Text concordance

Please read the notes on Using the text concordance if you have not already done so.

If you just want to find a cantiga from the first few words of the lyrics, try the Index by incipit instead.

Cantigas processed: 420

Total lines: 21656

Total words: 162244

Total distinct word forms: 10224

Alphabetical index: A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | X | Z

Word:    Show references: always for single word results never   
1 word formCountReferences
ENTÔN438
4:41Santa María entôn
4:56e séu fill' entôn prendía,
4:91déron-ll' entôn mórte qual
5:28catou séu irmão a sa mollér e namorou-s' entôn
5:69Pois que o Cond' aquesto diss', entôn atán tóste, sen al,
5:95mas ela diss' entôn: “Santa María, de mi non te dól,
5:97Entôn vẽo vóz de céo, que lle disse: “Tól
5:99Os marinneiros disséron entôn: “Pois est' a Déus non praz,
5:132Entôn a Condessa e el Conde changían a gentil
6:31entôn cantou o meninno; | e foron ên mui pagados
6:53O menínn' entôn da fóssa, | en que o soterrara
6:57Entôn tod' aquela gente | que i juntada éra
6:61A madr' entôn a séu fillo | preguntou que sentira;
8:22non quis leixar séus cantares, | e a candea entôn
9:27Lógu' entôn a dona, | chorando dos ollos,
9:68foi-s' entôn sa vi', a | omagen no sẽo.
9:98o monj' entôn disse: | “Como quér que seja,
9:122Entôn a ergía
9:128e a nav' a Acre | entôn foi tornada;
12:19Entôn todos mui correndo | começaron lógo d' ir
13:10mas a Virgen, de Déus Madre, | lógu' entôn del se nembrou.
13:12a Virgen Santa María | non vos quis entôn tardar,
14:28entôn a Santa María | mercee lle foi pedir
14:31Lógu' entôn Santa María | a séu Fill' o Salvador
16:24com' hóme fóra de séu siso, se foi entôn
16:59E entôn lle disse a Sennor do mui bon prez:
17:9amou a Madre de Déus; mas entôn
17:53mas o démo entôn per nulla ren
18:39a casa, e viu entôn
21:23Entôn a cativa con gran quebranto
22:17cuidou que éra o coteif', entôn
22:19Entôn a sa azcũa lle lançou
24:15ía comprir séu mal entôn;
24:24a un prést', e disse-ll' entôn:
25:19E o judéu lle diss' entôn:
25:103Entôn foi sa mão tender
25:135Entôn fillaron-s' a correr,
25:147Entôn diss' a Madre de Déus,
26:43lógu' entôn se degolava,
27:28foron, u a Virgen morava entôn
27:36mandou entôn Cesar as pórtas abrir,
31:21e de lobos lógu' entôn
33:44e entôn viron estar
34:17foi, un crischão entôn con bon enssinamento
34:24con agua e lógu' entôn a sa casa levou-a,
35:12do Rodão, u havía | mui grand' igreja entôn,
35:47Todos entôn mui de grado | oferían i mui ben:
35:68e britou lógo o maste, | e sobr' el entôn caeu
35:72alongar entôn tan muito | que as non viron nenllur;
35:74e entôn cuidaron todos | o séu en salvo tẽer.
36:20entôn todos dun coraçôn e dũa voontade
42:30dizendo “Ave María”, | prometeu-lle lógu' entôn
42:65Entôn s' espertou o novio, | e desto tal medo pres
43:58Entôn vẽo i mais gente | que non ven a ũa feira,
44:35E el entôn muit' a Madre de Déus
45:49e o que Déus mandar desto, | vós entôn esso fazede;
46:55quand' à omagen entôn
47:29Pois entrou na eigreja, | ar pareceu-ll' entôn
49:45E en aquel gran lum' entôn
51:19da Virgen entôn,
51:56en que entôn cavalgara,
53:37fas tu que seja ben feita.” | E el lle respôs entôn:
55:16entôn o crérig' astroso | leixou-a desamparada,
55:29que havía d' haver fillo; | e entôn se foi chorando
55:43Foi-s' entôn Santa María, | e a monja ficou sãa;
55:57foi entôn ela mui léda | poi-ll' el diss' onde vẽéra,
57:69entôn dũ' empãada,
58:47Pois passou esto, acordou entôn
59:25fazía, e lógu' entôn
59:57Entôn s' ergeu a mesquinna
61:27Entôn a abadessa do mõesteiro
62:24lle rogou entôn, como non perdesse
63:15con el conde don García, que entôn
64:19E o infançôn lle respondeu entôn assí:
64:22e entôn vos direi a quen vos cuid' a leixar.”
64:25chorand' entôn ela lle começou a pedir
65:17escomungou-o entôn por escarmento,
65:60quisér' entôn seer mais mórto ca vivo;
65:62e teve-s' entôn ja por desasperado.
65:67E o ermitán lle diss' entôn: “Sandece
65:147Foi-s' entôn a Virgen pois esto foi feito;
65:155O fól diss' entôn: “Pois que ficar queredes,
65:169e en mia fazenda entôn parei mentes
65:171Entôn cuidei lógo como me partisse
65:182que atá entôn sól non seja falado.”
66:20que ll' entôn assí dizía
67:63Entôn aquel hóme bõo | envïou por el correndo.
67:71E entôn diss' ao démo: | “Di-me toda ta fazenda,
67:75Entôn começou o démo | a contar de com' entrara
68:20adormeceu-se lógu' entôn;
69:11Alí entôn un monje foi vĩudo
69:51Entôn corrend' o monge como cérva
71:21Entôn a Virgen santa | alí ll' aparecía,
71:27Respôs entôn a monja: | “Virgen santa, Reínna,
71:41que entôn me semella | que Déus Padr' e Amigo
71:48E des entôn a monja | sempre muit' homildosa-
72:26de sa cas' entôn saiu; (†)Click on the line number reference to view footnotes in context.
73:7De monjes gran convento éran i entôn
73:18pola ir põer entôn sôbelo altar.
73:33e diss' entôn: “Ai, Madre do que nos mantên,
74:11a quantos me veen?” E el diss' entôn:
74:24Mais entôn o dém', en que todo mal jaz,
75:39e o riqu' entôn con sanna | mui bravo lle respondía:
75:45Diss' el entôn: “Vai-te lógo, | ca ben vees com' éu fico
75:88e disse-ll' entôn a vélla: | “Sennor, nóssa avogada,
75:101Entôn o clérigo foi-se | a cas do rico maldito,
75:109Entôn diss' aa vélla: “Ven-te | ja comigo, ai amiga, (†)Click on the line number reference to view footnotes in context.
78:59Entôn do caleiro se partía tan tóste
81:33tan fremosa, que entôn
82:36como fumo se desfezéron entôn;
84:23El entôn assí lle disse: | “Non sospeitedes de mi,
84:25A mollér entôn calou-se, | que lle non falou mais i;
84:26e pero parou i mentes | sempre mui mais des entôn.
84:38Diss' entôn o cavaleiro: | “Ai Déus, que maa vijôn!”
84:51El entôn tornou-se lógo | e foi sa mollér veer,
84:53Entôn el e sa companna | começaron bẽeizer
85:33Entôn o pres pela mão e tiró-o fóra
88:79Entôn se déu por culpado
89:70séus nembros todos ll' entôn déra
91:12que fezéran, déu entôn
91:16fazían-s' entôn levar
91:36e lógu' entôn decendeu
92:23Entôn lógo s' adormeceu,
92:27E disse-ll' entôn: “Lógo cras
92:35O crérigu' entôn s' espertou
93:26quanto tempo dissémos, mostrou-xe-ll' entôn
94:35“Ai, Madre de Déus”, entôn
94:75Disséron-ll' entôn sen al:
95:57E o almiral entôn preguntou que hóm' éra,
95:59E el lles contou entôn qual vida mantevéra
97:25meteu-se ao caminn' entôn
97:68lógu' entôn todo mui ben sentiu
98:9pero a Santa María | foi pedir entôn
98:25entôn as pórtas abértas | viu, e lógu' entrou
101:31assí que lógu' entôn déu
104:9e por quanto s' el casara, | tan gran pesar houv' entôn,
104:18e diss' entôn que quería | lógo comoiôn prender.
104:23Pois que saiu da eigreja, | os dedos entôn meteu
104:35E a gent' entôn dizía, | quando aquel sangue viu:
104:43Entôn contou-lles o feito, | tremendo con gran pavor,
105:11Quando a viu houv' entôn tan gran medo
105:23Entôn se foi lóg' a Virgen María;
105:98Entôn a ergeu e foi-a levar,
105:107Os enfermos lógu' entôn os poséron
105:110E começaron entôn de loar
109:13s' assũaron e fillaron entôn
111:45mas entôn dalá tirado
112:30prometeron entôn de dar
112:35Entôn mui tóste remaron
115:66A mollér chorand' entôn,
115:121e disse-ll' entôn tanto:
115:196o caminn' entôn colleu
115:210u ll' entôn Nóstro Sennor
115:250O menínn' entôn ll' aduz
115:296O ermitán entôn pres
118:25que o meninno entôn viv' achou.
118:27de sa casa; e séu marid' entôn
118:29e muitas gentes loaron entôn
121:24a Virgen que lle valvésse. | E ela valeu-ll' entôn;
121:29das rósas ena guerlanda; | mas eles entôn poder
121:33“E porende vos consello”, | diss' entôn un deles, “méus
122:27de lle morrer sa filla. E entôn
124:22Entôn os que o matavan | disséron: “E que será
124:24Entôn o que llo mandava | mandou-lle ferir e dar
125:45E entôn atán fremoso | o crérigo lle pareceu
125:48que diss' entôn a séu padre | que lógo se casaría
125:52que lógu' entôn con sas mãos | ant' eles se mataría.
125:81Foi-s' entôn a Virgen santa | aa donzéla, alí u
127:9mal; e muit' ela chorando | entôn mercee pediu
127:13déu-ll' entôn a el por esto | de door un tan gran mal,
127:19E a madr' entôn chorando | tan tóste lle perdõou
127:22a Virgen Santa María, | e houv' entôn a ficar
128:27Quand' esto viu o vilão, | houv' entôn tan grand' espanto,
128:32nunca foi.” Entôn o préste, | com' éra de bõa vida,
131:32E muitas missas fez cantar des entôn
132:115Entôn ambo-los deitaron
132:128E do leit' entôn s' ergía
133:15que o séu padr' entôn por ela fez,
134:39Quantos éran entôn
134:63Entôn séu róg' oiu
135:47Mas o padr' entôn fillou
135:75dormiu e abriu entôn
138:22e caeu en un mui gran silvar entôn.
138:40Entôn a Virgen d' ant' ele se tolleu;
138:47Quand' esto foi, San Joán entôn cobrou
141:24e nïún dos monges entôn i non estava,
141:31E el entôn de grado foi beijá-los panos,
143:41Entôn a Virgen as nuves abrir
144:32E el saiu por ir alá entôn;
146:33d' Albeza, u entôn maior
146:36que en Bregonna foss' entôn.
146:100creceron-ll' as mãos entôn.
148:21entôn séus ẽemigos | lle saíron de cara
148:29Entôn muitas das gentes | se foron i chegando
151:14entôn leixou de deitar-se | e foi-se per ũas eiras.
154:21Entôn deceu a saeta | e feriu no tavoleiro,
155:37entôn rogou-lle chorando, | des i pediu-lle por don
156:40que estavan entôn i,
157:24róga mui gran pïadade: | Porend' esta foi entôn
158:15Entôn deitou-ll' as prijões | ao cólo e sacó-o | ante tod' aquela gente
162:45entôn polas missas oír.
164:35Entôn todas essas gentes | que alí foran vĩir
165:29Entôn a mui grandes vózes | todos disséron assí:
165:47Entôn o soldán lle disse: | “E que buscaron acá?”
168:27E dous días o tev' entôn
169:29que entôn a Aljama | lle vẽéron pedir
169:37Porên muit' a envidos | entôn llo outorguei,
173:16se foss'. E el espertou-se | entôn e achou enteira
173:19Entôn el a Virgen muito | loou. E nós a loemos
174:20e viu entôn en dormindo | a Virgen santa, Reínna,
174:23E disse-ll' entôn: “Mesquinno, | macar mal me dẽostaste,
174:28E entôn Santa María | pos-lle na boca a mão
177:23Entôn o celorgïão | tornou-llos, e lógu' entôn
178:12e penssou ben da muleta | quanto pude des entôn;
178:33e déu-ll' entôn que comesse, | e a muleta comeu,
183:23Des i tan muito pescado | houvéron des entôn i,
184:22foi-se-lle deitar de suso; | e déron-ll' entôn tan fórte
186:27E el matá-la quiséra lógu' entôn,
187:12e mandara aquela eigreja fazer entôn,
187:28assí que todos entôn cuidaran morrer sen al;
187:48entôn o convento déu end' aa Virgen loor,
189:5mas foi errar o caminno, | e anoiteceu-ll' entôn
197:21Mas séu padr' e séus parentes | fezéron dóo entôn
201:43Entôn a Virgen santa | ll' apareceu de chão
202:12per hóme daqueste mundo, | foi-s' entôn a un altar
203:19A filla entôn lle disso: | “Con mia mão varrí ja
208:30na hóstïa as abellas.” | E entôn com' atrevudo
211:17entôn viron cousa mui mãefésta,
212:9péden aas ricas donas | de súas dõas entôn,
213:35Ele, pois foi na eigreja, | deitou-s' entôn mui festinno
214:16entôn outro non jogavan, | senôn aquel que ‘maiores’
214:40que o viron entôn todos | quantos estavan na rúa;
215:22entôn, e end' ũu deles | lle foi dar ũ' espadada
215:30entôn houvéron acórdo | que fosse lógo queimada.
216:27E saiu Santa María | de tra-lo altar entôn,
216:31Entôn foi Santa María | con el ao logar u
216:35Diss' entôn Santa María: | “Vai, démo chẽo de mal,
217:29loaron muito a Virgen; | e as nóvas lógu' entôn
221:26el Rei; mas entôn sa madre | tornou tal come sandía.
222:36e a aranna mostraron | entôn a muita de gente,
224:22con fill' ou filla, entôn | ar vẽo-ll' outra rancura.
224:23Ca u pariu sa mollér, | naceu-ll' entôn ũa filla
224:27O bon hóm' e sa mollér | foron entôn mui cuitados
224:32E dos miragres entôn | da Virgen alí contaron
224:42resorgiu a mórt' entôn, | braadando de mesura.
224:44aa moça, e entôn | dos panos la desbolveron
226:45entôn fez a Virgen o logar saír
227:10a Sevilla ena guérra, | caeu en cativ' entôn.
227:18E os mouros que o viron | preguntárono entôn
229:7E foron aa eigreja | en que lavravan entôn
229:19Desta guisa amparada | a eigrej' entôn ficou
232:31Pois que sa oraçôn feita | houve, ar tornou-s' entôn
233:19Ele de Santo Domingo | de Silos entôn saíra,
235:33o Papa que entôn éra, | foi tan mal adoecer
235:65non quis que entôn i fosse, | se non sãasse mellor;
236:11E pereceu a galéa, | e morreron lógu' entôn
236:15E tragendo enos braços | entôn aquel fillo séu,
237:7loaredes a Madr' entôn | de Déus, se me crevérdes,
237:23d' ir a sa térra; e entôn | vestiu-se ben privado
237:24e saiü-s' entôn dalí, | e non muit' ascondudo. (†)Click on the line number reference to view footnotes in context.
237:26e foi missa oír entôn, | ca tal costum' houvéra
237:29E foi-a entôn acalçar | caminno de Leirẽa,
237:55de quanto tragía entôn, | e ela braadando,
237:64que lle diss' entôn: “Erge-t' ên, | ca de pran éu t' ajudo.”
237:67mente a cofortou; entôn | diz: “Non sejas queixosa,
237:77Chegou-s' o cavaleir' entôn, | ca andava aginna,
237:79sinou-s' entôn e diss' assí: | “Santa Virgen, Reínna,
237:81“Cavaleiro”, disse-ll' entôn, | “e porquê vos sinades?
237:94e tod' aqueste feit' entôn | diss' a toda a gente.
237:98achou, e foi mui ben entôn | confessada primeiro
238:23na vila. E os gẽollos | ficaron todos entôn
238:29e pois se tornou du ía, | diss' entôn: “Ai, pecador
238:47que o torceu entôn todo. | E assí vingar-se quis
241:14esposaron os moços | entôn pelo congeito
241:23que se entôn chegara; | mais quis a Grorïosa
242:28a Virgen Santa María, | e aquel pedreir' entôn
243:19e britou-s' entôn con eles | o geo; mas a Reínna
244:32e tornou entôn tan são | como nunca foi mellor;
245:19Alí no adro havía | ũa capéla entôn
245:25mal e roubavan a térra | fôrono entôn prender
245:40e os fillos prenderemos.” | Ele diss' entôn: “Sennér,
245:51E el aquesto dizendo, | ũa dona entôn entrou (†)Click on the line number reference to view footnotes in context.
245:75E meteu-s' entôn a vao | en aquel río medês,
245:77e ante que s' i metesse, | disse-ll' ela entôn: “Ves,
245:83Entraron entôn os frades | nas matinas, e tafur
245:84cuidaron entôn que éra | e entrara per algur;
245:91de quanto ll' entôn vẽéra, | e jurou par San Dinís
245:95O alcaid' entôn de Nevia | con súa companna vil
246:30mas rogou entôn a Virgen, | que llas abriu lógu' en par.
246:31Entôn ũa dona béla | e nóbre ll' apareceu,
248:13e entôn dous marinneiros | fillaron-s' a pelejar,
248:28e estes que se querían | mal, perdõaron-s' entôn,
249:13E porend' ór' ascoitade | o que ll' avẽo entôn,
251:29de pedir o séu fillo | da omagen entôn
253:30por aquel que logar éra; | e disse-ll' entôn un frade:
253:36desvïou-se do caminno | e fez entôn alá ida
253:45e quantos alí estavan; | des i entôn levantou-se
254:21Disséron entôn os monges: | “Santa María nos valla
256:17e havía tan gran féver, | que quena viía entôn (†)Click on the line number reference to view footnotes in context.
258:20entôn estava, e lógo | os fez coller manamán
258:31Quand' aquest' oiu o fillo, | queixou-se-lle muit' entôn;
258:39E chorand' entôn loavan | a Madre do Salvador
261:22descobriu-ll' entôn todo séu querer.
262:30de séus pecados, e foi-lles | entôn a Virgen porteira.
264:39Entôn toda a gente | aos céos as mãos
265:42Bẽeito o fez lógo meter entôn,
265:83Lógu' entôn aos séus conssello pidiu
266:16mui gran gente que i éra, | conteceu assí entôn
267:34chorou e coidou entôn i séu pecado.
267:36estava entôn encima dũa trave,
267:63E fez entôn i gran maravilla féra,
267:77e os séus entôn mui lédos per tornaron,
269:20Mas ũa enfermidade | grande ll' avẽo entôn,
272:28entôn serás perdõada, | cuid' éu, dos pecados téus.”
272:47E todos entôn chorando, | segund' éu escrit' achei,
274:23Diss' entôn Santa María: | “Esta garnacha per si
274:31Entôn diss' a Grorïosa: | “Méu Fillo perdõará
274:43El entôn no mõesteiro | sa pẽedença fillou
274:51Entôn vẽo-s' aos frades | e disso: “Sennores méus,
275:15E a Terena os levaron entôn,
279:16Que fez entôn a galardõador
281:28Diss' entôn o cavaleiro: | “Este poder nono hás
281:43Diss' entôn el Rei: “Amigos, | algún sant' entre nós há
281:63Diss' entôn el Rei: “Amigo, | éu fui errado, par Déus,
281:65E déu-ll' entôn por herdade | mui mais ca houvéran séus
282:16do meninno que caera, | e o padre lógu' entôn;
283:49Entôn todos de coraçôn
284:14por que esto fazía, | que llo disséss' entôn.
284:15E aquel frad' enfermo | entôn non respondeu,
291:10e foi-s' entôn pera Touro, | u cuidou a escapar
291:13Mas pero fugiu a Touro, | foron pós el e entôn
291:31Entôn, no cárcer jazendo, | a esta Sennor de prez
292:81Entôn lle contou o sonno, | ben de tal guisa medês
292:83Entôn ambos o contaron | al Rei, a que proug' assaz,
298:20e saiu-s' entôn esta mollér assí
298:24ben ante o altar da Virgen. Entôn
303:28Respôs-ll' entôn a omagen | manss' e en bon contẽente:
305:35El entôn leeu a carta, | e ante que lla tornasse
305:50per ren podésse de térra. | Entôn fillou dous bolssões
306:35Pois esto viu o herége, | repentiu-se muit' entôn
306:39Esta omagen bẽeita | des entôn assí está
307:37e a tempestade quedou lógu' entôn,
308:23E lógu' entôn a fillaron | e fôrona i deitar,
309:15E porque en todo Roma | non éra entôn eigreja
309:43Entôn lle respôs o Papa: | “Outro tal sonn' hei sonnado,
309:47Entôn ambos atenderon. | E quand' aquel día vẽo,
309:49e entôn comprar mandaron | aquel logar, que allẽo
311:15Entôn ambos s' acordaron | por en romaría ir
311:39El aquest' assí dizendo, | resorgiu o mórt' entôn
312:39E entôn ergeu-se lógo | e buscou muitas carreiras
312:59Entôn aquel cavaleiro | entendeü que errara
317:10de gentes entôn mui gran romaría
321:21mas entôn un hóme bõo | conssellou-lle que dissésse
322:27Entôn todos séus parentes | e amigos o fillaron
325:59Entôn a mollér lles disse: | “éu sõo póbr' e mesquinna,
326:41fogir con elas; entôn manamán
329:11E con quant' entôn roubaron | foron ben alí pousar
331:17e o dóo que por ele | entôn sa madre fazía,
332:47Lógu' entôn a abadessa, | que éra bõa mollér,
332:51Entôn começaron todos | cantando a dar loor
334:9servía muit' e amava; | e polo guardar entôn
334:17E sa mollér con maldade | entôn vinno temperou
335:30Diss' entôn a mollér bõa: | “Vél da farinna me dade,
335:38e diss' entôn a séus hómes: | “Da agua me caentade.”
335:50Entôn s' acordaron todos | que fazían neicidade
335:52entôn tornaron a ele | e disséron: “Verdadeira-
335:59Entôn aquel bõo hóme | seve gran péça cuidando
335:74Entôn diss' o gentil lógo: | “A omagen m' amostrade.”
336:31Entôn a Virgen mui santa | cató-o come sannuda
336:35Entôn diss' o cavaleiro: | “Mia Sennor, éu sõo vósso,
336:39Entôn respondeu a Virgen | mui comprida de mesura:
336:43Entôn foi-s' a Virgen santa; | e lógo en outro día
337:13que toda ren que achasse | entôn a redor de si
337:24Entôn a Virgen bẽeita, | que séu Fillo Salvador
338:29entôn viu aquel mancebo | e diz: “Non son estas feas.”
339:19Os que na nave ían lógu' entôn
339:36foi i tres peixes entôn enxerir,
339:39Aos da nave foi entôn gran ben
339:51Entôn o maestr' os peixes prendeu
345:7Entôn el Rei Don Afonso, | fillo del Rei Don Fernando,
345:75E entôn lle contou todo | aquel sonno que sonnara,
345:78ambos do fógo e 'n salvo | os fora entôn põer.
349:5e de que quér que lle róguen | entôn con séu ben recude,
351:27E porend' aquela gente | se quiséra ir entôn;
351:31Entôn lóg' aquela gente | aa cuba se chegou,
353:55Entôn respôs o meninno: | “Carne e vinno e pan
353:63Entôn lle diss' o abade, | a que chamavan Fiíz:
353:68Entôn lle diss' o abade: | “Pois que tu est' oíd' hás,
353:71Entôn se foi o abade | e chamou os monges séus
354:29Entôn fez Santa María, | a que é dos céos pórta,
354:31Entôn quantos alí éran | e viron tal maravilla
355:21e disse-ll' a que viínna. | E ela entôn rogou-lle
357:21E entôn aquela gente | toda que alí vẽéra
358:12Entôn diss' a maestr' Áli | un hóme de sa companna:
358:23Entôn, quando todos viron | que assí foran achados
359:22e envïou-o na réqua | a Aljazira entôn.
361:35Entôn todo o convento | se fillou muit' a chorar,
361:39E entôn toda-las monjas | s' ergeron cantando ben:
364:21guardó-os entôn de guisa | que nïún mal non fillavan
367:24el Rei houv' entôn mui gran voontade
368:40Entôn abriu a boca | a mollér, e vermella
369:75Rogou-ll' ela entôn muito | que por Déus que llo mostrasse
369:79Entôn lle mandou a madre | que o peixe ll' adubasse
369:81Entôn fillô' a meninna; | e pois lavou aquel peixe, | quando foi que o abrisse,
369:87Entôn chorand' a mesquinna | rogou que a ascoitasse,
369:89El disse que lle prazía. | Entôn ela ante todos | tirou o anél do dedo
371:11muitas gentes i viínnan | a aquel logar entôn,
372:12foron-ll' atar as mãos | e os pées entôn;
372:23Foi-s' entôn a Reínna, | Virgen espirital,
377:15El Rei entôn outorgou-lla | e mandou que sen tardada
378:45E todos entôn loaron | a Sennor do bon talán,
378:47Entôn a moça fillaron | e foron-se dessa vez
381:8de San Marcos, e Joane | havía nom'; e entôn
382:14sen fazer tórt' e pecado. | Porên lle respôs entôn:
382:23u el Rei entôn morava. | E porend' ameúd' ir
382:30de fillos que lle naceran. | E aquel ric-hóm' entôn
384:39Entôn levou del a alma | sigo a Santa Reínna.
384:47Entôn contou o que vira, | segundo vos hei ja dito;
391:19Lógo foron ajuntados | quantos i éran entôn,
392:11Est' hóm' éra pastorinno | entôn, e barvas pungentes,
392:29Entôn mandou a un hóme | que da prijôn o tirasse;
398:31E do pesar que houvéra | grande houv' entôn conórto,
401:8e tu, mia Sennor, róga- | ll' agora e entôn
404:75E entôn a sa teta descobriu
407:46E feze-s' entôn levar i manamán,
410:20d' Ave que Gabrïél entôn
414:30d' hóme na carne dela, e entôn
415:10ena Virgen foi enserrad' entôn.
415:16entôn foi prenne do que polos séus
419:31por honrrar-t' en ta mórte.” | E foi-se lógu' entôn
419:111Entôn disse San Pedro: | “Tenno que será pról
419:115Entôn foron dizendo: | “Mentira nos aduz.”
422:5entôn fas-ll' enmente | de como foi concebudo.
424:37Eles foron-se lógu' entôn
425:28entôn quando lles diss' assí
425:40houvéron elas; e entôn
427:24o aire fez; e entôn viron decender