessada, porque havía gran fïança en ela e jujũava os sábados e as sas féstas a pan e agua. |
237:4 | que non seja perdudo. |
237:14 | jajũava esta mollér | e non comía nada |
237:19 | e en aquel día fazer | maldade non quería |
237:24 | e saiü-s' entôn dalí, | e non muit' ascondudo. |
237:35 | que non seja, ca sábad' é, | sequér a un moógo, |
237:37 | contra ela, o traedor, | e diz: “Se non fezéres |
237:43 | a méu mal non queiras catar, | mais o téu ben m' ajude |
237:46 | non me leixes perder assí, | pola ta pïadade; |
237:51 | e non hei, mal pecado, ja | temp' en que os chorasse, |
237:54 | e non se mãefestou. Mais | fôrona desnüando |
237:67 | mente a cofortou; entôn | diz: “Non sejas queixosa, |
237:69 | E pois disse-lle: “Sei aquí, | non temas nemigalla, |
237:92 | que non lle praz de me perder | com' algún descreúdo.” |
237:96 | do concello ren non ficou, | nen grande nen meúdo. |
238:5 | des i ten-nos amparados | do démo que nos non nuz; |
238:14 | mais el de viltar a Virgen | e Déus sól non s' enfadou. |
238:15 | Non quis catar o maldito | como prendeu carne Déus |
238:19 | E dezía que non éra | Déus nada neno séu ben, |
238:20 | e que o da Virgen fora | chufa, ca non outra ren. |
238:25 | e o jograr mal-andante | cospiu e disse que non |
238:33 | cativ'? E non sabes esto, | nen t' ar quéres connoscer |
238:39 | que non hajan en min parte | e que xe me façan mal |
239:15 | ca éu non tenno vóss' haver |
239:24 | non me quéro; pois andade |
239:27 | D' aquesto jurar non dultou; |
239:33 | E quis falar, mas non falou; |
239:41 | mas aquel non quis descobrir, |
239:46 | que ja non pude mais mentir, |
239:60 | que non cate mia maldade.” |
239:70 | non entremos en sa prijôn, |
240:4 | e non cuidar nunca en outra ren; |
240:8 | os séus feitos, ca outro ben non hei; |
240:25 | e se non foss' ela, foramos ja |
240:35 | ena loar, ca Déus non lle fez par; |
240:42 | e estes taes non se perderán. |
241:3 | d' acorrer non demóra |
241:20 | non quis jantar o moço | lógo porque servía. |
241:29 | Ao démo non prougue | dest', e con grand' enveja |
241:41 | Contar non podería | do dóo que fezéron |
241:44 | todos, sól non chorava | por el nen se carpía. |
241:54 | ca de punnar i muito | non hás, senôn querê-lo; |
241:56 | pera o téu serviço, | se non, mórta sería.” |
241:62 | que sól non parecía | per u fora ferido. |
242:10 | ía ena sa igreja, | que non quis leixar morrer. |
242:20 | o teve, macar gróss' éra, | que sól non caeu per ren; |
242:24 | que acorrudo das gentes | non foi, segund' éu achei; |
243:12 | non quiséron chamar outro | e foron caçar senlleiros. |
243:22 | ũa péça so o geo, | que saír ên non podéron; |
245 | Como Santa María tirou un hóme de prijôn e o fez passar un río que éra mui fondo, e non se mollou. |
245:33 | se nos non dás quant' houvéres.” | E jurou par San Martín |
245:39 | dizede que nos daredes, | se non, a vóssa mollér |
245:42 | ca mais non soon atrevudo | de dar, par Nóstro Sennor.” |
245:43 | Eles esto non quiséron | e fôrono açoutar, |
245:53 | mais sól falar non podéron, | nen hóme non s' abalou |
245:61 | que hóme non falou nada | nen fezéron adamán |
245:71 | El houv' espanto do río, | non ousou i meter pé |
245:74 | Diss' ela: “Faz o que digo | e non sejas dultador.” |
245:76 | que sól non houv' i mollado | pé, nen outro dano pres; |
245:86 | alí entrar non podía, | pero fosse furador. |
245:102 | cada un e neún deles | non foi depois malfeitor. |
246:22 | non vira que llas abrisse. | E foi lóg' ao altar |
246:26 | e foi-se pera a vila, | mas non de mui gran vagar. |
246:29 | de non entrar, e cuitada | foi ên muit', par San Dinís; |
247:4 | dũa moça que nacera | céga e que non viía |
247:17 | que céga me nacería, | non sei ren per que quisésse |
247:23 | non haverá.” E tan tóste | revolveu-se muit' aginna |
248 | Como dous marinneiros se querían matar en Laredo ant' o altar de Santa María, e pola sa gran mercee guardó-os que se non matassen nen se ferissen. |
248:2 | guarda-nos que non façamos | quanto podemos de mal. |
248:4 | guarda-nos ela daquesto, | que non possamos per ren. |
248:10 | consello aos cuitados | e que nas cuitas non fal. |
248:16 | mas non quis a Grorïosa | que o podéssen comprir, |
248:17 | ca mover non se podéron, | nen un ao outro ir; |
248:20 | por se ferir, non podéron | per ren poi-los encoller; |
248:21 | e estando-se catando, | non se podían mover, |
248:26 | rogando Santa María | lógo, que non houv' i al. |
249 | Como un maestre que lavrava na eigreja que chaman Santa María d' Almaçán, en Castroxeriz, caeu de cima en fondo, e guardó-o Santa María que se non feriu. |
249:11 | non quería, mas lavrava | alí mui de coraçôn |
249:22 | assí o guardou a Virgen | que sól non se foi ferir, |
249:24 | ante s' ergeu mui correndo, | que non tev' ollo por al, |
251:6 | que non oístes d' outro | nunca tal retraer. |
251:8 | casad' éra, mas fillos | non podía per ren |
251:15 | séu fillo. E de pédra | éran ambos non d' al, |
251:26 | que outra ren do mundo | non sabía querer. |
251:52 | que vira; e a moça | lle diss': “A mi non praz |
251:63 | desta moça que ‘fillo’ | chama, e al non diz, |
252 | Como Santa María guardou ũus hómẽes que non morressen dejuso dun gran monte de arẽa que lles caeu dessuso. |
253 | Como un roméu de França que ía a Santïago foi per Santa María de Vila-Sirga, e non pod' ên sacar un bordôn de férro grande que tragía en pẽedença. |
253:22 | ant' o altar de San Jame, | e non foss' en poridade. |
253:25 | de viínt' e quatro livras, | que non mingou nimigalla; |
253:51 | a vóssa mui gran mercee | e non a mia desmesura |
254:25 | ca se por esto non fosse, | porque vós desemparastes |
255 | Como Santa María guareceu a mollér que fezéra matar séu genrro polo mal prez que ll' apõían con el, que non ardeu no fógo en que a meteron. |
255:30 | ca non fezéran eles feit' atal |
255:32 | fez foi o genrro, e non houv' i al; |
255:63 | e por queimá-la non déu un cravo, |
255:103 | a mollér desto non sentiu nada; |
255:112 | acórre sempre: non quis nulla vez |
256:13 | non vistes do que foi ela; | ca pero de Monpislér |
256:14 | bõos físicos i éran, | dizían: “Non viverá.” |
256:15 | E por que esto dizían | non éra mui sen razôn, |
256:18 | dizía: “Seguramente, | desta non escapará.” |
256:29 | per poder da Grorïosa, | que nada non sentiu ên. |
256:30 | Porên será de mal siso | o que a non loará. |
257 | Como Santa María guardou sas relicas que se non danassen entr' outras muitas que se danaron. |
258:22 | tiínna e pera eles, | que ren non ll' ên foi ficar. |
258:33 | u ant' a massa estava | que ja déra, que sól non |
259 | Como Santa María fez avĩir na sa eigreja d' Arraz dous jograres que se querían mal, e déu-lles ũa candea que non pode outre trager senôn eles. |
259:10 | mas la Virgen non llo quis conssentir. |
259:21 | amade-mi e vós muit', e al non |
259:22 | façades, ca vos non hei de falir.” |
259:42 | que non han pois daquel mal a sentir. |
260:3 | porquê a non loades? |
261:6 | que fez a Virgen que non houve par |
261:39 | que lle non fosse verdade negar |
261:62 | dela o feit' e non llo quis celar; |
261:74 | e a sa Madre non ar quis leixar |
261:75 | que non fossen grandes loores dar, |
261:76 | ca tal feito non lle quis asconder. |
262:1 | Se non loássemos por al | a Sennor mui verdadeira |
262:25 | toda mui compridamente, | que ren non minguava ên, |
262:26 | como lle mostrou a Virgen, | que non houve companneira. |
262:29 | mas non podéron; e lógo | fillaron-s' a repentir |
262:37 | E des alí adeante | estabiliron que non |
262:39 | E porend' esto creede, | e non creades end' al |
263:8 | porên quena non crevésse | sería muito sandeu. |
263:14 | non podía nen erger-se | eno leito nen seer, |
263:15 | e chorando e gemendo | non quedava de dizer |
264:37 | “A ti e nós defende | destes que non crevéron |
265:11 | Est' hóme de linnage foi non rafez, |
265:34 | non podían nen fazer estremaçôn |
265:62 | lonj' ũa d' outra, ca ajuntadas non.” |
265:63 | E o mandadeiro desto non falir |
265:96 | non dou pela chaga, ca non dól nen cóz. |
265:100 | esta traïçôn nen fazê-la non quix; |
266:6 | e por Déus, parad' i mentes | e non faledes en al. |
266:14 | podéss' i muita de gente, | pero non descomunal. |
266:17 | que caeu ũa gran trave | sobre la gente; mas non |
266:21 | que de cima non podía | niũa ren caer i |
266:22 | que non matass' ou ferisse | e fezésse gran sinal. |
266:24 | non quis que aquela trave | fezésse senôn pavor. |
267:46 | o démo, non póde nósc', a Déus loado. |
267:51 | Sennor, por mercee non me desampares |
267:68 | que sól non sentiü coita nen rancura; |
268:12 | o córpo, que non havía | neún dos nembros dereito; |
268:14 | non ll' havían romarías | de santos, com' aprendemos. |
268:20 | alçou e diz. “Virgen sant', a | que non creen os pagãos, |
268:21 | a ti ofér' estes nembros | mancos, que non tenno sãos, |
269:8 | quería mais d' outra cousa, | pero non oía ren |
269:11 | Pois viu que lle non prestava | nen meezinna nen al, |
269:21 | que por mórto o tevéron | séus parentes; pero non |
269:32 | fosse vĩud', e ar disse | que non leixasse per ren |
269:33 | que me ben non confessasse; | e éu respondí porên |
269:40 | que non foi mudo nen sordo, | mas comeu lógu' e beveu. |
270:34 | quen en aquel non creess' | irí' a perdiçôn. |
271 | Esta é de como ũa nave estedéra tres meses en un río e non podía saír porque a combatían mouros, e Santa María sacou-a en salvo. |
271:8 | no río que estreit' éra, | e non podía pois d' i |
271:11 | mellor dela non havía. | Porend' os mouros haver |
271:15 | Assí jouvéron tres meses | que non podéron saír |
271:23 | E se vos a Virgen santa | deste logar non tirar, |
271:26 | desta guisa, se tan tóste | mui bon vento non vẽér.” |
271:29 | e o alcaide lles disse: | “Por Déus, non vos seja gréu |
271:33 | e que non cate com' éste | pera ela pouco don; |
272:2 | vai por nós, que no-lo démo | non faça desasperar. |
272:5 | por que non desasperemos, | e porend' atal sennor |
272:13 | que en al non se fïava | senôn na Emperadriz |
272:42 | E porên por mi lle róga | que me non queira culpar |
273:19 | E pero óra non tenno | pera dar i oferenda, |
273:25 | tenno que non há tan bõa | daquí atá Ribadulla |
273:28 | a todos, non foi en preito | que sól un fío achasse, |
273:32 | que os haver non podía, | catou e viu a séu lado |
273:34 | foi ên muit' a maravilla, | dizendo: “Non é anello |
274:2 | non temades que perder- | se póssa per sa folía. |
274:8 | que non foi día nen noite | que non foss' en oraçôn; |
274:34 | mestér de t' alá tornares, | ca éu téu mal non querría. |
274:58 | lle foi a alma do córpo, | pero que lle non doía. |
275:17 | que os guarisse a Virgen, ca ja non |
275:28 | “Soltade-me, ca ja éu ravia non hei, |
275:33 | me guariu óra, non catand' aos méus |
275:50 | que sempr' acórre con séu ben e non fal. |
276:29 | que non há ósso são |
276:34 | ca non é pera fóle |
277 | Como Santa María guardou oito almograves en ũa fazenda que houvéron con mouros, porque non comeron carn' en sábado. |
277:2 | aquele que as sas féstas | non guarda e 'n pouco ten. |
277:14 | ca de tod' outra vïanda | eles non tiínnan ren. |
277:17 | por honrra da Virgen santa, | sól de comer non penssavan |
277:20 | quanta mais dela podéssen | e que a non leixarían, |
277:22 | aqueles oito da carne, | dizendo: “Non vai nen ven |
277:24 | porên que quér comeremos | que non leixaremos nada.” |
277:26 | e acharon-se con mouros; | mas a todos non prougu' ên. |
277:30 | non foi tal que non dissésse: | “Quen foss' hoj' en Santarên!” |
277:37 | todos con quantos lidaron, | e chaga non receberon; |
278:14 | que non sãou de sa ida | que sól podésse veer. |
278:38 | ca non quis Santa María | eno sãar detẽer. |
280:21 | que a mia alma non se detenna |
281 | Como un caveleiro vassalo do démo non quis negar Santa María, e ela o livrou do séu poder. |
281:4 | que non havía no reino | duc nen conde nen marquês |
281:7 | El non éra de mal siso | nen deserrado en al, |
281:10 | de grand' algo que houvéra | non ll' houv' ên ren a ficar. |
281:13 | A requeza que havía, | non sei por que mia perdí; |
281:14 | mais se a cobrar non pósso, | ir-m-ei algur esterrar.” |
281:29 | que me faças que a négue, | nen tanto non me darás |
281:31 | Diss' o démo: “Pois negaste | Déus, non mi há ren que fazer |
281:32 | de sa Madre non negares, | mais dou-che mui grand' haver; |
281:34 | que non entres en eigreja.” | E jurou d' i non entrar. |
281:37 | e el Rei ena eigreja | entrou, e el con el non |
281:44 | e non entrou na eigreja, | mais algur de fóra 'stá.” |
281:50 | e fez sinal que ant' ela | sól non m' ousasse parar. |
282 | Como Santa María acorreu a un moço de Segóbia que caeu dun sobrado mui alto, e non se feriu porque disse: “Santa María, val-me.” |
282:6 | pero quena aquí chama | sa mercee non lle fal. |
282:23 | Diss' el: “Non, ca en saendo | chamei a Madre de Déus, |
282:25 | ca se aquesto non fosse, | juro-vos, par San Matéus, |
283:3 | Ca sobervia non dev' haver |
283:8 | ca d' outra guisa non querría |
283:38 | que nulla cousa non falou |
283:39 | nena missa non ar cantou; |
283:41 | que pé nen mão non mudou |
283:46 | dizer, non disse si nen non, |
284:9 | e se non foss' a Virgen, | Reínna sperital, |
284:15 | E aquel frad' enfermo | entôn non respondeu, |
284:20 | prestar non lle podían, | e tal éra séu sen, |
284:30 | que o non viu pois nunca, | e vedes por que non: |
284:36 | e disso aos frades: | “Non veedes vĩir |
285 | Como Santa María fez aa monja que non quis por ela leixar de s' ir con un cavaleiro que se tornass' a súa ôrdin, e ao cavaleiro fez outrossí que fillasse religïôn. |
285:23 | que non éra día |
285:24 | que ll' el muitas vegadas | sa coita non dizía |
285:34 | lóg' aquel mõesteiro, | u al non havería. |
285:40 | Mas quando foi na pórta, | per ela non podía |
285:50 | coitada en séu leito, | que per ren non durmía. |
285:54 | como non saiu a ele, de que mui gran querela |
285:62 | parou-se-ll' en cruz ena pórta e disse: “Non seja |
285:65 | ca éu non sería |
285:69 | sól mentes non quis tẽer, ante foi a pórta abrir |
285:94 | e non haveres vergonna en niũa maneira? |
286:2 | que non sofr' en nulla guisa | leixa-los escarnecer. |
286:4 | guarda-os nas grandes coitas | que se non pérçan per ren, |
286:5 | e non sofre que maltreitos | ar sejan nen en desdên |
286:6 | tẽudos, nen outras gentes | non lles póssan mal dizer. |
286:8 | que mostrou Santa María, | que nunca faz se ben non, |
286:18 | ca pois se sentiu maltreito | non quis mais alá jazer. |
286:22 | e el foi ên tan coitado | que non soub' ên que fazer. |
286:29 | sobr' aqueles judéus lógo | un portal; mas non tangeu |
287:9 | daquesto non se guardava; | e o falsso traedor |
287:14 | e de como foi aquesto, | non vos ên negarei ren. |
287:17 | aa ermida de Scala | per mar, ca per térra non, |
287:18 | e aqueste méu conssello | non tennades en desdên.” |
287:34 | con séu saco ena mão, | dizendo: “Non te convên |
287:38 | ca non quis que i morresse; | bẽeita seja, amên.” |
288:10 | servindo a Grorïosa | que aos séus non falece. |
288:17 | e tantos santos cantavan | que vos non sei dizer quantos, |
289:14 | de guisa que non podía | haver ende delivrança. |
289:18 | os outros. E aquel día | sól non houvéron ousança |
289:25 | lle valess' e non catasse | aa sa gran neicidade, |
290:1 | Maldito seja quen non loará |
290:3 | Maldito seja o que non loar |
290:4 | a que de bondades non houve par |
290:6 | ca Déus non fez outra tal, nen fará. |
290:13 | Maldito seja quen non dissér ben |
290:14 | daquela en que non falece ren |
290:16 | e esto ja mais non lle falirá. |
290:21 | Maldito seja quen ben non dissér |
290:22 | da mellor das bõas e non quisér |
291:11 | dos parentes da manceba | e das justiças, ca non |
291:15 | O escolar recadado | foi lógo, non houv' i al, |
291:20 | eno mundo mui sen guisa, | e conssello non achou |
291:24 | non cates a méus pecados | nen ao méu mao sen; |
291:26 | non me queiras en tal coita, | mia Sennor, desamparar. |
292:30 | aduss' i depois séu fillo, | non passand' a Muradal. |
292:36 | non quis que se desfezéssen, | ca ambos éran ben séus |
292:56 | a aquele que fezéra | o anél, e disse: “Non |
292:61 | ta María u a minna | está, ca non é de pran |
292:70 | o tesoureiro as pórtas | d' our' e non d' outro metal. |
292:79 | Disse “non faz”, o maestre, | “mas direi, e non vos pes, |
292:82 | com' a vós hei ja contado, | e non foi ên mentiral. |
293:11 | E el con sabor daquesto | ja mais non fazía al |
293:17 | ũa mui béla omagen | da Virgen que non há par, |
293:18 | tẽendo séu Fill' en braço. | Mas non fez i oraçôn, |
293:24 | que en pées estar non pode | e lógu' en térra caeu; |
294:1 | Non é mui gran maravilla | seeren obedïentes |
294:10 | con outros tafures muitos, | que non éran séus parentes. |
294:34 | mui mais ca ante non éra | de todas aquelas gentes. |
295:1 | Que por al non devess' hóm' a | Santa María servir, |
295:39 | “Non,” diss' ela, “mais as vóssas | mãos vos beijarei éu |
295:45 | nada non lle faleceron; | e ele lógo porên |
296:3 | Ca servir nona póde | ben quena non amar, |
296:4 | nen amar nunca muito | o que a non honrrar, |
296:17 | E a Virgen non quiso | que en séu don falir |
297 | Como Santa María mostrou vertude na sa omagen, porque dizía un frade que non havía vertude no madeir' entallado. |
297:1 | Com' é mui bõ' a creença | do que non vee hóm' e cree, |
297:2 | ben assí é mal creente | de non creer o que vee. |
297:6 | o que nunca haver pude | quen en eles ben non cree. |
297:10 | mui cégu' é d' entendimento | o que aquesto non vee. |
297:18 | daquel de que é fegura, | macar hóm' a el non vee. |
297:22 | en que foi travar un falsso | frade que en Déus non cree, |
297:25 | que non fala nen se móve, | est' é ben sandeu provado, |
297:26 | e tenno que é mui cégo | o que aquesto non vee.” |
297:34 | ca non vee ben dos ollos, | mas pelo toutiço vee. |
297:37 | e a Virgen grorïosa | non querrá que s' el avante |
297:42 | del por si e por sa Madre | come d' hóme que non cree. |
298:9 | quant' end' aprendí ren non vos negarei, |
298:11 | Ũa mollér bõa, por vos non mentir, |
298:13 | dele non podía, e prometeu d' ir |
298:16 | de non tardar muito; e guisou porên |
298:36 | e non quis catar ta eigreja nen al; |
298:39 | Sennor, os pecados non cates que fiz |
298:54 | e des alí non foi dela tomador. |
299:18 | “Essa omagen non tragas per ren |
299:26 | “Aquest' é sonno que non vai nen ven.” |
299:28 | de a non dar al Rei fillou perfía; |
299:32 | de non dar o que te mandad' havía |
299:34 | Mas dá-lla; se non, mal te verrá ên.” |
299:38 | eno tardar, e a vós non convên |
300:32 | que non valla |
300:36 | que lle non venna emente |
301:15 | que en tal prijôn non moira | nen ar seja justiçado; |
301:16 | mas ta mercee me valla | e non cates méu pecado, |
302:2 | non sofre que en sa casa | façan furtos nen vilezas. |
302:13 | mas el ên saír non pode, | e esto muitos o viron, |
302:14 | ca non quis Santa María, | que é con Déus nas altezas, |
302:21 | que non quis que en sa casa | fossen per nulla maneira |
303:1 | Por fól tenno quen na Virgen | non há mui grand' asperança, |
303:10 | sejan e non façan cousas | per que cáian en errança. |
303:15 | atán gran medo havía | dela, que sól non ousava |
304 | Esta é como Santa María de Ribéla non quér que arça outr' óio ant' o séu altar senôn d' olivas que seja ben claro e muit' esmerado. |
304:8 | non ficou, que é da Virgen | que sempre bẽeita seja, |
304:10 | móstra Déus no que é dela: | Ca non pód' i arder lume |
304:13 | non é que ant' o da Virgen | arça; e est' é provado |
304:18 | atán tóste se matavan, | que sól non deitavan lume. |
304:19 | E porend' os dessa térra | non ousan seer ousados |
305:28 | e ela pediu-lle algo | por aquela que non érra. |
305:30 | u somos non é costume | de dar d' outra guisa dões.” |
305:32 | que non tragu' ergu' esta carta, | que é de mia pẽedença” |
305:37 | e que esto lle faría, | e d' al non se traballasse |
305:38 | per ren, ca el non amava | trüães nen arlotões. |
305:42 | que non morresse de fame | a 'scusa polos rancões. |
305:44 | se fez lógo, que na outra | non pode pois meter nada |
305:49 | mas pero non meteu tanto | na balança que movê-la |
306 | Como Santa María fez converter un herége en Roma que dizía que Santa María non podía seer virgen e haver fillo. |
306:2 | a dizer que Déus non póde | quanto xe quisér fazer. |
306:4 | por que fezo Déus as cousas | que non éran ant' e son |
306:5 | óra, muit' é de mal siso; | ca as óbras de Déus non |
306:15 | Alí ést' ũa omagen | da Virgen que non há par |
306:27 | que Santa María virgen | foi, sól non dizedes ren, |
308:6 | por ũa mollér a Virgen, | que non houve nen há par. |
308:18 | e comer ja non podía | nen sól a agua passar. |
308:28 | como d' anssar un grand' óvo; | a outra, por non chufar, |
309:1 | Non deven por maravilla | tẽer en querer Déus Padre |
309:15 | E porque en todo Roma | non éra entôn eigreja |
309:19 | Mas per ren non s' acordavan | o logar u a fezéssen; |
309:33 | que de Déus aquesto éra, | foi chorand' e non riíndo |
311:1 | O que diz que servir hóme | aa Virgen ren non é, |
311:5 | e quen aquesto non cree, | sa creença non val ren, |
311:28 | quanto a Santa María | servist', e pois te non val |
311:42 | fora, se non foss' a Virgen, | que chav' é de nóssa fé, |
312 | Como o cavaleiro non pude comprir sa voontade con sa amiga na casa en que lavraran a omagen de Santa María. |
312:1 | Non convên que seja feita | niũa desapostura |
312:8 | non há muit', en Catalonna | a Madre do poderoso |
312:18 | por obrar mais a sa guisa | e non houvésse d' al cura. |
312:30 | non podía, e por ela | foi coitad' a desmesura. |
312:31 | E se a bever lle davan, | el bever sól non podía, |
312:32 | e pero que se deitava | pera dormir, non dormía; |
312:35 | Mais entrou-ll' en voontade | que aquelo non fezésse, |
312:49 | aquesto fazer non pode, | empéro que prazenteira |
312:57 | mais pero seer non soube | tan sabedor nen arteiro |
313:1 | Alí u todo-los santos | non han poder de põer |
313:13 | poder; e parad' i mentes | e ren non vos seja gréu, |
313:28 | e ben cuidavan que fossen | mórtos, non houvéss' i al; |
313:36 | a Virgen Santa María | de Vila-Sirga, e non |
313:42 | a nóssos érros non cates | por mercee; mas doer |
313:49 | acórre-nos, Virgen santa, | ca non cuidamos a cras |
313:62 | oférta a Vila-Sirga, | e non quise falecer. |
314:6 | En Segóvia est' avẽo, | e non há mui gran sazôn, |
314:9 | e do que porên ll' avẽo | non vos ên negarei ren. |
314:32 | u non há nulla vertude; | e porên, lógo sen al |
314:43 | mais tu, Virgen, de Déus Madre, | non cates os érros séus |
315:10 | que a perder houvéra, | se non fosse guardado |
315:44 | com' éra tod' inchado; | maïs non lle sentiron |
316:1 | Par Déus, non é mui sen guisa | de s' ende mui mal achar |
316:42 | non houv' i aa mia coita. | Porên te venno jurar |
316:44 | trobe nen cantares faça | hoi mais, ca non mi há mestér; |
317:3 | Como s' achou, non há i mui gran sazôn, |
317:18 | mais ela per ren non llo consentía. |
317:34 | non me pódes, rapariga sandía.” |
318:12 | mostrav' acá aa gente, | mais non éra assí, non; |
318:21 | se foi que ren non sabía | daquel feit' e a mentir |
318:23 | de como foi este feito | e o non diz, dé-lle Déus |
318:26 | móstra sobre quen tal feito | fez; e o que non dissér |
318:29 | o cegou d' ambo-los ollos | que deles sól non viu ren, |
318:30 | nen ar valer non lle pode | física de Monpislér. |
318:35 | dizer: per ren non podía | pouco nen muito comer, |
318:36 | se ant' aquel nariz todo | non ll' alçassen, nen bever; |
318:38 | Porên tenno por mui louco | quen desto graças non dér |
318:40 | que non quis matar aqueste, | mas pose-lle tal sinal |
319:2 | de door guarir, non será tan coitosa. |
319:6 | que a quena chama non é vagarosa. |
319:23 | que a non podían tẽer en prijões, |
319:28 | non havían dela ja neún conórte |
319:31 | por ela, ca outro fillo non havían. |
319:33 | a Terena, ca ja per al non sabían |
319:66 | que a sa mercee non é dovidosa. |
321:12 | non catou de dar a méges | todo quanto lle pedissen, |
321:15 | Mais eles, por nulla cousa | que lles désse, non podéron |
321:19 | A mollér con esta coita | non sabía que fezésse |
321:33 | que o que me consellades | sól non val un mui mal figo, |
322:3 | Ca nos non acórr' en día | sinaado nen en hóra, |
322:5 | e punna en todas guisas | como non fiquemos fóra |
322:22 | que fôlego non podía | coller nen ar falar nada. |
322:23 | Assí esteve gran tempo | que sól comer non podía |
322:34 | éste, non quis que morresse | alí daquela vegada, |
323:28 | mais na casa daquest' hóme | non entraron nen tangeron; |
323:30 | non perdeu o hóme bõo | valor de tres dinneiradas. |
323:33 | e guardou as outras cousas, | que non achou pois falida |
323:39 | foran, que sól non tangeran | en elas, nen nïún dano |
324 | Como Santa María guareceu en Sevilla ũu mudo que havía dous anos que non falara. |
324:25 | outorgou-lles a omagen, | que non quis per ren tardar |
324:26 | que lla non trouxésse lógo, | sen fillar neún lezer. |
324:27 | E foi lóg' a sa capéla, | que se non deteve ren, |
325:5 | e quen aquesto non cree | maravillosament' érra |
325:6 | e de Déus en nïún tempo | perdôn haver non devía. |
325:14 | éra, se lle non valvésse | a Virgen Santa María. |
325:27 | E se fazer non quiséssen | esto, lógo nas cadẽas |
325:29 | que lles non ficassen sãos | coiros nen nervos nen vẽas, |
325:32 | mais a outra mui sannuda | disse: “Sól non é penssado, |
325:41 | que pan non comeu bocado | nen beveu agua nen vinno, |
325:49 | e entendeu que séus sonnos | non foron falssos nen vãos, |
325:58 | do cólo non llo podéron, | nen per nulla maestría. |
325:65 | caeu-ll' o colar do cólo, | que se non deteve nada; |
326:4 | non há hóme razôn de lle furtar |
326:25 | assí que non envergonnaron ren |
326:35 | E el meesmo non foi i de dur |
326:40 | deitadas, e non podían de pran |
326:42 | os prendeu, que non atendeu a cras. |
327:22 | que ll' entraron tan de rijo | que os non pod' ên tirar. |
327:25 | rógo-te que éu non moira | assí, se t' ên prazer for.” |
327:33 | e ela guariu-o lógo, | que non prendeu i afán; |
328:4 | nomeado pelo mundo, | desto non me maravillo, |
328:31 | non catou al, senôn quando | o alguazil mui sannudo |
328:46 | e per tod' esto non pode | aquel nom' haver vedado. |
328:52 | temendo que non crecesse | sobr' esto vólt' ou baralla |
328:61 | non lle quis responder nada | a cousa que lle dissésse. |
328:63 | e disso com' en sannudo | al Rei: “Non sáia dest' ano |
328:66 | que póde seer, se este | feito non for acabado.” |
329 | Como déus fez a un mouro que fillou a oférta do altar de Santa María que se non mudasse do logar. |
329:16 | ben creen mouros sen falla, | e desto dulta non han, |
329:23 | Onde, pero que os mouros | non teman a nóssa fé, |
329:34 | ben come madeiro duro, | que se non pode mover. |
329:48 | mais aquel per nulla guisa | non falou nen se moveu; |
329:50 | a companna que se fora, | non viü i ren seer. |
331:4 | que o que en ela cree | non busc' outra meezinna; |
331:20 | des i os dedos das mãos | non quedava de torcê-los, |
331:21 | e outrossí a séus braços | non leixava de metê-los, |
331:26 | e muit' hei coraçôn fórte | que agora non perece.” |
331:30 | come a mollér transsida | que ni un nembro non mece. |
332:1 | Atán gran poder o fógo | non há per ren de queimar |
332:27 | Mais a Virgen grorïosa | non quis esto consentir, |
332:31 | o foi. E depois o fógo | sól non queimou nulla ren, |
332:33 | en poder os elementos; | ca nen un non vai nen ven, |
332:36 | podéss' amatar o fógo | e non sofrer que mais mal |
333:12 | tórtas assí e os dedos, | e os pées non ben sãos, |
333:16 | grandes, mais non lle valía | nada, ca Déus o guardava |
333:38 | que non pud' haver saúde | tan tóste com' el quería. |
334:2 | a sa Madr' e toda cousa | guardar de se non perder. |
334:14 | séus bois con que lavrar fosse, | pois viu que se non erger |
334:15 | séu mancebo non podía; | e porende o leixou |
334:24 | non bevas ên nemigalla, | e ven-t' e éu te darei |
334:32 | que siíra non havía. | E séus parentes porên |
335:3 | En amar os que ben fazen, | Déus, Déus, non me maravillo, |
335:8 | fez todo quanto veemos | e o al que non parece; |
335:9 | e o que non cree esto | muito per faz gran sandece |
335:15 | E pero que gentil éra | e que en Déus non criía, |
335:21 | e caro todo a póbres, | que non catou pról nen dano |
335:32 | que me non moira de fame, | ca non peço pan nen vinno.” |
335:40 | fillou-s' aquel hóme bõo | e non quis outro sergente, |
335:51 | buscar o que non podían | achar per nulla maneira; |
335:53 | mente non ficou na vila | rúa, nen cal nen carreira, |
335:54 | que buscada non hajamos, | sen duvida end' estade.” |
335:69 | se há ontre vós omagen | que non han estes pagãos, |
336:18 | éra que mais non podía | seer, per quant' aprendemos. |
336:22 | e que non é en séu siso, | e de taes connocemos. |
336:24 | non estand' en un estado, | mais caend' e levantando, |
336:29 | non cates a como sõo | mui comprido de maldade |
336:33 | se daquesto que tu fazes | téu coraçôn non se muda |
336:34 | e non leixas aquel érro | que nós muit' avorrecemos.” |
336:36 | e a vós per nulla guisa | mentir non devo nen pósso; |
336:38 | de que non seremos sãos, | se per vós non guarecemos.” |
336:42 | que ja mais esto non faças, | ca desto poder havemos.” |
337 | Como Santa María guardou un fillo dun hóme bõo que non morresse quando caeu o cavalo sobr' el. |
337:9 | que ên ben se soltaría, | non llo quería creer, |
337:29 | con medo daquel braado, | que o non podéss' haver |
337:33 | o meninn' e o cavalo, | que se non feriron ren; |
338:14 | ca non lle fazía cousa | de que houvésse queixume. |
338:28 | que fazían chama crara | sen fumo, non come teas; |
338:29 | entôn viu aquel mancebo | e diz: “Non son estas feas.” |
338:30 | E jurou que en tal día | non comess' érga legume. |
339 | Esta é como Santa María guardou ũa nave que non perigoasse no mar. |
339:2 | sab' a Virgen, non se póde dizer. |
339:21 | mais un hóme bõo lles disse: “Non |
339:32 | que sacassen, e non fezéssen al, |
339:37 | assí que non pód' entrar nen saír |
339:47 | na nave, que non há tan sabedor |
340:8 | non viramos sa figura |
340:15 | e de que non saïría; |
340:29 | que non érren os caminnos, |
340:47 | e lume dos que non veen |
340:52 | e Déus non há destes cura; |
341:2 | outrossí en salvar punna | os que en tórto non jazen. |
341:5 | por que ao gran joízo | non vaamos con vergonna |
341:18 | de vós se han d' haver pẽa | os que en tórto non jazen.” |
341:21 | e de saber por que éste, | ren tan muito non desejo, |
341:25 | ca de tal cousa com' esta | non póss' éu haver conórto, |
341:27 | Diss' ela: “Ja Déus non queira | que éu en tal tórto jaça, |
341:28 | e non há no mundo salva | que éu sobr' esto non faça; |
341:30 | me meterei, ca non sõo | daquelas que esto fazen.” |
341:31 | Diss' ele: “Par Déus, no fógo | non quéro que vós queimedes, |
341:33 | que tórto non me fezéstes, | e ar quéro que saltedes |
341:36 | en tal que maa sospeita | per ren de mi non hajades.” |
341:40 | jurando que non ll' errara | pela lee dos crischãos |
341:45 | e diss' a mui grandes vózes: | “Madre daquel que non mente, |
341:46 | val-me, ca tu sempre vales | aos que tórto non fazen.” |
341:50 | non houve, com' han aquelas | que en culpa mortal jazen. |
341:55 | Assí que non foi ferida | nen en pée nen en mão |
342:4 | nen d' outras naturas muitas, | non prendeu nen prend' afán |
342:8 | non dev' aquesto null' hóme | por maravilla tẽer, |
343:3 | Ca diz eno Evangeo | dun hóme que non falava, |
343:6 | atanto que o viu, lógo | mandou-lle que non leixasse |
343:24 | a per poucas non m' é hóra | que os ollos non te brito.” |
343:26 | ca mui gran pavor havía | que o chus non dẽostasse. |
343:36 | a todos, ond' hei vergonna | tal que sól non sei que diga; |
344 | Como Santa María de Tudía fez a ũa cavalgada de crischãos e outra de mouros que maséron ũa noite cabo da sa eigreja e non se viron, por non haveren ontr' eles desavẽença. |
344:2 | macar se non amen eles, | ela met' i avẽença. |
344:18 | ca daquel logar partir-se | non houvéron atrevença. |
344:20 | que mais cerca non podían; | e na font' abeveraron |
344:21 | séus cavalos a beveren, | e tanto non braadaron |
344:24 | a derredor da eigreja, | que sól non sentiron nada |
345:29 | e que per séu córpo fosse | ll' acorrer; se non, pagado |
345:30 | per outr' hóme non sería. | E el Rei foi aprender |
345:34 | que per dereit' e per fóro | non devía a seer. |
345:40 | mais que aquele castélo | per ren tẽer non podía |
345:41 | e que per nulla maneira | en el morrer non quería, |
345:56 | que mais seer non podía, | pero éra pequeninno; |
345:65 | que o non queim' este fógo, | e sequér a mi leixade; |
345:66 | ca se ele ficar vivo, | éu mal non pósso haver.” |
346:16 | que mais seer non podía, | e vermell' e ampolado |
346:18 | non comía, nen al nada. | Mais aquela que sempr' óra |
347:5 | de que fiz cantiga nóva | con son méu, ca non allẽo, |
347:9 | marido, del neún fillo | haver per ren non podéra, |
347:14 | i con mui grand' homildade | e non mostrand' ufanías. |
347:22 | pero non quis a Tudía | con el fazer romarías. |
347:42 | ca os séus miragres dela | non son feitos d' arlotías. |
348:12 | e os que o séu guardavan | non ll' acorreron tan tóste, |
348:20 | onde por mingua que hajas | non dês ren, mais atrevudo |
348:28 | jazía hómees cértos, | non achou i nemigalla |
348:30 | porque a minguar non haja | de fazer gran mal a mouros.” |
348:31 | Assí quis Déus que daquela | vez non achass' el rei nada. |
349:14 | que achar non poderían | tal ontre mil e setenta. |
351:11 | Ond' avẽo, non há muito | tempo, que s' i ajuntou |
351:19 | E pero que ben comían, | non tiínnan que éra ren, |
351:20 | se daquele bõo vinno | non bevessen a séu sen; |
351:22 | que du tóllen e non põen, | que é sempr' a falecer. |
351:24 | que, se non foi a madeira, | en ela non ficou al. |
351:25 | Entonce disséron todos: | “Se nos a Virgen non val, |
352:13 | atal açor non havían, | e davan de séus tesouros |
352:14 | muito por el que llo désse. | Mas non havía ên cura |
352:21 | pero foron ben dous anos | que o açor non mudava, |
352:24 | que nulla ren non valvéron; | pois no tempo quand' as vinnas |
352:28 | do açor, que non quería | comer e tal come mórto |
352:40 | ante haver non podéra, | houve-as lógo deitadas |
352:42 | que per ren non poderían | taes pintar de pintura. |
353:2 | deles será muit' honrrado | no séu ben, que non há par. |
353:8 | Déus que per ren non comesse, | e porque dela comeu |
353:18 | a que morrían os fillos, | que non podían durar. |
353:33 | tan grande non recebía; | pero, porque de comer |
353:34 | non viía que lle davan, | fillou-s' a maravillar. |
353:46 | que se desto non comeres, | outro non cho verrá dar.” |
353:49 | lle diss' un día: “Contigo | non comerei outra vez, |
353:50 | se cras migu' e con méu Padre | non quiséres ir jantar.” |
353:53 | ao meninno: “Méu fillo, | se tu non comes assaz, |
353:62 | a que non dan ren que cômia, | e vejo-o lazerar.” |
354:17 | porque mal non recebesse, | ca muito se receava |
354:23 | guarda-me mia donezinna | que a non pérça per mórte.” |
355 | Esta é como Santa María de Vila-Sirga livrou ũu hóme da forca, que non morreu, por un canto que déra a sa eigreja. |
355:13 | el non quería séu preito | nen por ela non catava, |
355:23 | E diss' el: “E non iredes | comigo, se Déus me valla, |
355:24 | ca non querría con vóssos | parentes haver baralla; |
355:25 | demais vou en romaría, | e non querría en falla |
355:29 | O mancebo foi mui triste | e non soube que fezésse, |
355:36 | indo pera a sa casa. | Non te tẽes por astrosa |
355:38 | e atá en Vila-Sirga | non llo ar houv' enmentado. |
355:49 | “Porquê non casades migo?” | Diss' el: “Ja vos éu primeira- |
355:52 | nunca me casarei vusco, | non vo-lo digu' en trebello, |
355:72 | non cates a méus pecados, | mais, Sennor, por ta bondade |
355:74 | deste feito que mi apõen. | Se éu non sõo culpado, |
355:102 | daqueste feit' a verdade, | que non houv' ên ren negado. |
356 | Como Santa María do Pórto fez vĩir ũa ponte de madeira pelo río de Guadalete pera a óbra da sa igreja que fazían, ca non havían i madeira con que lavrassen. |
356:1 | Non é mui gran maravilla | se sabe fazer lavor |
356:21 | u fazían a igreja, | por a óbra non falir |
356:26 | se a Virgen desta guisa | non lle foss' ajudador. |
357:10 | que comer ja non podía | nen sól trocir tres bocados. |
357:14 | se non, conta que agora | méus días son acabados.” |
357:18 | os reïs aos séus presos | que non sejan justiçados, |
358:2 | non vos é gran maravilla | se x' ela a si ajuda. |
358:10 | que a mẽor pédra delas | non podía seer movuda |
358:16 | de térra; e pois lo viron | quadrado, ca non redondo, |
358:30 | éra porque non havía | ant' u fosse defenduda. |
359:4 | que é chamado o Pórto | da Virgen que non há par, |
359:21 | de por quanto llo venderon, | e mantenent' al non fez |
359:24 | o foi fillar pela mão | e disse: “Non temas ren, |
360:4 | en rogar-lle que nos ame | sól non há Déus que lle diga, |
360:6 | de nos perdõar por ela | non é cousa muit' estranna. |
361:1 | Null' hóme per ren non deve | a dultar nen a tẽer |
361:2 | que non póde na omagen | da Virgen vertud' haver. |
361:18 | lles comprisse sas demandas, | e non lle davan lezer |
362:7 | Este cég' ourívez fora | que non houvéra mellor |
363:8 | e diss' a un séu hóme, que non foi preguiçoso: |
364 | Como Santa María do Pórto guardou triínta hómees que cavavan térra pera sa igreja, e caeu ũa torre sobr' eles e non lles empeeceu. |
364:12 | cuidaría que null' hóme | per ren dela non saísse |
364:18 | leixou-se caer sobr' eles. | Mais non houvéron ên cura; |
364:21 | guardó-os entôn de guisa | que nïún mal non fillavan |
364:30 | disséron que non havía | tal en tod' Estremadura. |
365 | Esta tricentésima e sesagésima quinta é como Santa María tirou de dulta un frade noviço que dizía que a alma non éra nada, no mõesteiro de Fontefría en Narbona. |
365:9 | que alma nada non éra | senôn vento que passava |
365:16 | que na ôrdin non querría | viver: “ca, si Déus me valla,” |
365:20 | do mõesteir' e da ôrdin | que o nengũu non visse; |
365:21 | vistiu-se lógu' e calçou-se, | ca atá que non comprisse |
365:22 | séu cuido non folgaría. | E por fazer tal maldade |
365:26 | que contar non sabería. | E diss' ela: “Estad', estade, |
365:28 | en cuidar que non é nada | a alma, ca da altura |
365:30 | e quen non cree aquesto | ment' e faz gran falsidade.” |
366:28 | e os van vender a furto | por non seeren connosçudos. |
366:48 | sól vĩir non lles quería; | ca falcôn, tra u se farte |
367 | Como Santa María do Pórto guareceu al Rei Don Afonso dũa grand' enfermedade de que lle inchavan as pérnas tan muito que lle non podían caber enas calças. |
367:29 | guïó-o ben aquela que non érra |
367:36 | que enas hosas caber non podían; |
367:41 | non quis por esto fazer demorança, |
368:2 | ben, outrossí nos móstra | como mal non hajamos. |
368:14 | fazes porque a Silos | non vas, u nós moramos, |
368:16 | per que ben guarir póssas, | ca non é por trebello |
368:22 | non hás ta romaría, | per como nós cuidamos. |
368:26 | lóg' haverás consello, | desto non dovidamos.” |
368:39 | e a Virgen, sa Madre, | a que non há parella.” |
369:7 | ca nunca o atal fezo | que s' ên mui ben non achasse |
369:8 | e que llo a Santa Virgen | pois ben non gualardõasse. |
369:27 | Mais non quiso ũu deles | que o anél lle durasse, |
369:32 | e a sortella lle déron, | mais que os non mesturasse. |
369:36 | e se non, que quant' havía | a mollér que llo fillasse. |
369:38 | a aquela mollér bõa, | e pediron-ll' a sortella | d' ouro fin, ca non d' arente, |
369:42 | mas non achou nemigalla, | pero a andou buscando; | e foi en gran coita féra |
369:45 | O alcaide mui sannudo | disse que o non faría, | mais que lle déss' a sortella, |
369:47 | e se lle lógo non désse, | que quant' havía ll' entrasse, |
369:51 | non quisésses, Sennor bõa, | que a tal coita chegasse, |
369:61 | A bõa mollér coitada | foi tanto daqueste feito, | que sól non soube consello |
369:63 | u se catan os coitados, | ca non foi quen se catasse |
369:64 | en ti, cona mui gran coita, | que se ben non conortasse.” |
369:73 | Disse-ll' ela: “E son muitos?” | Respôs el: “Par Déus de céo, | non é mais dũu senlleiro, |
369:86 | se ll' a sortella non désse, | pois lle dava séus dinneiros, | que morrería por ela. |
369:92 | en qual guisa o houvéra, | que nulla ren non leixasse. |
370:7 | E de a servir sól non nos enfademos, |
370:14 | e atal Sennor, quen-na non loaría? |
371:2 | de miragres, que trobando | non póss' os mẽos dizer. |
371:34 | léve come se de pallas | fosse por non se merger. |
372:13 | demais éran passados | cinque días que non |
372:19 | E des hoi mais non hajas | medo de mal haver, |
374:10 | mais gãar ren non podían | d' entrada nen de saída, |
374:23 | E tan tóste que a viron | non houv' i quen non dissésse |
374:28 | e des alí adeante | non fezéron cavalgada |
374:29 | en que non gãassen muito, | ca a Virgen corõada |
376:3 | Ca non é gran maravilla | d' enderençar, ben sabiades, |
376:13 | e o ben que ll' el fezéra | non lle saíra en vão, |
376:20 | Don Manüél, el Rei lógo | non quis mais fazer tardada, |
376:24 | E o hóme foi-se lógo; | mais non foi apercebudo |
376:27 | nemigalla non falava, | mais diss' en sa voontade: |
376:38 | tal sortella, que lla désse | e non lle foss' asconduda. |
376:40 | non querría por mia culpa | que vos valía dun figo |
376:42 | que se outro a achasse, | de vós non fora veúda |
377:20 | mandou lógo que a carta | non lle fosse detẽuda |
377:21 | e que lle déss' outra tóste, | se non, pẽa connosçuda |
377:22 | lle faría que peitasse, | en que al non havería. |
377:28 | e que per nulla maneira | de dar non lla detevéssen, |
377:29 | e se non, que a sa ira | haverían, se fezéssen |
378 | Como un hóme bõo con sa mollér, que morava na colaçôn de San Salvador de Sevilla, tiínna ũa sa filla doente pera mórte, e jouve tres días que non falou; e prometêrona a Santa María do Pórto, e guareceu. |
378:4 | non pód' al fazer séu Fillo | senôn juïgar-nos ben; |
378:27 | E esteve ben tres días | e noites que non falou; |
379:13 | e que non houvéssen medo, | enquant' alí estevéssen, |
379:21 | e neũa reverença | aa Virgen non havían |
379:25 | e quiséran-s' a sa térra | tornar-se; mais non podéron, |
379:28 | fez-lles que se non podéssen | mover daqueles logares |
379:30 | fezo que nada non fossen, | macar éran chufadores. |
379:32 | non soubéron que fezéssen, | senôn ir pera Sevilla |
379:37 | ca ja per nulla maneira | a sas térras non ousaron |
379:42 | é, non quér que mal receban | per ren os séus pobladores |
380:7 | Ca ela non tardou |
380:47 | Porên non quedarei |
381:13 | que mais amar non podía | outra ren; e foi assí |
381:16 | e o padre e a madre | con coita del, non por al, |
381:21 | se non, léva-me con ele, | ca mais non viverei éu |
382:10 | que de dar tẽudo ll' éra, | mais dizía-lle de non. |
382:12 | mais al Rei non lle prazía, | ca lla ía demandar |
382:13 | en logares que ja déra, | que non podía tomar |
382:16 | alí u o fazer póssa, | ca per ren non fillarei |
382:25 | que lle déss' o herdamento, | e se non, que s' espedir |
382:32 | mais porque o non colleron, | acordou-s' e fez bon sen, |
382:34 | non póss' estar que non faça | óra ũa oraçôn |
382:47 | “Vai e chama a Reimondo | de Rocaful, se non for |
383:16 | e levou sigo sa filla | por que non fosse senlleira, |
383:17 | ca achar non podería | pera si tal companneira. |
383:26 | foron en Acre tornadas, | mais non como quen atura |
383:27 | fazendo mui gran morada | en Acre; non i ficaron, |
384:33 | e dizía-lle: “Non temas, | ca te farei ir sobindo |
384:38 | serás ontr' os que non mórren, | nen han coitas nen doores.” |
384:54 | punnaron de se guardaren | que non fossen pecadores. |
385:19 | E pois viu que non sãava, | prometeu que ao Pórto |
385:21 | dos coitados, se daquela | ferida non fosse mórto, |
385:24 | dizendo que o sãassen; | mais esto non foi en preito |
385:33 | de cera, ca non de sevo | nen d' azeite nen de teas |
386:5 | ca non há outra cibdade | que non semellasse filla, |
386:14 | non houv' i quen non vẽésse | por non caer en sa sanna. |
386:21 | vósqu' en assessegamento, | por que pois non temeremos |
386:32 | que pescado non houvéssen, | ca per ren nono achavan |
386:36 | en convidar tan gran gente, | e pescado non tẽedes.” |
386:39 | non podería contada | seer per ren nen escrita. |
386:46 | non acharïamos tanto | nen en toda Alemanna.” |
386:50 | que sól non lles minguou dele | que valvéss' ũa castanna. |
389:9 | que polos nóssos pecados | mui sannudo non nos ande, |
389:23 | con el alá ofrecessen; | ca non tiínnan dinneiros |
389:25 | dos séus dar non i querían, | ca os santos son arteiros; |
390:4 | A nós faz que non possamos errar, |
391:21 | que os a tẽer devía, | e tan ben sãos que non |
392:12 | quando pelos séus pecados | en al non metía mentes |
392:14 | e macar o castigavan, | sól non havía ên cura. |
392:37 | porên non vos detennades | en destrüír gran maldade, |
392:38 | ca d' hoi mais ena mia vida | non é senôn amargura.” |
393:17 | que bevess' agua ou vinno, | que lógo non s' espantasse, |
393:19 | Desta guisa quatro días | passara que non bevera |
393:22 | mas non quis a que nas coitas | acórre e dá conórte. |
393:30 | non fazía séu serviço, | ca nas coitas dá conórte. |
398:27 | E séu marido, con coita | de os achar, non quedava |
399:2 | non lle falirán razões | mui bõas que diga. |
399:14 | que non dava por matá-lo | sól ũa formiga. |
399:29 | que non mates o menino, | mais a un moógo |
399:38 | e come mollér non faças | maa que se triga |
399:46 | e a madre polo démo | non déu ũa figa. |
400:6 | sól non tenno que dixe ren: |
400:13 | foi, ca mais non havía, |
400:21 | non catará est', a la fé, |
401:5 | e do séu paraíso | non me diga de non, |
401:35 | o que tẽen forçado, | que non deven haver, |
401:53 | róga-lle que me guarde | de quen non quér gracir |
401:56 | non havendo vergonna | d' errar nen de mentir, |
401:64 | pouco por gran vileza | e vergonna non han, |
401:66 | prenden u quér que vaan, | pero longe non van; |
401:69 | e dos que lealdade | non preçan quant' un pan, |
401:73 | siso, per que non cáia | en pecado mortal, |
401:74 | e que non haja medo | do gran fógu' infernal, |
401:82 | de pedir-che mercee, | non me departirei; |
401:85 | con que me guardar póssa | do que me non guardei, |
401:86 | Per que d' hoj' adeante | non érre com' errei |
402:3 | Non catedes a como pecador |
402:6 | dixe de vós, en que ren non mentí. |
402:7 | Non catedes como pequei assaz, |
402:11 | Non catedes a como pequei gréu, |
402:13 | ca outro ben senôn vós non hei éu |
402:15 | Non catedes en como fui errar, |
402:19 | Non catedes a como fui falir, |
402:20 | mais catade como non sei u ir |
403:1 | Haver non podería |
403:4 | se m' ante non nembrasse |
404:1 | Non é sen guisa d' enfermos sãar |
404:5 | en séu poder e nos fez de non ren |
404:14 | que en sa térra non havía par. |
404:17 | mas non leixav' ao démo fazer |
404:18 | óbras que xas ant' el non foss' obrar. |
404:37 | somos de non irmos, par San Dinís, |
404:38 | a iférno, se per nós non ficar.” |
404:42 | nen crischãos non podían prestar. |
404:49 | que non podían dele a serviz |
404:64 | que se non pérça; ca éu sõo séu |
404:67 | E que non quéras que aquesta vez |
405:43 | da Virgen que non há par. |
406:46 | Ben vennas, Maio, | manss' e non sannudo; |
407:16 | e non quér' en Déus creer.” |
407:24 | que se non pod' end' erger. |
408:3 | Ca non vos óbra con érvas, | nen con raízes nen frores, |
408:18 | que al i non havería. |
408:22 | foi que ren non parecía. |
409:29 | ment', e non gãa nada; |
409:80 | non deven postremeiros |
410:2 | non póde no séu ben falir. |
411:14 | que de quanto havían | non lles ficava nada. |
411:21 | mais non lles dava fillo, | por que coitad' andava |
411:29 | que te non quis dar fillo, | ca assí é escrito; |
411:30 | porend' entrar non deves | en casa tan sagrada.” |
411:32 | que non foi a sa casa, | neno viu sa companna; |
411:34 | assí que por gran tempo | non fez alí tornada. |
411:37 | e de grado morrera; | mas non ll' houve proveito, |
411:43 | E disse-lle: “Non temas, | Ana, ca Déus oída |
411:56 | pois non havía fillos | como méus companneiros, |
411:57 | non entraría dentro, | nen aves nen cordeiros |
411:58 | nen ren de mia oférta | non sería fillada. |
411:87 | cousa, e non passedes | de Déus séu mandamento, |
411:89 | ca se o non fezérdes, | quiçai por escarmento |
413:6 | en ela pres carne que el non havía, |
413:22 | non fica britada de como siía. |
413:24 | nulla ren a luz do vidro non consume; |
414:21 | comprida de todo ben, e d' al non, |
414:28 | non catou grandeza nen quantidade |
414:45 | que nos non nuza, e ar d' ocajôn |
414:47 | que nos non enarte con arlotía |
415:13 | a Déus, que non podïamos veer |
417:22 | te rógo que me non queiras | hoi mais no mundo leixar.” |
418:17 | molléres nen foron ante | non houvéron bẽeiciôn |
418:18 | de Déus com' aquesta houve, | nen outra non haverá. |
418:22 | foi britad' e mal apreso, | e ja mais non cobrará. |
419:5 | mui grande nos havía, | non podía maior, |
419:16 | e non vinna a ela | enfermo que lógu' ên |
419:17 | são se non partisse; | mais a ela per ren |
419:18 | non leixou a quartãa | atẽes que finou. |
419:24 | que dend' a tercer día, | non havería al, |
419:28 | O ángeo respôs-lle: | “Esto non saberás, |
419:49 | os Apóstolos onze; | e non vẽo alí |
419:50 | Santo Tomás con eles, | ca chegar non oviou. |
419:72 | pois mia Madr' é finada, | non espéres a cras, |
419:95 | a cinta que cingía, | que vos non foi don vil, |
419:100 | e que te Déus non ama | gran móstra ch' ên feit' há, |
419:101 | que non viste sa Madre | morrer, nen fust' acá |
419:113 | e se non for verdade, | ũa folla de cól |
419:114 | non demos mais por ele, | ca sempr' este dultou.” |
419:117 | viu morrer o séu Fillo; | mais pero, se non luz, |
419:118 | nulla ren non acharon. | E muito se sinou |
419:122 | non daría por esto, | pois con verdad' estou.” |
420:18 | non que tigo casasse, | mas que fosses guardada; |
420:30 | que ficou como x' éra | ant' e non foi danada; |
420:74 | que a pórta do céo | non lle seja vedada. |
421:11 | non nos mostrar queira, |
421:23 | que non falrría |
422:15 | di com' en Egipto | non achast' aguas nen fontes. |
422:19 | di-ll' u o perdiste | que ta coita non foi jógo. |
423:4 | ca pera si non havía mestér; |
423:5 | e quen aquesto creer non quisér, |
423:24 | que en fazê-las non fillou afán; |
424:41 | mas quand' en Beleên foi, non |
424:53 | Esto, ca non maravidís, |
425:29 | o ángeo “non ést' aquí”, |
426:11 | porque non quiséron creer nen oír |
426:19 | Os que non crevéren, perdudos serán; |
426:34 | resurgir, que non creen os fariséus.” |
427:30 | ca sabemos que non saben leer |
427:34 | E por esto non devemos creer |
427:41 | os lenguages, assí que un a outro non entendeu.” |