A:13 | muit' antigu', e que tolleu |
3:8 | per que sofreu muit' afán |
5:76 | de o crïar muit' apóst' e mui ben muito se trameteu; |
5:89 | senôn a Condessa, que lla fillou, mas esto muit' adur; |
5:117 | Dizend' aquesto, a Emperadriz, muit' amiga de Déus, |
6:14 | e d' aprender quant' oía | éra muit' engẽoso; |
6:37 | Poi-lo meninno foi mórto, | o judéu muit' aginna |
7:2 | devemos muit' e rogar |
8:34 | entendeu que muit' errara, | e lógo s' arrepentiu; |
9:110 | que do que tragían | muit' en mar deitaron, |
10:7 | Atal Sennor dev' hóme muit' amar, |
10:11 | Devemo-la muit' amar e servir, |
13:13 | ante chegou muit' aginna | e foi-ll' as mãos parar |
14:1 | Par Déus, muit' é gran razôn |
14:3 | E muit' é cousa guisada | de poder muito con Déus |
15:140 | que creer podían muit' adur, |
20:13 | que tu muit' avorreces — |
20:32 | muit' e sofrendo, |
23:11 | A dona polo servir foi muit' afazendada, |
25:52 | e vós, sa Madre muit' honrrada,” |
26:52 | de San Pedro, muit' apósta e béla, |
28:79 | começou muit' a chamar, |
29:18 | fez tan muit' e parecer, |
31:18 | na aldea, ũa vaca | perdera que muit' amava; |
32:30 | a muit' atrevuda |
34:19 | E pero que o logar muit' enatio estava, |
35:3 | Ca muit' é hóme sen siso | quen lle de dar algu' é gréu, |
35:55 | O almiral das galéas | viínna muit' ant' os séus, |
35:66 | se levantou muit' aginna, | que as galéas volver |
35:79 | a Virgen Santa María, | Madre do muit' alto Rei, |
36:1 | Muit' amar devemos en nóssas voontades |
38:39 | dizendo: “Vélla, son muit' enganados |
38:63 | atán muit' éran dela espantados |
42:16 | muit' a hómẽes mancebos | mais que outro jóg' atal. |
42:70 | serviu a Santa María, | Madre do muit' alto Rei, |
43:4 | de sa mollér, que havía | bõa e que muit' amava, |
43:6 | muit' end' el; mas disse-ll' ela: | “éu vos porrei en carreira |
43:11 | Muit' ên proug' ao marido, | e tan tóste se guisaron |
43:28 | déu féver ao meninno | e mató-o muit' aginna, |
43:54 | u jazía muit' envólto | en panos dũa liteira. |
43:55 | Quando o padr' e a madre, | que fazían muit' esquivo |
44:35 | E el entôn muit' a Madre de Déus |
45:30 | muit' apóst' e mui viçoso, | u comprís' sa caridade. |
45:31 | En este coidad' estando | muit' aficad' e mui fórte, |
46:30 | a ía muit' e catar; |
46:62 | começou muit' a chorar, |
47:14 | muit', e mui ben sa orden | tiínna, com' aprendí; |
47:17 | Pero beved' estava | muit', o monge quis s' ir |
47:24 | dizendo: “Vai ta vía, | muit' és de mal solaz.” |
48:22 | porên todos na eigreja | entraron muit' homildosos, |
49:58 | e per muit' estrannas |
50:25 | muit' amar devemos, ca per ela mostrou |
55:61 | e loaron muit' a Virgen | por aqueste cousimento |
56:36 | vo túo” muit' homildoso. |
58:2 | Santa María, tan muit' é leal. |
59:12 | que a Virgen muit' amar |
65:23 | E durou depois muit' en esta maldade, |
65:34 | “Vai-te ao Papa, ca muit' hás errado.” |
65:47 | Atán muit' andou per térras e per mares, |
65:61 | e semellou-lle consello muit' esquivo, |
65:102 | que fora d' antigo lugar muit' honrrado. |
65:130 | vẽo ant' a Virgen muit' envergonnado. |
65:142 | de cantar, pero muit' havía cantado. |
67:11 | E por mellor fazer esto | que muit' ele cobiiçava, |
69:55 | Entonce diss' el conde muit' aginna: |
71:9 | en loar muit' a Virgen, | ca un gran livr' enteiro |
71:48 | E des entôn a monja | sempre muit' homildosa- |
73:10 | que Santa María sabía muit' amar. |
75:10 | mui riqu' e muit' orgulloso | e soberv' e torticeiro; |
75:12 | e de séu córpo pensava | muit' e de sa alma nada. |
75:28 | e diss': “Esta 'nfermedade | semella muit' aficada. |
75:74 | vestidas de panos brancos, | muit' apóstas e mais bélas |
75:122 | muit' espantosos e feos, | e negros mui más ca móra, |
78:66 | teve-o por cousa d' oír muit' espantosa. |
84:32 | outra dona mui fremosa | amo muit' e amarei |
84:44 | mia mollér que muit' amava | perdí polo téu amor; |
85:46 | muit' alégres, que cantavan saborosos cantos, |
86:11 | O miragre foi muit' apóst' e mui bél |
88:35 | se muit' houvér jajũado, |
88:80 | muit' e fillou-s' a chorar |
89:51 | muit' e “renegada” |
94:41 | con aquel que muit' amar |
97:32 | muit' el; des i ant' el Rei entrou |
98:26 | na eigreja muit' aginna. | E esto gracir |
102:34 | éra muit' e non redondo, |
102:68 | muit' a dos santos maior. |
104:26 | ante se foi muit' aginna | por provar est' e veer |
105:3 | tan muit' ên, que maldade nen crüeza |
105:29 | hóme que é mui riqu' e muit' honrrado |
105:86 | e começou-a muit' a confortar |
107:11 | muit' alta e muit' esquiva. |
108:32 | Merlín muit' a assannar |
111:16 | rezava muit' aficado |
111:32 | de sa alma, muit' irado |
115:29 | bõo e muit' honrrado, |
115:56 | Muit' houv' o démo prazer |
115:63 | muit' éra que guardass' e |
115:167 | o moço, muit' aginna |
117:30 | aos coitados, ca desto muit' end' é tẽuda. |
119:12 | bevía, mais non usava muit' andar caminnos |
121:34 | amigos, que nos vaamos; | ca muit' é descomunal |
123:2 | valrrá muit' a quen en ela ben crevér. |
123:4 | valrrá muit' a quen de mal coitado for, |
125:1 | Muit' é maior o ben-fazer |
125:34 | que ar tornaron a ela, | e un deles tan muit' andou |
125:44 | mai-lo crérigo das mãos | muit' aginna lla tollía. |
125:63 | Porque pelo démo fora, | a Madre do muit' alto Rei |
127:9 | mal; e muit' ela chorando | entôn mercee pediu |
128:1 | Tan muit' é con Jesú-Cristo | Santa María juntada, |
128:29 | pod' ir se foi muit' aginna | e disse “Por Déus lo santo”, |
130:23 | As outras nos fazen muit' esperar |
135:36 | un ric-hóme muit' honrrado |
135:50 | rico e muit' avondado, |
135:133 | honrradas e muit' en paz; |
137:34 | por maneira muit' estranna e mui vertudeira. |
141:1 | Quen muit' honrrar o nome da Sennor comprida, |
141:15 | El usand' aquesto, foi muit' envellecendo |
141:40 | com' ela fez e faz sempre muit' ameúde. |
142:10 | en el ũa garça muit' en desdên. |
142:48 | que bẽeizeu muit' a do bon talán |
145:9 | este muit' amava a Santa María |
145:12 | e outras a póbres muit' envergonnados, |
146:88 | de o fazer. E muit' é fól |
150:3 | a que Déus honrra, nós muit' honrremos; |
151:33 | E muit' a Virgen loaron, | que non houve companneiras |
155:24 | muit' alégre do sant' hóme | atán tóste s' espediu |
155:49 | loou muit' a Virgen santa, | de Déus Madr' e Manüél, |
157:30 | e sabede do miragre | que non é muit' ancïão. |
158:20 | mandara; mas do castélo | foron pós el cavaleiros. | E el chegou muit' aginna, |
161:4 | que aa Virgen de Salas | muit' ameúd' alá ía, |
161:12 | se levantou muit' escuro | e con torvôn mesturado, |
161:13 | e viínna mui correndo, | ond' el foi muit' espantado |
162:1 | A sas figuras muit' honrrar |
163:15 | E catando a omagen, | chorou muit' e falou lógo |
167:25 | ressucitou-lle séu fillo, | e esto foi muit' aginna; |
169:37 | Porên muit' a envidos | entôn llo outorguei, |
170:8 | muit' a aquela que nos foi mostrar |
171:10 | que sejan muit' aguçosos |
171:35 | fillaron-se muit' a chorar |
171:52 | vivo. E muit' homildosos |
174:3 | Onde a un cavaleiro | avẽo que muit' amava |
174:19 | E ele assí rogando, | adormeceu muit' aginna, |
174:24 | muit' hei éu de ti gran dóo | de que ta lingua tallaste; |
174:31 | E el loou muit' a Virgen; | e nós demos-lle loores, |
175:8 | e porên muit' ameúde | lle rogava e dizía |
175:15 | O herége, que muit' éra | chẽo de mal e d' engano |
175:31 | Os séus hómẽes crüées | muit' aginna o fezéron |
176:1 | Soltar póde muit' aginna | os presos e os lïados |
179:4 | física muit' asconduda, |
182:50 | des i da muit' ẽata |
187:8 | aos santos Apóstolos, muit' amigos de Déus; |
187:19 | e choraron muit' ant' a que nos mantên, |
188:1 | Coraçôn d' hóm' ou de mollér | que a Virgen muit' amar, |
189:4 | a Salas sóo senlleiro, | ca muit' ele confïava | na Virgen Santa María; |
189:7 | a si vĩir ũa bescha | come dragôn toda feita, | de que foi muit' espantado; |
192:13 | que o muit' honrrado |
192:46 | muit' e mentirosa |
192:71 | muit' e contendendo, |
192:140 | ment' e muit' honrrar. |
193:34 | disséron: “Mal haja gente | que contra Déus tan muit' érra.” |
193:46 | e fezéron justiçá-los | como quen atán muit' érra. |
195:18 | e muit' amorosa. |
195:98 | muit' e preguntando |
195:121 | por muit' enganosa- |
195:163 | muit' apressurosa- |
196:1 | Sempre punnou muit' a Virgen | per u fosse connoçuda |
198:18 | fez que fossen ũus d' outros | muit' amigos e pagados. |
200:4 | son d' hómees muit' honrrados, |
201:1 | Muit' é mais a pïadade de Santa María |
201:31 | E que morress' aginna | fez cousa muit' estranna; |
205:10 | que per oraçôn mostrada | foi ante muit' hóm' honrrado. |
205:18 | per que o castélo todo | muit' aginna foi entrado. |
208:21 | foi correndo muit' aginna | a un séu hórto, e non |
211:3 | Faz-los muit' apóstos, por que hajamos |
212:27 | A outra saiu do banno | e catou muit' e non viu |
212:33 | ant' a súa Majestade, | e chorou muit' e gemeu |
216:43 | O cavaleiro da Virgen | muit' alégre s' espediu |
217:3 | Ca, par Déus, muit' é ousado | o que está en mortal |
218:8 | houve, rico sobejo | e muit' emparentado; |
218:18 | e eles deste rógo | foron muit' embargados. |
221:14 | E ar éra i sa madre, | a que muit' ende prazía, |
221:33 | e ían con ela gentes | chorando muit', e changían |
222:37 | e loaron muit' a Madre | de Déus Padr' omnipotente, |
223:14 | alá o levaron, ca muit' ameúde |
224:12 | en riba d' Aguadïana | há un logar muit' honrrado |
224:24 | que ben terredes que foi | muit' estranna maravilla |
225:23 | E andava muit' aginna | pelo córp' e non fazía |
226:42 | que lle déu séu Fillo pola muit' honrrar. |
227:19 | por que siía tan trist' e | tan muit' e assí chorava. |
228:25 | como o vej' óra são | andar e muit' escorreito; |
228:31 | Que alí u o catavan | andou ele muit' aginna |
231:32 | éra ên muit' aficado, |
233:7 | El muit' homezïad' éra | e sempr' após el andavan |
233:34 | e afastaron-s' afóra, | ca foron muit' espantados. |
235:13 | ond' ele foi muit' alégre, | tanto que s' el espertou, |
237:16 | muit' en séu córp' abaldõar; | est' éra connoçudo. |
237:24 | e saiü-s' entôn dalí, | e non muit' ascondudo. |
239:36 | muit' adur disse: “Chamade |
241 | Esta é como un meninno que éra esposado con ũa meninna caeu de cima dũa muit' alta pena en fondo, e quebrou per todo o córpo e morreu. E sa madre começó-o de pedir a Santa María, e déu-llo viv' e são, e ontr' o moço e sa esposa meteron-s' en orden. |
241:26 | muit' alt' e muit' esquivo, | u a dona morava; |
241:37 | Saiu muit' ao moço | sangue pelas orellas, |
245:72 | e diz; “Sennor, muit' é alto, | des i u mais baixo é |
246:21 | muit' ende maravillada, | porque mollér nen barôn |
246:29 | de non entrar, e cuitada | foi ên muit', par San Dinís; |
247:23 | non haverá.” E tan tóste | revolveu-se muit' aginna |
248:24 | muit' e a Santa María | lógo mercee pediu, |
252:13 | os acorreu muit' aginna | e os defendeu de mal |
253:35 | O roméu, que muit' amava | a Virgen de ben comprida, |
254:1 | O nome da Virgen santa | atán muit' é temoroso, |
254:17 | que muit' entre si falavan; | e pois tod' esto cousiron, |
255:34 | déu muit' argente |
256:2 | macar seja muit' enfermo, | ela mui ben o guarrá. |
258:6 | que, se o ben ascuitardes, | fará-vos muit' alegrar. |
258:31 | Quand' aquest' oiu o fillo, | queixou-se-lle muit' entôn; |
259:7 | Ca pero se sabían muit' amar, |
259:21 | amade-mi e vós muit', e al non |
263:1 | Muit' é ben-aventurado |
264:20 | mui ben e muit' apósto, | e assí fegurada |
265:48 | se tevésse muit' e des i aos séus |
267:18 | de lla aduzer éra muit' entregado. |
267:58 | val-me, Sennor, ca muit' and' atormentado.” |
268:31 | E mandou que na eigreja | a metessen muit' aginna; |
268:38 | ca muit' aginna o pódes | fazer, como nós creemos.” |
270:2 | devemos muit' a Virgen | loar de coraçôn. |
272:12 | tan muit' havía errado | e éra tan pecadriz |
273:17 | o altar e disse lógo: | “Par Déus, muit' é gran dẽosto |
273:34 | foi ên muit' a maravilla, | dizendo: “Non é anello |
276:51 | os óssos muit' enteiros |
277:29 | e macar que se preçavan | de fórtes muit' e d' ardidos, |
282:1 | Par Déus, muit' há gran vertude | na paravla comũal |
282:13 | encima dũu sobrado | muit' alt', e caeu dalí |
283:50 | loaron muit' a que nos guía |
284:28 | o vésso muit' aginna | que ll' o frad' enssinou; |
285:11 | Sen tod' esto de linnage muit' alt' éra, e mellor |
285:71 | mais muit' ên prazía |
285:92 | mui ben e muit' honrradamente, e ir ta carreira |
285:100 | que tremendo muit' e chorando diss' a séu marido |
286:16 | e chegou-se muit' a ele | e atal o adobou |
288:5 | que de lle fazer serviço | sempr' éra muit' aguçoso, |
289:23 | que fezéra, e chorando | el muit' e de voontade, |
293:1 | Par Déus, muit' é gran dereito | de prender grand' ocajôn |
293:27 | E tevéron i vigía | e rogaron muit' a Déus |
294:9 | fillou-s' a jogar os dados | ũa mollér muit' astrosa |
295:6 | muit' apóstas e fremosas; | e fazía-as vestir |
295:36 | chorando muit' e dizendo: | “A ti, Sennor, que és luz, |
295:46 | chorou, muit' ant' a omagen | e fez tod' est' escrevir. |
296:11 | Este muit' ameúde | fazía oraçôn |
296:24 | muit' ena voontade, | outrossí honrrar-m-ás, |
297:32 | e diss' aos que estavan | ant' el: “Muit' é atrevudo |
299:42 | honrrá-la muit'; e vos buscad' alguên |
301:21 | e fillou-o pela mão | e soltó-o muit' aginna |
303:18 | e da outra lle fazía | muit' algu' e muita crïança. |
303:36 | e des alí adeante | amou-a muit' e honrrou-a, |
304 | Esta é como Santa María de Ribéla non quér que arça outr' óio ant' o séu altar senôn d' olivas que seja ben claro e muit' esmerado. |
304:11 | d' outr' óio senôn d' olivas | mui límpi' e muit' esmerado; |
305:18 | Mas atán muit' éra póbre | que pidía as rações; |
306:5 | óra, muit' é de mal siso; | ca as óbras de Déus non |
306:35 | Pois esto viu o herége, | repentiu-se muit' entôn |
308:2 | sól que am' a Déus, séu Fillo, | que soub' ela muit' amar. |
308:20 | e a quantos i estavan | começou muit' a rogar |
308:34 | E quantos aquesto viron | fillaron muit' a loar |
309:9 | servía muit' e amava | a Virgen Santa María, |
309:12 | éra o póbro de Roma | todo atán muit' amigo |
309:52 | vẽéron a aquel lógo | muit' a guisa de crischãos, |
312:3 | Ca muit' é cousa sen guisa | de fazeren avolezas |
312:8 | non há muit', en Catalonna | a Madre do poderoso |
312:12 | e grand' e muit' arrizado, | e a maravilla féra |
312:50 | éra muit' ende a donzéla | e el muito sen mesura. |
314:17 | me veeredes andando, | e prazer-vos-á muit' ên.” |
314:42 | que érran por séus pecados | os hómees muit' a Déus; |
315:22 | a houve muit' aginna; | onde pois foi coitado |
315:26 | maa; e a Madride | o levou muit' inchado. |
316:27 | Deste feito que fez ele | muit' aa Virgen pesou, |
319:21 | e ũa sa filla a que muit' amava |
319:58 | ao que a chama, é muit' avondosa.” |
322:10 | un gran miragre que fezo | esta Sennor muit' honrrada. |
322:16 | muit' ameúde na boca, | grandes e desmesurados; |
324:4 | mui fremos' e muit' apósto, | e saboroso d' oír, |
325:12 | mollér a que davan pẽa | cada día muit' esquiva |
327:7 | Mas este foi muit' apósto | e feito con gran razôn; |
327:24 | braadou muit' e dizendo: | “Ai, Madre do Salvador, |
328:25 | que Çalé britaron toda, | gran vila e muit' honrrada, |
331:14 | como madr' a fillo beija | con que muit' afán padece, |
331:26 | e muit' hei coraçôn fórte | que agora non perece.” |
332:49 | e pois viron o miragre, | disséron: “Muit' é mestér |
334:9 | servía muit' e amava; | e polo guardar entôn |
334:13 | des i o hóme, séu amo, | pesou-ll' ên muit' e prendeu |
334:22 | muit'; e sei óra con ele, | por Déus, ante de comer. |
335:17 | Esto muit' a Jesú-Cristo | prougu' e a Santa María, |
335:36 | E achou ende mui pouca | e fillou-a muit' aginna |
335:75 | Eles lóg' aa eigreja | muit' aginna o levaron |
336:34 | e non leixas aquel érro | que nós muit' avorrecemos.” |
337:20 | que dũa muit' alta ponte | foi o meninno caer |
339:10 | que muit' adur pód' hóm' atal veer. |
339:14 | d' as gentes muit' i de sa pról fazer. |
341:49 | muit' alt' e muit' espantoso; | mais pavor per nïún preito |
344:15 | Assí foi que essa noite | muit' en paz alí jouvéron; |
345:17 | ontr' o castél' e a vila, | muit' ancho e fórt' e duro; |
345:68 | ao menínn' e à Madre | do fógo que muit' ardendo |
345:82 | e porende se fillaron | daquesto muit' a doer. |
346:17 | muit' e de maa maneira; | e sól carne nen pescado |
348:40 | e bẽezeu muit' a Virgen, | que é de Déus Madr' e Filla; |
352:19 | E el con el cada día | muit' a sa caça andava |
353:2 | deles será muit' honrrado | no séu ben, que non há par. |
353:30 | e lógu' en sa voontade | o fillou muit' a amar. |
354:7 | Este pesar foi por ũa | bestiola que muit' amava |
355:10 | o miragr' é mui fremoso | e bõo e muit' honrrado. |
355:30 | pero foi ja sa carreira | con ela muit' anojado. |
355:67 | fezo a oraçôn lógo | muit' e dos ollos chorando, |
357:6 | muit' havía e a boca, | e os ollos mal torvados. |
357:12 | chorando muit' e dizendo: | “Sennor, acórre-m' aginna, |
358:1 | A que às cousas coitadas | d' ajudar muit' é tẽuda, |
360:6 | de nos perdõar por ela | non é cousa muit' estranna. |
361:35 | Entôn todo o convento | se fillou muit' a chorar, |
362:34 | ollos, que por méus pecados | muit' há se foron serrar.” |
364:14 | ca o logar éra fondo | muit' e a cóva escura. |
366:41 | aa Virgen do gran Pórto, | de que falar muit' oíron, |
366:57 | e pos-lo ant' o Infante, | que loou muit' a Reínna |
368:46 | loaron muit' a Virgen, | cujo ben asperamos. |
369:18 | daquela mollér, dizendo | que a tiínnan por louca, | e muit' ende posfaçavan. |
369:37 | Eles foron muit' aginna | e pagaron séus dinneiros, | ben e mui compridamente |
370:1 | Loemos muit' a Virgen Santa María, |
371:5 | en Barrameda, que éste | muit' a préto de Xerez; |
372:1 | Muit' éste maior cousa | en querer-se mostrar |
376:28 | “Muit' é mestér que me valla, | Sennor, a ta pïedade, |
377:10 | Sennor, que el muit' amava, | prometeu que lle daría |
381:27 | mui são e muit' alégre. | E quantos eno logar |
382:11 | E al Rei muit' aficava | que lla désse sen tardar; |
382:21 | muit' e o séu despendendo; | e, segundo que oí, |
382:24 | havía muit' a sa casa | o ric-hóm' e lle pedir |
382:50 | pera vós ca outr' herdade, | ca val muit' e sen mixôn.” |
383:11 | Esta mollér ũa filla | havía que muit' amava, |
384:20 | da Virgen Santa María, | de que éra muit' amigo, |
385:4 | dos céos, Santa María | do Pórto, u muit' aginna |
392:2 | muit' estranna quen por ela | mente ou faz falsa jura. |
392:17 | Madre de Déus, do gran Pórto; | mais foi preso muit' aginna, |
398:12 | fez fazer ũa egreja | muit' apósta e mui béla, |
399:16 | en sa casa, foi cuidando | muit' a malfadada |
399:19 | E pois cuidou muit' aquesto, | fillou eno braço |
399:41 | maenfestou-s' e en orden | entrou muit' aginna, |
400:18 | mui grand' e muit' honrrado. |
401:9 | muit' aficadamente | por mi de coraçôn |
401:78 | e daquel que se preça | muit' e mui pouco val, |
407:15 | e pois que póde tan muit', a el mi dou |
409:28 | nósco muit' aficada- |
409:50 | deven muit' aguçosos |
411:3 | E daquesta nacença | falou muit' Isaía, |
411:22 | muit' end' ele; mas ela | éra ên mais coitada, |
411:40 | e sa desaventura | a Déus muit' ementando |
414:18 | e veredes óbra muit' ordinnada |
424:45 | nos braços da que muit' afán |
427:22 | A terça começou muit' a tremer |