2:62 | com' a Virgen dit' havía. |
4:8 | —ca el ên mais non havía, |
5:77 | mas un irmão que o Cond' havía, mui falss' e sandeu, |
5:119 | de bõa gente, que non havía i mouros nen judéus. |
6:9 | Havía en Engratérra | ũa mollér menguada, |
7:17 | havía e de guardar |
9:55 | monja non havía |
11:9 | un tesoureiro havía, |
13:5 | que Elbo por nom' havía; | mas sempr' en sa oraçôn |
14:11 | Entr' aqueles bõos frades | havía un frad' atal, |
14:13 | vida gran sabor havía; | mas por se guardar de mal |
15:19 | Este Jüião havía guérra |
16:43 | Mas o cavaleiro tant' havía gran sabor |
17:14 | que del havía, que a fez prennada. |
23:7 | Sobre toda-las bondades que ela havía, |
24:9 | havía esperança. |
25:8 | todo ja despendud' havía |
28:10 | havía, nen vençudo. |
28:20 | con sanna que havía, |
29:13 | e havía i faiçôn |
31 | Esta é como Santa María levou o boi do aldeão de Segóvia que ll' havía prometudo e non llo quería dar. |
35:12 | do Rodão, u havía | mui grand' igreja entôn, |
35:15 | Ca havía i do leite | da Virgen esperital, |
35:23 | Maestre Bernald' havía | nom' un que ér' en daián |
35:31 | dun mercador que havía | per nome Colistanús, |
39:8 | alí o fógu' e queimou quant' havía |
42:13 | En aquela praç' havía | un prado mui verd' assaz, |
43:4 | de sa mollér, que havía | bõa e que muit' amava, |
44:12 | havía de que o non pod' achar, |
45:10 | que vergonna non havía | do prïor nen do abade. |
48:10 | havía un mõesteiro | de monges religïosos. |
48:11 | Mas en aquel mõesteiro | ponto d' agua non havía |
51:12 | senôn pola gran requeza | que eno logar havía; |
54:15 | E tal sabor de a servir havía |
55:29 | que havía d' haver fillo; | e entôn se foi chorando |
59:30 | havía, com' aprendí. |
59:83 | u havía mil e cento |
61:19 | E tal door havía que ben cuidava |
61:30 | e tan são ben como xo ant' havía. |
62:8 | que a acorreu, todo quant' havía |
62:18 | havía, se d' al non foss' acorruda. |
63:11 | ⌧ De bõos costumes havía assaz |
64:14 | que havía guérra e que o foss' ajudar. |
65:106 | chorando muito com' havía usado. |
65:142 | de cantar, pero muit' havía cantado. |
65:195 | que os havía mui gran temp' enganados, |
66:8 | dun bon bispo que havía |
66:57 | mais o que ti éu dad' havía |
67:33 | demais non havía hóme | que o atán ben soubésse |
67:44 | neún poder non havía | per nulla ren de matá-lo; |
67:46 | macar lle pról non havía, | por mostrar sa crüeldade. |
68:9 | havía con outra, sabor |
69:18 | ca non vos havía el outr' açãa. |
75:9 | Ena vila u foi esto | havía un usureiro |
75:23 | mais a vélla aa Virgen | havía por séu conórte, |
77:5 | por ũa mollér que havía tolleito |
78:9 | e aquest' havía un hóme séu privado |
81 | Como Santa María guareceu a mollér do fógo de San Marçal que ll' havía comesto todo o rostro. |
83:39 | que pagar havía cedo. |
94:92 | u póstas havía, |
95:46 | que nom' Arrendaf' havía, e hóme sisudo, |
97:20 | e est' havía nome Matéu, |
98:24 | e do mal que feit' havía | muito lle pesou, |
102:32 | que non havía peor |
102:35 | mais havía i avondo |
103:18 | Atán gran sabor havía | daquel cant' e daquel lais, |
105:10 | que havía ena vila d' Arraz. |
108:10 | de saber non havía. |
111:27 | El havía começado |
114:4 | de Salas por ũa mollér que havía |
117:4 | en Chartres por ũa mollér que jurad' havía |
117:11 | E en mente non havía do que prometera |
119 | Como Santa María tolleu un joíz aos dïáboos que o levavan e tornó-o a sa casa e disse-lle que se mẽefestasse, ca outro día havía de morrer. |
119:30 | con outros, que pouc' havía éran i metudos. |
125:56 | que lle daría en arras | gran requeza que havía. |
125:98 | o escrito; e o bispo, | que nom' havía Don Fiíz, |
127:6 | con sa madre que havía | bõa fora barallar. |
132:93 | a mi, que amor ti havía? |
132:131 | que havía, e maneira |
133:9 | havía, e que vivían assí |
134 | Esta é como Santa María guareceu na sa eigreja en París un hóme que se tallara a pérna por gran door que havía do fógo de San Marçal, e outros muitos que éran con ele. |
134:6 | e fez, u havía |
142:27 | tornar, ca havía mui gran sabor |
143:16 | nacer, como dit' havía, |
144:29 | crérig' havía, per nome Matéu, |
145 | Como San Joán, patrïarca de Alexandría, déu quant' havía a póbres en ũu ano caro. |
145:8 | santo e fïél, que Joán nom' havía; |
146:14 | un fill' havía que maior |
146:31 | havía, e por séu amor |
148:16 | vestida, porque muitos | ẽemigos havía; |
149:13 | En térra d' Aleimanna | un crérigo havía |
150:8 | e fez Madre da filla que havía. |
150:12 | mais que quantas cousas feitas havía. |
152:12 | com' emendass' en sa vida, | e havía gran contenda, |
161:3 | En Aragôn, en Moriella, | un hóm' assaz póbr' havía |
161:7 | Est' havía ũa vinna | que mais d' outra ren amava, |
161:10 | ca outr' haver non havía | no mundo, nen outr' herdade. |
163:5 | jogara muito os dados | e perdera quant' havía; |
164:31 | sa coor com' ant' havía, | polo mal que recebeu, |
165:8 | que Egito e Alapa | havía a séu mandar |
165:14 | demais quen lla defendesse | non havía tal nen qual. |
166:6 | assí havía os nembros | todos do córpo maltreitos. |
166:7 | Con esta enfermidade | atán grande que havía |
167:5 | ca un fillo que havía, | que crïava, mui viçoso, |
167:28 | ca ja tres días havía | que o fillo mórt' houvéra; |
168 | Esta é dun miragre que fez Santa María de Salas por ũa mollér de Lérida que lle morreron séus fillos, e o postremeiro ressucitou-llo Santa María, que havía tres días que éra mórto. |
173 | Como Santa María de Salas guareceu ũu hóme que havía a door que chaman da pédra. |
173:7 | Est' hóme d' Aragôn éra, | e havía tan gran mal |
175:35 | E el foi-s' a Santïago, | u havía prometudo; |
176:6 | en cativo e havía | os pées enferrollados. |
177:8 | aa Virgen sempr' havía, | outrossí a séu sennor |
178:23 | A muleta ja havía | ambo-los pées de tras |
180:25 | e crïou Déus, que a crïad' havía, |
181:6 | guérra con outro havía, | per que gran mestér ajuda |
181:7 | havía de quen lla désse; | ca assí com' el cercado |
181:30 | que fogindo non havía | nïún redẽa tẽuda. |
183:7 | En aquel castél' havía | omagen, com' apres' hei |
183:15 | dos mouros que i havía | houvéron gran pesar ên, |
184:25 | havía pera sa chaga | que na face lle ficara |
185:8 | e un alcaid' i havía | que o guardava mui ben; |
185:11 | Este grand' amor havía | con un mouro de Belmez, |
186:10 | havía ena servir por sempre ja. |
187:25 | ond' o convent' houve quanto ên mestér havía. |
187:49 | porque lle atán ben déu quanto mestér havía. |
192:17 | En Conssógr' havía |
194:7 | que lle déu aquela noite | ben quanto mestér havía. |
194:13 | E esto fez el de grado, | ca xo havía por manna, |
195:120 | aquel que t' havía |
197:11 | mui rico, que séus gãados | havía e pan assaz, |
197:12 | e est' un séu fill' havía | que amava mui mais d' al. |
202:5 | havía en fazer prosas | de sa loor e dizer |
202:22 | E non havía palavra | que i fezésse mellor |
203:7 | En servir Déus e os santos | havía mui gran sabor, |
204:7 | El daquel arcedïago | havía mui gran sabor, |
204:11 | Ca el éra tan coitado | que non havía en si |
205:11 | Na fronteira un castélo | de mouros mui fórt' havía |
206:4 | dun Papa que houv' en Roma, | que nom' havía Leôn, |
206:31 | E pois viu Santa María | que havía tal sabor |
207:7 | El havía un séu fillo | que sabía mais amar |
211:10 | achei de gran gente que i havía. |
212:11 | Aquela dona havía | de séu un rico sartal, |
213:7 | Un hóm' en Élvas morava | que Don Tome nom' havía, |
214:12 | e un deles éra ric', o | outro non havía nada |
214:19 | Mas o outro non havía | outra requeza sobeja |
215:50 | que non foss' el descobérto | que a havía 'nvïada. |
216:8 | que perdera quant' havía, | e éra-lle mui mestér |
221 | Como Santa María guareceu en Onna al rei Don Fernando, quand' éra meninno, dũa grand' enfermidade que havía. |
221:27 | E oiu falar de Onna, | u havía gran vertude; |
221:34 | ben come se fosse mórto, | ca atal door havía. |
222:17 | estava cantando missa | com' havía costumado, |
224:18 | muito en Santa María; | mais havía gran tristura |
225:35 | havía esta aranna. | E un día, el estando |
228 | Como un hóme bõo havía un múu tolleito de todo-los pées, e o hóme bõo mandava-o esfolar a un séu mancebo, e mentre que o mancebo se guisava, levantou-s' o múu são e foi pera a eigreja. |
228:4 | gran miragre por un hóme | que un séu múu havía |
231:30 | o mẽor que i havía. |
234:14 | e que con séus cavaleiros | lle havía de servir. |
237 | Como Santa María fez en Portugal na vila de Santarên a ũa mollér pecador que non morresse ta que fosse ben confessada, porque havía gran fïança en ela e jujũava os sábados e as sas féstas a pan e agua. |
237:17 | Outro costum' esta mollér | vos direi que havía: |
237:25 | Mais aquel día que saír | havía sábad' éra, |
241:8 | por ũa dona viuva | que un séu fill' havía. |
241:10 | viuva, e ũa filla | havía fremosinna; |
241:45 | A madre do meninno, | que havía fïança |
245:11 | Entre Doir' e Minn' havía, | no reino de Portugal, |
245:18 | havía gran confïança | na Madre do Salvador. |
245:19 | Alí no adro havía | ũa capéla entôn |
245:23 | O hóme bõo havía | nomeada que haver |
245:24 | havía grand'; e porende | os que soían fazer |
251:7 | Un burgês i havía | mui rico e que ben |
251:18 | nïún sabor havía | d' outra cousa veer. |
251:22 | ant' aquela omagen, | ond' havía prazer. |
253:13 | sempr' havía gran fïança; | mais a Sennor pïadosa |
253:14 | mostrou-lle ben que havía | del mercê de voontade. |
255:28 | a sógra havía |
256:17 | e havía tan gran féver, | que quena viía entôn |
258:12 | a póbres do que havía, | segundo o séu poder; |
258:16 | quanto pan comprad' havía | e quanto do séu colleu; |
258:28 | quanta massa éu havía | dei ja aos póbres séus |
258:38 | tan grande que feit' havía, | e fez a todos chorar. |
263:11 | havía d' haver saúde, | que qual de séus nembros quér |
265 | Como Santa María guareceu a Joán Damacẽo da mão que havía corta. |
267:26 | foi-se con quant' haver havía mercado. |
267:73 | u portar havía, pola pïadade |
267:78 | e contou-lles el quant' havía passado. |
268 | Como Santa María guareceu en Vila-Sirga ũa dona filladalgo de França, que havía todo-los nembros do córpo tolleitos. |
268:8 | éra natural, havía | na Virgen gran confïança; |
268:11 | Esta dona que vos digo | havía todo tolleito |
268:12 | o córpo, que non havía | neún dos nembros dereito; |
268:42 | de quantos nembros havía | mais tóste ca vos dizemos. |
268:43 | Pois esta dona guarida | foi da coita que havía, |
269:7 | Aquesta mollér havía | un fillo que mui gran ben |
269:10 | quant' havía despendera | pera fazê-lo guarir. |
271:11 | mellor dela non havía. | Porend' os mouros haver |
272:12 | tan muit' havía errado | e éra tan pecadriz |
279 | Como el rei pidiu mercee a Santa María que o guarecesse dũa grand' enfermidade que havía; e ela, como sennor poderosa, guarecê-o. |
281:4 | que non havía no reino | duc nen conde nen marquês |
281:13 | A requeza que havía, | non sei por que mia perdí; |
282:11 | Est' havía un séu fillo | que amava mais ca si; |
283:43 | por aquelo que dit' havía. |
284:19 | que quantos bẽes feitos | havía, nulla ren |
284:21 | e tan gran pról ll' havía | fazer mal come ben. |
285:8 | e grand' ordinnamento | esta dona havía, |
287:20 | mais o falsso, que havía | gran sabor de a matar, |
292:67 | Maestre Jorge havía | nom' o que aquesto viu |
292:71 | E en catar a omagen | havía mui gran sabor, |
294:17 | e dous ángeos ant' ela, | e qualquér deles havía |
297 | Como Santa María mostrou vertude na sa omagen, porque dizía un frade que non havía vertude no madeir' entallado. |
298:12 | demónio havía e per ren guarir |
298:23 | que do dém' havía fez sa oraçôn |
299:32 | de non dar o que te mandad' havía |
302:17 | e que disséss' ante todos | de com' havía errado, |
303:6 | dũa moça que havía | tod' esto sen dovidança. |
303:15 | atán gran medo havía | dela, que sól non ousava |
303:38 | e do que sabor havía | fez-ll' end' amor e pitança. |
305:9 | e por haver perdôn deles | havía coita tan féra, |
305:52 | mas mui mais pesou a carta | en que havía tesouro |
309:7 | En aquel tempo en Roma | un Papa santo havía, |
309:13 | da Virgen Santa María, | e havía ben consigo |
311:12 | no ano, e amizade | havía con un borgês; |
312:24 | e a un bon mõesteiro | que havía i levou-a, |
314 | Como Santa María guareceu ũu cavaleiro de Segóvia que havía perdudo o lume dos ollos. |
314:10 | Ela séu marid' havía | cavaleir' e caçador, |
314:11 | e de se tẽer viçoso | havía mui gran sabor; |
315:9 | que havía pequeno, | que mais ca si amava, |
316:14 | e Martín Alvítez nome | havía, se Déus m' ampar. |
316:39 | de gran prazer que havía, | ca aquest' avĩir sól |
318:11 | Alí un crérig' havía | de missa, que devoçôn |
318:13 | e bõa paravl' havía, | mas dentro no coraçôn |
321 | Esta é como Santa María guareceu en Córdova ũa moça dũa grand' enfermidade que havía. |
321:8 | enfermedades mui fórte | que na garganta havía, |
322:20 | ca aquel ósso ll' havía | o gorgomel' atapado |
323:11 | Alí éra un bon hóme | que un fillinno havía |
323:26 | e todo quant' el havía, | chorando a saluçadas. |
324 | Como Santa María guareceu en Sevilla ũu mudo que havía dous anos que non falara. |
324:23 | E el Rei con amor grande | que havía do logar, |
327:23 | E con mui gran coita féra | que havía de door, |
328:29 | e do que mestér havía | a fróta ben avondando, |
332:38 | da Virgen, ond' a omagen | havía o semellar. |
333 | Como Santa María de Terena guariu ũu hóme contreito que andava en carreta mais havía de quinze anos. |
333:10 | si que en carret' andava | mais de quinz' anos havía. |
334:6 | dun mui gran mal que havía, | que lle fezéran fazer. |
334:28 | que no vinno mal havía, | e diz: “Pero me mandar |
334:32 | que siíra non havía. | E séus parentes porên |
335 | Como Santa María converteu un gentil que adorava os ídolos, porque havía en si pïadade e fazía caridade aos póbres. |
335:16 | dava de grad' aos póbres | o mais do que el havía. |
335:20 | quanto de comer havía | déra en un mao ano |
335:64 | que fill' en braço trouxésse, | ou que nom' havía essa, |
337:12 | E esta door havía | tan fórte, creed' a mi, |
337:16 | E este barôn havía | un meninno fillo séu |
338:7 | Un hóme bõo havía | en Évora na cidade |
338:8 | que havía séu mancebo, | per com' aprix en verdade, |
341:13 | e de comer pouc' havía, | ar andava mal vestida, |
343:18 | dizendo ca med' havía | que no fógo a deitasse. |
343:26 | ca mui gran pavor havía | que o chus non dẽostasse. |
345 | Como Santa María mostrou en visôn a ũu Rei e a ũa Reínna como havía gran pesar porque entraron mouros a sa capéla de Xerez. |
345:11 | Este dous anos havía, | ou ben tres, que gaannara |
345:39 | E el disse-lles que grande | prazer con eles havía, |
345:81 | e a omagen da Virgen | havía mal recebudo, |
348:7 | Aquel rei tesouros grandes | despendera que havía |
352:14 | muito por el que llo désse. | Mas non havía ên cura |
352:16 | mais havía voontade | d' ante séu sennor tragê-lo, |
352:22 | e o cavaleir' havía | desto pesar e tristura. |
354:12 | trebellando e saltando, | onde gran prazer havía |
357 | Como Santa María do Pórto guareceu ũa mollér que vẽéra a sa casa en romaría e havía a boca tórta e os nembros; e começa assí: |
357:6 | muit' havía e a boca, | e os ollos mal torvados. |
357:7 | Dona Sancha nom' havía | esta mollér, e vẽéra |
358:30 | éra porque non havía | ant' u fosse defenduda. |
359:11 | Este dous fillos havía, | e Domingo o maior |
359:14 | havía o hóme bõo, | e fazía gran razôn. |
361:25 | havía. Porend' as monjas | todas mui de coraçôn |
362:9 | e en servir sempr' a Virgen | havía mui gran sabor; |
363:15 | El Con Simôn muitas vezes jurado havía |
364:30 | disséron que non havía | tal en tod' Estremadura. |
367:18 | segund' aquel logar mestér havía. |
367:40 | havía ena Virgen sen dultança, |
368 | Como Santa María do Pórto guariu ũa mollér dũa coobra que tragía eno ventre, e havía ben tres anos. |
368:8 | de Córdova, a Grande, | e o séu nom' havía; |
369 | Como Santa María guardou de mal ũa bõa mollér de Santarên dun alcaide malfeitor, que a quiséra meter en pérdeda de quant' havía por ũa sortella que lle deitara en pennor. |
369:36 | e se non, que quant' havía | a mollér que llo fillasse. |
369:47 | e se lle lógo non désse, | que quant' havía ll' entrasse, |
369:60 | atá que de quant' havía | de todo a derrancasse. |
372:8 | que ben havía cinque | días, com' aprendí, |
375:19 | a Bonamic, que havía |
376:14 | ca en serví-lo sa vida | el havía despenduda. |
377 | Como un rei déu ũa escrivanía dũa vila a un séu crïado, e havía muitos contrarios que o estorvavan contra el Rei, e prometeu algo a Santa María do Pórto, e fez-ll' haver. |
377:26 | ca séu amig' o outr' éra | que a meadad' havía. |
379:8 | E el Rei de veer esto | havía gran soïdade; |
381:8 | de San Marcos, e Joane | havía nom'; e entôn |
382 | Como un ric-hóme pidía un herdamento al Rei que lle havía a dar por outro que lle fillara, e nono podía haver dele; e prometeu algo a Santa María, e fez-llo haver lógo mui bõo. |
382:24 | havía muit' a sa casa | o ric-hóm' e lle pedir |
382:31 | con gran coita que havía | quis al Rei entrar porên; |
383:11 | Esta mollér ũa filla | havía que muit' amava, |
384:6 | e maior sabor havía | desto que d' outras sabores. |
385:12 | os enfermos, que quen coita | havía lógo chamava: |
385:27 | en que a chaga havía, | u foi da pédra ferido. |
389:15 | de sa mollér el havía, | que mui mais ca si amava. |
389:19 | E con gran coita sobeja | que a madre del havía |
391:8 | havía: o qu' é deante, | atrás, com' éu aprendí, |
392:14 | e macar o castigavan, | sól non havía ên cura. |
393:11 | Aquel meninno Afonso | nome de baptism' havía, |
393:16 | que atal ravia havía, | que quen quér que ll' ementasse |
398:8 | gran miragre no séu Pórto, | que ant' o séu nom' havía, |
398:20 | e Don Domingo havía | nom', e triínta cordeiros |
399:12 | e havía un séu fillo, | béla creatura; |
400:13 | foi, ca mais non havía, |
403:7 | do Fillo que havía |
404:14 | que en sa térra non havía par. |
404:57 | que ti havía aqueste pecador |
411:56 | pois non havía fillos | como méus companneiros, |
413:6 | en ela pres carne que el non havía, |
414:31 | foi fillo da que el crïad' havía, |
417:14 | que a envïar havía | pera o mundo salvar. |
419:5 | mui grande nos havía, | non podía maior, |
423:4 | ca pera si non havía mestér; |
423:16 | poder havía; mas quen comidir, |
425:38 | según vos el dit' havía.” |