2 | Esta é de como Santa María pareceu en Toledo a Sant' Alifonsso e déu-ll' ũa alva que trouxe de Paraíso, con que dissésse missa. |
2:9 | déu-ll' ũa tal vestidura |
2:40 | déu-lle porend' ũa alva, |
5:31 | en ũa torre o meteu en mui gran prijôn, |
5:45 | Quando foron ambos a ũa parte, fillou-s' a chorar |
5:79 | degolou-ll' o meninno ũa noit' e meteu |
5:106 | com' aquela que tanto mal sofrera e non ũa vez, |
5:109 | tolleu-ll' a fam' e déu-ll' ũa érva de tal prez, |
5:118 | viu vĩir ũa nave préto de si, chẽa de roméus, |
5:126 | carn' e pescado do méu haver, que te non cóst' ũa nóz.” |
5:157 | mas ũa céla faría d' óbra de París, |
6:9 | Havía en Engratérra | ũa mollér menguada, |
8 | Esta é como Santa María fez en Rocamador decender ũa candea na vïóla do jograr que cantava ant' ela. |
8:16 | cantares, ũa candea | nos dade a que cẽemos.” |
8:18 | houv', e fez-lle na vïóla | ũa candea decer; |
9 | Esta é como Santa María fez en Sardonai, préto de Domás, que a sa omagen, que éra pintada en ũa távoa, se fezésse carne e manass' óio. |
9:8 | houv' i ũa dona | de mui santa vida, |
9:33 | ũa semellança |
9:60 | e comprou end' ũa, | a mellor pintada. |
9:107 | E en ũa nave | con outra gran gente |
9:109 | mas ũa tormenta | vẽo mantenente, |
9:118 | ũa vóz lle disse, | ca éra pecado, |
9:136 | com' ũa garvança. |
11:8 | com' en ũa abadía |
11:17 | a ũa sa druda ía |
12 | Esta é como Santa María se queixou en Toledo eno día de sa fésta de agosto, porque os judéus crucifigavan ũa omagen de cera, a semellança de séu Fillo. |
12:23 | E sen aquest', os judéus fe- | zéran ũa cruz fazer |
14:14 | beveu ũa meezinna, | e morreu sen confissôn. |
16:9 | mas tal amor houv' a ũa dona, que de pran |
17:8 | que ũa dona mui de coraçôn |
17:58 | e derribou do teit' ũa braçada. |
18 | Esta é como Santa María fez fazer aos babous que crían a seda dúas toucas, porque a dona que os guardava lle prometera ũa e non lla déra. |
18:10 | ũa dona soía, |
18:16 | dar ũa touca |
18:67 | a ũa delas levar, |
19:9 | e en ũa eigreja o ensserraron |
21 | Esta é como Santa María fez haver fillo a ũa mollér maninna, e depois morreu-lle, e ressocitou-llo. |
21:8 | santa fez mui grand' a ũa mesquinna |
23:4 | Santa María por ũa dona mui sen sanna, |
24 | Esta é como Santa María fez nacer ũa fror na boca ao crérigo, depois que foi mórto, e éra en semellança de lílïo, porque a loava. |
26:51 | E u passavan ant' ũa capéla |
31:18 | na aldea, ũa vaca | perdera que muit' amava; |
33:12 | Ũa nav' ía per mar, |
34:7 | Ũa omage pintada na rúa siía |
35:9 | por ũas sas reliquḯas | que levaron ũa vez |
35:17 | tod' aquest' en ũa arca | feita d' ouro, ca non d' al; |
35:52 | cada ũa de sa parte, | por ena nave ferir. |
36:5 | u foi livrar ũa nave, u ía gran companna |
38:29 | Mas ũa mollér, que por séus pecados |
38:44 | E foi-lles lóg' ũa pédra lançar. |
42:17 | Sobr' aquest' ũa vegada | chegou i un gran tropél |
43:58 | Entôn vẽo i mais gente | que non ven a ũa feira, |
46:23 | ũa omagen que viu |
49:22 | ũa mui gran companna |
49:24 | en ũa gran montanna, |
49:46 | viron ũa mui béla |
51:5 | E desto vos contar quéro | ũa mui gran demostrança |
53:7 | Séu padre del éra mórto; | mas ũa póbre mollér |
54:18 | en ũa capéla mui pequeninna; |
54:42 | e con ũa toalla que tiínna |
54:58 | foron tanger ũa sa campaínna, |
55:5 | por ũa monja, que fora | fillar vida d' ávol manna |
57 | Esta é como Santa María fez guarecer os ladrões que foran tolleitos porque roubaran ũa dona e sa companna que ían en romaría a Monsarrat. |
57:22 | ela, por ũa bõa |
57:25 | deceu a ũa fonte |
57:66 | ũa pérna na mão |
59:45 | E porend' ũa vegada |
61:7 | En aquel mõesteir' há ũa çapata |
61:15 | Esto dizend' ía per ũa carreira |
61:16 | ele e outros quatro a ũa feira; |
62 | Como Santa María déu fillo a ũa bõa dona que deitara en pennor, e crecera a usura tanto que o non podía quitar. |
62:3 | A qual acorreu ja ũa vegada |
62:4 | a ũa dona de França coitada, |
64:13 | por ũa carta de séu sennor que lle chegou, |
64:40 | e porend' ũa sa covilleira cometeu |
64:61 | ca u quis calçá-la ũa delas, ja per ren |
65:16 | non lle valía ren ũa vez nen cento, |
65:20 | nen preçou sa escomoiôn ũa palla. |
65:52 | na Montanna Negra, en ũa ermida; |
65:99 | u entrava en ũa eigreja védra, |
65:108 | tomou dun pan d' horjo quant' é ũa quarta |
67:41 | mais quando se levantava, | ũa oraçôn dizía |
69:22 | que o sãasse. E ũa mannãa |
69:36 | de gran fremosura ũa donzéla, |
71:28 | como veer quiséstes | ũa monja mesquinna? |
73:17 | fillou ũa casula de branco cendal |
73:22 | que houv' en ũa pédra a entrepeçar. |
75:13 | Outrosí en essa vila | éra ũa vellocinna |
75:18 | e porend' en ũa chóça | morava, feita de palla, |
75:42 | ũa moça a el vẽo | que lle trouxe tal mandado |
75:69 | E viu con ela na chóça | ũa tan gran claridade, |
76:5 | por ũa mollér que muito se fïar |
76:12 | mandó-o tan tóste en ũa forca põer; |
76:16 | a ũa eigreja foi da Madre do que ten |
77 | Esta é como Santa María sãou na sa igreja en Lugo ũa mollér contreita dos pées e das mãos. |
77:5 | por ũa mollér que havía tolleito |
79:9 | Aquesto foi feito por ũa meninna |
81:15 | de que sãou ũa vez |
81:17 | ũa mollér que lle fez |
82:29 | e con ũa vara mal amẽaçou |
84:21 | e por aquesta sospeita | ũa vez lle preguntou: |
84:36 | e déu-se con el no peito | ũa ferida atán |
85:14 | atad' en ũa gran casa vélla, o mesquinno; |
86:5 | ben como guardou ũa póbre mollér |
86:24 | que ũa mollér prenne entrou per i; |
89 | Esta é como ũa judéa estava de parto en coita de mórte, e chamou Santa María e lógo a aquela hóra foi libre. |
89:8 | por ũa jude' astrosa |
89:35 | lle diss' ũa vóz que chamasse |
89:61 | sig' aquel fill' e ũa filla; |
91 | Como Santa María deceu do céo en ũa eigreja ante todos e guareceu quantos enfermos i jazían que ardían do fógo de San Marçal. |
91:33 | Porend' ũa noit' avẽo |
92:41 | cada día sempr' ũa vez, |
94:15 | Ũa dona houv' alí |
94:78 | cada ũa delas val |
95:3 | Desto direi un miragre que ũa vegada |
95:38 | ca lles non valeu bon vento quant' é ũa palla, |
97:40 | “Ũa ren querría de vós saber, |
98 | Como ũa mollér quis entrar en Santa María de Valverde e non pude abrir as pórtas atẽen que se mãefestou. |
98:6 | ante todos ũa dona | que fora falir. |
99 | Como Santa María destrüiu un gran póboo de mouros que entraran ũa vila de crischãos e querían desfazer as sas omágẽes. |
99:12 | ũa cidade prender |
99:23 | Ũa viron i seer |
101:3 | Com' ũa vegada fez |
103:8 | fez-lo entrar en ũa hórta | en que muitas vezes ja |
103:9 | entrara; mais aquel día | fez que ũa font' achou |
103:16 | oiu ũa passarinna | cantar lógu' en tan bon son, |
104:8 | que ũa sa barragãa | houve un escudeirôn; |
104:13 | que sól que ela podésse | ũa hóstïa furtar |
104:16 | foi-se a ũa eigreja | da Virgen espirital, |
104:31 | E entrant' a ũa vila | que dizen Caldas de Rei, |
105:7 | u apareceu a ũa meninna |
105:9 | en cas de séu padr' en ũa cortinna |
105:93 | serán tan sãos com' ũa maçãa |
107 | Como Santa María guardou de mórte ũa judéa que espenaron en Segóvia; e porque se acomendou a ela non morreu nen se firiu. |
109:12 | cinco dïabos ũa sazôn |
111:19 | Ũa noit' o desguisado |
112 | Como Santa María guardou ũa nave que ía carregada de triígo que non perecesse, e sacó-a en salvo ao pórto. |
112:7 | como fez ũa vegada |
114:4 | de Salas por ũa mollér que havía |
116:49 | dizendo: “Guardad' ũa |
117 | Como ũa mollér prometera que non lavrasse no sábado e per séu pecado lavrou, e foi lógo tolleita das mãos; e porên mandou-se levar a Santa María de Chartes, e foi guarida. |
117:4 | en Chartres por ũa mollér que jurad' havía |
119:5 | dun hóme que de dïabos ũa gran companna |
119:28 | sobr' un poço fond' e negro mais que ũa móra, |
121:3 | E de tal razôn com' esta | en Proença ũa vez |
121:9 | ũa vez “Ave María”, | e assí fosse cercar |
121:27 | E ar viron ũa dona | ũa guerlanda fazer |
122 | Como Santa María resucitou ũa infante, filla dun rei, e pois foi monja e mui santa mollér. |
122:9 | e dentro ũa sa figura sé |
122:15 | A este Rei ũa filla naceu |
123:7 | Ben com' en Bitória guariu ũa vez |
125:11 | ũa donzéla fremosa | a maravilla, com' oí, |
125:24 | senôn, en ũa redoma | todos vos ensserraría.” |
125:88 | que o leixes e te vaas | meter en ũa mongía.” |
126:3 | Como sãou en Élche ũa vez |
126:6 | ũa saet', onde cuidou fĩir. |
127:3 | E desto mui gran miragre | vos direi que ũa vez |
128 | Esta é do Córpo de Nóstro Sennor, que un vilão metera en ũa sa colmẽa por haver muito mél e muita cera; e ao catar do mél mostrou-se que éra Santa María con séu fill' en braço. |
128:8 | e foi pedir a conssello | a ũa vélla sorteira |
129:6 | en ũa lide fórte sen medida. |
131 | Esta é como Santa María guardou o emperador de Costantinóbre que non morresse so ũa pena que caeu sobr' ele, e morreron todo-los outros que con ele éran. |
131:25 | so ũa gran pena que o enserrou; |
132:13 | tanto come ũa palla |
132:53 | ũa meninna donzéla |
132:85 | di-m' ũa ren, éu te rógo, |
133 | Esta é de como Santa María ressucitou ũa mininna que levaron mórta ant' o séu altar. |
133:7 | Ũa meninna morava alí |
134:25 | e per ũa vidreira con craridade |
135:100 | seja; e quant' ũa cól |
136 | Esta é como en térra de Pulla, en ũa vila que há nome Fója, jogava ũa mollér os dados con outras compannas ant' ũa eigreja; e porque perdeu, lançou ũa pédra que déss' ao Meninno da omage de Santa María, e ela alçou o braço e recebeu o cólbe. |
136:5 | sobr' un malfeito que fez ũa mollér astrosa, |
136:8 | u estav' ũa omage da que sempre seja |
136:15 | Ũa mollér aleimãa, tafur e sandía, |
136:18 | corrend' e lóg' ũa pédra por sa malandança |
139:12 | por ũa dona que foi ũa vez |
142 | Como Santa María quis guardar de mórte un hóme dun rei que entrara por ũa garça en un río. |
142:3 | Com' ũa vez acorreu ant' el Rei |
142:10 | en el ũa garça muit' en desdên. |
143:40 | cada ũa a perfía. |
144:24 | en ũa praça grande que i há |
145:44 | meteu aquel ouro dentr' en ũa arca, |
146:10 | foi por ũa, com' aprendí, |
147 | Como ũa mollér póbre déu sa ovella a guardar a un ovelleiro, e quando ao trosquïar das ovellas vẽo a vélla demandar a súa e o ovelleiro disse que a comera o lobo, chamou Santa María de Rocamador, e a ovella braadou u lla tiínna o ovelleiro asconduda e disse: “ei-me acá, ei-m' acá.” |
147:2 | ar fez pois ũa ovella | ela falar ũa vez. |
147:4 | por ũa póbre mollér |
147:12 | comprou ũa ovellinna |
148 | Como un cavaleiro guareceu de mãos de séus ẽemigos por ũa camisa que chaman de Santa María, que tragía vestida. |
148:5 | que faz muitos en Chartes | por ũa sa camisa; |
148:8 | u jaz ũa camisa | de linno que foi dela; |
148:15 | Onde un cavaleiro | ũa destas tragía |
151:11 | Mas ũa noite ll' avẽo | que a ũa barragãa | súa foi, que ben quería, |
151:12 | e por se deitar con ela | catou per ũa fẽéstra, | e viu de Santa María |
152:16 | con ũa branqu' escudéla | de prata, grand' e fremosa, |
153 | Como ũa mollér de Gasconna, que desdennava a romaría de Santa María de Rocamador, disse que, se a alá non levass' ũa séla en que siía, que nunca iría alá. |
153:6 | que ũa dona houv' i |
153:15 | ũa sa moça des ên, |
154 | Como un tafur tirou con ũa baesta ũa saeta contra o céo con sanna porque perdera, e cuidava que firiría a Déus ou a Santa María. |
154:12 | lógo en ũa baesta | que andava i vendendo |
157:18 | ca lle passou as queixadas | mais dun palm' e ũa mão. |
159 | Como Santa María fez descubrir ũa pósta de carne que furtaran a ũus roméus na vila de Rocamador. |
159:17 | acharon end' ũa menos, | que a serventa furtar |
159:29 | per ũa córda de seda | ant' o séu santo altar, |
161:7 | Est' havía ũa vinna | que mais d' outra ren amava, |
164:19 | que déu ũa vóz tan grande, | que quantos estavan i |
166:9 | e ũa livra de cera | cad' ano ll' oferería; |
167 | Esta é como ũa moura levou séu fillo mórto a Santa María de Salas, e ressucitou-llo. |
167:4 | de Salas, por ũa moura | de Borja, e pïadoso, |
167:23 | Ũa noite tod' enteira | velou assí a mesquinna; |
168 | Esta é dun miragre que fez Santa María de Salas por ũa mollér de Lérida que lle morreron séus fillos, e o postremeiro ressucitou-llo Santa María, que havía tres días que éra mórto. |
168:16 | Ũa mollér morava i |
169 | Esta é dun miragre que fezo Santa María por ũa sa eigreja que é ena Arreixaca de Murça, de como foron mouros acordados de a destroír e nunca o acabaron. |
169:24 | macar llo acordaron, | non valeu ũa billa. |
171 | Como ũa mollér de Pédra-Salze ía con séu marido a Salas, e perderon un fillo pequeno en un río, e foron a Salas e achárono vivo ant' o altar. |
172:11 | ũa noite oferenda | déss' i bõa e fremosa. |
172:23 | Ũa cruz de cristal toda | déu lógu' i en oferenda |
178 | Esta é dun meninno de Alcaraz a que séu padre déra ũa muleta, e morreu-lle; e encomendou-a a Santa María de Salas, e levantou-se sãa. |
178:13 | mas ũa noite morreu-lle, | e por aquesta razôn |
179 | Como ũa mollér que éra contreita de todo o córpo se fez levar a Santa María de Salas e foi lógo guarida. |
182:10 | andand' en ũa mata. |
182:29 | Mais ũa mórt' aginna |
182:38 | com' ũa escarlata. |
184 | Esta é como Santa María livrou de mórte ũu meninno que jazía no ventre da madre, a que déran ũa cuitelada pelo costado. |
184:8 | u ũa mollér morava | que éra prenn' ameúde |
184:19 | e déron-ll' ũa ferida | pelos peitos tan sobeja |
186 | Esta é como Santa María guardou ũa mollér do fógo, a que querían queimar. |
186:5 | a ũa dona que houvéra d' arder |
186:48 | levaron a don' a ũa praça gran, |
186:55 | dentr' en ũa casa, que nunca sentiu |
188:7 | Esto por ũa donzéla | mostrou a Sennor de prez, |
189:7 | a si vĩir ũa bescha | come dragôn toda feita, | de que foi muit' espantado; |
189:12 | e déu-ll' ũa espadada | con séu espadarron véllo, | que a tallou per meógo, |
191:4 | a ũa mollér que éra | dun castélo que chamado |
191:11 | d' ir cada día por agua | mui longe a ũa fonte |
193:7 | En ũa nave da hóste, | u gran gente maa ía, |
195:128 | ũa deleitosa |
196 | Como Santa María converteu un gentil que lle quería gran mal e fezéra ũa forma pera deitar ũa imagen do ídolo que adorasse, e saiu-lle ũa imagen de Santa María con su Fillo en braços. |
196:17 | compõer ũa omagen | d' ídolo, que de certeira |
197:19 | mais ũa vez atán fórte | o fillou, que ben alí |
197:23 | e un séu irmão disse: | “Oíde-m' ũa razôn, |
199:33 | envólta en ũa péça | de carn'. E esto oíndo |
201 | Como Santa María livrou de mórte ũa donzéla que prometera de guardar sa virgĩidade. |
201:7 | E aqueste miragre | fez por ũa donzéla |
201:32 | ergeu-se mui correndo | e pres ũa aranna |
202 | Esta é como un clérigo en París fazía ũa prosa a Santa María e non podía achar ũa rima, e foi rogar a Santa María que o ajudasse i, e achó-a lógo. E a Magestade lle disse “muitas graças.” |
202:7 | El ũa prosa fazía | que éra feita mui ben, |
202:8 | se non fosse ũa rima | sóa que minguava ên; |
203 | Como Santa María acrecentou a farinna a ũa bõa mollér porque a dava de grado por séu amor. |
203:6 | a ũa súa amiga | que éra santa mollér. |
203:13 | e déu-lles ũa grand' arca | de farinna chẽa i; |
203:17 | ante si ũa sa filla | e disso: “Se i ficou |
205 | Como Santa María quis guardar ũa moura que tiínna séu fillo en braços u siía en ũa torre ontre dúas amẽas, e caeu a torre, e non morreu nen séu fillo, nen lles empeceu ren, e esto foi per oraçôn dos creschãos. |
205:22 | colleu-se a ũa torre | mui fórt'. E de cada lado |
205:29 | ũa moura con séu fillo, | que mui mais ca si amava, |
207 | Esta é como un cavaleiro poderoso levava a mal outro por un fillo que lle matara, e soltó-o en ũa eigreja de Santa María, e disse-lle a Magestade “gracías” porên. |
207:11 | E el levando-o preso | en ũa eigreja 'ntrou, |
208:15 | Onde foi en ũa Pascoa | que un deles comungou |
208:23 | E en ũa sa colmẽa | o deitou e diss' assí: |
208:31 | abriu mui tóst' a colmẽa | e ũa capéla viu |
209 | Como el rei Don Afonso de Castéla adoeceu en Bitória e houv' ũa door tan grande que coidaron que morresse ende, e poséron-lle de suso o livro das Cantigas de Santa María, e foi guarido. |
209:15 | Ca ũa door me fillou i atal |
211 | Como Santa María fez aas abellas que comprissen de cera un ciro pasqual que se queimara da ũa parte. |
211:8 | fez un gran miragr' en ũa cidade |
212 | Como ũa bõa dona de Toledo emprestou un sartal a ũa mollér póbre por amor de Santa María, e furtaron-llo, e fez-llo ela cobrar. |
212:3 | Com' avẽo en Toledo | a ũa bõa mollér |
212:16 | e aqué-vos ũa dona | mui póbre a ela ven |
212:25 | e ũa mollér furtou-llo | e foi-se per un logar |
212:29 | e ũa moura da dona | aquelas vózes oiu |
213:19 | Ela fazendo tal vida, | ũa noite a acharon |
213:48 | E pois que ũa gran péça | en aquel logar estavan, |
213:62 | c' a azcũa chantou toda | per ũa grand' azinneira. |
214 | Como Santa María fez a un cavaleiro que gãasse ũa igreja que lle prometera. |
214:13 | senôn quant' ũa eigreja, | con que fazía passada, |
215:18 | e ũa omagen súa | foi deles lógo levada. |
215:23 | eno braço e tallou-lle | del ũa mui gran partida. |
215:25 | e porend' a aquel mouro | déu-ll' ũa atal ferida, |
215:38 | con ũa pédra mui grande | aa garganta atada. |
216:21 | en ũa súa eigreja; | mas non llo quis consentir |
216:25 | folgar óra ũa péça, | e andaremos des i.” |
219 | Esta é como Santa María fez tornar negra ũa figura do démo que éra entallada en mármor blanco, porque siía cabo da sa imagen que éra entallada en aquel mármor meesmo. |
219:5 | ca a ũa nos dá vida | e a outra perdiçôn. |
219:7 | Ena térra de Toscana | ũa gran cidad' há i |
219:23 | Aquesto todos lo viron. | Ond' avẽo ũa vez |
219:26 | fez tornar en ũa hóra | mui feo e mui lixoso. |
222 | Esta é do capelán que cantava missa no mõesteiro das donas d' Achélas, que é en Portugal, e consomiu ũa aranna, e depois saiu-lle pelo braço. |
222:22 | per un fi' ũa aranna | grand' e negr' e avorrida. |
222:23 | O capelán ũa péça | estev' assí en dultança |
224 | Como Santa María de Terena, que é no reino de Portugal, ressucitou ũa meninna mórta. |
224:23 | Ca u pariu sa mollér, | naceu-ll' entôn ũa filla |
224:37 | ũa légua do logar | u éra Santa María |
224:41 | mandaron missas cantar; | e ũa missa cantada, |
225 | Como ũu clérigo ena missa consomiu ũa aranna que lle caeu no cález, e andava-lle ontr' o coiro e a carne viva, e fez Santa María que lle saísse pela unna. |
225:15 | Jesú-Crist'. E viu no cáliz | jazer ũa grand' aranna |
226:7 | Ena Gran Bretanna foi ũa sazôn |
232:8 | e perdeu, andand' a caça | ũa vez, un séu açor |
233 | Como Santa María defendeu un cavaleiro que se colleu a ũa eigreja súa dũus cavaleiros que o querían matar. |
233:13 | e lóg' a ũa ermida | foi da Virgen, u entrava, |
234 | Esta é como Santa María de Vila-Sirga fez oír e falar un moço que éra sordo e mudo, porque teve vigía ũa noit' ant' o séu altar. |
234:9 | falar ũa vez un mudo | que éra sord' outrossí, |
235:12 | por esto, que ũa noite | en sonnos llo outorgou, |
235:16 | Ũa vez dos ricos-hómes | que, segundo que éu sei, |
236 | Como ũa mollér perigoou no mar, e tragía un fillo pequeno nos braços; e feze-a Santa María per cima das aguas andar de pé, assí como iría per un mui bon chão. |
236:4 | por ũa mollér mesquinna | que no mar morrer cuidou |
236:7 | Esta en ũa galéa | andava, com' aprendí, |
236:14 | pero foi ũa vegada | ben ao fondo do mar. |
237 | Como Santa María fez en Portugal na vila de Santarên a ũa mollér pecador que non morresse ta que fosse ben confessada, porque havía gran fïança en ela e jujũava os sábados e as sas féstas a pan e agua. |
237:6 | que houve grand' ũa mollér; | e pois que o soubérdes |
237:62 | fogiu-s' e leixó-a jazer | so ũa gẽesteira. |
238:7 | E desto vos direi óra | ũa vengança que fez |
241 | Esta é como un meninno que éra esposado con ũa meninna caeu de cima dũa muit' alta pena en fondo, e quebrou per todo o córpo e morreu. E sa madre começó-o de pedir a Santa María, e déu-llo viv' e são, e ontr' o moço e sa esposa meteron-s' en orden. |
241:8 | por ũa dona viuva | que un séu fill' havía. |
241:10 | viuva, e ũa filla | havía fremosinna; |
241:28 | contra ũa fẽéstra, | e lavar-o quería. |
242:18 | os dedos en ũa pédra | deitou; e fez-lo tẽer |
243:5 | E de tal razôn com' esta | avẽo ũa vegada |
243:7 | mostrou cabo Vila-Sirga | per ũa mui gran geada, |
243:22 | ũa péça so o geo, | que saír ên non podéron; |
244:11 | Ond' avẽo que un día | ũa balẽa saiu |
245:19 | Alí no adro havía | ũa capéla entôn |
245:46 | todos a ũa fogueira | sevéron a derredor. |
245:51 | E el aquesto dizendo, | ũa dona entôn entrou |
245:80 | entrou dentro na igreja | e deitou-s' ant' ũa cruz |
245:81 | e ant' ũa majestade | da Sennor que nos aduz |
245:97 | e que assí ũa dona | llo levara tan sotil- |
246 | Esta é dũa bõa mollér que ía cada sábado a ũa eigreja que chaman Santa María dos Martires, e obridô-xe-lle, e depois foi alá de noite, e abriron-xe-lle as pórtas da eigreja. |
246:8 | punnav' a ũa igreja | súa e oraçôn oír, |
246:31 | Entôn ũa dona béla | e nóbre ll' apareceu, |
247 | Como ũa meninna naceu céga, e a cabo de déz anos levárona a Santa María de Salas, e déu-lle lógo séu lume Santa María. |
247:2 | assí veer fez sa madre | ũa moça mui privado. |
248:11 | Onde foi ũa vegada | que foron i albergar |
251:10 | ũa que lle nacera | d' en orden-na meter. |
251:14 | viu ũa Majestade | enos braços tẽer |
254:16 | ũa barqueta pequena | con hómes, e dentr' oíron |
255:88 | u ũa casa mui vélla está: |
256:21 | fez trager ũa omagen, | mui ben feita de metal, |
258 | Como Santa María acrecentou a ũa bõa dona a massa que tiínna pera pan fazer. |
258:8 | e ũa mollér mui bõa, | que amava mais ca si |
259 | Como Santa María fez avĩir na sa eigreja d' Arraz dous jograres que se querían mal, e déu-lles ũa candea que non pode outre trager senôn eles. |
259:23 | E déu-lles lóg' ũa candea tal |
261:7 | por ũa bõa dona que veer |
261:28 | en ũa casa e i atender.” |
261:31 | ũa noite quiso Déus que veer |
261:33 | per ũa éstr' e per outra passar, |
262 | Como Santa María guareceu no Poi ũa mollér que éra sorda e muda. |
262:10 | onde fez grand' ũa noite | miragr' en esta maneira: |
262:19 | vez que nunca foi cantada. | Mas ũa mollér ficou, |
263:23 | Diss' ela: “Fas ũa missa | cantar, ca de cérto sei |
265:62 | lonj' ũa d' outra, ca ajuntadas non.” |
265:95 | que collí da mão; mas quant' ũa nóz |
266:17 | que caeu ũa gran trave | sobre la gente; mas non |
267:37 | e ũa onda vẽo fórt' e mui grave |
267:40 | del ũa gran péça pelo mar, sen falla; |
268 | Como Santa María guareceu en Vila-Sirga ũa dona filladalgo de França, que havía todo-los nembros do córpo tolleitos. |
268:7 | Ũa dona filladalgo, | que ben de térra de França |
268:13 | des i en ũa carreta | a tragían, e proveito |
269:3 | Dest' un gran miragre fezo | por ũa bõa mollér |
269:20 | Mas ũa enfermidade | grande ll' avẽo entôn, |
271 | Esta é de como ũa nave estedéra tres meses en un río e non podía saír porque a combatían mouros, e Santa María sacou-a en salvo. |
271:25 | do masto per ũa córda, | e quér' enforcad' estar |
272 | Como Santa María fez en San Joán de Leterán en Roma que se mudasse ũa sa omagen da ũa parede da igreja na outra. |
272:9 | en ũa eigreja nóbre | de Leterán que há i, |
272:10 | por ũa mollér errada | que s' i foi mãefestar. |
272:30 | pecados que ũa péça | de térra ant' o altar |
273:7 | Alí há ũa eigreja | desta Virgen grorïosa, |
274:7 | Por fazer esta garnacha | estev' ũa gran sazôn |
274:18 | E ela en súa mão | ũa garnacha tragía |
276:8 | ũa sa eigrej' alí, |
277 | Como Santa María guardou oito almograves en ũa fazenda que houvéron con mouros, porque non comeron carn' en sábado. |
277:32 | per cada ũa ferida | saían grandes bocados |
278 | Como ũa bõa dona de França, que éra céga, vẽo a Vila-Sirga e teve i vigía, e foi lógo guarida e cobrou séu lume. E ela indo-se pera sa térra, achou un cégo que ía en romaría a Santïago, e ela consellou-lle que fosse per Vila-Sirga e guarecería. |
278:12 | Mas ũa dona de França, | céga, per quant' aprendí, |
278:16 | ũa sa filla lle disse: | “Treides, se Déus vos perdôn, |
281:35 | El andando por do démo | passou ũa gran sazôn; |
284:12 | que contra ũa pórta | mui de rijo catou; |
285:4 | que por ũa monja fazer quis a Santa Reínna, |
285:36 | por se con séu amigo ir; mais en ũa capéla |
285:38 | chorand' ant' ũa sa omagen que éra mui béla, |
286:19 | E fillou lóg' ũa pédra | pera esse can ferir, |
286:28 | por dar-lle con ũa pédra; | mais viu de como caeu |
287 | Como Santa María de Scala, que é a par de Jénüa, livrou ũa mollér de mórte que ía alá per mar en romaría. |
287:4 | que mostrou Santa María | por ũa bõa mollér |
288:11 | Onde foi ũa vegada | que se meteu en caminno |
288:24 | e ũa dessas donzélas | contra as outras dizía: |
289:8 | de San Quireze segava | ũa messe per gran sésta, |
291 | Como Santa María tirou un escolar de prijôn en Touro porque lle fezéra ũa cantiga eno cárcer jazendo. |
291:9 | houv' ũa mollér per força, | e con medo fugiu d' i |
292:3 | E de tal razôn com' esta | vos direi com' ũa vez |
293:15 | E assí foi que un día | per ũa pórta entrar |
293:17 | ũa mui béla omagen | da Virgen que non há par, |
294 | Como ũa mollér que jogava os dados en Pulla lançou ũa pédra aa omagen de Santa María, porque perdera, e parou un ángeo de pédra que i estava a mão e recebeu o cólbe. |
294:7 | Esto foi a ũa fésta | desta Virgen grorïosa, |
294:8 | que ant' ũa sa eigreja | mui ben feita e fremosa |
294:9 | fillou-s' a jogar os dados | ũa mollér muit' astrosa |
294:13 | que fez ũa gran sandece, | e oíd' óra quamanna, |
294:15 | Ũa omagen fremosa | da Virgen Santa María, |
294:23 | Ond' esta mollér sandía | viu ũa pédr' e fillou-a, |
295:23 | Onde foi a ũa Pasqua | maior, que Déus resorgiu, |
295:31 | Ũa delas mantẽente | foi al Rei e o chamou; |
297:19 | Onde foi ũa vegada | que un rei sigo tragía |
297:20 | ũa omagen mui béla | da Virgen Santa María, |
298 | Como Santa María de Seixôn guariu ũa mollér de demónio. |
298:11 | Ũa mollér bõa, por vos non mentir, |
299 | Como Santa María vẽo en visiôn a un freire e mandou-lle que désse ũa sa omagen que tragía a un rei. |
299:13 | ũa omagen desta que nos guía, |
299:15 | E ũa noit' en séu leito jazía, |
301:3 | E daquest' un gran miragre | demostrou ũa vegada |
303 | Como ũa omagen de Santa María falou nas Ólgas de Burgos a ũa moça que houve medo. |
303:11 | Onde daquesto avẽo | que ũa moça fazía |
304:4 | grand' en ũa sa eigreja, | e demóstra cada día, |
305 | Como Santa María fez ũa carta de pẽedença que tragía ũa mollér pesar mais en ũa balança que quant' haver poséron na outra |
305:20 | dentr' en ũa seeleira | en que a mui ben guardava; |
305:23 | E ela assí andando, | chegou a ũa cidade |
306:15 | Alí ést' ũa omagen | da Virgen que non há par |
307 | Como Santa María tolleu ũa gran tempestade de fógo en térra de Cecilla. |
307:3 | E dest' en Cezilla mostrou ũa vez |
307:7 | Cezilla é ũa ínssoa de mar |
308 | Como Santa María guariu ena cibdade de Rara ũa mollér hidrópica. |
308:4 | que mostrou en ũa vila | que Rara sóen chamar, |
308:6 | por ũa mollér a Virgen, | que non houve nen há par. |
308:11 | E ant' ũa sa omagen | a prézes s' ía deitar, |
309:17 | querían fazer end' ũa | mui grand' e nóbre sobeja, |
309:23 | Onde foi pois ũa noite | que o Papa xe jazía |
309:25 | a si vĩir ũa dona | mui nóbre que lle dizía: |
311:31 | E outro día por ele | ũa missa dizer fez, |
312:14 | fazer ũa sa omagen | de mui nóbr' entalladura. |
312:17 | ũa cámara fremosa | e hórt' en que s' apartasse, |
312:28 | foi, viu ũa mui fremosa | donzéla, e namorado |
312:46 | E el deitou-se con ela | en ũa casa escura |
312:67 | Demais fezo fazer lógo | ũa lampada de prata |
313:15 | Ũa nave periguada | andava, com' aprendí, |
313:53 | a honrra da Virgen Madr'; e | ũa poomba entrou |
314:7 | que ũa dona i éra | que muito de coraçôn |
314:16 | viçosos cab' ũa fonte | que éu hei; des i caçar |
314:23 | foss' a ũa sa eigreja | e i oraçôn fazer. |
315 | Esta é como Santa María guareceu en Tocha, que é cabo Madride, un meninno que tiínna ũa espiga de triígo no ventre. |
315:8 | ũa mollér mesquinna, | e séu fillo crïava |
315:20 | houv' ũa grand' espiga | de grãos carregada |
317:11 | en ũa fésta, per com' éu aprendí, |
317:16 | e viu ũa moça, de que se pagou, |
318:7 | En Fita conteceu esto, | en ũa vila que jaz |
318:17 | ũa cruz grande cobérta | de prata e esfolar |
318:18 | a foi toda, e a prata | déu a ũa sa mollér. |
319 | Esta é como Santa María guariu en Terena ũa manceba raviosa. |
319:11 | Riba d' Odïan' há ũa sa eigreja |
319:21 | e ũa sa filla a que muit' amava |
321 | Esta é como Santa María guareceu en Córdova ũa moça dũa grand' enfermidade que havía. |
321:6 | vos direi un séu miragre | que fez en ũa mininna. |
322:13 | e avẽo-ll' ũa noite | en sa casa, u cẽava, |
323 | Como Santa María ressucitou ũu meninno en Coira, ũa aldea que é préto de Sevilla. |
323:13 | a este déu ũa féver | e foi mórt' a tercer día. |
323:37 | e el lle disse que ũa | dona con el estedéra |
325 | Como Santa María de Tudía sacou ũa manceba de cativo. |
325:11 | Na térra d' África houve | en Tánjar ũa cativa |
325:31 | A ũa disse con medo | que o faría de grado; |
325:43 | E ascuitou ũa péça | e oiu falar os mouros |
326:8 | un gran miragre que fez ũa vez |
326:22 | guardava-as ũa póbre mollér. |
326:23 | E ladrões ũa noit' ant' a luz |
327:8 | ca ũa mollér séu pano | foi dar en ofereçôn |
327:9 | a ũa eigreja súa, | feita des mui gran sazôn, |
327:11 | Pouco mais ca ũa vara | o pan' éra, com' oí, |
328:23 | Ond' en este logar bõo | foi pousar ũa vegada |
329:45 | cégu' e atal com' ũa pédra. | Diz un deles: “Que farei? |
331:11 | Ũa mollér houv' un fillo | que mui mais ca si amava, |
332:12 | e há i ũa omagen | que ten séu Fillo, mui bél |
332:19 | Onde foi ũa vegada | que palla deitaron i |
332:23 | E un estadal daqueles | ũa monja encendeu |
333:42 | ũa noite de sa térra | foi i mui gran romaría. |
334:5 | que houv' ũa vez guarido | un mancebo lavrador |
335:47 | ũa mollér con séu fillo, | que agor' aquí estava.” |
336:8 | que fezo ũa vegada | maravillos' e mui féro |
339 | Esta é como Santa María guardou ũa nave que non perigoasse no mar. |
339:16 | ũa nave, e éu vi quena viu; |
341 | Como Santa María do Poi salvou ũa dona d' érro que ll' aponna séu marido. |
341:9 | mais casou con ũa dona, | e foi dela tan ceoso |
343 | Como Santa María de Rocamador guariu ũa manceba demonïada de demónio mudo e fez que falasse. |
344 | Como Santa María de Tudía fez a ũa cavalgada de crischãos e outra de mouros que maséron ũa noite cabo da sa eigreja e non se viron, por non haveren ontr' eles desavẽença. |
344:9 | conteceu ũa vegada; | e mui gran sabor me filla |
345 | Como Santa María mostrou en visôn a ũu Rei e a ũa Reínna como havía gran pesar porque entraron mouros a sa capéla de Xerez. |
346 | Como Santa María guariu ũa mollér d' Estremoz do braço e da garganta que ll' inchara. |
346:7 | En Estremoz, ũa vila | de Portugal, foi aquisto |
346:8 | que guariu ũa enferma | a Madr' onde Jesú-Cristo |
346:12 | mais ũa enfermidade | houve mui perigoosa; |
347:7 | Eno reino de Sevilla | ũa mollér bõa éra, |
348:11 | Onde foi ũa vegada | que sacara mui grand' hóste, |
348:15 | El en aquesto cuidando, | ũa noite en dormindo |
349 | Como Santa María mostrou muitos miragres por ũa sa omagen que tragía ũu Rei en sa capéla. |
349:11 | Un rei consigo tragía | ũa omagen fremosa |
351 | Esta é como Santa María acrecentou o vinno na cuba en Arconada, ũa aldea que é préto de Palença. |
351:23 | Ond' ũa gran cuba chẽa | de vinno pararon tal |
352:9 | e que un açor mui bõo | ũa vegada lle déra |
352:26 | a sa eigreja do Viso, | que jaz en ũa altura. |
352:31 | O cavaleiro de cera | fez lóg' ũa semellança |
353:7 | en comer ũa maçãa, | que ante lle defendeu |
354 | Como Santa María guardou de mórte ũa bestiola que chaman donezinna. |
354:7 | Este pesar foi por ũa | bestiola que muit' amava |
354:16 | ũa arca mui ben feita, | e dentro a ensserrava |
354:19 | Onde ll' avẽo un día, | indo per ũa carreira, |
355:12 | e ũa moça da vila | fèramente o amava; |
355:31 | Eles indo per caminno | ambos per ũa montanna, |
356 | Como Santa María do Pórto fez vĩir ũa ponte de madeira pelo río de Guadalete pera a óbra da sa igreja que fazían, ca non havían i madeira con que lavrassen. |
356:16 | fez vĩir ũa gran chẽa | d' agua que pelo portal |
356:17 | passou e troux' ũa ponte | de madeira, toda tal |
357 | Como Santa María do Pórto guareceu ũa mollér que vẽéra a sa casa en romaría e havía a boca tórta e os nembros; e começa assí: |
357:5 | en ũa mollér coitada | que o rostro todo tórto |
359:16 | que foss' a ũa sa vinna | veer que ele chantou; |
361 | Como Santa María fez nas Ólgas de Burgos a ũa sa omagen que se volveu na cama u a deitaron. |
361:12 | Don Afonso, séu bisnéto, | ũa omagen i déu |
363 | Como Santa María livrou de prijôn un cavaleiro por ũa cantiga que lle fez, que tiínna preso el Con Simôn. |
364 | Como Santa María do Pórto guardou triínta hómees que cavavan térra pera sa igreja, e caeu ũa torre sobr' eles e non lles empeeceu. |
365:19 | Ũa noit' assí jazendo, | cuidou como se saísse |
365:24 | que levavan ũa alma | dun póbre mans' e sen sanna |
366:3 | E de tal razôn com' esta | ũa maravilla féra |
366:34 | ũa ave que tragía | un falcôn dos montadores |
368 | Como Santa María do Pórto guariu ũa mollér dũa coobra que tragía eno ventre, e havía ben tres anos. |
368:7 | Ũa mollér morava | cabo Santa María |
368:36 | e lógu' en ũa barca | entrou, e pois entraron |
368:41 | deitou ũa coobra | per ela, a semella |
369 | Como Santa María guardou de mal ũa bõa mollér de Santarên dun alcaide malfeitor, que a quiséra meter en pérdeda de quant' havía por ũa sortella que lle deitara en pennor. |
369:4 | a ũa mollér mesquinna, | e de gran coita tirasse. |
369:9 | En Santarên contiu esto | a ũa mollér tendeira, | que sa cevada vendía, |
369:21 | Mais hei agora osmado | ũa cousa, per que lógo | en est' érro a metades: |
371 | Como Santa María do Pórto guariu ũa mollér que perigoara dũa pinaça e caera no mar. |
371:23 | Onde foi que de Sevilla | ũa pinaça chegou |
371:28 | mais ũa mollér i éra | e chamou, segund' oí, |
372 | Como vẽo ũa mollér de Névra, que raviava, a Santa María do Pórto, e apareceu-lle Santa María de noit' e guareceu-a. |
372:4 | que a Virgen bẽeita | fez por ũa mollér |
372:7 | Ũa mollér de Névla | foron trager alí, |
374 | Como ũus almogavares, que sempre entravan a térra de mouros e éran desbaratados, tevéron vigía na capéla do alcáçar de Xerez e prometeron-lle ũa dõa, e entraron en cavalgada e gannaron mui grand' algo. |
374:21 | ũa récova mui grande | de mouros, e que achassen |
374:22 | ũa púrpura mui rica, | feita d' ouro, mui velida. |
376:7 | E dest' un mui gran miragre | avẽo ũa vegada |
376:26 | o houve ena carreira. | E com' ũa cousa muda |
377 | Como un rei déu ũa escrivanía dũa vila a un séu crïado, e havía muitos contrarios que o estorvavan contra el Rei, e prometeu algo a Santa María do Pórto, e fez-ll' haver. |
377:7 | E porend' ũa vegada | ũa óbra mui fremosa |
378 | Como un hóme bõo con sa mollér, que morava na colaçôn de San Salvador de Sevilla, tiínna ũa sa filla doente pera mórte, e jouve tres días que non falou; e prometêrona a Santa María do Pórto, e guareceu. |
379:23 | Onde foi ũa vegada | que alí un salto déron |
381:19 | Sa madre, pois viu que mórto | éra, ũa gran vóz déu |
382:9 | dun ric-hóme que pedía | al Rei herdade ũa vez, |
382:34 | non póss' estar que non faça | óra ũa oraçôn |
383 | Como Santa María de Segónça guardou ũa mollér que quería entrar en ũa nave e caeu no mar, e guareceu e sacó-a Santa María. |
383:5 | por ũa mollér que tiínna | o coraçôn desejoso |
383:11 | Esta mollér ũa filla | havía que muit' amava, |
383:12 | e a cada ũa delas | ena voontad' entrava |
383:31 | d' i entrar, e en querendo | sobir per ũa escaeira |
384:16 | onde cada ũa destas | coores mui ben semella |
384:23 | Onde foi ũa vegada | que jazía mui doente |
385:15 | Ond' avẽo en Sevilla | que déron ũa pedrada |
386:50 | que sól non lles minguou dele | que valvéss' ũa castanna. |
391 | Como Santa María do Pórto corregeu ũa moça contreita dos nembros que levaron alá en romaría. |
391:5 | a ũa moça que vẽo | i contreita de Xerez, |
391:11 | Ond' avẽo ũa noite | que gran door a fillou |
392:15 | Ond' avẽo que un día | furtou a ũa mesquinna |
398:12 | fez fazer ũa egreja | muit' apósta e mui béla, |
399 | Esta tricentésima nonagésima novena é como ena vila d' Élvas ũa mollér quiso matar séu fillo e meteu-lle ũa agulla pela cabeça, e apareceu-lle Santa María ante que o matasse e disse-lle que tomasse pẽedença. |
399:9 | a ũa mollér mui póbre, | e des i astroso, |
399:14 | que non dava por matá-lo | sól ũa formiga. |
399:22 | e fillou ũa agulla | longa com' espiga, |
399:46 | e a madre polo démo | non déu ũa figa. |
405:16 | Alí há ũa fegura |
407:10 | porque do pée en ũa pédra dar |
407:35 | e ũa dona cabo si estar viu, |
408:7 | Dest' avẽo un miragre | que mostrou ũa vegada |
408:12 | e foi en ũa fazenda | bõo, ardid' e ligeiro; |
411:17 | a ũa pera póbres, | a outra retevéron |
414:4 | tres pessoas e ũa Deïdade. |
419:113 | e se non for verdade, | ũa folla de cól |
419:119 | San Pedro, e os outros | todos a ũa vóz |
419:121 | perdôn a Santo Tomás; | e diss' el: “Ũa nóz |
427:20 | en ũa casa por aquel don receber; |