B:9 | a mostrar ende un pouco que sei, |
6:32 | todos, senôn un judéu que | lle quis gran mal des ende. |
6:64 | atá que Santa María | lle disse: “Léva-t' ende; |
16:30 | de buscar carreira pera o ende tirar. |
27:12 | e a Cesar se foron ende queixar, |
37:33 | e aa Virgen santa graças ende déron, |
38:21 | Poi-los monges foron ende tirados, |
42:11 | a majestad' ende fóra, | que estava no altar, |
43:18 | e que aquesto comprisse | entrou-ll' ende par maneira. |
45:7 | Aqueste de fazer dano | sempre s' ende traballava, |
57:43 | foi-s' ende con sa gente |
71:40 | tan gran prazer hei ende, | amiga, que che digo |
75:38 | mais por ren que lle dissésse, | partir non s' ende quería; |
75:129 | Quand' o crérigo viu esto, | fillou-se-ll' ende tal medo, |
104 | Como Santa María fez aa mollér que quería fazer amadoiras a séu amigo con el córpo de Jesú-Cristo e que o tragía na touca, que lle corresse sángui da cabeça atá que o tirou ende. |
115:65 | el ende o partía. |
127:43 | A mollér de sonnar esto | houv' ende mui gran sabor, |
130:12 | e preçan-s' ende, assí seer sól; |
131:62 | tirárono ende sen se detẽer. |
149 | Como un préste aleimán dultava do Sagramento do Córpo de Déus e rogou a Santa María que lle mostrasse ende a verdade; e Santa María assí o fez porque éra de bõa vida. |
149:20 | assí que non morresse | ende cona rancura. |
157:14 | que quis ende provar ũu, | mais non lle saiu en vão. |
157:20 | tirá-ll' ende o cuitélo | per arte nen per séu sen. |
169:45 | desfez a Virgen santa, | que os ende sacou, |
174 | Como un cavaleiro servía Santa María, e avẽo-lle que jugou os dados, e porque perdeu dẽostou Santa María; e arrepentiu-se depois, e do pesar que ende houve tallou a lingua; e sãô-lla Santa María, e falou depois mui ben. |
174:2 | outrossí ar praz-lle muito | de quen s' ende ben repente. |
175:13 | mas quando o viu a gente, | foi ende maravillada |
181:5 | a un rei que éra ende | sennor, que perigoosa |
186:22 | ben tenno que muito ch' ende pesará.” |
196:27 | maravillou-s' ende muito | e ficou tan espantado, |
202:18 | gẽollos ficou que ela | foss' ende acabador. |
209 | Como el rei Don Afonso de Castéla adoeceu en Bitória e houv' ũa door tan grande que coidaron que morresse ende, e poséron-lle de suso o livro das Cantigas de Santa María, e foi guarido. |
209:25 | e dei ende graças a ela porên, |
221:14 | E ar éra i sa madre, | a que muit' ende prazía, |
229 | Como Santa María guardou a sa eigreja en Vila-Sirga dos mouros que a querían derribar, e fez que fossen ende todos cégos e contreitos. |
234:23 | E quand' a missa foi dita, | que non faliu ende ren, |
239:25 | a jura ende receber, |
243:24 | e saíron ende vivos, | e lóg' a séus semedeiros |
246:21 | muit' ende maravillada, | porque mollér nen barôn |
246:41 | ende mui desconortada, | e en sa casa entrou, |
249:14 | e sempr' haveredes ende | que falar e departir. |
257:22 | que cuido que o coraçôn nunca ende mude. |
261:70 | daquestas que ende sóen trager. |
273:11 | E os panos con que éra | ende o altar cobérto |
274:14 | e fez-lle leixar a orden, | e foi-s' ende súa vía. |
285:60 | e por ir-s' ende sa carreira foi aa eigreja; |
289:14 | de guisa que non podía | haver ende delivrança. |
293:38 | vẽo lóg' aa eigreja | e fez ende gran sermôn. |
301:25 | e achou-s' en Vila-Sirga, | e foi ende ben certeiro |
303:13 | e castigava-a ende, | ca maior ben lle quería |
304:21 | ende cada que o próvan, | e por esto son tornados |
312:50 | éra muit' ende a donzéla | e el muito sen mesura. |
316:1 | Par Déus, non é mui sen guisa | de s' ende mui mal achar |
318:2 | muito será gran dereito | se ll' ende pois mal vẽér. |
325:18 | que avẽo deste feito | muito m' ende prazería. |
327:6 | u ela fez ende muitos | outros en aquel logar. |
327:17 | e levou-o a sa casa | e mandou ende fazer |
327:18 | panos con que cobriss' ende | o con que ía pecar. |
335:22 | que ll' ende porên vẽésse. | Mais a que por homildade |
335:36 | E achou ende mui pouca | e fillou-a muit' aginna |
341:24 | e tan gran pesar hei ende | que querría seer mórto; |
369:18 | daquela mollér, dizendo | que a tiínnan por louca, | e muit' ende posfaçavan. |
369:94 | ar disse-ll' el a verdade | en como a enganara, | e déu-s' ende por culpado |
371:10 | por veer como pobravan | e haver ende prazer, |
386:11 | E pois que se partiu ende, | vẽo a Sevilla cedo, |
401:12 | fezéss' ende cantares, | rógo-te que a Déus, |