B:6 | ca ben trobar assí s' há de fazer. |
B:11 | ca per ele tenno que poderei |
B:20 | receber, ca per el quér' éu mostrar |
B:25 | Ca o amor desta Sennor é tal, |
B:30 | ca per esto o pérd' e per al non. |
B:32 | ca sei de pran que, se a ben servir, |
B:34 | de o haver, ca nunca i faliu |
B:36 | ca tal rógo sempr' ela ben oiu. |
1:49 | ca Jesú, que vẽes buscar, |
1:80 | ca x' é nóss' avogada. |
2:53 | ca Déus del se vingaría.” |
2:59 | ca, porque foi atrevudo |
3:41 | ao démo mais ca pez |
4:8 | —ca el ên mais non havía, |
4:30 | houve, ca lle parecía |
4:44 | que foi mais doce ca mél. |
4:81 | Diss' el: “Non, ca éu cobrí |
5:67 | ca mia companneira tal come vós muito quér |
5:72 | ca vejo-a mui fremosa, demais, semella-me sen mal; |
5:102 | ca, se o non fezérmos, en mal ponto vimos séu solaz.” |
5:115 | ca na ta gran mercee nunca falecerán |
5:129 | Ontr' os gafos que a dona guariu, que foron mais ca mil, |
6:65 | ca muito per hás dormido, | dormidor te feziste, |
7:11 | ca, per com' éu apres' hei, |
7:22 | ca, porque lles non sofrer |
8:24 | tolleu-lla outra vegada | mais tóste ca vos dizemos. |
9:52 | ca mal ch' estaría |
9:91 | ca nós lo guardamos |
9:101 | ca, se a levamos |
9:118 | ũa vóz lle disse, | ca éra pecado, |
10:12 | ca punna de nos guardar de falir; |
11:40 | ca o démo lles dizía: |
11:44 | ca fez óbras noit' e día |
11:73 | ca des péça non durmía; |
13:26 | dela foi sempr' en sa vida, | ca en orden lógu' entrou. |
14:12 | que dos sabores do mundo | mais ca da celestïal |
15:16 | ca o démo no séu coraçôn |
15:30 | que mui mais sei éu ca ti assaz, |
15:121 | ca o matou dũa gran lançada, |
15:129 | ca este feit' é de tal natura |
15:144 | ca se non detevéra nenllur |
16:52 | e para-mi mentes, ca éu non tenno anfaz; |
19:18 | ca Déus os trillou, o que os maos trilla. |
19:21 | do fógo do céo, ca tod' encendudo |
20:7 | Ca tu noit' e día |
20:33 | ca non nos escaeces, |
21:18 | houve, ca lle non quis eno don falir. |
21:35 | Ca tu sóa és a que mio pódes dar, |
22:3 | Gran poder há, ca séu Fillo llo déu, |
22:21 | ca el a Santa María chamou: |
22:23 | e non moira, ca non merecí mal.” |
22:26 | crevéron ben, ca ant' éran encréus. |
23:14 | ca non tiínna senôn pouco en un tonelcinno. |
23:15 | E dobrava-xe-ll' a coita, ca pero quisésse |
24:33 | ca foi grand' a errança.” |
25:10 | ca non ja en outra folía. |
25:59 | Ca éu a vós lo pagarei, |
25:65 | ca se de coita a morrer |
25:71 | ca ben se soub' entrameter |
25:105 | ca non se podía sofrer |
25:128 | como foi, ca non mentiría; |
25:159 | ca non vos quis escaecer |
26:58 | ca por razôn de mi o enganastes; |
27:33 | ca éu vos serei i tal ajudador |
28:92 | ca viu que aquel feito |
30:19 | rogando-lle por nós, ca lóg' alí |
30:25 | ca por nós lle déu el aqueste don, |
31:28 | mia guardes; ca defendudas |
32:31 | sentença, ca ten |
32:47 | ca assí convên.” |
35:3 | Ca muit' é hóme sen siso | quen lle de dar algu' é gréu, |
35:4 | ca o ben que nós havemos, | Déus por ela no-lo déu. |
35:15 | Ca havía i do leite | da Virgen esperital, |
35:17 | tod' aquest' en ũa arca | feita d' ouro, ca non d' al; |
35:38 | ca viron ben seis galéas | leixar-s' a eles correr, |
35:62 | ca a nav' estas relicas | quéren de ti defender.” |
36:23 | E dizían: “Sennor, val-nos, ca a nave se sume!” |
38:5 | Ca ela e séu Fillo son juntados |
38:74 | foron, ca o démo non lles lezer |
39:22 | ca de séu Fill' el éra creatura. |
40:21 | Salve-te Déus, ca nos dísti |
40:29 | Salve-te Déus, ca tollísti |
41:7 | do poder do démo, ca de pavor |
41:20 | ca o nósso mal siso, |
42:4 | ca non quér que façan mal. |
42:25 | daquela que éu amava, | ca éu ben o jur' a Déus |
43:7 | com' hajamos algún fillo, | ca se non, éu morrería. |
43:9 | de Salas ambos vaamos, | ca quen se en ela fía, |
43:27 | Ca u quis tẽê-lo fillo | e a cera que tiínna, |
45:17 | éra chẽa de pecados | e mui mais mórta ca viva, |
45:35 | ca non quér Santa María | que a vós assí levedes.” |
45:37 | d' havê-la? Ca sempr' est' hóme | fezo mal, como sabedes, |
45:44 | ca Déus é mui justiceiro, | e por esto ben sabemos |
46:38 | diss' el, “ca non póss' osmar |
47:5 | Ca ele noit' e día | punna de nos meter |
48:21 | ca tiínnan por sobervia | de bever agua comprada; |
49:5 | Ca ela nos vai demostrar |
49:17 | ca muitos hómees éu vi |
49:32 | ca andavan ladrões |
50:11 | Ca Déus en si meesmo ele mingua non há, |
50:25 | muit' amar devemos, ca per ela mostrou |
51:33 | ca nos quér britar |
52:14 | ca foron todas ben juso decer |
53:40 | ca todo quanto demandas | e quéres, todo me praz; |
53:42 | ca fillo por bõa madre | fazer dev' o que mandar.” |
53:45 | ca o Espírito Santo | pos en el atán gran sen |
53:52 | mostrade-mi as Escrituras, | ca éu as espranarei; |
53:54 | ca a que me mostrou esto | me quér consigo levar.” |
54:2 | ven, ca ela é nóssa meezinna. |
54:3 | Ca pero havemos enfermidades |
54:27 | Ca o rostr' e a garganta ll' enchara |
55:37 | Esto con medo cho peço, | ca éu sõo mui covarda |
55:45 | ca o non viu por gran tempo, | senôn quand' éra ja cãa, |
55:60 | que éran i ajuntadas | de monjas mui mais ca cento, |
57:50 | ca pris viltança |
57:73 | ca Déus non quería. |
57:74 | Ca se ll' atravessara |
57:84 | ca xo merecía. |
58:23 | Ca se viu sobr' un poç' aquela vez, |
58:24 | estreit' e fond' e mais negro ca pez, |
58:32 | ca sempre punnei en fazê-los téus |
58:34 | pecados, ca o téu ben nunca fal.” |
58:58 | ca non quér' os panos neno brïal. |
60:3 | Ca Éva nos tolleu |
61:5 | de miragres ben d' i, ca d' allur non vẽo, |
61:11 | Diss' el: “Ca de o creer non é guisada |
62:15 | Ca daquesto pois pres mui gran quebranto, |
62:27 | ca ben como se lle houvésse dito |
62:42 | fez e sempre faz, ca dest' é tẽuda. |
63:24 | ca éra ardido e de mui bon sen; |
63:46 | e tól-me vergonna, ca hás ên poder.” |
63:51 | ca se vós non fôssedes, juro par Déus |
63:63 | Disse-ll' est' el conde, e mui mais ca tres |
63:69 | que miragre fora, ca ben entendeu |
64:17 | que m' encomendedes a alguên, ca m' é mestér |
64:61 | ca u quis calçá-la ũa delas, ja per ren |
64:73 | ca sei que Santa Marí', en que todo ben jaz, |
65:34 | “Vai-te ao Papa, ca muit' hás errado.” |
65:41 | El dar non llo pode, ca o non tragía, |
65:60 | quisér' entôn seer mais mórto ca vivo; |
65:93 | ca se el non é ben louco de natura, |
65:105 | ca se deitou lóg' ant' o altar tendudo, |
65:128 | de coraçôn, ca non per outros escritos, |
65:159 | Ca esta térra foi de méu poderío, |
65:189 | levou del a alma, ca des que a vira, |
67:10 | ca de todas outras cousas | mais amava caridade. |
67:62 | Diss' o bispo: “Venna lógo, | ca de veer-l' hei soïdade.” |
68:35 | démo foi, chus negro ca pez, |
69:18 | ca non vos havía el outr' açãa. |
69:57 | ca ben léu é maestre de Mecinna, |
69:76 | ca o préste sabía de tal preito; |
71:9 | en loar muit' a Virgen, | ca un gran livr' enteiro |
71:25 | ca éu soon aquela | que hás chamada tanto; |
71:29 | Esto mais ca mesura | foi, e porend' aginna |
71:32 | ca ja téu lugar tẽes | no Céo apartado; |
71:34 | che mostrarei que faças | ca ja que ên sabemos. |
71:38 | mente e non te coites; | ca cérto che dizemos |
71:51 | Ca sempr' “Ave María” | mui ben e passo disse; |
72:5 | Ca non póde dela dizer |
72:17 | mente; ca a Déus dẽostou |
73:36 | com' esta, ca ja nunca, enquant' éu viver, |
73:43 | Ca u vermella éra, tan branca a fez |
74:13 | ca tu sempre mal fazes, e do ben non |
74:37 | e viron o démo mais negro ca pez |
75 | Como Santa María fez veer ao clérigo que éra mellor pobreza con homildade ca requeza mal gãada con orgullo e con sobervia. |
75:20 | mui mais se pagava desto | ca de seer ben herdada. |
75:27 | gran péça de séus dinneiros, | ca el por al non catava, |
75:31 | ca de quant' aquí nos dérdes | vos dará Déus por un cento, |
75:35 | ca séu marido guarría, | e que folgá-lo leixasse, |
75:45 | Diss' el entôn: “Vai-te lógo, | ca ben vees com' éu fico |
75:56 | ca non hei quen me comungue | e sõo desamparada.” |
75:84 | con sas mãos e dissésse: | “Mia culpa, ca fui errada.” |
75:97 | E ao crérig' ar disse: | “Ide-vos, ca ben fezéstes, |
75:99 | e, par Déus, mellor consello | ca o capelán tevéstes, |
75:110 | ao reino de méu Fillo, | ca non há ren que che diga |
75:111 | que te lógu' en el non colla, | ca el dereito joíga.” |
75:120 | ca viu de grandes dïabos | a casa toda cercada. |
75:122 | muit' espantosos e feos, | e negros mui más ca móra, |
75:123 | dizendo: “Sal acá, alma, | ca ja tempo é e hóra |
77:23 | será agora per min. Ca en aquele día |
79:24 | ca lles non convên.” |
82:26 | me, ca de gran medo hei end' éu assaz.” |
84 | Como Santa María resuscitou a mollér do cavaleiro, que se matara porque lle disse o cavaleiro que amava mais outra ca ela; e dizía-lle por Santa María. |
85:12 | que lles esterlĩis désse, ca non pipïões. |
85:26 | ca éu sõo a que tu e todos téus parentes |
86:21 | menguass' ant' o mar, ca en outra sazôn |
86:28 | ca o mar de todas partes a cobriu; |
87:26 | nome; ca tanto sei del ja |
87:40 | ca ben o merecía. |
88:33 | ca non há tan arrizado |
88:56 | ca non fora avondado |
89:11 | Ca o prazo chegado |
89:19 | que éra mais mórta ca viva, |
91:27 | Ca os nembros lles caían, |
91:47 | ca ela sempre ven quando |
92:3 | Ca de dar lum' há gran poder |
92:32 | ca assí quér Nóstro Sennor, |
92:38 | ca non mentiu nen mentirá |
94:42 | mais ca si sabía, |
94:59 | ca en séu logar entrou |
95:13 | ca a sa mui gran mercee nunca é falida |
95:25 | ca ele os convidava e os recebía, |
95:38 | ca lles non valeu bon vento quant' é ũa palla, |
96 | Como Santa María guardou a alma dun hóme bõo que se non perdesse, ca o havían escabeçado ladrões, e fez que se juntassen o córpo e a tésta e se maenfestasse. |
96:53 | ca bẽes aquí vós me veeredes |
99:30 | ca lle-lo non quis sofrer |
99:38 | ca esto foi ben provado |
100:5 | Ca veer | faze-los errados |
100:17 | ca Déus a ti a |
100:22 | mais ca ren | pera Paraíso |
101:9 | ca pela boca ja non |
103:23 | e diz: “éu daquí ir-me quéro, | ca hoi mais comer querrá |
103:39 | mais d' outra cousa que seja? | Ca, par Déus, gran dereit' é, |
104:34 | ca lle viron pelas toucas | sangue vermello correr. |
105:20 | ca por aquesto te me vin mostrar.” |
105:32 | ca Santa María mio fez jurar, |
105:51 | ca lle déu con un cuitél' a engano |
105:53 | de o dizer; ca tanto foi sen guisa, |
105:74 | ca a teta déstra lle foi queimar. |
105:75 | E metêrona mais mórta ca viva |
105:80 | Ca en lugar de me dereito dar, |
105:89 | E léva-t' ên, ca des hoi mais és sãa, |
106:50 | ca atal éra séu sen; |
107:22 | val a mi, ca mestér m' há. |
108:22 | ca o que térra e mar |
108:29 | ca o que foi ensserrar |
108:57 | ca atal o gẽerar |
109:5 | ca per ela perderon séu poder |
109:29 | non fillavan. Diss' un démo: “Ca méus |
109:32 | ca sodes todos nóssos sen al; |
110:7 | Ca tantos son os bẽes de Santa María, |
111:24 | ca o barco foi tornado |
112:15 | Ca houvéra tal tormenta |
112:19 | Ca o masto foi britado |
112:24 | ca viron a nave chẽa |
112:28 | ca a nav' éra abérta; |
114:8 | mais ca ren, e sempre o acomendava |
114:11 | E mestér lle foi, ca un día acharon- |
114:14 | ca lle déron cólbes mui descomũaes. |
114:26 | ca xe sóe ela a fazer de taes |
114:33 | ca ja são éra, e que o catasse; |
115:34 | ca sen érr' a |
115:74 | ca soubésse |
115:81 | brites, ca quen quebranta |
115:100 | por que o mui mais ca pez |
115:126 | Ca d' atanto soon fis |
115:146 | ca un sant' hóm' i está |
115:159 | o moço, ca trezentas |
115:190 | ca, per com' éu apres' hei, |
115:255 | me, ca tempo sería.” |
115:274 | ca sabían |
116:39 | ca éu taes alá vi |
117:13 | mais ca en outro día, tant' éra atrevuda; |
117:30 | aos coitados, ca desto muit' end' é tẽuda. |
118:19 | miragres móstre por ti, ca sei ben |
118:21 | pois faça esto por ti, ca ben ten |
119 | Como Santa María tolleu un joíz aos dïáboos que o levavan e tornó-o a sa casa e disse-lle que se mẽefestasse, ca outro día havía de morrer. |
119:10 | e grandes dões fillava, ca non dos mïúdos. |
119:38 | ca os séus non quér ela que sejan cofondudos. |
119:39 | Ca pero el de justiça mui pouca fezéra, |
119:47 | Ca sabe que mais dun día non será ta vida; |
120:3 | Ca sen ela Déus non haverán |
120:11 | Ca en ela sempre acharán |
121:25 | ca alí u eles ían | polo matar de randôn, |
121:32 | que est' hóme nós matemos, | ca x' éste dos sérvos séus.” |
121:34 | amigos, que nos vaamos; | ca muit' é descomunal |
121:36 | que veemos cabo dele | mais béla ca nulla flor, |
122:24 | ca de dóo a matar-se cuidou; |
122:40 | daquesta pórta, ca de cérto sei |
123:3 | Ca que quér que seja daquesta Sennor |
123:13 | ca un pouqu' enante todo se torceu |
123:42 | ca salvo será sempr' o con que tevér.” |
124:21 | ca éu sempr' en ti fïando | receb' aquesta paixôn.” |
124:34 | ca esse día rapara | sa barva en Alcalá |
125:20 | podo i acabar nada, | ca oír nono quería. |
125:27 | mais nada non adobaron, | ca a Madre do Salvador |
125:31 | ca tan muito é guardada | da Virgen Madr' esperital, |
125:32 | que o que a enganasse | mui mais ca nós sabería.” |
125:47 | ca o démo, de mal chẽo, | en tal guisa a encendeu |
125:70 | e disso-ll': “Aquí que fazes? | ca ja tu non éras dos méus |
126:7 | Ca a saeta ll' entrara assí |
126:14 | ca Déus non llo quería consentir |
126:29 | que a loaron, ca en ela jaz |
130:3 | Ca ela faz todo ben entender, |
132:10 | Ca toda a fremosura |
132:34 | foi el, ca vinnas e hórtos |
132:49 | ca de chão lle disséron |
132:99 | ca os méus? Porquê feziste, |
132:122 | Ca pero a gran beldade |
134:32 | ca méu Fillo o quér, Rei da Majestade.” |
134:44 | ca non cabían dentr' end' a meadade. |
134:56 | ca ja são sodes desta gafidade.” |
135:33 | Ca o padre del fez ir |
135:68 | ca lóg' ambo-los prendeu |
135:73 | i, ca lóg' adormeceu. |
135:80 | ca à Virgen dei en don |
135:101 | do séu non filles, ca sól |
136:30 | com' ant' éra, ca non quis Déus por sinificança. |
137:7 | Ca pero muito fïava en Santa María |
137:19 | Ca macar el prometía que nunca tornasse |
137:27 | Ca pois viu que do pecado nunca pẽedença |
137:39 | ca pero que gran sabor houvésse de querê-lo, |
137:42 | ca de salvar os séus sempre é mui sabedeira. |
138:3 | Ca o que a de voontade rogar |
138:51 | ca estas tetas lo crïaron tan ben |
140:6 | mui mais ca cen mil vegadas. |
142:11 | Ca pero a garça muito montou, |
142:16 | ca o río corría de poder, |
142:27 | tornar, ca havía mui gran sabor |
142:31 | Ca a força d' agua assí o pres |
142:37 | ca non querrá a Madr' esperital |
142:41 | ca non querría aquela que sé |
142:43 | E assí foi; ca lógo sen mentir |
144:15 | ca non quería per ren falecer. |
144:18 | que non oísse, ca todo séu sen |
144:39 | por el, ca lógo lle vẽo valer. |
145:39 | fillade-o lógo, ca éu ir-me quéro.” |
146:15 | ben sabía ca si querer, |
146:16 | ca el éra mantẽedor |
146:62 | o levassen. “Ca”, diss' el, “sei |
146:67 | Quand' o oiu, mui mais ca pez |
146:87 | ca ben sei que poder end' hás |
147:26 | ca tu end' és poderosa |
148:20 | sa camisa vestida, | ca armar non s' uviara; |
149:48 | ou bever de séu sangue, | ca non é apostura.” |
151:25 | ca ll' aposéran un furto | lenguas maas mentireiras, |
151:29 | ca u el ant' os abades | non dúas vezes senlleiras |
151:31 | Ca enquant' el os gẽollos | ficav' e “Ave María” | dizía mui simpremente |
152:13 | ca a alma conssellava | que fezésse dest' emenda, |
152:23 | Ca ves, esta escudéla | móstra-ti que és fremoso |
153:24 | ca éu non m' irei daquên, |
154:25 | ca viían fresc' o sángui | e caent', e ben cuidavan |
155:7 | Ca séu Fillo faz por ela | mais que por null' outra ren; |
155:18 | nen esmólna non faredes?” | “Non, ca non tenno que dar.” |
156:18 | ca non podía pedir |
157:7 | Ca u eles lle compraron | mui ben quanto lles vendeu, |
157:10 | i de bon queijo rezente, | ca est' éra en verão. |
157:15 | Ca u meteu un cuitélo | no feijóo por provar |
157:18 | ca lle passou as queixadas | mais dun palm' e ũa mão. |
157:26 | tirou-ll' un prést' o cuitélo, | ca non ja celorgïão. |
158:21 | ca o non guïou a Virgen | per carreira pedragosa |
159:16 | na ola, ca tantos éran; | mais poi-las foron tirar, |
161:10 | ca outr' haver non havía | no mundo, nen outr' herdade. |
162:3 | Ca en honrrá-las dereit' é |
163:9 | e lógo perdeu a fala, | ca Déus houve del despeito, |
164:33 | quanto ll' o feito pesara, | ca nunca ll' esclareceu |
165:2 | contra o poder da Virgen, | ca x' é tod' espirital. |
165:33 | ca pois se chegou a ela, | tal gente lle semellou |
165:46 | ca chus brancos son e craros | que é néve nen cristal.” |
167:5 | ca un fillo que havía, | que crïava, mui viçoso, |
167:15 | Ca éu levarei méu fillo | a Salas desta vegada |
167:26 | ca a sa mui gran vertude | passa per toda sabença. |
167:28 | ca ja tres días havía | que o fillo mórt' houvéra; |
169:16 | e de mal os guardava; | ca o que ela filla |
169:36 | me foi, ca éra toda | de nóvo pintadilla. |
169:40 | ca os que Marïame | desama, mal os trilla.” |
169:48 | ca os que mal quér ela, | ben assí os eixilla. |
169:51 | ca a conquereu ela | e demais conquerrá |
170:7 | Ca, en qual guisa podemos loar |
170:13 | ca ũus faz salvar, outros perdôn |
170:21 | ben dos séus bẽes, ca de cérto sei |
171:29 | Ca a madre, que o trager |
171:54 | aa Virgen. “Ca recebí”, |
172:7 | Ca houve tan gran tormenta, | que o masto foi britado |
172:14 | ca fez quedar a tormento | lógo, sen outros vagares. |
173:21 | ca sempr' ela nos acórre | enas coitas que havemos, |
173:22 | ca a sa gran lealdade | passa todas lealdades. |
174:18 | que disséra lle parcisse, | ca el éra séu sergente. |
174:26 | ca dereito de si grande | dá aquel que se desmente; |
175:24 | ca viron vĩir o baile | con séus hómẽes armados |
175:40 | padre, e non vos matedes, | ca de cérto vivo sõo; |
176:16 | “Léva-te, ca ja és sólto, | e daquí lógo te sal.” |
176:19 | E disse-lle: “Vai, non temas, | ca per ren non te verá |
176:21 | ca ir-te pódes en salvo | atá que chegues alá |
177:3 | Ca pois ela enos céos | sé con Déus e sa Madr' é, |
177:19 | que lle séus ollos tornasse, | ca ben fïava por Déus |
177:21 | Diss' ele: “Ca éu ben cuido | aínda veer destes méus, |
178:22 | ca éu a dei ja a Salas, | e ben tenno que me valla.” |
178:26 | ca tant' é aquesto como | non lle dares nemigalla.” |
179:3 | Ca de séu Fill' há sabuda |
179:14 | ca sa física non fal. |
179:22 | levar, ca d' i natural |
179:27 | Ca mentr' a missa cantavan |
180:6 | seer loada, ca Déus lle quis dar |
180:10 | devïamos sempre, ca por nós véla. |
180:11 | Ca Vélla é, segund' a profecía |
180:37 | no preséve, ca haver non podía |
180:39 | senôn sa touca, ca eno logar |
180:48 | atal com' esta, ca Déus foi juntar |
181:7 | havía de quen lla désse; | ca assí com' el cercado |
181:8 | jazía dentr' en Marrócos, | ca o outro ja passado |
182:11 | Ca britava caminnos, |
182:34 | mui mais ca Damïata |
183:19 | Ca fez que nïún pescado | nunca podéron prender |
184:20 | que morreu, ca assí faze | quen non há queno escude. |
185:29 | que o guardasse, ca ele | quería a el guardar, |
185:72 | loores por sa bondade, | ca mui gran dereit' i han, |
186:19 | a ta mollér que amavas mais ca ti, |
186:39 | ca dereit' é”. E, per com' end' aprix éu, |
186:42 | e diss': “Ai, Sennor, val-me, ca mestér m' há, |
186:44 | ca en maior coita nunca foi mollér; |
187:37 | ca muito mais ca esto por ela nos faría.” |
189:4 | a Salas sóo senlleiro, | ca muit' ele confïava | na Virgen Santa María; |
189:8 | pero non fugiu ant' ela, | ca med' houve se fogisse | que sería acalçado; |
189:15 | Ca o poçôn saltou dela | e feriu-o eno rosto, | e outrossí fez o bafo |
190:9 | Ca séu poder pouco val, |
191:20 | ca pero caeu mui d' alte, | non foi mórta nen ferida, |
192:39 | con el, ca tevéra |
192:114 | ca connosco ben,” |
192:118 | ca non son certãos |
193:18 | ca o que en ela fía, | en sa mercee non érra. |
193:32 | ca tiínnan que mórt' éra; | mais pois lo ben connoceron |
194:13 | E esto fez el de grado, | ca xo havía por manna, |
194:14 | ca en fazer maos feitos | non vos éra vagaroso; |
194:26 | ca el diss' a grandes vózes: | “Madre do Rei pïadoso, |
195:46 | ca non por esposa. |
195:61 | ca sempr' éu guardara, |
195:87 | lle seja, ca, mia promessa, |
195:110 | ca ja é na vida |
195:118 | ca ben i mataron |
195:170 | ca maravillosa |
196:22 | ca, par Déus, mellor fegura | lle foi i apareçuda. |
196:23 | Ca u el achar cuidava | un démo que aorasse |
196:38 | ca tal com' esta aquela | é que m' houv' apareçuda.” |
196:41 | e quebrantou as omages, | ca non quis usar en vão |
196:46 | hóme contar non podía, | ca sempre en ben estuda. |
197:5 | Ca se el algún poder há | de os hómees matar |
197:17 | Ca tan fórte o fillava | o démo, com' aprendí, |
197:24 | ca tenno que o terredes | por conssello mui leal: |
198:23 | Ca non foi neũu deles | que non tevésse ferida, |
198:24 | mas sól non tangeu en carne, | ca non quis a mui comprida |
198:25 | Reínna Santa María; | ca ela nunca obrida |
199:3 | Ca se Déus sofr' ao démo | que polos nóssos pecados |
199:15 | Ca u meteu a agulla | na boqu' e enderençando |
199:18 | ca os que o démo sérven | han del taes galardões. |
199:31 | que fezésse por sacá-la; | ca u jazía dormindo, |
200:3 | Ca, ontr' os que hoge nados |
200:7 | Ca a mi de bõa gente |
200:23 | Ca mi fez de bõa térra |
201:29 | e non morreu do cólbe, | ca non foi a dereito, |
201:30 | pero caeu en térra, | ca mui mal lle doía. |
201:50 | perdõar-ch-á méu Fillo, | ca éu t' ajudaría.” |
202:15 | Ca ela éra ben feita | de sa loor e de Déus |
203:5 | ca vos direi un miragre | que quis pouqu' i há mostrar |
204:8 | ca con ele preegava | o ben de Nóstro Sennor; |
204:11 | Ca el éra tan coitado | que non havía en si |
205:3 | Ca aquestas dúas cousas | fazen mui compridamente |
205:29 | ũa moura con séu fillo, | que mui mais ca si amava, |
206:12 | mentes enas sas feituras, | ca o démo o venceu; |
206:19 | des que me beijou a mão, | ca de mi parte non sei; |
207:8 | ca si, e un cavaleiro | matou-llo. E con pesar |
208:3 | Ca assí como dos céos | deceu e que foi fillar |
208:24 | “Abellas, comed' aquesto, | ca éu o vinno beví; |
209:15 | Ca ũa door me fillou i atal |
209:26 | ca tenno ben que de méu mal lle despraz. |
210:21 | amar e honrrar muito, | ca per que nos salvemos |
211:19 | Ca viron o ciro pasqual queimado |
212:38 | ca non acharía hóme | que llo podéss' entender. |
213:5 | ca sempre dos que a chaman | é amparanç' e escudo; |
213:13 | ca ela mui mais a outros | ca non a ele amava, |
213:33 | ca todos mui mal juigados | a ela van por conórto, |
213:34 | ca en todo-los séus feitos | sempr' é mui dereitureira. |
213:46 | mas veer nono podéron, | ca non quis a josticeira |
213:54 | ca nunca éu vos fiz tórto, | sabe-o tod' esta beira.” |
213:57 | ca éu non hei nulla culpa | daquelo que m' apõedes.” |
213:66 | ca ficou todo britado | dos pées tro ena moleira. |
213:77 | mercee e por sa Madre, | ca ben de cérto sabían |
214:3 | Ca se Déus déu aas gentes | jógos pera alegría |
214:42 | ca per ti a hei cobrada | e por ta gran pïadade.” |
216:20 | ca éra día da Virgen, | a que quería servir |
216:38 | ca te tóllo que non póssas | ja mais fazer-lle pesar.” |
216:42 | e o que vos déu leixade, | ca vos non póde prestar.” |
217:3 | Ca, par Déus, muit' é ousado | o que está en mortal |
217:18 | ca sofrer nono quería | a Madre do Salvador. |
218:19 | Ca dũa parte viían | sa grand' enfermedade, |
218:31 | ca tevéron que éra | logar pera leixá-lo |
218:34 | ca de o mais levaren | sól non foron ousados, |
219:5 | ca a ũa nos dá vida | e a outra perdiçôn. |
219:33 | ca de guisa o tornara | negro a que nos mantên, |
219:37 | porên mercee te peço | que me perdões, ca sei |
219:40 | ca por ti muitos perdõa | e faz-lles que sejan séus. |
220:3 | Ca muito é gran dereito, | quen d' ángeos é servida |
220:5 | que sempre a loemos; | ca de loor comprida |
221:2 | ca enas mui grandes coitas | ela os acórr' e guía. |
221:3 | Ca muito a amar deven, | porque Déus nóssa figura |
221:6 | e Rei nome de Déus éste, | ca el reina todavía. |
221:18 | e houv' end' a maior parte, | ca todo ben merecía. |
221:29 | ca ben creo que a Virgen | lle dé vida e saúde.” |
221:34 | ben come se fosse mórto, | ca atal door havía. |
221:35 | Ca dormir nunca podía | nen comía nemigalla, |
221:37 | ca a mórte ja vencera | sa vida sen gran baralla. |
222:3 | Ca ela troux' en séu ventre | vida e luz verdadeira, |
223:3 | Ca ela poder há de saúde dar |
223:14 | alá o levaron, ca muit' ameúde |
224:23 | Ca u pariu sa mollér, | naceu-ll' entôn ũa filla |
224:25 | ca o braço lle saiu | ontr' o córp' e a verilla |
225:30 | ou me tolless' esta coita, | ca ben é ên poderoso.” |
226:37 | morrían de fóra, ca poder end' há |
226:43 | Ca día de Pasqua, en que resorgir |
226:54 | ca esta nos céos nos fará entrar. |
227:29 | que dele s' amerceasse, | ca por ela tan astroso |
228:18 | ca o fezo lógo são, | sen door e sen maldade. |
231:9 | foi, ca ben alí mostrado |
231:27 | Ca macar s' i ajuntava |
232:3 | Ca enas enfermidades | há ela poder atal, |
232:22 | “Façan-m' un açor daquesta, | ca o quér' ir oferer |
232:23 | aa Virgen grorïosa | de Vila-Sirga, ca sei |
232:30 | por que méu açor non pérça, | ca ben o pódes fazer.” |
233:12 | ca tragía bon cavalo | que o deles alongava; |
233:34 | e afastaron-s' afóra, | ca foron muit' espantados. |
233:35 | Ca ben viron que aqueles | que o ajudar vẽéran, |
234:3 | Ca macar é mui gran cousa | de fazer mudo falar |
234:5 | é de perdõar pecados; | ca se de Déus non gannar |
234:13 | que tiínn' aquela térra, | ca ric-hóm' éra del Rei, |
235:22 | nulla cousa, ca séu feito | destes é mui desleal. |
235:25 | ca méu Fillo Jesú-Cristo | sabor há de se servir, |
235:27 | Tod' aquesto fez a Virgen, | ca deles ben o vingou; |
235:47 | Ca os mais dos ricos-hómes | se juraron, per com' éu |
235:50 | ca Déus lo alçou na cima | e eles baixou no val. |
235:54 | ca Déus desfez o séu feito, | com' agua desfaz o sal. |
235:75 | E ar foi-o conortando, | ca maltreit' éra assaz, |
236:22 | dizendo: “Non hajas medo, | ca éu te venn' ajudar.” |
237:26 | e foi missa oír entôn, | ca tal costum' houvéra |
237:35 | que non seja, ca sábad' é, | sequér a un moógo, |
237:64 | que lle diss' entôn: “Erge-t' ên, | ca de pran éu t' ajudo.” |
237:68 | ca serás salva porque é | ja o démo batudo.” |
237:77 | Chegou-s' o cavaleir' entôn, | ca andava aginna, |
237:85 | Ca porque a muito chamei | u m' assí degolaron |
238:20 | e que o da Virgen fora | chufa, ca non outra ren. |
238:52 | ca assí ir devería | quen quér que foss' escarnir |
239:15 | ca éu non tenno vóss' haver |
239:31 | ca o queixo lle derribou |
239:43 | ca outra door lo ferir |
239:49 | ca a alma mi quér saír |
239:51 | mi consello, ca fiz gran mal, |
239:52 | ca jurei come desleal |
240:2 | Santa María, ca dereit' i han |
240:5 | ca pois que pécan per séu mao sen, |
240:8 | os séus feitos, ca outro ben non hei; |
240:16 | ca u a chaman sempr' ela i val, |
240:24 | ca muito ben nos fez sempr' e fará, |
240:28 | ca ela péd' a séu Fillo perdôn |
240:35 | ena loar, ca Déus non lle fez par; |
240:39 | ena loar, ca u Nóstro Sennor |
241:32 | fez o prazer en dóo | tornar, ca lle prazía. |
241:53 | sennor, dá-me méu fillo, | ca ben pódes fazê-lo, |
241:54 | ca de punnar i muito | non hás, senôn querê-lo; |
241:75 | e nós assí façamos, | ca ben sei cèrtamente |
242:4 | ca Déus lle déu tal vertude | que sobre natura é; |
245:3 | Ca pola nóssa saúde | prendeu dela carne Déus, |
245:37 | e o córpo con feridas | ja chus negr' éra ca pez, |
245:42 | ca mais non soon atrevudo | de dar, par Nóstro Sennor.” |
245:85 | e maravillados éran, | ca solamente un mur |
245:99 | Ca ben lles diss' o convento | a todos que a que sól |
247:22 | e des hoi mais penssa dela, | ca de mi sól un bocado |
248:3 | Ca u a nóssa natura | quér obrar mais mal ca ben, |
248:17 | ca mover non se podéron, | nen un ao outro ir; |
249:21 | ca pero que da cabeça | sôbelos cantos topou, |
251:9 | haver, ca lle morrían; | e prometeu porên |
251:81 | e porende me quéro | ir con el, ca temp' é.” |
252:22 | ca o que o démo mete | en férros, ela desférra. |
253:3 | Ca pola sa homildade | é ela lum' e espello |
253:9 | que nos perdôn os pecados, | ca x' é nóssa avogada. |
253:18 | pora ir a Santïago, | ca lle mandou séu abade. |
254:10 | andaron riba dun río, | ca éra logar viçoso, |
254:25 | ca se por esto non fosse, | porque vós desemparastes |
255:27 | ca mao preço |
255:30 | ca non fezéran eles feit' atal |
255:33 | ca mantenente |
255:64 | ca muito fazía ben séu mestér. |
255:97 | ca viu a chama |
255:104 | ca a Virgen, a que fez oraçôn, |
256:5 | ca m' estava éu deante | e todo vi e oí, |
256:13 | non vistes do que foi ela; | ca pero de Monpislér |
256:16 | ca d' haver ela séu fillo | estava ena sazôn; |
256:23 | ca pois éu a sa fegura | vir, atal creença hei |
256:26 | as sas mãos e os pées, | ca mui gran pról me terrá.” |
257:18 | ca o dano das sas cousas mui ben se sacude. |
258:8 | e ũa mollér mui bõa, | que amava mais ca si |
259:7 | Ca pero se sabían muit' amar, |
259:11 | Ca lles vẽo en sonnos e assí |
259:22 | façades, ca vos non hei de falir.” |
259:33 | ca o fógo no pé lle começou |
261:20 | connocê-o, ca Déus llo quis guisar. |
261:32 | o podésse; ca viu gran lum' entrar |
261:61 | se foi muito, ca Déus lle fez veer |
261:76 | ca tal feito non lle quis asconder. |
263:5 | Ca ela sempr' a nós dá(a) | que façamos o mellor |
263:23 | Diss' ela: “Fas ũa missa | cantar, ca de cérto sei |
264:5 | de rogar a séu Fillo, | ca sempre por nós óra |
264:11 | Ca os mouros vẽéron | cercá-la con gran brío |
264:38 | nen creen no téu Fillo, | ca mestér nos sería.” |
265:57 | poi-las achassen, ca nunca mur con mur |
265:62 | lonj' ũa d' outra, ca ajuntadas non.” |
265:67 | Ca as cartas dizían: “Aos dalá, |
265:79 | fez, ca destas lêteras soon ben fis |
265:96 | non dou pela chaga, ca non dól nen cóz. |
265:99 | que me dé mia mão, ca éu nunca fix |
266:19 | miragre! ca tan espessa | siía a gent' alí |
267:3 | Ca per ela foi a mórte destroída |
267:20 | de coraçôn, disse ca en romaría |
267:45 | eno nósso ben; ca pero que nos tenta |
267:58 | val-me, Sennor, ca muit' and' atormentado.” |
267:64 | ca tornou o mar mansso de qual ant' éra. |
268:3 | Ca o que gran confïança | en ela houvér, sen falla |
268:22 | ca todo-los pecadores | en ti esperanç' havemos. |
268:26 | ca nós vida e saúde | todos de ti atendemos.” |
268:34 | ca todo-los pecadores | coitados a ti acorremos; |
268:38 | ca muit' aginna o pódes | fazer, como nós creemos.” |
268:42 | de quantos nembros havía | mais tóste ca vos dizemos. |
269:23 | Ca eno leito jazendo | aginna se foi erger |
271:19 | ca como quér que ben crean | en Déus os de Portogal, |
271:40 | ca nas cuitas deste mundo | acorrê-lo-á mui ben |
272:14 | dos Céos, ca ben cuidava | por ela perdôn gãar. |
272:36 | que a Déus por el rogasse, | ca nunca ja per mollér |
272:40 | ca en mudar-s' a omagen | por ti, mostrou-te que ben |
273:24 | e porên buscade fíos, | amigos, ca éu agulla |
273:38 | e mais lágrimas choraron | ca chẽo un gran botello. |
274:10 | lle meteu que se saísse | da orden, ca ben sería. |
274:33 | e tórna-t' a túa orden, | ca mui cedo ch' haverá |
274:34 | mestér de t' alá tornares, | ca éu téu mal non querría. |
274:37 | e a esto para mentes, | ca éu ant' a ti verrei |
274:50 | ca saïrás cras do mundo, | e prend' ên grand' alegría.” |
275:17 | que os guarisse a Virgen, ca ja non |
275:28 | “Soltade-me, ca ja éu ravia non hei, |
275:29 | ca vejo Santa María, e ben sei |
275:32 | ca a Virgen, que sempr' acórr' aos séus, |
275:36 | e eigreja, ca lógo se ben sentiu |
276:28 | Ca de guisa ferid' é |
276:32 | ca |
276:34 | ca non é pera fóle |
277:10 | d' achar un cérvo no monte, | mui mais grósso ca de bren, |
277:14 | ca de tod' outra vïanda | eles non tiínnan ren. |
277:27 | Ca os que i jajũavan | foron sãos e guaridos, |
277:31 | Ca assí como lles davan | lançadas pelos costados, |
278:5 | u faz ameúde muitos, | que son mais doces ca mél, |
278:38 | ca non quis Santa María | eno sãar detẽer. |
280:2 | ca espell' é de Santa Eigreja. |
280:3 | Ca en ela os santos se catan, |
281:18 | ca tu, e fez méu mandado, | e fiz-llo todo cobrar. |
281:22 | mui mais ca o que perdische.” | E el foi-llo outorgar. |
281:48 | ca a súa magestade | vos chamou, que aquí sé.” |
281:51 | Ca éu fiz tan mao feito, | que nunca viu hóme quen |
281:53 | ca porque póbre tornara, | vassalo tornei porên |
281:65 | E déu-ll' entôn por herdade | mui mais ca houvéran séus |
282:3 | Ca muito é gran vertude | e pïadad' e mercee |
282:5 | ca estando con séu Fillo, | todo sab' e todo vee, |
282:11 | Est' havía un séu fillo | que amava mais ca si; |
282:23 | Diss' el: “Non, ca en saendo | chamei a Madre de Déus, |
282:25 | ca se aquesto non fosse, | juro-vos, par San Matéus, |
283:3 | Ca sobervia non dev' haver |
283:8 | ca d' outra guisa non querría |
284:11 | Ca ante que morresse | un sinal lle mostrou |
284:33 | ca tu de pïadade | madr' és; porend' aquí |
285:41 | saír, ca viía |
285:65 | ca éu non sería |
285:78 | a fez sennor de sa herdade, mais ca ll' el disséra. |
286:3 | Ca, sen que lles dá sa graça | con que póssan fazer ben, |
286:18 | ca pois se sentiu maltreito | non quis mais alá jazer. |
286:24 | me dá, se te praz, dereito, | ca son ẽemigos téus |
287:17 | aa ermida de Scala | per mar, ca per térra non, |
287:28 | e deitou-a no mar lógo, | ca lle quería gran mal; |
287:35 | que hoi mais comigo sejas: | ca a Virgen me guariu |
287:38 | ca non quis que i morresse; | bẽeita seja, amên.” |
288:26 | que a sa gran fremosura | mais ca o sól esprandece.” |
288:34 | do gran ben do paraíso, | ca a eles pertẽece. |
290:6 | ca Déus non fez outra tal, nen fará. |
290:10 | ca pois gualardõado lle será. |
290:19 | ca, pois que deste mundo se partir, |
290:24 | ca por aquest' o de Déus haverá. |
291:2 | ca u houvér maior coita, | valer-ll-á se a chamar. |
291:3 | Ca loada de tod' hóme | devía sempr' a seer, |
291:5 | ca lle póde nas sas coitas | tóste conssello põer; |
291:11 | dos parentes da manceba | e das justiças, ca non |
291:42 | hóme, ca se me servires, | sempre i pódes gãar.” |
292:20 | ca el sempre a servía | e a sabía loar; |
292:35 | Ca o achou tod' enteiro | e a sa madre, ca Déus |
292:36 | non quis que se desfezéssen, | ca ambos éran ben séus |
292:50 | que o ten por mui mais nóbre | ca se fosse de cristal. |
292:55 | Ca o bon Rei Don Fernando | se foi mostrar en vijôn |
292:61 | ta María u a minna | está, ca non é de pran |
292:64 | ca dela tiv' éu o reino | e de séu Fillo mui bél, |
292:76 | ca éu fix aquesta óbra | toda e est' anél séu |
293:3 | Ca, segund' escrit' achamos, | Déus a fegura de si |
293:4 | fez o hóme, e porende | dev' amar mui mais ca si |
294:26 | ca os ángeos que éran | ant' ela foron presentes |
294:34 | mui mais ca ante non éra | de todas aquelas gentes. |
295:17 | e faz i mui gran dereito; | ca según diz San Matéus |
295:37 | beijarei pées e mãos, | ca ta vertude m' aduz |
296:3 | Ca servir nona póde | ben quena non amar, |
296:14 | pedía que lle désse, | ca ll' éra mui mestér, |
296:21 | e éu dizer-cho quéro | ca méu Fill', u el sé, |
297:15 | Ca ben com' a cousa viva | recebe por asperança |
297:34 | ca non vee ben dos ollos, | mas pelo toutiço vee. |
297:39 | Tod' aquest' assí avẽo: | ca sempre fez sa fazenda |
297:40 | mui mal aquel frade falsso, | ca foi louco sen contenda |
298:52 | ao démo mao, negro chus ca pez, |
299:19 | que trages, ca fazes i gran folía |
299:21 | al Rei e dá-lla, ca me prazería |
299:41 | que lla déssedes, ca el sabería |
300:5 | Ca ben deve razõada |
300:19 | ca tẽemos |
300:26 | devemos, ca nos razõa |
300:52 | ca felões |
301:7 | Ca el en mui grandes férros | e en cadẽas jazía |
301:8 | pres' en Carrôn, ca fezéra | por que a morrer devía; |
302:14 | ca non quis Santa María, | que é con Déus nas altezas, |
302:19 | Tod' aquest' assí foi feito, | ca o quis a verdadeira |
303:2 | ca nóss' esforç' é nos medos | e nas coitas amparança. |
303:13 | e castigava-a ende, | ca maior ben lle quería |
303:14 | ca si nen a outra cousa. | E porende, sen dultança, |
304:10 | móstra Déus no que é dela: | Ca non pód' i arder lume |
304:12 | ca macar ard' ant' os outros | de linaça, sól penssado |
304:15 | Ca o próvan ameúde | cavaleiros, lavradores, |
304:17 | ca pero i acenderon | outros óios ardedores, |
304:20 | d' outr' óio alí queimaren, | ca saen por denodados |
305:2 | ca per ela guaannamos | de Déus mui grandes perdões. |
305:29 | El disse: “Fazê-lo quéro | sobre pennor, ca na térra |
305:38 | per ren, ca el non amava | trüães nen arlotões. |
306:5 | óra, muit' é de mal siso; | ca as óbras de Déus non |
306:28 | ca vedes que ten a cinta | como mollér prenne ten |
308:16 | mui mais ca d' hidropisía | nen por razôn d' emprennar, |
308:27 | A primeira foi tan grande, | ca as foron mesurar, |
309:30 | ca alí quér o méu Fillo | Jesú-Crist', e Déus séu Padre.” |
310:3 | de nós, ca no mundo nada |
310:5 | Ca sempre santivigada |
310:10 | ca sempre fez bõa vida, |
311:3 | Ca se en fazer serviço | a un bon hóme pról ten, |
311:6 | ca descre' en Déus, séu Fillo, | e en ela que Madr' é. |
311:22 | o fez lógo mantenente; | ca do corisc' assí é |
311:32 | des i que o soterrassen, | ca tal éra come pez |
311:38 | nunca averrá aquesto, | ca o méu na arca é.” |
311:41 | “Mentes a guisa de mao, | ca mia alm' a perdiçôn |
311:46 | de ren que por ela faça, | ca mui ben empregad' é.” |
311:50 | ca é nóssa avogada, | des i padrõa da fé. |
312:3 | Ca muit' é cousa sen guisa | de fazeren avolezas |
312:6 | e pïadad' e mercee | ca judéu dar a usura. |
313:3 | Ca razôn grand' e dereito | é de mais tóste prestar |
313:4 | sa graça ca d' outro santo, | pois que Déus quiso fillar |
313:14 | ca éu de loar séus feitos | hei sabor e gran prazer. |
313:38 | ca a sa vertude santa | no-nos há de falecer.” |
313:46 | ca sen ti no-nos podemos | desta coita defender. |
313:49 | acórre-nos, Virgen santa, | ca non cuidamos a cras |
314:41 | que séu lume lle tornasse, | ca: “Muitas vezes avên |
314:44 | e móstr' aquí ta vertude, | ca el e éu somos téus, |
315:9 | que havía pequeno, | que mais ca si amava, |
315:12 | Ca aquela mesquinna | foi, en com' aprendemos, |
315:28 | de coovr' ou d' aranna, | ca sól seer tal preito, |
315:34 | ca Déus i mostraría | miragre sinaado. |
316:6 | ca per ele saberedes | Santa María guardar |
316:12 | que sas cantigas fazía | d' escarnno mais ca d' amor, |
316:21 | ca alí mostrava ela | muitos dos miragres séus |
316:39 | de gran prazer que havía, | ca aquest' avĩir sól |
316:41 | fui de que trobei por outra | dona, ca niũa pról |
316:44 | trobe nen cantares faça | hoi mais, ca non mi há mestér; |
317:21 | ca foi-ll' escapar |
317:30 | Madre de Déus, ca mestér nos sería.” |
319:3 | Ca tan muitas graças déu e pïadades |
319:31 | por ela, ca outro fillo non havían. |
319:33 | a Terena, ca ja per al non sabían |
319:42 | ca mui ben a pódes dar, Virgen fremosa.” |
319:50 | que a deslïassen, ca a merceosa |
319:56 | ca ja sãa soon pola pïadade |
319:57 | de Santa María; ca da sa bondade, |
321:3 | Ca o que física manda | fazer por haver saúde |
321:22 | est' al Rei e lla levasse, | ca pera el conviínna. |
321:35 | Ca dizedes que vertude | hei, dizedes neicidade; |
322:3 | Ca nos non acórr' en día | sinaado nen en hóra, |
322:15 | Ca el gran comedor éra | e metía os bocados |
322:20 | ca aquel ósso ll' havía | o gorgomel' atapado |
323:3 | Ca ela, que é guardada, | póde guardar sen contenda |
323:31 | Ca lógu' en aquela casa | entrou a Sennor comprida |
323:36 | ond' e como resorgira, | ca por mórto o tevéra; |
324:37 | ca por ti sõo guarido, | ai, Sennor esperital.” |
325:2 | ca assí pelo mar grande | come pela térra guía. |
325:3 | Ca a que nos abr' os braços | e o inférno nos sérra, |
325:13 | con pouco pan e mui mao, | e mui mais mórta ca viva |
325:33 | ca mia alma e méu córpo | todo hei acomendado |
325:38 | deste logar e trei migo, | ca éu te porrei na vía.” |
326:3 | Ca a Sennor que o atán ben dá |
326:6 | ca servindo-a ben havê-lo-á. |
327:8 | ca ũa mollér séu pano | foi dar en ofereçôn |
327:11 | Pouco mais ca ũa vara | o pan' éra, com' oí, |
327:21 | ca os calcannares ambos | pelos lombos os sentiu |
328:3 | Ca se ela quér que seja | o séu nom' e de séu Fillo |
328:13 | e de pescad' e de caça; | ca de todo deleitosa |
328:15 | Ca este logar é pósto | ontr' ambos e dous os mares, |
328:49 | ca a Virgen grorïosa, | Reínna Santa María, |
328:55 | Ca ao alguazil mouro | fezo lógo que falasse |
328:59 | ca entendeu ben que Cádiz | mais tóste pobrad' houvésse; |
329:15 | Ca, según lles déu escrito | Mafomat no Alcorán, |
329:41 | ca mui tóste os crischãos | o fillaron, e está |
331:3 | Ca tant' é a sa vertude | grande daquesta Reínna, |
331:6 | ca a cada door sabe | ela quant' i pertẽece. |
331:11 | Ũa mollér houv' un fillo | que mui mais ca si amava, |
331:34 | que tornou porên sandía; | ca muitas vezes contece |
331:42 | ca u chega sa vertude, | lógo sen dulta guarece. |
332:3 | Ca, macar grand' elemento | foi Déus do fógo fazer |
332:33 | en poder os elementos; | ca nen un non vai nen ven, |
332:35 | que ordinnou que o véo | delgado mais ca cendal |
333:3 | Ca por esto quis Déus dela | nacer, que dos pecadores |
333:13 | ca éran outrossí tórtos | atrás; e esto crischãos |
333:16 | grandes, mais non lle valía | nada, ca Déus o guardava |
333:22 | ca ela é dos coitados | esforço e luz e vía. |
333:26 | fuste de mi algún tempo, | val, ca mestér me sería.” |
333:39 | Ca des Pascüa i jouve | assí como vos éu digo |
333:49 | ca xe sól ela de taes | feitos fazer ameúde; |
335:32 | que me non moira de fame, | ca non peço pan nen vinno.” |
336:3 | Ca assí com' ele sempre | anda buscando carreiras |
336:26 | lle disse: “Sennor, mercee, | ca en ti a acharemos |
336:42 | que ja mais esto non faças, | ca desto poder havemos.” |
336:46 | tornou mais frío ca néve, | nos miragres lo leemos. |
337:17 | que mui mais ca si amava; | porend' un día lle déu |
338:2 | guarece Santa María, | ca atal é séu costume. |
338:14 | ca non lle fazía cousa | de que houvésse queixume. |
339:3 | Ca acórre en coit' e en pesar |
339:13 | e per térra, ca en logar está |
339:35 | ca per u a nave se foi abrir |
340:6 | Ca Déus que é lum' e día, |
340:31 | ca tu lles móstras a vía |
340:44 | Ca sempre en ti atura |
340:60 | t' éu veer con el, ca sería |
341:14 | ca molléres con maridos | ceosos tal vida fazen. |
341:25 | ca de tal cousa com' esta | non póss' éu haver conórto, |
341:30 | me meterei, ca non sõo | daquelas que esto fazen.” |
341:46 | val-me, ca tu sempre vales | aos que tórto non fazen.” |
341:62 | “perdõa-me, ca perdõa | Déus aos que érro fazen.” |
342:3 | Ca en fegurar as cousas | da fegura que hoj' han |
342:5 | Déus, nen sól filla cuidado | de as fegurar, ca tan |
342:9 | nen outrossí enas érvas, | ca el xe as faz nacer |
343:3 | Ca diz eno Evangeo | dun hóme que non falava, |
343:18 | dizendo ca med' havía | que no fógo a deitasse. |
343:21 | e como sól falar ousas? | Ca agora tal pecado |
343:26 | ca mui gran pavor havía | que o chus non dẽostasse. |
343:35 | Ca, sen que a ten coitada, | faz-lle que diga nemiga |
344:3 | Ca a que éste comprida | de ben e de santidade, |
344:18 | ca daquel logar partir-se | non houvéron atrevença. |
345:15 | Ca os mouros espreitaron | quando el Rei ben seguro |
345:58 | viínna con el fugindo, | ca viía fóg' acender |
345:62 | querría éu mil vegadas | ante ca ele morrer.” |
345:66 | ca se ele ficar vivo, | éu mal non pósso haver.” |
346:10 | ond' o sól, quand' el pres mórte, | tornou mais negro ca móra. |
346:13 | ca o braço ll' inchou tanto, | de que foi mui temerosa |
346:19 | a Déus, s' amercẽou dela; | ca, pois foi ena eigreja |
347:2 | póde resorgir o mórto | de mui mais ca quatro días. |
347:5 | de que fiz cantiga nóva | con son méu, ca non allẽo, |
347:30 | se tu quéres, dá-mio vivo, | ca fazer-o poderías.” |
347:42 | ca os séus miragres dela | non son feitos d' arlotías. |
348:21 | sei ben, ca mui gran tesouro | te darei que ascondudo |
348:22 | jaz so térra, que meteron | i mui peiores ca mouros.” |
348:38 | dos judéus, séus ẽemigos, | a que quér peor ca mouros. |
349:3 | Ca pero é mais que santa, | sempre lle creç' a vertude |
349:17 | E os que aquest' oían | de mais longe ca cen millas |
350:4 | ca mestér é que nos vallas, |
350:5 | ca tu por nós noit' e día |
350:11 | ca tu és razõador |
350:21 | ca tu na coita maior |
350:29 | ca tu nos pódes aginna |
350:34 | ca por nós no mundo nada |
351:18 | houve per força o vinno, | ca del foi grand' o bever. |
351:21 | e porende foi minguando, | ca aquesto sempr' avên: |
352:2 | e grandes, ca há vertude | do mui gran Déus sen mesura. |
352:38 | Ca tornou o açor são | e a el tolleu loucura. |
353:32 | o ía muitas vegadas, | ca en al neún prazer |
353:45 | e porên te róg', amigo, | que cômias, ca mui ben sei |
353:54 | éu te darei ben que cômias, | ca te vejo magr' andar.” |
354:5 | en ela sa asperança, | ca lle fez veer aginna |
354:17 | porque mal non recebesse, | ca muito se receava |
354:18 | do gato, que ena noite | mellor ca no día vee. |
354:25 | ca lle pose o cavalo | del Rei o pé atán fórte |
355:3 | Ca o que lle faz serviço | mui de grado ou dá dõa |
355:5 | ca lle dá por ũu cento, | como Sennor nóbr' e bõa, |
355:24 | ca non querría con vóssos | parentes haver baralla; |
355:35 | ca en tal érro fezésse | escontra a Glorïosa, |
355:51 | Ca, se mi a Virgen María | guardar, que é méu espello, |
355:73 | vei como moir' a gran tórto, | ca tu sabes a verdade |
355:95 | seja, ca éu estou vivo, | c' assí quis a Virgen Santa |
355:96 | María de Vila-Sirga; | ca sa mercee é tanta |
355:106 | seer lédos e pagados, | ca est' há ela usado. |
356 | Como Santa María do Pórto fez vĩir ũa ponte de madeira pelo río de Guadalete pera a óbra da sa igreja que fazían, ca non havían i madeira con que lavrassen. |
356:11 | ca d' outra cousa neũa | que i houvésse mestér, |
356:12 | ca de tod' avond' havían; | e porend' a como quér |
356:14 | os tirou, daquel enxeco, | ca de tod' é sabedor. |
357:13 | ca en tal coita com' esta | tu sóa és meezinna; |
358:16 | de térra; e pois lo viron | quadrado, ca non redondo, |
358:22 | foran pera lavrar tóste | e mais ca pédra mẽuda. |
359:25 | ca éu te porrei en salvo, | e esto verás tu ben, |
360:3 | Ca enquant' é de Déus filla | e crïada e amiga, |
361:5 | que foi e é gran verdade, | ca por assí o achei |
361:13 | da Virgen Santa María, | ca aquel Rei todo séu |
361:21 | ca lles dava séu conórte | e guardava-as de mal |
362:25 | ca éran i sas reliquias | desta Sennor de gran prez, |
363:5 | a gente del, ca dizían que os dẽostava |
364:2 | de tod' ocajôn o guarda, | ca é Sennor de mesura. |
364:14 | ca o logar éra fondo | muit' e a cóva escura. |
364:19 | ca a Virgen glorïosa, | en cujo serviç' estavan |
365:16 | que na ôrdin non querría | viver: “ca, si Déus me valla,” |
365:21 | vistiu-se lógu' e calçou-se, | ca atá que non comprisse |
365:28 | en cuidar que non é nada | a alma, ca da altura |
366:8 | ca todos fillaron dano | dele, qual nunca fillaran, |
366:48 | sól vĩir non lles quería; | ca falcôn, tra u se farte |
366:54 | foi, ca lóg' a ele vẽo | en un camp' u aradores |
367:3 | Ca en aquele que s' a ela chama |
367:35 | Ca ja de tal guisa inchad' havían |
368:16 | per que ben guarir póssas, | ca non é por trebello |
368:34 | e haverás saúde, | ca nós por ti rogamos.” |
369:7 | ca nunca o atal fezo | que s' ên mui ben non achasse |
369:25 | E eles assí fezéron; | ca foron alí correndo | e compraron-ll' a cevada |
369:29 | ca enquanto ũu deles | recebía a cevada | que ll' a bõa mollér dava, |
369:38 | a aquela mollér bõa, | e pediron-ll' a sortella | d' ouro fin, ca non d' arente, |
369:63 | u se catan os coitados, | ca non foi quen se catasse |
369:66 | dizendo: “Madre, comede | e haved' algún conórto; | ca sería maravilla, |
369:68 | en paraíso, ca nunca | i entrou quen se matasse.” |
369:78 | e disse-ll': “Ai, madre bõa, | mais val de cẽar daqueste | ca jazer assí gemendo.” |
370:8 | outrossí temer e loar, ca sabemos |
372:2 | a Virgen aos hómes, | ca d' enfermos sãar. |
372:21 | ca éu sõo aquela | que pósso guarecer |
374:11 | ca sempr' éran descubértos | e mui mal desbaratados. |
374:29 | en que non gãassen muito, | ca a Virgen corõada |
375:34 | é, ca nóssas coitas vee. |
376:3 | Ca non é gran maravilla | d' enderençar, ben sabiades, |
376:14 | ca en serví-lo sa vida | el havía despenduda. |
376:41 | perdêssedes; mais tomade- | o lógo, ca ben vos digo |
377:26 | ca séu amig' o outr' éra | que a meadad' havía. |
378:3 | Ca pois ela avogada | é e nóssa razôn ten, |
378:7 | Ca nos torva na saúde | fazendo-nos enfermar |
378:10 | que há de fazer nemiga, | ca dos maos é peor. |
378:17 | foi, por grande o terredes, | ca ela que pód' e val |
378:18 | mostrou i sa gran vertude, | ca sempre fez o mellor. |
378:35 | Ca éu mia mollér tiínna | que ja quería transir, |
379:6 | grande per mar e per térra, | ca logar é dos mellores |
379:18 | fazían danos nos pórtos, | ca desto son sabedores. |
379:27 | Ca a Virgen glorïosa, | cujos son aqueles mares, |
379:37 | ca ja per nulla maneira | a sas térras non ousaron |
379:41 | Madre do Rei justiceiro. | Ca, pero que pïadosa |
380:7 | Ca ela non tardou |
380:21 | ca britar |
380:39 | ca Déus a fez mellor |
381:15 | Ca enfermou o meninno | dũa gran féver mortal, |
381:21 | se non, léva-me con ele, | ca mais non viverei éu |
382:4 | ca segund' é Déus e hómen | e Rei, póde-o fazer; |
382:12 | mais al Rei non lle prazía, | ca lla ía demandar |
382:16 | alí u o fazer póssa, | ca per ren non fillarei |
382:50 | pera vós ca outr' herdade, | ca val muit' e sen mixôn.” |
383:17 | ca achar non podería | pera si tal companneira. |
383:20 | ca enquanto per el foron | sempr' houvéron mui bon vento; |
384:33 | e dizía-lle: “Non temas, | ca te farei ir sobindo |
384:35 | Ca por quanto tu pintavas | méu nome de tres pinturas, |
385 | Como Santa María do Pórto guareceu un hóme dũa pedrada mui grande de que nunca cuidara a guarecer, ca tiínna a tela sedada e tornou-se paralítico, e guarecê-o Santa María. |
385:10 | ca os que a sa mercee | mestér han nunca oblida. |
385:33 | de cera, ca non de sevo | nen d' azeite nen de teas |
386:5 | ca non há outra cibdade | que non semellasse filla, |
386:18 | o que passar contra esto | que mandades; ca tamanna |
386:26 | ca quen a sennor demanda | sen guisa, é cousa estranna. |
386:32 | que pescado non houvéssen, | ca per ren nono achavan |
386:43 | mais aduzede-mio lógo; | ca éu hei grand' asperança |
386:54 | ca o que a mui ben sérve | sempre con ela gaanna. |
389:15 | de sa mollér el havía, | que mui mais ca si amava. |
389:23 | con el alá ofrecessen; | ca non tiínnan dinneiros |
389:25 | dos séus dar non i querían, | ca os santos son arteiros; |
389:32 | déu lóg' aa Grorïosa; | ca fez fillar dos maiores |
391:25 | dizendo: “Bẽeita sejas, | ca toda mesura jaz |
392:3 | Ca aquel hóra que mente | jurando pelo séu nome, |
392:6 | ca dïabos son monteiros | de Déus, segund' Escritura. |
392:22 | o alcaide que jurasse, | ca fór' é d' Estremadura |
392:36 | fazede de min justiça, | ca jurei gran falsidade; |
392:38 | ca d' hoi mais ena mia vida | non é senôn amargura.” |
393:3 | Ca segund' enfermidade | ravia de melanconía |
393:30 | non fazía séu serviço, | ca nas coitas dá conórte. |
398:3 | Ca o día da gran Cẽa, | pois houv' os pées lavados |
398:5 | serían, ca pastor éra | bõo e que séus gãados |
398:34 | ca o Bõo Pastor tiínna | a sa Madre por caiado. |
399:3 | Ca ben assí cada día | lle crece vertude, |
399:17 | como matass' o menino; | ca desembargada |
399:30 | te vai confessar correndo. | Ca Déus, que castiga |
400:7 | ca atant' é comprida |
400:13 | foi, ca mais non havía, |
400:19 | Ca pero o don mui pouqu' é, |
400:23 | ca por un don, esto sei ja, |
401:93 | séu ben aos que ama, | ca sei ca o fará |
402:9 | ca vós me fezéstes como quen faz |
402:13 | ca outro ben senôn vós non hei éu |
404:28 | ca tal come ti, u acharán, u? |
404:29 | Ca tu parist' o bon Sennor Jesú |
404:32 | bẽeito seja, ca en el fillou |
404:36 | bẽeitas sejan, ca per elas fis |
404:43 | Ca frenesía o tornou sandeu |
404:64 | que se non pérça; ca éu sõo séu |
404:69 | nen que o démo mais negro ca pez |
408:3 | Ca non vos óbra con érvas, | nen con raízes nen frores, |
408:15 | Ca lle falssou os costados | a saeta que de fórte |
409:10 | ca é nóss' avogada; |
409:30 | ca ela todavía |
409:38 | ca per ela sennores |
409:59 | ca por nóssa ajuda |
409:72 | ca serán perdõados |
411:15 | Ca Joaquín e Ana | tal acórdo preséron, |
411:29 | que te non quis dar fillo, | ca assí é escrito; |
411:38 | ca Déus pera gran cousa | xa tiínna guardada. |
411:43 | E disse-lle: “Non temas, | Ana, ca Déus oída |
411:55 | Ca à pórta do templo | disséron-mi os porteiros, |
411:64 | con estes méus gãados; | ca mais me val que viva |
411:77 | que guarden téus gãados; | ca muito son maiores |
411:78 | de Déus as sas mercees | ca ren que foss' osmada.” |
411:89 | ca se o non fezérdes, | quiçai por escarmento |
411:100 | ca Déus enas sas coitas | porría meezinna |
411:119 | do inférno. Ca esta | lle pos a serradura |
413:3 | Ca ela foi virgen ena voontade, |
413:9 | ca tant' houve door como ant' houvéra |
413:26 | foi madre e virgen, ca Déus xo quería. |
414:9 | Ca ela foi virgen na voontade |
414:27 | ca seendo sa filla e crïada, |
415:7 | Ca ben alí u lle diss' el “Avé” |
418:6 | por que sa mercee hajan; | ca bẽeit' é quena há. |
418:21 | u Déus en ela pres carne | e foi hóme, ca des i |
419:3 | Ca pois levou aquela | que nos déu por sennor |
419:6 | ca pera o séu reino | lógo nos convidou. |
419:29 | ca méu nom' é mui grande; | mas cedo veerás |
419:50 | Santo Tomás con eles, | ca chegar non oviou. |
419:56 | que vigïedes migo; | ca éu de cérto sei |
419:58 | ca un ángeo santo | comigu' esto falou.” |
419:106 | ca éu a vi na nuve | sobir, e me chamou. |
419:109 | que éu vi o séu córpo | mui mais branco ca lis |
419:114 | non demos mais por ele, | ca sempr' este dultou.” |
420:52 | t' houvéron, ca tan tóste | deles fust' aorada, |
420:58 | lógo seja mia Madre | a mi, ca ven cansada.” |
423:4 | ca pera si non havía mestér; |
423:21 | pero mais foi u chus negros ca pez |
423:36 | fez de naturas muitas mais ca mil, |
424:34 | ca bon conssello vos darei: |
424:53 | Esto, ca non maravidís, |
425:4 | devemos, ca Déus quis morrer |
425:8 | com' esta? Ca nos reemiu |
425:36 | ca o veeredes alá |
427:6 | Ca per el o sabemos connocer, |
427:30 | ca sabemos que non saben leer |