4:41 | Santa María entôn |
4:56 | e séu fill' entôn prendía, |
4:91 | déron-ll' entôn mórte qual |
5:28 | catou séu irmão a sa mollér e namorou-s' entôn |
5:69 | Pois que o Cond' aquesto diss', entôn atán tóste, sen al, |
5:95 | mas ela diss' entôn: “Santa María, de mi non te dól, |
5:97 | Entôn vẽo vóz de céo, que lle disse: “Tól |
5:99 | Os marinneiros disséron entôn: “Pois est' a Déus non praz, |
5:132 | Entôn a Condessa e el Conde changían a gentil |
6:31 | entôn cantou o meninno; | e foron ên mui pagados |
6:53 | O menínn' entôn da fóssa, | en que o soterrara |
6:57 | Entôn tod' aquela gente | que i juntada éra |
6:61 | A madr' entôn a séu fillo | preguntou que sentira; |
8:22 | non quis leixar séus cantares, | e a candea entôn |
9:27 | Lógu' entôn a dona, | chorando dos ollos, |
9:68 | foi-s' entôn sa vi', a | omagen no sẽo. |
9:98 | o monj' entôn disse: | “Como quér que seja, |
9:122 | Entôn a ergía |
9:128 | e a nav' a Acre | entôn foi tornada; |
12:19 | Entôn todos mui correndo | começaron lógo d' ir |
13:10 | mas a Virgen, de Déus Madre, | lógu' entôn del se nembrou. |
13:12 | a Virgen Santa María | non vos quis entôn tardar, |
14:28 | entôn a Santa María | mercee lle foi pedir |
14:31 | Lógu' entôn Santa María | a séu Fill' o Salvador |
16:24 | com' hóme fóra de séu siso, se foi entôn |
16:59 | E entôn lle disse a Sennor do mui bon prez: |
17:9 | amou a Madre de Déus; mas entôn |
17:53 | mas o démo entôn per nulla ren |
18:39 | a casa, e viu entôn |
21:23 | Entôn a cativa con gran quebranto |
22:17 | cuidou que éra o coteif', entôn |
22:19 | Entôn a sa azcũa lle lançou |
24:15 | ía comprir séu mal entôn; |
24:24 | a un prést', e disse-ll' entôn: |
25:19 | E o judéu lle diss' entôn: |
25:103 | Entôn foi sa mão tender |
25:135 | Entôn fillaron-s' a correr, |
25:147 | Entôn diss' a Madre de Déus, |
26:43 | lógu' entôn se degolava, |
27:28 | foron, u a Virgen morava entôn |
27:36 | mandou entôn Cesar as pórtas abrir, |
31:21 | e de lobos lógu' entôn |
33:44 | e entôn viron estar |
34:17 | foi, un crischão entôn con bon enssinamento |
34:24 | con agua e lógu' entôn a sa casa levou-a, |
35:12 | do Rodão, u havía | mui grand' igreja entôn, |
35:47 | Todos entôn mui de grado | oferían i mui ben: |
35:68 | e britou lógo o maste, | e sobr' el entôn caeu |
35:72 | alongar entôn tan muito | que as non viron nenllur; |
35:74 | e entôn cuidaron todos | o séu en salvo tẽer. |
36:20 | entôn todos dun coraçôn e dũa voontade |
42:30 | dizendo “Ave María”, | prometeu-lle lógu' entôn |
42:65 | Entôn s' espertou o novio, | e desto tal medo pres |
43:58 | Entôn vẽo i mais gente | que non ven a ũa feira, |
44:35 | E el entôn muit' a Madre de Déus |
45:49 | e o que Déus mandar desto, | vós entôn esso fazede; |
46:55 | quand' à omagen entôn |
47:29 | Pois entrou na eigreja, | ar pareceu-ll' entôn |
49:45 | E en aquel gran lum' entôn |
51:19 | da Virgen entôn, |
51:56 | en que entôn cavalgara, |
53:37 | fas tu que seja ben feita.” | E el lle respôs entôn: |
55:16 | entôn o crérig' astroso | leixou-a desamparada, |
55:29 | que havía d' haver fillo; | e entôn se foi chorando |
55:43 | Foi-s' entôn Santa María, | e a monja ficou sãa; |
55:57 | foi entôn ela mui léda | poi-ll' el diss' onde vẽéra, |
57:69 | entôn dũ' empãada, |
58:47 | Pois passou esto, acordou entôn |
59:25 | fazía, e lógu' entôn |
59:57 | Entôn s' ergeu a mesquinna |
61:27 | Entôn a abadessa do mõesteiro |
62:24 | lle rogou entôn, como non perdesse |
63:15 | con el conde don García, que entôn |
64:19 | E o infançôn lle respondeu entôn assí: |
64:22 | e entôn vos direi a quen vos cuid' a leixar.” |
64:25 | chorand' entôn ela lle começou a pedir |
65:17 | escomungou-o entôn por escarmento, |
65:60 | quisér' entôn seer mais mórto ca vivo; |
65:62 | e teve-s' entôn ja por desasperado. |
65:67 | E o ermitán lle diss' entôn: “Sandece |
65:147 | Foi-s' entôn a Virgen pois esto foi feito; |
65:155 | O fól diss' entôn: “Pois que ficar queredes, |
65:169 | e en mia fazenda entôn parei mentes |
65:171 | Entôn cuidei lógo como me partisse |
65:182 | que atá entôn sól non seja falado.” |
66:20 | que ll' entôn assí dizía |
67:63 | Entôn aquel hóme bõo | envïou por el correndo. |
67:71 | E entôn diss' ao démo: | “Di-me toda ta fazenda, |
67:75 | Entôn começou o démo | a contar de com' entrara |
68:20 | adormeceu-se lógu' entôn; |
69:11 | Alí entôn un monje foi vĩudo |
69:51 | Entôn corrend' o monge como cérva |
71:21 | Entôn a Virgen santa | alí ll' aparecía, |
71:27 | Respôs entôn a monja: | “Virgen santa, Reínna, |
71:41 | que entôn me semella | que Déus Padr' e Amigo |
71:48 | E des entôn a monja | sempre muit' homildosa- |
72:26 | de sa cas' entôn saiu; |
73:7 | De monjes gran convento éran i entôn |
73:18 | pola ir põer entôn sôbelo altar. |
73:33 | e diss' entôn: “Ai, Madre do que nos mantên, |
74:11 | a quantos me veen?” E el diss' entôn: |
74:24 | Mais entôn o dém', en que todo mal jaz, |
75:39 | e o riqu' entôn con sanna | mui bravo lle respondía: |
75:45 | Diss' el entôn: “Vai-te lógo, | ca ben vees com' éu fico |
75:88 | e disse-ll' entôn a vélla: | “Sennor, nóssa avogada, |
75:101 | Entôn o clérigo foi-se | a cas do rico maldito, |
75:109 | Entôn diss' aa vélla: “Ven-te | ja comigo, ai amiga, |
78:59 | Entôn do caleiro se partía tan tóste |
81:33 | tan fremosa, que entôn |
82:36 | como fumo se desfezéron entôn; |
84:23 | El entôn assí lle disse: | “Non sospeitedes de mi, |
84:25 | A mollér entôn calou-se, | que lle non falou mais i; |
84:26 | e pero parou i mentes | sempre mui mais des entôn. |
84:38 | Diss' entôn o cavaleiro: | “Ai Déus, que maa vijôn!” |
84:51 | El entôn tornou-se lógo | e foi sa mollér veer, |
84:53 | Entôn el e sa companna | começaron bẽeizer |
85:33 | Entôn o pres pela mão e tiró-o fóra |
88:79 | Entôn se déu por culpado |
89:70 | séus nembros todos ll' entôn déra |
91:12 | que fezéran, déu entôn |
91:16 | fazían-s' entôn levar |
91:36 | e lógu' entôn decendeu |
92:23 | Entôn lógo s' adormeceu, |
92:27 | E disse-ll' entôn: “Lógo cras |
92:35 | O crérigu' entôn s' espertou |
93:26 | quanto tempo dissémos, mostrou-xe-ll' entôn |
94:35 | “Ai, Madre de Déus”, entôn |
94:75 | Disséron-ll' entôn sen al: |
95:57 | E o almiral entôn preguntou que hóm' éra, |
95:59 | E el lles contou entôn qual vida mantevéra |
97:25 | meteu-se ao caminn' entôn |
97:68 | lógu' entôn todo mui ben sentiu |
98:9 | pero a Santa María | foi pedir entôn |
98:25 | entôn as pórtas abértas | viu, e lógu' entrou |
101:31 | assí que lógu' entôn déu |
104:9 | e por quanto s' el casara, | tan gran pesar houv' entôn, |
104:18 | e diss' entôn que quería | lógo comoiôn prender. |
104:23 | Pois que saiu da eigreja, | os dedos entôn meteu |
104:35 | E a gent' entôn dizía, | quando aquel sangue viu: |
104:43 | Entôn contou-lles o feito, | tremendo con gran pavor, |
105:11 | Quando a viu houv' entôn tan gran medo |
105:23 | Entôn se foi lóg' a Virgen María; |
105:98 | Entôn a ergeu e foi-a levar, |
105:107 | Os enfermos lógu' entôn os poséron |
105:110 | E começaron entôn de loar |
109:13 | s' assũaron e fillaron entôn |
111:45 | mas entôn dalá tirado |
112:30 | prometeron entôn de dar |
112:35 | Entôn mui tóste remaron |
115:66 | A mollér chorand' entôn, |
115:121 | e disse-ll' entôn tanto: |
115:196 | o caminn' entôn colleu |
115:210 | u ll' entôn Nóstro Sennor |
115:250 | O menínn' entôn ll' aduz |
115:296 | O ermitán entôn pres |
118:25 | que o meninno entôn viv' achou. |
118:27 | de sa casa; e séu marid' entôn |
118:29 | e muitas gentes loaron entôn |
121:24 | a Virgen que lle valvésse. | E ela valeu-ll' entôn; |
121:29 | das rósas ena guerlanda; | mas eles entôn poder |
121:33 | “E porende vos consello”, | diss' entôn un deles, “méus |
122:27 | de lle morrer sa filla. E entôn |
124:22 | Entôn os que o matavan | disséron: “E que será |
124:24 | Entôn o que llo mandava | mandou-lle ferir e dar |
125:45 | E entôn atán fremoso | o crérigo lle pareceu |
125:48 | que diss' entôn a séu padre | que lógo se casaría |
125:52 | que lógu' entôn con sas mãos | ant' eles se mataría. |
125:81 | Foi-s' entôn a Virgen santa | aa donzéla, alí u |
127:9 | mal; e muit' ela chorando | entôn mercee pediu |
127:13 | déu-ll' entôn a el por esto | de door un tan gran mal, |
127:19 | E a madr' entôn chorando | tan tóste lle perdõou |
127:22 | a Virgen Santa María, | e houv' entôn a ficar |
128:27 | Quand' esto viu o vilão, | houv' entôn tan grand' espanto, |
128:32 | nunca foi.” Entôn o préste, | com' éra de bõa vida, |
131:32 | E muitas missas fez cantar des entôn |
132:115 | Entôn ambo-los deitaron |
132:128 | E do leit' entôn s' ergía |
133:15 | que o séu padr' entôn por ela fez, |
134:39 | Quantos éran entôn |
134:63 | Entôn séu róg' oiu |
135:47 | Mas o padr' entôn fillou |
135:75 | dormiu e abriu entôn |
138:22 | e caeu en un mui gran silvar entôn. |
138:40 | Entôn a Virgen d' ant' ele se tolleu; |
138:47 | Quand' esto foi, San Joán entôn cobrou |
141:24 | e nïún dos monges entôn i non estava, |
141:31 | E el entôn de grado foi beijá-los panos, |
143:41 | Entôn a Virgen as nuves abrir |
144:32 | E el saiu por ir alá entôn; |
146:33 | d' Albeza, u entôn maior |
146:36 | que en Bregonna foss' entôn. |
146:100 | creceron-ll' as mãos entôn. |
148:21 | entôn séus ẽemigos | lle saíron de cara |
148:29 | Entôn muitas das gentes | se foron i chegando |
151:14 | entôn leixou de deitar-se | e foi-se per ũas eiras. |
154:21 | Entôn deceu a saeta | e feriu no tavoleiro, |
155:37 | entôn rogou-lle chorando, | des i pediu-lle por don |
156:40 | que estavan entôn i, |
157:24 | róga mui gran pïadade: | Porend' esta foi entôn |
158:15 | Entôn deitou-ll' as prijões | ao cólo e sacó-o | ante tod' aquela gente |
162:45 | entôn polas missas oír. |
164:35 | Entôn todas essas gentes | que alí foran vĩir |
165:29 | Entôn a mui grandes vózes | todos disséron assí: |
165:47 | Entôn o soldán lle disse: | “E que buscaron acá?” |
168:27 | E dous días o tev' entôn |
169:29 | que entôn a Aljama | lle vẽéron pedir |
169:37 | Porên muit' a envidos | entôn llo outorguei, |
173:16 | se foss'. E el espertou-se | entôn e achou enteira |
173:19 | Entôn el a Virgen muito | loou. E nós a loemos |
174:20 | e viu entôn en dormindo | a Virgen santa, Reínna, |
174:23 | E disse-ll' entôn: “Mesquinno, | macar mal me dẽostaste, |
174:28 | E entôn Santa María | pos-lle na boca a mão |
177:23 | Entôn o celorgïão | tornou-llos, e lógu' entôn |
178:12 | e penssou ben da muleta | quanto pude des entôn; |
178:33 | e déu-ll' entôn que comesse, | e a muleta comeu, |
183:23 | Des i tan muito pescado | houvéron des entôn i, |
184:22 | foi-se-lle deitar de suso; | e déron-ll' entôn tan fórte |
186:27 | E el matá-la quiséra lógu' entôn, |
187:12 | e mandara aquela eigreja fazer entôn, |
187:28 | assí que todos entôn cuidaran morrer sen al; |
187:48 | entôn o convento déu end' aa Virgen loor, |
189:5 | mas foi errar o caminno, | e anoiteceu-ll' entôn |
197:21 | Mas séu padr' e séus parentes | fezéron dóo entôn |
201:43 | Entôn a Virgen santa | ll' apareceu de chão |
202:12 | per hóme daqueste mundo, | foi-s' entôn a un altar |
203:19 | A filla entôn lle disso: | “Con mia mão varrí ja |
208:30 | na hóstïa as abellas.” | E entôn com' atrevudo |
211:17 | entôn viron cousa mui mãefésta, |
212:9 | péden aas ricas donas | de súas dõas entôn, |
213:35 | Ele, pois foi na eigreja, | deitou-s' entôn mui festinno |
214:16 | entôn outro non jogavan, | senôn aquel que ‘maiores’ |
214:40 | que o viron entôn todos | quantos estavan na rúa; |
215:22 | entôn, e end' ũu deles | lle foi dar ũ' espadada |
215:30 | entôn houvéron acórdo | que fosse lógo queimada. |
216:27 | E saiu Santa María | de tra-lo altar entôn, |
216:31 | Entôn foi Santa María | con el ao logar u |
216:35 | Diss' entôn Santa María: | “Vai, démo chẽo de mal, |
217:29 | loaron muito a Virgen; | e as nóvas lógu' entôn |
221:26 | el Rei; mas entôn sa madre | tornou tal come sandía. |
222:36 | e a aranna mostraron | entôn a muita de gente, |
224:22 | con fill' ou filla, entôn | ar vẽo-ll' outra rancura. |
224:23 | Ca u pariu sa mollér, | naceu-ll' entôn ũa filla |
224:27 | O bon hóm' e sa mollér | foron entôn mui cuitados |
224:32 | E dos miragres entôn | da Virgen alí contaron |
224:42 | resorgiu a mórt' entôn, | braadando de mesura. |
224:44 | aa moça, e entôn | dos panos la desbolveron |
226:45 | entôn fez a Virgen o logar saír |
227:10 | a Sevilla ena guérra, | caeu en cativ' entôn. |
227:18 | E os mouros que o viron | preguntárono entôn |
229:7 | E foron aa eigreja | en que lavravan entôn |
229:19 | Desta guisa amparada | a eigrej' entôn ficou |
232:31 | Pois que sa oraçôn feita | houve, ar tornou-s' entôn |
233:19 | Ele de Santo Domingo | de Silos entôn saíra, |
235:33 | o Papa que entôn éra, | foi tan mal adoecer |
235:65 | non quis que entôn i fosse, | se non sãasse mellor; |
236:11 | E pereceu a galéa, | e morreron lógu' entôn |
236:15 | E tragendo enos braços | entôn aquel fillo séu, |
237:7 | loaredes a Madr' entôn | de Déus, se me crevérdes, |
237:23 | d' ir a sa térra; e entôn | vestiu-se ben privado |
237:24 | e saiü-s' entôn dalí, | e non muit' ascondudo. |
237:26 | e foi missa oír entôn, | ca tal costum' houvéra |
237:29 | E foi-a entôn acalçar | caminno de Leirẽa, |
237:55 | de quanto tragía entôn, | e ela braadando, |
237:64 | que lle diss' entôn: “Erge-t' ên, | ca de pran éu t' ajudo.” |
237:67 | mente a cofortou; entôn | diz: “Non sejas queixosa, |
237:77 | Chegou-s' o cavaleir' entôn, | ca andava aginna, |
237:79 | sinou-s' entôn e diss' assí: | “Santa Virgen, Reínna, |
237:81 | “Cavaleiro”, disse-ll' entôn, | “e porquê vos sinades? |
237:94 | e tod' aqueste feit' entôn | diss' a toda a gente. |
237:98 | achou, e foi mui ben entôn | confessada primeiro |
238:23 | na vila. E os gẽollos | ficaron todos entôn |
238:29 | e pois se tornou du ía, | diss' entôn: “Ai, pecador |
238:47 | que o torceu entôn todo. | E assí vingar-se quis |
241:14 | esposaron os moços | entôn pelo congeito |
241:23 | que se entôn chegara; | mais quis a Grorïosa |
242:28 | a Virgen Santa María, | e aquel pedreir' entôn |
243:19 | e britou-s' entôn con eles | o geo; mas a Reínna |
244:32 | e tornou entôn tan são | como nunca foi mellor; |
245:19 | Alí no adro havía | ũa capéla entôn |
245:25 | mal e roubavan a térra | fôrono entôn prender |
245:40 | e os fillos prenderemos.” | Ele diss' entôn: “Sennér, |
245:51 | E el aquesto dizendo, | ũa dona entôn entrou |
245:75 | E meteu-s' entôn a vao | en aquel río medês, |
245:77 | e ante que s' i metesse, | disse-ll' ela entôn: “Ves, |
245:83 | Entraron entôn os frades | nas matinas, e tafur |
245:84 | cuidaron entôn que éra | e entrara per algur; |
245:91 | de quanto ll' entôn vẽéra, | e jurou par San Dinís |
245:95 | O alcaid' entôn de Nevia | con súa companna vil |
246:30 | mas rogou entôn a Virgen, | que llas abriu lógu' en par. |
246:31 | Entôn ũa dona béla | e nóbre ll' apareceu, |
248:13 | e entôn dous marinneiros | fillaron-s' a pelejar, |
248:28 | e estes que se querían | mal, perdõaron-s' entôn, |
249:13 | E porend' ór' ascoitade | o que ll' avẽo entôn, |
251:29 | de pedir o séu fillo | da omagen entôn |
253:30 | por aquel que logar éra; | e disse-ll' entôn un frade: |
253:36 | desvïou-se do caminno | e fez entôn alá ida |
253:45 | e quantos alí estavan; | des i entôn levantou-se |
254:21 | Disséron entôn os monges: | “Santa María nos valla |
256:17 | e havía tan gran féver, | que quena viía entôn |
258:20 | entôn estava, e lógo | os fez coller manamán |
258:31 | Quand' aquest' oiu o fillo, | queixou-se-lle muit' entôn; |
258:39 | E chorand' entôn loavan | a Madre do Salvador |
261:22 | descobriu-ll' entôn todo séu querer. |
262:30 | de séus pecados, e foi-lles | entôn a Virgen porteira. |
264:39 | Entôn toda a gente | aos céos as mãos |
265:42 | Bẽeito o fez lógo meter entôn, |
265:83 | Lógu' entôn aos séus conssello pidiu |
266:16 | mui gran gente que i éra, | conteceu assí entôn |
267:34 | chorou e coidou entôn i séu pecado. |
267:36 | estava entôn encima dũa trave, |
267:63 | E fez entôn i gran maravilla féra, |
267:77 | e os séus entôn mui lédos per tornaron, |
269:20 | Mas ũa enfermidade | grande ll' avẽo entôn, |
272:28 | entôn serás perdõada, | cuid' éu, dos pecados téus.” |
272:47 | E todos entôn chorando, | segund' éu escrit' achei, |
274:23 | Diss' entôn Santa María: | “Esta garnacha per si |
274:31 | Entôn diss' a Grorïosa: | “Méu Fillo perdõará |
274:43 | El entôn no mõesteiro | sa pẽedença fillou |
274:51 | Entôn vẽo-s' aos frades | e disso: “Sennores méus, |
275:15 | E a Terena os levaron entôn, |
279:16 | Que fez entôn a galardõador |
281:28 | Diss' entôn o cavaleiro: | “Este poder nono hás |
281:43 | Diss' entôn el Rei: “Amigos, | algún sant' entre nós há |
281:63 | Diss' entôn el Rei: “Amigo, | éu fui errado, par Déus, |
281:65 | E déu-ll' entôn por herdade | mui mais ca houvéran séus |
282:16 | do meninno que caera, | e o padre lógu' entôn; |
283:49 | Entôn todos de coraçôn |
284:14 | por que esto fazía, | que llo disséss' entôn. |
284:15 | E aquel frad' enfermo | entôn non respondeu, |
291:10 | e foi-s' entôn pera Touro, | u cuidou a escapar |
291:13 | Mas pero fugiu a Touro, | foron pós el e entôn |
291:31 | Entôn, no cárcer jazendo, | a esta Sennor de prez |
292:81 | Entôn lle contou o sonno, | ben de tal guisa medês |
292:83 | Entôn ambos o contaron | al Rei, a que proug' assaz, |
298:20 | e saiu-s' entôn esta mollér assí |
298:24 | ben ante o altar da Virgen. Entôn |
303:28 | Respôs-ll' entôn a omagen | manss' e en bon contẽente: |
305:35 | El entôn leeu a carta, | e ante que lla tornasse |
305:50 | per ren podésse de térra. | Entôn fillou dous bolssões |
306:35 | Pois esto viu o herége, | repentiu-se muit' entôn |
306:39 | Esta omagen bẽeita | des entôn assí está |
307:37 | e a tempestade quedou lógu' entôn, |
308:23 | E lógu' entôn a fillaron | e fôrona i deitar, |
309:15 | E porque en todo Roma | non éra entôn eigreja |
309:43 | Entôn lle respôs o Papa: | “Outro tal sonn' hei sonnado, |
309:47 | Entôn ambos atenderon. | E quand' aquel día vẽo, |
309:49 | e entôn comprar mandaron | aquel logar, que allẽo |
311:15 | Entôn ambos s' acordaron | por en romaría ir |
311:39 | El aquest' assí dizendo, | resorgiu o mórt' entôn |
312:39 | E entôn ergeu-se lógo | e buscou muitas carreiras |
312:59 | Entôn aquel cavaleiro | entendeü que errara |
317:10 | de gentes entôn mui gran romaría |
321:21 | mas entôn un hóme bõo | conssellou-lle que dissésse |
322:27 | Entôn todos séus parentes | e amigos o fillaron |
325:59 | Entôn a mollér lles disse: | “éu sõo póbr' e mesquinna, |
326:41 | fogir con elas; entôn manamán |
329:11 | E con quant' entôn roubaron | foron ben alí pousar |
331:17 | e o dóo que por ele | entôn sa madre fazía, |
332:47 | Lógu' entôn a abadessa, | que éra bõa mollér, |
332:51 | Entôn começaron todos | cantando a dar loor |
334:9 | servía muit' e amava; | e polo guardar entôn |
334:17 | E sa mollér con maldade | entôn vinno temperou |
335:30 | Diss' entôn a mollér bõa: | “Vél da farinna me dade, |
335:38 | e diss' entôn a séus hómes: | “Da agua me caentade.” |
335:50 | Entôn s' acordaron todos | que fazían neicidade |
335:52 | entôn tornaron a ele | e disséron: “Verdadeira- |
335:59 | Entôn aquel bõo hóme | seve gran péça cuidando |
335:74 | Entôn diss' o gentil lógo: | “A omagen m' amostrade.” |
336:31 | Entôn a Virgen mui santa | cató-o come sannuda |
336:35 | Entôn diss' o cavaleiro: | “Mia Sennor, éu sõo vósso, |
336:39 | Entôn respondeu a Virgen | mui comprida de mesura: |
336:43 | Entôn foi-s' a Virgen santa; | e lógo en outro día |
337:13 | que toda ren que achasse | entôn a redor de si |
337:24 | Entôn a Virgen bẽeita, | que séu Fillo Salvador |
338:29 | entôn viu aquel mancebo | e diz: “Non son estas feas.” |
339:19 | Os que na nave ían lógu' entôn |
339:36 | foi i tres peixes entôn enxerir, |
339:39 | Aos da nave foi entôn gran ben |
339:51 | Entôn o maestr' os peixes prendeu |
345:7 | Entôn el Rei Don Afonso, | fillo del Rei Don Fernando, |
345:75 | E entôn lle contou todo | aquel sonno que sonnara, |
345:78 | ambos do fógo e 'n salvo | os fora entôn põer. |
349:5 | e de que quér que lle róguen | entôn con séu ben recude, |
351:27 | E porend' aquela gente | se quiséra ir entôn; |
351:31 | Entôn lóg' aquela gente | aa cuba se chegou, |
353:55 | Entôn respôs o meninno: | “Carne e vinno e pan |
353:63 | Entôn lle diss' o abade, | a que chamavan Fiíz: |
353:68 | Entôn lle diss' o abade: | “Pois que tu est' oíd' hás, |
353:71 | Entôn se foi o abade | e chamou os monges séus |
354:29 | Entôn fez Santa María, | a que é dos céos pórta, |
354:31 | Entôn quantos alí éran | e viron tal maravilla |
355:21 | e disse-ll' a que viínna. | E ela entôn rogou-lle |
357:21 | E entôn aquela gente | toda que alí vẽéra |
358:12 | Entôn diss' a maestr' Áli | un hóme de sa companna: |
358:23 | Entôn, quando todos viron | que assí foran achados |
359:22 | e envïou-o na réqua | a Aljazira entôn. |
361:35 | Entôn todo o convento | se fillou muit' a chorar, |
361:39 | E entôn toda-las monjas | s' ergeron cantando ben: |
364:21 | guardó-os entôn de guisa | que nïún mal non fillavan |
367:24 | el Rei houv' entôn mui gran voontade |
368:40 | Entôn abriu a boca | a mollér, e vermella |
369:75 | Rogou-ll' ela entôn muito | que por Déus que llo mostrasse |
369:79 | Entôn lle mandou a madre | que o peixe ll' adubasse |
369:81 | Entôn fillô' a meninna; | e pois lavou aquel peixe, | quando foi que o abrisse, |
369:87 | Entôn chorand' a mesquinna | rogou que a ascoitasse, |
369:89 | El disse que lle prazía. | Entôn ela ante todos | tirou o anél do dedo |
371:11 | muitas gentes i viínnan | a aquel logar entôn, |
372:12 | foron-ll' atar as mãos | e os pées entôn; |
372:23 | Foi-s' entôn a Reínna, | Virgen espirital, |
377:15 | El Rei entôn outorgou-lla | e mandou que sen tardada |
378:45 | E todos entôn loaron | a Sennor do bon talán, |
378:47 | Entôn a moça fillaron | e foron-se dessa vez |
381:8 | de San Marcos, e Joane | havía nom'; e entôn |
382:14 | sen fazer tórt' e pecado. | Porên lle respôs entôn: |
382:23 | u el Rei entôn morava. | E porend' ameúd' ir |
382:30 | de fillos que lle naceran. | E aquel ric-hóm' entôn |
384:39 | Entôn levou del a alma | sigo a Santa Reínna. |
384:47 | Entôn contou o que vira, | segundo vos hei ja dito; |
391:19 | Lógo foron ajuntados | quantos i éran entôn, |
392:11 | Est' hóm' éra pastorinno | entôn, e barvas pungentes, |
392:29 | Entôn mandou a un hóme | que da prijôn o tirasse; |
398:31 | E do pesar que houvéra | grande houv' entôn conórto, |
401:8 | e tu, mia Sennor, róga- | ll' agora e entôn |
404:75 | E entôn a sa teta descobriu |
407:46 | E feze-s' entôn levar i manamán, |
410:20 | d' Ave que Gabrïél entôn |
414:30 | d' hóme na carne dela, e entôn |
415:10 | ena Virgen foi enserrad' entôn. |
415:16 | entôn foi prenne do que polos séus |
419:31 | por honrrar-t' en ta mórte.” | E foi-se lógu' entôn |
419:111 | Entôn disse San Pedro: | “Tenno que será pról |
419:115 | Entôn foron dizendo: | “Mentira nos aduz.” |
422:5 | entôn fas-ll' enmente | de como foi concebudo. |
424:37 | Eles foron-se lógu' entôn |
425:28 | entôn quando lles diss' assí |
425:40 | houvéron elas; e entôn |
427:24 | o aire fez; e entôn viron decender |