B | Este é o Prólogo das Cantigas de Santa María, ementando as cousas que há mestér eno trobar. |
6:34 | e levó-o a sa casa, | pois se foron as gentes; |
6:45 | As gentes, quand' est' oíron, | foron alá correndo, |
7:19 | As monjas, pois entender |
7:50 | e as donas a brasmar, |
9:59 | e foi buscar u as | omages vendían, |
9:90 | “Sandeus, non ponnades | en ele as mãos; |
11:25 | e lóg' as pórtas abría |
13:13 | ante chegou muit' aginna | e foi-ll' as mãos parar |
15:110 | u as sas armas ante leixou |
15:132 | e as armas todas essa vez |
16:51 | e disse-ll' assí: “Tóll' as mãos dante ta faz |
18:53 | As gentes, con gran sabor, |
19:34 | trouxéssen as carnes per toda Cezilla. |
25:45 | e as omages lle mostrou |
25:84 | e o vento moveu as ondas, |
27:36 | mandou entôn Cesar as pórtas abrir, |
28:35 | E as donas ar rogou |
28:73 | as gentes, e arredar |
28:89 | e as feridas fillar. |
28:116 | dizer as grandes dõas |
29:4 | as foron as pédras duras. |
29:17 | Porên as resprandecer |
29:23 | Déus x' as quise figurar |
31:4 | quéren end' as bestias mudas. |
31:14 | son as gentes tan movudas, |
31:29 | son as cousas que tu quéres; | e por aquesto te rógo |
31:50 | foi u as bestias metudas |
31:56 | que han as unnas fendudas, |
35:30 | polas levar mais en salvo | foi-as na nave meter |
35:42 | e ponnamos as relicas | alt' u as póssan veer.” |
35:44 | a arca conas relicas; | e tanto que as mostrou, |
35:51 | En tod' est' as seis galéas | non quedavan de vĩir, |
35:66 | se levantou muit' aginna, | que as galéas volver |
35:71 | E fez as outras galéas | aquele vento de sur |
35:72 | alongar entôn tan muito | que as non viron nenllur; |
35:100 | u leixaran as relicas, | e disséron: “Pois Déus quér |
36:22 | que lles valvéss' e non catasse as súas maldades. |
38:56 | que tiínna a Madre fez ben so as tetas decer, |
38:72 | con gran ravia as começaron todas de roer; |
42:14 | en que as gentes da térra | ían tẽer séu solaz |
42:37 | As gentes, quand' est' oíron, | correndo chegaron i |
45:9 | sen esto os mõesteiros | e as igrejas britava, |
46:14 | as térras u pod' entrar, |
48:18 | que non cantavan as hóras | e andavan mui chorosos. |
49:56 | e lógo as compannas |
52:1 | Mui gran dereit' é d' as bestias obedecer |
52:22 | viínnan as cabras esto fazer, |
53:38 | “Madr', éu farei i as gentes | vĩir ben dalend' o mar |
53:46 | que as Escrituras soube, | e latín mui ben falar. |
53:52 | mostrade-mi as Escrituras, | ca éu as espranarei; |
54:5 | atán muitas son as sas pïedades, |
54:16 | que, poi-lo convent' as hóras dizía, |
54:43 | tergeu-ll' as chagas ond' el éra chẽo; |
56 | Esta é como Santa María fez nacer as cinco rósas na boca do monge depós sa mórte, polos cinco salmos que dizía a honrra das cinco lêteras que há no séu nome. |
59:32 | ía as pórtas abrir |
60:18 | as pórtas per Ave. |
63:47 | As missas oídas, lógo cavalgou |
64:57 | por que a dona as çapatas fillasse, mil |
64:60 | fillou lógo as çapatas, e fez i mal sen; |
65:173 | e que como fól entr' as gentes guarisse |
66:41 | as vestimentas pedía; |
67:49 | que foi sacar ao démo | lógo as linnas do sẽo, |
68 | Como Santa María avẽo as dúas combooças que se querían mal. |
73:1 | Ben pód' as cousas feas fremosas tornar |
74:36 | vẽéron as gentes lógo dessa vez, |
80:11 | Ontr' as outras molléres tu |
83:41 | viu as pórtas abrir quedo |
84:55 | El mandou abrí-las pórtas | e as gentes vĩir fez, |
85:10 | e poi-lo houvéron feito, ataron-ll' as mãos |
85:19 | mais fremosa que o sól; e lógo ll' as prijões |
85:37 | que mais de cen mil maneiras as almas pẽavan |
85:38 | dos judéus, que as cozían e pois ar assavan |
85:39 | e as fazían arder assí como tições, |
86:38 | que a fez parir e as ondas quedar. |
89:47 | as judéas que a guardavan |
93:24 | as Aves Marías de que vos fui falar. |
94:91 | que as chaves foi achar |
95:24 | pera as gentes que viínnan i en romaría, |
95:68 | fendend' as ondas per meo ben come navalla. |
96:28 | com' as vózes dizían: “Pẽedença |
98 | Como ũa mollér quis entrar en Santa María de Valverde e non pude abrir as pórtas atẽen que se mãefestou. |
98:15 | as pórtas per nulla guisa | que podéss' entrar; |
98:20 | mui mais son as tas mercees | que pecados méus; |
98:25 | entôn as pórtas abértas | viu, e lógu' entrou |
99 | Como Santa María destrüiu un gran póboo de mouros que entraran ũa vila de crischãos e querían desfazer as sas omágẽes. |
99:17 | e as omages toller |
99:22 | de as danar mui privado. |
101:27 | E as orellas ll' abriu, |
105:87 | e disse-ll: “éu trago as meezinnas |
111:17 | as hóras da que Déus nado |
113:2 | as pédras à Madre do Rei, |
114:2 | guarecer ben póde as chagas mortaes. |
114:27 | assí que as chagas que éran atadas |
114:35 | as chagas e sãas. E porên loores |
115:157 | as mui grandes tormentas |
115:247 | as hóras foi dizendo |
116 | Esta é como Santa María fez acender dúas candeas na sa eigreja en Salamanca, porque o mercador que as i poséra llas encomendara. |
116:37 | as que de Toled' aquí |
116:44 | as candeas trouxéron |
117:16 | que por sa Madre Déus dela fillou, fez-ll' as mãos |
121:7 | E aquesto cada día | podendo-as el achar, |
121:23 | e diss' as Aves Marías, | rogando de coraçôn |
122:36 | des i mandou ben as pórtas choír; |
122:37 | e as donas fillaron-s' a carpir, |
122:45 | a meninna, e as pórtas abriu |
124 | Como Santa María guardou un hóme que apedraron que non morresse atá que se mẽefestasse, porque jajũava as vigías das sas féstas. |
125:51 | que lles as juras fezésse; | senôn, soubéssen ben de pran |
127:47 | Quand' est' oíron as gentes, | mui gran maravilla ên |
128:43 | Lóg' a colmẽa levaron | as gentes que i vẽéron, |
128:45 | sôbelo altar, as hóras | todas compridas disséron |
130:11 | As outras fazen hóme seer fól |
130:15 | As outras dan séu ben fazendo mal, |
130:19 | As outras muitas vezes van mentir, |
130:23 | As outras nos fazen muit' esperar |
132:106 | as mesas mandou aginna |
136:10 | beldade, en que as gentes havían fïança. |
138:53 | e porende as amou mais d' outra ren, |
143:39 | e as molléres chorar e carpir |
143:41 | Entôn a Virgen as nuves abrir |
144:2 | as bestias da Madre daquel Sennor |
145:30 | de lle comprir ela as sas promissões. |
146 | Como Santa María guareceu a un donzél, fillo dũa bõa dona de Brïeiçôn, que ía en romaría a Santa María d' Albeça e topou con sus ẽemigos na carreira, e sacaron-lle os ollos e cortaron-lle as mãos. |
146:52 | ll' as mãos con ũu falchôn. |
146:100 | creceron-ll' as mãos entôn. |
151 | Esta é dun crérigo que honrrava as eigrejas de Santa María e guardava os sábados, pero que éra luxurïoso. |
151:7 | Macar tod' esto fazía, | da Virgen, de Crístus Madre, | sempr' as eigrejas honrrava |
151:10 | e que sempr' a Virgen santa | oísse as sas pregueiras. |
151:13 | a eigrej' e os altares | e reluzir as vidreiras; |
151:17 | mas sérra,” diss' el, “as éstras | con pórtas e con esteiras, |
151:18 | que a eigreja non póssa | veer nen sól end' as beiras.” |
151:19 | Ela serrou as fẽéstras | o mais de rijo que pode, | que non viss' el ren de fóra. |
151:20 | E pois que foron deitados, | vẽo un vento tan fórte | que as abriu a desóra; |
151:37 | tollend' os frócos das téstas | e descobrind' as moleiras |
155:8 | e porend' as nóssas culpas | enmenda por nós mui ben, |
156 | Este miragre fez Santa María en Cunnegro por un crérigo que cantava mui ben as sas prosas a sa loor, e prendêrono heréges e tallaron-ll' a lingua. |
157:18 | ca lle passou as queixadas | mais dun palm' e ũa mão. |
158:12 | aqué ven Santa María, | a Madre de Jesú-Cristo, | que as prijões quebranta, |
158:15 | Entôn deitou-ll' as prijões | ao cólo e sacó-o | ante tod' aquela gente |
158:23 | E pendorou i os férros | lógu' e as outras prijões | que ao cólo trouxéra; |
159:2 | os que as sas romarías | son de fazer desejosos. |
161:25 | as pédras todos britaron; | mas en aquestes non davan |
161:27 | As vinnas en redor desta | todas foron destroídas, |
161:29 | da Virgen as orações | daquest' hóme que fez idas |
162:8 | de as trager mal nen viltar. |
167:8 | e viu como as crischãas | ían a Santa María |
171:9 | pera as gentes aduzer |
172:2 | fez, poder há d' as tormentas | toller en todos logares. |
173:14 | o mund' en séu mandamento, | que non catass' as maldades [...] |
175:62 | e porende as loores | deste feit' a ela dade.” |
176:17 | E abriu lóg' as cadẽas | e assí lle fez o al, |
181:25 | e as tendas que trouxéran | e o al todo perderon, |
183:22 | e posérona no muro | ontr' as amẽas en az. |
185:59 | ontr' as amẽas, dizendo: | “Se tu és Madre de Déus, |
185:70 | E mandou tanger as trombas | e fez sa hóste mover. |
186:50 | negro come pez. E as gentes alá |
192:123 | contra Méc' as mãos |
193:35 | E depois lles ar contava | como sempre as vigías |
193:40 | lógu' entre mi e as aguas | pos com' en guisa de pano |
196:19 | El fezéra ja as formas, | de que se muito pagava, |
196:41 | e quebrantou as omages, | ca non quis usar en vão |
198:1 | Muitas vezes vólv' o démo | as gentes por séus pecados, |
199 | Como un peliteiro, que non guardava as féstas de Santa María, começou a lavrar no séu día de março, e travessou-se-lle a agulla na garganta que a non podía deitar; e foi a Santa María de Terena e foi lógo guarido. |
199:12 | que da Madre de Déus santa | nunca as féstas guardava, |
199:16 | as péles pera lavrá-las, | non catou al senôn quando |
199:34 | as gentes que i estavan | déron grandes bẽeições |
204:26 | e que fezésse as gentes | que erravan repentir. |
205:25 | do fógo, ontr' as amẽas | punnavan de se deitaren; |
205:40 | e viron ontr' as amẽas | aquela mour' assentada, |
205:44 | a viron, e con gran dóo | alçaron a Déus as mãos |
206:26 | llo foron muito as gentes | e porend' en el travar. |
208:11 | E macar esto dizían, | as missas ían oír |
208:12 | e as hóras enas féstas, | segund' oí departir, |
208:29 | veer as súas e disse: | “Verei que óbra feit' han |
208:30 | na hóstïa as abellas.” | E entôn com' atrevudo |
211:27 | E tanto que as abellas chegaron, |
211:37 | e as abellas lóg' alí crïaron |
212:8 | que quando i casar quéren | as donas que póbres son, |
212:12 | e quand' as póbres casavan, | emprestava-llo sen al; |
214:35 | E como do as a face | devía jazer de juso, |
214:36 | fez per si dad' a sa parte, | e tornou-s' o as de suso |
215:9 | e porên foron as vilas | e os castélos corrudos, |
215:11 | E por mal de nóssa lee | as campãas ên levavan |
215:13 | e depois os crucifissos | e as omaias britavan |
217:29 | loaron muito a Virgen; | e as nóvas lógu' entôn |
219:27 | Outro día, quand' as gentes | vẽéron missa oír |
222:9 | e demais pera as almas | seer-vos-á proveitoso; |
222:35 | As donas maravilladas | foron desto fèramente |
224:9 | de as toller; e sei ben | que, se i mentes parades, |
225:43 | As gentes que i estavan, | quand' houvéron esto visto, |
229:9 | e quando viron as hóstes | dos mouros, lóg' a Carrôn |
231:41 | e as pédras alçar quéres, |
231:46 | as pédras sen gemetría.” |
232:4 | que as tólle e guarece | a quen quér de todo mal, |
233:39 | e de sũu se tornaron. | E pois as gentes soubéron |
234:22 | a lingua daquele moço | e as orellas d' abrir. |
237 | Como Santa María fez en Portugal na vila de Santarên a ũa mollér pecador que non morresse ta que fosse ben confessada, porque havía gran fïança en ela e jujũava os sábados e as sas féstas a pan e agua. |
237:13 | As cinque féstas da Sennor, | Reínna corõada, |
243:15 | des i deceron a elas | e assí as aaguavan, |
244:10 | as gentes e dan i algo, | cada ũu do que ten. |
245:63 | E as pórtas do castélo | fórtes, com' aprendí éu, |
245:68 | as pórtas do mõesteiro | sarradas; mas entrarás |
246 | Esta é dũa bõa mollér que ía cada sábado a ũa eigreja que chaman Santa María dos Martires, e obridô-xe-lle, e depois foi alá de noite, e abriron-xe-lle as pórtas da eigreja. |
246:1 | A que as pórtas do céo | abriu pera nos salvar, |
246:2 | poder há nas deste mundo | de as abrir e serrar. |
246:17 | mas as pórtas ben serradas | achou, e fillou-s' acá |
246:20 | viu lóg' as pórtas abértas, | e foi en séu coraçôn |
246:24 | da igreja. E pois fóra | foi, as pórtas serrar viu; |
246:28 | achou-as assí serradas | que des alí foi ben fis |
248:8 | e que van en romería | as gentes muitas alá |
249:16 | e quadrava ben as pédras | e põía-as en az |
251:32 | as donas aa claustra | e delas se partir, |
255:111 | Santa María, que as coitadas |
255:117 | Quand' est' o meirinno e as gentes |
256:26 | as sas mãos e os pées, | ca mui gran pról me terrá.” |
257:7 | As relicas éran muitas de Santa María |
257:9 | miragres; e el Rei ensserró-as aquel día |
257:16 | e as arcas en que siían mal desbaratadas; |
257:17 | mais as de Santa María éran ben guardadas, |
259:24 | con que sãassen as gentes do mal |
259:28 | e sãavan as gentes da door, |
259:41 | e tan ben sãan as gentes de pran, |
261:53 | Quando os viu, foi as mãos erger |
261:66 | E pois chegou, fez as pórtas britar |
262:15 | As pórtas e as fẽéstras | serraron-se lógu' en par, |
262:16 | e os santos e as santas | começaron de cantar |
262:27 | En outro día as gentes | vẽéron missa oír, |
262:28 | e viron as pórtas clusas | e quiséronas abrir, |
264 | Como Santa María fez perecer as naves dos mouros que tiínnan cercada Costantinópla, tanto que os crischãos poséron a sa imagen na riba do mar. |
264:36 | u a feriss' as ondas, | e assí lle disséron: |
264:39 | Entôn toda a gente | aos céos as mãos |
264:40 | alçaron, e tan tóste | as naves dos pagãos |
265:64 | quis e foi deitar as cartas, sen mentir, |
265:66 | as foi e tornou bravo com' un leôn. |
265:67 | Ca as cartas dizían: “Aos dalá, |
265:77 | catou as lêteras e diss': “O malvaz |
265:80 | que ele as escriviu, par San Denís; |
267:62 | fóra d' ontr' as ondas o houve tirado. |
268:19 | chorou muito dos séus ollos | e aos céos as mãos |
272:45 | braadando pelas rúas, | e as gentes fez vĩir |
277:2 | aquele que as sas féstas | non guarda e 'n pouco ten. |
278:10 | E porend' as gentes algo | começavan d' i fazer, |
288:20 | son as almas enos céos | dos santos, e corõadas, |
288:21 | aqueles que as carreiras | de Déus houvéron andadas |
288:23 | E as vírgẽes cantavan | ben ante Santa María, |
288:24 | e ũa dessas donzélas | contra as outras dizía: |
289:29 | e desaprendeu-ll' as mãos | e tolleu-ll' end' as doores; |
292:70 | o tesoureiro as pórtas | d' our' e non d' outro metal. |
294:21 | as outras mãos nos peitos | tiínnan por semellança |
295:6 | muit' apóstas e fremosas; | e fazía-as vestir |
295:13 | e ben assí as fazía | põer sôbelo altar; |
295:34 | e as mãos que beijasse | lle começou a pedir. |
295:39 | “Non,” diss' ela, “mais as vóssas | mãos vos beijarei éu |
295:43 | Pois s' as monjas espertaron | desta visôn, foi-lles ben, |
302:11 | Outro día de mannãa, | des que as missas oíron, |
303:7 | Costum' é que as meninnas | que ena orden crïadas |
303:9 | porên freiras que as guardan | lles dan, per que castigadas |
305:14 | e jajũass' as sas féstas | e oísse séus sermões. |
305:18 | Mas atán muit' éra póbre | que pidía as rações; |
305:21 | mas pola Virgen bẽeita | as rações demandava, |
306:4 | por que fezo Déus as cousas | que non éran ant' e son |
306:5 | óra, muit' é de mal siso; | ca as óbras de Déus non |
307:35 | E segund' as paravlas lle fez o son, |
308:14 | Mas Déus, que dá as doores | a muitos polos provar, |
308:27 | A primeira foi tan grande, | ca as foron mesurar, |
308:32 | a honrra da Virgen santa, | e as pédras fez furar |
308:33 | e ant' o altar da Virgen | as fez lógo pendurar. |
309:53 | os ũus dando dinneiros, | outros metend' i as mãos, |
311:47 | Quand' esto viron as gentes, | déron todos gran loor |
313:20 | e volvendo-s' as arẽas; | des i a noite se fez, |
317:27 | As gentes, temendo de lles vĩir mal, |
317:35 | E quando as pórtas sarradas achou, |
319:55 | Ela diz: “Amigos, as sogas tallade, |
323:2 | é de guardar ben as cousas | que lle son acomendadas. |
323:22 | e fugiron, e ficaron | as casas desamparadas. |
323:33 | e guardou as outras cousas, | que non achou pois falida |
323:34 | hóme de ren en sa casa, | nen sól as pórtas britadas. |
324:38 | E começou lóg' as mãos | contra os céos erger. |
325:35 | A moura con mui gran sanna | mandou-as lógu' essa hóra |
325:44 | que ían cavar as vinnas, | deles brancos, deles louros; |
325:45 | e oiu mogir as vacas | e oiu brüiar os touros, |
326 | Como Santa María de Tudía prendeu os ladrões que lle furtaron as colmẽas. |
326:12 | vẽen i as gentes e son roméus |
326:20 | saberá que as poséron alí |
326:22 | guardava-as ũa póbre mollér. |
326:39 | E as colmẽas tiínnan atrás |
327 | Como Santa María guariu o crérigo que se lle tornaran as pérnas atrás porque fez ũus panos mẽores dun pano que furtou de sôbelo altar. |
332:15 | As donas daquel convento | todas mui gran devoçôn |
333:11 | Este tiínna os braços | tórtos atrás, e as mãos |
333:31 | As gentes que o viían | assí tolleit' e perdudo, |
333:46 | pos as sas mãos mui tóste | alí per u mal sentía. |
333:51 | loando a Grorïosa. | E as gentes s' espertaron |
335:35 | e irei catar as arcas | se me ficou i farinna.” |
335:41 | mas el per si fez as papas | mui ben e apòstamente |
335:42 | e levou-as en sa mão | de mui bõa voontade. |
335:57 | e as arcas de farinna | chẽas, e tan avondada |
339:14 | d' as gentes muit' i de sa pról fazer. |
341:6 | ant' aquel que as maldades | e os érros se desfazen. |
341:39 | E pois disséron a missa, | sobr' o altar pos as mãos, |
341:53 | que quis que as cousas duras | lle fezéssen reverença |
341:54 | en lle seer saborosas | ben come as móles fazen. |
342:3 | Ca en fegurar as cousas | da fegura que hoj' han |
342:5 | Déus, nen sól filla cuidado | de as fegurar, ca tan |
342:9 | nen outrossí enas érvas, | ca el xe as faz nacer |
343:42 | a que quen quér as daría | que se migo conssellasse. |
345:35 | Quand' el Rei oiu aquesto, | connoceu as maestrías |
346:23 | Quand' esto viron as gentes, | déron loores grãadas |
346:25 | que as pórtas do inférno | ten por nóss' amor sarradas |
349:2 | de quen ll' as saüdações | de Don Gabrïél ementa. |
351:2 | ben pód' avondar as outras | cousas e fazer crecer. |
351:17 | a póbres que as comessen. | En tod' est' a lazerar |
352:24 | que nulla ren non valvéron; | pois no tempo quand' as vinnas |
352:39 | E demais fez-ll' outra cousa, | que as penas que mudadas |
352:40 | ante haver non podéra, | houve-as lógo deitadas |
355:80 | as mãos atrás e lógo | aginna o enforcaron; |
358:26 | e as torres acabadas, | est' é cousa connoçuda, |
359:1 | As mãos da Santa Virgen | que tangeron acarôn |
360:13 | e as chagas eno córpo | que pres pera dar conórte |
360:16 | quando lle sa Madr' as tetas | mostrar con que foi crïado |
361:16 | que as monjas que moravan | en aquel logar, assí |
361:21 | ca lles dava séu conórte | e guardava-as de mal |
361:25 | havía. Porend' as monjas | todas mui de coraçôn |
361:28 | Santa Igreja gran fésta, | que as monjas por solaz |
361:31 | come mollér que parira. | E as monjas arredor |
362:2 | pois que dos pecados póde | as almas alumẽar. |
362:11 | pora trager as reliquias | sempre ena precissôn. |
362:14 | pois que soube que havían | as reliquias i andar. |
362:20 | as fillou lógo correndo | un que éra i daián |
362:21 | e levou-as pelas térras | e sofreu mui grand' afán |
367 | Como Santa María do Pórto guareceu al Rei Don Afonso dũa grand' enfermedade de que lle inchavan as pérnas tan muito que lle non podían caber enas calças. |
367:32 | as pérnas ambas e se lle pararon |
370:5 | que dela pres carn' e as nóssas doores |
371:39 | as gentes aa ribeira. | E pois que soubéron ben |
372:10 | que mordía as gentes | e come can ladrar |
372:12 | foron-ll' atar as mãos | e os pées entôn; |
376:4 | as cousas mui mal paradas | a que faz as voontades |
378:29 | tallar séu padr' e aginna | as candeas ar comprou. |
379:1 | A que defende do démo | as almas dos pecadores, |
382:2 | que dos reis as voontades | enas mãos de Déus son. |
382:3 | E ele assí as cambia | como lle ven a prazer, |
382:41 | déz livras de bõa cera, | e fille-as quen quisér; |
383:29 | a aquel cuja nav' éra | que as levass', e punnaron |
384:5 | ⌧ que as hóras desta Virgen | dizía de mui bon grado, |
384:36 | levar-t-ei suso ao céo, | u verás as aposturas, |
384:37 | e eno Livro da Vida | escrit' ontr' as escrituras |
384:49 | pera destrüír as óbras | do ẽemigo maldito, |
386:27 | Enquant' as cartas fazían | desto, foron convidados |
392:39 | Quand' est' oíron as gentes, | loaron os justiceiros, |
393:32 | as mãos contra o céo | de consũu as alçavan, |
398:35 | Pois esto viron as gentes, | déron porende loores |
399:28 | seend' as pórtas serradas, | e diss': “éu te rógo |
401:91 | Tantas son as mercees, | Sennor, que en ti há, |
404:27 | Entr' as molléres bẽeita és tu; |
404:35 | E as tas tetas que el mamar quis |
405:35 | pera as hóras cantar. |
409:62 | e as donas honrradas, |
409:82 | todos alçand' as mãos, |
410:24 | ontr' as vírgẽes, u amou |
411:23 | porque os rezõavan | por malditos as gentes. |
411:75 | entre Déus e as gentes | que foren pecadores. |
411:78 | de Déus as sas mercees | ca ren que foss' osmada.” |
413:13 | que houvéss' as tetas de leit' avondadas |
415:20 | entr' as molléres”, lógo de Jesú |
420 | Esta décima é no día aa processïôn, como as processïões do céo receberon a Santa María quando sobiu aos céos. |
422:8 | U verás dos santos | as compannas espantadas, |
422:9 | móstra-ll' as tas tetas | santas que houv' el mamadas. |
422:12 | U leixarán todos | os viços e as requezas, |
422:18 | U dirán as trompas: | “Mórtos, levade-vos lógo”, |
422:27 | di-ll' o que sentiste | u lle pregaron as mãos. |
422:32 | E u as estrelas | caeren do firmamento, |
423 | Esta primeira é de com' el fez o céo e a térra e o mar e o sól e a lũa e as estrelas e toda-las outras cousas que son, e como fez o hóme a sa semellança. |
423:23 | E u as strelas fez, de cérto sei |
423:31 | E u as aves, com' el por ben viu, |
424:56 | aquele que juntou as leis, |
427:44 | os dicípolos e as gentes converter |