A:17 | e que dos Romãos Rei |
A:24 | Porên dos miragres séus |
B:21 | dos miragres que ela fez; e ar |
3:29 | Chorando dos ollos séus |
4:2 | dos leões Danïél, |
5:63 | O Conde, poi-la livrou dos vilãos, disse-lle: “Sennér, |
5:120 | Pois chegaron, rogou-lles muito chorando dos ollos séus, |
8:14 | estand' ant' a sa omagen, | chorando dos ollos séus; |
9:27 | Lógu' entôn a dona, | chorando dos ollos, |
10:13 | des i dos érros nos faz repentir, |
11:48 | dos ángeos, se partía |
11:80 | dos monges lógo liía |
12:12 | com' é mui grand' e provada | a perfía dos judéus |
12:18 | “Esto fez o póblo dos judéus malvaz.” |
14:5 | o trouxe muitas vegadas, | e con pavor dos judéus |
14:12 | que dos sabores do mundo | mais ca da celestïal |
15:60 | fez-los juntar, chorando dos séus |
16:57 | ollos nunca viron; porên seja éu dos téus |
18:75 | dos que na Virgen dultar |
19 | Esta é como Santa María fillou vingança dos tres cavaleiros que mataron séu ẽemigo ant' o séu altar. |
21:11 | Chorando dos ollos mui de coraçôn, |
25:149 | “A falssidade dos judéus |
27 | Esta é como Santa María fillou a sinagóga dos judéus e fez dela eigreja. |
27:8 | fez na sinagóga que foi dos judéus |
27:38 | e dos séus que fossen a próva veer. |
27:53 | mandou ao póboo dos d' Irraél |
28 | Esta é como Santa María defendeu Costantinóbre dos mouros que a combatían e a cuidavan fillar. |
28:65 | cólb' houve dos que i dar |
28:98 | dos séus desconnoçudo. |
33:36 | e fugir dos escarmentos, |
33:38 | dos que quéren perfïar |
33:53 | do mar e dos séus tormentos. |
33:64 | que dos séus ensinamentos |
35:16 | outrossí dos séus cabelos | envóltos en un cendal, |
35:45 | dos mercadores que ían | ena nav' un non ficou |
37:7 | dos mais pïadosos. |
37:14 | e depois eno conto dos çopos ficava, |
37:18 | que dos séus miragres en el fosse mostrando |
37:19 | non dos vagarosos, |
37:21 | sempre dos coitados, quéras que acorrudo |
37:23 | por dos mais nojosos.” |
37:31 | dos mais preguiçosos. |
40:3 | Lume dos Santos fremosa |
40:4 | e dos Céos Vía. |
40:11 | dos céos, porque quesiste |
42:3 | dos que ama é ceosa, |
42:27 | porên daquí adeante | serei éu dos sérvos téus, |
42:47 | e per prazer dos parentes | lógo con ela casou |
43:25 | que lle non vẽo emente | nen da cera nen dos panos |
44:26 | como dos Santos tu és la mellor.” |
44:36 | loou, e chorando dos ollos séus, |
45:47 | E un dos ángeos disse: | “O que vos digu' entendede: |
48:29 | dos monges, que ant' havían | da agua gran soïdade, |
49:39 | que dos graves pecados séus |
50:8 | nen amor con dóo nunca dos feitos séus |
50:15 | E porên dos céos quis en térra decer |
51:35 | Mantenente dos de fóra | vẽo lóg' un baesteiro |
51:46 | un dos gẽollos alçara |
51:60 | muito dos ollos chorando, | connocendo sa maldade; |
53:12 | que a per poucas dos pées | os dedos non lle queimou; |
55:26 | dizendo: “Bẽeita éras, | dos pecadores padrõa.” |
56:21 | Dos salmos foi escoller |
57:12 | dos que a Virgen santa |
59:53 | Mas chorou lógo dos ollos |
63:33 | dos mouros; mais ante foi missa oír, |
63:36 | dos séus pecados e a missa oiu |
63:53 | mais tantos matastes vós dos mouros séus |
63:61 | e éu hei un méje dos de Monpislér |
64:27 | E ar ele, chorando muito dos ollos séus, |
65:176 | dos méus que sofresse desonrra e guérra |
67:21 | e o serviço dos póbres | vos farei de bõa mente, |
69:4 | que dos outros non deve seer fóra, |
73:39 | Esto dizend' e chorando muito dos séus |
75:118 | teve ficados en térra, | chorando muito dos ollos; |
76 | Como Santa María déu séu fillo aa bõa mollér, que éra mórto, en tal que lle désse o séu que fillara aa sa omagen dos braços. |
76:21 | per força dos braços e desaprendeu, |
76:27 | madre, porque fuste fillar séu Fillo dos séus |
77 | Esta é como Santa María sãou na sa igreja en Lugo ũa mollér contreita dos pées e das mãos. |
77:8 | que ben per cabo dos ombros todas se meteran, |
78:28 | hóm' a el dos séus, que tan tóste o fillasse |
79:38 | E quando o prazo dos días chegado |
79:40 | u dos outros ten |
81:38 | é dos coitados hespital. |
82 | Como Santa María guardou un monge dos dïáboos que o quiséran tentar e se lle mostraron en figuras de pórcos polo fazer perder. |
84:16 | cada noite s' esfurtava | de sa mollér e dos séus |
85:2 | ben dos corações, |
85:38 | dos judéus, que as cozían e pois ar assavan |
94:10 | dos pecados que fazemos. |
95:45 | Mais o almiral dos mouros éra entendudo, |
98:21 | e fas-me, Sennor, que seja | éu dos sérvos téus |
102:8 | crérig' a dos santos Fror. |
102:68 | muit' a dos santos maior. |
106:56 | dos presos e guïador, |
109:25 | dos Céos en como vos éu direi: |
117:22 | a trouxéron, porque dos santos foss' acorruda. |
118:10 | fez de meninno dos dinneiros séus, |
118:14 | pariu mórt' outro, chorando dos séus |
118:18 | que a téu Fillo rógues que dos séus |
119:10 | e grandes dões fillava, ca non dos mïúdos. |
119:23 | e el saiu dos primeiros partí-la peleja, |
119:54 | e fillou del pẽedença dos érros sabudos; |
121:32 | que est' hóme nós matemos, | ca x' éste dos sérvos séus.” |
122:31 | dos mórtos fosses por pecados méus, |
123 | Como Santa María guardou un frade mẽor dos dïáboos na hóra que quis morrer, e torcía-se todo con medo deles. |
125:70 | e disso-ll': “Aquí que fazes? | ca ja tu non éras dos méus |
125:71 | vassalos nen de méu Fillo, | mais és dos ẽemigos séus, |
126:27 | sen door ela dos óssos da faz. |
128:14 | en tal guisa que dos dentes | sól non dedes i dentada, |
128:38 | é dos santos e do mundo, | e a trouxéssen honrrada. |
131:64 | graças e loores, chorando dos séus |
132:63 | e dos que a séu chamado |
133:22 | dos mórtos que fez Judas Macabéus. |
133:26 | viva, dizendo: “Estes son dos téus |
136:1 | Poi-las figuras fazen dos santos renembrança, |
138:11 | que disse muito ben dela e dos séus |
141:10 | dos gẽollos en térra dava gran ferida. |
141:24 | e nïún dos monges entôn i non estava, |
141:42 | pois dos ángeos e dos santos sempr' é servida. |
143 | Como Santa María fez en Xerez chover por rógo dos pecadores que lle foron pedir por mercee que lles désse chovía. |
148:4 | que dos outros da Virgen | será mui grand' enquisa, |
148:13 | guarde dos ẽemigos; | mas esto sen engano |
149:56 | dos ángeos levada | foi suso na altura. |
154:32 | fïand' en Santa María, | dos pecadores conórte. |
156:23 | dizer dos que el disséra, |
156:44 | e o crérigo na orden | dos monges se foi meter. |
159:10 | que a séu Fillo rogasse | dos séus rógos pïadosos |
159:26 | que viron aquel miragre, | que foi dos maravillosos |
164:1 | Como deve dos crischãos | seer a Virgen honrrada, |
164:37 | nunca quér aos coitados | nen dos séus se quér partir; |
165:45 | mas tod' estes cavaleiros, | vedes que dos Céos son, |
165:50 | que está préto dos muros | da parte do arẽal.” |
166 | Esta é como Santa María guareceu un hóme que éra tolleito do córpo e dos nembros, na sa eigreja en Salas. |
166:4 | que foi tolleito dos nembros | dũa door que houvéra, |
167:9 | de Salas, e dos miragres | oiu que ela fazía, |
170:10 | e nos meteu dos santos en sa az? |
170:12 | deve seer dos que no mundo son; |
170:21 | ben dos séus bẽes, ca de cérto sei |
171:60 | este dos maravillosos.” |
176:2 | a que faz ao séu Fillo | que nos sólte dos pecados. |
178:30 | vóz ante Déus dos culpados | e cono démo baralla. |
181:12 | que fosse fóra dos muros, | todo per força fillavan. |
181:19 | demais, que saír fezésse | dos crischãos o concello |
181:22 | dos ángeos e dos santos, | e dos mouros foi vïúda, |
182 | Como Santa María livrou ũu ladrôn da mão dos dïáboos que o levavan. |
182:13 | roubava dos mesquinnos, |
182:20 | guardava dos séus días, |
183:11 | Ben do tempo dos crischãos | a sabían i estar, |
183:15 | dos mouros que i havía | houvéron gran pesar ên, |
185 | Como Santa María amparou o castélo que chaman Chincoia dos mouros que o querían fillar. |
185:28 | ante crischãos e mouros | dos que éran no logar, |
185:52 | e dos que dentro estavan | atal respósta oiu |
185:61 | e guarda a ta capéla | que non seja dos encréus |
192:113 | a fé dos Romãos; |
192:119 | d' a lei dos crischãos |
194:8 | Mais da besta e dos panos | que aquel jograr tragía |
194:29 | e os sentidos perderon | dos córpos en essa hóra, |
194:40 | aa Virgen grorïosa, | acórro dos pecadores; |
196:2 | dos que a non connocían, | e sa bondade sabuda. |
196:16 | sacerdote dos gentíis, | quería de gran maneira |
200:15 | E dos que me mal querían |
201:54 | tan ben, por que dos santos | foi en sa companía. |
205 | Como Santa María quis guardar ũa moura que tiínna séu fillo en braços u siía en ũa torre ontre dúas amẽas, e caeu a torre, e non morreu nen séu fillo, nen lles empeceu ren, e esto foi per oraçôn dos creschãos. |
208:3 | Ca assí como dos céos | deceu e que foi fillar |
213:5 | ca sempre dos que a chaman | é amparanç' e escudo; |
213:25 | dos parentes dela todos, | e sen esto recadado |
213:37 | que te dóes dos coitados, | dóe-te de mi mesquinno, |
213:38 | Sennor, tu que és dos santos | espello e lumẽeira; |
213:66 | ca ficou todo britado | dos pées tro ena moleira. |
213:80 | dos céos muitos e muitas; | mas esta Sennor comprida |
217:13 | non se fora dos pecados, | sól nono pod' acabar, |
220:8 | e da corte dos céos | servida e honrrada, |
221:22 | dos séus fillos e dos nétos | mui gran prazer recebía. |
224:32 | E dos miragres entôn | da Virgen alí contaron |
224:44 | aa moça, e entôn | dos panos la desbolveron |
227:40 | a meadade dos férros | que ena pérna tiínna, |
229 | Como Santa María guardou a sa eigreja en Vila-Sirga dos mouros que a querían derribar, e fez que fossen ende todos cégos e contreitos. |
229:9 | e quando viron as hóstes | dos mouros, lóg' a Carrôn |
229:15 | Demais, a força dos nembros | lles fez a Virgen perder, |
229:17 | e, sen aquesto, dos ollos | non podéron ren veer; |
232:27 | E rogou Santa María, | chorando dos ollos séus, |
232:29 | Sennor santa e bẽeita, | móstra dos miragres téus |
234:1 | A que faz os pecadores | dos pecados repentir, |
235:5 | Rei, e da Andaluzía | dos mais reinos que i son; |
235:16 | Ũa vez dos ricos-hómes | que, segundo que éu sei, |
235:31 | dos bẽes que lle fezéra | e lle quería fazer. |
235:47 | Ca os mais dos ricos-hómes | se juraron, per com' éu |
236:13 | nen mollér dos que i éran, | se aquela sóa non, |
237:50 | que dos grandes érros que fiz | a emenda chegasse; |
238:16 | na Virgen e pois prendeü | por el mórte dos judéus, |
241:76 | que é dos pecadores | esforç' e lum' e vía. |
242 | Esta é como Santa María de Castroxeriz guariu de mórte un pedreiro que houvéra de caer de cima da óbra, e esteve pendorado e teve-se nas pontas dos dedos da mão. |
244 | Como Santa María guareceu un hóme que inchou que cuidou morrer, porque escarnecía dos que ían a sa igreja. |
245:5 | córos dos ángeos reínna; | e porend', amigos méus, |
246 | Esta é dũa bõa mollér que ía cada sábado a ũa eigreja que chaman Santa María dos Martires, e obridô-xe-lle, e depois foi alá de noite, e abriron-xe-lle as pórtas da eigreja. |
254 | Como dous monges que saíron da orden foron livres dos dïabos polo nome de Santa María que ementaron. |
257:20 | déu grandes a Jesú-Cristo, Sennor dos sennores; |
264 | Como Santa María fez perecer as naves dos mouros que tiínnan cercada Costantinópla, tanto que os crischãos poséron a sa imagen na riba do mar. |
264:25 | dos judéus e do démo, | que sempre nos espreita |
264:40 | alçaron, e tan tóste | as naves dos pagãos |
264:41 | eno mar s' afondaron | per rógo dos crischãos |
265:14 | houve dos que éran en essa sazôn |
265:98 | chamad' é dos grégos, fas ta petiçôn |
267:8 | que é dos coitados todos meezinna; |
267:57 | mas tu, dos coitados esforç' e escudo, |
268:12 | o córpo, que non havía | neún dos nembros dereito; |
268:19 | chorou muito dos séus ollos | e aos céos as mãos |
268:30 | dos roméus, muitas candeas, | assí como entendemos. |
268:36 | tu és corõa dos santos | e tu dos ángeos vida; |
268:40 | lóg' a Virgen precïosa, | dos pecadores vogada, |
269:1 | A que poder há dos mórtos | de os fazer resorgir, |
269:34 | que me quería de grado | dos pecados repentir. |
272:14 | dos Céos, ca ben cuidava | por ela perdôn gãar. |
272:28 | entôn serás perdõada, | cuid' éu, dos pecados téus.” |
274:55 | que quiso que dos pecados | me podésse repentir, |
278:32 | muitos pera Santïago, | mas pero nunca dos séus |
280:5 | os pecados dos que ben baratan, |
280:11 | Ela é lume dos confessores |
280:12 | e avogada dos pecadores |
280:15 | Dos martires é lum' e corõa |
288:20 | son as almas enos céos | dos santos, e corõadas, |
289:2 | dos que lles érran, a Madre | de Déus lles val sen dultança. |
289:6 | que vos gãe de séu Fillo | dos pecados perdoança. |
291:11 | dos parentes da manceba | e das justiças, ca non |
291:22 | chorando muito dos ollos, | e começou-ll' a rogar: |
293:28 | que mostrasse por sa Madre | alí dos miragres séus; |
295:15 | Des i aqueles cantares | éran dos miragres séus |
295:38 | sempre saúd' e me guarda | dos que me quéren nozir.” |
297:34 | ca non vee ben dos ollos, | mas pelo toutiço vee. |
298:41 | mas tu, que dos céos és Emperadriz, |
299:11 | Un freire dos da Estrela tragía |
300:18 | dos pecados que fazemos; |
301:12 | chorou muito dos séus ollos | e fezo chanto mui fórte, |
301:14 | dos coitados, tu me guarda | de tan gran malaventura |
301:20 | dos céos con gran companna | d' ángeos que sigo tiínna, |
301:22 | dos férros, e disse lógo: | “Sal desta prijôn escura.” |
305:8 | e confessou-s' a un frade | dos pecados que fezéra; |
305:27 | e inda daquestes nóvos | e dos prétos e da guérra; |
308:36 | dos coitados que a chaman, | e sabe galardõar |
309:51 | Quand' aqueste feito soube | o póboo dos Romãos, |
310:2 | dos céos seer loada |
312:10 | deceu dos céos e carne | fillou ena Virgen pura. |
313:30 | e oíra dos miragres | da Santa Virgen dizer |
313:61 | e cada un dos da nave, | assí como prometeu |
314 | Como Santa María guareceu ũu cavaleiro de Segóvia que havía perdudo o lume dos ollos. |
314:47 | lógo o lume dos ollos | e diss': “Este logar dou |
316:21 | ca alí mostrava ela | muitos dos miragres séus |
318:24 | compridamente sa ira, | e pérça lume dos séus |
318:25 | ollos.” E diss': “Ai, bẽeita | Virgen, dos miragres téus |
319:45 | muito dos séus ollos, que foron chegando |
322:33 | Mas a Virgen grorïosa, | que dos cuitados cõórte |
323:10 | correu, e muitas aldeas | foron dos mouros queimadas. |
323:38 | que o guardara dos mouros; | e sas cousas ben guardadas |
329:62 | e dos mouros os crischãos | o houvéron de saber. |
330:13 | foi e dos santos corõa? |
333:3 | Ca por esto quis Déus dela | nacer, que dos pecadores |
333:22 | ca ela é dos coitados | esforço e luz e vía. |
333:27 | Chorou muito dos séus ollos | aquela noite jazendo |
333:44 | mais, que fez a Virgen santa, | dos pecadores vogada? |
335:13 | eno tempo dos gentíis | a un hóme en Cezilla, |
336:25 | viu en vijôn a Reínna | dos céos, e el chorando |
337:10 | ant' ía travar en muitos, | e dos panos lles tirar, |
340:19 | Tu és alva dos alvores, |
340:28 | Tu és alva dos mesquinnos, |
340:37 | Tu és alva dos culpados, |
340:46 | Tu és alva dos que creen |
340:47 | e lume dos que non veen |
341:1 | Com' há gran pesar a Virgen | dos que gran pecado fazen, |
341:40 | jurando que non ll' errara | pela lee dos crischãos |
341:61 | e disse-ll': “Ai, santa dona,” | muito chorando dos ollos, |
345:6 | dos mouros como gãaron | Xerez con séu gran poder. |
345:8 | reinava, que da Reínna | dos céos tiínna bando |
345:10 | andava dos séus miragres | grandes que sabe fazer. |
345:13 | pero a vila dos mouros | com' i estava leixara, |
348:6 | por honrrar a fé de Cristo | e destroír a dos mouros. |
348:14 | per que mantẽer podésse | muito a guérra dos mouros. |
348:17 | chorando muito dos ollos | e mercee lle pedindo |
348:38 | dos judéus, séus ẽemigos, | a que quér peor ca mouros. |
348:42 | pera servir Déus e ela | dest' e dos outros tesouros. |
350:41 | e te fez dos santos fror |
354:29 | Entôn fez Santa María, | a que é dos céos pórta, |
355:67 | fezo a oraçôn lógo | muit' e dos ollos chorando, |
355:76 | vogada dos pecadores, | de todo-los santos vida. |
356:30 | dizendo: “Bẽeita sejas, | Santa dos santos maior.” |
357:4 | dos viços do paraíso, | na sa igreja do Pórto, |
357:22 | os séus miragres tevéron | por dos outros mais preçados. |
361:10 | venceu o sennor dos mouros | pola fé de Déus crecer. |
362:2 | pois que dos pecados póde | as almas alumẽar. |
362:40 | porque vejo dos méus ollos | mui bẽeita sejas tu; |
366:18 | a caçar, que é dos viços | do mundo un dos maiores. |
366:22 | mais ante que se tornasse | perdeu ũu dos mellores, |
366:30 | séus falcõeiros, e lógo | fillou dos mais sabedores |
366:34 | ũa ave que tragía | un falcôn dos montadores |
366:58 | dos céos, Santa María, | que é Sennor das sennores. |
369:70 | e preguntou os dos barcos | que lle disséssen verdade | se algún pexe tragían. |
370:4 | pois que a Déus prougue, Sennor dos sennores, |
370:9 | que nos gãará dos érros que fazemos |
376:5 | enderençar dos culpados. | Porên nunca vos partades, |
378:10 | que há de fazer nemiga, | ca dos maos é peor. |
378:46 | dizendo: “Bẽeita sejas, | que dos téus és guardador.” |
379 | Como Santa María do Pórto se vengou dos cossárïos do mar que roubavan os hómees que viínnan pobrar en aquela sa vila. |
379:1 | A que defende do démo | as almas dos pecadores, |
379:6 | grande per mar e per térra, | ca logar é dos mellores |
382:2 | que dos reis as voontades | enas mãos de Déus son. |
383:39 | dos céos a Virgen santa | acorreu-a e passou-a |
383:46 | dizendo: “Bẽeita sejas, | dos coitados cobertura.” |
384:8 | nas Vidas dos Santos Padres | e ar mui ben escrivía; |
384:26 | de seer da Virgen santa | un dos séus mais loadores. |
385:4 | dos céos, Santa María | do Pórto, u muit' aginna |
385:6 | pera guardar os creschãos | dos mouros e ser bastida |
385:21 | dos coitados, se daquela | ferida non fosse mórto, |
389:25 | dos séus dar non i querían, | ca os santos son arteiros; |
389:28 | foss', assí proug' aa Virgen, | que dos céos é Reínna; |
389:32 | déu lóg' aa Grorïosa; | ca fez fillar dos maiores |
390:10 | dos érros e a emenda vĩir |
391 | Como Santa María do Pórto corregeu ũa moça contreita dos nembros que levaron alá en romaría. |
391:2 | ben outrossí pód' os nembros | dos contreitos correger. |
398:19 | Un poblador i morava | que vẽéra dos primeiros, |
398:33 | que nunca daqueles lobos | un dos cordeiros foi mórto; |
399:40 | dos céos, pois ll' esto disse. | E lóg' a mesquinna |
400:25 | dos séus mui nóbres dões, |
401:2 | Virgen, dos téus miragres, | peço-ch' óra por don |
401:11 | Pois a ti, Virgen, prougue | que dos miragres téus |
401:18 | mouros destrüír póssa, | que son dos Filistéus, |
401:20 | Judas, que foi gran tempo | cabdélo dos judéus. |
401:44 | per que del e dos bõos | sempr' haja séu amor; |
401:46 | e de mi e dos reinos | seja el guardador, |
401:69 | e dos que lealdade | non preçan quant' un pan, |
403 | Esta quinquagésima é dos séte pesares que viu Santa María do séu fillo. |
403:13 | dos mininnos a pares, |
403:32 | dos séus desamparado. |
404:72 | dos céos tóste, com' escrit' achei, |
407:21 | E demais la vista dos ollos perdeu, |
407:31 | que dos séus érros podéss' haver perdôn |
407:34 | dos madodinnos a campãa oiu |
409:55 | dos séus maravillosos |
411:9 | com' éra de gran guisa, | e dos Reis ar contaron |
411:102 | sería deste mundo | e dos céos chamada. |
414:34 | que dos céos, u éra sa morada, |
419:10 | por Reínna dos santos, | tan muito a honrrou. |
420:54 | dos céos, e per eles | a ta loor cantada; |
420:59 | Bẽeita u t' el houve | dos braços abraçada, |
420:68 | de Déus e ar dos santos, | e nóssa avogada. |
422:8 | U verás dos santos | as compannas espantadas, |
422:37 | di-lle como vẽes | deles dos mais poderosos. |
423:26 | dos Reïs foi aorado por Rei. |
424:1 | Pois que dos Reis Nóstro Sennor |
424:24 | oférta dos tesouros séus. |
424:26 | até ena térra dos judéus, |
424:32 | Sennor dos judéus e da lei.” |
426:6 | mui fórte na cruz per mão dos judéus. |
426:21 | dos hómẽes e lenguages falarán |
426:29 | que a vóz dos ángeos lógo oiu |