| 5:33 | O Emperador dous anos e meio en Acre morou |
| 5:57 | Dous monteiros, a que esto mandou, fillárona des i |
| 15:160 | vinnan da hóst' un e dous e tres, |
| 18:61 | Un e un, e dous e dous |
| 19:7 | Ele e outros dous un día acharon |
| 38:69 | Outros dous tafures demonïados |
| 42:66 | que s' ergeu e foi sa vía, | que non chamou dous nen tres |
| 43:42 | o adug' ante ti mórto, | e dous días há que cheira. |
| 64:65 | que, macar de toller-lla provaron dous nen tres, |
| 65:119 | E fez-lle sa cama ben entre dous cantos; |
| 89:60 | E trouxe dous meninnos |
| 96:25 | dous frades mẽores, e vózes déron |
| 98:16 | e entravan i os outros, | dous e tres a par. |
| 106 | Esta é como Santa María sacou dous escudeiros de prijôn. |
| 106:11 | fez dous presos e fogir |
| 106:14 | Dous escudeiros correr |
| 109:20 | ta que dous frades vẽéron i |
| 115:213 | dous paes ben do céo, |
| 115:224 | dous tẽede |
| 118:26 | E fez chamar i dous hómẽes séus |
| 123:29 | Porend' a dous frades o fez Déus vĩir |
| 135 | Como Santa María livrou de desonrra dous que se havían jurados por ela quando éran meninnos que casassen ambos en uno, e fez-lo ela comprir. |
| 135:13 | por dous que se grand' amor |
| 135:41 | Mas estes dous, que gran ben |
| 135:124 | Pois os dous ben de raíz, |
| 141:21 | e a dous monges disse: “Hoi mais aguardade |
| 145:22 | que non lle ficaron sól dous pepïões, |
| 155:29 | e assí passou dous anos, | per com' éu escrito vi, |
| 155:31 | E dous anos provou esto, | que nunca pod' avĩir |
| 168:27 | E dous días o tev' entôn |
| 171:21 | Dous anos lo foron crïar; |
| 181:33 | que, macar que éran muitos, | nonos preçaron dous figos, |
| 185:33 | e levou dous escudeiros, | que lle disséron atal: |
| 194:18 | aqueles dous o prenderon | en un logar mui fragoso, |
| 214:11 | Dous hómes dados jogavan | a gran perfía provada, |
| 214:38 | e os outros dous de senas, | pois déz e nóv' i contade. |
| 215:31 | E metêrona no fógo | mui grand', e jouv' i dous días; |
| 218:10 | per que ficou tolleito | d' ambos e dous los lados. |
| 243:8 | como guareceu de mórte | estranna dous falcõeiros. |
| 243:11 | sen el, mas por séu mandado. | Aquestes dous compannões |
| 248 | Como dous marinneiros se querían matar en Laredo ant' o altar de Santa María, e pola sa gran mercee guardó-os que se non matassen nen se ferissen. |
| 248:13 | e entôn dous marinneiros | fillaron-s' a pelejar, |
| 254 | Como dous monges que saíron da orden foron livres dos dïabos polo nome de Santa María que ementaron. |
| 254:7 | Dous monges foi que saíron | un día dun mõesteiro |
| 259 | Como Santa María fez avĩir na sa eigreja d' Arraz dous jograres que se querían mal, e déu-lles ũa candea que non pode outre trager senôn eles. |
| 259:5 | de dous jograres que fez ben querer; |
| 261:50 | póden; e aqueles dous que chegar |
| 265:53 | que fezo de cartas dous pares ou tres |
| 273:33 | pender de cima do ombro | dous fíos, e espantado |
| 275 | Como Santa María de Terena guariu dous freires do hespital que ravïavan. |
| 275:6 | de dous raviosos freires do Hespital |
| 278:42 | como en fazer dous cégos | tan aginna guarecer. |
| 286 | Esta é como caeu o portal sobre dous judéus que escarnecían a un hóme bõo. |
| 286:20 | e viu dous judéus que lógo | se fillaron a riír |
| 292:19 | Assí estes dous leaes | lealdade fez amar, |
| 294:17 | e dous ángeos ant' ela, | e qualquér deles havía |
| 305:50 | per ren podésse de térra. | Entôn fillou dous bolssões |
| 311:11 | El alí en romaría | ía dous vezes ou tres |
| 324 | Como Santa María guareceu en Sevilla ũu mudo que havía dous anos que non falara. |
| 324:35 | Dous anos foron que nunca | falara el tal nen qual; |
| 328:15 | Ca este logar é pósto | ontr' ambos e dous os mares, |
| 328:17 | que chaman Mediterrano; | deis i ambos e dous pares |
| 328:18 | s' ajuntan i con dous ríos, | per que ést' o lóg' honrrado. |
| 339:52 | e os dous que éran mórtos comeu; |
| 345:11 | Este dous anos havía, | ou ben tres, que gaannara |
| 345:37 | que ll' envïou en acórro, | e foron i en dous días; |
| 352:21 | pero foron ben dous anos | que o açor non mudava, |
| 352:30 | dizendo todos: “Mórt' éste | se lle dous días atura.” |
| 359:11 | Este dous fillos havía, | e Domingo o maior |
| 368:24 | vai-t' a Santa María | que jaz ontre dous mares, |
| 369:23 | E envïou, dous, dizendo | a cada un que punnasse |
| 369:33 | Outro día o alcaide | mandou aos dous mancebos | que envïara primeiros, |
| 389:14 | foi ja e tornou-se leigo; | e dous fillos fremosinnos |
| 389:26 | mais dar-ll-ía dous capões | ou ben léu dous ansarinnos. |
| 389:33 | dous capões que crïava, | que fez assar, e sabores |
| 411:20 | Déus toda-las sas cousas | dous tant' acrecentava; |
