A:23 | en que ele muito fía. |
2:1 | Muito devemos, varões, |
3:30 | muito, foi perdôn pedir, |
4:38 | viu, tan muito lle prazía, |
5:32 | jurando muito que o faría i morrer. |
5:46 | o irmão do Emperador e muito xe lle queixar |
5:67 | ca mia companneira tal come vós muito quér |
5:71 | “Aquesta mollér pera crïar nósso fillo muito val, |
5:76 | de o crïar muit' apóst' e mui ben muito se trameteu; |
5:120 | Pois chegaron, rogou-lles muito chorando dos ollos séus, |
6:41 | A coitada por séu fillo | ía muito chorando |
6:65 | ca muito per hás dormido, | dormidor te feziste, |
7:46 | e el muito a catou |
9:17 | E alí morand' e | muito ben fazendo |
9:28 | muito lle rogava | que per i tornasse, |
11:15 | Sen muito mal que fazía, |
14:3 | E muit' é cousa guisada | de poder muito con Déus |
15:1 | Todo-los Santos que son no Céo | de servir muito han gran sabor |
15:28 | “Sabedor és, e muito me praz; |
15:94 | muito brandind'; e tóste chegou |
18:11 | que muito sirgo crïar |
18:20 | en que muito criía. |
19:24 | lógo por culpados muito se sentiron; |
23:5 | en que muito bon costum' e muita bõa manna |
23:8 | éra que muito fïava en Santa María; |
28:64 | u muito recebudo |
30:1 | Muito valvéra mais, se Déus m' ampar, |
31:23 | E porque o aldeão | desto muito se temía, |
35:72 | alongar entôn tan muito | que as non viron nenllur; |
36:13 | por séus nombres cada un deles, muito lles rogando |
43:2 | porên muito ll' avorrece | da paravla mentireira. |
45:20 | do muito mal que fazía, | penssou que un mõesteiro |
46:25 | e pois la muito cousiu, |
48:2 | que fill' aos que han muito | e dá aos menguadosos. |
49:33 | per i fazendo muito mal; |
51:24 | e, aorando-a, muito | chorand' assí lle disséron: |
51:60 | muito dos ollos chorando, | connocendo sa maldade; |
64:20 | “Muito me praz óra daquesto que vos oí; |
64:27 | E ar ele, chorando muito dos ollos séus, |
64:46 | nona leixedes vós porên muito d' aficar.” |
65:106 | chorando muito com' havía usado. |
65:164 | muito fui loução, apóst' e fremoso, |
67:64 | Quand' esto soub' o dïabo, | andou muito revolvendo, |
69:20 | en Santa María muito fïava, |
71:1 | Se muito non amamos, | gran sandece fazemos, |
71:16 | e suspirava muito, | mais rezava correndo |
73:28 | e espessa tan muito que nïún tintor |
73:39 | Esto dizend' e chorando muito dos séus |
75:17 | tan muito, que non preçava | deste mundo nimigalla; |
75:98 | e muito sõo pagada | de quan ben aquí vẽéstes; |
75:118 | teve ficados en térra, | chorando muito dos ollos; |
76:5 | por ũa mollér que muito se fïar |
81:1 | Par Déus, tal sennor muito val |
83:25 | porên muito non demóran |
84:29 | a dona a séu marido | muito e a conjurar |
84:47 | El assí muito chorando, | a Virgen ll' apareceu |
87:1 | Muito punna d' os séus honrrar |
87:35 | D' os séus honrrar muito punnou |
94:79 | muito, e de ben, sen mal, |
95:61 | mais de fillar aquel vidro muito lle prouguéra, |
96:4 | a que muito pesa de quen folía |
98:24 | e do mal que feit' havía | muito lle pesou, |
99:1 | Muito se deven tẽer |
103:12 | se verei do Paraíso, | o que ch' éu muito pidí, |
105:77 | E pois acordou, muito braadava |
108:14 | muito palo Crïador, |
112:41 | e a Virgen porên muito |
115:67 | a que muito pesava, |
115:223 | muito fame nen sede, |
116:21 | muïto, que jajũou |
118:23 | éu e ele.” E tan muito chorou |
119:8 | en que viçosa tiínna muito sa pessõa, |
121:45 | e con quantos a loavan | sempre muito a loou, |
125:31 | ca tan muito é guardada | da Virgen Madr' esperital, |
126:24 | muito e mui ben se mãefestou |
126:25 | e Santa María muito chamou, |
127:48 | houvéron e ar loaron | muito a que tanto ben |
128 | Esta é do Córpo de Nóstro Sennor, que un vilão metera en ũa sa colmẽa por haver muito mél e muita cera; e ao catar do mél mostrou-se que éra Santa María con séu fill' en braço. |
128:10 | per que abellas houvésse, | e muito foi del rogada. |
131:46 | a que o tu deves muito gradecer. |
131:65 | ollos muito todos, dizendo: “Os téus |
132:71 | viu que ja muito tardara, |
132:125 | e que lle muito prouguésse, |
137:7 | Ca pero muito fïava en Santa María |
138:11 | que disse muito ben dela e dos séus |
142:11 | Ca pero a garça muito montou, |
146:39 | e con el muito contendeu, |
151:4 | por un crérigo que muito | a honrrava; mais fazía | sa vida lussurïosa |
153:14 | muito a coitava |
154:5 | que, porque perdía muito, | éra contra Déus sannoso, |
155:52 | loada muito de todos, | que aos coitados val |
155:54 | porên Déus muito cofonda | quena non quisér loar. |
157:25 | i, e muïto chorando; | e pois fez sa confissôn, |
163:5 | jogara muito os dados | e perdera quant' havía; |
165:10 | quería sempr' a crischãos | e fazer-lles muito mal. |
171:37 | Muito o per foron buscar |
173:19 | Entôn el a Virgen muito | loou. E nós a loemos |
174:2 | outrossí ar praz-lle muito | de quen s' ende ben repente. |
174:10 | e fillou-s' a chorar muito, | como hóme que se sente |
175:38 | e foi-o muito catando, | chorando con pïadade. |
175:58 | lles disse, rogando muito: | “O herége mi chamade, |
175:74 | e porend' os séus miragres | tan nóbres muito loade. |
178:9 | e faagando-o muito, | dizendo: “Este don téu |
182:9 | muito mal cada día, |
182:17 | Pero muito fïava |
182:40 | houve muito rogada |
183:23 | Des i tan muito pescado | houvéron des entôn i, |
185:9 | mais de guardá-lo a cima | lle mengou muito o sen, |
186:1 | Quen na Virgen santa muito fïará, |
186:22 | ben tenno que muito ch' ende pesará.” |
187 | Esta cantiga é do mõesteiro de Jerusalen, como lles déu Santa María muito trigo en un ano caro e depois muito ouro. |
187:29 | e o abade, muito chorando, lles dizía: |
187:35 | rógue, que aquel pan tan muito nos déu, |
187:37 | ca muito mais ca esto por ela nos faría.” |
187:39 | e oraron muito, per com' aprendí, |
187:42 | O abade muito se maravillou |
187:46 | El lle jurou muito par Nóstro Sennor |
188:11 | Esta donzéla tan muito | Santa María amou, |
189:20 | e des que chegou a Salas | chorou ant' o altar muito, | e tan tóste tornou são. |
190:5 | Muito faremos mal sen |
191:15 | de servirdes ben a Virgen, | que esta muito servía. |
195:176 | muito mal sofría |
196:19 | El fezéra ja as formas, | de que se muito pagava, |
196:27 | maravillou-s' ende muito | e ficou tan espantado, |
199:22 | e tornou-ll' o rosto negro | muito mais que os carvões. |
199:28 | e lóg' a Santa María | muito por ele rogaron; |
201:37 | con que inchou tan muito | que a morrer houvéra. |
201:38 | E jazend' en tal coita, | muito se repentía |
202:1 | Muito há Santa María, | Madre de Déus, gran sabor |
204:28 | com' entrou Santa María, | e muito lle per prougu' ên, |
205:37 | e porend' aquela torre | muito combater mandava, |
205:52 | os crischãos. Porên todos | muito se maravillavan; |
206:20 | e porque me deste beijo | óra tan muito paguei, |
206:26 | llo foron muito as gentes | e porend' en el travar. |
208:43 | E repentiron-se muito | e ar choraron assaz, |
209:1 | Muito faz grand' érro, e en tórto jaz, |
209:33 | loárona muito todos dessa vez, |
210:1 | Muito foi nóss' amigo |
210:4 | Muito foi nóss' amigo | u diss': “Ave María” |
210:21 | amar e honrrar muito, | ca per que nos salvemos |
211:18 | ond' aa gente muito desprazía. |
211:20 | muito dũa parte e mui menguado; |
212:14 | e que o non emprestasse | foi-llo muito defender. |
212:19 | en sa voda.” Mas con medo | en llo dar muito dultou; |
212:42 | e porque muito chorara, | fillou-se d' adormecer. |
213:68 | cuidando que éra mórto, | muito por ele carpiron; |
217:25 | chorand' e chamando muito: | “Sennor do mui bon talán, |
217:29 | loaron muito a Virgen; | e as nóvas lógu' entôn |
220:3 | Ca muito é gran dereito, | quen d' ángeos é servida |
221:3 | Ca muito a amar deven, | porque Déus nóssa figura |
224:18 | muito en Santa María; | mais havía gran tristura |
224:29 | choraron muito porên, | pero foron conortados, |
225:1 | Muito bon miragr' a Virgen | faz estranno e fremoso, |
225:44 | loaron muito a Madre | do Santo Rei Jesú-Cristo; |
227:6 | a que muito mal fezéran | os mouros por sa razôn. |
227:32 | que alumẽou a cárcer, | tan muito vẽo fremosa, |
228:11 | Quand' aquesto viu séu dono, | atán muito lle pesava |
228:28 | e adur o connoscían, | pero o muito catavan, |
234:25 | e quantos alí estavan | loaron muito porên |
235:1 | Como gradecer ben-feito | é cousa que muito val, |
235:11 | E desto que lle pedía | tan muito a aficou |
235:19 | E demais, sen tod' aquesto, | fazendo-lles muito ben, |
236:18 | que sempre muito guardásti, | queiras este méu guardar.” |
237:56 | muito lle mostrou falss' amor | aquel que foi séu drudo. |
237:85 | Ca porque a muito chamei | u m' assí degolaron |
238:12 | e descreía tan muito, | que quantos seían i |
239:45 | E tan muito o foi seguir |
240:24 | ca muito ben nos fez sempr' e fará, |
240:38 | alí u todos muito temerán. |
241:16 | prazend' aos parentes | muito da preitesía. |
241:54 | ca de punnar i muito | non hás, senôn querê-lo; |
244:26 | que semellava cavalo | que comera muito bren. |
245:12 | tal tempo foi, roubadores | que fazían muito mal, |
245:90 | prougue-lle muito con ele. | E el foi departidor |
248:1 | Sen muito ben que nos faze | a Sennor esperital, |
253:32 | en que muito bon miragre | sempre faz e saboroso |
255:64 | ca muito fazía ben séu mestér. |
255:79 | ant' a omagen, muito chorava |
261:14 | ll' envïou muito dizer e rogar |
261:61 | se foi muito, ca Déus lle fez veer |
263:8 | porên quena non crevésse | sería muito sandeu. |
267:12 | un mercador rico muito que amava |
267:19 | Porque amava muito Santa María |
267:30 | que muito per foi aquel día irado. |
268:19 | chorou muito dos séus ollos | e aos céos as mãos |
271:14 | mui ben deles, mas bon vento | havían muito mestér. |
271:39 | serviç' a Santa María | muito será de bon sen, |
272:20 | e pois que llos houv' oídos, | muito se maravillou |
272:29 | Quand' a mollér oiu esto, | chorou tan muito os séus |
272:31 | mollou, e muito rogando | aquela que Déus pariu |
272:35 | ant' a mollér e rogou-lle | que muito ll' éra mestér |
274:12 | atán muito o dïabo, | que o houve de forçar |
276:54 | muito a Grorïosa, |
277:40 | d' en sábado comer carne, | e que o muito guardassen |
282:3 | Ca muito é gran vertude | e pïadad' e mercee |
284:39 | e repentiu-se muito | do que foi descreer |
285:14 | porque muito a preçava de sen, a abadessa; |
286:21 | do que o can lle fezéra | e muito o escarnir; |
287:24 | e foi lógo pera ela | e tan muito a rogou |
289:20 | como x' estava a Tocha, | e muito por el rogaron |
291:16 | e déron con el no cárcer | u sofría muito mal |
291:22 | chorando muito dos ollos, | e começou-ll' a rogar: |
292:1 | Muito demóstra a Virgen, | a Sennor esperital, |
292:85 | e al Rei muito loaron, | Don Fernando, porque faz |
293:10 | panos e sélas e frẽos | e outro muito bon don. |
293:19 | mas parou-lle muito mentes, | e pois que a ben catou, |
295:20 | e loava e dizía | muito ben, com' apres' hei, |
296:4 | nen amar nunca muito | o que a non honrrar, |
297:23 | dizendo: “Muito per tenno | que é hóme sen recado |
298:16 | de non tardar muito; e guisou porên |
299:12 | a séu cólo, en que muito criía, |
300:1 | Muito devería |
301:12 | chorou muito dos séus ollos | e fezo chanto mui fórte, |
306:29 | suso per cima do ventre; | muito sodes de mal sen |
307:18 | e choveu tan muito come no maior |
307:32 | foi en visôn, muito houve gran prazer; |
308:30 | éra come de poomba, | muito-las foron catar. |
309:26 | “Tu amas a Jesú-Cristo | muito e a mi, sa Madre; |
310:1 | Muito per dev' a Reínna |
311:27 | dizendo: “Par Déus, amigo, | muito empregásti mal |
312:36 | mais que s' esforçasse muito, | o mais que ele podésse, |
312:50 | éra muit' ende a donzéla | e el muito sen mesura. |
314:5 | pero prazer-m-ía muito | se m' oíssedes mui ben. |
314:7 | que ũa dona i éra | que muito de coraçôn |
314:24 | E ela orou tan muito, | que fillou ên desprazer |
314:30 | “En fazer oraçôn longa | muito o tenno por mal, |
314:45 | e rogar polos coitados, | est' a ti muito convên.” |
315:23 | tan muito, que o ventre | lle creceu sen mesura. |
315:36 | con el, chorando muito, | braadand' e dizendo: |
318:2 | muito será gran dereito | se ll' ende pois mal vẽér. |
318:9 | ena eigreja da Madre | de Déus, a que muito praz |
318:22 | se fillou, dizendo muito: | “Hóm' ou mollér que soubér |
318:35 | dizer: per ren non podía | pouco nen muito comer, |
319:20 | un hóme que muito na Virgen fïava; |
319:45 | muito dos séus ollos, que foron chegando |
319:63 | que é de Déus Madr', e muito a loaron; |
321:34 | pero que falades muito | e tóste com' andorinna. |
322:12 | muito e que cada día | a ela s' acomendava; |
324:16 | esta Virgen grorïosa | que nos muito mal tolleu |
325:18 | que avẽo deste feito | muito m' ende prazería. |
326:1 | A Santa María muito ll' é gréu |
327:2 | muito per faz gran folía | quen lle vai o séu furtar. |
328:22 | e en cada un daquestes | há muito bõo pescado. |
329:1 | Muito per é gran dereito | de castigado seer |
331:18 | e contar-vos de com' éra | grande, muito mi avorrece. |
333:21 | a Terena, u a Virgen | fez muito miragr' honrrado, |
333:27 | Chorou muito dos séus ollos | aquela noite jazendo |
335:9 | e o que non cree esto | muito per faz gran sandece |
335:60 | de como viu este feito, | e muito mentes parando; |
335:62 | muito que daquesta cousa | lle déssen certãidade, |
341:8 | e emparentado muito | e rico e poderoso; |
341:21 | e de saber por que éste, | ren tan muito non desejo, |
341:61 | e disse-ll': “Ai, santa dona,” | muito chorando dos ollos, |
344:29 | muito s' ên maravillaron; | des i tréguas se pediron |
345:20 | muito, que dentro jazía, | e Don Nun' éra chamado, |
345:42 | e a eles rogou muito | que o fossen receber. |
346:1 | Com' a grand' enfermidade | en sãar muito demóra, |
346:22 | por mostrar a sa vertude | que muito tóste lavóra. |
347:16 | estev' ant' a Virgen santa | e muito lle demandando |
348:9 | mais atán muito fïava | na Virgen Santa María, |
348:14 | per que mantẽer podésse | muito a guérra dos mouros. |
348:17 | chorando muito dos ollos | e mercee lle pedindo |
348:24 | ficou muito daquel sonno, | e chamou un séu privado |
349:1 | Muito praz aa Virgen santa | que Déus fillou por parenta |
351:11 | Ond' avẽo, non há muito | tempo, que s' i ajuntou |
352:14 | muito por el que llo désse. | Mas non havía ên cura |
352:29 | éra, e o biqu' inchado | muito e o cólo tórto, |
353:21 | o déu-llo que llo crïasse, | e tan muito o rogou, |
353:52 | e ar enmagrecer muito, | e disso com' en solaz |
354:1 | Eno pouco e no muito, | en todo lles faz mercee |
354:4 | Madre de Déus Jesú-Cristo, | a un rei que muito tiínna |
354:17 | porque mal non recebesse, | ca muito se receava |
355:104 | foron ên maravillados | que nunca tan muito vistes; |
359:13 | Estes ambos o servían | muito, de que gran sabor |
362:36 | mercee muito chorando; | e da agua que saiu, |
366:47 | éran muito en chamá-lo, | nen per siso nen per arte |
367 | Como Santa María do Pórto guareceu al Rei Don Afonso dũa grand' enfermedade de que lle inchavan as pérnas tan muito que lle non podían caber enas calças. |
367:53 | loaron muito a que nos gaanna |
369:15 | e cobiiçava muito | por achar en que travasse |
369:59 | e mandou a u séu hóme | que tan muito a coitasse, |
369:75 | Rogou-ll' ela entôn muito | que por Déus que llo mostrasse |
371:40 | séu feit' en com' escapara, | loaron muito porên |
374:1 | Muito quér Santa María, | a Sennor de ben comprida, |
374:14 | e en correger cuidavan | muito depois en sa vida. |
374:29 | en que non gãassen muito, | ca a Virgen corõada |
376:22 | per un hóme de sa casa | e diz: “Muito me saúda |
378:1 | Muito nos faz gran mercee | Déus Padre, Nóstro Sennor, |
378:6 | macar s' el muito traballa | de nos seer destorvador. |
379:4 | que é de Santa María, | en que el muito punnava |
381:10 | con que muito s' alegrava | e prendía gran prazer. |
382:27 | Mais al Rei muito pesava | e tiínna-o por mal, |
386:52 | e chorando loou muito | a Virgen Santa María |
389:16 | E o mẽor foi enfermo; | ond' a el muito pesava, |
399:11 | Ela se preçava muito | de sa fremosura, |
401:60 | e d' hóme que mal jóga | e quér muito riír. |
401:70 | pero que sempr' en ela | muito faland' están. |
404:19 | E pero fazía tan muito mal, |
404:44 | tan muito que sa lengua xe comeu, |
408:24 | no logar, que o miragre | viron, muito a loavan, |
411:77 | que guarden téus gãados; | ca muito son maiores |
419:10 | por Reínna dos santos, | tan muito a honrrou. |
419:118 | nulla ren non acharon. | E muito se sinou |
423:33 | muito foi; mas desto vos faço fis |
423:37 | muito foi; pero mais u eno vil |
423:41 | muito foi; pero mais u pres paxôn |
424:46 | sofreu con el e muito mal. |